علی کریمی

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل بانام «ویژه‌های مشرق» شمارا در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم. در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*******

روزنامه‌های امروز شنبه ۲۶ آذرماه در حالی چاپ و منتشر شد که حضور رئیس‌جمهور درمیان مردم، سفر رئیس‌جمهور چین به عربستان، جزئیات برقراری حقوق بازنشستگان جدید آموزش و پرورش، تحلیل اغتشاشات و دو اقدام ضد ایرانی در فاصله کمتر از یک روز در سازمان ملل در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.

روزنامه هم‌میهن در شماره امروز خود گزارشی از نشست انجمن جامعه‌شناسی ایران تهیه کرده است؛ یکی از حاضران در این نشست درباره وضعیت حجاب در کشور گفته است:

. این حرکت در قیاس با جریان‌های قبل از خودش که ماهیت طبقه متوسط داشتند، اساس متفاوتی دارد. به‌خصوص در قیاس با دو نقطه اوج طبقه متوسط در نیمه دهه هفتاد و نیمه دهه هشتاد، نه‌تنها تداومی نمی‌بینم، بلکه گسست جدی بین این دو می‌بینم و این گسست بیش از هر چیز، گسست از یک نظم سنتی-مذهبی است که قبلا در جامعه وجود داشته و شکلی از آن به اسلام سیاسی تبدیل شده است. اگر در دو رخداد پیشین شاهد این بودیم که طبقه متوسط تلاش می‌کرد یکسری مفاهیم را که احساس می‌کرد مصادره‌شده را بازپس‌ بگیرد یا بازتعریف کند، مفاهیمی که گمان می‌کرد مصادره شده‌اند، به‌هیچ‌وجه دیگر چنین خواست و تمایلی را در حرکت جدید نمی‌بینید. در واقع کسی به دنبال آن نیست که مفاهیمی که برگرفته از خواست سنتی و مذهبی قدیمی است را پس بگیرد یا از مصادره شدن نجات دهد. این حرکت از مبنا به دنبال ساختن یک چیز نو و بدیع است و خرد جمعی به این نتیجه رسیده است که برای ساختن این چیز نو، باید با یک گسست آغاز کند. پرسش اول من این است که اگر این حرکت را رادیکال‌ترین رخدادی بدانیم که با آن مواجه بوده‌ایم، به این سوال می‌پردازم که بین گسستی که در این حرکت وجود دارد و نیرو گرفتن آن از نیروهای زن چه نسبتی وجود دارد؟
در واقع می‌خواهم با نگاه به گذشته به این سوال پاسخ دهم، که چرا هر جنبش فراگیری که با مسئله زنان کلید بخورد، خواسته یا ناخواسته، خواستار گسست کامل می‌شود. این مسئله با ریشه‌های شکل‌گیری نظم موجود پیوند می‌خورد. نکته دوم این است که برخی معتقدند این میزان از اصرار حاکمیت بر مسئله حجاب حیرت‌انگیز است که با وجود اعتراضاتی که چالش‌های زیادی به‌وجود آورده است، اما سانتی‌متری از مواضع خود عقب‌نشینی نکرده است. نه‌تنها امتیازی نداده است، حتی نجواهای تهدیدآمیز بازگشت طرح‌های جدید هم به گوش می‌رسد.

نزدیک به هشتاد روز پس از کلید خوردن اغنشاشات با رمز مهسا به خوبی می‌دانیم که مثلث براندازی را زنان، دانشجویان و کارگران تشکیل می‌دهد. ظرفیت زنان و دانشجویان با شبکه‌سازی و عملیات رسانه‌ای بر محور مطالبات سیاسی اجتماعی فعال شده. و فعال‌سازی ظرفیت کارگران که میسر نمی‌گردد مگر با شلیک به معیشت! از این رو صورت مسئله از سوی لیدرهای اغتشاشات در حال تغییر است که باید امتیاز بیشتری گرفت، البته اصلاح‌طلبان در بیان بدون لکنت خواست اصلی خود یعنی براندازی تردید دارند!

روزنامه اعتماد نیز در ادامه هم راستایی مستقیم با اغتشاشات نقشه اغتشاشات را به نقل از یک گروه داده کاوی منتشر کرده است، اعتماد می‌نویسد:

اعتراض سیاسی در شهرستان‌های پرجمعیت بیشتر دیده می‌شود (هرچه در نمودار از سمت راست به چپ یعنی از سمت شهرستان‌های بزرگ‌تر به سمت شهرستان‌های کوچک‌تر حرکت می‌کنیم، تعداد شهرستان‌های دارای اعتراض کمتر و کمتر می‌شود). تاثیر متغیر جمعیت، اگرچه در بروز یا عدم بروز اعتراض کاملا مشهود است، اما تاثیر کاهش مشارکت سیاسی در عرصه رسمی بر اعتراض را از بین نمی‌برد. ریزش آرای کاندیدای نخست در شهرستان‌های دارای اعتراض نسبت به شهرستان‌های بدون اعتراضی که جمعیت مشابهی دارند، به‌طور متوسط ۱۸.۲% کمتر است (نگاه کنید به خط‌چین برازش شده به شهرستان‌های دارای اعتراض (نقاط نارنجی‌رنگ) که از خط‌چین برازش شده به شهرستان‌های بدون اعتراض (نقاط خاکستری‌رنگ) به اندازه ۱۸.۲ واحد درصد پایین‌تر قرار گرفته است.

در ادامه این گزارش آمده است:

قشه فوق نشان می‌دهد شدت و تمرکز این آسیب در کدام نقاط بیشتر بوده است. انطباق نسبی بروز ناآرامی و خشونتِ بیشتر در اعتراضات اخیر در مناطق کرد و بلوچ‌نشین با مراکزِ اصلی افت شدید مشارکت سیاسی (کانون‌های قرمز رنگ در نقشه فوق)، نشان‌دهنده این است که توجه به کاهش مشارکت سیاسی در لایه تحلیل‌های امنیتی نیز حائز اهمیت است و بدون چاره‌اندیشی برای آن نمی‌توان مسائل امنیتی به وجود آمده را حل کرد. این آسیب، در حقیقت هزینه‌ای است که حکومت برای یکدست شدن خود ایجاد کرده و به همین دلیل به سختی می‌توان سهم عوامل و تهدیدهای خارجی را در آن از سهم عوامل و تصمیمات داخلی بیشتر قلمداد کرد.

البته مشخص نیست که نقشه مورد ادعای اعتماد در مورد پراکندگی جغرافیایی اغتشاشات (به قول خودشان اعتراضات) چقدر دقیق است! اما در همان نگاه اول مشخص است که از نظر این روزنامه اصلاح‌طلب، آشوب نه پدیده‌ای ملی و سراسری بلکه منطقه‌ای و محلی است و عمدتا مردم برخی استانهای مرزی معترض‌اند.

صادقانه با مردم

دور دوم سفرهای استانی دولت مردمی مورد توجه بسیاری از روزنامه‌ها قرار گرفته است؛ روزنامه کیهان نوشته است:

آغاز دور دوم سفرهای استانی دولت آیت‌الله رئیسی در کمتر از یک سال و نیم از شروع به کار دولت و به‌ویژه پس از ۳ ماه تلاش دشمن برای متوقف ساختن قطار پیشرفت و خدمت‌رسانی به مردم با ایجاد اغتشاش و آشوب در کشور اهمیتی دو چندان یافته و از یک سو نشان از عزم و اراده دولت مردمی برای پیشبرد امورکشور و گره گشایی از زندگی مردم است و از سوی دیگر نشانه حقانیت رویکرد و صداقت در عملکرد دولتمردان در گره نزدن مسائل کشور و منافع ملی به بیرون از مرزها و به ثمر رساندن پروژه‌های بزرگ و بعضا معطل مانده و همچنین فعال ‌سازی صنایع تعطیل و نیمه تعطیل به رغم تحریم‌ها و فشارهای سنگین اقتصادی است.

کیهان در ادامه می‌نویسد:
از سوی دیگر استقبال کم نظیر و پرشور مردم استان خراسان جنوبی از کاروان دولت مردمی و گلباران خودروی حامل رئیس‌جمهور در شهرستان نهبندان نشان داد که اولا مردم در فضای حقیقی با لشکر ساختگی و جعلی در فضای مجازی بسیار متفاوت است و از طرفی تبلیغات سنگین ۳ ماهه دشمن در سیاه‌نمایی از کشور، ناامید ‌سازی جامعه و دامن زدن به بی‌اعتمادی نسبت به مسئولان کمترین میزان اثر گذاری را داشته و قاطبه ملت ایران تلاش شبانه‌روزی دولت برای حل مشکلات را می‌بینند و قدر مسئولان دلسوز و پر تلاش خود را می‌دانند.

روزنامه ایران نیز با اشاره به سفرهای استانی دولت نوشته است:

دور نخست سفرهای استانی دولت انقلابی، ۲۰ مردادماه گذشته با سفر آیت‌الله رئیسی به استان کرمان به پایان رسید. دولت سیزدهم شهریور ۱۴۰۰ عملاً تشکیل شد و کار خود را آغاز کرد اما تا پیش از فرارسیدن موعد یکسالگی، سفرهای استانی به ۳۱ استان کشور به پایان رسید. دور نخست سفرهای استانی، تقریباً بلافاصله پس از شروع فعالیت‌های دولت آغاز شد، آن هم در شرایطی که هنوز وضعیت بد کرونایی به طور کامل مرتفع نشده بود. به همین دلیل بود که در این دور از سفرها، اغلب بدون برگزاری اجتماع‌های مردمی یا استقبال‌های گسترده انجام شد. این امر به نوبه خود نشان می‌داد که هدف دولت و رئیس جمهور از این سفرها، حل مشکلات و رفع دغدغه‌ها و نیازهای مردم هر استان است، نه صرفاً کسب تشویق‌های سیاسی یا نشان دادن نمایش‌های رسانه‌ای. بویژه اینکه در این سفرها، دولت حتی‌المقدور، از کلنگ‌زنی‌های جدید و تصویب طرح‌های تازه اجتناب کرد، بلکه در مقابل، همت خود را صرف تکمیل طرح‌هایی کرد که از دولت‌های گذشته به ارث مانده بود. این طرح‌ها، که از آنها با عنوان طرح‌های نیمه کاره یاد می‌شود، هم سرمایه‌های ملی صرف شده در آنها را به سمت استهلاک می‌برد و هم تصویر نامناسبی از توانایی حکمرانی برای مردم به نمایش می‌گذاشت. از این‌رو بود که دولت آیت‌الله رئیسی، به جای تصویب طرح‌های جدید، تمرکز خود را بر تکمیل طرح‌های نیمه‌کاره گذاشت.

شورش شارلاتان‌ها

نامه سرگشاده گروه تولید سریال سقوط درباره خیانت فرخ‌نژاد به هنرمندان با واکنش بسیاری از روزنامه‌ها قرار گرفته است؛ روزنامه جوان نوشته است:

امیدی و هراس در میان وطن‌فروشانی که لیدری آشوب را برعهده داشتند، به قله رسید! از جمله علی کریمی با «احمق» خواندن ملت ایران پس از دریافت ویزای امریکا و فرخ‌نژاد با توهین به رهبری دو روز بعد از «شبه‌فرار» از ایران به امریکا! کریمی ابتدا اکانتش را به سازمان‌های امنیتی غربی فروخت و این، به‌خاطر تغییر محسوس نوشته‌هایش برای دوست و دشمن آشکار شد، کریمی و خریداران اکانتش، در آغاز سنگ ملت را به سینه می‌زدند و مدح‌ها و تمجیدها از ملت ایران می‌کردند، اما در ناامیدی و هراسی که اکنون به ایشان دست داده، پس از صدور ویزا، ملت ایران را با جمله قصاری از چرچیل (عامل قتل‌عام میلیون‌ها ایرانی در قحطی معروف) ملتی «احمق» که با دیکتاتور همراهی می‌کنند، نامیدند.

جوان در ادامه نوشته است:

فرخ‌نژاد هم پیوندی دیرینه با دلار دارد و میزان‌الحراره او دلاری است که باید برای پسرش بفرستد! این‌ها را نباید ساده گرفت. احمق‌خواندن ملت ایران در اکانت کریمی، حرف ساده‌ای نیست. باید تحلیلگران به میدان بیایند و بگویند چه شد که آن ملت‌قهرمان، ناگهان احمق شدند!؟ فقط ساعاتی پس از دریافت ویزای امریکا یا روزهایی پس از بی‌اعتنایی مردم به اعتصاب و راهپیمایی سکوت و پرکردن خیابان‌ها!؟ و چه شد که فرخ‌نژادی که گفت همه ملت ایران فدای پسرم، ناگهان اندیشه نجات ملت ایران در سر می‌پروراند!؟

روزنامه فرهیختگان نیز دراین‌باره نوشته است:

تنفس‌های مصنوعی یکی‌یکی از راه می‌رسید و جریانی که در حفظ ظاهر همچنان قوی عمل می‌کرد، در باطن منکسر می‌شد. ترانه علیدوستی که به نماد بهره‌مندی تمام‌عیار از پول کثیف در سینما و شبکه نمایش خانگی و دفاع‌تمام قد از این جریان تبدیل شده بود، تنها برای خودفریبان قهرمان بود و از اعتبار این آشتی‌ناپذیری آزاردهنده می‌کاست. هنرپیشه‌هایی که هرکدام در موج ضدیت جامعه با سلبریتی‌ها طی سال‌های اخیر یا زیر ضرب رفته بودند یا ساکت منزوی شده بودند، وقتی به میدان می‌آمدند آن هاله معنایی منفی که دورشان بود را هم با خود می‌آوردند.

روزنامه وطن امروز نیز در واکنش به سخنان هتاکانه این سلبریتی سفارشی می‌نویسد:

نمک خوردن‌ها و نمکدان شکستن‌ها ادامه دارد و حمید فرخ‌نژاد، تازه‌ترین نمونه است اما در هیاهوی این دهن‌کجی‌ها، ضدانقلاب خارج‌نشین هم بیکار ننشسته و روز به روز چهره واقعی خودش را بیش از پیش نمایان می‌کند. نازنین بنیادی از همین جنس آدم‌هاست که پشت نقاب طرفداری از حقوق بشر، هر چه می‌خواهد دل تنگ اربابانش، می‌گوید و بیشتر سرزمین مادری‌اش را زیر پا می‌گذارد.

در ادامه این یادداشت آمده است:

یک روز با ایفای نقش‌های غالبا سیاسی و ترسیم تصویر تروریست از میهنش و روز دیگر با ایفای نقش عروسک خیمه شب بازی برای آنانی که عداوت‌شان با ایران، کودک و زن و پیر و جوان نمی‌شناسد. در چنین شرایطی که هر نمک‌خورده‌ای از جمهوری اسلامی از راه می‌رسد لگدی به نمکدان می‌زند، بنیادی هم بر امواج رسانه‌های معلوم‌الحال سوار شده و ضمن دمیدن در آتش خشونت‌های خیابانی، ناجوانمردی‌ها علیه این ملت را نیز تطهیر می‌کند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، پس از مدت ها جو رسانه‌ای و هیجان کاذب برای انتشار اولین مصاحبه علی کریمی پس از لیدری برای آشوبگران ۱۴۰۱، شب گذشته با همکاری مکس امینی، کمدین ساکن کانادا، این برنامه منتشر شد. امینی که سابقه بازیگری در برنامه های کمدی غیر اخلاقی را به دوش می‌کشد، اینبار مقابل علی کریمی نشست و پرسش های حاشیه ساز قابل توجهی را از وی پرسید.

پرسش هایی که به زعم کاربران فضای مجازی، در جهت افزایش هیجان بیش از پیش اعتراضات مجازی و خیابانی طراحی شده بود.

کاربران ایرانی در توییتر در واکنش به این گفت و گو، به لحن و بیان علی کریمی اشاره کردند و آن را مهمترین سند بازیچه بودن کریمی در اهداف تجزیه طلبانه و آشوبگری در ایران عنوان کردند. این کاربران نوشتند که بیان ضعیف کریمی مقابل دوربین کاملا نشان‌دهنده این است متن توییت ها و استوری های وی توسط اشخاص دیگر تنظیم و مدیریت می‌شود.

کاربران همچنین به اواخر ویدیو مصاحبه اشاره کردند که نشان میداد فیلمبرداری این گفت و گو به غروب کشیده و مدعی شدند که آنقدر با علی کریمی تمرین و هماهنگ کرده اند که این مصاحبه ساعت ها طول کشیده است.

کریمی در این مصاحبه، شایعه همکاری مهران مدیری با نهاد های امنیتی را هم تکذیب کرد. پیشتر گفته شده بود که مدیری با نهاد های امنیتی به قصد ربایش علی کریمی در امارات ، همکاری کرده که اولین بار این خبر را مهدی رستم پور، خبرنگار دو رسانه معاند بی بی سی فارسی و رادیو فردا منتشر کرده بود. کاربران در واکنش به این تکذیب، مدعی شدند که دیگر اخبار و ادعا های شبکه های معاند هم مانند این موضوع، دروغ و فریبنده است.

در ادامه واکنش کاربران فضای مجازی در توییتر به مصاحبه علی کریمی را می خوانید:

به گزارش مجاهدت از مشرق، کبری آسوپار فعال رسانه ای طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: علی کریمی، فوتبالیستی که تا همین یک سال و نیم پیش می‌خواست ذیل نظام جمهوری اسلامی رئیس فدراسیون فوتبال شود و رأی نیاورد، حالا دو ماه است ژست لیدری اپوزیسیون گرفته و حتی اعضای تیم ملی فوتبال را سرزنش می‌کند که چرا علیرغم جنایات! جمهوری اسلامی، در تیم ملی بازی می‌کنند! همین اولین دروغ علی کریمی است؛ اگر جامعه فوتبال یک سال و نیم پیش به او رأی بیشتری داده بود، او رئیس فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران شده بود و احتمالاً اداهای مبارزاتی کنونی را هم نداشت و اکنون هم علنی از حضور تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران در جام جهانی قطر دفاع می‌کرد.

وگرنه که جمهوری اسلامی شهریور ۱۴۰۱ با جمهوری اسلامی اسفند ۱۳۹۹ چه فرقی کرده است؟ اگر بحث ادعای کشتار مردم توسط نظام است که این ادعا در آبان ۹۸ و کلی وقایع قبلی دیگر هم موجود است، پس چرا علی کریمی تا وقتی که خودش بازی می‌کرد، همیشه ذیل پرچم جمهوری اسلامی، عضو تیم ملی بود و حتی تلاش کرد به ریاست فدراسیون فوتبال برسد و حالا یادش افتاده این تیم، ملی نیست؟ این تناقض رفتاری نشان‌گر دروغ بودن کل هویت سیاسی کنونی این فوتبالیست است.

علاوه بر این، اهل فوتبال سطح سواد و گفتار و رفتار علی کریمی را می‌دانند. او در زمین فوتبال هم اهل گقتگو نبود، سیلی به داور، درگیری با فوتبالیست‌ها و جدل در رسانه‌ها، معرف خوبی برای شخصیت فوتبالی اوست. همین باعث می‌شود افراد به این نتیجه برسند که آنچه در مجازی می‌نویسد، کار خودش نیست. او البته چند مورد کپی مطالب دیگران و منتشر کردن به نام خودش را هم دارد، اما علاوه بر آن روشن است که او توانایی چنین نوشتن‌هایی را ندارد. این مورد هم نشان می‌دهد او هویتی دروغین برای خود ساخته است و همپای لقب فوتبالی‌اش، یعنی جادوگر، دروغ‌ها را جادو می‌کند و به نام راست به خورد مخاطب کم اطلاع خود می‌دهد.

اما فقط هویت سیاسی او نیست که دروغ است. کریمی در مصداق‌های کوچک خبری هم دروغ می‌نویسد.

اول؛ ۲۹ آبان بود که کریمی فیلمی از چند نفر نظامی پشت تیربار منتشر کرد و مدعی کشتار مردم ایذه توسط نظام شد. فیلم مزبور یک هوای بارانی و زمین خیس را نشان می‌داد. جستجویی ساده نشان می‌داد این تصویر اردیبهشت ماه سال جاری یعنی ۵ ماه قبل از آغاز وقایع اخیر، در صفحات یک گروه تروریستی و تجزیه‌طلب منتشر شده است و علاوه بر این موضوع، مردم ایذه می‌دانند که هوای شهرشان در این روزها بارانی نیست. واقعیت اما این بود که فیلم مزبور یکی از رزمایش‌های بسیج در شمال کشور را به تصویر می‌کشید و کریمی می‌خواست با وردی دروغ آن را به عنوان حمله به مردم ایذه به مخاطبش غالب کند. اشتراک نظر او و تجزیه طلب‌ها در نحوه دروغگویی علیه جمهوری اسلامی هم قابل توجه است.

دوم؛ اول آذر علی کریمی تصویر کشته‌هایی کنار هم افتاده در خیابانی را منتشر کرد و روی آن نوشت: «اینجا نه سوریه است، نه غزه؛ اینجا جوانرود است. مردم بی گناهی که بدست مزدوران حکومتی جان خود را از دست می‌دهند.»
آن تصویر، سوریه و غزه نبود، ولی جوانرود هم نبود؛ بلکه کابل پایتخت افغانستان در انفجاری در سال ۲۰۱۶ یعنی ۶ سال پیش بود. کریمی نه روی توانایی خود در جادوگری که روی کم اطلاعی و سادگی مخاطب حساب باز کرده است.

سوم؛ دو روز پیش علی کریمی تصویری خون آلود از یک جوان منتشر کرد و مدعی شد او با دوشکا در جوانرود تیر خورده است. در حالی که علی حمیدوند صاحب عکس طبق قول خودش، از ساکنان روستای وراینه نهاوند در ۲۲ تیرماه امسال بر اثر تصادف در محور نهاوند به نورآباد متأسفانه پای خود را از دست می‌دهد و مجروحیت او ربطی به اتفاقات اخیر ندارد.

چهارم؛ نیمه آبان بود که علی کریمی تصویری از دو کودک فقیر منتشر کرد و با سوءاستفاده از مشکلات معیشتی مردم ، روی آن نوشت: «این مردم توی تمام زندگی حقشون خورده شده! حقشون گلوله نبود.» اما تصویر منتشر از سوی کریمی، مربوط به حدود ده سال پیش و کشور پاکستان بود! تصویری که روی مقاله‌ای در مورد کشتار مردم پاکستان توسط نیروهایی آمریکایی و در سال ۲۰۱۲ منتشر شده بود.

پنجم؛ یکی دو روز قبل از آن هم کریمی در استوری اینستاگرام خود فیلمی از دختری در حال رقص گذاشت و ادعا کرد این دختر رقاص نوه آیت‌الله مکارم شیرازی است. چند ساعت بعد، این شخص، با انتشار یک ویدیو هرگونه انتساب به آقای مکارم را رد کرد و با عصبانیت خواست این کار را تکرار نکنند. او حتی نام آیت‌الله مکارم را هم به درستی بلد نبود! او مربی بدنسازی و ساکن خارج کشور است و از قضا در صفحه شخصی‌اش در حمایت از اغتشاشات مطلب می‌گذارد، اما هدف دروغ‌های کریمی قرار گرفت.

علی کریمی تاکنون در مورد هیچ یک از دروغ‌هایش نه عذرخواهی کرده و نه واکنشی نشان داده است. این نشان می‌دهد او به جادوی دروغ اعتقاد دارد و آن را شیوه‌ای برای کارش می‌داند، نه آنکه سهواً دروغ بگوید.

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل بانام «ویژه‌های مشرق» شمارا در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم. در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*******

روزنامه‌های امروز یکشنبه ششم آذرماه در حالی چاپ و منتشر شد که بیانات رهبر معظم انقلاب در هفته بسیج؛ بحث‌ها و تصاویر بعد از برد ایران مقابل ولز، روایت شکست نقشه منطقه‌ای آمریکا و تغییر ادبیات تقابل اروپا با ایران در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.

در نشست صمیمی رهبر انقلاب با بسیجیان، ایشان باطرح این سوال که «چگونه مشکل آمریکا با ایران حل می‌شود»، گفتند که این یک سوال جدی و واقعی است و قصد دعوا نداریم. آیا مشکل با نشستن و مذاکره کردن و تعهد گرفتن از آمریکا حل می‌شود؟ این سوال مورد توجه بسیاری از روزنامه‌ها قرار گرفته است.

روزنامه هم‌میهن در تیتر اول خود با عنوان دلایل مخالفت با برجام ۲ و ۳ نوشته است:

با اشاره به شکست طراحی آمریکا برای از بین بردن حزب‌الله و اَمل در لبنان و همچنین ناکامی در عراق و سوریه با وجود چندین هزار میلیارد دلار هزینه و هزاران ساعت کار فکری با به‌کارگیری صدها متفکر تأکید کردند: این نقشه و توطئه در منطقه، با نیروی عظیم و کارآمد جمهوری اسلامی خنثی شد و مظهر و پرچم این نیروی عظیم، شخصی به نام «حاج قاسم سلیمانی» بود.

بنابراین، اکنون مشخص می‌شود که چرا نام «حاج قاسم» تا این حد برای مردم ایران، محبوب و برای دشمنان، تا این حد ناراحت‌کننده است.

با این تحلیل کلان است که می‌توان فهمید علت اصرار دشمن بر برجام‌های ۲ و ۳ چه بود که در داخل نیز عده‌ای لابدّ از روی غفلت حرف آنها را تکرار می‌کردند». ایشان در این زمینه افزودند: برجام ۲ یعنی ایران حضور منطقه‌ای خود را کاملا رها کند و برجام ۳ یعنی ایران متعهد شود که هیچ سلاح راهبردی و مهم مانند موشک و پهپاد تولید نکند تا در مقابل تهاجم، دست خالی باشد.

روزنامه جوان نیز با تحلیل محتوایی سخنان رهبر انقلاب نوشته است:

رهبر معظم انقلاب در بخشی از سخنان دیروز خود در اجتماع بسیجیان با اشاره به طراحی امریکایی‌ها که حدود ۱۵ سال پیش به وسیله شخصیت‌های برجسته این کشور افشا شد، گفتند: «طراحی آن‌ها این بود که شش کشور عراق، سوریه، لبنان، لیبی، سودان و سومالی را ساقط کنند تا در نهایت، امتداد و عمق راهبردی ایران در منطقه از بین برود و با تضعیف کشور، در نهایت خود نظام جمهوری اسلامی ایران ساقط شود.

اما سخنان رهبر معظم انقلاب ناظر به کدام طراحی بود و شخصیت برجسته امریکایی که این طرح را افشا کرد، که بود. ماجرا به روزهای پس از ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ بازمی‌گردد که ژنرال وسلی کلارک، فرمانده سابق نیروهای ناتو، سال گذشته در سخنانی، به مرور خاطرات روزهای پس از ۱۱ سپتامبر می‌پردازد و عنوان می‌کند که امریکا از همان روزهای نخستین پس از این حادثه به دنبال حمله و اشغال هفت کشور از جمله ایران بوده است!

در ادامه این گزارش آمده است:

او در این گفتگو عنوان می‌کند: «یکی از ژنرال‌ها من را صدا کرد و گفت ما باید با یکدیگر سخن بگوییم. او به من گفت ما یک تصمیم گرفته‌ایم و می‌خواهیم به جنگ با عراق برویم. من گفتم جنگ با عراق؟ چرا؟ گفت نمی‌داند. او گفت آن‌ها نمی‌دانند چه کار دیگری انجام دهند. من گفتم آیا اطلاعاتی پیدا کرده‌اند که نشان از ارتباط صدام با القاعده داشته باشد؟ گفت: نه اطلاعات جدیدی به دست نیامده است. آن‌ها تصمیم گرفته‌اند که به جنگ با عراق بروند. او گفت به نظر می‌رسد که ما نمی‌دانیم با تروریست‌ها چه کار باید بکنیم. ولی ما ارتش خوبی داریم و می‌توانیم دولت‌ها را سرنگون کنیم. چند هفته بعد دو مرتبه به پنتاگون رفتم تا او را ببینم. در آن زمان ما در حال بمباران افغانستان بودیم. پرسیدم آیا ما هنوز قصد حمله به عراق را داریم، او گفت: قضیه از این هم بدتر است. از روی میزش کاغذی را برداشت و گفت من این را از اتاق وزیر دفاع آورده ام و سندی است که نشان می‌دهد ما چگونه قرار است که هفت کشور را در پنج سال تسخیر کنیم و اولین کشور هم عراق خواهد بود. بعد سوریه، لبنان، سومالی و سودان و در نهایت هم ایران. پرسیدم آیا این سند محرمانه است، او گفت: «بله».

روزنامه رسالت با اشاره به دیدار رهبر انقلاب و صدها نفر از بسیجیان نوشته است:

رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح روز شنبه در دیدار صدها نفر از بسیجیان، تشکیل بسیج را از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین ابتکارات امام خمینی خواندند و با ذکر گوشه‌هایی از برکات حضور بسیج در میدان‌های مختلف ۴۰ سال اخیر تأکید کردند: بسیج در جایگاه و شأنی بالاتر از یک سازمان نظامی، ‌ و درواقع یک فرهنگ و تفکر و گفتمان است که ظرفیت دارد کشور را درحرکت عظیم ملت، با گام‌های بلند به‌پیش ببرد. رهبر انقلاب، بدعهدی آمریکا در قضیه برجام یعنی برداشتن تحریم‌ها در مقابل کاهش فعالیت صنعت هسته‌ای را نمونه دیگری از بطلان حل مشکل با آمریکا از طریق مذاکره دانستند و افزودند: مذاکره، مشکل ما با آمریکا را حل نمی‌کند، بلکه باج دادن به آمریکا مشکل را حل می‌کند که البته به‌یک‌بار باج دادن هم قانع نیستند و هر بار باج جدیدی خواهند خواست.

چرا در ماجرای تیم ملی، سعودی اینترنشنال در آفساید ماند؟

روزنامه فرهیختگان در گزارش امروز خود به مواضع تروریستی تلویزیون اینترنشنال پرداخته و نوشته است:

خبرنگارانی که در شرایط عادی، بین باقی اسامی خلاق و با معلومات، هیچ‌وقت به چشم نمی‌آیند، حالا در این غوغایی که فحاشی جای سخن گفتن را گرفته، توانستند به افراد مطرح دوران تبدیل شوند. آنها چرا اجازه بدهند جامعه بعد از اینکه چند امتیاز از حاکمیت گرفت، به زندگی عادی‌اش برگردد؟ اگر زندگی در ایران عادی شود چه کسی دیگر به آنها توجه خواهد کرد؟ همین‌طور است هنرپیشه‌های بازنشسته و از دور افتاده، فوتبالیست‌های فاصله گرفته با دوران اوج و بیرون از گود بازی و مربیگری، سیاسیون ورشکسته و افراد مختلفی از این قبیل در بالا و معادل‌های بی‌نام و نشان آنها در پایین جامعه به‌عنوان گروه‌بان‌های مجازی.

در ادامه گزارش فرهیختگان آمده است:

جدا کردن صف معترضان از افراد ویرانی‌طلب یا کاسبانی که با پول و دستور بیگانگان آشوب‌سازی می‌کنند، فقط این نیست که آنها را در مقام تئوری جدا کنیم و به یک گروه بگوییم حق با شماست و به گروه دیگر بگوییم نیست. این جداسازی باید به شکل عملی و میدانی انجام بگیرد و نیازمند به کار بردن ابزارهای نرم و بسیج تمام قوای عقلانی و عملی حاکمیت است.

در شرایطی که تلویزیون تروریستی آل سعود به سختی جنگ روانی علیه مردم ایران را پیش ‌مب‌برد، رژیم سعودی در برابر اغتشاشات سکوت مطلق کرده است؛ روزنامه اعتماد در این‌باره نوشته است:

در پشت ‌پرده سکوت مقام‌های رسمی عربستان سعودی یک موضع فعال‌تری وجود دارد: خاندان سلطنتی بودجه ایران اینترنشنال، یک شبکه تلویزیونی به زبان فارسی مستقر در لندن را تامین می‌کند که در سال ۲۰۱۷ و به عنوان یک رسانه مخالف حکومت ایران به راه افتاده است. استفاده از ماهواره در ایران ممنوع است، اما تخمین زده می‌شود که حدود ۷۰ درصد از خانوارهای ایرانی ماهواره دارند و ایران اینترنشنال به منبعی برای پخش اخبار و ایجاد تفرقه در کشور بدل شده است. البته عربستان همچنان در داخل با مشکلاتی مواجه است. اصلاحات بن‌سلمان در داخل به مذاق همه خوش نمی‌آید و محافظه‌کاران با این اصلاحات مخالفند. از طرفی دولت سعودی زیر نظر محمد بن سلمان به دولتی به مراتب اقتدارگراتر از گذشته تبدیل شده است.

قهرمان‌سازی از قاتلان

پس از قاتل شهید کرم‌پور، جریان رسانه‌ای آشوب پروژه تبرئه قاتل شهدای بسیجی مشهد را در دستور کار خود قرار داد؛ روزنامه وطن امروز با اشاره به این ماجرا نوشته است:

در طول ۲ ماه اغتشاش و ایجاد ناامنی از سوی جریان تروریستی آشوب، اوباش اغتشاشگر بیش از ۱۰۰ نفر از نیروهای مدافع امنیت از قبیل نیروهای انتظامی، بسیجی، پاسدار و ماموران امنیتی را به شهادت رساندند. اوباش تروریست در حالی نیروهای تامین‌کننده امنیت جامعه را مظلومانه به شهادت می‌رساندند، که این نیروها هیچ اسلحه گرمی در اختیار نداشتند. در یکی از این موارد، شهیدان بسیجی «دانیال رضازاده» و «حسین زینال‌زاده» عصر روز ۲۶ آبان‌ماه امسال با ضربات چاقوی اوباش اغتشاشگر در مشهد به شهادت رسیدند. به فاصله ۴۸ ساعت پس از این اقدام تروریستی، دادستان عمومی و انقلاب مرکز خراسان رضوی از دستگیری عامل به شهادت رساندن ۲ جوان بسیجی حافظ امنیت در مشهد خبر داد.

در ادامه این گزارش آمده است:

مجیدرضا رهنورد، قاتل ۲ شهید بسیجی مشهدی در اعترافات خود پس از دستگیری، اعتراف کرد ۲ جوان بسیجی در مشهد را با ضربات چاقو به شهادت رسانده است. اما به‌رغم این اعترافات صریح، جریان رسانه‌ای آشوب با فعالیت گسترده خود در فضای مجازی، سعی در تبرئه این قاتل دارد. رسانه‌های ضدایرانی بدون اینکه از اقدام رهنورد حرفی بزنند، او را بی‌گناه (!) خوانده و با ایجاد کمپینی، خواستار آزادی‌اش شدند. حساب‌های کاربری علی کریمی نیز که مدت‌هاست تبدیل به بلندگوی جریان آشوب شده و با تولید اخبار دروغ سعی در تحریک مردم و ادامه‌دار کردن اغتشاشات دارد، با انتشار تصویری از قاتل شهدای بسیجی مشهد، نوشت: فردا نوید دیگری را اعدام خواهند کرد، فرصتی نیست، صدای او باشیم.

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل بانام «ویژه‌های مشرق» شمارا در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم. در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*******

روزنامه‌های شنبه پنجم آذرماه در حالی چاپ و منتشر شد که پیروزی تیم ملی ایران مقابل ولز با تیترهایی همچون برخاستن ققنوس از خاکستر، شکار اژدها در قطر؛ اژدها را قورت دادیم، یوزها با شکار اژدها به جام جهانی برگشتند، ایران دو – ولز، اسرائیل، آل سعود و وطن‌فروشان داخلی و خارجی صفر در صفحات نخست روزنامه های امروز برجسته شده است.

در صفحات روزنامه‌ها برخی سعی کرده‌اند تنها به پیروزی تیم‌ملی و جشن ملی خیابانی بپردازند و برخی دیگر نگاه سیاسی به ماجرا دارند.

روزنامه اصلاح طلب سازندگی با تیتر شادی پر از بغض به تحلیل پیروزی ایران در مقابل ولز پرداخت.

این روزنامه نوشته است: باید از شکست‌ها درس گرفت. تیم ملی اشتباهات بازی قبل را برطرف کرد و پیروز شد؛ دیروز مردم ایران با گلوی پر از بغض شادمان بودند!

روزنامه هم‌میهن در سرمقاله خود با وجود اینکه ادعا کرده ورزش سیاسی نیست اما فوتبال را به سیاست گره زده و نوشته است:

خوشحالی موفقیت تیم ملی در برابر کشته شدن حتی یک نفر نیز برای سیاست نمره منفی محسوب می‌شود و ذهن سیاستمدار بیش از هر جا باید درگیر این باشد. تقلیل امر سیاست به ورزش همان اشتباهی است که مرتکب شده‌اید، پس تکرارش نکنید. اگر این تیم می‌تواند برای حکومت افتخارآفرینی کند، چرا از دیگران استفاده نمی‌کنید. تردیدی نیست که فرق چندانی از جهت سیاسی و ارزشی میان آنکه در حال اعتراض است با آنکه در زمین فوتبال دیروز گل زد، وجود ندارد. تنها فرق‌شان این است که بازیکن براساس مدیریتی شایسته و در جایی که صلاحیت دارد، به‌کار گرفته شده است، پس افتخارآفرینی می‌کند و تشویق می‌شود و خوشحالی را به ارمغان می‌آورد. ولی این نیرویی که کف خیابان است، معترض است، چون در جایی که شایسته است قرار نمی‌گیرد سهل است که مانع حضورش هم می‌شوند.

در ادامه این یادداشت آمده است:

آن عضو تیم ملی تتو کرده و زندگی شخصی خود را دارد و در تیم ملی بازی می‌کند و درآمد خوبی هم دارد و هر جا برود قدر می‌بیند ولی این جوان نه‌تنها اینها را ندارد، بلکه برای یک تتو باید پاسخگوی افراد بی‌توجه باشد و در انتخاب زندگی شخصی خود نیز مصونیت متعارف را نداشته باشد. کافیست همان برخوردی را که با فوتبالیست‌ها و سایر ورزشکاران می‌کنید و همان جایگاهی را که برای آنان قائل هستید، برای دیگران نیز قائل باشید؛ در این صورت بخش اصلی مسائل ایران حل خواهد شد. اگر می‌خواهید در سیاست موفق شوید، لازم است الگوی رفتاری موجود در فوتبال را سرمشق سیاست هم قرار دهید.

وضعیت ذهنی پریشان در شورای نویسندگان این روزنامه سوپر رادیکال باعث شده است که حتی نسخه‌ای که یک هفته قبل برای فوتبال نوشته بودند را فراموش کرده و کف خیابان را به فوتبال گره بزنند! این روزنامه یک هفته قبل در سرمقاله خود نوشته بود که هرگونه بهره‌برداری سیاسی و جناحی از تیم به‌زیان فوتبال و جامعه خواهد بود. اگر دخالت سیاسی در انتخاب یا خط‌زدن نام شخص خاصی در تیم‌ملی، محکوم است، متقابلا انتقال استرس سیاست را به ورزشکاران نیز همین اندازه باید محکوم کرد. باید اجازه داد بخش‌هایی از حوزه عمومی، استقلال خود را از سیاست حفظ کنند. حکومتی که همه‌چیز را سیاسی کند، به منتقدانش یاد می‌دهد آنها هم در صورت توانایی چنین کنند.

حالا که فرصت اغتشاشات برای هسته سخت اصلاحات از دست رفته است، سیاست‌گذاران این روزنامه به یک‌باره یاد فوتبال سیاسی افتاده و آن را راه‌حل عبور از آشوب خوانده‌اند، این سطح از تناقضات فکری باعث شده است تا روزنامه‌هایی رادیکال چون هم‌میهن روی دکه باد بخورند! روزنامه هم‌میهن خودش را تریبون خط سوم جبهه اصلاحات می‌داند، این روزها این خط میان مردم که هیچ میان هم‌فکرانش نیز بازاری ندارد!

روزنامه اعتماد نیز سعی کرد آخرین تلاش‌ها را برای سیاسی کردن برد تیم‌ملی انجام دهد؛ در گزارش این روزنامه آمده است:

تیم ملی فوتبال ایران در دومین بازی خود در مرحله گروهی جام جهانی ظهر دیروز برابر ولز قرار گرفت و با نتیجه دو بر صفر به پیروزی رسید. هر دو گل ایران در اوقات تلف شده بازی به ثمر رسید. روزبه چشمی و رامین رضاییان زننده دو گل یوزها بودند. با این برد ایران به جام جهانی بازگشت. رامین رضاییان زننده گل دوم ایران به ولز بعد از این بازی در پستی اینستاگرامی با انتشار تصویری بعد از گلزنی‌اش که تلفیق توامان اشک و خنده بود، نوشت: «جایی که واقعا نمیدونستم بخندم یا اشک بریزم. مردم ایران از ته قلبم دوستتون دارم. شما سزاوار بهترین‌ها هستید.»
برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی نیز با در نظر گرفتن وقایع اخیر با بازنشر پست رامین رضاییان نوشتند ما هم چنین حسی داریم. البته رامین ساعتی بعد این پست را پاک کرد.

روزنامه ایران اما نگاهی دیگر به برد تیم‌ملی فوتبال کشورمان داشته و نوشته است:

پیروزی تیم ملی فوتبال ایران برابر ولز بار دیگر ثابت کرد هر جا که استعداد و توانمندی کم‌نظیر فرزندان این آب و خاک با امید و تلاشی بی‌دریغ همراه می‌شود، تحقق حماسه‌ها و افتخارات بزرگ دور از انتظار نیست. این پیروزی بزرگ، تحقق باورهای ملتی بود که هیچ‌گاه در برابر شکست سر خم نکرده و از هر فرصتی برای موفقیت و سربلندی کشور عزیزشان بهره می‌برند. این پیروزی نه تنها می‌تواند سرآغازی برای پیروزی‌های بزرگ‌تر در عرصه فوتبال و ورزش باشد، بلکه سرآغازی است برای ایمان و باورمندی بیشتر به توانمندی‌های فرزندان این سرزمین. همان جوانانی که تحقق ایران قوی در گرو باور و ایمان آنها به این آرمان بزرگ و تلاش و همت بی‌دریغ آنها برای رسیدن به آن است.

در ادامه سرمقاله ایران به قلم وزیر ارشاد آمده است:

جوانان ما بارها نشان داده‌اند که هرگاه به آنها اعتماد شده است، تا پای جان بر سر دفاع از آبرو و عزت میهن‌شان جنگیده‌اند. جوانان ما نشان داده‌اند که با یک شکست تن به ناامیدی نمی‌دهند و از تحقق آرمان‌ها و آرزوهای بزرگشان دست نمی‌کشند. آنها بارها ثابت کرده‌اند که جز به پیروزی نمی‌اندیشند و شادی هم‌میهنان‌شان را با هیچ دستاورد دیگری در این دنیا معاوضه نمی‌کنند. این شادی حق ملت ایران است، حق ملتی که هیچ‌گاه و در هیچ عرصه‌ای تسلیم نشده و تن به شکست و سرافکندگی نداده است. چنین ملت پرافتخاری شایسته بهترین‌ها است و برای رسیدن به آنچه شایسته آن است باید با تمام توان برای ساختن «ایران قوی» مبارزه کرده و با ناامیدی‌ها و ناامیدکنندگان بستیزد.

روزنامه همشهری نیز بازی ایران با ولز را تحلیل فنی کرده و می‌نویسد:

کی‌روش همانند بازی اول در این بازی هم با ترکیبش همه را غافلگیر کرد. خیلی‌ها انتظار داشتند سیدحسین حسینی پس از ۶‌گلی که از انگلیس دریافت کرد، نیمکت‌نشین شود اما مرد پرتغالی تصمیم گرفت مقابل ولز هم از این دروازه‌بان استفاده کند. برخلاف پیش‌بینی‌ها خبری از بازگشت شجاع خلیل‌زاده و محمدحسین کنعانی‌زادگان به ترکیب نبود تا مجید حسینی و مرتضی پورعلی‌گنجی زوج خط دفاع را در سیستم چهاردفاعه تشکیل دهند. با بیرون‌ماندن روزبه چشمی و صادق محرمی، رامین رضاییان دفاع راست تیم شد و میلاد محمدی هم در همان جناح چپ بازی کرد. در میانه میدان سعید عزت‌اللهی جای علی کریمی را گرفت و سردار آزمون هم در خط حمله به ترکیب اضافه شد تا مشخص شود کی‌روش در این بازی برای برد تیمش را به زمین فرستاده است.

روزنامه کیهان نیز حاشیه‌های این دیدار را به نگارش درآورده و نوشته است:

پیش از آغاز بازی بازیکنان تیم ملی همزمان با پخش سرود ملی و هم‌خوانی با این سرود به استقبال بازی با ولز رفتند؛ اقدامی که خشم و عصبانیت وطن فروشان داخلی و خارجی را به همراه داشت تا جایی که یکی از کارمندان شبکه سعودی اینترنشنال بلافاصله پس از بازی در تلویزیون ظاهر شد و گفت: به تیم ملی تبریک نمی‌گویم. حتی نمی‌توانم خسته نباشید بگویم به بازیکنان تیم ملی. من به هیچ وجه بازی ایران را نمی‌بینم یعنی می‌بینم اما فقط به این دلیل که ببینم چه عکس‌العملی نشان می‌دهند.

در ادامه این گزارش آمده است:

باید به این نکته نیز اشاره داشت که همزمان با پخش سرود و هم خوانی آن از سوی بازیکنان تیم ملی فوتبال کشورمان چند تن از هواداران ایرانی در ورزشگاه اشک می‌ریختند. این در حالی بود که یکی از تماشاگران نیز در روی سکوها تصویری از سردار دلها را در دست گرفته بود تا یاد و خاطره شهید حاج قاسم سلیمانی در میان تماشاگران زنده شود.

جادوگر دروغ‌ساز

روزنامه جوان به چهره پشت نقاب یکی از لیدرهای اغتشاشات پرداخته و نوشته است:

دو روز پیش علی کریمی تصویری خون‌آلود از یک جوان منتشر کرد و مدعی شد او با دوشکا در جوانرود تیر خورده است. در حالی که صاحب عکس خود را فرد دیگری و آسیب به پایش را هم مربوط به سانحه تصادف و در ۲۲ تیرماه اعلام کرد. علی حمیدوند صاحب عکس از ساکنان روستای وراینه نهاوند در ۲۲ تیرماه امسال بر اثر تصادف موتور با سواری در محور نهاوند به نورآباد متأسفانه پای خود را از دست می‌دهد و مجروحیت او ربطی به اتفاقات اخیر ندارد. حالا بماند دوشکایی در مهار آشوب‌های اخیر استفاده نشده است.

در ادامه این گزارش آمده است:

یکی دو روز قبل از آن هم کریمی در استوری اینستاگرام خود فیلمی از دختری در حال رقص گذاشت و با معرفی پیج او، ادعا کرد این دختر رقاص نوه آیت‌الله مکارم‌شیرازی است. چند ساعت بعد، این شخص با انتشار یک ویدئو هرگونه انتساب به آقای مکارم را رد کرد و با عصبانیت خواست این کار را تکرار نکنند. او حتی نام آیت‌الله مکارم را هم بلد نبود درست تلفظ کند! آن دختر مربی بدنسازی و ساکن خارج کشور است و از قضا در صفحه شخصی‌اش در حمایت از اغتشاشات مطلب می‌گذارد، اما خود هدف دروغ‌های کریمی قرار گرفت.
علی کریمی تاکنون در مورد هیچ یک از دروغ‌هایش نه عذرخواهی کرده و نه واکنشی نشان داده است. این نشان می‌دهد او به جادوی دروغ اعتقاد دارد و آن را شیوه‌ای برای کارش می‌داند، نه آنکه سهواً دروغ بگوید.

علیه روایت های ناجوانمردانه از جوانرود

روزنامه فرهیختگان در شماره امروز خود روایتی دست اول از حوادث جوانرود را منتشر کرده و می‌نویسد:

هیچ گزاره روشنی نمی‌توان برای اعتراضات و تبدیل آن به اغتشاشات در جوانرود پیدا کرد. به اعتقاد برخی ریشه اعتراضات، معیشتی است. براساس سرشماری رسمی سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران، جوانرود با نرخ بیکاری ۳۲.۶ درصد، سومین شهرستان با بالاترین نرخ بیکاری در کشور بوده است. کارشناسان آمار غیررسمی نرخ بیکاری را به‌مراتب بیشتر از این رقم می‌دانند به‌خصوص اینکه در سال‌های اخیر و با بازگشت تحریم‌های آمریکا، وضعیت از سال ۹۵ به مراتب سخت‌تر شده است. اما اگر نرخ بیکاری، عامل اصلی شکل‌دهی به اعتراضات و آشوب‌ها باشد، باید تندترین اعتراضات در اسلام‌آباد غرب و ثلاث‌باباجانی که رتبه‌های اول و دوم با بیشترین نرخ بیکاری را دارند، رخ می‌داد.

فرهیختگان درباره دلایل اغتشاشات نوشته است:

عامل دیگر در آشوب‌های خیابانی در کشور و به‌ویژه غرب کشور، رسانه‌های ضد ایران، شبکه‌های اجتماعی به‌ویژه دو کانالی است که سعی در تهییج مردم با شعارهای ناسیونالیستی و دعوت آنها به تجمع به هر بهانه‌ای می‌کنند. همین کانال‌ها و شبکه‌های اجتماعی هستند که توانسته‌اند اعتراضات خیابانی را به اقدامات تروریستی پیوند بزنند. کانال‌هایی که امروز از ساخت کوکتل مولوتف و بستن محورهای مواصلاتی می‌گویند، در میانه مهرماه «گام نهایی پیروزی» را «یک شب در خیابان ماندن» مردم می‌خواند: «فقط یک شب تا سحر خیابان را کنترل کنید