عید نوروز

به گزارش مجاهدت از مشرق، همیشه تعطیلات نوروزی بهترین فرصت برای سفر و گردش بوده است. البته با توجه به تقارن ماه مبارک رمضان و عید نوروز نیاز نیست که برای سفر و لذت بردن از مناظر طبیعی و تاریخی مسافت‌های طولانی را طی کرد و هزینه‌های زیادی را متحمل شد بلکه می‌توانیم از ظرفیت‌های گردشگری محل سکونت خودمان بهره‌مند شویم.

استفاده از ظرفیت‌های گردشگری در هر منطقه می‌تواند رشد اقتصادی را برای مردمان آن به ارمغان بیاورد. اما آنچه از اهمیت بیشتری برخوردار است شناخت این ظرفیت‌ها توسط ساکنان آن منطقه و تلاش برای معرفی جاذبه‌های مختلف گردشگری مذهبی، تاریخی، طبیعت گردی است.

استان قم یکی از کلانشهرهای ایران با تمدنی کهن است و از غنی ترین استان‌های ایران در گردشگری تاریخی، فرهنگی، مذهبی و طبیعی است.

خبرگزاری ایسنا، قصد دارد در ایام نوروز بخشی از جاذبه‌های تاریخی، مذهبی، طبیعت گردی استان قم را معرفی کند.

حرم مطهر حضرت معصومه (س)، بزرگترین و مهمترین جاذبه‌ی مذهبی قم به شمار می‌رود که روزانه زائران زیادی را از سراسر کشور و کشورهای دیگر به خود می‌خواند. این بنای باشکوه در مرکز شهر قم واقع شده و تاریخ بنای آن به قرن سوم هجری قمری باز می‌گردد.

ضریح

نخستین ضریح مرقد حضرت معصومه(س) ساخته شاه طهماسب اول است. این ضریح در ۹۵۰ ق به طول ۴/۸۰ و عرض ۴/۴۰ و ارتفاع دو متر از آجر بنا شد. در شمال این ضریح، دری چوبی برای ورود به مرقد قرار داشت که در ۱۲۱۳ ق به جای آن دری نفیس از طلا به دستور فتحعلی شاه ساخته و نصب شد. شاه طهماسب بعداً ضریحی دیگر از فولاد سفید و شفاف در اطراف ضریح پیشین به فاصله نیم متری از زاویه جنوب غربی حرم نصب کرد.

این ضریح توسط شاه عباس اول با ضریح دیگری تعویض شد. فتحعلی شاه این ضریح را در ۱۲۴۵ ق با صفحاتی از نقره پوشاند و آن را بر فراز پایه ای از سنگ مرمر به ارتفاع سی سانتی‌متر جای داد. ضریح فتحعلی شاه یک بار در ۱۳۲۸ ق و بار دیگر در ۱۳۶۵ ق به علت فرسودگی مرمت شد و سرانجام در ۱۳۴۸ شمسی شکل آن را تغییر دادند و بر ارتفاعش افزودند.

گنبد

نخستین گنبدی که بر فراز تربت فاطمه بنا شد، ساخته ابوالفضل عراقی در ۴۵۷ق بود. در ۹۲۵ق شاه‌بیگم صفوی این گنبد را ویران کرد و گنبدی دیگر ساخت که اکنون باقی است. در سال ۱۲۱۸ ق به فرمان فتحعلی‌شاه با ۱۲ هزار خشت زرین گنبد را آراستند. ارتفاع گنبد از سطح بام ۱۶ متر و از سطح زمین ۳۲ متر است. پیرامون خارجی آن ۶/۳۵ و پیرامون داخلی آن ۲۸/۶۶ و قطرش ۱۲ متر است.

گلدسته‌ها

در آستانه حضرت معصومه جمعاً شش گلدسته وجود دارد. دو گلدسته خود حرم در اوایل روزگار صفویان، توسط شاه‌بیگم بنا شد. بعدها در دوره زندیه این دو گلدسته توسط لطفعلی‌خان زند تجدید بنا شد، زیرا از قصیده هاتف اصفهانی که در پیشانی ایوان طلا کتیبه شده برمی‌آید که دو گلدسته شاه‌بیگم پیش از تجدید بنای لطفعلی‌خان ویران بوده است.

در ۱۲۱۸ق فتحعلی‌شاه این گلدسته‌ها را طلاکاری کرد. این گلدسته‌ها در ایام ناصرالدین‌شاه، توسط حسین‌خان شاهسوند، معروف به شهاب‌الملک تجدید بنا شد و سطح آن‌ها با کاشی آراسته گشت. در ۱۲۹۹ق کامران‌میرزای قاجار آن‌ها را با خشت‌های زرین آراست. ارتفاع این گلدسته‌ها از کف صحن ۳۲/۲۰ و از سطح بام ۱۷/۴۰ و قطر آن‌ها ۱/۵ متر است.

دو گلدسته دیگر در ۱۳۰۳ق توسط علی‌اصغرخان اتابک در صحن جدید و طرفین ایوان آینه بنا شد که به گلدسته اتابکی مشهور است. ارتفاع آن‌ها از کف صحن ۴۲/۸۰ و از سطح بام ۲۸ متر و قطرشان ۳/۳۰ متر است.

دو گلدسته دیگر موسوم به گلدسته کوتاه بر فراز زاویه‌های بخش درونی صحن جدید قرار دارد که همواره از آن‌ها برای اذان گفتن استفاده می‌شده است. این گلدسته‌ها به ارتفاع ۱۳/۵ متر از کف صحن و قطر ۳ متر و پیرامون ۹/۹ متر به شکل هشت‌ضلعی منظم ساخته شده‌اند.

صحن‌ها و ایوان‌ها

آستانه حضرت معصومه(س) دارای سه صحن عتیق، صحن جدید و صحن صاحب‌الزمان است.

در ۹۲۵ق شاه‌بیگم صفوی برای نخستین بار صحنی به شکل مربع با سه ایوان بنا نهاد. این صحن و ایوان‌ها همچنان بر جای بود تا روزگار فتحعلی‌شاه، ظاهر آن را تغییر دادند و به شکل ۸ ضلعی نامنظم درآوردند. پس از آن بر ایوان‌های صحن عتیق افزوده شد و اکنون ۷ ایوان شامل۴ ایوان در جنوب و ۳ ایوان در شمال صحن است.

مشهورترین ایوان صحن عتیق، ایوان طلاست که توسط شاه‌بیگم ساخته شد و در ۱۲۴۹ق توسط فتحعلی‌شاه طلاکاری گشت. در این ایوان‌ها انواع تزیینات هنری اسلامی مانند مقرنس‌کاری و گچ‌بری و آینه‌کاری به کار رفته و کتیبه‌هایی نفیس به خط کوفی و نسخ و ثلث در آن دیده می‌شود. طول ایوان طلا ۹ متر، عرض آن ۶ متر و ارتفاعش ۱۴/۸۰متر است.

این صحن از آثار میرزا علی اصغر خان اتابک است و ساختمان آن هشت سال از ۱۲۹۵ ق تا ۱۳۰۳ق به درازا کشید. در صحن جدید که به شکل چند ضلعی نامنظم است نیز هفت ایوان قرار دارد که مشهورتر از همه ایوان آینه است. این ایوان یکی از شاهکارهای معماری و ساخته استاد حسن معمار قمی است. طول ایوان ۹ متر عرض آن ۷/۸۷ متر و ارتفاعش ۱۴/۸۰ متر است. ایوان‌های صحن جدید نیز دارای انواع تزیینات کاشی کاری، مقرنس کاری، گچ بری، حجاری و کتیبه‌های گوناگون است.

کار ساخت صحن صاحب‌الزمان با بیوت متعلق به آن در مساحتی حدود ۸ هزار مترمربع با چهار جهت ورودی، در سال ۱۳۸۱ شروع و در سال ۱۳۸۴ به پایان رسید. دیواره‌های اطراف این صحن منقوش به کتیبه‌های قرآنی با خطوط بنائی و کوفی در ساختار و طرح جدید با ترکیبی از سیمان سفید و آجر است.

رواق‌ها و گنبدها

در اطراف حرم شش رواق وجود دارد که اغلب دارای گنبدی کوچک‌تر از گنبد اصلی حرم است. سه رواق ساخته صفویان، دو رواق ساخته قاجاریان و یک رواق مربوط به روزگار معاصر است. این رواق‌ها دارای انواع هنرهای بدیع اسلامی است و کتیبه‌هایی نفیس به خط خوش‌نویسانی مشهور مانند محمدرضا امامی در آن‌ها به چشم می‌خورد.

رواق شرقی یا رواق آینه در شرق روضه قرار دارد و در ۱۳۰۰ق توسط علی‌اصغرخان اتابک همراه با ایوان آینه و به طول ۲۳ متر، عرض آن ۳/۵ متر و ارتفاع ۵ متر ساخته شد.

رواق غربی شامل سه بخش است و در ۱۲۳۶ق توسط محمدتقی میرزاحسام‌السلطنه فرزند فتحعلی‌شاه به عنوان مسجد بالاسر به جای عمارت مهمان‌سرایی که شاه طهماسب ساخته بود بنیاد شد.

رواق و گنبد شاه‌صفی یا حرم زنانه که آرامگاه شاه صفی در آن جای دارد و در ۱۰۵۲ق به دستور شاه‌عباس بر فراز آن گنبدی با دو پوشش ساختند. این رواق اکنون به روضه پیوسته است. در این رواق کتیبه‌ای نفیس به خط محمدرضا امامی قرار دارد که احادیثی بر آن نوشته شده است.

رواق و گنبد شاه‌عباس دوم که در ۱۰۷۷ق توسط شاه سلیمان بر روی مقبره شاه عباس بنا شد. گنبد آن ۱۶ ضلعی منظم است. در این رواق نیز کتیبه‌ای به خط محمدرضا امامی است که سوره جمعه بر آن نوشته شده است.

رواق و گنبد شاه‌سلیمان در سال ۱۱۰۷ق توسط سلطان حسین ساخته شد. قاعده گنبد آن ۴ ضلعی نامنظم است. کتیبه‌ای به خط خطیب قمی در آن قرار دارد که سوره حشر بر آن نوشته شده است.

رواق و گنبد طباطبائی رواقی است به شکل مثلث، ساخته حاج‌آقا محمد طباطبایی (آیت الله‌زاده قمی) که ساختمان آن از ۱۳۶۰ ق تا ۱۳۷۰ ق به درازا کشیده است.

مدارس و مساجد

از آغاز ساختمان حرم، به تدریج مدارس و مساجدی در اطراف آن پدید آمد. در دوره‌های مختلف تعدادی از این مدارس بر اثر مرور زمان ویران شد، سپس مدارس دیگر ساخته شد و همواره بر وسعت و اهمیت آن‌ها افزایش یافت تا امروز که این مدارس از جمله مدرسه فیضیه و دارالشفا، از مراکز بسیار مهم و معتبر علوم اسلامی شیعی به شمار می‌آید.

پیش از تأسیس کتابخانه آستان، مقداری از کتاب‌های نفیس خطی و قرآن‌های مذهب و گران‌بهایی را که در طی سالیان دراز گرد آمده بود، در حجره‌ای واقع در غرب صحن عتیق روی هم انباشته و جلو آن را دیوار کشیده بودند. در سال ۱۳۱۴ش که مشغول ساختن موزه بودند، برخی از این کتاب‌ها از میان رفت.

بقیه را در دو صفّه بزرگ بر فراز صفه‌های داخلی ایوان آینه جای دادند. در ۱۳۳۰ش، کتابخانه‌ای مرکب از دو سالن مطالعه و یک دفتر، روی حجره‌های شرقی صحن عتیق و دو مخزن کتاب روی مقبره مستوفی و غرفه مشرق‌الشمسین ساخته شد و آن کتاب‌ها را به آنجا منتقل کردند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، عید نوروز در خانواده‌های ایرانی با ذکر و دعا شروع می‌شود. صدای قرآن خواندن پدر در گوشه سفره هفت سین و نوای دل‌نشین مادر که دعای تحویل سال را زمزمه می‌کند، همگی نشان از جایگاه دین در عید باستانی ایرانی دارد.

عیدی که قرن‌هاست با آموزه‌های اسلامی گره خورده و پربرکت شده است. از دید و بازدیدهای عیدانه و اجرای صله‌رحم گرفته تا عیدی دادن و سفرهای نوروزی، همگی حکم‌هایی است که اسلام بر آنها تأکید کرده است. تاریخ را هم که بخوانیم دستمان می‌آید از زمانی که اسلام وارد ایران شد، عید نوروز هم مثل بسیاری از رسم‌ها و آداب ایرانی، رنگ و بوی اسلامی به خود گرفت.

برای بررسی جایگاه عید نوروز در منظر اسلام و شناخت رویکرد بزرگان اسلامی به‌به این عید ایرانی، با حجت‌الاسلام و المسلمین علی علم الهدی، کارشناس دینی و پژوهشگر و نویسنده، گفتگو کرده است. آن‌طور که این کارشناس دینی توضیح می‌دهد، علامه مجلسی روایتی به نقل از پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله نوشته است با این مضمون که: «گروهی از مردم ایران که به تازگی مسلمان شده بودند،

در یکی از جشن‌های نوروز، جامی از جنس نقره و پر از حلوا به عنوان هدیه برای رسول خدا صلی‌الله علیه و آله آوردند. آن حضرت پرسیدند: این چیست؟ جواب دادند که: امروز نوروز، عید بزرگ ایرانی‌هاست. حضرت فرمودند: کاش هر روز بر ما نوروز بود.»

احترام اسلام به جشن ایرانی‌ها

زمانی که اسلام وارد ایران شد، مردم ایران آدابی مثل عید نوروز را رعایت می‌کردند و هر سال در روزهای اول بهار جشن می‌گرفتند. مواجهه اسلام با عید باستانی ایرانی‌ها چگونه بود؟

دین اسلام علاوه بر این‌که دستورات الهی را برای بهتر شدن زندگی انسان‌ها به آنها آموزش می‌دهد و خرافه‌پرستی و گرایش به باطل را رد می‌کند، اما برای رسم‌ها و آداب مردم هم احترام قائل است.

این مطلب به آن معناست که اسلام، عید نوروز را تائید کرد؟

اسلام به آداب و رسوم درست و خداپسندانه احترام می‌گذارد. نمونه این رویکرد اسلام در مواجهه با جشن نوروز ایرانی‌هاست. حتی در کتاب شریف نهج‌البلاغه آمده که امام علی علیه السلام در بخشی از نامه معروف خود به مالک اشتر، درباره رعایت رسوم و آیین‌های مردم تأکید کرده و فرموده‌اند: «آداب پسندیده‌ای را که بندگان این ملت به آن عمل کرده و ملت اسلام با آن پیوند خورده و رعیت با آن اصلاح شده است، بر هم نزن.»

در عین حال در بعضی از روایت‌ها به اتفاقی که در روز اول بهار و عید نوروز اتفاق افتاده، اشاره شده است. به عنوان مثال در منابع تاریخی نوشته شده که یکی از پیامبران خدا به نام حزقیل (یا ازقیل) در زمین سفر می‌کرد. روزی به سرزمینی رسید که مردم آن مرده بودند. پیامبر خدا عرض کرد: «خدایا! چگونه آنها را زنده خواهی کرد؟» خداوند دستور داد که مقداری آب بر روی خاک آنها بریز و درخواست کن تا زنده شوند.

حزقیل مقداری آب ریخت و دعا کرد که آنها دوباره زنده شوند. به این صورت همه آنها زنده شدند و بین سی تا هفتاد سال زندگی کردند. این واقعه در اولین روز بهار یعنی فروردین اتفاق افتاد و به این واسطه روز اول فروردین را عید می‌گویند و کلمه عید از عود و اعاده گرفته شده است.

رویکرد رسول خدا صلی‌الله علیه و آله به عید نوروز

زمانی که اسلام وارد ایران شد، رویکرد مسلمانان غیر ایرانی به اسلام چگونه بود؟

درست است که عید نوروز یک جشن ملی و مخصوص ایرانی‌هاست، اما از زمانی که اسلام به خاک ایران تابید و مردمش را مسلمان کرد، بنا به برخورد مسالمت‌آمیز خود با آداب و رسوم هر سرزمینی، به رسم‌های نوروزی ایرانی‌ها هم رنگ و بوی اسلامی و الهی بخشید.

این طور بود که با مسلمان شدن مردم ایران، نوروز با اعتقادات اسلامی آمیخته شد و دید و بازدید نوروزی به عنوان صله‌رحم و یک وظیفه دینی مطرح شد.

علامه مجلسی، روایتی به نقل از پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله نوشته است با این مضمون که: «گروهی از مردم ایران که به تازگی مسلمان شده بودند، در یکی از جشن‌های نوروز، جامی از جنس نقره و پر از حلوا به عنوان هدیه برای رسول خدا صلی‌الله علیه و آله آوردند.

آن حضرت پرسیدند: این چیست؟ جواب دادند که: امروز نوروز، عید بزرگ ایرانی‌هاست. حضرت فرمودند: کاش هر روز بر ما نوروز بود.»

رویکرد حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به عید نوروز

همچنین در کتاب من لا یحضره الفقیه نوشته شده که در نوروز هدیه‌ای برای حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام آوردند. حضرت فرمودند: این چیست؟ عرض کردند: یا امیرالمؤمنین علیه السلام امروز، نوروز است و این هدیه نوروزی است. حضرت هدیه را میان حاضران تقسیم کرده و فرمودند: «هر روز را برای ما نوروز بسازید.»

سفارش‌های نوروزی در اسلام
‌
می‌دانیم که هر روزی دستورالعمل‌های دینی خاصی دارد که خوب است رعایت شود. در مورد روز اول فصل بهار که مصادف با عید نوروز است، انجام چه کارهایی از طرف اسلام توصیه شده است؟

یکی از آداب مهم در نوروز طهارت و پاکیزگی است که در اسلام به آن اهمیت بسیاری داده شده است. در کتاب الوسائل و مصباح المتهجد به نقل از امام صادق علیه السلام نوشته شده است که آن حضرت فرمودند: «در روز نوروز غسل کن و لباس پاکیزه بپوش و بهترین عطرها را بزن و روزه‌دار باش.

دو نماز دو رکعتی هم به‌جا بیاور به این صورت که در رکعت اول، سوره حمد و ده مرتبه سوره قدر و در رکعت دوم حمد و ده مرتبه سوره کافرون بخوان و در دو رکعت دوم هم در رکعت اول، حمد و ده مرتبه سوره توحید و در رکعت دوم، حمد و ده مرتبه سوره فلق و سوره ناس را بخوان. بعد از آن سجده شکر به‌جا بیاور.»

شاید خواندن سوره قدر در این نماز اشاره به نزول برکات و خواندن سوره‌های ناس و فلق اشاره به درخواست رفع انواع بدی‌ها باشد.

همچنین در روایتی که در کتاب بحارالانوار در مورد تعالیم اسلامی در هنگام شروع فصل بهار آمده، یکی از وظایف مسلمانان، ذکر خدا و یادآوری روز قیامت که مرده‌ها زنده می‌شوند، عنوان شده است: «اذا جاء الربیع فذکروا ذکرا نشورا؛ هنگامی که بهار آمد پس یاد کنید قیامت را».

پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله هم ذکر خداوند متعال را به عنوان یکی از وظایف مسلمانان در عید نوروز و آغاز فصل بهار دانسته و توصیه کرده‌اند که: «عیدهای خود را با یاد و ذکر عظمت خداوند، زینت بدهید.»

تعداد زیادی از فقهای اسلام هم به پیروی از حدیث‌هایی در رابطه با روز عید، روزه گرفتن و غسل کردن در عید نوروز را مستحب و پسندیده اعلام کرده‌اند. از دیگر اعمال خواندن و تکرار ذکر «یا ذالجلال و الاکرام» است.

دعای تحویل سال

خواندن و تکرار دعای تحویل سال هم از ذکرهای مستحب این ایام است.

درست است. برقرار کردن ارتباط خالصانه با خالق هستی یکی از نکته‌های خوبی است که توصیه شده است.

علامه مجلسی در کتاب زاد المعاد درباره دعای تحویل سال نوشته است: در وقت تحویل سال و اولین لحظه‌های آغاز سال نو این دعا را بسیار بخوانید: «بسم الله الرحمن الرحیم، یا مقلب القلوب و الابصار، یا مدبر الیل و النّهار، یا محول الحول و الاحوال، حَوّل حالنا الی احسن الحال.» بنابراین با توجه به این گزارش، دعای تحویل سال در دوره صفویه مرسوم و معمول بوده است.

در عین حال جدا از اینکه دعای تحویل سال در دوران قبل از صفویه به چه شکلی خوانده می‌شد، این نکته مهم است که نفس دعا و خواندن قرآن و حتی نماز گزاردن هنگام تحویل سال، نشان می‌دهد که نوروز با اعتقادات اسلامی ما همراه شده است.

تعدادی از عالمان دین هم معتقدند که عبارات دعای تحویل سال برگرفته از عبارات قرآنی و یا احادیث و روایاتی است که در معتبرترین منابع شیعی مانند کتاب التهذیب شیخ توسی نوشته شده است.

آیه‌های بهاری

زنده شدن مردگان که به آن اشاره کردید، یکی از موضوعات مورد تأکید قرآن کریم است. در قرآن کریم چه آیاتی به طور مستقیم به بهار اشاره دارد و این آیات چه نکته‌ای را به ما گوشزد می‌کند؟

در قرآن کریم بیشتر از پانزده بار به موضوع تجدید حیات که برای زمین رخ می‌دهد، اشاره شده است. به عنوان مثال در آیات ۵ و ۶ سوره حج می‌فرماید: «وَ تَرَی الْأرْضَ هامِدَه فَإذا أنْزَلْنا عَلَیهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ وَ أنْبَتَتْ مِنْ کلِّ زَوْجٍ بَهیجٍ. ذلِک بِأنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَ أنَّهُ یحْیی الْمَوْتی‏ وَ أنَّهُ عَلی‏ کلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ؛ زمین را جامد و افسرده و بی‌روح و بی جنبش می‌بینی، اما همین که آب باران را بر آن نازل کنیم به جنبش و حرکت درمی‌آید و فزونی می‌گیرد و انواع گیاهان سرور افزا می‌رویاند. این از آن جهت است که خداوند حق است و نظام زنده کردن مرده‌ها در قبضه قدرت اوست و اوست که بر هر چیز تواناست.»

در آیه ۵۰ سوره روم به زنده شدن زمین در فصل بهار اشاره می‌کند که: «فَانظُرْ إِلَی ءَاثَـَرِ رَحْمَت اللَّه کَیْف یُحْی الاْ رْض بَعْدَ مَوْتِهَآ إِن ذَلِکَ لَمُحْی الْمَوْتَی وَ هُوَ عَلَی کُل شَی ءٍ قَدِیرٌ؛ پس به آثار رحمت خدا بنگر که چگونه زمین را پس از مرگش زنده می‌گرداند. در حقیقت، هم اوست که قطعاً زنده کننده مردگان است و اوست که بر هر چیزی تواناست.»

شروع زنده شدن طبیعت هم از نوروز است که زمین سرد و افسرده با آمدن نشانه‌های بهار، نشانه‌های حیات و زندگی را نشان می‌دهد. به عبارت دیگر، هرچند که در قرآن کریم اشاره‌ای به ایام نوروز نشده است، اما درباره فصل بهار و زنده شدن طبیعت آیات بسیاری وجود دارد.