علی کریمی

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، با توجه به اینکه حضور بازیکنان ایرانی در لیگ امارات ممنوع است لیگ ستارگان قطر به مکانی دلخواه برای بازیکنان ایرانی تبدیل شده است.

لیگ ستارگان قطر هم از نظر مالی بازیکنان ایرانی را به خوبی شارژ می کند و هم  پلی برای حضور آنها در فوتبال اروپا خواهد بود البته به شرط اینکه آن بازیکن عملکرد بسیار خوبی داشته باشد که نمونه آن مهدی طارمی است که اکنون در پورتو پرتغال بازی می کند و به بازیکنی شناخته شده تبدیل شده است.

ایران در فصل جاری لیگ ستارگان قطر ۸ نماینده داشت که این در بین همه کشورها بیشترین تعداد است. این نشان می دهد که باشگاه های قطری علاقه زیادی به جذب بازیکنان ایرانی دارند.

پژمان منتظری، روزبه چشمی، علی کریمی، شجاع خلیل زاده، مهرداد محمدی، امید ابراهیمی و رامین رضاییان بازیکنانی هستند که در حال حاضر در لیگ ستارگان قطر بازی می کنند و به این فهرست باید مهدی ترابی را هم اضافه کرد که در ابتدای فصل برای العربی به میدان رفت اما نمایش ناامید کننده او باعث شد از این تیم جدا شود.

در این گزارش می خواهیم به عملکرد بازیکنان ایرانی در فصل جاری لیگ ستارگان قطر نگاهی بیندازیم:

مهرداد محمدی

جزو بازیکنانی بود که بدون حضور در پرسپولیس و استقلال خود را به فوتبال ایران معرفی کرد. محمدی بعد از درخشش در سپاهان بود که راهی لیگ پرتغال شد و در ۲۸ بازی ۸ گل برای آوس به ثمر رساند تا مورد توجه العربی قرار گیرد.

محمدی در العربی فراتر از انتظار ظاهر شده است تا جایی که با زدن ۷ گل بهترین گلزن تیمش در لیگ ستارگان بود. عملکرد خوب این بازیکن باعث شد در بین هواداران تیمش محبوبیت بالایی داشته باشد و آنها او را به فوق ستاره ای مثل مهدی ترابی ترجیح دهند.

با عملکرد خوبی که محمدی داشته است به احتمال خیلی زیاد قراردادش تمدید می‌شود به ویژه اگر تیم سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را به دست آورد که البته کار آسانی نیست.

بیشتر بخوانید:

واکنش کنعانی زادگان به شایعه جدایی از پرسپولیس

توافق کنعانی‌زادگان با تیم قطری؟

شجاع خلیل زاده

کمتر هوادار پرسپولیس پیش بینی می کرد که این بازیکن متعصب تیم را ترک کند آن هم در شرایطی که سرخ پوشان به فینال لیگ قهرمانان آسیا راه پیدا کرده بودند و تا کسب جام فاصله کمی داشتند اما شجاع، تعصب و محبوبیت را به آینده مالی خود فروخت؛ تصمیمی که بسیار بعید است هواداران پرسپولیس او را به خاطر آن ببخشند.

شجاع در الریان عملکرد خوبی داشت و به بازیکنی کلیدی و تاثیر گذار در ترکیب اصلی تبدیل شده است. او برای الریان یک گل به خودی داشت و یک گل هم به ثمر رساند. شجاع با الریان قرارداد دو ساله دارد. با وجود آنکه او برای بازگشت به پرسپولیس ابراز تمایل نشان داده اما بسیار بعید است که الریان او را به راحتی از دست دهد و البته پرسپولیس هم به دلیل نحوه جدایی او تمایلی به بازگشتش ندارد.

مهدی ترابی

شیوه جدایی او از پرسپولیس بسیار بد بود. او یک طرفه قراردادش را فسخ کرد آن هم در شرایطی که تیم بسیار به او در لیگ قهرمانان آسیا نیاز داشت. نکته بسیار جالب اینکه بهترین بازیکن پرسپولیس با استقبال خوبی از سوی هواداران العربی مواجه نشد و در همان ابتدا فضای بدی برای این بازیکن به وجود آمد.

ترابی عملکرد ناامید کننده ای در العربی داشت. او در یک نیم فصل سه بار مصدوم شد و موفق نشد که حتی یک گل هم به ثمر برساند. در نیم فصل دوم تازه ترابی در العربی جا افتاده بود و دو گل هم به ثمر رساند اما عملکرد ضعیف در نیم فصل نخست باعث شد او در فهرست فروش گذاشته شود و قراردادش فسخ شود.

ترابی را باید ناکام ترین بازیکن ایرانی در فصل جاری لیگ ستارگان قطر دانست که خیلی زود دیپورت شد و دوباره پیراهن پرسپولیس را بر تن کرد.

علی کریمی

جدایی او هم شبیه ترابی بود با این تفاوت که او زمان بهتری را برای جدایی انتخاب کرد. کریمی نیم فصل نخست را در اف سی قطر بازی کرد و آنقدر خوب بود که مورد توجه الدحیل قرار گرفت و اکنون در این تیم پرستاره بازی می کند.

حضور در الدحیل باعث شد این بازیکن ایرانی جام جهانی باشگاه ها را هم تجربه کند. او در تیم بسیار پر مهره ای بازی می کند و قرار گرفتنش در ترکیب اصلی نشان می دهد که این باشگاه به او اعتماد دارد و به احتمال خیلی زیاد فصل بعد هم در تیم باقی بماند.

پژمان منتظری

برای یک بازیکن ۳۷ سال چه مقصدی بهتر از لیگ ستارگان قطر؟ منتظری بدون استرس سومین فصل حضورش در الخریطیات را پشت سرمی گذارد. او که با الخریطیات در لیگ دسته دوم قطر هم حضور داشت در فصل جاری موفق به زدن گل نشده است اما در ترکیب اصلی بازی می کند.

الخریطیات از ۱۸ بازی تنها ۶ امتیاز کسب کرده و سقوطش به لیگ پایین تر تقریبا قطعی است و بعید به نظر می رسد که قرارداد منتظری با این سن و سال تمدید شود.

روزبه چشمی

دیگر استقلالی حاضر در لیگ ستارگان قطر است که در ام صلال بازی می کند. تیم چشمی هم با منطقه خطر تنها یک امتیاز اختلاف دارد. او در فصل جاری تنها یک گل برای تیمش به ثمر رسانده و اگر ام صلال به لیگ پایین تر سقوط کند باید منتظر جدایی او باشیم.

امید ابراهیمی

بازوبند کاپیتانی الاهلی را بر بازو می‌بندد و یکی از بهترین های تیم است. فرمانده سابق آبی پوشان در فصل جاری یک گل برای الاهلی به ثمر رسانده و تیمش در رده هفدهم جدول رده بندی جای دارد هر چند که در هفته های ابتدایی صدر را هم تجربه کرد.

ابراهیمی سومین سال حضورش در الاهلی را تجربه می کند که البته یک فصل آن به صورت قرضی در لیگ بلژیک بود. قرارداد ابراهیمی با الاهلی با پایان سال جاری تمام خواهد شد. خبرهای زیادی درباره بازگشت او به استقلال به گوش می رسد و باید تا پایان فصل صبر کرد.

رامین رضاییان

او را باید یکی از موفق ترین بازیکنان ایرانی در لیگ ستارگان قطر دانست.

رضاییان در الشحانیه خیره کننده بود و فصل قبل با بغداد بونجاح برای کسب آقای گلی رقابت کرد. عملکرد خوب در الشحانیه باعث شد تا مورد توجه الدحیل قهرمان فصل قبل قرار گیرد اما رضاییان در الدحیل نتوانست انتظارات را برآورده کند.

مدافع سابق پرسپولیس به صورت قرضی از الدحیل جدا شد و اکنون برای السیلیه بازی می کند. رضاییان در لیگ ستارگان قطر جا افتاده و بعید به نظر می رسد که به این زودی به فوتبال ایران برگردد.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، می‌گویند در دنیا دو دسته آدم وجود دارد؛ دسته‌ای هواپیما می‌سازند و خوشبین‌ها هستند و دسته‌ای که چتر نجات می‌سازند چون بدبین هستند. من در دسته دوم قرار می‌گیرم. من در آستانه برگزاری انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال با رسانه‌های مختلف صحبت کردم. در همه این مصاحبه‌ها یک جمله مشترک بود؛ من خوشبین نیستم. من انگشت اتهام را به سمت کسی نگرفتم. چون اساساً خیلی با افراد آشنایی نزدیکی ندارم اما این موضوع را خیلی خوب می دانم که در انتخابات فدراسیون فوتبال همواره اتفاق‌ها و تصمیمات به گونه‌ای است که نمی‌توانیم آن را مصلحت اندیشی برای فوتبال تلقی کنیم.

فراموش نکنیم که در هر انتخاباتی لابی‌ها و رایزنی‌هایی توسط نامزدها صورت می‌گیرد. این امر کاملاً طبیعی است. اصلاً بخش مهمی از انتخابات همین است که نامزدها توانمندی‌ها و برنامه‌های خودشان را با دیگران به اشتراک می‌گذارند تا بتوانند رأی بیشتری به دست بیاورند اما وقتی این لابی از شکل تمییز و حرفه‌ای خودش خارج می‌شود و افراد به دنبال آن هستند که از طریق نهادهای قدرت کار خود را پیش ببرند و اعضای رأی دهنده را تحت نفوذ و اعمال نظر درآورند کار همان نتیجه‌ای پیدا می‌کند که همه دیدیم. این دیگر اسمش لابی یا رایزنی نیست بلکه یارگیری است. سال‌ها است که چنین رویه‌ای را می‌بینیم و تجربه به دفعات ثابت کرده که انتخابات فدراسیون فوتبال جریان یارگیری برخی نامزدهایی است که از سوی نهادهای قدرت مورد حمایت قرار می‌گیرند. این را هم بگویم که مشاهده چنین وضع نابسامانی اصلاً کار سختی نیست. سخت نیست که سقوط خودمان را ببینیم یا پیش بینی کنیم چون سال‌هاست که عده‌ای روی همین شاخه نشسته اند و در حال بریدن شاخه هستند. نتیجه این کار جز سقوط چیز دیگری نیست. انتخابات فدراسیون فوتبال در حالی برگزار شد که به عقیده من پیام‌های روشنی را به جامعه مخابره کرد.

پیام‌هایی که به طور شفاف مطرح شد و با اندک هوشی می‌توان این پیام‌ها را از جانب آقایان دریافت کرد. اعضای مجمع به ما گفتند تا مادامی که در روی این پاشنه می چرخد، فوتبال جای فوتبالی‌ها نیست. ما در مجمع فوتبال بیش از ۳۰ هیأت فوتبال داریم. حتی یک نفر از این آقایان به نماینده فوتبالی انتخابات رأی ندادند. هیأت فوتبال استان‌ها را چه کسانی اداره می‌کنند؟ آیا ناآگاهانه دست رد به سینه فوتبالی‌ها زدند؟ نه. نمی‌توانیم بگوییم نمی‌دانستند یا ناآگاه بودند. بنابراین پیام روشنی از سوی هیأت فوتبال استان‌ها به جامعه ما مخابره شد که اینجا در فدراسیون جایی برای فوتبالی‌ها وجود ندارد. نکته بعدی اما به خود فوتبالی‌ها برمی گردد. من اتحاد یا اجماعی بین خود فوتبالی‌ها ندیدم. برخی چهره‌هایی که در جامعه فوتبال به شدت درباره‌شان تبلیغ می‌شود، اصلاً به خودشان زحمت ندادند که درباره ضرورت حضور یک مدیر فوتبالی در رأس هرم مدیریتی فدراسیون فوتبال سخن بگویند. چرا؟ چون منافع شأن احتمالاً به خطر می‌افتاد. به جز چند نفر که به صراحت موضع گیری کردند بقیه افراد یا سکوت کردند یا به سمت و سوی دیگری رفتند.

ببینید، افرادی حتی اسم علی کریمی را به زبان نیاوردند که برخی رسانه‌ها القاب خیلی سنگینی به این آدم‌ها داده اند. اما هرگز ندیدیم که برخورد بزرگوارانه‌ای با موضوع انتخابات فدراسیون فوتبال داشته باشند. بنابراین زبان بستند. در چنین شرایطی راه برای آن نوع از لابی که اصلاً آن را نمی‌پسندیم باز شد و شرایط به گونه‌ای پیش رفت که فوتبالی‌ها نادیده گرفته شدند و دیدیم که در نهایت چه اتفاقاتی رخ داد. بنابراین باید جمله‌ای که طی یکی دو ماه اخیر بارها از آن استفاده کرده‌ام را بار دیگر تکرار کنم که؛ من خوشبین نیستم. الان هم خوشبین نیستم. شاید تغییراتی اتفاق بیفتد اما تحول نه. دگردیسی رخ نخواهد داد. تحولی که فوتبال ما به آن نیاز دارد، رخ نخواهد داد.

بیشتر بخوانید:

اگر بهاروند مقصر است چرا عزیزی خادم از او استفاده می‌کند؟

خیلی از کارها ربطی به رئیس فدراسیون فوتبال ندارد. متولی اصلی ورزش کشور باید به ساختارسازی توجه کند و فوتبال را به سمت و سوی مدرنیته ببرد. اتفاقاً نکته‌ای که مایلم درباره‌اش صحبت کنم این است؛ نمی دانم آقای وزیر ورزش چگونه و با چه نوع جمع بندی درباره انتخابات فدراسیون فوتبال گفته است این انتخابات برگ زرینی بود در تاریخ مدیریت ورزش کشور. با احترام می‌خواهم خدمت ایشان عرض کنم که چرا از صفحات سیاه این فوتبال نام نبردید. صفحاتی که سیاه هستند و اصلاً نمی‌شود به آنها افتخار کرد. چرا از فساد در فوتبال صحبت نکردید؟ چرا از ویلموتس حرفی نزدید؟ به هر حال روشن است که برخی افراد فقط به دنبال این هستند که از انتخابات فدراسیون فوتبال به نفع خود بهره برداری کنند. متأسفانه باید این واقعیت را بپذیریم که رؤسای هیأت فوتبال استان‌ها هستند که در انتخابات فدراسیون فوتبال تعیین کننده‌اند و ماجرا آنجایی دردناک است که بدانیم بسیاری از این افراد فقط رئیس هیأت فوتبال استان شأن نیستند بلکه در همان استان سمت‌های مهم دیگری هم دارند که این موضوع باعث می‌شود آنها به ماجرای انتخابات فوتبال طور دیگری نگاه کنند. متأسفانه بعضی از آقایان به این انتخابات می بالند. ما سکوت می‌کنیم. نه اینکه جوابی نداریم که به این آقایان بدهیم. سکوت می‌کنیم چون تریبونی وجود ندارد که به این آقایان بگوییم ده‌ها صفحه سیاه در این فوتبال وجود دارد که شما از آن نام نبردید. چرا؟ البته من می دانم که آقایان آگاهانه این حرف‌ها را مطرح می‌کنند. آنها می‌دانند که اهالی فوتبال بهانه‌ها و توجیه‌های شأن را باور نمی‌کنند اما متأسفانه چون این آقایان در مسند قدرت هستند به راحتی به خودشان اجازه می‌دهند که با اهالی فوتبال این‌گونه برخورد کنند. ما در موضع شهروند معمولی هستیم. ماجرا وقتی دردناک‌تر می‌شود که افرادی هم که می‌توانند به فوتبالی‌ها کمک کنند سال‌هاست به خاطر منافع فردی شأن آن طرف ماجرا را انتخاب می‌کنند.

نکته پایانی اینکه بنده فقط به این دلیل که علی کریمی بازیکن خوب و بزرگی بود دوستش ندارم. من به فوتبال او نگاه نمی‌کنم. به وجدان و شخصیت او نگاه می‌کنم. به هر حال اعضای مجمع خیلی خوب نقش خودشان را ایفا کردند؛ آنها به فوتبال دهن کجی کردند و بعد برای حذف شده‌ها دست زدند. پیام روشنی بود و بار دیگر به من ثابت کرد که بودن و دوام آوردن در این فوتبال کار بسیار سختی است. خیلی سخت است که شریف باشید و در این فوتبال دوام بیاورید.

فراموش نکنیم که در هر انتخاباتی لابی‌ها و رایزنی‌هایی توسط نامزدها صورت می‌گیرد. این امر کاملاً طبیعی است. اصلاً بخش مهمی از انتخابات همین است که نامزدها توانمندی‌ها و برنامه‌های خودشان را با دیگران به اشتراک می‌گذارند تا بتوانند رأی بیشتری به دست بیاورند اما وقتی این لابی از شکل تمییز و حرفه‌ای خودش خارج می‌شود و افراد به دنبال آن هستند که از طریق نهادهای قدرت کار خود را پیش ببرند و اعضای رأی دهنده را تحت نفوذ و اعمال نظر درآورند کار همان نتیجه‌ای پیدا می‌کند که همه دیدیم. این دیگر اسمش لابی یا رایزنی نیست بلکه یارگیری است. سال‌ها است که چنین رویه‌ای را می‌بینیم و تجربه به دفعات ثابت کرده که انتخابات فدراسیون فوتبال جریان یارگیری برخی نامزدهایی است که از سوی نهادهای قدرت مورد حمایت قرار می‌گیرند. این را هم بگویم که مشاهده چنین وضع نابسامانی اصلاً کار سختی نیست. سخت نیست که سقوط خودمان را ببینیم یا پیش بینی کنیم چون سال‌هاست که عده‌ای روی همین شاخه نشسته اند و در حال بریدن شاخه هستند. نتیجه این کار جز سقوط چیز دیگری نیست. انتخابات فدراسیون فوتبال در حالی برگزار شد که به عقیده من پیام‌های روشنی را به جامعه مخابره کرد. پیام‌هایی که به طور شفاف مطرح شد و با اندک هوشی می‌توان این پیام‌ها را از جانب آقایان دریافت کرد. اعضای مجمع به ما گفتند تا مادامی که در روی این پاشنه می چرخد، فوتبال جای فوتبالی‌ها نیست. ما در مجمع فوتبال بیش از ۳۰ هیأت فوتبال داریم. حتی یک نفر از این آقایان به نماینده فوتبالی انتخابات رأی ندادند. هیأت فوتبال استان‌ها را چه کسانی اداره می‌کنند؟ آیا ناآگاهانه دست رد به سینه فوتبالی‌ها زدند؟ نه. نمی‌توانیم بگوییم نمی‌دانستند یا ناآگاه بودند.

بنابراین پیام روشنی از سوی هیأت فوتبال استان‌ها به جامعه ما مخابره شد که اینجا در فدراسیون جایی برای فوتبالی‌ها وجود ندارد. نکته بعدی اما به خود فوتبالی‌ها برمی گردد. من اتحاد یا اجماعی بین خود فوتبالی‌ها ندیدم. برخی چهره‌هایی که در جامعه فوتبال به شدت درباره‌شان تبلیغ می‌شود، اصلاً به خودشان زحمت ندادند که درباره ضرورت حضور یک مدیر فوتبالی در رأس هرم مدیریتی فدراسیون فوتبال سخن بگویند. چرا؟ چون منافع شأن احتمالاً به خطر می‌افتاد. به جز چند نفر که به صراحت موضع گیری کردند بقیه افراد یا سکوت کردند یا به سمت و سوی دیگری رفتند. ببینید، افرادی حتی اسم علی کریمی را به زبان نیاوردند که برخی رسانه‌ها القاب خیلی سنگینی به این آدم‌ها داده اند. اما هرگز ندیدیم که برخورد بزرگوارانه‌ای با موضوع انتخابات فدراسیون فوتبال داشته باشند. بنابراین زبان بستند. در چنین شرایطی راه برای آن نوع از لابی که اصلاً آن را نمی‌پسندیم باز شد و شرایط به گونه‌ای پیش رفت که فوتبالی‌ها نادیده گرفته شدند و دیدیم که در نهایت چه اتفاقاتی رخ داد. بنابراین باید جمله‌ای که طی یکی دو ماه اخیر بارها از آن استفاده کرده‌ام را بار دیگر تکرار کنم که؛ من خوشبین نیستم. الان هم خوشبین نیستم. شاید تغییراتی اتفاق بیفتد اما تحول نه. دگردیسی رخ نخواهد داد. تحولی که فوتبال ما به آن نیاز دارد، رخ نخواهد داد.

خیلی از کارها ربطی به رئیس فدراسیون فوتبال ندارد. متولی اصلی ورزش کشور باید به ساختارسازی توجه کند و فوتبال را به سمت و سوی مدرنیته ببرد. اتفاقاً نکته‌ای که مایلم درباره‌اش صحبت کنم این است؛ نمی دانم آقای وزیر ورزش چگونه و با چه نوع جمع بندی درباره انتخابات فدراسیون فوتبال گفته است این انتخابات برگ زرینی بود در تاریخ مدیریت ورزش کشور. با احترام می‌خواهم خدمت ایشان عرض کنم که چرا از صفحات سیاه این فوتبال نام نبردید. صفحاتی که سیاه هستند و اصلاً نمی‌شود به آنها افتخار کرد. چرا از فساد در فوتبال صحبت نکردید؟ چرا از ویلموتس حرفی نزدید؟ به هر حال روشن است که برخی افراد فقط به دنبال این هستند که از انتخابات فدراسیون فوتبال به نفع خود بهره برداری کنند.

متأسفانه باید این واقعیت را بپذیریم که رؤسای هیأت فوتبال استان‌ها هستند که در انتخابات فدراسیون فوتبال تعیین کننده‌اند و ماجرا آنجایی دردناک است که بدانیم بسیاری از این افراد فقط رئیس هیأت فوتبال استان شأن نیستند بلکه در همان استان سمت‌های مهم دیگری هم دارند که این موضوع باعث می‌شود آنها به ماجرای انتخابات فوتبال طور دیگری نگاه کنند. متأسفانه بعضی از آقایان به این انتخابات می بالند. ما سکوت می‌کنیم. نه اینکه جوابی نداریم که به این آقایان بدهیم. سکوت می‌کنیم چون تریبونی وجود ندارد که به این آقایان بگوییم ده‌ها صفحه سیاه در این فوتبال وجود دارد که شما از آن نام نبردید. چرا؟ البته من می دانم که آقایان آگاهانه این حرف‌ها را مطرح می‌کنند. آنها می‌دانند که اهالی فوتبال بهانه‌ها و توجیه‌های شأن را باور نمی‌کنند اما متأسفانه چون این آقایان در مسند قدرت هستند به راحتی به خودشان اجازه می‌دهند که با اهالی فوتبال این‌گونه برخورد کنند. ما در موضع شهروند معمولی هستیم. ماجرا وقتی دردناک‌تر می‌شود که افرادی هم که می‌توانند به فوتبالی‌ها کمک کنند سال‌هاست به خاطر منافع فردی شأن آن طرف ماجرا را انتخاب می‌کنند.

نکته پایانی اینکه بنده فقط به این دلیل که علی کریمی بازیکن خوب و بزرگی بود دوستش ندارم. من به فوتبال او نگاه نمی‌کنم. به وجدان و شخصیت او نگاه می‌کنم. به هر حال اعضای مجمع خیلی خوب نقش خودشان را ایفا کردند؛ آنها به فوتبال دهن کجی کردند و بعد برای حذف شده‌ها دست زدند. پیام روشنی بود و بار دیگر به من ثابت کرد که بودن و دوام آوردن در این فوتبال کار بسیار سختی است. خیلی سخت است که شریف باشید و در این فوتبال دوام بیاورید.

منبع: صبح نو

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، علی فتح الله زاده مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال درباره نقل و انتقالات بزرگ دوران کاری خود گفت: وقتی مهدی هاشمی نسب را گرفتم، به پرسپولیس فشار آمد. هاشمی نسب الحق که ستاره بود. پرسپولیسی‌ها چون نمی‌توانستند کاری کنند، گفتند هاشمی نسب را گران خریده است در حالی اسنادش هم بیرون آمده است و اصلاً مخفی نیست. به هاشمی نسب برای سه سال ۹۹ میلیون تومان دادم یعنی سالی ۳۳ میلیون تومان.

وی تاکید کرد: این مبلغ برای هاشمی نسب زیاد نبود. کریم باقری همان زمان ۲۵ میلیون گرفته بود. ما ۱۰۰ میلیون به هاشمی نسب ندادیم بلکه سالی ۳۳ میلیون دادیم. آن موقع پول خوبی بود و هر مدیری شاید جرات نمی‌کرد بپذیرد ولی من قبول کردم چون هاشمی نسب ارزش داشت و جذب او یک جور برد بود.

مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال درباره جذب جواد نکونام تصریح کرد: یادم است وقتی نکونام را با مبلغ ۱ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان به استقلال آوردم همان زمان یک تیم قطری ۶ میلیارد به او پول می‌داد. جواد از ۶ میلیارد گذشت. همان زمان رقیب ما (پرسپولیس) بیش از ۱ میلیارد و ۷۰۰ میلیون به نکونام پول می‌داد.

بیشتر بخوانید:

جای عزیزی خادم بودم کریمی را نایب رئیس اول می‌کردم

فتح الله زاده که در برنامه «سلام صبح بخیر» حضور داشت، درباره اینکه کدام بازیکن در مذاکرات «بد قلق» بوده است؟ گفت: خسرو حیدری مرا خیلی اذیت کرد. مثلاً ۶ و ۷ عصر جلسه می‌رفتیم و وقتی بر می‌گشتیم می‌دیدیم صبح است. ۱۰-۱۲ ساعت با همه چانه می‌زدیم.

وی همچنین در پاسخ به این سئوال که حسرت عدم جذب کدام بازیکن را می‌خورد؟ اظهار کرد: علی کریمی. البته او هم جذب استقلال شد ولی قبل از آن در دیداری که در فوتسال داشتیم (علی کریمی در تیم فوتسال فتح بازی می‌کرد) به ما گل زد. هوادارانمان کریمی را عصبانی کردند و او هم از دستمان پرید. اگر می‌آمد رخداد عجیبی می‌شد. خیلی کریمی را دوست داشتم.

مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال در واکنش به نقل قولی از او مبنی بر اینکه علی دایی هم استقلالی است، گفت: من نگفتم استقلالی است. گفتم می‌شد علی دایی را به استقلال بیاوریم. البته دایی در تیم استقلال اردبیل بازی می‌کرد.

فتح الله زاده در خصوص اینکه خودش مدتی در تیم پرسپولیس خوی بوده است، تصریح کرد: گفتن مالیات ندارد! بگویند؛ اشکال ندارد. من در شهر خوی در رده سنی نوجوانان و جوانان بازی می‌کردم. در شهر خوی تیم استقلال وجود نداشت. در تیم جوانان پرسپولیس خوی بودم. در تیم منتخب استان و آموزشگاه‌های استان هم بازی می‌کردم.

مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال در پایان درباره اینکه کدام باشگاه‌ها در نقل و انتقالات زمستانی لیگ برتر خوب کار کرده‌اند؟ گفت: سپاهان و پرسپولیس خوب کار کردند. استقلال هم دارد فعال می‌شود. استقلال به یک بازی‌ساز نیاز دارد.