فاطمیه

به گزارش مجاهدت از مشرق، سلسله محافل شعر آیینی آستان مهر در مناسبت‌های مذهبی با حضور شاعران و ستایش‌گران مطرح به مناسبت ایام سوگواری حضرت فاطمه(س) در سالن مهر حوزه هنری امروز برگزار شد.

در بخشی از برنامه نفیسه سادات موسوی شاعر جوان آئینی کشورمان غزلی را خواند که به قرار زیر است:

خبر رسید که خورشید در نمی‌آید
عروج کرده به عرش و دگر نمی‌آید

آهای قاصدک بدخبر، چه گفت نسیم؟!
به او بگو خبر بد، سحر نمی‌آید….

نسیم! آی نسیم سحر، خودت برگرد
بگو به زینب مضطر، پدر نمی‌آید….

بگو که چشم به‌راهش نماند از امشب
بگو دگر پدرش از سفر نمی‌آید

به او بگو که شریکیم در یتیمی او
ز دست ما که ازین بیشتر نمی‌آید….

ولی نه، شب‌صفتان کور خوانده‌اند این‌بار
چنین حماسه‌ سردار، سر نمی‌آید

تمام عرش به تشییع نور آمده‌اند
مگر به دیده‌ اهل نظر نمی‌آید؟!

تمام مردم این خاک، سوگوارانند
چقدر صاحب عزا در میان یارانند

چقدر قمری دل‌سوخته پر است اینجا
چقدر رود که از دودمان بارانند

چقدر سرو گرفتند روی شانه تو را
که پیرو خط فرزانه‌ی جمارانند

هجوم غرش خونخواه یالثارات است
چقدر مشت گره‌کرده…. بیشمارانند

چقدر دختر از امروز بی‌پدر شده‌اند
که دختران خودت چون یک از هزارانند…

نسیم! آی نسیم سحر، خودت برگرد
بگو به زینب مضطر، پدر نمی‌آید….

خدا کند برسد فاطمه به داد دلش
وگرنه از پس این داغ برنمی‌آید….

رسیده قصه به ایام فاطمیه، علی!
بگو که فاطمه‌ات پشت در نمی‌آید….

بگو مغیره جسارت نمی‌کند این‌بار
بگو حرام‌خور خیره‌سر نمی‌آید

چرا قیامت کبری نمی‌شود برپا
چرا صدای کسی هیچ در نمی‌آید….

که بس‌کنید….که آرامتر! لگد نزنید….
به جنگ یاس کسی با تبر نمی‌آید….

هزار صفحه تاریخ را ورق بزنید،
چهل نفر جلوی یک نفر نمی‌آید..

علی بگو گل زهرا نمی‌رود از دست
فرازِ روضه شق‌القمر نمی‌آید….

مرور سیلی و دیوار و کوچه دشوار است
ببخش جز نفسی مختصر نمی‌آید

نه! ما به آخر این قصه خو نمی‌گیریم…
ببین! حرارت این غصه سر نمی‌آید!

در ادامه قاسم صرافان نیز ۲ سروده خود را خواند که به شرح زیر است:

از غمت بسیار و کم گفتیم از بیداری‌ات
کوثری؛ اما نمی‌بینیم، جز بیماری‌ات

وسعت قلب تو را تنها خدایت دید و بس
فاطمه! قدر تو را تنها علی فهمید و بس

یک زره خرج جهازت ، حُسن‌هایت بی‌شمار
با تو حیدر، روز خیبر، حِرز می‌خواهد چه کار؟

تا تو از تیغ دودم، با عشق می‌گیری غبار
بعد از این مستانه‌تر، صف می‌شکافد ذوالفقار

قوت بازوی مولایی به مولا، فاطمه!
قصه‌ی پیوند دریایی به دریا، فاطمه!

با علی، در عشق و در ایمان، برابر می‌شوید
هر دو کوثر می‌شوید و هر دو حیدر می‌شوید

در عجب روح الامین از طرز قرآن خواندت
پیش نابینا، میان حِصن چادر ماندنت

امتحان‌ها داده‌ای، در آسمان‌ها پیش از این
از ازل، در عرش می‌تابید نورت، چون نگین

مادری، الحق چه می‌آید به نامت، فاطمه!
می‌دهد از سوی ما، مهدی سلامت، فاطمه!

در کساء، از علت خلقت روایت می‌کنی
«هل اتی» را جلوه‌ لطف و کرامت می‌کنی

در غم همسایه، ترک خواب راحت می‌کنی
فکر خلقی، نیمه شب، با حق که خلوت می‌کنی

عالمی در حیرت از این آسیا چرخاندنت
با تبسم، خستگی را از علی پوشاندنت

ای زبانت، ذوالفقارِ حیدر بی‌ذوالفقار!
بت شکن! برخیز، بسته دست او را روزگار

پیر گشتی آخرش پای علی، ماه علی!
بی تو می‌میرد علی، برخیز، همراه علی!

دومین سروده قاسم صرافان

مائیم، ما، دو آینه‌ی روبروی هم
چرخانده عشق، چهره‌ ما را به سوی هم

با هر سلاممان و با هر نگاهمان
وا می‌کنیم پنجره‌ای را به روی هم

من ساقی و تو کوثر و با هم میان خم
نوشیده‌ایم سر خدا از سبوی هم

سر خم نمی‌کنیم مگر پیش پای عشق
عالم نمی‌خریم به یک تار موی هم

قرآن، نزول قدر تو؛ ایمان، قبول من
«یا آیها الذینِ» هم و «آمنوا» هم

دریا ندیده است، نمی‌فهمد این کویر،
ما غرق می‌شویم چرا در وضوی هم؟

قهر است شهر با من و تو، هم‌نفس! ببین
پیچیده بغض غربت‌مان در گلوی هم

آنها به فکر هیزم خشکند پشت در
ما خیره در نگاه تر و چاره جوی هم

نه دستِ بسته‌ام و نه بازوی خسته‌ات
طاقت نداشتند بیایند سوی هم

پروانه‌ها خوشند، اگر چه در آتشند
پر می‌کشند در دلشان آرزوی هم

یک روز ما دوباره شبیه دو آینه
می‌ایستیم رو به خدا روبروی هم

الهام صفالو نیز اشعار خود را خواند که به قرار زیر است:

دستاس عالم است به دستان مادرم
می چرخد عاشقانه به فرمان مادرم

عمری زمین و هر چه در آن هست و آسمان
هر یک نشسته گوشه‌ای از خوان مادرم

ما با دَم‌اش میان عدم قد کشیده‌ایم
هستی شروع شد به فراخوان مادرم

«زین همرهان سست عناصر دلش گرفت»
شیر خداست آینه گردان مادرم

با چادر سیاه خود احرام بسته‌ام
یعنی منم همیشه مسلمان مادرم !

در سیل پرتلاطم موج نگاه‌ها
دل بسته‌ام به ساحل چشمان مادرم

هر بار گم شدم ، همه جا از پی‌ام دوید
اخمی به من نکرد ؛ به قربان مادرم !

رد کرده ماه و سال و زمان و هزاره را
«قدر» بلند و مهر فراوان مادرم

از کوچه‌های خسته دنیا که بگذری
یک صبح می رسی به خیابان مادرم

از روضه‌های تلخ مدینه عبور کن
دارند می‌رسند سواران مادرم

و دومین سروده الهام صفالو شاعر آئینی کشورمان را در ادامه می‌خوانید:

مادر برایت شعر خواهم گفت
شعری که در آن واژه غم نیست
بیتی در آن آتش نمی‌گیرد
در مصرعی هیزم فراهم نیست

محسن در آغوش حسن خواب است
زینب برایت شعر می‌خواند
دور تو می‌گردد حسینت که
بر گونه‌هایش ردّی از نم نیست

یک شهر از عطر علی مدهوش
یک شهر با عدل علی دلخوش
در شعر من مردم وفادارند
اسمی در آن از ابن ملجم نیست

تو باز جارو می‌زنی مادر
دستاس با دست تو می‌چرخد
هر قدر مهمان هم بیاید باز
در سفره این خانه نان کم نیست

دنیا چه شکل بهتری دارد
نه تشت در آن هست، نه نیزه !
این بار سهم بچه‌های تو
زنجیر، خنجر، کاسه سم نیست

مادربزرگی می‌شوی یک روز
در خانه‌ای پر شادی و لبخند
قد می‌کشد اینجا علی اصغر
یک حرمله در کل عالم نیست

قاسم ، محمد ، عون ، عبدالله
بر دور یک سفره همه جمع‌اند
موی رقیه را تو می‌بافی
تصویری از سیلی محکم نیست

مادر برایت شعر خواهم گفت
با مطلع حیدر چه خوشحال است
در را برویش می‌گشایی باز
در هیچ بیتی قدتان خم نیست

قدر تو را یک روز می‌فهمند
یک جمعه از نام شما روشن
دیگر هبوط و گریه و دوری
روزی حوّا، سهم آدم نیست

آری برایت شعر خواهم گفت …

محمدحسین ملیکان شاعر جوان آئینی کشورمان نیز سروده‌های خود را خواند که به قرار زیر است:

برای خواندن اول یاد می‌گیرند الفبا را
الفبا یافتم در ختم قرآن نام زهرا را

خدا از خلق عالم، بیت زهرا بود مقصودش
بنا کرد از اضافات همان گِل، کهکشان‌ها را

ستون خانه را تا عرش بالا برد و نادان‌ها
بنا کردند پای این بنا دیوار حاشا را

چه می‌فهمد کسی این در برای شخص پیغمبر
تداعی می‌کند دروازه عرش معلی را؟

اگر توحیدشان را با حضور قلب می‌خواندند
نمی‌انداختند امروز پشت گوش، اسرا را

اگر یک بار می‌خواندند کوثر را چه می‌دیدند؟
مقام حضرت زهرا سلام الله علیها را

اگر روی لب گلدسته حرفی جز علی باشد
به مسجد می‌دهم ترجیح،‌ معبد را، کلیسا را

چه می‌بینم خدا؟‌ وا شد به جایی پای بعضی‌ها
که بی رخصت محمد هم در آن نگذاشته پا را

دری را با لگد وا می‌کنند اکنون که جبراییل
بر ایوانش نوشته آیه انافتحنا را

دری را با لگد وا می‌کنند اکنون که میکائیل
از آن در می‌برد هر روز و هر شب رزق دنیا را

دری را با لگد وا می‌کنند اکنون که عزرائیل
بر آن با نیت قربت کشیده بال و پرها را

اگر در بشکند شاید بفهمند اهل این‌کوچه
که در یک تُنگ جا داده ست پیغمبر دو دریا را

اگر بیرون بیاید از غلافِ صبرِ حیدر، تیغ
حریفی نیست بین جمعیت این مرد تنها را

ولی مولا شدن تنها به تیغ و زور بازو نیست
خدا این بار می‌خواهد بسنجد صبر مولا را

اگر درد خلافت داشت در سر فاتح خیبر
به جای غسل پیغمبر به هم می‌ریخت شورا را

نگردید ای جماعت، قبر زهرا را نمی یابید
علی تنها درون سینه جا می داد غم ها را

دومین سروده محمدحسین ملکیان را در ادامه می‌خوانید:

کرامت پیشه‌ای بی مثل و بی‌مانند می‌آید
که باران تا ابد پشت سرش یک بند می‌آید

کسی که نسل او را می‌شناسد، خوب می‌داند
که او تنها نه با شمشیر، با لبخند می‌آید

همان تیغی که برقش می‌شکافد قلب ظلمت را
همان دستی که ما را می‌دهد پیوند می‌آید

همه تقویم‌ها را گشته‌ام، میلادی و شمسی
نمی‌داند کسی او چندِ چندِ چند می‌آید

جهان می‌ایستد با هرچه دارد روبروی او
زمان می‌ایستد، بوی خوش اسفند می‌آید

ولی الله، عین الله، سیف الله، نورالله
علی را گرچه بعضی بر نمی‌تابند، می‌آید

برای یک سلام ساده تمرین کرده‌ام عمری
ولی می‌دانم آخر هم زبانم بند می‌آید

بخوان شاعر! نگو این شعربافی در خور او نیست
کلاف ما به چشم یوسف ارزشمند می‌آید

به در می‌گویم این را تا که شاید بشنود دیوار
به پهلوی کبود مادرم سوگند… می‌آید

به گزارش مجاهدت از مشرق، در معتقدات ما شیعیان، جایگاه حضرت فاطمه زهرا (س) نه فقط به علت رابطه نسبی با نبی اسلام و ائمه، بلکه به ذات، خود از ارج و مقام بالایی برخوردار است. در ادامه سخنان حکیم انقلاب، آیت‌الله خامنه‌ای را درباره مقام شامخ حضرت زهرا (س) می‌خوانید.

تجسم عالی‌ترین مفاهیم انسانی

آن حضرت، تجسّم عالی‌ترین مفاهیم انسانی و اسلامی در مورد زن است که به این‌ها باید توجّه کرد؛ درس فاطمه‌ زهرا (س) بیشتر این موارد است. برخی از مفاهیم اسلامی، مفاهیم اختصاصی است؛ مثل مادری، همسری، کدبانویی، تربیت فرزند؛ در همه‌ این‌ها اوج قلّه‌ تصوّر، حضرت فاطمه‌ زهرا (س) است. در عرصه‌ تربیت فرزند، در عرصه‌ همکاری با شوهر، در عرصه‌های مشترک و در آن چیزهایی که بین زن و مرد مشترک است، مثل بندگی خدا، وظایف بزرگ مثل بندگی خدا، وضعیّت فاطمه‌ زهرا (س) یک وضعیّت فوق‌العاده اعجاب‌انگیز و مهم است.

مدح حضرت زهرا (س) از زبان یکی از مخالفان اهل‌بیت!

امام حسن مجتبیٰ (ع) می‌گوید شب جمعه تا صبح، مادرم بیدار بود و عبادت می‌کرد. هر وقت صدای او را شنیدم، دیدم برای دیگران دارد دعا می‌کند؛ صبح گفتم مادر! برای دیگران دعا کردی، برای خودت دعا نکردی؛ فرمود پسرم! اَلجارَ ثُمَّ الدَّار این درس است. در قضیّه‌ [نزول سوره‌] هل‌اَتیٰ [آمده است که] «اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ الله»؛ من این را به عنوان یک درس برای امّت اسلامی، برای جامعه‌ اسلامی، برای جمهوری اسلامی تلّقی می‌کنم که کار با اخلاص انجام بگیرد. حسن بصری که از زهّاد ثمانیّه‌ معروف است و زاویه هم دارد با اهل‌بیت، می‌گوید که «ما کان فی هذه الامّة اعبد من فاطمة کانت تقوم حتّی تورّم قدماها». معنای این تعبیر «ما کان اعبد من فاطمة» این نیست که شبیه او و به اندازه‌ او تعدادی وجود داشتند، نه، در تعبیرات عربی معنایش این است که هیچ کس در امّت، مانند او نبود از لحاظ عبادت.

این را حسن بصری می‌گوید؛ حسن بصری دوران فاطمه‌ زهرا را درک نکرده، امّا اینکه این طور قاطع این حرف را می‌زند، نشان می‌دهد، این جزو مسلّمات و متواتراتی بوده است که در آن زمان وجود داشته است. اینکه وظیفه‌ عبادت، بعد وظیفه‌ امر به معروف و مجاهدت، یعنی حضور در آن میدان عجیبی که بنا بود سرنوشت امّت اسلام در آن میدان تعیین شود و آن حضور طوفانی عجیب فاطمه‌ زهرا (س) با آن خطبه‌های عجیب. نقشه‌ جامع هویّت زن در منطق اسلام این است؛ مادر خوب، همسر خوب، مجاهد فی‌سبیل‌الله، در عین حال کدبانو، مدیر خانه، و در عین حال عابد و بنده‌ خدای متعال و در نهایت، فاطمه‌ زهرا (س) نشان داد که زن می‌تواند به رتبه‌ عالی عصمت برسد که این‌ها خصوصیّات این بزرگوار است.(۱۳۹۹/۱۱/۱۵)

تمام حوداث جاری بشری در دوران‌ آینده در «مصحف فاطمه» است

در روایات متعددی است که ائمه علیهم‌السّلام، برای مسائل گوناگون خود، به «مصحف فاطمه» رجوع می‌کردند. بعد امام می‌فرماید: «انه لیس فیها حلال و حرام»؛ در این کتاب، احکام حلال و حرام نیست. اما «فیها علم ما یکون»؛ بلکه همه‌ حوداث جاری بشری در دوران‌ آینده، در این کتاب هست. این، چه دانش والایی است! این، چه معرفت و حکمت بی‌نظیری است که خدای متعال به یک زن در سنین جوانی بخشیده! این مربوط به مسائل معنوی است.

فرشته نجات پیغمبر

این مسائل معنوی تا حدود زیادی به فضایل عملی ارتباط پیدا می‌کند. یعنی به آنچه که از تلاش فاطمه‌ زهرا سلام‌اللَّه‌علیها ناشی می‌شود. مفت نمی‌دهند و بدون دلیل نمی‌بخشند. عمل انسان در حد بالایی، در احراز فضایل و مناقب تأثیر می‌کند. دختری که در کوره‌ گداخته‌ مبارزات سخت پیغمبر در مکه متولد شد و در شعب ابی‌طالب یار و غمگسار پدر بود.

دختری حدوداً هفت، هشت ساله یا دو، سه ساله، بنابر اختلاف روایات، کمتر و بیشتر در شرایطی که خدیجه و ابوطالب از دنیا رفتند، آن شرایط دشوار را تحمل کرد. پیغمبر تنهاست، بی‌غمگسار است، همه به او پناه می‌آورند، ولی کیست که غبار غم را از چهره‌ خود او بزداید؟ یک‌ وقت خدیجه بود، که حالا نیست. ابوطالب بود، که حالا نیست. در چنین شرایط دشواری، در عین آن گرسنگی‌ها و تشنگی‌ها و سرما و گرمای دوران سه‌ساله‌ شعب ابی‌طالب که از دوران‌های سخت زندگی پیغمبر است و آن حضرت در دره‌ای با همه‌ مسلمانان معدود، در حال تبعید اجباری زندگی می‌کردند. این دختر مثل یک فرشته‌ نجات برای پیغمبر، مثل مادری برای پدر خود، مثل پرستار بزرگی برای آن انسان بزرگ، مشکلات را تحمل کرد.

غمگسار پیغمبر شد، بارها را بر دوش گرفت، عبادت خدا را کرد، ایمان خود را تقویت کرد، خودسازی کرد و راه معرفت و نور الهی را به قلب خود باز کرد. این‌هاست آن ویژگی‌هایی که آدمی را به کمال می‌رساند. بعد هم در دوران پس از هجرت، در آغاز سنین تکلیف، وقتی فاطمه‌ زهرا سلام اللَّه علیها، با علی‌بن‌ابیطالب (ع)، ازدواج می‌کند، آن مهریه و آن جهیزیه‌ اوست؛ که همه شاید می‌دانید که با چه سادگی و وضع فقیرانه‌ای، دختر اول شخص دنیای اسلام، ازدواج خود را برگزار می‌کند.

زندگی فاطمه‌ زهرا سلام‌اللَّه‌علیها از همه‌ ابعاد، زندگی‌ همراه با کار و تلاش و تکامل و تعالی روحی یک انسان است. شوهر جوان او دائماً در جبهه و میدان‌های جنگ است؛ اما در عین مشکلات محیط و زندگی، فاطمه‌ زهرا (س)، مثل کانونی برای مراجعات مردم و مسلمانان است. او دختر کارگشای پیغمبر است و در این شرایط، زندگی را با کمال سرافرازی به پیش می‌برد.(۱۳۷۱/۰۹/۲۵)