غرب

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: شاید زمانی که اشرف غنی و دیگر مقامات دولت افغانستان در روز سقوط کابل در ۱۵ آگوست ۲۰۲۱ (۲۴ مرداد ۱۴۰۰)، حتی با چمدان‌های پر از دلار به سمت فرودگاه و خروج از کشور در حرکت بودند، دائما این تصور در ذهنشان در حال رفت‌وآمد بود که چگونه می‌شود، آمریکایی که با آن همه هزینه مالی، نظامی و انسانی در ۲۰۰۱ به کشورمان آمد و به اصطلاح تروریست‌ها را از قدرت خلع کرد، چگونه اکنون با همان دشمنان توافق کرده و ما دست‌نشاندگان و نزدیکان‌اش را به باد فراموشی سپرده است.

شاید چنین تصور می‌شد که جان افغانستان و مردمان دیار خاورمیانه و آسیا برای واشنگتن و انگلوساکسون‌ها فاقد ارزش بوده و این خیانت به افغان‌ها امری عادی بود، اما نه ظاهرا همه‌گان به خطا رفته بودند و اکنون روح شرور و خیانت‌ورزانه آمریکایی برای همه‌گان عیان شده است. وقتی که «ولودیمیر زلنسکی»، رئیس جمهور اوکراین در اولین سخنرانی تلویزیونی خود بعد از آغاز عملیات ویژه روسیه با چهره‌ای غمگین اعلام کرد که پس از صحبت با رهبران غربی مأیوس شده و تاکید کرد: «من کسی را نمی‌بینم که در کنار اوکراین بجنگد»، این واقعیت برای همه‌گان مسجل شد که اروپایی و غیراروپایی ندارد؛ خیانت به متحدان به بخش جدایی‌ناپذیر از ماهیت سیاست آمریکایی‌ها تبدیل شده است.

شاید هر بار که زلنسکی با چهره‌ای درهم رفته از خیانت آمریکایی‌ها به خود پشت لنز دوربین‌ها حاضر می‌شود، باور ندارد که آن همه تجربه بازیگری و حضور درمقابل دوریین نیز نتواند اندوه حماقت کشاندن کشورش به پرتگاه جنگ فقط با پشتوانه وعده‌های حمایتی کاخ سفید را مخفی کند. آری! قطعا مسئولیت بحران کنونی با آمریکا و بایدن است؛ زیرا این واشنگتن و سیاست‌مداران کاخ سفید بودند که در یک سال گذشته دائما اوکراین را به تهاجم علیه مرز‌های شرقی خود تحریک می‌کردند. بدون تردید، بایدن و دیگر رهبران کاخ سفید بودند زلنسکی را نسبت به پیوستن و عضویت در ناتو ترغیب می‌کردند، اما اکنون برای سربازان‌اش کلاه جنگی ارسال می‌کنند!

بدون تردید، زلنسکی آخرین قربانی خیانت و بدعهدی واشنگتن در صحنه سیاست جهانی نبوده و نخواهد بود. اکنون برای همه‌گان اعم از متحدان نزدیک و غیرنزدیک آمریکا این باور ایجاد شده که می‌بایست در سیاست‌های خود تجدیدنظر کرده و اعتماد به آمریکا را کنار بگذارند. در راستای پرداختن به این موضوع بازیگران مختلف در سطح جهانی که در امنیت و موجودیت خود را به واشنگتن وابسته کرده‌اند به اختصار مورد بررسی قرار می‌گیرند.

انتهای پیام/ ۴۱۱

به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، یکی از خطرناک‌ترین تهدیدات امروز جهان علاوه بر گسترش تسلیحات نظامی و گسترش تروریسم، پدیده دشمنی با ادیان و به ویژه اسلام و تلاش برای اسلام هراسی است.

به گزارش مجاهدت از «میدل ایست مانیتور»، برجسته‌ترین اقدامات در این زمینه شامل ارائه اطلاعات نادرست و تحریف است.

پس از دهه‌ها هدف قرار دادن مظاهر سیاسی جنبش‌های اسلامی، رویکرد‌های قدیمی هدف قرار دادن دین، بازسازی شده است.

علاوه بر انگیزه‌های فرهنگی، عدم آگاهی از اصول، ارزش‌ها و نظام‌های تشریعی اسلام که از ضعفا در برابر حریصان، استثمارگران و غارتگران حمایت می‌کند، انگیزه اصلی این دشمنی است.

آنچه مسلم است این است که اسلام در حال حاضر مورد هدف قرار گرفته و این امر دیگر محدود به رسانه‌ها نیست بلکه سیاست‌های رسمی غرب در این مسیر قرار دارد؛ این موضوع به هیچ عنوان در خدمت صلح و امنیت در جهان نیست.

 فرانسه که در حال حاضر در خط مقدم پروژه جدید غرب برای هدف قرار دادن دین قرار دارد، دیگر به قوانین بازی لیبرال، به ویژه در زمینه آزادی‌های مربوط به انتخاب‌های شخصی مانند عقیده، لباس و اعمال مذهبی پایبند نیست.

«امانوئل مکرون»، رئیس جمهور فرانسه، به یکی از تندروترین روسای جمهور این کشور در قبال اسلام تبدیل شده و در این رویکرد مورد حمایت بخش بزرگی از رسانه‌ها قرار گرفته است، هرچند که بیشتر سازمان‌های حقوق بشری، رویکردی که وی در پیش گرفته است را رد می‌کنند.

در ماه اکتبر گذشته مقام‎های فرانسوی با مطرح کردن ادعای «ترویج افراط گرایی»، مساجدی را در این کشور تعطیل کردند.

«جرالد دارمانین»، وزیر کشور فرانسه با تایید اینکه حساب‌های بانکی مدیران این مسجد نیز توقیف شده است، می‎گوید «از زمان روی کار آمدن مکرون، ۱۳ سازمان اسلامی و ۹۲ مسجد در این کشور بسته شده‎اند.»

مارس گذشته، گزارشگر ویژه سازمان ملل، گفت «اسلام هراسی ساختار‌های خیالی را پیرامون مسلمانان ایجاد می‌کند که این امر برای توجیه تبعیض، خصومت و خشونت تحت حمایت دولت‌ها علیه مسلمانان با عواقب شدید به کار می‌رود.»

شاید «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور سابق آمریکا، نخستین کسی بود که پروژه جدید غربی را با هدف محدود کردن پدیده دینی، به ویژه اسلام، افشا کرد.

وی با صدور قانون منع ورود اتباع هفت کشور اسلامی به آمریکا که خود نقض ارزش‌ها و ابراز نابردباری، تنگ نظری و آزار و اذیت تلقی می‌شد، ریاست جمهوری خود را آغاز کرد.

در دوران دولت «جو بایدن»، رئیس جمهور آمریکا، هدف قرار دادن اسلام به شکلی بی سر و صدا ادامه یافت و ناگهان نهاد‌ها و مساجد اسلامی در کشور‌های غربی به بهانه‌های مختلف با سؤالات حقوقی درباره فعالیت‎ها، متولیان و منابع مالی خود مواجه و مساجد زیادی به خصوص در فرانسه بسته شدند.

اسلام از طریق سیاست‌های کشور‌های غربی و از طریق پدیده اسلام هراسی که با وجود انتقاد سازمان‌های حقوق بشری و بشردوستانه متوقف نشده، در سطح جهانی هدف قرار گرفته است.

این روند در سال‌های اخیر با هدف قرار دادن مظاهر دینی آشکار شده است؛ حجاب در تعدادی از کشور‌های اروپایی از جمله فرانسه و برخی از ایالت‌های آلمان و دانمارک به طور رسمی ممنوع شده و در پنج سال اخیر تمایل برای سرکوب مسلمانان به منظور محدود کردن گسترش اعمال مذهبی وجود داشته است.

منبع: میزان 

انتهای پیام/ ۹۱۱

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: روسیه هرگونه نزدیکی و حتی عضویت کشور‌های همسایه خود در ناتو را جدی‌ترین و فوری‌ترین خطر برای امنیت و آرامش خود و مرز‌های کشورش می‌داند و با توجه به رفتار‌ها و اقداماتی که انجام داده نشان داده که این قبیل اقدامات را خط قرمز خود دانسته و به هیچ عنوان آن را تحمل نکرده و نخواهد کرد.

از طرف دیگر روابط مابین روسیه و اوکراین پس از استقلال این کشور پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به دلیل آنچه نزدیکی این کشور به غرب و آمریکا شناخته می‌شود همواره با تنش و درگیری همراه بوده است. این ناآرامی‌ها بین روابط دو کشور تا آنجا گسترش یافت که روسیه در سال ۲۰۱۴ وارد درگیری نظامی با اوکراین شد که حاصل آن جدا کردن شبه جزیره «کریمه» از این کشور و ضمیمه کردن آن به خاک روسیه بود.

البته حق طبیعی و قانونی روسیه است که نسبت به امنیت، آرامش و ثبات در مرز‌های خود با کشور‌های تازه استقلال یافته از شوروی و همینطور کشور‌های اروپایی حساسیت بالایی داشته باشد. زیرا روسیه همواره اعتقاد دارد پس از فروپاشی شوروی دیگر موجودیت سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) معنایی نداشته و باید منحل شود.

اما در کمال تعجب شاهد بودیم که هرچه از زمان فروپاشی شوروی گذشت نه‌تنها این پیمان نظامی منحل نشد و از بین نرفت که گسترش خود در میان کشور‌های اروپایی به خصوص کشور‌های تازه استقلال یافته از شوروی را در دستور کار خود قرار داد که این امر عصبانیت بیش از پیش روسیه و سران کرملین را به دنبال خود داشت.

همین موضوع موجب نگرانی شدید مسکو شد به صورتی که روسیه نه‌تنها احساس خطر فراوانی می‌کند، بلکه معتقد است در حال محاصره شدن از طرف ناتو است؛ امری که موجب شد روسیه هم بیکار نشسته و بعد از اینکه نتوانست جلوی الحاق کشور‌های اروپای شرقی به ناتو را بگیرد، پیوستن کشور‌های تازه استقلال یافته از شوروی به ناتو را به عنوان خط قرمز روسیه اعلام کند.

نکته مهم دیگر که جا دارد با دقت به آن توجه کنیم این است که مسکو آنقدر در زمینه عضویت جمهوری‌های سابق شوروی به ناتو حساس است که به صراحت به غرب گوشزد کرده پیشروی آن‌ها در این کشور‌ها را به منزله تجاوز به حوزه استراتژیک روسیه قلمداد کرده و هرگز آن را تحمل نخواهد کرد.

این درحالی است که غرب و ناتو نه‌تنها نگرانی‌ها و حساسیت‌های روسیه را در این زمینه نادیده گرفتند، بلکه با نزدیک کردن خود به مقامات اکراین و درباغ سبز نشان دادن به این سران کشور تفکر پیوستن به ناتو را در سر مقامات اوکراین انداخت. امری که عصبانیت و واکنش شدید مسکو را به دنبال داشت به صورتی که مقامات روسیه به خصوص ولادیمیر پوتین بار‌ها در سخنان خود قاطعانه تاکید کردند نسبت به موضوع پیوستن اوکراین به ناتو واکنش نشان خواهند داد.

نگرانی‌های منطقه‌ای و امنیتی مسکو زمانی به اوج خود رسید که سازمان ناتو در نشست سالانه خود نسبت به احتمال عضویت گرجستان و اوکراین به این سازمان چراغ سبز نشان داد. اینگونه شد که ورود ناتو به ماجرای عضویت جمهوری‎های سابق شوروی موجب ناراحتی و عصبانیت شدید روسیه شد و مسکو اعلام کرد که عضویت این کشور‌ها در پیمان ناتو را به منزله تهدیدی بسیار جدی و خطرناک نسبت به امنیت ملی خود می‌داند و با آن برخورد می‎کند.

اما بحران روسیه و اوکراین زمانی آغاز شد که در اواخر سال ۲۰۱۳ بود که «ویکتور یانوکویچ» رئیس جمهور سابق این کشور توسط مخالفان خود از صندلی قدرت به پایین کشیده شد و به روسیه گریخت و غربگرایان موفق شدند با اعتراضات خود رئیس جمهور طرفدار مسکو را از کشور خود فراری بدهند و از این نقطه تاریخی بود که بحراین بین روسیه و اوکراین شکل حقیقی به خود گرفت.

حال با اصرار مقامات اوکراین مبنی بر نزدیکی بیشتر با غرب و ابراز علاقه مقامات این کشور برای پیوستن به ناتو شاهد آغاز عملیات ویژه ارتش روسیه در مناطق شرقی اوکراین هستیم. هشداری که سال‌ها قبل روسیه به کشور‌های تازه استقلال یافته از شوروی مبنی بر عدم نزدیکی به ناتو داده بود.

انتهای پیام/ ۱۳۴

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس- شهاب شعبانی‌نیا؛ از سال ۱۳۹۵ تاکنون هر زمان که جنگ و یا حادثه‌ای امنیتی در هر گوشه‌ای از جهان رخ می‌دهد، جمله‌ی معروف یکی از مقامات فقید کشورمان در ذهن بسیاری از هم‌وطنان تداعی می‌شود؛ «دنیای فردا دنیای گفتمان‌هاست؛ نه موشک‌ها».

از آن زمان تاکنون وقوع هرگونه درگیری نظامی، بطلان چنین ادعایی را بیش از پیش ثابت کرده است؛ از ترور شهید سلیمانی و همراهانش با موشک‌های آمریکایی گرفته تا حملات متعدد هوایی و موشکی اسرائیل به سوریه و در این اواخر نیز شعله‌ور شدن آتش جنگ در اوکراین، همگی نشانگر این است که هنوز موعد شکل‌گیری گفتمان‌ها و دوره پایان سیاست‌های ظالمانه‌ی نظام سلطه فرا نرسیده و تا رسیدن به نقطه‌ی مطلوبی که آقای هاشمی رفسنجانی در توئیت خود، به آن اشاره کرده بود، زمان زیادی باقی مانده است.

بیان چنین جمله‌ای، با توجه به وجود گروه‌های مختلف تروریستی، وضعیت نامطلوب امنیتی منطقه و استقرار پایگاه‌های نظامی متعدد آمریکا در کشور‌های همسایه‌ی ایران، به قدری دور از انتظار بود که رهبر معظم انقلاب اسلامی در واکنشی صریح به این موضوع گفتند: «اینکه بعضی‌ها بیایند بگویند «فردای دنیا، فردای مذاکره است، فردای موشک نیست»، این حرف اگر از روی ناآگاهی گفته شده باشد، خب ناآگاهی است، اگر از روی آگاهی گفته شده باشد، خیانت است.»

اگر بخواهیم این‌گونه مواضع را صرفاً از سر ناآگاهی تلقی کنیم و بُعد دیگری [خیانت]را برایش قائل نشویم، می‌توان به ماجرای اخیر اوکراین نیز صرفاً از این دریچه نگریست که ناآگاهی دولتمردان این کشور و ساده‌انگاری آنان در دل سپردن به وعده بیگانگان، موجب رقم خوردن وضعیتی نامطلوب در اوکراین شده است.

در واقع، زمانی که اوکراین در سال ۱۹۹۴ میلادی تفاهم‌نامه بوداپست را با کشور‌های روسیه، آمریکا و انگلیس منعقد کرد، شاید کمتر کسی به این می‌اندیشید که روزی سرنوشتی فعلی در انتظار این کشور اروپای شرقی باشد.

اوکراین زمانی جزء قدرت‌های هسته‌ای محسوب می‌شد و با بهره‌گیری از تسلیحات هسته‌ای، در عرصه نظامی و توان دفاعی حرف‌هایی برای گفتن داشت، اما پس از امضای تفاهم‌نامه یادشده و از بین بردن تسلیحات هسته‌ای و بخشی از تجهیزات نظامی خود، دل‌خوش به این شد که طرف‌های مقابل که متعهد به دفاع از امنیت و تمامیت ارضی اوکراین شده بودند، به تعهد خود پای‌بند خواهند بود؛ اما حوادث روز‌های گذشته و پیشروی سریع ارتش روسیه در بخش‌های مختلف خاک اوکراین، اکنون رئیس جمهور این کشور را به صرافت انداخته تا به آمریکا و انگلیس و حتی سایر کشور‌های اروپایی یادآوری کند که بایستی از اوکراین دفاع کنند!

این در حالی است که طی سال‌های اخیر، موارد متعددی از نقض پیمان غربی‌ها و به‌ویژه آمریکا را در عرصه‌های مختلف شاهد بوده‌ایم؛ خروج آمریکا از برجام، خالی کردن پشت آل سعود در برابر حملات موشکی تلافی‌جویانه‌ی رزمندگان یمنی، حمایت نکردن از اشرف غنی، رئیس جمهور سابق افغانستان در مواجهه با پیشروی طالبان، برچیده شدن تأسیسات هسته‌ای لیبی و وقوع جنگ داخلی و درگیری‌های گسترده در این کشور پس از سقوط قذافی، نمونه‌هایی از نقض تعهدات و توخالی بودن وعده و وعید غربی‌ها به متحدانشان است.

با وجود چنین مواردی، تأمل‌برانگیز است که «زلنسکی» رئیس جمهور غربگرای اوکراین نیز بدون عبرت گرفتن از وقایع یادشده، دل به وعده‌ی آمریکا و غربی‌ها مبنی بر پیوستن اوکراین به ناتو سپرد و اکنون دولت وی در وضعیتی بسیار متزلزل و شکننده قرار گرفته است.

مقامات نظامی کشورمان از سال‌های گذشته تا به امروز بارها تأکید کرده‌اند که «امنیت، عاریه‌ای نیست». این روز‌ها با نگاهی به حوادث اوکراین، صدق کلام فرماندهان ما بیش از پیش مشخص می‌شود. در واقع، دولتمردان اوکراین به جای اتکاء بر توان داخلی و حفاظت از عناصر قدرت‌ساز کشورشان، بر باد تکیه کردند و حالا در طوفان حوادثی ناخوشایند گرفتار شده‌اند.

وضعیت امروز اوکراین نمونه‌ای دیگر از نتایج تأسف‌بار اعتماد به بیگانگان و به‌ویژه غرب است و با مشاهده‌ی این وقایع، باید بیش از پیش قدردان مدافعان امنیت و کسانی باشیم که با وجود شرایط سخت تحریم و مشکلات متعدد، تلاش را وجهه‌ی همت خویش ساختند و مجاهدانه مسیر ارتقاء توان دفاعی و بازدارندگی را پیمودند تا کشورمان به وقت ضرورت، بدونِ نیاز به بیگانگان، از توانایی لازم برای دادنِ پاسخی پشیمان‌کننده به هرگونه تهدید برخوردار باشد.

انتهای پیام/ ۲۰۰