سرویس سیاست مشرق – روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه “ویژه‌های مشرق” نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با   «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** تیم مذاکره کننده دولت رئیسی «یک گروه خشن» است

«فیاض زاهد»  عضو ستاد انتخاباتی کروبی در انتخابات ۸۸ که در دولت روحانی مشاور ارشد دو وزارتخانه مهم اقتصادی بوده است، در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت: «به نظرم تیم کارشناسی مذاکرات نباید تغییر می‌کرد و بلکه باید بخش تعیین‌کننده آن حفظ می‌شد. تیم مذاکره‌کننده فعلی ایران مانند تیم فوتبالی است که در نیمه اول بازی یک تیم لیگ برتری بازی می‌کرده اما در نیمه دوم این تیم لیگ برتری از بازی خارج‌شده و جای خود را به یکی از تیم‌های محلات داده است. به نظر شما چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ این وضعیت به سود طرف خارجی است. به این دلیل که تیم جدید نه بر فنون مذاکره تسلط دارد و نه به زبان گفت‌وگو آشنایی دارد و نه نسبت به سابقه گفت‌وگوها اعتماد به ‌نفس دارد».

این فعال اصلاح طلب در ادامه گفت: «کشورهای غربی هنوز هم با هرگونه امتیاز دادن و گرفتن که منتج به گزینه صلح‌آمیز شود در مقابل گزینه جنگ هنوز گزینه نخست را ترجیح می‌دهد. برای دولت بایدن این مسأله مهم است که با ایران به توافق برسد اما سؤال این است که آیا دولت بایدن تحت هر شرایطی با ایران به توافق خواهد رسید؟».

وی در ادامه گفت: «در جمع‌بندی کلی تیم مذاکره‌کننده جدید ازآنجا که نشان می‌دهد یک «گروه خشن» است و عنوان می‌کند با دادن امتیاز کمتر غرب را وادار می‌کند که به گفت‌وگوها به صورت جدی‌تری نگاه کند تا شرایط بدتر از این نشود. هرچند معتقدم تیم مذاکره‌کننده کنونی برای رسیدن به توافق امتیازهای بیشتری به‌طرف غربی می‌دهد حتی بیشتر ازآنچه دولت روحانی به آنها داد».

این فعال اصلاح طلب در دولت روحانی مشاور اقتصادی مقامات ارشد دولت بوده است. همان دولتی که با سیاستگذاری دلار ۴۲۰۰ تومانی، جیب رانتخواران را پر کرد؛ همان دولتی که با بی توجهی به مسئله مسکن، موجب شد که قیمت واحد مسکونی حدود ۷۰۰ درصد گران شود. همان دولتی که دلار حدود ۳ هزارتومانی را تحویل گرفت و آن را تا حدود ۳۲ هزارتومان افزایش داد و…

حالا چنین شخصی با چنین سابقه ای مدعی شده است که تیم مذاکره کننده به ریاست ظریف در دولت قبل، مثل یک تیم لیگ برتری بوده و تیم فعلی مذاکرات نیز شبیه تیم محلات است!

این ادعا در حالی است که به دلایل متعدد، تیم مذاکره کننده قبلی به ریاست ظریف اصلا شبیه تیم لیگ برتری نبوده است. «سید محمود نبویان»   نماینده مجلس– ۲۵ آذر ۹۴– گفته بود: «فردای روز توافق، دکتر ظریف به مجلس آمد تا گزارش بدهد و اذعان کرد یکی از بزرگترین دستاوردهای ما این است که هیچ جای متن برجام، کلمه «تعلیق» (suspend) برای تحریم ها استفاده نشده و همه جا «لغو» تحریم ها آمده است و همانجا بنده در ۴ جای متن توافقنامه، کلمه «تعلیق/ suspend» را به ایشان نشان دادم که واکنش ظریف اینگونه بود: “عه! من اینجاها را ندیده بودم”».

«محمد جواد ظریف» در تابستان ۹۴ در نشست بررسی برجام در شورای راهبردی روابط خارجی تاکید کرد: «به شما اطمینان می‌دهم آمریکا نمی‌تواند از برجام خارج شود»! اما آمریکا در ۱۸ اردیبهشت ۹۷ بدون هیچ هزینه‌ای از برجام خارج شد.

«علی اکبر صالحی» رئیس سابق انرژی اتمی- شهریور ۹۵– گفت: «در بعد تحریم و مسائل دیگر سیاسی، امریکایی‌ها از شیوه نادرستی استفاده می‌کنند، اگر ما وقتی برجام را تنظیم می‌کردیم دقت بیشتری می‌کردیم این فرصت برای امریکا پیش نمی‌آمد که از این قابلیت تفسیر بودن سوء استفاده کند».آیا موارد مذکور نشان دهنده ویژگی های یک تیم لیگ برتری است!؟  

و اما این فعال اصلاح طلب، تیم مذاکره کننده دولت رئیسی را «گروه خشن» لقب داده است. گویا چون اعضای تیم مذاکره کننده فعلی نگفته اند که «آمریکا می تواند تنها با یک بمب تمام سیستم دفاعی ما را از کار بیندازد» پس حتما خشن هستند.

شاید هم چون امضای وزیر خارجه آمریکا را تضمین ندانسته و یا چون رئیس جمهور آمریکا را فردی مودب و باهوش قلمداد نکرده اند، پس حتما خشن هستند.

** برای رضایت آل سعود «برجام موشکی» را امضا کنید

«قاسم محبعلی» مدیرکل خاورمیانه وزارت خارجه در دولت اصلاحات در مصاحبه با روزنامه شرق گفت: «به نظر می‌رسد که رابطه مستقیمی بین پیشرفت برجام و مناسبات منطقه‌ای ایران و عربستان وجود دارد و این موضوع طبیعی است. اگر برجام پیش برود، عربستان هم سعی می‌کند از قافله عقب نماند و با ایران وارد تعامل شود. اگر برجام پیش نرود -فعلا برجام هم خیلی آینده‌اش روشن نیست- طبیعتا آنها هم منتظر می‌شوند که با آمریکایی‌ها و شاید هم به طور غیرمستقیم با اسرائیلی‌ها در هماهنگی باشند».

این دیپلمات سابق در ادامه گفت: «اسرائیلی‌ها و عربستانی‌ها از خروج ترامپ استقبال کردند، به خاطر اینکه ترامپ برجام را کافی نمی‌دانست و دنبال توافق جدید بود. آقای بایدن هم از ابتدا اعلام کرد که به برجام برمی‌گردد؛ اما برجام را مقدمه‌ای برای پرداختن به سایر مسائل فی‌مابین و مذاکره درباره آنها می‌داند، از جمله سیاست خاورمیانه‌ای ایران، مسئله موشک‌ها، مسئله تروریسم و مسئله حقوق بشر. اینها را هم می‌خواهد در دستور کار قرار دهد».

در دولت روحانی، درباره صنعت هسته ای ایران مذاکره شد. این مذاکرات به توافقی تحت عنوان برجام منتهی شد. به واسطه برجام علیرغم اینکه محدودیت های گسترده ای در صنعت هسته ای ایران ایجاد شد، نه تنها تحریم ها لغو نشد، بلکه حدود ۲ برابر شد!؛ به عبارت دیگر به واسطه برجام «هسته ای رفت، ولی تحریم ها باقی ماند و دو برابر شد».

این اتفاق در حالی رخ داد که صنعت هسته ای در حوزه های مختلف و از جمله، تهیه دارو، درمان بیماری های خاص، تأمین برق، کشاورزی و حوزه های بسیار متنوع دیگر کاربرد داشته و این کاربرد به صورت روزافزون گسترش نیز خواهد یافت. به همین خاطر بود که چندی پیش «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه گفت «صنعت هسته ای اساس استقلال راهبردی فرانسه است».

همانطور که منتقدان دلسوز پیش از این بارها صراحتا اعلام کرده بودند، هسته ای برای دشمن صرفا بهانه است. آمریکا، تروئیکای اروپا و حکام مرتجع منطقه به برجام به عنوان آغاز پروژه «نرمالیزاسیون ایران» نگاه می کنند. بر همین اساس برجام چند ضلع دارد که باید مثل «دومینو» بر روی یکدیگر افتاده و در انتها ایران را به لقمه ای راحت الحلقوم برای دولت های غارتگر و زورگو بدل کند.

ایرانِ فاقد توان هسته ای و فاقد توان دفاعی و قدرت موشکی و فاقد قدرت منطقه ای، بسیار آسیب پذیر بوده و این آسیب پذیری، بهترین هدیه به دشمنان ملت ایران است.

اما اکنون با درایت رهبر حکیم انقلاب، پروژه دشمن تحت عنوان دائمی کردن برجام و تعمیم آن به دیگر حوزه ها از جمله توان موشکی و قدرت منطقه ای ناکام مانده است.

با اینحال افراطیون اصلاح طلب با بازی در پازل دشمن، همصدا با اسرئیل و آل سعود و کاخ سفید، مدعی هستند که ایران باید صرفا برای تأمین رضایت آمریکا و اروپا و برخی کشورهای منطقه از جمله عربستان سعودی، بر مولفه های قدرت خود از جمله توان موشکی و قدرت منطقه ای چوب حراج بزند!

یک سوال؛ آیا آل سعود حاضر است برای تأمین رضایت ایران بر توان نظامی خود چوب حراج بزند!؟ فرانسه چطور!؟ انگلیس!؟ آلمان!؟ آمریکا چطور!؟

لازم به ذکر است که قاسم محبعلی، دیپلمات سابق پیش از این در مصاحبه با یک رسانه خارجی پیشنهاد «شوک نظامی به ایران برای تغییر رفتار تهران»! را ارائه کرده بود.

** انتقاد به شورای نگهبان از سوی شورشیان علیه جمهوریت

روزنامه اعتماد در مطلبی با عنوان «اصلاحات برای جمهوریت» نوشت: «حزب اتحاد ملت روز گذشته با انتشار متنی مفصل، به نقد تحلیلی نامه دبیر شورای نگهبان پرداخت… در بخشی از این متن انتقادی که با عنوان «انقلاب علیه جمهوریت» منتشر شده، آورده است…”معلوم است که از چنین نهاد یک‌طرفه و غیرشفاف و غیرپاسخگو و تحت‌حمایت ویژه و احاطه‌شده توسط نیروهای امنیتی که آنها هم به همین سیاق غیرشفاف و غیر پاسخگو و از یک جناح هستند، چه صادر خواهد شد. “».

در ادامه این مطلب آمده است: «این تشکل سیاسی در پایان از تمامی جریان‌ها و نیروهای سیاسی و دلسوزان خواسته که “جلوی این روند ناصواب را بگیرند و کشور را به‌ سمت حاکمیت قانون، شفافیت، نسبت منطقی بین اختیار و مسوولیت و حاکم شدن رای مردم بر سرنوشت خود به عنوان حداقلی‌ترین شرط تداوم جمهوریت در نظام جمهوری اسلامی سوق دهند.“».

طنز تلخی است که جماعتی که به «شورش علیه جمهوریت» و لگدمال کردن رأی مردم و دهن کجی به مردم سالاری مشهور است، ژست «دفاع از جمهور» به خود گرفته و از حاکم شدن رأی مردم سخن می گوید.

افراطیون اصلاح طلب و از جمله اعضای حزب اتحاد ملت- تابلوی جدید حزب منحله مشارکت- در سال ۸۸ مشارکت ۸۵ درصدی مردم در انتخابات را به آشوب خیابانی و التهاب چندین ماهه بدل کردند.

در همان مقطع فعالین تندرو اصلاح طلب صراحتا اذعان کردند که «دروغ تقلب» اسم رمز آشوب بود. هدف این بود که به بهانه انتخابات، فاتحه جمهوریت و مردم سالاری خوانده شده و با کودتای مخملی، اصل نظام هدف گرفته شود.

برای همین فتنه گران با عربده کشی در خیابان شعار «انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است» را سر دادند. افراطیون اصلاح طلب در سال ۸۸ در صف دشمن و مقابل مردم ایران ایستاده و پالس تحریم های فلج کننده را به آمریکا و اروپا ارسال کردند.

طیف تندرو اصلاح طلب آلودگی شدیدی به رفتار قبیله ای و حزبی دارد. بر همین اساس به مقولاتی همچون انتخابات و مبارزه با مفاسد اقتصادی و…نگاهی صرفا منفعت طلبانه و قبیله ای و شخصی دارد.

واقعیت غیرقابل انکار این است که افراطیون اصلاح طلب به هیچ عنوان صلاحیت اظهارنظر درباره جمهوریت و مردم سالاری را ندارند.

لازم به ذکر است که در روزهای گذشته روزنامه اصلاح طلب آفتاب یزد با انتقاد از همقطاران خود در مسئله حواشی احراز صلاحیت لاریجانی برای انتخابات ریاست جمهوری نوشت: «ممکن است آقای لاریجانی در سال ۹۴ برای ورود به مجلس دارای صلاحیت بوده است، اما در ۱۴۰۰ و برای تصدی سمت ریاست جمهوری فاقد صلاحیت باشد. فراتر از این، واضح می‌نمایاند که ممکن است آقای لاریجانی به گفته خودش سال‌ها نماینده رهبری در جاهای مختلف بوده باشد و در همین سال ۱۴۰۰ هم برای ده‌ها سمت دیگر دارای صلاحیت باشد، اما هیچ‌کدام از این‌ها هیچ الزام منطقی، قانونی و حتی اخلاقی هم ایجاد نمی‌کند که او حتما دارای صلاحیت نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ هم بوده باشد.  انتظار تایید صلاحیت در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ به پشتوانه رزومه کاری و تایید صلاحیت‌های قبلی برای سمت‌هایی دیگر، گویای بی‌مایگی استنادها و استدلال‌های حقوقی رئیس سابق مجلس است».

سرویس سیاست مشرق- در روزهای پایانی هفته گذشته، موعد ازسرگیری مذاکرات برجامی مشخص شد. علی باقری معاون سیاسی وزارت امور خارجه در توئیترخود نوشت: «در تماس تلفنی با آقای انریکه مورا، آغاز مذاکرات باهدف لغو تحریم‌های غیرقانونی و غیرانسانی، در روز ۸ آذرماه در وین مورد موافقت قرار گرفت.»

هم‌زمان سرویس اقدام خارجی اتحادیه اروپا در بیانیه‌ای اعلام کرد که نشست کمیسیون مشترک برجام روز ۲۹ نوامبر (۸ آذر) به‌صورت حضوری در وین برگزار می‌شود و انریکه مورا معاون سرویس اقدام خارجی اتحادیه اروپا از طرف جوزپ بورل نماینده عالی اروپا و مسئول سیاست خارجی این اتحادیه، ریاست نشست را بر عهده خواهد داشت.

دقایقی پس از اعلام تاریخ مذاکرات وین، ند پرایس سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا نیز با اعلام اینکه کشورش از آغاز دوباره مذاکرات وین استقبال می‌کند، مدعی شد: «مذاکرات می‌تواند در مدت کوتاهی به نتیجه برسد. البته مذاکرات باید از همان‌جایی آغاز شود که در ماه ژوئن پایان یافت. در ۶ دور گذشته مذاکرات پیشرفت‌های خوبی حاصل‌شده بود و باید روی اختلافات حل‌نشده در دورهای قبلی تمرکز کرد.»

میخائیل اولیانوف نماینده دائم روسیه نزد سازمان‌های بین‌المللی مستقر در وین نیز در واکنش به خبر ازسرگیری مذاکرات وین نوشت: «این تصمیم جمعی که همه از مدت‌ها قبل منتظرش بودند، راه را برای برداشته شدن تحریم‌های آمریکا و بازگشت ایران به اجرای کامل بندهای هسته‌ای توافق سال ۲۰۱۵ باز می‌کند.»

برشی از متد جدید وزارت امور خارجه به روایت علی باقری

هم‌زمان با استقبال مقامات مختلف غربی از گشایش دوره‌ جدید مذاکرات هسته‌ای در گرند هتل وین؛ ۱۷ نماینده جمهوری‌خواه کنگره به بایدن نامه نوشته و از او خواسته‌اند مذاکره با ایران متوقف شود! در میان امضاکنندگان این نامه؛ اسم چند نماینده ضد ایرانی ازجمله بریان استیل به چشم می‌خورد. برخی از آگاهان سیاست خارجه اعتقاددارند؛ این نامه نشانه‌ای بر آن است که هر نوع توافق احتمالی با غرب در آینده بر شن‌های روان نوشته‌شده و پس از پایان کار دولت بایدن؛ رئیس‌جمهور بعدی به‌راحتی می‌تواند توافق جدید را مانند توافق سال ۲۰۱۵ با یک امضای ساده کنار بگذارد.

در میانه مرداد ماه؛ ویلیام برنز رئیس سازمان سیا در سفر به مناطق اشغالی به داوید برنع، رئیس جدید موساد قول داده است که منافع رژیم صهیونیستی در مذاکرات وین تامین خواهد شد. قرار دادن این دست کدهای خاص امنیتی؛ در کنار نامه جمهوری خواهان ضد ایرانی نشان می دهد سناریو تدوین‌شده از سوی طرف آمریکایی در مذاکرات به‌گونه‌ای تدوین‌شده است که با فشار سیاسی و اقتصادی در کوتاه‌مدت جمهوری اسلامی ایران را وادار به امضای تفاهمی کند؛ که بن و پی مستحکمی نداشته و روی آن امکان سرمایه گذری بلندمدت وجود ندارد.

موسسه امنیتی آمریکن انترپرایز در تحلیلی از ایجاد تفاهم هسته‌ای میان ایران و دولت‌های غربی می‌نویسد: تا جایی که امکان دارد؛ باید از طرف ایران تعهد کرد و تضمین نداد؛ آن‌ها باید به نقطه‌ای ببریم که هم راه بازگشت به پیشرفت‌های اتمی و موشکی را به‌صورت کامل از دست بدهند و هم از بازارهای جهانی عائده‌ای به دست نیاورند. این گزارش در ادامه تحلیل خود می‌نویسد: راه‌حل ساده‌ای برای این مسئله وجود دارد؛ جنس ایرانی را ارزان بخرید و کالای خودمان را گران بفروشیم. ایرانی‌ها پس از خروج ترامپ از توافق دوباره به نقطه قبل از تفاهم ۲۰۱۵ بازگشتند، این بار راه بازگشت آن‌ها را باید به‌صورت کامل بست.

اما چه اتفاقی افتاده است که دشمن به خود اجازه می‌دهد به این سادگی یک نقشه سیاه و عجیب برای مذاکره با ایران بکشد؟ واقعیت آن است که برخی سیگنال‌های اشتباه از داخل باعث شد طرف آمریکایی گمان کند که وضعیت در ایران اضطراری و وخیم است و می‌تواند با چند وعده سرخرمن و صدور چک‌های بی‌محل از تهران امتیازات کلان و استراتژیک بگیرد.

ارسال پیام‌هایی از داخل ازجمله آن‌که «خزانه خالی است» و نیز انتشار گزارش‌هایی چون بالا رفتن قیمت دلار تا سطح ۳۰۰ هزار تومان از سوی عناصر باقی‌مانده و نفوذی در سازمان برنامه‌ و بودجه دولت روحانی باعث شد طرف غربی در طراحی اتاق مذاکرات جسور و بی‌پرواتر شود.

از سویی اشتباهات فاحش تیم مذاکره‌کننده پیشین در شش دور مذاکره در وین باعث شد دشمن به این تحلیل برسد که می‌توان با ایجاد چالش‌های حقوقی در متن توافق طرف ایرانی را دچار خطای محاسبانی شدید کرد. به چند نمونه از خطاهای مکرر مذاکره‌کنندگان دولت تدبیر توجه کنید؛ این اشتباهات چنان در چشم آمده و قابل‌نمایش است که دشمن را به این نتیجه رسانده که می‌تواند با بازی‌سازی از داخل اهداف خود را پیش ببرد.

۱-سرمایه‌گذاری غلط مذاکره‌کنندگان وقت بروی نتایج انتخابات  آمریکا باعث شد آن‌ها درک واقعی خود از تحولات سیاسی را از دست بدهند؛ واقعیت آن است که هر نوع توافقی میان جمهوری اسلامی ایران و غرب دارای «صیغه موقت» است و وقت گذاشتن برخی کارشناسان وزارت خارجه روی سوالاتی چون «نتایج انتخابات آمریکا چه می‌شود؟» عبث و غیر فنی و ساده‌انگاری مطلق بود.

۲- حسن روحانی هیچ‌گاه متوجه این امر نشد که واشنگتن علاقه‌ای ندارد تا طرف ایرانی از نتایج برجامی حتی به کوچک‌ترین انتفاعی برسند؛ اگر چنین ذهنیتی در رئیس‌جمهور وقت وجود داشت کافی بود از دستیاران خود در تیم مذاکره‌کننده بخواهد تا ذینفعان تراکنش‌ها با ایران در «ردفلگ فینسن» را پیش‌شرط مذاکره قرار داده و آن‌ها را ردیابی کند.

۳- ایده تقسیم تحریم‌ها به موارد «رفع شدنی» و «رفع نشدنی» و پذیرش آن از سوی تیم مذاکره‌کننده پیشین از همان ابتدا به معنای ورود ایران به تونل مذاکرات فرسایشی بود، در این شکل از رویارویی دیپلماتیک هر دور از مذاکره به‌عنوان توافق نهایی به ایران فروخته‌شده و به‌نحوی‌که آورده ایران در هر مرحله هرگز به‌اندازه‌ای نباشد که ایران بتواند برای مذاکره بعدی مقاومت کند.

۴- ادغام مذاکرات «نجات برجام» و «بازگشت آمریکا به برجام» شانس ایران را برای رسیدن به توافق منصفانه و پایدار کم‌تر کرد.

۵- دولت قبل به‌گونه‌ای عجیب القا می‌کرد که بدون مذاکره با آمریکا امکان ارتباط تجاری با شرق (چین و روسیه مقدور نیست) درحالی‌که مسکو و پکن برای ایجاد کانال هیچ‌گاه نیاز به چراغ سبز غربی‌ها نداشته‌اند. فقط کافی بود؛ اراده‌ای برای این امر فراهم می‌شد تا به‌جز آسیای شرقی کریدور تجاری در آسیای میانه و حتی جنوب شرق نیز باز شود، برخی به‌دروغ کم بودن تجارت با شرق را نشانه تحریم جا انداختند.

۶- پذیرش لغو «گام‌به‌گام تحریم‌ها» در آستانه برگزاری دور پنجم مذاکرات وین که رئیس‌جمهور وقت از آن به‌عنوان شکسته شدن کمر تحریم‌ها یادکرد؛ درحالی‌که حکم کلی نظام در لغو همه تحریم‌ها و راست آزمایی آن بود؛ برخی طرح برداشته شدن پله‌ای تحریم‌ها را پذیرفته و یکی از وزاتخانه‌های کلیدی وقت راست آزمایی ۲۴ ساعته را کافی قلمداد کرده بود!

در آستانه دور جدید مذاکرات هسته‌ای پیش روی در وین، می‌توان تمایز این دوره با دوره‌های دیگر قائل بود:

فرمت مذاکره‌کنندگان تغییر کرده است: وزیر امور خارجه کشورمان پیش از آغاز دور هفتم مذاکرات با صراحت بیان می‌کند که همه طرف‌ها بدون تعلل وقت باید به برجام بازگردند؛ از سویی بازگشت به برجام برای جمهوری اسلامی ایران به‌تنهایی فایده ندارد و باید همه تحریم‌ها لغو شود. این نکته نشان می‌دهد که تیم مذاکره‌کننده قرار نیست از نقطه «بن‌بست وین» وارد آن مذاکرات گردد؛ این تعبیر به آن معناست که مذاکرات از نقطه‌ای جدید آغازشده و بر خلاف خواسته صریح واشنگتن، مذاکره در هشتم آذرماه ادامه آخرین دور مذاکرات در خردادماه نیست. وزارت امور خارجه به درستی رویکرد «هر توافقی بهتر از بی‌توافقی» را به سمت «توافق در صورت لغو تحریم‌ها» تغییر مسیر داده است. در چنین راهبردی دیگر اقتصاد کشور به مذاکره شرطی نشده، بلکه جمهوری اسلامی ایران برای مذاکره حریف شرط تعیین می کند.

زمان به سود ایران در جریان است: رابرت مالی نماینده آمریکا شهر به شهر تور جهانی برپا کرده تا راه‌حلی برای بازگشت ایران به میز وین پیدا کند؛ این مسئله نشان داد برخلاف تبلیغات برخی رسانه‌های داخلی این آمریکایی‌ها هستند که نمی‌خواهند زمان را ازدست‌داده و برای ادامه مذاکراتی تاب شده‌اند. اصرار غرب به مذاکره در سریع ترین زمان با ایران از سر ناتوانی آن ها در داشتن «پلن بی» و «اثرگذار کردن تحریم ها» قابل تفسیر است اما ایران با پیشینه‌ای وارد مذاکرات می‌شود که تقریباً همه حربه‌های آمریکا برای فروپاشی و تسلیم را از سر گذرانده است.

نوربالا در چشم دشمن در جاده یک‌طرفه: هیچ‌گاه قرار نیست روابط ما با ایالات‌متحده آمریکا در یک اتوبان چند بانده با اهداف مشترک تدوین شود؛ دولت روحانی گمان می‌کرد با امضای برجام بیش از ۴۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی توسط غربی‌ها در داخل کشور صورت گرفته و آمریکایی‌ها جذب به این بازار رنگین می‌شوند؛ این سراب خیلی زود از بین رفت.

فیلیپ زلیکو تحلیل‌گر ارشد امنیتی در فارن افرز نوشته است که آمریکایی‌ها برای حفظ منافع هیچ‌گاه دست از جنگ در کشورهای اسلامی بر نداشته و تنازع بقای غرب در تحریک دائمی شرق است! نویسنده این مقاله ادامه می‌دهد که ایران کشوری جوان و مدرن است که نشان داده برخلاف عربستان و کشورهای حوزه خلیج‌فارس تسلیم نخواهد شد. این‌چنین تفسیری نشان می‌دهد در هر نوع توافق با دشمن در یک جاده یک‌طرفه در حال اجراست، در چنین وضعیتی برای تنازع بقا باید نوربالا در چشم دشمن زده و مسیر را برای او مخدوش کرد، هر چه زاویه دید آن‌ها نسبت به شرایط داخلی کشور کم‌تر شود؛ احتمال منحرف شدن و خروج آن‌ها از جاده بالاتر می‌رود. می‌توان با صبوری و طراحی برنامه‌ای چندوجهی تروریست‌ها را از این صحنه اخراج کرد. منابع دیپلماتیک امیدوارند در هشت آذرماه مذاکره‌کنندگان ایرانی با دست‌پر از وین به تهران بازگردند؛ اقدام چشم گیر سپاه پاسداران در خلیج‌فارس، مشت دیپلمات‌های کشورمان را حسابی پرکرده است.

سرویس سیاست مشرق- روزنامه اصلاح طلب آرمان در مطلبی نوشت:عراقچی و تیم ایشان امروز به علت تجربه زیادی که در حوزه بین الملل دارند و به علت اینکه برجام و پیچ و خم‌های آن را به خوبی می‌شناسند، بهترین گزینه برای ادامه مذاکرات در وین هستند. کنار گذاشتن این تیم مذاکره کننده دو پیام دارد. نخست اینکه تیم فنی از مذاکرات کنار گذاشته می‌شود و از سوی دیگر تیمی درحال آمدن است که شن. اختی نسبت به آنچه گذشته ندارد و می‌خواهد رویکرد متفاوتی داشته باشد و احتمالا مطالبات بیشتری از طرف‌های غربی داشته باشد. این امر می‌تواند منجر به یک صف آرایی علیه ایران در مذاکرات وین شود و باید به این نکات نیز توجه داشت

 این روزنامه ادامه داده است: هیچ مانعی برای ادامه فعالیت تیم مذاکره کننده فعلی وجود ندارد. مشکل این جناح با دکتر ظریف بود که او نیز تغییر کرد. گفتمان حاکم بر تیم مذاکره کننده آن چیزی است که از رده‌های بالای نظام ابلاغ شده است و مشخصا نظر شخصی در این میان مطرح نبوده است.

در حالی اصلاح طلبان برای حفظ شاکله تیم مذاکره کننده فعلی در وین تاکید می کنند که؛ برخی از کارشناسان وزارت خارجه اعتقاددارند که  که حفظ شاکله باند نیویورکی ها در ادامه مذاکرات نه‌تنها مؤثر نیست، بلکه طرف غربی را بر خواسته‌های نامشروع خود جسورتر خواهد کرد.

جالب آن که  تا پیش از این باند نیویورکی ها در روزنامه های اصلاح طلب این خط را پیش می بر دند که دولت رئیسی باید ظریف را حفظ کرده و مسئولیت مذاکرات از شورای عالی امنیت ملی به وزارت خارجه منتقل شود، به نظر این روزها حواریون برجام تخفیف داده و ماندن عراقچی نیز برای آن ها کفایت می کند!

به نظر می رسد وزارت امور خارجه در دوران جدید از فعالیت خود باید دست به یک خانه تکانی بزرگ بزند، این تغییرات به معنای جابه جایی چند سفیر یا معاون در ساختار آن وزارت خانه نیست؛ بلکه به آن معناست که باید روحیه لیبرالی از این مجموعه انقلابی رخت بسته و نیروهای انقلابی و با انگیزه جایگزین افراد استحاله شده گردند. این اقدام را باید «انقلاب فرهنگی» در وزارت خارجه؛ دانشکده تابعه و مراکز پژوهشی وابسته به آن نامید.

ایران در یک سال نخست ماموریت امیرعبداللهیان  قاعدتاً روزهای دشواری در بعد بین‌المللی پیش رو دارد؛ مهم‌ترین آن «جانمایی» جدید و فهم آشکار از مفاهیم حاکم بر سیاست خارجه و اقتصاد ماست. وقت آن رسیده است که به‌جای تلاش برای شکست تحریم با مذاکره، میزان اثرات تحریم پذیری را پایین بیاوریم؛ این تغییر بزگ استراتژیک نیاز به یک شخصت سازی جدید از وزارت خارجه کشورمان دارد.