عصمت دهقانی

گروه استان‌های دفاع‌پرس عصمت دهقانی؛ سعادتی عظیم می‌خواهد رفتن تا بلندایی که سقفی برای آن متصور نیست. سال‌ها زندگیت را بزرگتر می‌کرد و کم کم کوچه‌های شهر، زمستان را  سردتر از همیشه نفس می‌کشید که انقلاب، فریادهایش را بر روی دیوارها  حک کرد. در مسیر مدرسه مشت‌های گره کرده ات، «مرگ بر شاه» را فریاد می‌زد. شور انقلابی‌ات خواب را از چشمان سیاه شب ربود. نخستین لبیک‌ها از حنجره تو و هم قطارانت در گوش زمان پیچید. محبت مردی از سلاله اولیاء الله، تو را از پشت نیمکت‌ها به هماوردی خیابان‌ها طلبید و انقلابمان انفجاری نور شد و  پیروزی، با تمام قدرت خودش را به رخ سپاه ظلم کشید.

شیرینی کلاس درس، همنشین لحظاتت بود و نیمکت‌ها در خیال خوش نقاشی‌های کودکانه غرق می‌شدند. سر تا پا گوش بودی که زندگی را به شادابی کلاس‌های ابتدایی در نگاه دبستان سپری کردی و به  نشاط مدرسه راهنمایی گره زدی. مادر، ِاسپند تاب دار برایت دود می‌کرد. زیبایی افکارت را در میان کاغذها ورق می‌زدی که ناگهان، سوت موشک‌ها از بالای سرت ‌گذشت و دل شهر را به لرزه درآورد و گاه هجوم هواپیماها را می‌دیدی که سکوت شهر را نشانه گرفته بودند.

به دیدن صف‌های بهم فشرده رزمندگان برای اعزام به جبهه، دیگر نه دل و دماغ درس خواندن بود و نه  کوچکی قامتت می‌توانست مانع تصمیم بزرگت شود. حالا نیمکت و خاکریز برایت یکی شده بود.

تو که الفبای آزادگی را در مکتب امام حسین(ع) آموخته بودی، آژیر جنگ که به صدا درآمد و صدای موشک، تاب ماندن را از تو گرفت، سنگر مدرسه را رها کردی و در فصل بی‌خوابی خاکریزها، تنها کاغذ و قلم راز درونت را می‌شناختند. رشادت‌ خیبری‌ها، از ذهن جبهه می‌گذشت که  اتوبوس‌ها از خیال خیابان‌ها گذر کردند و دعای مادر و هزاران صلوات بدرقه راه تو و همسفرانت شد. چقدر ساده و صمیمی از پشت شیشه‌ی گِل گرفته  اتوبوس دست تکان می‌دادید و این بار شعار«هیهات مِنَ الذله» را سرمشق خود قرار دادید.

همان روزها بود که جاده‌ها غبار تانک‌ها را به دوش می‌کشید، نگاه معرفت از میان سربندها می‌بارید، حرارت تفنگ بوسه بر شانه ات می‌کاشت که نشان از داغ دل مادر داشت.

در تابستان‌هایی که گرما بر تن سیم خاردارها می‌چسبید و زمستان‌هایی که سوز سرما  بر دیواره‌های سنگرها آوار می‌شد و تیر از پی تیر می‌بارید و خمپاره‌ها هیچ رحمی به نگاه خاکریزها نمی‌کردند، ستاره شهادت در آسمان خیالت می‌درخشید و خود را در زلالی اشک‌های روضه غسل دادی. لباس خاکی بسیجی، قامتت را در غیرتی حسینی زیباتر جلوه داد که ناگهان بند دل مادر گسست و ندایی در قلبش شهادت تو را خبر داد.

 ای بزرگ مرد کوچک! دانش آموز شهیدم! حالا دلتنگی روزها را به لحظه‌های خونین عشق گره می‌زنم؛ پرنده خیالم را به پرواز در می‌آورم و در پشت حصار زمان سری به میدان‌های جبهه می‌زنم.

 … بیسیم‌ها هنوز اذن میدان نداده اند!

اینجا صحنه گردان معرکه خود عشق است  تو را می‌بینم که بر تفنگ خویش تکیه داده‌ای و فرمان عملیات را انتظار می‌کشی. ای عزیز دل مادر!  کاش بودی و می‌دیدی هر روز در خاکریز فکرم شهید می‌شوی و پشت سنگر احساسم تیر می‌خوری، از قرارگاه خیالم پر می‌کشی و سرانجام به سوی کربلای آرزوهایم راه می‌یابی، می‌خواهم تو را در میان واژه ها بگنجانم، در ذهنم هزاران واژه را به صف می‌کنم، اما چیزی بهتر از «شهید» نمی‌یابم.

شهید که باشی  دیگر کار تمام است و یک شبه راه صد ساله را رفته‌ای. حالا مدرسه‌های شهر هم یاد تو را نفس می‌کشند و نامت، نشانی جاده‌های افتخار، حماسه و ایثار را  بخش به بخش به یادمان می‌آورد که فراموش نکنیم اقتدار روزهایمان را در رد  پوتین‌های تو و همقطارات یافته‌ایم.

مادری که نمی‌دانست وقتی که آب پشت سرت می‌ریزد آخرین آب است و نمی‌دانست وقتی برگشتی و نگاهش کردی آخرین بار است، حالا انتظار وصال را در دفتر صبر خویش به قلم آب دیدگان نگاشته است و لالایی‌هایی هر شبش را با خط شیوای مادرانگی خط عشق می‌کشد و گاهی آرام  تسبیح را در لای انگشتانش، می‌گرداند و سوز دل را به دانه‌های آن گره می‌زند. پنج شنبه که می‌شود، با بغل بغل احساس ناز و شیشه‌های  گلاب به راه می‌افتد تا غبار دنیا را از روی مزار جاودانگی‌ات بزدایند و من گم می‌شوم میان دلتنگی‌هایم و به بلندای درختانی می‌اندیشم که از پس آخرین گام‌های تو قد  کشیده اند و به کوچه‌هایی که به نامت شکوهمند شده اند.

 انتهای پیام/

گروه استان‌های دفاع‌پرس- عصمت دهقانی؛  ماه ذی الحجه به خود می‌بالد که در نهمین روزش سید و سالار آزادگان جهان امام حسین(ع)، عازم سفری  می‌شود که برکات و انوار این سفر سراسر معنوی، حماسی، جهادی و … در سراسر جهان نور افشانی می کند و حادثه عاشورایی رقم می‌خورد که لحظه به لحظه آن تابلویی بی‌بدیل از گذشت و فداکاری و ایثار است. در دهمین روزش ابراهیم خلیل الله در پی فرمانی الهی  اسماعیل جانش را به قربانگاه نفس می‌برد و حالا ذی الحجه به هجدهمین ایستگاه خود رسیده است. کلام زیبایی« يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ»؛  بر قلب نازنین پیامبر رحمت  فرود  می آید تا با زبانی که «ما ینطق عن الهوی ان هو الایوحی» در پی ابلاغ دستوری الهی برای نشان دادن ادامه مسیری روشن برای رسیدن به مقصدی آرمانی باشد.

مسئله، مسئله تداوم  راهی روشن است برای روشنگری بشریت، ایراد خطبه غدیریه در این روز، منشور جاوید مکتب اسلام را بیان فرماید و برای شکستن بت‌های  نفسانی، برای عبور از خود پرستی و رسیدن به خداپرستی، برای زدودن رنگ و بوی تعصب و نژاد پرستی و فرو ریختن دیوارهای تبعیض، راهی خدایی ترسیم کند.

ماجرای غدیر برنامه‌ای الهی و بلند مدت برای ابهام زدایی از اذهان  بشریت در افق‌های آینده تاریخ است. غدیر تداوم رسالت در آینه امامت است.غدیر  فریاد « «أشهَدُ أَنّ عَلیاً ولی‌َّالله»» تا ابد تاریخ است چرا که امت بدون امام، کشتی بی‌ناخدای است که در تلاطم امواجی طوفانی، هر لحظه احتمال غرق شدنش وجود دارد.

برای هیچ انسان آزاده ای پذیرفته نیست، حضرت محمد مصطفی (ص) پیامبر  خاتم الانبیاء، حاصل بیست و سه سال زحمت شبانه روزی اش را به مردمانی واگذار کند که در ساده ترین مسئله دچار انواع اختلاف نظرها  می‌شوند، مردمی که هنوز وجودشان از تفکرات جاهلی پاک نشده است.

در گذر تاریخ مگر نه اینکه هر پادشاه و حاکمی در واپسین سال‌ها و روزهای عمرش عزیزترین عزیزانش و معتمدترین شخص را به عنوان ولی و جانشین انتخاب و مقدمات جانشینی اش را فراهم  نکرده است، اما  این بار خاتم الرسل، پادشاه  بی‌مثال عالم، نه به  میل و انگیزه شخصی خود بلکه به امر خدا و پس از نازل شدن پیام وحی شایسته ترین فرد امتش را که می‌تواند تفسیر آیه اکمال دین باشد را به عنوان جانشین انتخاب می کند.

 آری امام علی(ع) منتخب خداست و پیامبر(ص) ابلاغ‌گر پیام الهی نسبت به امامت اوست. بنابراین غدیر روز تداوم رسالت در ولایت علی(ع) است از همین رو بزرگداشت عیدغدیر، کاشتن بذر ولایت در کویرستان جان‌های طالب حقیقت است، نشان دادن  چراغ به گرفتاران  چاه‌های ظلمانی است این روز، روز امید آفرینی در دل‌هاست و عید میثاق اهالی شهر ایمان و معرفت است

انتهای پیام/

گروه استان‌های دفاع‌پرس «عصمت دهقانی»؛ شهدا مسیر پروازشان را آگاهانه انتخاب می‌کنند و به سمت مقصد حرکت می کنند و گاه پرواز که فرا می‌رسد، عاشقانه پرواز می‌کنند. شهدا با رهایی از خود عظمت اسلام را یادآوری کردند و نشان دادند جز با خدا معامله نمی‌کنند.

هر روز از گوشه و کنار خاک میهن‌مان و گاهی در کوچه پس کوچه‌های شهری کوچک، پروازی رخ می‌دهد به عظمت  جاودانه شدن و رویشی دوباره و جملۀ «درِ باغ شهادت را نبستند» در ذهنمان تداعی می‌شود.

شهدا در زمین عشق خدا روئیده شده اند و در سایه آسمان مهرش رشد یافته اند و در راه  وصال او آرام و قرار از کف داده وبیم جهنم و امید بهشت، انگیزه کارشان نبوده بلکه آرزوی دیدار معبود و کسب رضایت حضرت دوست بالاترین آرمان‌شان بود،  عاشقانی که جانشان یکپارچه در عشق حسین(ع) ذوب شده و همواره هر صبح و شام و هرگاه فرصتی می‌یافتند از ورای خاکریزها نفسانی، با چشمانی اشکبار  شهادت را از معبود خویش تمنا می‌کردند.

در وصف شهید  و شهادت همین بس که معمار کبیر انقلاب اسلامی امام خمینی (ره) فرمودند: «مسلماً خداوند خون شهیدان انقلاب و اسلام را بیمه کرده است. خون شهیدان برای ابد درس مقاومت به جهانیان داده و خدا می داند راه و رسم شهادت کور شدنی نیست و این ملت‌ها و آیندگان هستند که به راه شهیدان اقتدا خواهند نمود و همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت مزار عاشقان و عارفان و دل سوختگان و دارلشفای آزادگان خواهد بود.»

این روزها  فراوانند داغ‏‌های کمرشکن و زخم‏‌هایی که  اگر یاد مجاهدت، مقاومت و از خودگذشتگی شهدا، از صدر اسلام تاکنون، نبود؛ تحمل‌شان به مراتب برای‌ ما سخت‌تر می‌شد. فرهنگ  ایثار و شهادت که در پرتو  دوران طلایی دفاع مقدس، در گوشه گوشه‌ی‌ این سرزمین و جان‌های مردمانش ریشه دواند، چنان تأثیر شگرفی در تمامی ابعاد از خود برجای گذاشته است که تاریخ تا قرن‌ها، شاهد جلوه‌های آن خواهد بود.

شهید جبهه مقاومت، «حاج قاسم سلیمانی» چه تعبیر زیبایی از ایران دارد: «امروز قرار گاه حسین بن علی(ع) ایران است. بدانید جمهوری اسلامی حرم است و این حرم اگر ماند دیگر حرم‌ها می‌مانند. اگر دشمن این حرم را از بین برد حرمی باقی نمی‌ماند نه حرم ابراهیمی و نه حرم محمدی(ص).» در این جملات، سردار دلها به وضوح تکلیف را بر همگان روشن کرده است. از طرفی دشمنان ددمنش نیز معنای این جمله را خوب فهمیده اند که هر روز با  ترفندی جدید، در آتش فتنه ای  که خود باعث و بانی آن هستندمی دمند.

در نحوه شهادت مظلومانه شهدای امنیت مانند «روح الله عجمیان»، آ«رمان علی وردی»، «فرید کرم پور حسنوند»، «محمد قنبری» و… نکاتی نهفته است که بررسی آنها نحوه اثر گذاری تبلیغات مسموم دشمنان خارجی و مزدوران داخلی را بر روح و روان جوانان فریب خورده نشان می دهد. تاکید مقام معظم رهبری(مدظله العالی) بر جهاد تبیین، بایستی مد نظر همه اهالی قلم، اصحاب رسانه و مسئولین فرهنگی باشد.

جوانان و نوجوانان دچار نوعی بحران هویت شده اند، که برای هویت سازی براساس معیارهای اصیل ایرانی و اسلامی، ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و معرفی سبک زندگی شهدا به افراد جامعه به‌ویژه دانش آموزان و دانشجویان، مثمر ثمر است و آنان را در برابر تبلیغات مسموم دشمنان واکسینه می‌کند.

انتهای پیام/