عیسی سحرخیز

سرویس سیاست مشرق – روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌ استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه “ویژه‌های مشرق” نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با   «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** «حسینیه جماران» برای تبیین فردای ایران زیادی قدیمی است!

«فیاض زاهد» فعال اصلاح طلب که در دولت روحانی مشاور دو ارگان اقتصادی دولتی بوده است و از فعالین فتنه ۸۸ نیز بوده است، در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: «وقتی عکس جلسه اصلاح‌طلبان را در حسینیه جماران دیدم، حسی از ناامیدی و خشم مرا فرا گرفت... حسینیه جماران برای همه ما نوستالژی است، اما برای یک جریان سیاسی که می‌خواهد فردا را تبیین کند، زیادی قدیمی است.»

وی در ادامه نوشت: «مگر می‌شود شما مسوول تشکیلاتی باشید و آن مجموعه در انتخابات شکست بخورد و هیات‌رییسه آن همچنان در صدر باقی بماند! چگونه ممکن است جریانی مدعی یافتن راهی به جلو است اما بانوانی که در آن تشکیلات حضور دارند هیچ تناسبی با نسل جدید زنان پوینده و آوانگاردی که موتور اصلی تحول اجتماعی ایران امروزند در آنها جایی نداشته باشند! »

این فعال اصلاح طلب در این یادداشت تاکید کرد: «این چگونه تشکیلاتی است که در جامعه و حکومت حزب‌ستیز و حزب‌گریز، بیش از ۴۰ حزب سیاسی در آن وجود دارند که نیروهای حامی و اجتماعی آنان از انگشتان یکدست هم تجاوز نمی‌کند! تلخ است اما بر این باورم که برخی از ما حزب زده‌ایم تا به واسطه آن بتوانیم در جلسه تصمیم‌سازان اصلاح‌طلب شرکت نماییم. در واقع این احزاب برای مردم شکل نیافته‌اند. پاسخی به نیازهای طبیعی گروهی، لایه‌ای و طبقه‌ای اجتماعی نیست. حزبی است در راستای منویات خویش.»

هر چند این یادداشت ظاهرا در نقد جریان اصلاح طلبی نوشته شده است، اما توهین نویسنده یادداشت مذکور به امام خمینی(ره)، قابل تأمل و البته تاسف برانگیز است.

فیاض زاهد در این یادداشت به کنایه گفته است «حسینیه جماران برای همه ما نوستالژی است، اما برای یک جریان سیاسی که می‌خواهد فردا را تبیین کند، زیادی قدیمی است.»؛ این یعنی امام خمینی(ره) و اندیشه امام و آرمان های امام صرفا یک نوستالوژی و خاطره است و برای فردای ایران، فاقد پیاده سازی است و عملا برای آینده ایران غیرقابل استفاده است.

اما این اولین بار نیست که جریان اصلاح طلب به امام خمینی(ره) و اندیشه های بنیانگذار انقلاب اسلامی توهین می کنند. «اکبر گنجی» اصلاح طلب فراری- فروردین ۷۹- در مصاحبه با روزنامه تاگس اشپیگل آلمان در اظهارنظری تأمل برانگیز گفت: «حرکت اصلاح طلبان عاقبت به جدایی دین از سیاست خواهد انجامید.»

گنجی در ادامه تصریح کرد: «ما تلاش میکنیم [امام] خمینی را به گونه ای تفسیر کنیم که مخالف دموکراسی نباشد. خمینی دیگر وجود ندارد آنچه وجود دارد فقط برداشت های ما از سخنان اوست. او به هر حال یک روزی به موزه خواهد رفت و هیچکس نمی تواند جلوگیری کند. این یک تکامل تاریخی است.»

در یک نمونه دگیر، «عیسی سحرخیز» از فعالان اصلاح‌طلب، مدیرکل مطبوعات داخلی وزارت ارشاد دولت اصلاحات و از حامیان میرحسین موسوی در انتخابات ۸۸ و بازداشتی فتنه ۸۸ در گفت‌وگو با یک سایت ضدانقلاب گفته بود: «بسیاری از اصلاح‌طلبان بر خلاف اوایل انقلاب دیگر علاقه‌ای به آقای خمینی ندارند»!

سالهاست که طیف تندروی اصلاح طلب به دنبال جاانداختن تز «امام منهای خط امام» هستند. این طیف با حمایت از مفسدان اقتصادی و نجومی بگیران و مدیران ناکارآمد و با رویکرد اشرافیگری و مخالفت با استکبارستیزی دقیقا در پازل آمریکا و دیگر دشمنان ملت ایران بازی می کنند.

این در حالی است که منظومه فکری امام خمینی(ره) همواره متکی بر قرآن کریم و اهل بیت(ع) و آموزه‌های دینی بوده و هیچگاه تابع زمان نبوده است.  امام خمینی، همواره اسلام آمریکایی و به عبارتی اسلام بی تفاوت در برابر جنایات صهیونیسم و آمریکا و اسلام چشم دوخته به آمریکا و قدرتهای بزرگ را مردود می دانستند.

اعتماد به صدق وعده الهی، بی اعتمادی به قدرتهای مستکبر و زورگوی جهانی، باور عمیق به مردم سالاری و احترام به آرای مردم، توجه ویژه به حمایت از محرومان و مستضعفان، مخالفت جدی با خوی کاخ نشینی و اشرافیگری، اعتقاد به استقلال و نفی سلطه پذیری، توجه ویژه به مسئله وحدت ملی و…از خطوط اصلی تفکر امام و راه امام و خط امام خمینی(ره) بوده است.

اکنون سالهای طولانی است که پروژه «معرفی امامِ منهای خط امام» به کارویژه اصلی افراطیون اصلاح طلب بدل شده است. همان طیفی که هیچ اعتقادی به مردم سالاری ندارد و به دلیل شکست در انتخابات، رأی مردم را لگدمال کرد؛ جریانی که حامی اصلی مدیران نجومی بگیر است و این مدیران متخلف را ذخیره نظام معرفی می کند؛ طیفی که مفسدان گردن کلفت اقتصادی را کارآفرین برتر و نخبه معرفی می کند؛ و همان جماعتی که دولت آمریکا را کدخدا می نامد و مدعی است که باید همچون برده ای در مسلخ و بره ای در مذبح، در خدمت آمریکا باشیم و جریانی که مدعی است توان دفاعی و قدرت موشکی ایران قابل معامله است.

** اصلاح طلبان در سال ۸۸ عرصه انتخابات را با جنگ عوض کردند

«محمد مهاجری» فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی در روزنامه شرق نوشت: «اصلاح‌طلبان، به‌ویژه بخش تندرو آن، به‌ دلیل اشتباه خود در ۱۳۸۸ که عرصه انتخابات را با جنگ عوض کردند و نه‌فقط احمدی‌نژاد بلکه کل نظام سیاسی کشور را به چالش کشیدند، خسارت بزرگی به خود و کشور وارد کردند. این ادعا که رفتار آنها با تعاریف اصلاحات نیز فاصله جدی داشت، بیراه نیست.»

این فعال اصلاح طلب در ادامه نوشت: «سخنرانی تحریک‌آمیز احمدی‌نژاد (دو روز بعد از انتخابات) و راهپیمایی نسبتا پرجمعیت ۲۵ خرداد با حضور میرحسین موسوی و نیز ادعای اصلاح‌طلبان مبنی ‌بر تقلب در انتخابات، آتش‌زنه‌هایی بودند که کمترین تأثیرش بروز خشونت در کشور بود. نتیجه اینکه حصر موسوی و همسرش و کروبی امری چندان غیرقابل‌پیش‌بینی نبود.»

پیش از این «محمدرضا جلایی پور»  فعال اصلاح طلب و از محکومین فتنه ۸۸ در مصاحبه با روزنامه شرق با اعتراف به ظلم جریان فتنه به مردم ایران، گفته بود: «بعد از اعتراضات ۸۸… کشور قربانی تحریم‌های شدیدتر و کاهش ظرفیت حل‌مسئله‌ای دولت و کاهش قدرت متشکل جامعه شد و تا سال ۹۲ در نوعی فضای کم‌رنگ سیاسی فرورفت.»

وی در بخش دیگری از این مصاحبه اذعان کرده بود: «از سویی دیگر بسیاری از خانواده‌ها و شبکه‌های ارتباطی ایرانیان دوپاره شد و قطبی‌شدن جامعه هزینه‌های سنگینی داشت.»

فعالین فتنه در سال ۸۸ با این ادعا که انتخابات از سوی شورای نگهبان، مهندسی شده است و با ادعای «لزوم برگزاری انتخابات آزاد» ۵ ماه پیش از برگزاری انتخابات، موضوع تشکیل «کمیته صیانت از آراء» را مطرح کردند! این اقدام یکی از بخش های پازل پروژه بزرگ فتنه ۸۸ بود.

یکی از پروژه های اصلی دشمن به واسطه فتنه ۸۸، تکه تکه کردن ایران و برافروختن آتش جنگ داخلی در اقصی نقاط کشور بود که با هوشمندی مردم و درایت رهبری، این نقشه شوم رسوا شد.

به عبارت دیگر،  فتنه ۸۸ پروژه بسیار پیچیده و گسترده ای بود که اهداف ضدایرانی متعددی را دنبال می کرد. این فتنه، هم معیشت مردم ایران را هدف قرار داده بود، هم امنیت مردم را، هم تمامیت ارضی کشور و هم استقلال کشور را.

** قدر کارگران را بدانیم، مثل مدل اصلاح طلبان در هفت تپه!

روزنامه آرمان در مطلبی با عنوان «قدر کارگران را بدانیم» نوشت: «یکی از روزهایی که در جامعه جهانی نامگذاری شده، روز جهانی کارگر مصادف با ۱۱ اردیبهشت ماه است. ضمن اینکه این روز را گرامی می‌داریم و از تلاش همه کارگران و دست‌اندرکاران این حوزه، بابت تلاش‌هایی که برای جامعه انجام دادند، سپاسگزاری می‌کنیم اما این واقعیت را باید قبول کنیم که قشر اعظم کارگران دغدغه‌های جدی و اساسی دارند.»

در ادامه این مطلب آمده است: «کارگران انسان‌هایی هستند که اگر نباشند، چرخه تولید کامل نمی‌چرخد و اگر در چند سال اخیر محور شعارهای سالی که در آستانه نوروز نامگذاری می‌شود، در اکثر سال‌ها محور اشتغال و تولید بوده است، طبیعتا محور اشتغال و تولید کسانی جز کارگران نیستند. پس قدر آنها را بدانیم.»

جریان اصلاح طلب در حوزه های مختلف کارنامه ای غیرقابل دفاع از خود به جای گذاشته است. از حوزه زنان تا جوانان و کارگران و معلمان و …

این جریان سیاسی در دولت روحانی به مدت ۸ سال به جهت سیاستگذاری های غلط در مدیریت امور اجرایی، اقشار مختلف جامعه و به ویژه کارگران را با مشکلات معیشتی متعدد مواجه کرد.

در دولت روحانی واگذاری غلط برخی کارخانه ها به افراد فاقد صلاحیت، ضربات سنگینی به معیشت کارگران وارد کرد. یک نمونه، نحوه واگذاری کارخانه هفت تپه است.

شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه سال ۹۴ و در زمان ریاست  «پوری‌حسینی» (رئیس ستاد انتخاباتی روحانی در آذربایجان شرقی)  بر سازمان خصوصی‌سازی به بخش خصوصی واگذار شد؛ این شرکت به ۲ جوان ۲۸ و ۳۱ ساله (امید اسدبیگی و مهرداد رستمی) واگذار شد که هیچ‌گونه تخصصی در امر کشاورزی و صنعت نیشکر نداشتند!

این شرکت زمینه اشتغال ۸ هزار نفر به صورت دائم و ۴ هزار کارگر فصلی را فراهم کرده بود و اقتصاد شهرستان‌های شوش، دزفول، اندیمشک، شوشتر و روستاهای اطراف به آن وابسته بوده است.

دولتِ اصلاح طلبان این کارخانه بزرگ و بسیار مهم را که ارزش آن حدود  ۱۷۰۰میلیارد تومان بوده است با قیمت ۲۹۱ میلیاردتومان واگذار کرد. نحوه پرداخت نیز اینگونه بوده است که ابتدا ۶ میلیارد تومان بصورت نقد پرداخت شد و قرار شد که بقیه مبلغ (۲۸۵ میلیارد تومان) بصورت اقساطی و هشت ساله با یک سال تنفس از دو نفر که هیچ تخصصی در زمینه صنعت نیشکر و کشاورزی نداشتند، دریافت شود!

در سال ۹۹ دادگاه رسیدگی به اتهامات «امید اسدبیگی» مدیرعامل هفت تپه برگزار شده است. اسدبیگی تنها در یک قلم رشوه ای ۷۰۰ سکه ای به مدیر سابق بانک مرکزی در دولت روحانی داده است. در آن مقطع قاضی «مسعودی مقام» خطاب به اسدبیگی گفت: «تا شما را احضار می کنیم، حقوق کارگران را دو ماه عقب می اندازید»!

در دولت روحانی به دلیل سوءمدیریت و قصور و تقصیرهای فراوان، تعداد قابل توجهی از کارخانه ها و کارگاه های تولیدی تعطیل شده و یا به حالت نیمه تعطیل درآمد. حالا حامیان دولت روحانی در روز کارگر طوری وانمود می کنند که گویا حامی این قشر زحمتکش هستند!

سرویس سیاست مشرق- یک دادگاه ایالتی در آمریکا اعلام کرد که به درخواست غرامت چند ایرانی رسیدگی می‌کند. در دادخواست ارائه‌شده علاوه بر چند ضدانقلاب شناخته‌شده، نام مشاور رسانه‌ای مهدی کروبی در فتنه ۸۸ نیز دیده می‌شود. این افراد ادعا کرده‌اند که در ایران شکنجه‌شده و خواهان غرامت‌های چند میلیون دلاری هستند! در دادخواست ارائه‌شده به این دادگاه نمایشی از قاضی خواسته‌شده است تا از اموال بلوکه‌شده ایران در خارج از کشور این مبلغ غرامت تأمین شود. اشاره شاکیان این پرونده عجیب، پول‌هایی است که دولت آمریکا در سال‌های گذشته به دلیل تحریم‌های ظالمانه مسدود کرده است .

بخش زیادی از این پول باید صرف خرید دارو و کالاهای اساسی از کشورهای اروپایی می‌شد، اما آمریکایی‌ها طی «پروژه فشار حداکثری» آن‌ها را مسدود کرده‌اند. به‌عنوان نمونه بخشی از پول‌های مربوط به خرید باند برای مداوای کودکان مبتلابه سندروم پروانه‌ای از مدت‌ها قبل در یک بانک آلمانی مسدود شده و حالا چند ضدانقلاب و تعدادی دلال حقوق بشر چشم طمع به این اموال مردم ایران دارند. پیش از این نیز جیسون رضاییان جاسوس آمریکایی در درخواستی مشابه خواهان غرامت از دادگاه فدرال در آمریکا کرده است.

جالب آن‌که درخواست عجیب ارائه‌شده به دادگاه با واکنش‌های متعدد از سوی کاربران در شبکه‌های اجتماعی روبرو شده است. یکی از این کاربران با اشاره به سوءاستفاده اپوزیسیون خارج نشین آن‌ها را متهم به کلاه‌برداری کرده و نوشته است که باید در برابر این زیاده‌خواهی ایستاد.

واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی به کلاه برداری آقازاده ساکن نیویورک

یکی از افرادی که در این ماجرا، ادعای درخواست غرامت کرده، مهدی سحرخیز است. با اندکی جستجوی اینترنتی متوجه می‌شویم که نام‌برده ساکن شهر نیویورک بوده و هیچ سابقه سیاسی در کارنامه‌اش ندارد. مهدی سحرخیز در این دادگاه ادعا کرده است که به نیابت از پدرش (عیسی سحرخیز) اقامه دعوی کرده است.

عیسی سحرخیز فعال سیاسی اصلاح‌طلب و مشاور ستاد مهدی کروبی در فتنه ۸۸ است. مهدی سحرخیز با سوءاستفاده از رانت پدر در دولت اصلاحات به آمریکا سفر کرده و از آن زمان در آن کشور اقامت دارد. آقازاده اصلاح‌طلب حالا پس از مزه کردن استفاده از امکانات دولتی در زیر زبانش، این بار نقشه بزرگ‌تری برای بیت‌المال کشیده است. او در همکاری با شبکه دلال‌های حقوق بشری در آمریکا، درخواست غرامتی بیش از ۱۵۰ میلیون دلار از دادگاه داشته است. عیسی سحرخیز به دلیل اقدامات ضد امنیتی در فتنه ۸۸ بازداشت و پس از طی کردن بخشی از محکومیت در حال حاضر به زندگی عادی مشغول است.

عکس یادگاری مهدی سحرخیز با جواد ظریف در نیویورک

مهدی سحرخیز در ادعانامه ارائه‌شده به دادگاه نوشته است که در ایران پدرش شکنجه‌ شده است. سحرخیز نداشتن تشک مناسب و نبودن توالت فرنگی در زندان را مصداق شکنجه پدرش دانسته است. البته او در دوران طی محکومیت پدرش در زندان در گفتگو با رسانه های خارجی، مدعی بود که هیچ اطلاعی از عیسی سحرخیز نداشته و او در زندان‌های مخوف نگه‌داری می‌شود. حالا بعد از چند سال مشخص‌شده است که منظور خانواده سحرخیز از آن زندان، مقایسه آن با یک هتل پنج ستاره در شمال تهران است!

عیسی سحرخیز در حال شکنجه شدن( بازی گل کوچک) در زندان!

 یکی از محکومان امنیتی با افشاگری جالب‌توجه در شرح وضعیت زندان سحرخیز می‌نویسد: هنگامه شهیدی و عیسی سحرخیز در دوران بازداشت ادعا می‌کردند که در اعتصاب غذا به سر برده و تا دم مرگ پیش خواهند رفت، یک روز در راه دادگاه دیدم که خانم شهیدی در ماشین حمل متهم در حال خوردن شیر و بیسکوئیت است، به او گفتم این‌گونه در حال مبارزه هستید؟ داستان وقتی زیباتر شد که وقتی به زندان بازگشتم عیسی سحرخیز را با یک ماهیتابه پر از ماهی دیدم! بعدها فهمیدم که این افراد برای مظلوم‌نمایی و خریدن اعتبار دست به این حرکت‌های نمایشی می‌زنند.

افشای دروغ پردازی اصلاح طلبان در زندان!

سحرخیز چه کسی است؟

«خیلی از اصلاح‌طلبان برخلاف اول انقلاب دیگر علاقه‌ای به آقای خمینی ندارند»، این‌یکی از اظهارات مدیرکل مطبوعات داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت اصلاحات در گفت‌وگو با سایت ضدانقلاب «تقاطع» است. عیسی سحرخیز از فعالان چپ ستادی که بعد از پیروزی محمد خاتمی در دوم خرداد ۱۳۷۶ با معرفی عطا مهاجرانی به جایگاه مدیرکلی مطبوعات داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منصوب گردید. او حامی تمام‌عیار روزنامه‌های زنجیره‌ای در دوره اصلاحات بود، حمایت علنی وی از روزنامه‌نگاران ضدانقلاب به نحوی بود که دفتر کارش در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به پاتوق کاری افرادی چون اکبر گنجی و عمادالدین باقی برای جنگ روانی علیه نظام بدل شده بود.

سحرخیز پس از اعتراض نسبت به توقیف روزنامه زن با مدیرمسئولی فائزه هاشمی رفسنجانی از مدیرکلی مطبوعات وزارت ارشاد استعفا داد. او بعد از خروج از وزارت ارشاد، به آمریکا رفته و در بازگشت مجدد به تهران، فعالیت رسانه‌ای خود را در ماهنامه آفتاب پیگیری کرد. این ماهنامه برای اولین بار «تز خروج از حاکمیت توسط اصلاح‌طلبان» را مطرح کرد. دریکی از مقالات منتشرشده توسط این مجله به قلم علی‌رضا علوی تبار آمده بود که قوانین جمهوری اسلامی ایران پاسخگوی نیازهای امروز نیست و باید از نظام «عبور اجتماعی» کرد! این دست مطالب باعث توقیف آفتاب شد.

 سحرخیز از سال ۱۳۸۵ به یکی از نویسندگان اصلی سایت روز آنلاین بدل شد. روزآنلاین با کمک مالی از خانواده سلطنتی هلند منتشر می‌شد. سازمان اطلاعاتی این کشور کوچک اروپایی علاوه بر حمایت فرهنگی از اصلاح طلبان، به برخی گروه های تروریستی چون اهوازیه نیز سرویس می دهد.

پیش از انتخابات سال ۸۸ عیسی سحرخیز با همکاری افرادی چون مسعود بهنود و نوشابه امیری صفحه «جامعه روزنامه‌نگاران» را در فیس‌بوک تأسیس کرد. هدف از این صفحه آن بود که روزنامه‌نگاران برای نوشتن گزارش با یکدیگر هماهنگ شوند. این صفحه مجازی پس از مدتی از حال آموزشی خارج‌شده و تبدیل به ستاد بیانیه نویسی روزنامه‌نگاران اصلاح‌طلب بدل شد. یکی از روزنامه‌نگاران سابق در شرح این صفحه فیس‌بوکی به «مشرق» می‌گوید: بهنود به ما سوژه گزارش می‌داد و ما آن را نوشته و منتشر می‌کردیم!

پشت پرده شبکه روزنامه نگاران اصلاح‌طلب تحت مدیریت سحرخیز

سحرخیز پس از انتخابات ۱۳۸۸ با اعلام «دروغ تقلب» در انتخابات،خواهان ابطال آن می‌شود و در همین راستا یادداشت‌های فراوانی را علیه شورای نگهبان نوشته و تشویق به تجمع خیابانی می‌کند. او به دلیل رفتارهای غیرقانونی دستگیر و روانه زندان می‌گردد. عیسی سحرخیز در مقاطعی از دوران زندان با رأفت دستگاه قضائی روبرو شده و از مرخصی‌های استعلاجی نهایت بهره را می‌برد؛ این فعال اصلاح‌طلب در دوران مرخصی همچنان شبکه روزنامه‌نگاران را مدیریت کرده و با برگزاری جلساتی در منزلش آن را هدایت می‌کرد. او پس از آزادی قطعی از زندان یکی از افراد نزدیک به حلقه معارضان داخلی نظام بوده است.

حمایت سحرخیز از فرقه ضاله بهائیت

تحریم کن تا غارت کنم!

سحرخیز ازجمله اصلاح‌طلبانی است که مدافع دخالت خارجی در امور ایران است، در میانه‌های دولت اصلاحات بخشی از اصلاح‌طلبان تندرو با نوشتن یک بیانیه با عنوان «بهار بغداد» از جورج بوش خواستند که پس از حمله به عراق ارتش خود را عازم تهران کند!

سحرخیز ازجمله  چپ‌هایی است که از طرح دخالت دولت خارجی به بهانه «مداخله بشردوستانه» حمایت می‌کند. او در مصاحبه با سایت مرکز دموکراسی برای ایران درباره گزارش‌های حقوق بشری احمد شهید (گزارش گر ویژه سازمان ملل) می‌گوید: «مسلماً بی‌تأثیر نیست. اگر رویکرد این جلسات حمایتی، افشاگرانه و بازخواست کننده باشد حتماً مثبت است. خوبی این شورا این است که ایران هم در آن عضو است. در همین جلسه اخیر حدود ۲۰۰ پرسش حقوق بشری از سوی کشورهای مختلف از ایران مطرح‌شده که البته هیئت ایرانی گفته است که بعداً به این‌ها جواب خواهد داد. این روش کشورها را مکلف می‌کند که یکسری استانداردهای بین‌المللی را رعایت کنند و کشورها مجبور می‌شوند که مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر را زیر پا نگذارند. فقط ممکن روی چند بند تحفظ داشته باشند که آن‌ها را هم باید اعلام کنند. مثل دادگاهی است در برابر افکار عمومی جهان و کشورهایی که متخلف شناخته شوند بر اساس رأی اکثریت برای آن‌ها گزارشگر ویژه تعیین می‌شود. آقای لاریجانی می‌گوید که جایگاه آقای احمد شهید غیرقانونی است درحالی‌که در آن جلسات با اکثریت آراء تعیین گزارشگر ویژه برای ایران به تصویب رسیده است. این نظارت‌ها قطعاً مثبت و بر روی اصلاح رفتار کشورها با شهروندان تأثیرگذار است.»

درخواست غرامت سحرخیز از اموال مردم

ارائه گزارش‌های دروغین حقوق بشری از سوی برخی اصلاح‌طلبان در جریان فتنه ۸۸ زمینه اعمال تحریم‌های جدید از سوی کشورهای غربی علیه مردم ایران شد؛ باراک اوباما در کتاب «سرزمین موعود» می‌نویسد: تحریم‌ها تا پیش از مارس ۲۰۰۹ علیه ایران نمایشی بود؛ ما در آن زمان برای اولین بار تحریم‌های جدی علیه تهران وضع کردیم.در آن زمان اوباما به بهانه مسئله حقوق بشر و فعالیت‌های هسته‌ای قطعنامه ۱۹۲۹ را در شورای امنیت علیه ایران وضع کرد.

پس از تصویب قطعنامه، آمریکا تحریم‌های یک جانبه هم علیه ایران وضع کرد. در مهم‌ترین اقدام، در ژوئن سال ۲۰۱۰ باراک اوباما بلافاصله پس از صدور قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل قانون موسوم به «سیسادا» یا قانون تحریم‌های جامع ایران را امضا کرد، این قانون تحریم‌هایی گسترده را در بخش‌های گوناگونی ازجمله نفت و گاز به ایران تحمیل می‌کرد، بااین‌حال شاید مؤثرترین بند این قانون ماده ۱۰۴ آن بود.

بر اساس این بند قانونی به دولت ایالات‌متحده آمریکا این اختیار داده می‌شد تا در صورت مبادله بانکی هر مؤسسه مالی در سطح بین‌المللی با یکی از شخصیت‌های حقوقی و حقیقی تحت تحریم در ایران ارتباط آن مؤسسه با نظام مالی آمریکا قطع شود، این مسئله هم‌اکنون هم به‌عنوان یکی از مهم‌ترین موانع ارتباط بین بانک‌های بین‌المللی و ایران قلمداد می‌شود.

درباره هدف این فشارهای تحریمی، «فیلیپ هاموند»، وزیر دفاع وقت انگلیس در اکتبر سال ۲۰۱۲، گفت که هدف این تحریم‌ها ایجاد تهدید برای ایجاد آشوب‌های بالقوه خیابانی است! ماجرای شکایت چند اصلاح طلب و ضد انقلاب برای دریافت غرامت از مردم ایران بسیار جالب است، کسانی که تا دیروز  با فرستادن سیگنال و نامه‌نگاری با هیلاری کلینتون درخواست تحریم می‌دادند، حالا عملیات غارت را کلید زده‌اند.