عملیات والفجر مقدماتی

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، سردار شهید «حسین خرازی» روز اول شهریور ۱۳۳۶ در اصفهان متولد شد. وی سال ۱۳۵۵ پس از اخذ دیپلم به سربازی در مشهد اعزام شد و در سال ۱۳۵۷ به دنبال صدور فرمان امام خمینی (ره) مبنی بر فرار سربازان از پادگان‌ها و سربازخانه‌ها، به همراه برادرش از خدمت سربازی گریخت.

او در مبارزات پیروزی انقلاب اسلامی نقش فعالی داشت و با پیروزی انقلاب از همان ابتدا در کمیته انقلاب اسلامی مشغول فعالیت شد.

شهید خرازی در اوج درگیری‌های کردستان به آنجا رفت و بعد از باز پس‌گیری سنندج در سِمت فرماندهی گردان ضربت که از قوی‌ترین گردان‌های آن زمان محسوب می‌شد، در آزادسازی شهر‌های کردستان، نقش مؤثری ایفا کرد.

وی هنگام شروع جنگ در کردستان حضور داشت و پس از یک سال فعالیت در کردستان، راهی جنوب شد و به فرماندهی اولین خط دفاعی تشکیل‌شده مقابل عراقی‌ها در جاده آبادان – اهواز در منطقه دارخوین که بعد‌ها به «خط شیر» معروف شد، منصوب شد.

در این خصوص سردار «مرتضی قربانی» فرمانده لشکر ۲۵ کربلا در دوران دفاع مقدس می‌گوید: «روز بیست و دوم (دفاع از خرمشهر) نیرو‌هایی از جبهه غرب یعنی کردستان، کرمانشاه و ایلام خودشان را به جبهه جنوب یعنی خوزستان رساندند. افرادی مثل حسین خرازی، عرب، قوچانی، علی باقری و ابوشهاب که درمجموع ۲۲ نفر بودند. این اولین واحدی بود که با تیربار دوشکا و خودروی سیمرغ آمد. آن‌ها فهمیده بودند اینجا چه خبر است، به‌ طرف خوزستان و اهواز حرکت کرده بودند و از جاده اهواز – آبادان به دارخوین آمده بودند.

این گروه همانجا ماندند و جبهه دارخوین به فرماندهی حسین خرازی تقویت شد. خرازی با نیروهایش شروع به پدافند در جبهه محمدیه و جاده اهواز – آبادان کرد و یک خط محکم به نام خط شیر در آنجا تشکیل داد. آن‌ها تجربه‌های خوبی به دست آوردند و کادر و چارچوب لشکر ۱۴ امام حسین (ع) در جبهه دارخوین و مقر انرژی اتمی شکل گرفت.» [۱]

«وی اولین فرمانده تیپ (لشکر) امام حسین (ع) بود. با درایت وی نیرو‌های تحت امرش در عملیات طریق‌القدس عراقی‌ها را در شمال رودخانه کرخه محاصره کردند و در عملیات فتح‌المبین نیرو‌های عراقی را در جاده عین‌خوش حدود ۱۵ کیلومتر دور زدند و غافلگیر کردند.

یگان او در عملیات بیت‌المقدس جزء اولین لشکر‌هایی بود که از رودخانه کارون عبور کرد و به جاده اهواز – خرمشهر رسید و در آزادسازی خرمشهر نقش‌آفرینی کرد.

خرازی در عملیات‌های رمضان، والفجر مقدماتی، والفجر ۴ و خیبر نیز در سِمت فرماندهی لشکر امام حسین (ع) شرکت داشت. در عملیات خیبر، یک دست او براثر اصابت ترکش قطع شد.

در عملیات والفجر هشت و کربلای ۵ هم نقش مؤثری در پیروزی‌های ایران داشت. سردار شهید حسین خرازی در عملیات کربلای ۵ به شهادت رسید.» [۲]

ایستادگی و شجاعت «حسین خرازی» در عملیات فتح‎المبین

راوی: سردار احمد غلامپور

«یادم می‌آید در جمع‌بندی روز چهارم عملیات، کسی به فکر ورود قرارگاه فتح به عملیات نبود و همه منتظر بودند ببینند آقا محسن و صیاد چه نظری می‌دهند. اینکه به‌ جز محور قرارگاه قدس در محور‌های دیگر موفقیتی نداشتیم، فرماندهی را بار دیگر دچار تردید کرد.

آن‌ها به این نتیجه رسیدند که روی رهایی یگان محاصره‌شده در عین‌خوش متمرکز شوند؛ بنابراین قرار شد تیپ امام حسین (ع) که در عین‌خوش بود و عقبه دشمن را بسته بود، عقب‌نشینی کند.

دشمن روز دوم یا سوم محاصره را کامل کرد و این یگان حدود ۴۸ ساعت در محاصره کامل بود. وضعیت طوری شده بود که به‌ سختی می‌شد به آن‌ها چیزی رساند. به‌ هر حال باید تصمیمی گرفته می‌شد و تصمیم بر عقب‌نشینی بود.

چند بار شهید صیاد با خرازی صحبت کرد و از او خواست که عقب‌نشینی کند اما خرازی نپذیرفت. حتی به او دستور دادندکه عقب بیاید ولی او بازهم نپذیرفت و به نیروهایش گفت تلاش کنید.

با اصرار خرازی، فرماندهی به این فکر افتاد که شاید بشود کار دیگری کرد. به‌ این‌ ترتیب جرقه ورود قرارگاه فتح به عملیات و فعال کردن این قرارگاه در ذهن آقا محسن زده شد.

بدین ترتیب عملیاتی که دوم فروردین شروع‌شده بود، در هفتم فروردین با موفقیت به پایان رسید و ما توانستیم حدود ۱۷ هزار نفر اسیر بگیریم.

اگر اصرار حسین خرازی نبود، قطعاً ما برمی‌گشتیم و معلوم نبود که بعد از آن می‌توانستیم ادامه بدهیم یا نه در این صورت شاید اصلاً این موفقیت به دست نمی‌آمد و روند جنگ هم به‌ طور کامل تغییر می‌کرد.

درواقع این پیروزی وضعیتی بوجود آورد که ما بتوانیم به‌ سرعت به سراغ عملیات بیت‌المقدس برویم. پیروزی در فتح‎المبین را مدیون شهید خرازی هستیم و این واقعیتی است که در صحبت از فتح‌المبین، به آن اشاره‌ای نمی‌شود و بی‌انصافی است.» [۳]

منابع

[۱] رزاق‌زاده، امیر، در مسیر پیروزی: تاریخ شفاهی دفاع مقدس: روایت مرتضی قربانی (جلد ۱)، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول، ۱۳۹۸، صفحه ۷۹

[۲] مژدهی، علی، از ری تا شام: تاریخ شفاهی دفاع مقدس، روایت ناتمام احمد غلامی، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول، ۱۳۹۸، صفحه ۲۲۲

[۳] مختاری، مجید، جوانان اهواز هنوز زنده‌اند: تاریخ شفاهی دفاع مقدس: روایت احمد غلام پور (جلد اول)، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول، ۱۳۹۸، صفحات ۳۲۷، ۳۲۸

انتهای پیام/ 118

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، عملیات والفجر مقدماتی در ۱۷ بهمن ۱۳۶۱ با رمز یا الله یا الله یا الله در جبهه میانی فکه و از پنج محور شمال و جنوب رشیده، صفریه و ارتفاعات چرمر و خاک آغاز شد. عملیات والفجر مقدماتی عملیاتی بود که قبل از آغاز برای عراق لو رفته بود، اما رزمندگان اسلام در جبهه خودی این را نمی‌دانستند به همین دلیل خیلی زود گردان‌های حاضر در عملیات در محاصره قرار گرفتند.

تیپ ۳۵ امام حسن (ع) و لشکر ۸ نجف از نیرو‌های عمل کننده این عملیات بودند که پشت جاده‌ی شنی در حد فاصل پاسگاه رشیده تا پاسگاه صفریه قرار داشتند.

راوی لشکر ۸ نجف در گزارش عملیات این یگان، ماجرا را چنین شرح داده است: هنگامی [حدود ساعت ۵:۳۰ تا ۶ صبح] که نیرو‌ها به جاده‌ی آسفالت مرزی رسیدند، برادر محمدی فرمانده تیپ و برادر قدیری مسئول محور از احمد کاظمی فرمانده سپاه هفتم و فرمانده لشکر ۸ نجف در مورد وضعیت یگان‌های چپ و راست خود سؤال کردند، ولی برادر احمد جواب مشخصی نداد و در بررسی‌ها مشخص شد که یگان‌های چپ و راست این تیپ موفق عمل نکرده‌اند و جناحین تأمین نیست. این نیرو‌ها تا ساعت هفت صبح در کنار جاده‌ی آسفالت [مرزی] مستقر بودند و فرمانده تیپ برای دفع پاتک‌های احتمالی دشمن درخواست کمک نیرو کرد، ولی علی‌رغم جواب مساعد احمد کاظمی، ارسال کمک مقدور نشد.

در این شرایط مهندسی لشکر حدود ۲۰۰ متر جلوتر از کانال دوم غرب مرز، یک خاکریز به طول ۲۰۰ متر احداث نمود و نیرو‌ها خود را به پشت خاکریز رسانده و در آن‌جا به دفاع پرداختند و یک تانک، ۲ دستگاه تفنگ ۱۰۶ و چند نفربر و چند قبضه خمپاره به خط برده شد و این نیرو‌ها تا ساعت ۱۲ ظهر در آن‌جا مقاومت سلحشورانه‌یی کردند.

ساعت ۱۲، هم‌زمان با پخش غذا بین نیروها، عراق با بهره‌برداری از تعداد قابل توجهی تانک و اجرای آتش پرحجم، پاتک بسیار سنگینی را علیه این نیرو‌ها آغاز کرد که به دلیل محدود بودن طول خاکریز و تراکم بالای آتش توپ‌خانه، ادوات و تانک‌های دشمن، در همان لحظات اولیه تانک و یکی از قبضه‌های [تفنگ] ۱۰۶ در خط منهدم شد و نیرو‌های پشت خاکریز نیز مقاومت سرسختانه‌یی انجام دادند و تعداد کمی از آن‌ها موفق شدند تا پشت جاده‌ی شنی مرز عقب بیایند، ولی تعدادی از شهدا و مجروحین در منطقه باقی ماندند.

در فیلم پیش رو که بهمن ۶۱ در حوالی تنگه ذلیجان و رقابیه و طی عملیات والفجر‌مقدماتی توسط مرحوم محمود اصفهانی ضبط شده، بخشی از نیرو‌ها و توان لشکر ۸ نجف‌اشرف و جهاد‌سازندگی نجف‌آباد به تصویر کشیده شده است.

اورژانس، تعدادی از قبضه‌های توپ، چند تانک غنیمتی، جابه‌جایی نیرو‌های پیاده، تردد تانک‌ها و خودرو‌های نظامی و تدارکاتی و بازگشت رزمندگان از عملیات شب گذشته به منظور تجدید قوا، از جمله تصاویر نمایش داده شده در بخش عمده‌ای از این فیلم هستند.

در لحظات پایانی نیز شهید عبدالرضا بیریایی از نیرو‌های شاخص جهاد‌سازندگی نجف‌آباد دیده می‌شود که چند سوال و جواب با مرحوم اصفهانی دارد.

شهید بیریایی، اسفند ۶۴ در ۲۵ سالگی طی عملیات والفجر ۸ در شبه‌جزیره فاو به شهادت رسید.

انتهای پیام/ ۱۴۱