سرویس جهان مشرق- در یکی از کنفرانس های مطبوعاتی متعدد Covid-۱۹ در کاخ سفید، دکتر فائوچی(قدرتمندترین چهره‌ی پزشکی آمریکا بدون بازنشستگی و کناره‌گیری) تمام قدردانی خود را از تدروس آدهانوم، قهرمان جدید «سلامت مردم دنیا» نشان داد:

“تدروس واقعاً یک فرد برجسته است. من او را از زمانی که وزیر بهداشت اتیوپی بود می شناختم. WHO تحت رهبری او بسیار خوب عمل کرده است. “

اما پس از آنچه که به نظر می‌رسید اشتباهات زیادی در اطلاعیه‌ها و توصیه‌های WHO از زمان شروع همه‌گیری وجود داشته است، بسیاری اکنون او را نه یک «قهرمان»، که یک «مهره» یا «آلت دست» برای اجرای دستوراتی می دانند که از خارج از سازمان بهداشت جهانی صادر می‌شود.

تدروس آدهانوم گبریسوس متولد ۳ مارس ۱۹۶۵ در آسمارا (اتیوپی) به عنوان مدیر کل WHO در سال ۲۰۱۷ انتخاب شد.

او نخستین آفریقایی است که ریاست سازمان بهداشت را بر عهده دارد و اولین کسی است که پزشک نیست. او دارای مدرک لیسانس است. در زیست شناسی از دانشگاه آسمارا در اریتره و دکترای بهداشت جامعه از دانشگاه ناتینگهام در بریتانیا در سال ۲۰۰۰ و به عنوان وزیر بهداشت اتیوپی از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲ خدمت کرد.

از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱، تدروس گبریسوس همچنین مدیر «صندوق جهانی» بود، برنامه ای برای مبارزه با ایدز، سل و مالاریا، که توسط بنیاد بیل و ملیندا گیتس راه‌اندازی شد او همچنین رئیس هیئت هماهنگی برنامه UNAIDS بود.

تدروس گبریسوس، عضو هیئت مدیره اتحادیه GAVI برای ایمن سازی است که باز از موسسات اقماری بنیاد بیل و ملیندا گیتس است. او ارتباط نزدیکی با بنیاد کلینتون و ابتکار کلینتون برای ایدز (CHAI) داشته و دارد. او در رسانه‌های جریان اصلی غرب، با چهره‌ای خندان و متین، به عنوان شخصیتی فروتن، دلسوز، خیرخواه بشریت و وقف مسئولیت های سنگین خود به تصویر کشیده شده است.

رئیس سازمان جهانی بهداشت، دکتر «تدروس آدهانوم گبریسوس»، یکی از اعضای ارشد مافیای گانگستری جبهه آزادی‌بخش خلق تیگری (TPLF) بود که از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۸ بر اتیوپی حکومت می‌کرد.

TPFL در مانیفست سال ۱۹۷۵ خود “جنگ ابدی” را علیه جمعیت های همسایه، عمدتاً گروه های قومی آمهارا و اورومو، که ۳۰٪ و ۳۴٪ از جمعیت را تشکیل می دهند، اعلام کرد.

پس از چندین سال جنگ چریکی، TPFL با کمک یکی دیگر از جنبش‌های آزادی‌بخش اریتره، رژیم منگیستو را سرنگون کرد و در سال ۱۹۹۱ به عنوان شاخه‌ای از یک حزب منفرد الهام گرفته از مارکسیست، جبهه انقلابی دموکراتیک خلق اتیوپی (EPDRF) قدرت را به دست گرفت. فقط اسما «دموکراتیک» بود و در باطن و در عمل، مثل بسیاری از احزاب مارکسیستی که قدرت را به دست می گرفتند، به شدت اقتداگرا، خشن و سرکوب‌گر عمل می کرد.

گزارشی که در یک مجله حقوق بین‌الملل منتشر شد، ادعا کرد که علی‌رغم تلاش‌ها برای پنهان کردن دیکتاتوری خود، TPFL در واقع “از مفاهیم خودمختاری و دموکراسی برای غارت اتیوپی سوء استفاده می‌کند. “[۱]

این نیز زنگ خطری بود که توسط سندی از موسسه اوکلند به صدا درآمد که تخمین می‌زد ۳.۵ میلیارد دلار وجوه کمکی دریافتی توسط اتیوپی (۶۰ درصد بودجه ملی) عمدتاً برای سرکوب سیاسی استفاده شده است. [۲]

این موضوع بار دیگر توسط دیده بان حقوق بشر (HWR) تأیید شد که پارلمان اروپا را در سال ۲۰۱۶ با نادیده گرفتن تخلفات متعددی که توسط رژیم اتیوپی انجام می شد، به این رژیم کمک مالی می کرد. [۳]

HWR ادعا کرد که تحت رهبری EPRDF یا همان جبهه دمکراتیک انقلابی خلق اتیوپی، دولت بودجه‌های برنامه‌های کمک‌ بین‌المللی را منحرف و از آنها به عنوان سلاح‌های سیاسی برای کنترل جمعیت، جذب هوادار برای حزب، مجازات مخالفان و سرکوب مخالفان خود استفاده کرده است. برنامه های کمک های غذایی، کشاورزی، اعتبارات خرد یا مراقبت های بهداشتی منحصراً به نفع گروه های قومی خاص بود، در حالی که دیگران به طور سیستماتیک از آنها محروم شده بودند.

 در آن زمان، تدروس به عنوان وزیر بهداشت و وزیر امور خارجه خدمت کرد و اعتبار خود را به عنوان عضوی از حلقه درونی رژیمی که اگر نگوییم یکی از فاسدترین و بی‌رحم‌ترین رژیم‌هایی بود که در ۳۰ سال گذشته پا بر روی زمین گذاشت، تثبیت کرد.

شاید برخی رسانه‌های وابسته به امپراتوری رسانه‌ای ، بخواهند تدروس را یک عنصر «اصلاح‌طلب» یا «میانه‌رو» تصویر کنند که در یک رژیم متهم به سرکوب سیستمیک و نسل‌کشی، همچون یک روزنه نور عمل می کرد و جلوی بسیاری از جنایات را می گرفت! اما اسناد و مدارک نشان می دهد که برعکس، تدروس یکی از اعضای اصلی و ذینفوذ دولت وقت اتیوپی بود. به ویژه وقتی عملکرد او را در کسوت وزیر بهداشت و برنامه‌هایی که علیه گروه‌های قومی کشورش به کار می برد، مدنظر قرار دهیم، ماجرا بسیار جالب‌تر و البته ترسناک‌تر می شود.

ازجمله این اسناد، پرونده عملکرد تدروس در رژیم تیگری است که توسط «اتحادیه حرفه‌ای آمهارا» (APU)  ارایه شد این گزارش، تدروس را به اجرای سیاست نسل‌کشی واقعی به عنوان وزیر بهداشت اتیوپی متهم می‌کند. [۴]

در واقع، گروه قومی آمهارا بیش از ۲.۵ میلیون نفر را بین سرشماری های ۱۹۹۷ و ۲۰۰۷ از دست دادند. در حالی که سایر گروه‌های قومی بزرگ به طور متوسط ‌سالانه ۲.۶ درصد رشد می‌کردند، امهاراها با تنها ۱.۹ درصد افزایش جمعیت آهسته‌تری داشتند. آن‌ها از خدمات بهداشتی یکسانی بهره‌مند نشدند و منابع برابر با جمعیت غالب تیگری به آنها اختصاص داده نشد، به جز یک برنامه، یک کمپین پیشگیری از بارداری، که به نظر می رسد در آن قوم آمهارا در صدر فهرست قرار داشت!. جمعیت Tigray از نظر زیرساخت و تعداد ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ۵ برابر پوشش بهداشتی بهتری داشتند.

در مقابل، جمعیت آمهارا استفاده بسیار بیشتری از داروهای ضد بارداری تزریقی، مانند Dep-Provera داشتند، در حالی که به طور کلی اطلاعات کمتری در مورد تنظیم خانواده و روش‌های پیشگیری از بارداری دریافت کردند.

 Depo-Provera یک محصول بسیار بحث برانگیز است که «هشدار جعبه سیاه» را در ایالات متحده به خاطر افزایش بروز پوکی استخوان و خطر بالاتر سرطان سینه دریافت کرد. [۵] این دارو، همچنین با افزایش موارد ایدز و مشکلات بازیابی باروری پس از استفاده طولانی مدت همراه بوده است، دو وضعیتی که به نظر می‌رسید در میان جمعیت آمهارا نیز رایج است. APU دولت اتیوپی را به تبعیض نژادی با تجویز Depo به زنان خود بدون رضایت آگاهانه آن‌ها از تبعات این دارو متهم کرد.

بر اساس گزارش دیگری تجویز داروی دیپو-پرووِرا “خشونت باروری مرگبار علیه زنان است. “[۶] با این حال، طرح «برنامه‌ریزی خانواده» با پشتیبانی سازمان بهداشت جهانی، همچنان این دارو را در آفریقا ترویج می‌کند و عملاً سیاست‌های تبعیض‌آمیز، ارائه ادعاهای نادرست درباره اثرات این محصول و عدم اطلاع‌رسانی به زنان در مورد مضرات و جانبی آن را در پیش گرفته است. به دلیل اثرات متعدد و اثبات‌شده،  چنین محصولاتی در اروپا و ایالات متحده محدود یا حتی ممنوع شده اند، اما همچنان در فهرست   «برنامه ریزی خانواده» سازمان جهانی بهداشت و برنامه هایی مانند FP۲۰۲۰ که توسط بنیاد بیل و ملیندا گیتس حمایت و رهبری می شود، گنجانده شده اند.

این منجر به انتقاد شدید  از سوی گروه های بهداشتی و مدافعان حقوق بشر شد. افزایش این انتقادات و گزارش‌های منفی درباره‌ی نقاط مبهم و تاریک برنامه‌های به اصطلاح بهداشتی سازمان ملل در آفریقا(به ویژه نقش آن در سقط جنین و کاهش باروری زنان)، شاید در تصمیم دولت سابق آمریکا در تجدیدنظر روی تامین مالی صندوق جمعیت سازمان ملل و سیاست‌های آن بی‌تاثیر نبود.

از همین رو، «بیل گیتس»، بزرگ‌ترین حامی مالی آزمایش‌های پزشکی و ژنتیکی کاملا مبهم و غیرشفاف در آفریقا(از جمله کاهش سیستمیک قدرت باروری زنان آفریقایی) [۷] و البته بزرگ‌ترین پشتیبان مالی حقیقی سازمان بهداشت جهانی) گفت که از کاهش اعلام شده‌ی کمک‌های مالی توسط دولت  ایالات متحده «عمیقاً ناراحت» است، اما در اجلاس بین‌المللی تنظیم خانواده(بخوانید تحدید جمعیت!) که اواخر سال ۲۰۱۷ در لندن برگزار شد، بریتانیا، صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و برخی سازمان های غیردولتی بین المللی متعهد شدند که بودجه جدیدی را تا سقف ۲.۵ میلیارد دلار برای عدم اخلال در همان برنامه‌های و طرح‌ها تامین کنند.

تدروس گبریسوس، که به عنوان رهبر جدید سازمان جهانی بهداشت در این جلسه شرکت کرد، قول داد که “شخصاً از موضوع حقوق جنسی و باروری به عنوان اولویت اصلی دفاع کند. “[۸]  بدینوسیله بر علاقه، تعهد و مشارکت شخصی خود در سیاست‌های کنترل بارداری مهر تایید زد. در همین اجلاس بود که ملیندا گیتس به صراحت، “روش‌های جلوگیری از بارداری را یکی از بزرگ‌ترین ابتکارات ضدفقر در جهان” خواند.

از سال ۲۰۰۷ تا انقلاب صلح‌آمیز اتیوپی در سال ۲۰۱۸، دکتر تدروس در جنایت نسل‌کشی TPLF علیه مردم سومالی در منطقه مرزی اوگادن با سومالی،  با محاصره غذا و دارو به قصد نسل‌کشی در منطقه شریک بود. او یکی از عوامل اخراج نیروهای امدادی صلیب سرخ و پزشکان بدون مرز از اوگادن در طی یک دوره‌ی شیوع وبا بود و با  کمک به منع رساندن دارو و تجهیزات پزشکی به اوگادنی های سومالیایی، بر مرگ هزاران نفر در طول یک سری خشکسالی های تاریخی، قحطی و بیماری های همه گیر نظارت کرد. [۹]

دکتر تدروس فقط اپیدمی های وبا را پنهان نکرد، بلکه در محاصره پزشکی برای افراد آسیب‌دیده شریک بود.

او به دلیل سرپوش گذاشتن بر چندین شیوع وبا در اتیوپی (۲۰۰۶، ۲۰۰۹، ۲۰۱۱)، با نامگذاری مجدد آن به عنوان اسهال آبکی حاد (AWD) شهرت داشت. [۱۰]

با این حال، گزارش یک کارشناس میدانی WHO در مورد شیوع سال ۲۰۰۶، تأیید کرد که Vibrio cholerae واقعاً عامل ایجاد بیماری واگیردار گسترده در سال ۲۰۰۶ یعنی «وبا» بوده است. [۱۱]

تدروس ترجیح داد به وجهه حزب خود در راس حکومت آسیب نزند. او با امتناع از اعلام شیوع، این جمعیت ها را از کمک های اولیه مورد نیازشان مانند اقدامات آبرسانی مجدد و بهداشت آب محروم کرد.

همان ماجرا در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱، و حتی بعد از انتصاب او به ریاست سازمان بهداشت جهانی تکرار شده،  و او به طرز عجیبی با اعلام شیوع گسترده وبا هم در اتیوپی و هم سودان و هم سایر کشورهای منطقه مشکل دارد، در حالی که بارها گروه‌های مختلف پزشکان و متخصصان در این مورد اعتراض کرده و هشدار دادند. [۱۲]

جالب این‌جاست که تدروس اصولا نه پزشک است و نه هیچ تحصیلاتی در حوزه درمان دارد. او مدرک دکتری در رشته‌ای به نام «بهداشت اجتماع» از دانشگاه ناتینگهام دارد و با این حال در راس بزرگ‌ترین و ذینفوذترین نهاد مرتبط با پزشکی در جهان قرار گرفته است. [۱۳]

«صندوق جهانی» یک نهاد مشارکتی است که توسط بنیاد بیل و ملیندا گیتس برای مبارزه با ایدز، سل و مالاریا رهبری می شود. در ژوئیه ۲۰۰۹، تدروس به عنوان رئیس هیئت مدیره صندوق برای یک دوره دو ساله انتخاب شد. نشریه «لنست» در نمایه ای که در آوریل ۲۰۱۰ منتشر کرد، گزارش داد که او “نام آشنای دبیرخانه صندوق جهانی” بود و دستاوردهای او باعث شد تا “از اتیوپی به عنوان یک کشور نمونه با عملکرد سطح بالا نام برده شود. “

این رپرتاژ-اگهی اغراق‌آمیز و حیرت‌آور در حالی بود که عملکرد تدروس آدهانوم در دوران وزارت بهداشت از نظر هزینه‌کرد کمک‌های مالی بین‌المللی هم به شدت زیر سوال و مخدوش بود.

در سال ۲۰۱۲، حسابرسی از صندوق جهانی هزینه های برنامه کمک، سل و مالاریا را در چندین کشور آفریقایی، از جمله اتیوپی(که ۱.۳ میلیارد دلار کمک مالی دریافت کرده بود) بررسی کرد. [۱۴]

بازرس‌کل، جان پارسون، که مسئول حسابرسی بود، عدم شفافیت آشکار، کاستی های متعدد در حسابداری و مدیریت وجوه را فاش کرد.

مهمتر از همه، تحقیقات نشان داد که بین نتایج ارائه شده و گزارش‌های درخشانی که در رسانه‌های خاص درباره عملکرد وزارت بهداشت آن کشور منتشر می شد و واقعیت میدانی مشاهده شده در اتیوپی در طول بازدیدهای میدانی، اختلاف زیادی وجود دارد.

به عنوان مثال ۷۷ درصد از مراکز درمانی ساخته شده فاقد آب آشامیدنی و ۳۲ درصد فاقد سرویس بهداشتی بودنند. فقط ۱۴ درصد میکروسکوپ یا میز زایمان داشتند و فقط ۱۲ درصدآن‌ها دارای داروخانه بودند.

این گزارش باید به مجموعه ای از اقدامات برای تضمین شفافیت و کارایی بیشتر در مدیریت برنامه منجر می شد، اما در عوض بازرس کل و یافته های او کنار گذاشته شدند، تا معلوم شود که «تدروس» نظرکرده‌ی برخی محافل قدرتمند است و برای آینده او برنامه‌ها دارند. البته بدیهی است که روابط خوب با رهبران دولت های آفریقا، برای موسساتی چون بنیاد بیل و ملیندا گیتس، که به آفریقا و دیگر کشورهای مشابه دنیا همچون هند به چشم آزمایشگاه انسانی نگاه می کنند، اهمیت به مراتب بیشتری داشت.

سپس در سال ۲۰۱۲، در پایان دوره خود در وزارت بهداشت، تدروس گبریسوس به عنوان رئیس امور خارجه (از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶) منصوب شد، این گواه دیگری بر نقش کلیدی او در حزب و دولت خشن، سرکوب‌گر و تروریستی TPFL بود.

به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۳، زمانی که عربستان سعودی تصمیم به بازگرداندن مهاجران از کشورهای مختلف گرفت، تنها کشوری که هیچ اقدامی برای بازگرداندن اتباع خود انجام نداد، اتیوپی بود. این انفعال، که او مسئول آن بود، منجر به خشونت علیه اتیوپیایی ها توسط سعودی ها شد. [۱۵]

در سال ۲۰۱۴، تدروس، تروریست سابق TPLF، همچنین با همدستی دولت وقت یمن، ربودن، استرداد و محکومیت چندین رهبر مخالف و صدها پناهجو در یمن را سازماندهی کرد.

جالب این‌جاست که تدروس هنوز هم با جبهه دمکراتیک خلق تیگری، که در ماه می ۲۰۲۱ توسط دولت اتیوپی در شمار سازمان‌های تروریستی اعلام شده، [۱۶] ارتباط جدی دارد و برخی منابع او را علاوه بر ریاست سازمان بهداشت جهانی، یک دیپلمات تمام‌وقت برای آن گروه می دانند. [۱۷] از همین رو، دولت اتیوپی، در ۱۵ ژانویه امسال اعلام کرد که از انتصاب مجدد تدروس برای دبیرکلی سازمان بهداشت جهانی حمایت نخواهد کرد. [۱۸]

اتهام جدی دیگری که درباره تدروس و آزب مسفین، همسر نخست وزیر اسبق اتیوپی(ملس زناوی) مطرح است، این که این دو، بخش زیادی از کمک‌های بین‌المللی برای توسعه بهداشت و درمان اتیوپی را با خود به انگلستان برد و در بانک‌های این کشور سرمایه‌گذاری کرده و از این رو، دولت انگلیس تا همین امروز، از پشتیبانان اصلی تروریست سابق است.

در این که فردی با این سوابق، چگونه به دبیرکلی سازمان بهداشت جهانی رسید که بعد از غائله‌ی کووید ۱۹، چارچوب‌های قدرت آن بسیار فراتر از بخش بهداشت و درمان رفته و اکنون قصد دارند از نظر سیاسی این نهاد را به بالادست دولت‌های ملی به بهانه‌ی پاندمی تبدیل کنند. بدون شک کار آژانس روابط عمومی مرکیوری (متخصص در کمپین‌های سیاسی) را نباید نادیده گرفت. این آژانس معروف آمریکایی، در آماده سازی روند معرفی نامزدی وی، هم از نظر سرپوش گذاشتن بر سوابق تاریک و  وجهه نامحبوب  او و هم در تبلیغ وی به عنوان «صدای کشورهای در حال توسعه» مؤثر بود.

با این حال، برخی از نمایندگان کشورهای عضو WHO این تصاویر خوش آب رو رنگ از تدروس را نپذیرفتند. زمانی که نامزدها قبل از رای‌گیری برای کرسی دبیرکلی، توسط نمایندگان کشورهای عضو مصاحبه شدند، سفیر برزیل از تدروس پرسید که چگونه قصد دارد “صدای کشورهای در حال توسعه باشد، آن‌هم  با پیشنهاد برنامه‌ای که بسیار همسوتر با اولویت های کشورهای ثروتمند شمال است. “[۱۹] منظور نماینده برزیل، دو اولویت اصلی معرفی‌شده توسط تدروس یعنی سلامت از طریق امنیت (آمادگی برای بیماری همه گیر)، و  لزوم «برابری» از نظر «پوشش» (واکسن)، به جای توسعه سیستم های بهداشت جهانی (به عنوان مثال زیرساخت های پزشکی و آموزش یا دسترسی به آب بود.

او همچنین خاطرنشان کرد که تدروس در زمینه توسعه پایدار برای کشورهای آسیب‌پذیر هیچ چیز مشخصی پیشنهاد نکرده است. [۲۰]

در واقع، این «برنامه شمالی» بسیار با اولویت‌های دستور کار امنیت جهانی بهداشت، که توسط چهار سرمایه‌گذار و تأثیرگذار اصلی WHO ترویج می‌شود، همسو بود: بنیاد بیل و ملیندا گیتس (۱۴%)، ایالات متحده (۲۴%)، بریتانیا (۱۱٪) و GAVI، اتحاد جهانی برای واکسن و ایمن سازی که دوباره عمدتاً توسط گیتس (۱۷٪)، ایالات متحده (۱۱٪) و بریتانیا (۳۱٪) تامین می شد.

نیازی به گفتن نیست که تدروس با توجه به روابط قوی بیل گیتس در سیاست های صندوق جهانی و برنامه ریزی خانواده، نامزد مورد علاقه بیل گیتس بود. واضح است که رییس اصل سازمان جهانی بهداشت، بیل گیتس است، همو که نه تنها در انتخاب دبیرکل سازمان بهداشت جهانی حق وتوی نانوشته دارد، که مثلا دبیرکل کنونی ناتو هم شاگرد و دست‌پرورده‌ی اوست.

اما گیتس تنها پشتیبان قدرتمند تدروس نبود. انتخاب تدروس در سازمان جهانی بهداشت در ماه مه ۲۰۱۷، مورد حمایت چین نیز قرار گرفت. به عنوان بخشی از دولت اتیوپی، او قبلاً یک همکاری طولانی مدت با پکن را در سابقه داشت.

دولت جمهوری خلق چین سرمایه گذاری های عظیمی در اتیوپی انجام داده است. چینی‌ها نزدیک به ۷۰ درصد زیرساخت‌های اتیوپی را توسعه داده‌اند و هزینه ساخت مقر مرکز آینده آفریقا برای پیشگیری و کنترل بیماری‌ها را تامین می‌کنند. طبق برخی گزارش‌ها، تدروس در دوران وزارت خارجه خود، حدود ۱۳ میلیارد دلار از چین وام گرفت و این کشور را به یکی از وابسته‌ترین کشورهای آفریقایی به پکن تبدیل کرد. [۲۱]

 

سرویس جهان مشرق- پس از آن‌که روسیه آزمایشگاه‌های تسلیحات بیولوژیک را در اوکراین تحت کنترل درآورد، وبسایت سفارت آمریکا در اوکراین همه‌ی شواهد و قرائن مربوط به این آزمایشگاه‌ها را از آرشیو خود پاک کرد.[۱]

همزمان سخنگوی وزارت دفاع روسیه، رسما پنتاگون را متهم کرد که در حال پاکسازی همه‌ی شواهد مربوط به پیوند دولت آمریکا با آزمایشگاه‌های مشکوک در اوکراین است. وزارت دفاع روسیه اسنادی منتشر کرد که نشان می داد با شروع عملیات روسیه علیه اوکراین، وزارت بهداشت اوکراین به کارکنان این آزمایشگاه‌ها دستور داد که همه پاتوژن‌های خطرناک را که در حال کار روی آن بودند، نابود کنند. جالب این جا بود که در ۲۲ فوریه گذشته، مقامات آمریکایی هشدار دادند که حمله‌ی روسیه به اوکراین می تواند منجر به انتشار «پاتوژن‌های خطرناک» از آزمایشگاه بیولوژیک شوند.[۲]

با انتشار این اخبار، سناتور آمریکایی، مارکو روبیو، از وزارت خارجه ایالات متحده خواست که درباره‌ی این ماجرا توضیح دهند.[۳] ساخت این آزمایشگاه‌ها در دوران سفارت «ویکتوریا نولاند» اوج گرفت و نه تنها طبق اسناد دولتی خود آمریکا وجود این آزمایشگاه‌ها در جمهوری‌های استقلال‌یافته از اتحاد شوروی، تایید شده که کار روی پاتوژن‌های خطرناک دارای کاربرد تسلیحاتی هم مسلم است.  

نولاند همان کسی بود که در فوریه ۲۰۱۴، در زمان تلاش برای براندازی دولت قانونی اوکراین، بین معترضان خیابانی کیک و نان شیرینی توزیع می کرد.

مثلا در سپتامبر ۲۰۱۳ بود که پایگاه اینترنتی نشنال جئوگرافی گزارش داد که یک آزمایشگاه فوق‌پیشرفته با سرمایه‌گذاری ۱۰۳ میلیون دلاری آمریکا در قزاقستان برای مطالعه روی بیماری‌های واگیردار در حال تکمیل است که در سال ۲۰۱۵ رسما افتتاح می گردد.[۴] این آزمایشگاه توسط «آژانس کاهش تهدیدات دفاعی آمریکا»(DTRA) و «برنامه تعاونی کاهش تهدیدات نان-لوگار»، هر دو وابسته به پنتاگون تامین مالی و تجهیز شد.

این آزمایشگاه‌ها مواد خطرناک دارای کاربرد تسلیحاتی از جمله پاتوژن‌های به شدت واگیردار را تولید و ذخیره می کردند که این آشکار خلاف بند اول معاهده‌ی تسلیحات بیولوژیک است که تولید و نگهداری و ذخیره‌ی  هر گونه‌ مواد پیش‌نیاز تسلیحات بیولوژیک را تحت هر شرایطی ممنوع اعلام کرده است.

امروز، با وجود سانسور شدید و بایکوت همه‌جانبه‌ی اطلاعات درباره‌ی پیوند چهره‌های سرشناس فعال در حوزه بهداشت و درمان در آمریکا و سطح بین‌المللی با حوزه ساخت تسلیحات بیولوژیک(فائوچی، بیل گیتس، هانتر بایدن و…)، اخبار، گزارش‌ها و مدارک غیرقابل انکاری درباره‌ی این شبکه‌ی وحشتناک وجود دارد که ده‌ها میلیون دلار از پول مالیات‌دهندگان آمریکایی را از طریق سازمان‌ها و موسسات پوششی سیا، پنتاگون و ناتو صرف ساخت تسلیحات ژنتیک و بیولوژیک می کنند.

فقط برای نمونه، یکی از این سرنخ‌ها را یک واکاوی اجمالی می کنیم تا عمق فاجعه روشن‌تر گردد. از سال ۲۰۰۳، شرکتی به نام «Black&veatch» در همکاری تنگاتنگ با DTRA در پوشش ایجاد پایگاه‌های اطلاعاتی تهدیدات زیستی علیه امنیت ملی آمریکا، در حال ساخت و توسعه تسلیحات بیولوژیک در اوکراین و برخی دیگر از جمهوری‌های همسایه فدراسیون روسیه هستند. «بلک اند ویچ» دارای دفتر مشترکی در قلب کیف با شرکت آمریکایی «Metabiota» است. شرکت متابایوتا که در دو سه ماه اخیر، در اسناد و گزارش‌های وزارت دفاع روسیه نام آن به عنوان یکی از متهمین ساخت، توسعه و اداره‌ی آزمایشگاه‌های بیولوژیک وابسته به پنتاگون زیاد برده شده، در واقع، متعلق به یک چهره‌ی آشناست، که کسی جز «هانتر بایدن»، پسر رییس‌جمهور کنونی آمریکا نیست.

هانتر بایدن کسی است  که در ماجرای لپ‌تاپ گمشده‌ی او، جنجال بزرگی درباره‌ی ماهیت تاریک تجارت خارجی او، به ویژه در همکاری با ابرسرمایه‌داران و دولتمردان فاسد اوکراینی، و نقش او در قاچاق انسان با هدف بردگی جنسی ایجاد شده است. او را دست راست و معتمد جو بایدن می دانند که همه گندکاری‌های داخل و خارج آمریکای او با اطلاع پدرش صورت گرفته و می گیرد. از جمله در ماجرای گرفتن رشوه از شرکت‌های نفت و گاز اوکراینی. متابایوتا در ۲۰۱۴ قراردادی به مبلغ ۱۸.۴ میلیون دلار با بلک اند ویچ امضاء کرده بود.

گزارش قبلی مشرق درباره‌ی رسوایی هانتر بایدن:

عملیات روانی تازه‌ هالیوود برای انحراف افکار عمومی/ پشت پرده‌ نمایش «غیرت» در مراسم اسکار چه بود؟ +عکس و فیلم

بزرگ‌ترین سرمایه‌گذار شرکت متابایوتا، شرکت سرمایه‌گذاری «Rosemont Seneca Partners» متعلق به هانتر بایدن و شریک او کریستوفر هینز است. بایدن با سرمایه‌گذاری ۳۰ میلیون دلاری در این شرکت، مدیریت آن را به دست گرفت. نکته بسیار جالب و قابل‌تامل این که متابایوتا با آزمایشگاه ویروس‌شناسی ووهان(شهری که نخستین مورد ابتلا به کووید ۱۹ در آن شناسایی شد) نیز همکاری و شراکت داشت.[۵] از آن‌جالب‌تر این که این هر دو(متابایوتا و ووهان لب) همکار پروژه‌های بیولوژیک «آژانس ایالات متحده برای توسعه بین‌الملی»(USAID) بودند.[۶]

متابایوتا یا شرکت مشکوک و بدنام دیگری که باز در حوزه پروژه‌های تسلیحات زیستی پنتاگون فعال است، یعنی « EcoHealth Alliance» شراکت داشته که رییس آن «پیتر دازاک» است. این همان شرکتی است که دکتر «آنتونی فائوچی»، مشاور پزشکی جو بایدن و رییس موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی از طریق آن روی پروژه‌های آزمایشگاه ویروس‌شناسی ووهان سرمایه‌گذاری می کرد. طبق گزارش وبسایت نیویورک پست(۲۱ اکتبر ۲۰۲۱)، این سرمایه‌گذاری در غالب پروژه‌ای مخفی با نام «gain-of-function» صورت می گرفت که محور آن،  انتقال ویروس بیماری‌زا از حیوانات به بدن انسانی و بررسی اثرات آن روی انسان بود.[۷]

فائوچی در جلسه استماع سنا(۲۰ ژوئیه ۲۰۲۱)  در برابر سوالات سناتور رند پاول، به صراحت وجود این سرمایه‌گذاری را رد کرده بود[۸]، اما بعدا در نامه‌نگاری کنگره با موسسه ملی سلامت(NIH)، و در جوابیه‌ی لارنس تبک، معاون این موسسه روشن شد که علی‌رغم شهادت دروغ فائوچی، اصل وجود « gain-of-function » و سرمایه‌گذاری فائوچی در آزمایشگاه وووهان از معبر شرکت « EcoHealth Alliance» در سال ۲۰۱۴ کاملا صحت داشته است.

در ۲۲ آگوست ۲۰۱۷، وبسایت موسسه «IN-Q-TEL»، یکی از موسسات پوششی شناخته‌شده‌ی آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا(سیا) در حوزه فناوری‌های پیشرفته، از همکاری این موسسه با «متابایوتا» برای مدل‌سازی شرایط یک «پاندمی» گسترده در ابعاد جهانی خبر داد![۹] همان زمان، برخی تحلیل‌گران مستقل، این فرارداد را نشانه‌ی ارتباطات عمیق هانتر بایدن با دولت پنهان در ایالات متحده خواندند. در هیات امنای این موسسه، افرادی چون دریادار مایک مولن(رییس اسبق ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا) و جرج تنت(رییس اسبق سیا) و دیگر چهره‌های نظامی و امنیتی ارشد دیده می شوند.

موسس متابایوتا، «ناتان دی ولف»، عضو هیات مدیره‌ی « EcoHealth Alliance» بود. او عضو شورای «آژانس تحقیقات دفاعی پیشرفته» یا دارپا نیز هست. در بین حامیان مالی ناتان ولف در پروژه‌های متابایوتا، می توان به پنتاگون، موسسه ملی سلامت آمریکا، بنیاد بیل و ملیندا گیتس، گوگل و موسسه نشنال جئوگرافی اشاره کرد. 

 او که از قضاء یک ویروس‌شناس است، در سال ۲۰۱۱، کتابی با عنوان «طوفان ویروسی: طلوع یک دوران پاندمی جدید» منتشر کرد که حالا، که دنیا با پدیده‌ی پاندمی کووید ۱۹ با گوشت و پوست خود آشناست، بسیار قابل‌توجه به نظر می رسد. در بخش تقدیر و تشکر مقدمه کتاب، در بین اسامی که ولف از آن‌ها تقدیر کرده، به نام‌های خاصی برمی خوریم. او در بین افراد مختلف، از «جفری اپستین» تشکر کرده است!

اپستین، سرمایه‌دار و سرمایه‌گذار یهودی آمریکایی، صاحب بزرگ‌ترین شبکه‌ی قاچاق کودکان با اهداف بردگی جنسی و استفاده از اعضای بدن، بود که پرونده‌ی او شاید بزرگ‌ترین رسوایی سیاسی اجتماعی چند سال اخیر در آمریکا باشد. اپستین دوست نزدیک و محرم اسرار بسیاری از شخصیت‌های شناخته‌شده سیاسی، اقتصادی، هنری و ورزشی در آمریکا بود و ظاهرا تخصص او به راه انداختن مراسم پنهان عیاشی برای برآوردن فانتزی‌های جنسی سیاه و جنایتکارانه این افراد بوده است.

نکته مهم این‌جاست که در شبکه‌ی ارتباطات بسیاری از اعضای الیت حاکم بر آمریکا، معمولا به نام اپستین و شریکش ژیزلن مکسول برمی خوریم. مشرق تاکنون در چندین گزارش به بخشی از ابعاد حیرت‌آور شبکه‌ی ارتباطات اپستین پرداخته است.

گزارش قبلی مشرق درباره‌ی اپستین:

نماد بهره‌کشی جنسی از کودکان، جاسوس موساد بود/ شبکه جهانی صهیونیسم چگونه سیاستمداران آمریکایی را گروگان گرفته است؟

شخص دیگری که ولف از او تشکر کرده، «بوریس نیکولیک»، مشاور علمی بنیاد بیل و ملیندا گیتس و واسطه‌ی آشنایی و رفاقت اپستین با بیل گیتس بود. ولف در سال ۲۰۰۸، مبلغ ۵.۵ میلیون دلار از شرکت گوگل پول گرفته بود تا مثلا جلوی پاندمی بعدی را بگیرد!

نکته‌ی بسیار مهم دیگر درباره ولف این است که او عضو برنامه‌ی «رهبران جوان جهان» است که توسط کلاس شواب، موسس مجمع جهانی اقتصاد و از بزرگ‌ترین منادیان «نظم نوین جهانی» ایجاد شده است و هدف آن کشف و تربیت نیروهایی است که قرار است شبکه‌ی رهبران گوش به فرمان این مجمع را شکل دهند. امانوئل مکرون، رییس جمهور فرانسه و جاکیندا آردم، نخست‌وزیر نیوزلند از دست‌پروردگان کلاس شواب بوده‌اند.

کلاوس شواب کسی است که به دنبال «نوآغاز بزرگ»(Great Reset) و برقراری نظم نوین جهانی به بهانه پاندمی و تعطیل کردن حاکمیت ملی کشورهاست. او حتی به صراحت در این مورد کتاب نوشته و از عقاید و برنامه‌های خوفناک خود و همپالگی‌هایش برای آینده بشریت پرده‌برداری کرده است.