عملیات

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: تشکیل قرارگاه برون‌مرزی «رمضان» در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و به‌دنبال آن «تشکیل تیپ‌های مرزی متشکل از پاسداران و نیرو‌های مبارز عراقی»، موجب افزایش همکاری معارضان کُرد عراقی به‌ویژه «اتحادیه میهنی کردستان عراق» به‌رهبری «جلال طالبانی» با جمهوری اسلامی ایران شده که این همکاری، اقدام پیش‌دستانه ایران برای نفوذ آمریکا در کردستان عراق نیز شناخته می‌شود.

قرارگاه «رمضان» پس از آن، توانست با همکاری «اتحادیه میهنی کردستان عراق» دست به انجام عملیات‌هایی در عمق خاک عراق بزند که در این راستا می‌توان به سلسله عملیات‌های «فتح» اشاره کرد. بر این اساس عملیات «فتح یک»، ۱۹ مهر سال ۱۳۶۵ در شهر «کرکوک» واقع در عمق ۱۵۰ کیلومتری خاک عراق، با تمهیدات «اتحادیه میهنی کردستان عراق» و دو یگان از نیرو‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی انجام شد که در نتیجه آن، خسارات فراوانی را به تأسیسات اقتصادی و نظامی دشمن وارد آمد. (بیشتر بخوانید)

همچنین در این راستا، عملیات «فتح ۲» نیز در چهارم آبان سال ۱۳۶۵ توسط قرارگاه «رمضان» طراحی و اجرا شد که در نتیجه آن، رزمندگان اسلام توانستند، تأسیسات صنعتی واقع در سد «دوکان» را به‌طور کامل منهدم کردند و حتی بعد از حدود دو سال از اجرای این عملیات، رزمندگان در قالب عملیات «بیت‌المقدس ۶» توانستند با تقویت سیستم پدافندی خود در این منطقه، سد «دوکان» را کاملاً تحت نظر خود بگیرند. (بیشتر بخوانید)

عملیات «فتح ‌۳» نیز در ادامه سلسله عملیات‌های «فتح» توسط قرارگاه «رمضان» طراحی و در ‌۲۴ آبان سال‌ ۱۳۶۵ در منطقه «زاخو – دهوک» واقع در عمق‌۳۰۰ کیلومتری خاک عراق اجرا شد که در این عملیات، نیروهای عمل‌کننده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با همکاری معارضین عراقی، توانستند به تمام اهداف از پیش تعیین‌شده خود دست یابند.

بر این اساس، در مرحله اول عملیات «فتح ۳»، پس از هدف قرار دادن جاده عراق – ترکیه واقع در ۴۰ کیلومتری سوریه، یک فروند بالگرد متعلق به ارتش بعث عراق منهدم و سپس مقر لشکر ۳۸ عراق که مسئولیت حفاطت از جاده ترانزیتی و خط لوله نفتی عراق – ترکیه را بر عهده داشت نیز در هم کوبیده شد.

در ادامه این عملیات، رزمندگان قرارگاه «رمضان» در ارتفاعات مشرف به شهر «زاخو» مستقر شده و منطقه دره گل‌اسبی این شهر را به محاصره درآوردند. همچنین جاده ترانزیتی عراق – ترکیه و دره «اسکیله» نیز توسط آن‌ها مسدود و پایگاه‌های دشمن در این محور منهدم شدند.

ارتش بعث عراق در واکنش به همکاری معارضان کُرد عراقی با رزمندگان ایرانی در این عملیات، شهر «زاخو» و روستا‌های اطراف آن را هدف قرار داده و تعدادی از غیرنظامیان را به خاک و خون کشید که همزمان با این اقدام، پیشمرگان کرد عراق نیز با انجام یک عملیات درون شهری در منطقه «حی صدام»، یک مرکز دولتی را منهدم کردند. همچنین بر اساس برنامه‌های از پیش تعیین‌شده عملیات «فتح ۳»، پایگاه‌های ارتش بعثی در منطقه دشت اربیل مورد هجوم قرار گرفت که در این حمله نیز دشمن متحمل ۷۰ کشته شد.

رزمندگان قرارگاه «رمضان» توانستند در مرحله دوم عملیات «فتح ۳» با بستن کامل جاده ترکیه – عراق و منهدم کردن چندین دستگاه تانک و نفربر، شهر «زاخو» واقع در شمال عراق را به محاصره کامل خود در آورده و با نفوذ به داخل شهر، مخازن سوخت، پایگاه‌های بنزین، گمرک و ترمینال بارگیری نفت را به آتش بکشند.

از سویی دیگر، در عملیات «فتح ۳» قسمتی از تأسیسات اقتصادی شهر «دهوک» منهدم شد و یک ساختمان دولتی نیز تحت کنترل رزمندگان درآمد که در نهایت همه پایگاه‌های بعثی‌ها در این محور درهم کوبیده شد و بیش از ۳۰۰ تن از نیروهای دشمن به هلاکت رسیده و عده‌ای هم به اسارت در آمدند.

انتهای پیام/ 113

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، فتنه تکفیری‌ها که با حمایت دولت‌مردان غربی و کشور‌های خرپول عربی در سوریه و عراق آغاز شد، شیرمردانی از سراسر جهان پرچم «کلنا عباسک یا زینب» را برافراشتند و برای دفاع از اعتقادات خود، راهی میدان نبرد با یزیدی‌های زمان شدند.

رزمندگان و شیرمردان «مدافع حرم» تکفیری‌ها را که تا نزدیکی حرم حضرت زینب (س) آمده بودند، عقب راندند و نشان دادند که همانند دوران دفاع مقدس، قدرت ایمان و غیرت آن‌ها بر قدرت زور، زر و تزویر مدعیان دروغین حقوق بشر که با چهره به‌ظاهر انسان‌وار، با کراوات و ادکلن، پشت پرده حمایت از تکفیری‌ها هستند، غلبه می‌کند.

عملیات «عاشورای ۱» یکی از عملیات‌هایی است رزمندگان و شیرمردان «مدافع حرم» توانستند با انجام آن، منطقه «حجیره» که نزدیک‌ترین منطقه به حرم حضرت زینب (س) در غرب «زینبیه» است و کمتر از ۵۰۰ متر با حرم فاصله دارد را آزاد کنند.

این عملیات در تاریخ ۲۰ آبان سال ۱۳۹۲ مصادف با روزی تاسوعا اجرا شد و به مدت دو روز به‌طول انحامید که طی آن، رزمندگان دلاور لشکر «فاطمیون» توانستند با فرماندهی «ابوتراب» و «ابوحامد» (از فرماندهان سرشناس و دلاور این لشکر) و با همراهی گردان‌هایی از «حزب‌الله»، «حیدریون» و ارتش سوریه، توانستند این منطقه را از چنگال نحس تروریست‌ها آزاد کرده و شر دشمن را برای همیشه از حرم حضرت زینب (س) کوتاه کنند.

آن‌چه در ادامه می‌بینید، روایتی کوتاه است از عملیات «عاشورای ۱» که توسط مرکز رسانه‌ای فاطمیون تهیه شده است.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، عملیات محدود «عاشورا» در منطقه میمک در  ۲۵ مهر سال ۱۳۶۳ با رمز «یا اباعبدالله‌ الحسین (ع)» با همکاری نیرو‌های ارتش و سپاه راس ساعت ۲۳ آغاز شد. می‌توان حضور شخص صدام حسین در منطقه عملیاتی را هم نشانه اهمیت درگیری‌ها و حساسیت منطقه مورد نزاع برای عراق برشمرد که با برتری رزمندگان ایرانی پایان یافت. اما در حین این عملیات در یکی از محور‌های عملیاتی اتفاقی افتاد که تعدادی از نیرو‌های خودی به مدت پنج روز محاصره شدند. سرنوشت این افراد موضوع جالبی است که در کتاب سی و سوم از روزشمار جنگ ایران و عراق با عنوان «تجدید رابطه آمریکا با عراق» که توسط انتشارات مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس منتشر شده، به طور کامل به آن پرداخته شده است.

روزشمار جلد سی و سوم

روز اول (۱۳۶۳/۰۷/۲۶)؛ محاصره نیرو‌های خودی

عملیات در ارتفاعات میمک موسوم به «عاشورا» که از شب گذشته آغاز شد. در شیار نی‌خزر (شیار میمک) ابتدا خبرهایی که به قرارگاه فرماندهی می‌رسید، نسبتاً امیدوارکننده بود. اما با روشن شدن هوا و سپری شدن ساعاتی بیشتر از شروع عملیات، رسیدن خبرهای نومیدانه از این محور بیشتر و بیشتر شد و مشخص گردید که تیپ نبی اکرم (ص)، اهداف خود را هنوز تأمین نکرده است و تعدادی از نیروهایش در محاصره دشمن ماندند؛ به علاوه، اجساد شهدا و تعدادی از مجروحان نیز در منطقه جا ماندند.

روز دوم؛ حمله به دشمن جهت نجات محاصره شدگان

تنها مسئله مهمی که در شب دوم، در این محور اتفاق افتاد، بازگشت طالبی فرمانده گردان خیبر به اتفاق چهار نفر دیگر، از درون محاصره نیروهای دشمن بود که از صبح روز عملیات تا تاریکی شب، پشت نیروهای دشمن به همراه ۱۳ تن دیگر، داخل نیزار‌ها مخفی مانده بودند. به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از راوی قرارگاه سلمان، سه نفر از این ۱۳ نفر باقی‌مانده، جراحت سختی در بدن و پای خود دارند و امکان انتقال آن‌ها به عقب مشکل است ولی ۱۰ نفر بقیه که سالم بودند، داوطلبانه و با اراده شخصی خود کنار مجروحان باقی مانده‌اند و از آن‌ها محافظت می‌کنند. قرار بر این شده است که نیرو‌هایی که باز می‌گردند، چنانچه موفق شدند به خط خودی بازگردند، برای یافتن راهکار و تهیه طرح حمله‌ای به دشمن جهت نجات محاصره شدگان، اقدام کنند.

روز سوم؛ تلاش بی حاصل

در این محور، نجات محاصره شدگان در نیزار و بازگرداندن مجروحان و شهیدان مانده در منطقه، از نظر فرماندهان تیپ نبی‌اکرم هدف اصلی عملیات محسوب می‌شد. وقتی مشخص شد که در شیار نی‌خزر عملیاتی در کار نخواهد بود و معلوم شد که اصولاً این کار اگر صرفاً با هدف نجات محاصره‌شدگان باشد، باعث شهادت و حتی بر جای ماندن تعداد بیشتری نیز خواهد شد و از این رو مقدور و معقول نیست، با تلاش فرمانده گردان نیروهای محاصره شده در نیزار، یک گروه داوطلب نجات تشکیل شد. این گروه، از خود او و برادرانی از مخابرات، اطلاعات عملیات، امداد (تخلیه مجروح) و نیز چند نفر از نیروهای باتجربه و قدیمی تشکیل شد تا راهی منطقه شوند و برای نجات محاصره‌شدگان اقدامی کنند. علی‌رغم کوشش آنان، این بار نیز به برادران محاصره شده کمکی نشد و با مراقبت و حساسیتی که دشمن نشان داد، این گروه داوطلب نتوانستند در عمق دشمن نفوذ کنند و به نیزار راهی پیدا نمایند. آنان تا نزدیکی نیزار نیز رفتند؛ اما خود در خطر محاصره قرار گرفتند و پیشروی و تلاش بیشتر را بی‌حاصل یافتند و مراجعت کردند.

روز چهارم؛ گلوله‌هایی با طعم کشمش و پسته‌

چهارمین روز از اقامت نیرو‌های محاصره شده در دل دشمن سپری می‌شود. آن‌ها در حاشیه یک رودخانه، حدود ۵۰۰ متر آن طرف‌تر از یک مقر گروهان دشمن، داخل یک شیار فرعی به طول حدود ۱۰۰ تا ۱۲۰ و عرض ۳۰ تا ۴۰ متر، در یک نیزار به طول ۴۰ تا ۵۰ و عرض ۳۰ متر، پناه گرفته و مانده‌اند.

موضوع محاصره‌شدگان از دغدغه‌های فرماندهان است؛ ولی راه حلی برای آن پیدا نمی‌شود. برادر قالی‌باف معاون قرارگاه سلمان در این باره می‌گوید: «می‌خواهند به وسیله توپ ۱۰۵ میلی‌متری برای آن‌ها غذا بریزند.» برادر ناصح می‌گوید: «بنا داریم کشمش و پسته توسط ۱۰ گلوله توپ، قاطی گلوله‌های جنگی، برای برادران محاصره شده بفرستیم. خود آن‌ها اصرار دارند نفرستید. یکی برایشان فرستادند؛ ولی صدایی از بی‌سیم نمی‌آید.»

سرانجام در هنگام غروب، گلوله‌های توپ ۱۰۵ که درون پوکه‌های آن مقادیری کشمش و پسته جاسازی شده بود، به طرف نیزار پرتاب می‌شود. این ابتکار اگر چه راه حلی امیدوار کننده نبود، لیکن به منظور تقویت بنیه برادران برای امکان تهاجم به خط دشمن و استخلاص نهایی، تنها راه چاره به نظر می‌رسید. منتهی از آن جهت که دشمن حساسیتی پیدا نکند، گلوله‌هایی جنگی نیز همراه این پوکه‌ها در اطراف این نیزار روانه شد. نیروهای در محاصره نیز با شلیک هر گلوله، به وسیله بی‌سیم، گرای گلوله‌ها را تنظیم و گزارش می‌کردند. این طرح نیز جواب مثبت نداد و بر اثر آن، آتش‌سوزی در میان نیزار ایجاد شد که می‌رفت به دیگر نقاط سرایت کند؛ ولی با توسل به دعا و ذکر، به نحوی، حریق در هفت الی هشت متری برادران خاموش شد. به این ترتیب با محدود شدن منطقه استتار، مشکلی بر مشکلات محاصره‌شدگان افزوده شد.

روز پنجم (۱۳۶۳/۰۷/۳۰)؛ رهایی از کمین؛ پرواز به ملکوت، حصر در غربت

امروز پنجمین روز اقامت اجباری محاصره‌شدگان شیار نی‌خزر در میان دشمن و در پناه یک نیزار است. دشمن هنوز هم به مخفی‌گاه آن‌ها پی نبرده است؛ اما آنان با هدف بازگشت به خط خودی، تصمیم به ترک مخفی‌گاه خود گرفتند؛ به این ترتیب که امروز صبح خیلی زود، از بی‌سیم صدای ضعیفی به گوش رسید و برادران به‌آهستگی اعلام کردند: «ما می‌خواهیم از لانه‌مان بیرون بیاییم.» قبل از این، پیرو مکالمه کوتاهی که فرمانده تیپ نبی اکرم (ص) بابرادران داخل نیزار داشت، به آن‌ها اعلام شده بود: «اگر می‌خواهید، تسلیم بشوید. ما دیگر برای شما کاری نمی‌توانیم بکنیم. خودتان هرطور صلاح می‌دانید عمل کنید.» برادران پس از این اتمام حجت بود که راجع به بازگشت، با یکدیگر به گفتگو و مشورت پرداختند.

آن‌ها ۱۴ تن بودند که به جز سه زخمی، ۱۱ تن عازم شدند. از این عده، تنها چهار نفر از معرکه رهایی یافتند. نجات یافتگان، در گفتگو با واحد اطلاعات عملیات تیپ نبی اکرم (ص)، حوادث بعدی را به شرح زیر نقل کردند:

«قبل از روشن شدن هوا، از نیزار بیرون زدیم و به راه افتادیم. در اولین شیار، از دو طرف به کمین دشمن برخورد کردیم و تعدادی از عراقی‌ها ما را صدا زدند که: «بیایید بالا! شما را نخواهیم کشت. شما را سالم می‌خواهیم.  ما همگی زمین‌گیر شدیم. بعد قرار شد یکی یکی فرار کنیم و هرکس که از محاصره عبور کرد، سنگی بیندازد (و عبور خود را به این شکل اعلام کند) چهار نفر عبور کردیم و با این‌که سنگ انداختیم، برادران دیگر نیامدند. ما حدود ساعت ۶:۳۰ صبح به خط پدافندی خودمان رسیدیم».

براساس آخرین تماسی که نفرات باقی‌مانده (هفت تن) به وسیله بی‌سیم با خط خودی برقرار کردند، معلوم شد که این نیرو‌ها پس از عبور از چند شیار، به زیر تپه‌ای رسیده‌اند. آن‌ها اعلام کردند: «ما حرکت خود را ادامه می‌دهیم.» در ساعت ۱۱:۳۰ صبح در حالی که به نظر می‌رسید کار‌ها بر وفق مراد پیش می‌رود، درگیری شدیدی در خط دفاعی عراق در شیار نی‌خزر صورت گرفت. چگونگی رخداد این واقعه غیر مترقبه، از خط خودی با دوربین بخوبی مشاهده می‌شد. در این درگیری، ابتدا با پرتاب نارنجک به‌وسیله برادران، دو نفر از نیروهای عراقی بر زمین می‌افتد و بقیه با تحمل جراحت، خود را از معرکه دور می‌کنند؛ ولی در ادامه، آتش شدیدی به طرف برادران متمرکز می‌گردد و تا وقتی مهمات‌شان تمام می‌شود، ادامه می‌یابد. در آخر، تنها یکی از برادران، با وخامت حال زنده می‌ماند که با یک وسیله عراقی غول‌پیکر کشان کشان بر روی زمین، با وضعی دردناک، به عقب حمل می‌شود.

انتهای پیام/ 141

مشاهده در اندازه کامل

انتهای پیام/ 113

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، سال ۱۳۶۲ بود که فرمان تشکیل قرارگاهی با هدف انجام عملیات‌های برون‌مرزی در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی صادر شد که به‌دلیل مصادف شدن تشکیل آن با ماه مبارک رمضان، آن را قرارگاه «رمضان» نامیدند.

«تشکیل تیپ‌های مرزی متشکل از پاسداران و نیرو‌های مبارز عراقی» یکی از وظایف قرارگاه «رمضان» بود که در این راستا، همکاری با معارضان کُرد عراقی به‌ویژه «اتحادیه میهنی کردستان عراق» به‌رهبری «جلال طالبانی»، در دستور کار این قرارگاه قرار گرفت.

با تشکیل قرارگاه «رمضان»، سلسله عملیات‌های «فتح» با هدف نفوذ و ضربه به عمق جبهه و خاک دشمن، طراحی شد که در این راستا، عملیات «فتح یک» در منطقه «کرکوک» عراق اجرا شد.

شهر «کرکوک» در عمق ۱۵۰ کیلومتری خاک عراق، واقع در جبهه شمالی جبهه دشمن واقع شده بود و دسترسی به نقاط حساس آن، کاری فوق‌العاده سخت و مستلزم تدابیر علمی و نظامی بود؛ بنابراین با توجه به خطرناک و حساس بودن طرح، بزرگ‌ترین بستر همیاری نیرو‌های ایرانی و معارضان عراقی مهیّا شد تا آن‌که دو یگان از نیرو‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به شمال و جنوب «کرکوک» نفوذ کرده و با استفاده از تمهیدات اتحادیه میهنی کردستان عراق، خسارات فراوانی را به تأسیسات اقتصادی و نظامی دشمن وارد ساختند.

عملیات «فتح یک» با رمز «یازینب (س)» در روز ۱۹ مهر سال ۱۳۶۵ آغاز شد که طی دو روز تأسیسات پالایشگاه کرکوک، واحد بهره‌برداری نفت شماره یک، نیروگاه حرارتی برق کرکوک، سه پایگاه موشکی زمین به هوا، تأسیسات تفکیک نفت و گاز «جمبور» در جنوب کرکوک، «جبل بور» و «شوار» منهدم و همزمان با آن مراکز استراق سمع و جاسوسی الکترونیکی و پارازیت دشمن در منطقه «سقزلی» از بین برده شد.

همچنین با اجرای آتش بر روی قرارگاه‌های سپاه یکم و لشکر هشتم عراق، این مراکز نظامی خسارات فراوانی دیدند و همچنین پادگان «دارامان» ارتش عراق به‌کلی ویران شد. از مهم‌ترین دستاوردهای عملیات «فتح یک» می‌توان به انهدام مقر سازمان امنیت عراق و عناصر ضدانقلاب سازمان منافقین خلق ایران اشاره کرد.

همچنین در این عملیات، دو پایگاه دشمن بر بلندی‌های «دوملان» به همراه تأسیسات نفتی «باباگرگر» در شمال غربی شهر «کرکوک»، ایستگاه راه‌آهن «کوره» در جنوب غربی کرکوک، مرکز ذخیره و پمپاژ نفت «کیوان» و یک فروند چرخبال دشمن منهدم و صد‌ها تن از نیروهای رزمی و حفاظتی آنان کشته و زخمی و ده‌ها تن نیز به اسارت نیروهای ایرانی درآمدند.

انتهای پیام/ 113