فاطمیون

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، هرچند حکومت رسمی داعش در سوریه به پایان رسیده و دست خیلی از گروه‌های تروریستی از اشغالگری در این سرزمین کوتاه شده است، اما همچنان پاکسازی و امنیت بخشیدن به جبهه مقاومت ادامه دارد و رزمندگان فاطمیون برای دفاع از جبهه مقاومت اسلامی آموزش می‌بینند و آمادگی جسمانی و نظامی خود را حفظ می‌کنند.

در همین راستا رزمندگان تیپ حضرت اباالفضل العباس (ع) لشکر فاطمیون در منطقه دیرالزور، به برپایی اردوی آموزش راپل پرداخته‌اند که تصاویر آن را مشاهده می‌کنید.

انتهای پیام/ 141

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، فتنه تکفیری‌ها که با حمایت دولت‌مردان غربی و کشور‌های خرپول عربی در سوریه و عراق آغاز شد، شیرمردانی از سراسر جهان پرچم «کلنا عباسک یا زینب» را برافراشتند و برای دفاع از اعتقادات خود، راهی میدان نبرد با یزیدی‌های زمان شدند.

رزمندگان و شیرمردان «مدافع حرم» تکفیری‌ها را که تا نزدیکی حرم حضرت زینب (س) آمده بودند، عقب راندند و نشان دادند که همانند دوران دفاع مقدس، قدرت ایمان و غیرت آن‌ها بر قدرت زور، زر و تزویر مدعیان دروغین حقوق بشر که با چهره به‌ظاهر انسان‌وار، با کراوات و ادکلن، پشت پرده حمایت از تکفیری‌ها هستند، غلبه می‌کند.

عملیات «عاشورای ۱» یکی از عملیات‌هایی است رزمندگان و شیرمردان «مدافع حرم» توانستند با انجام آن، منطقه «حجیره» که نزدیک‌ترین منطقه به حرم حضرت زینب (س) در غرب «زینبیه» است و کمتر از ۵۰۰ متر با حرم فاصله دارد را آزاد کنند.

این عملیات در تاریخ ۲۰ آبان سال ۱۳۹۲ مصادف با روزی تاسوعا اجرا شد و به مدت دو روز به‌طول انحامید که طی آن، رزمندگان دلاور لشکر «فاطمیون» توانستند با فرماندهی «ابوتراب» و «ابوحامد» (از فرماندهان سرشناس و دلاور این لشکر) و با همراهی گردان‌هایی از «حزب‌الله»، «حیدریون» و ارتش سوریه، توانستند این منطقه را از چنگال نحس تروریست‌ها آزاد کرده و شر دشمن را برای همیشه از حرم حضرت زینب (س) کوتاه کنند.

آن‌چه در ادامه می‌بینید، روایتی کوتاه است از عملیات «عاشورای ۱» که توسط مرکز رسانه‌ای فاطمیون تهیه شده است.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، شهید سید محمدمهدی هاشمی‌نژاد در دهمین روز از شهریور ۱۳۶۰ در یک خانواده مذهبی و اصیل افغانستانی ساکن مشهد مقدس به دنیا آمد. پدر او حجت الاسلام و المسلمین سید حبیب‌الله هاشمی‌نژاد از اساتید حوزه علمیه بود. با توجه به ارادت و علاقه زیاد به مولا و امام زمانش عجّل الله فرجه الشریف، نام مبارک «سیدمحمدمهدی» را برای فرزندش برگزید. سید محمدمهدی پس از دوره کوتاهی که در مشهد مقدس بود بنا به تصمیم پدر، همراه خانواده به شهر مقدس قم عزیمت کرد تا در جوار کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه علی‌ها السلام در حوزه علمیه قم مشغول تحصیل شود.

تحصیلات سید محمدمهدی پس از گذراندن مقطع ابتدایی و راهنمایی در ۱۷ ابان ماه سال ۱۳۸۰  با ورود به مدرسه علمیه مؤمنیه از مدارس تابعه جامعه المصطفی العالمیه (مرکز جهانی علوم اسلامی سابق)، رسماً طلبه حوزه علمیه قم شد. سید پس از انتقال به مدرسه مبارکه حجتیه (مجتمع آموزش عالی فقه) در سال ۱۳۸۶ دوره کارشناسی رشته فقه و معارف اسلامی را با معدل ۱۸.۹۳ به اتمام رسانده و در سال ۱۳۸۷ پس از موفقیت در آزمون ورودی، در سطح سه رشته فقه عبادی گرایش طهارت و صلاه در مدرسه عالی فقه تخصصی مشغول به تحصیل شده و از پایان‌نامه کارشناسی ارشد خویش تحت عنوان «حکم اقتداء به غیر امامی در نماز جماعت» با نمره عالی ۱۹ دفاع کرد و این مقطع تحصیلی را با معدل کل ۱۹.۰۴ به اتمام رساند و در طول این سال‌ها نیز به لباس مقدس روحانیت ملبس شد.

در سال ۱۳۹۴ در آزمون ورودی سطح ۴ فقه و اصول قبول و در پنجم مردادماه سال ۱۳۹۴ به مدرسه عالی فقه و اصول معرفی شد. نیم سال اول سال تحصیلی ۱۳۹۵-۱۳۹۴ را با معدل ۱۸ به اتمام رساند.

او طی چندین مرحله در سال‌های ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳ عازم سوریه شد و افتخار سربازی و دفاع از حرم حضرت زینب علی‌ها السلام را نصیب خود کرد که پس از چندین بار اعزام در آخرین حضور خود در سوریه پس از یک سال و چند ماه نبرد و دفاع از حریم اسلام در آخرین روز‌های اسفند ماه سال ۱۳۹۴ به آرزوی دیرینه خود رسیده و به دست تروریست‌های تکفیری داعش به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهر این شهید مدافع حرم از لشکر فاطمیون چندین ماه مفقودالاثر بود تا اینکه پس از ۹ ماه پیکر پاک او در «تدمر» شناسایی و به قم بازگشت.

مصطفس نجیب رزمنده فاطمیون در خاطرات خود از شهادت این رزمنده روحانی مدافع حرم چنین یاد می‌کند:

خبر شهادت یکی از هم گروهی هایم را شنیدم، محمدمهدی هاشمی نژاد، روحانی وارسته‌ای بود که مدتی در اطلاعات شناسایی و بعد به عنوان قاضی فاطمیون مشغول بود. بعد از عملیات بصرالحریر تصمیم گرفت به ایران برگردد و درسش را ادامه بدهد. طوری رفت که انگار دیگر هیچ وقت قصد برگشت ندارد؛ اما بعد از نزدیک به یک سال، به منطقه برگشت.

حال وهوای عجیبی داشت؛ انگار که خواب نما شده بود. بچه‌های تشریفات، او را شناسایی می‌کنند و خبر برگشتش را به فرماندهان می‌دهند. وقتی سراغش می‌روند تا او را به ساختمان ارکان ببرند و مسئولیت یکی از بخش‌ها را به او بدهند، به هیچ طریقی راضی نمی‌شود پادگان نیرو‌های پیاده را ترک کند. تا همان شب قبل از عملیات، در کنار نیروی عادی می‌ماند. سید حکیم اصرار می‌کند شما باید مسئول فرهنگی بشوی؛ اما قبول نمی‌کند و می‌گوید من این بار آمده ام که فقط در گردان پیاده باشم و به خط بروم. شب عملیات، همراه گردان پیاده به تدمر می‌رود. در آنجا، فرمانده عملیات، همراه سید حکیم به استقبالش می‌آید و می‌گویند «مگرتونمی خواهی به خط بروی؟ بیا یکی از بخش‌های اطلاعات شناسایی را دست بگیر و جا‌هایی از خط برو که نیروی پیاده هم نمی‌رود.»
آقای هاشمی نژاد، باز هم قبول نمی‌کند. اما آن‌ها می‌گویند «چاره‌ای نداری و مجبوری از فرمان مافوقت اطاعت کنی.». آقای هاشمی نژاد هم مدتی می‌رود توی خودش، و فکر می‌کند. در نهایت، ده روز مهلت می‌خواهد و می‌گوید «بعد از ده روز، هرجا شما بگویی، می‌آیم.». سید حکیم هم بیشتر از آن اصرار نمی‌کند.

بعد‌ها که به این لحظه‌ها فکر می‌کردیم، حدس می‌زدیم که آقای هاشمی نژاد، خواب شهادتش را دیده بود که یکباره، آن هم به این شکل، به منطقه برگشته بود. در یکی از حمله‌های پیوسته‌ی داعش به ارتفاعات تدمر، او همراه پنج نفر دیگر به شهادت رسید. بعد‌ها که آن ارتفاعات را پس گرفتیم، پیکر چهار شهید را پیدا کردیم؛ اما اثری از پیکر شهید هاشمی نژاد نیافتیم.

انتهای پیام/ ۱۴۱

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ حجت‌الاسلام «سید امیرعباس عبدالهی»؛ واقعیت این است که در طول تاریخ، قرابت فرهنگی، رفتاری، اعتقادی و گفتاری زیادی بین مردم افغانستان و ایران شکل گرفته است؛ چراکه اساسا در گذشته این دو کشور با هم یک کشور را تشکیل می‌دادند، اما استعمار آمد و خط مرزی را بین این دو کشید؛ کاری که استعمارگران فکر می‌کردند می‌توانند با انجام دادن آن، این دو ملت را از هم جدا می‌کنند؛ اما آن‌ها به این نکته توجه نداشتند که فرهنگ غنی این دو ملت یک منشا فکری دارد و این اشتراک فرهنگی از زمان های قدیم شکل گرفته و تا امروز ادامه دارد.

اصولا وجود همین ریشه‌های مشترک فرهنگی است که باعث شده ما از نظر فرهنگی، ادبی، اجتماعی و مذهبی، اشتراکات زیادی با ملت افغانستان داشته باشیم. ما و افغانستانی‌ها، ماه رمضان، ایام محرم و اعیاد مذهبی در غم و شادی هم شریک هستیم و حتی مناسبت‌هایی مثل عید نوروز را نیز همراه با یکدیگر جشن می‌گیریم. دقیقا به همین دلایل است که می‌توان گفت این قرابت‌ها، حال و آینده این دو ملت را تا حد زیادی به یکدیگر گره زده است.

اما حدود ۴۰ سال پیش، اتفاقات ناگواری در افغانستان رخ داد و باعث شد مهاجران زیادی از این کشور به ایران بیایند؛ مهاجرانی که خیلی از آن‌ها ایران را به عنوان یک کشور مادر پذیرفته و با آن احساس غربت نکرده و ناراحتی خاصی نسبت به حضور در ایران نداشته‌اند. بیشتر آن‌ها هم با توجه به نزدیکی‌هایی که دو ملت با هم داشتند، توانستند خیلی راحت خودشان را با زندگی در ایران وفق دهند.

شکل‌گیری فاطمیون نیز دقیقا ریشه در همین قرابت‌های فرهنگی دارد؛ البته که در این میان نمی‌توان نقش کلیدی شهید حاج قاسم سلیمانی را در ایجاد این احساس نزدیکی و همدلی بین مدافعان حرم ایرانی و افغانستانی نادیده گرفت.

حاج قاسم نگاهی فرامرزی به مسائل داشت و همین نگاه ایشان باعث ایجاد همدلی و شکل گیری خطی مشترک بین رزمندگانی از کشورهای مختلف شد؛ خط مشترکی که از موضوع دفاع از حریم مظلوم اهل بیت نشات می‌گیرد.

در چنین حالتی دیگر فرقی نمی‌کند چه کسی و با چه فرهنگ و ملیتی باشی؛ همین که آزاده باشی، دلت برای این اتفاق می‌جوشد و دوست داری تو هم در این دفاع قدمی برداری؛ اتفاقی که در لشکر فاطمیون رخ داد و با توجه به شرایطی که در کشور سوریه وجود داشت، بسیاری از عزیزان افغانستانی نتوانستند آن شرایط را نادیده بگیرند و در راه دفاع از حرم، شهدای زیادی را تقدیم کرده و باعث ماندگاری نام خود در صفحه تاریخ شدند.

انتهای پیام/ 113