قطعنامه ۵۲۲ در هفت بند و بدون توجه به شناسایی کشور متجاوز و جبران خسارت‌های وارد شده به کشور مورد تجاوز تنظیم شده بود. شورای امنیت در این قطعنامه، خواستار ازسرگیری فعالیت میانجی گران بین‌المللی شده بود.
تکاپوی جهانی برای حمایت از صدام با تصویب قطعنامه ۵۲۲ بیشتر بخوانید »
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، ۷۰۰ روز از تدفین شهید ۱۹ ساله عملیات رمضان در شرق بصره و شهید ۱۸ ساله عملیات مسلم بن عقیل در سمنان می‌گذرد، اما هنوز مزار و مقبره شهدا احداث و بازسازی نشده است. در همین خصوص یکی از خادمان شهدای سمنان در آستانه سالروز به خاک سپاری پیکر مطهر دو شهید گمنام در جبل الشهدای پارک کوهستان این شهر تماس گرفت و از تکمیل نشدن بنای یادبود این شهدا به رغم گذشت بیش از دو سال از تدفین آن‌ها انتقاد کرد. برای پیگیری با آقای حسن‌زاده یکی از خبرنگاران استان که پیگیر امور شهداست مصاحبه کردیم.
معمولاً برای مزار شهدای گمنام در شهرها بنای یادبودی به نام یادمان شهدای گمنام احداث می‌شود. چرا برای این شهدا چنین یادمانی احداث نشد؟
در پاسخ به پرسش شما تنها می‌توانم به موضوع تلخ اولویت‌ها اشاره کنم. اینکه شهدای غریب سومار و شرق بصره در سمنان غریب‌تر مانده‌اند به دلیل این است که اولاً نهادهای دعوت‌کننده این شهدا به سمنان، ظاهراً پس از دعوت، مهمانان خود را فراموش کردند و ثانیاً ظاهراً کارهای مهم‌تری از عمل به وعده‌های خود در این خصوص دارند. اگر از این شهدا دعوت نمی‌شد و اگر وعده‌هایی پرشمار برای احداث یادمان بیان نمی‌شد، طبعاً مطالبه و گلایه‌ای هم نبود!
گام اول احداث یادمان طراحی بناست. اصلاً طرحی برای احداث این بنا وجود دارد و نهایی شده است؟
واقعیت این است که تا حدود یک‌سال پس از تدفین این شهدا در پارک کوهستان سمنان، همچنان طرح تأییدشده‌ای برای احداث یادمان وجود نداشت. حجت این سخن آن است که سرهنگ سلامی، مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس سمنان در واپسین روزهای سال ۹۸، اعلام کردند «قول دادیم نقشه یادمان را تا پایان فروردین ۹۹ به شهرداری سمنان برسانیم.» در حال حاضر سازه نیمه‌کاره‌ای بر مزار شهدا احداث شده که طبعاً همان طرحی است که سرهنگ سلامی از آن سخن گفته‌اند.
چه کسی یا نهادی در شهرستان یا استان مسئول پیگیری احداث این یادمان است. چه اقداماتی در زمینه پیگیری احداث یادمان انجام شده است؟
این پرسش، یادآور داده‌های غم‌انگیزی در ارتباط با مسئله تدفین شهداست. پس از خلف وعده‌ها و مطرح شدن انتقادات نسبت به بی‌مهری در قبال این شهدا، هریک از نهادهای ذیربط کوشیدند در سخن، سهم خود را در تقصیرها کم و کمتر کنند. سرهنگ سلامی در سخنان خود اعلام کرد شهرداری قول داده بود تا بلافاصله پس از تدفین نسبت به احداث یادمان اقدام کند. شهرداری می‌گفت همه نهادهای ذیربط باید کمک کنند و باز سرهنگ سلامی می‌گفت نهاد دعوت‌کننده این شهدا، سپاه استان است. جالب اینکه در میان اظهارنظرهای مربوط به یادمان شهدا، سخنی از برادران سپاه حداقل در رسانه‌ها منتشر نشده است!
سرانجام نتیجه پیگیری‌ها به کجا انجامید؟ الان قدم اول را کدام ارگان یا نهاد باید بردارد و چگونه؟
گام نخست این مسیر، پاسخگویی شفاف به مردم است. مسئولان نهادهای ذیربط و به ویژه سپاه استان که تاکنون کمتر در رسانه به این موضوع ورود کرده است، باید کنار هم بنشینند، سهم تقصیرها و سهم وظایف آینده را روشن کنند و به مردم بگویند که قرار است ادامه کار احداث یادمان چگونه به انجام برسد. اگر هم نهادها و آقایان مسئول نمی‌توانند این کار را به سرانجام برسانند، اعلام کنند تا خود مردم شریف وارد میدان شوند و برای فرزندان آسمانی‌شان کاری کنند؛ هرچند این ما هستیم که به یادمان شهدا نیازمندیم و نه شهدا. مهم‌تر از زمان خاتمه یافتن احداث یادمان، عمل به وعده‌هاست. اگر آقایان بگویند که برای تکمیل یادمان منتظر فرارسیدن ۱۴۰۸ باشید، مردم خرده‌ای نخواهند گرفت!
معمولاً یکی از مشکلات همه پروژه‌ها در کشور بحث بودجه است. در رابطه با این بنای یادبود موضوع نداشتن بودجه از سوی نهادهای مسئول مطرح شده است. برای رفع این مشکل چه پیشنهادی دارید؟
مسئله بودجه از قضا مسئله اساسی نیست چنان‌که اشاره کردم، بحثی اگر هست، بحث تلخ اولویت‌هاست. نهادهای ذیربط از جمله شهرداری، بودجه‌های قابل توجهی دارند و از قضا نقدهای فراوانی هم به نحوه هزینه‌کرد اعتبارات آن‌ها وجود دارد. بگذارید سخنم را با این نکته به پایان ببرم که حتی از نگاه مادی‌گرایانه، تخصیص اعتبار برای تکمیل یادمان مفید است، چراکه به هر حال این یادمان به جاذبه‌ای مذهبی در مجموعه پارک کوهستان تبدیل خواهد شد! لطفاً مادی‌گرا باشید و یادمان را تکمیل کنید!
*کبری خیل فرهنگ – روزنامه جوان
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، ۷۰۰ روز از تدفین شهید ۱۹ ساله عملیات رمضان در شرق بصره و شهید ۱۸ ساله عملیات مسلم بن عقیل در سمنان می‌گذرد، اما هنوز مزار و مقبره شهدا احداث و بازسازی نشده است. در همین خصوص یکی از خادمان شهدای سمنان در آستانه سالروز به خاک سپاری پیکر مطهر دو شهید گمنام در جبل الشهدای پارک کوهستان این شهر تماس گرفت و از تکمیل نشدن بنای یادبود این شهدا به رغم گذشت بیش از دو سال از تدفین آن‌ها انتقاد کرد. برای پیگیری با آقای حسن‌زاده یکی از خبرنگاران استان که پیگیر امور شهداست مصاحبه کردیم.
معمولاً برای مزار شهدای گمنام در شهرها بنای یادبودی به نام یادمان شهدای گمنام احداث می‌شود. چرا برای این شهدا چنین یادمانی احداث نشد؟
در پاسخ به پرسش شما تنها می‌توانم به موضوع تلخ اولویت‌ها اشاره کنم. اینکه شهدای غریب سومار و شرق بصره در سمنان غریب‌تر مانده‌اند به دلیل این است که اولاً نهادهای دعوت‌کننده این شهدا به سمنان، ظاهراً پس از دعوت، مهمانان خود را فراموش کردند و ثانیاً ظاهراً کارهای مهم‌تری از عمل به وعده‌های خود در این خصوص دارند. اگر از این شهدا دعوت نمی‌شد و اگر وعده‌هایی پرشمار برای احداث یادمان بیان نمی‌شد، طبعاً مطالبه و گلایه‌ای هم نبود!
گام اول احداث یادمان طراحی بناست. اصلاً طرحی برای احداث این بنا وجود دارد و نهایی شده است؟
واقعیت این است که تا حدود یک‌سال پس از تدفین این شهدا در پارک کوهستان سمنان، همچنان طرح تأییدشده‌ای برای احداث یادمان وجود نداشت. حجت این سخن آن است که سرهنگ سلامی، مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس سمنان در واپسین روزهای سال ۹۸، اعلام کردند «قول دادیم نقشه یادمان را تا پایان فروردین ۹۹ به شهرداری سمنان برسانیم.» در حال حاضر سازه نیمه‌کاره‌ای بر مزار شهدا احداث شده که طبعاً همان طرحی است که سرهنگ سلامی از آن سخن گفته‌اند.
چه کسی یا نهادی در شهرستان یا استان مسئول پیگیری احداث این یادمان است. چه اقداماتی در زمینه پیگیری احداث یادمان انجام شده است؟
این پرسش، یادآور داده‌های غم‌انگیزی در ارتباط با مسئله تدفین شهداست. پس از خلف وعده‌ها و مطرح شدن انتقادات نسبت به بی‌مهری در قبال این شهدا، هریک از نهادهای ذیربط کوشیدند در سخن، سهم خود را در تقصیرها کم و کمتر کنند. سرهنگ سلامی در سخنان خود اعلام کرد شهرداری قول داده بود تا بلافاصله پس از تدفین نسبت به احداث یادمان اقدام کند. شهرداری می‌گفت همه نهادهای ذیربط باید کمک کنند و باز سرهنگ سلامی می‌گفت نهاد دعوت‌کننده این شهدا، سپاه استان است. جالب اینکه در میان اظهارنظرهای مربوط به یادمان شهدا، سخنی از برادران سپاه حداقل در رسانه‌ها منتشر نشده است!
سرانجام نتیجه پیگیری‌ها به کجا انجامید؟ الان قدم اول را کدام ارگان یا نهاد باید بردارد و چگونه؟
گام نخست این مسیر، پاسخگویی شفاف به مردم است. مسئولان نهادهای ذیربط و به ویژه سپاه استان که تاکنون کمتر در رسانه به این موضوع ورود کرده است، باید کنار هم بنشینند، سهم تقصیرها و سهم وظایف آینده را روشن کنند و به مردم بگویند که قرار است ادامه کار احداث یادمان چگونه به انجام برسد. اگر هم نهادها و آقایان مسئول نمی‌توانند این کار را به سرانجام برسانند، اعلام کنند تا خود مردم شریف وارد میدان شوند و برای فرزندان آسمانی‌شان کاری کنند؛ هرچند این ما هستیم که به یادمان شهدا نیازمندیم و نه شهدا. مهم‌تر از زمان خاتمه یافتن احداث یادمان، عمل به وعده‌هاست. اگر آقایان بگویند که برای تکمیل یادمان منتظر فرارسیدن ۱۴۰۸ باشید، مردم خرده‌ای نخواهند گرفت!
معمولاً یکی از مشکلات همه پروژه‌ها در کشور بحث بودجه است. در رابطه با این بنای یادبود موضوع نداشتن بودجه از سوی نهادهای مسئول مطرح شده است. برای رفع این مشکل چه پیشنهادی دارید؟
مسئله بودجه از قضا مسئله اساسی نیست چنان‌که اشاره کردم، بحثی اگر هست، بحث تلخ اولویت‌هاست. نهادهای ذیربط از جمله شهرداری، بودجه‌های قابل توجهی دارند و از قضا نقدهای فراوانی هم به نحوه هزینه‌کرد اعتبارات آن‌ها وجود دارد. بگذارید سخنم را با این نکته به پایان ببرم که حتی از نگاه مادی‌گرایانه، تخصیص اعتبار برای تکمیل یادمان مفید است، چراکه به هر حال این یادمان به جاذبه‌ای مذهبی در مجموعه پارک کوهستان تبدیل خواهد شد! لطفاً مادی‌گرا باشید و یادمان را تکمیل کنید!
*کبری خیل فرهنگ – روزنامه جوان
لطفاً مادی‌گرا باشید و یادمان را تکمیل کنید بیشتر بخوانید »
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه جهاد دفاع‌پرس، مادر شهیدان امیر و علی شاه‌آبادی در برنامه «سلام تهران» که امروز (پنجشنبه) از شبکه پنج سیما پخش شد، درباره فرزندان شهیدش، اظهار داشت: علی همیشه به من می‌گفت که مادر! نگذار با عبوس شدن چهره‌ات، دشمن، شاد شود. دشمنان از دور شما را زیر نظر دارند و دوست دارند که افسرده شوی و از پا دربیایی. امیر ۱۷ ساله بود در عملیات مسلم بن عقیل در غرب کشور شهید شدند. علی هم ۲۰ ساله بود که در عملیات کربلای ۵ شهید شد. امیر درشت‌اندام بود و اولین سلاحی که به او داده بودند، آرپی‌جی بود. به‌نظرم لایق شهادت بود.
همایونی در پاسخ به اینکه چطور از هر دو فرزندتان گذشتید و آن‌ها را راهی جبهه کردید، اینطور شرح داد: کسانی که می‌آمدند سرسلامتی به ما بگویند، علنا می‌گفتند این مادرشان نیست، نامادری آن‌هاست. مگر می‌شود یک مادر به راحتی از فرزندانش بگذرد و اشکی به چشمانش نیاید؟! من در خفا هم برای فرزندانم گریه نمی‌کنم. تنها برای جوانان اباعبدالله علیه‌السلام گریه می‌کنم. فرزندان من با عشق و سرافرازی رفتند. برای چه باید برایشان ناراحت باشم و افسوس بخورم؟!
این مادر شهید درباره شخصیت شهید امیر شاه‌آبادی گفت: امیر شام شب خود را نمی‌خورد و برای نیازمندان می‌برد. هرگاه از شهادت صحبت می‌کردم، می‌گفت مادر شهادت به این آسانی نیست. ما لیاقت شهادت نداریم. اما الحمدلله شهادت نصیبش شد و لایق گشت.
وی پیرامون اعزام فرزند دومش شهید علی شاه‌آبادی به جبهه افزود: علی ۲۰ ساله بود که شهید شد. سه سال در جبهه حضور داشت. چون برادرش پیش از او شهید شده بود، پدرش و اقوام‌مان مخالفت می‌کردند که به جبهه برود. من شخصاً معتقد بودم که خدا خودش به من فرزند داده، من هم باید در راه او فرزندم را راهی کنم. چون اطرافیان مخالف بودند، او می‌خواست پنهانی به جبهه برود. به او گفتم اگر می‌خواهی راهی جبهه شوی به من بگو کمکت می‌کنم.
همایونی در ادامه گفت: علی اعزام مجدد زده بود و نگفته بود که برادر شهید است. علی معلم نهضت بود. وقتی که از قصد او برای رفتن به جبهه مطلع شدم، به پدرش گفتم علی می‌خواهد اردو برود. دروغ هم نگفتم، چون برای اعزام به جبهه دوره آموزشی می‌بردند. همیشه به من «مامان خانومی» می‌گفت و احترام می‌گذاشت. هر دو فرزندم مداح بودند. ذکر لب علی این جمله بود که کربلا مرکز عشق و شهادت است. او سرخی خون را عزیز می‌دانست. روزی که قصد رفتن داشت، مهمان داشتیم. برای اینکه کسی متوجه نشود با دمپایی جهت اعزام رفت. ساعت حرکت قطارشان عقب، افتاده بود و او ۲۴ ساعت در میدان ولی عصر (عج) راه رفته بود که کسی پی به رفتنش نبرد و مانع نشود.
مادر شهیدان شاه‌آبادی در پایان گفت: حضرت آقا به منزل ما نیامدند، اما من یک‌بار، خدمت‌شان رفتم. از مردم به‌عنوان یک خدمه می‌خواهم عاشقانه رأی بدهند؛ همان‌طور که فرزندان ما عاشقانه برای دفاع از دین و کشورشان رفتند و شهید شدند. رأی یک تکلیف است.
انتهای پیام/ ۱۲۱
روایت مادر شهیدان شاه‌آبادی از دو فرزند شهیدش بیشتر بخوانید »
