فائزه هاشمی

سرویس سیاست مشرق – «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

“میراث فکری روحانی” هنوز مردم را تهدید می‌کند

محمود واعظی، از مقامات دولت روحانی و از مردان حلقه اصلی رئیس‌جمهور اسبق، طی اظهاراتی در مصاحبه با خبرآنلاین گفته است: وقتی تحریم گریبانگیر اقتصاد یک کشور است به واسطه ارتباط با تعداد کمی از کشورها در روابط بازرگانی، تجاری و صنعتی، محدودیت مخربی بر اقتصاد کشورِ تحریم شده چیره می‌شود. در صورتی که مزیت در این است که امکان صادرات و واردات با هر کشوری میسر باشد و انتخاب‌های گسترده‌تری داشته باشیم.

او می‌افزاید: بر این اساس، مذاکرات رفع تحریم‌ها و تصویب FATF دو فاکتور غیر قابل اجتناب و ضروری برای گشایش اقتصاد کشور هستند.[۱]

*ایکاش آقای واعظی که در زمره چهره‌های نجیب هم محسوب می‌شوند؛ از تجربه خود و دولت آقای روحانی درباره اثرات امضای برجام و سفر هیئت‌های خارجی به ایران حرف می‌زدند.

اقداماتی که گفته می‌شد پر از گلابی است، کشور را از سرمایه‌گذاری خارجی فربه می‌کند و…

اما دست آخر به “خسارت محض و تقریبا هیچ” رسید، گرانی‌ها بیشتر شد و آقای روحانی هم از این گفت که هرکس دنبال مذاکره با آمریکا باشد “دیوانه” است!

آقای واعظی با چه وجدان یا عقلانیتی حاضر شده این تجربه زیسته را به کناری بنهد و دوباره بر همان مسیر طی شده‌ی بیدستاورد پافشاری کند؟

واقعا چه نفعی در تلف کردن دستاوردهای کشور و عمر مردم وجود دارد که واعظی و امثال واعظی از تأکید بر کارآمدی در حل مشکلات کشور و کم بودن اثر تحریم‌ها بری هستند و به جای آن بر چیزهایی تأکید می‌کنند که بی‌دستاوردی و غلط بودن آنها بر همه آشکار شده است.

واقعا واعظی که از قضا سوابق اطلاعاتی هم دارد، نمی‌داند که تحریم‌ها علیه ایران اولا هیچوقت رفع نمی‌شود و ثانیا اثر آنها بر اقتصاد کلان ایران کمتر از ۲۰ درصد است؟

واعظی که یک صاحب‌منصب سطح بالای دولتی بوده است چرا به مردم نمی‌گوید که بخش اعظم گرانی موجود در بازار کالا و خدمات ایرانی هیچ ربطی به تحریم ندارد و مثلا مسئله گرانی مسکن در ایران اسیر ناکارآمدی است نه اسیر تحریم!

دقت شود که یکی از دردهای ما در سیاست ایرانی؛ همین سبک و سیاق غلط برخی رجال سیاسی در لجبازی و بی‌توجهی به عبرت‌ها و تجربیات انباشته است که موجب افزایش نیافتن سرعت پیشرفت ایران و حل نشدن مشکلات ساده مردم می‌شود.

البته بیان این نکته هم در اینجا ضروریست که اگر واعظی و امثال واعظی احساس می‌کردند این حرف‌های غلط آنها خریداری ندارد و به محض بیان؛ از سوی مراجع اجتماعی از قبیل استادان دانشگاه، وعّاظ، دانشجویان و سلبریتی‌ها مؤاخذه خواهند شد که چرا بر یک تجربه غلط اصرار دارند؛ حتما شنوای چنین اظهاراتی نمی‌بودیم.

***

ناامیدی رئیس‌پلیس راهور از بهبود وضعیت ایمنی خودروها

یک پلیس این‌گونه ناامید می‌شود!

سردار حسینی، رئیس‌پلیس راهور ناجا طی سخنانی در شورای راهبری تصادفات استان مرکزی در اراک با اعلام کشته شدن بیش از ۲۰ هزار نفر طی سال گذشته در تصادفات جاده‌ای در ایران گفته است: باوجود تلاش‌های صورت گرفته در سطح کشور اما کماکان در موضوع تصادفات تا نقطه مطلوب فاصله زیادی وجود دارد.

او می‌افزاید: کشور ایران ۱.۳ درصد جمعیت دنیا را دارد و عدد منطقی جان باختگان تصادفات نسبت به جمعیت باید ۱۴ هزار نفر باشد. هر چه از این عدد بالاتر باشد یعنی نتوانستیم در مهار تصادفات و ترافیک و کنترل تصادفات کار مثبت و موثری انجام دهیم.

به گزارش مجاهدت از ایرنا، این مقام بلندپایه پلیس در بخش دیگری از سخنان خود تصریح می‌کند: به نظر می‌رسد بر مدار خودرو و وسایط نقلیه امیدی به بهبود وضعیت نداریم و باید تمام تلاش خود –برای کاهش تصادفات- را بر دومقوله راه و عامل انسانی قرار دهیم. اگر این دو مقوله به خوبی مدیریت شود می‌توان امید داشت که موفقیت‌های خوبی در آینده کسب شود.[۲]

*مقوله تصادفات جاده‌ای در ایران و تلفات آن یک قصه پر غصه است که البته بخش مهمی از مسئولیت آن هم متوجه مردم است!

پیش از این و در دهه ۸۰ بود که رقم بالای کشتگان جاده‌ای در ایران با انتقادات شدید و اصولی رسانه‌ها مواجه شد.

کار به جایی رسید که عبارت “جاده‌های مرگ” در سایت‌های خبری و رسانه‌ها پررنگ شد و حتی مقامات هم نسبت به آن انتقاد کردند. و هرچه بود اما در این آمد و رفت‌های رسانه‌ای و با کمک همه، میزان تلفات ناشی از تصادفات کاهش یافت و حتی در مقاطعی به نرم جهانی هم رسید.

ولی متأسفانه غفلت‌ها باز هم آغاز شد… کسانی از مردم با ماشین‌هایی که صرفا برای شهر طراحی شده بودند و مناسب جاده نبودند به مسافرت‌های جاده‌ای شتافتند، برخی خودروسازهای داخلی همچنان نسبت به ایجاد ایمنی بیشتر کاهلی کردند، مسافرت‌های بی‌احتیاط به مد روز تبدیل شد، برای تردد در راه‌های روستایی فرهنگ‌پذیری صورت نگرفت و نقاط حادثه‌خیز جاده‌ای نیز همچنان وجود داشتند.

و در نتیجه رسیدیم به فضای امروز که تلفات جاده‌ای مجددا به کانال قبلی بازگشته‌اند و رئیس پلیس راهور هم پس از سال‌ها تلاش پلیس و رسانه‌ها اما رسما اعلام می‌کند نسبت به بهبود وضعیت خودرو امیدی نداریم.

هرچه هست اما شهروندان و هر کسی که از خودروی شخصی برخوردار است باید بدانند که امنیت سفرهای جاده‌ای فقط با عقلانیت حفظ می‌شود و حتی اگر وضعیت خودروها و جاده‌ها و… هم اصلاح شود ولی مادام که مردم با ماشین‌های شهری به مسافرت جاده‌ای بروند، مادام که رانندگان در حین خستگی توقف نکنند، مادام که سرعت زیاد در جاده یک تفریح باشد و مادام که عابران جاده‌های روستایی (که یکی از اصلی‌ترین بخش‌های تلفات جاده‌ای در حیطه آنهاست) به قوانین عبور و مرور در جاده‌ها تمکین نکنند؛ وضعیت تلفات جاده‌ای بهبود نخواهد یافت.

***

ورود آرمین برای محو کردن نامه فائزه هاشمی!

محسن آرمین، فعال ستادی اصلاح‌طلب و از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ به تازگی پیرامون نامه خانم فائزه هاشمی در زندان که برای انتقاد از رفتارهای دیکتاتورمآبانه اصلاح‌طلبان نانجیب با سایر زندانیان منتشر شد با ایلنا مصاحبه کرد.

آرمین در بخشی از این مصاحبه مدعی شد:

“اقدام خانم فائزه هاشمی را در نقد علنی رفتارهای استبداد طلبانه در زندان شجاعانه ارزیابی می‌کنم. با کمال تأسف وضعیتی که خانم هاشمی به نقد آن پرداخته‌اند هرچند پدیده محدودی است اما در زندان‌های سیاسی امر بی سابقه‌ای نیست. پیش از انقلاب مجاهدین خلق در زندان سرآمد این گونه برخوردها بودند. در سال‌های اخیر افرادی که در رابطه با این سازمان دستگیر شده‌اند و به ویژه سلطنت طلبان در زندان به این رفتار شهره‌اند. “[۳]

*اظهارات آرمین مبنی بر اینکه خانم هاشمی در نامه خود از منافقین و سلطنت‌طلبان انتقاد کرده نه اصلاح‌طلبان(!) در حالی است که هاشمی در نامه سرگشاده خود ابراز داشته بود که این افراد “مبارزین نام‌آشنا و نظریه‌پرداز” هستند. ضمن اینکه در نامه خود صراحتا از عبارت “چپ‌ها” نیز استفاده می‌کند.

در واقع اینکه خانم هاشمی در نامه خود از اصلاح‌طلبان انتقاد کرده؛ امر قابل کتمانی نیست.

در عین حال شاهدیم که رفتار این چپ‌های نانجیب در زندان به بیرون نیز تسرّی دارد و کسی مثل محسن آرمین به راحتی حاضر است منظور خانم هاشمی را وارونه جلوه دهد تا به آن دیکتاتورهای محبوس کمک کرده باشد!

البته کتمان حقیقت از محسن آرمین که بواسطه فتنه ۸۸ و ماجرای تقلب نیز به زندان افتاده بود؛ چیز عجیبی نیست.

انتظار این بود که سران اصلاحات در قبال این نامه به صحنه آمده و شهامت این را داشته باشند که دیکتاتورهای درون خود را به مردم معرفی و از آنان انتقاد کنند. لکن شاهد سکوت آنها و لاپوشانی امثال آرمین هستیم.

اظهارات آرمین همچنین نشان می‌دهد که خانم هاشمی در نامه خود راست گفته بود که در مقابل اصلاح‌طلبان نانجیب حتی خطر جان او نیز وجود دارد.

چه اینکه وقتی شاهدیم یک باند درون زندان؛ نیروهای جان‌برکفی مثل محسن آرمین در بیرون از زندان هم دارد؛ هیچ بعید نیست که تهدیدات علیه خانم هاشمی واقعی‌تر از این باشد.

***

1_ khabaronline.ir/xmH5p

2_ www.irna.ir/xjRFdQ

3_ https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1533215

سرویس سیاست مشرق- هفته گذشته فائزه هاشمی در یک نامه سرگشاده از درون زندان نوشته بود که توسط برخی از محکومین امنیتی در زندان اولین تهدید به قتل شده است.

خانم هاشمی در بخشی از نامه خود با توصیف شرایط حاکم بر بند زنان زندان اوین شرح داده بود که بعد از انتخابات برخی از محکومین نسبت به افراد غیرهمراه با خود و یا منتقد خود با انگ‌های نادرستی چون مزدور، دارای مأموریت، آدم‌فروش، جاسوس، حکومتی، کارمند دولت در اینجا و … واردشده و مشابه گروه‌های فشار با ایجاد فضای وحشت و خفقان سعی در ساکت کردن آن‌ها کرده و بعضاً موفق هم می‌شوند.

انتشار این نامه باعث شوک عجیب در ضدانقلاب شده و برخی از رسانه‌های ضدانقلاب به دلیل افشاگری‌های صورت گرفته از دختر هاشمی رفسنجانی انتقاد کردند. اما انتشار این نامه همچنان بازتاب‌هایی دارد از جمله برخی از افرادی که این روزها در بند نسوان اوین مشغول گذراندن محکومیت خود هستند دلایل حملات خود به فائزه هاشمی را شرح داده‌اند.

گلرخ ایرائی از سمپات‌های منافقین در نامه‌ای که به رسانه‌های ضدانقلاب رسانده نوشته است که حمله به فائزه هاشمی به این دلیل بوده است که او تلاش داشته در انتخابات رای بدهد!

این عنصر نفاق افزوده است که در زندان کلونی جریان چپ، حقوق بشری و نفاق علیه فائزه هاشی بوده و او را تهدید کرده بودند که رای دادن عواقب سختی خواهد داشت.

ادامه رفتارهای هنجار شکن از سوی محکومین امنیتی در بندهای اوین حکایت از آن دارد که میزان جرم و مجازات درباره این افراد باید از سوی دستگاه قضایی مورد بازبینی قرار گرفته و با عناصری که با قلدرمآبی به قانون تمکین نمی‌کنند برخوردهای سخت‌تری صورت پذیرد.

سرویس سیاست مشرق- دو سال پس از فتنه سال ۸۸ بی‌بی‌سی فارسی که آن روزها بلندگوی اصلی جریان برانداز محسوب می‌شد در یک خبر فوری اعلام کرد که بند هفت زندان اوین دچار هرج‌ومرج شده و برخی زندانیان کتک‌خورده‌اند. رسانه انگلیسی نوشته بود که مأموران زندان به دو اندرزگاه وارد شد و با برخی افرادی که در حال گذراندن دوران محکومیت خود بودند برخورد کرده است.

این خبر در آن روزها عجیب به نظر می‌رسید زیرا سابقه نداشت که حفاظت زندان بدون دلیل وارد یک‌بند از اندرزگاه شده و با زندانیان برخورد کند. آن روزها رسانه‌های ضدانقلاب روی این خبر مانور اساسی داده تا وضعیت حقوق بشر در زندان‌های ایران را قرمز نشان دهند.

اما پشت پرده ضرب و شتم زندانیان بند هفت زندان اوین خیلی زود روشن شد؛ یکی از اصلاح‌طلبانی که آن روزها در اوین مشغول گذراندن دوران محکومیت خود بود در یک نامه سرگشاده نوشت که درگیری دربند هفت نه از جانب حفاظت زندان بلکه میان برخی زندانیان فتنه ۸۸ روی‌داده و مأموران فقط این افراد را از هم جدا کرده‌اند. اما در خبر تنظیم‌شده توسط بی‌بی‌سی این‌گونه وانمود شده است که گویی مأموران وارد بند شده و بی‌دلیل همه را مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند.

این فعال اصلاح‌طلب نوشته بود که در اوین باندهای سیاسی توسط برخی احزاب و گروه‌ها راه افتاده و اگر کسی با آن‌ها همراه نشود «بایکوت» خواهد شد. واژه بایکوت سیاسی اولین بار توسط منافقین در زندان‌های دوران پهلوی مورداستفاده قرار گرفت. پس از ضربه سال ۵۱ ساواک به سازمان منافقین و حاکم شدن مسعود رجوی و موسی خیابانی به تشکیلات، این دو هر زندانی که با مرامنامه منافقین همراه نبود را به‌اصطلاح بایکوت کرده تا در زندان منزوی شود، رجوی اعتقاد داشت که بایکوت باعث مهندسی روانی زندانی خواهد شد.

لیدرهای آشوب در بند زنان و مردان اوین چه کسانی هستند؟

سنت بایکوت کردن پس از حوادث خونین خرداد ۱۳۶۰ دوباره توسط منافقین و برخی گروه‌های چپ کمونیستی در زندان‌ها پیاده می‌شد و پس از فتنه ۸۸ نیز موردتوجه باندهای جنایتکار در زندان قرارگرفته بود. این فعال اصلاح‌طلب گفته بود که دلیل اصلی درگیری در بند هفت آن بود که برخی می‌خواستند مانند خاتمی در زندان در انتخابات مجلس آن سال شرکت کنند اما تعدادی از عناصر منافقین و کردهای تجزیه‌طلب با لیدری یکی از عناصر گروهک ملی – مذهبی به کسانی که می‌خواستند به سالن بند رفته و رأی بدهند، حمله فیزیکی کرده و همین باعث درگیری‌های شدید و ورود انتظامات برای غائله آن شده بود.

بعدها مشخص شد که در آن روزها در زندان اوین محافلی خاص میان محکومان امنیتی شکل‌گرفته و برخی دیگران را به دلیل مواضع سیاسی مورد تهدید قرار می‌دادند این وضعیت مسموم تا جایی ادامه پیدا کرد که سازمان زندان‌ها مجبور شد برخی عناصر تحریک‌کننده را به زندان‌های دیگر ازجمله رجایی شهر منتقل کند، جالب آنکه پس‌ازاین نقل و انتقالات همان افراد که عامل درگیری و تشنج در زندان اوین بودند به بی‌بی‌سی خبر دروغ دادند که به زندان دیگری تبعیدشده‌اند!

ماجرای راه‌اندازی باندهای مافیایی در زندان با هدف همراه کردن محکومان دیگر توسط برخی لیدرها و عناصر آشوب به‌ویژه منافقین پس از فتنه سال ۱۴۰۱ نیز ادامه پیداکرده است. بایکوت و تهدید تا گاها تا جایی پیش می‌رود که این افراد که اغلب وابسته به عناصر نفاق هستند در ابتدا سفره غذای خود را از افراد بایکوت شده جدا کرده و درصورتی‌که این وضعیت ادامه‌دار باشد کار به درگیری فیزیکی و حتی تهدید به قتل این افراد نیز کشیده خواهد شد.

جالب آنکه این جریان دربند مردان و نیز بند نسوان لیدرهایی دارند که با فشارهای خاص در تلاش هستند سایر محکومین را با خود همراه سازند، ازجمله نرگس محمدی دربند زنان که پس از گرفتن جایزه سفارشی و صهیونیستی نوبل با همکاری همسر سابق خود تقی رحمانی (سرپل منافقین در پاریس) در اندرزگاه زنان حاکمیت پیداکرده تا جایی که اگر یک زندانی با مواضع براندازانه او مخالفت کند مورد تهدید نرگس محمدی و نوچه‌هایش قرار خواهد گرفت!

شنیده‌شده است که نرگس محمدی به زندانیانی که دربند زنان مشغول گذراندن دوران محکومیت خود هستند وعده می‌دهند که اگر از او دربند حمایت کنند پس از آزادی شرایطی را فراهم می‌کند که به خارج از کشور ترانسفر شوند. نرگس محمدی برای تطمیع زندانیان از شیوه‌های پیچیده نفاق استفاده کرده تا تعداد محدودی را با خود همراه ساخته و به شیوه تاکتیکی منافقین بر زندان هژمون شود.

قابل‌توجه آن است که این مأموریت دربند مردان بر عهده مصطفی تاج‌زاده بود و این محکوم امنیتی در تلاش است با نامه‌نگاری هم درون و بیرون زندان را با خود همراه سازد، سطح فعالیت‌های اخیر تاج‌زاده به‌جایی رسیده که از طریق رابط خود در بیرون زندان برخی مدیران دولتی را تهدید می‌کند که اگر کابینه را همسو با مواضع فتنه نسازد علیه آن‌ها از درون زندان نامه‌نگاری کرده و دست به افشاگری خواهد زد.

این دست اقدامات رادیکال که از شگردهای منافقین در زندان بوده این روزها باعث فشار سنگین روی زندانیان شده تا جایی که برخی محکومان سیاسی چون فائزه هاشمی به سطوح آمده و دست به افشاگری زده‌اند.

نامه سرگشاده از درون بند زنان زندان اوین

فائزه هاشمی در یک نامه سرگشاده از درون زندان نوشته است که به دلیل تلاش برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری توسط برخی افراد تهدید به قتل شده است، اشاره دختر هاشمی رفسنجانی به نرگس محمدی و نوچه‌هایش (باند نوبلی‌ها) در اوین است که با شیوه‌های خاص به سایر زندانیان فشار می‌آوردند که مواضع خود را همسو کنند، ازجمله آنکه نرگس محمدی و مصطفی تاج‌زاده شب پیش از انتخابات تلاش کردند تا با نگارش یک نامه دست جمعی از درون زندان فضای مناسبی برای تحریم انتخابات ایجاد کنند اما به دلیل مواضع رادیکال با پاسخ منفی سایرین فتنه‌گران روبه‌رو شدند.

فائزه هاشمی در گزارش خود نوشته است:

بعد از انتخابات نسبت به افراد غیرهمراه با خود و یا منتقد خود با انگ‌های نادرستی چون مزدور، دارای مأموریت، آدم‌فروش، جاسوس، حکومتی، کارمند دولت در اینجا و … واردشده و مشابه گروه‌های فشار با ایجاد فضای وحشت و خفقان سعی در ساکت کردن آن‌ها کرده و بعضاً موفق هم می‌شوند. با ایجاد هیاهو و فحاشی و شعار مانع رأی دادن برخی از زندانیان در انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر شدند. از ۸ صبح تا ۱۲ شب روز جمعه در راهروی منتهی به درب خروجی بند نشستند، هم‌بندی‌هایشان را پاییدند و اجازه عبور ندادند. فضا به‌قدری خوفناک بود که زندانبانان نیز جرات باز کردن درب برای عبور رأی‌دهندگان را نداشتند و این ۸ نفر نتوانستند رأی بدهند!

خانم فائزه هاشمی در بخش دیگری از روایت خود دست به افشاگری علیه اخبار جعلی از زندان به بیرون که اغلب مورداستفاده رسانه‌های ضدانقلاب نیز قرار می‌گیرد پرده برداشته و نوشته است که این باندهای وابسته به نفاق گزارش‌های دروغین به بیرون از اندرزگاه می‌فرستند که با واقعیت کیلومترها فاصله دارد، هاشمی در ادامه نامه خود می‌نویسد:

خبرسازی از طریق انتشار اخبار مبالغه‌آمیز و نادرست درباره افراد و وقایع داخل زندان. در فرهنگ لغات آن‌ها، ممنوع‌الملاقاتی یعنی تبدیل یک جلسه ملاقات حضوری به ملاقات کابینی. عدم دسترسی به پزشک، یعنی ویزیت شدن زندانی دو هفته یک‌بار توسط پزشک زنان، دو نوبت یا بیشتر سونوگرافی در دوران حاملگی، چک شدن فشار و قند و … چند بار در هفته و حضور پرستار در موارد ضروری. تغذیه نامناسب، یعنی در اختیار داشتن مواد غذایی خام ماهانه ازجمله لبنیات و حبوبات و برنج و … و دریافت ناهار و شام آماده به‌صورت روزانه با هزینه زندان و امکان خرید روزانه از فروشگاه کوچک زندان و خریدهای هفتگی از بیرون با خرج از جیب خود. دفاع از خود، یعنی حمله، در صورت اعتراض به این نحوه نادرست خبررسانی، متهم می‌شوی به انجام مأموریت حکومتی برای عادی‌سازی شرایط زندان و یا شنیدن این عبارات آنچه ما می‌گوییم درست است و هرکسی غیرازاین، این عبارات را معنا کند … خورده است و متعاقباً دریافت بارانی از حملات و تخریب‌ها و تهدیدها…

نکته جالب‌توجه در گزارش فائزه هاشمی از دروغ‌پردازی‌ها از درون زندان اوین آن است که اغلب این اخبار توسط افرادی چون نرگس محمدی به بیرون مخابره شده و توسط سرپل‌های نفاق چون شیرین عبادی، رضا علیجانی، اردشیر امیرارجمند و زهرا مریخی در اخبار سازمان‌های ضد ایرانی چون دیدبان حقوق بشر قرار می‌گیرد، نتیجه چنین اقدامی تدوین تحریم‌هایی است که به اسم حقوق بشر علیه مردم ایران اعمال می‌گردد.

البته اخیراً دم خروس این بازی عجیب و مضحک بیرون زده تا جایی که جاوید رحمان گزارشگر سابق سازمان ملل در امور ایران در مقر تروریستی منافقین حاضر شد تا بی‌پرده نشان دهد که معنای حقوق بشر از نگاه دستگاه ادراکی غربی تا چه میزان هدفمند است.

جاوید رحمان ازجمله افرادی است که در سال‌های اخیر گزارش‌های جهت‌دار و دروغینی که از داخل کشور توسط افرادی چون نرگس محمدی تهیه‌شده است را به سازمان ملل فرستاده است. جاوید رحمان، اصالتاً اهل پاکستان و کارشناس حقوق در دانشگاه برونل لندن است. جاوید رحمان در ژوئن ۲۰۱۸ (خرداد/تیر ۱۳۹۷) از سوی شورای حقوق بشر سازمان ملل به‌عنوان به‌اصطلاح گزارشگر ویژه این سازمان در امور حقوق بشر ایران انتخاب شد و تا ژوئن ۲۰۲۴ (خرداد/تیر ۱۴۰۳) در این سمت باقی ماند.

آخرین مأموریت جاوید رحمان حمایت از کشتار ۱۷ هزار ایرانی در جریان حوادث خونین دهه شصت توسط گروهک تروریستی منافقین و جابه‌جا کردن جای جلاد و شهید و نیز پرونده‌سازی از زندان‌های ایران بوده است.

البته افشاگری افرادی چون فائزه هاشمی از درون زندان اوین بار دیگر نشان داد که مسئله «حقوق بشر» در محافل ضدانقلابی تنها یک پروژه بیزینسی بوده و در پشت دست آن جریان‌های ضد ایرانی و جنایتکاری چون گروهک تروریستی منافقین بازی می‌کنند. منافقین با استفاده از عناصر محکوم خود در زندان در تلاش است تا هژمونی سازی کرده تا علاوه بر خبرسازی‌های جعلی در مواقع خاص (مشابه طرح شورش در زندان پس از عملیات مرصاد) حادثه‌آفرینی کنند.

فائزه هاشمی در پایان ‌نامه خود از تشکیل گروه فشار در زندان خبر داده تا جایی که برخلاف ادعاهای بیرونی حتی به رأی‌گیری‌های ساده در درون بند نیز پایبند نبوده و با هوچیگری و دادوفریاد و نیز تهدید آن را ساکت می‌کنند! جا دارد که قوه قضائیه با تکیه‌بر شاهدان فراوانی که در این پرونده وجود دارد و نیز فراخواندن و شهادت افراد آسیب‌دیده، بستری را فراهم سازند تا افرادی چون تاج‌زاده، نرگس محمدی و معدود عناصر گروهکی دیگر نتواند فضای ندامتگاه‌ها را برای مقاصد ضد ایرانی آلوده سازند.