فدراسیون فوتبال

به گزارش مجاهدت از مشرق، فوتبال ترکیه درگیر بزرگ‌ترین بحران تاریخ خود شد. فدراسیون فوتبال این کشور (TFF) روز دوشنبه در بیانیه‌ای تکان‌دهنده اعلام کرد که صدها داور فعال در لیگ‌های حرفه‌ای در سایت‌های شرط‌بندی فعالیت داشته‌اند و بخش قابل‌توجهی از آن‌ها به‌صورت مکرر شرط بسته‌اند.

به گزارش مجاهدت از خبرگزاری رویترز، تحقیقات داخلی فدراسیون نشان می‌دهد از مجموع ۵۷۱ داور فعال، ۳۷۱ نفر دارای حساب شرط‌بندی بودند و ۱۵۲ داور به‌طور فعال در شرط‌بندی شرکت کرده‌اند. در میان این افراد، ۷ داور سوپر لیگ، ۱۵ کمک‌داور سطح بالا و ده‌ها داور رده‌پایین نیز حضور دارند.

ابراهیم حاجی‌عثمان‌اوغلو، رئیس فدراسیون فوتبال ترکیه، در نشست خبری گفت: «ما از درون شروع کرده‌ایم تا فوتبال ترکیه را پاک کنیم. هیچ‌کس از این روند مصون نیست؛ حتی داوران ارشد.»

بر اساس داده‌های منتشرشده، یکی از داوران به‌تنهایی ۱۸ هزار و ۲۲۷ شرط در سایت‌های مختلف ثبت کرده و ۴۲ داور دیگر نیز هر کدام بیش از هزار بار شرط بسته‌اند. فدراسیون ترکیه اعلام کرد که پرونده تمام داوران شناسایی‌شده به کمیته انضباطی ارجاع شده و احتمال تعلیق یا محرومیت مادام‌العمر برای برخی از آنان وجود دارد.

به گزارش مجاهدت از یورونیوز، دادستانی استانبول نیز تأیید کرده است که تحقیقات کیفری درباره این پرونده آغاز شده و احتمال می‌رود برخی داوران روی مسابقاتی شرط بسته باشند که خود یا همکارانشان در آن قضاوت کرده‌اند. در بیانیه دادستانی آمده است: «این رفتار نه‌تنها نقض مقررات فدراسیون، بلکه تخلف کیفری محسوب می‌شود. تحقیقات برای شناسایی کامل شبکه شرط‌بندی ادامه دارد.»

پس از انتشار این خبر، باشگاه‌های بزرگ ترکیه از جمله فنرباغچه، گالاتاسرای، بشیکتاش و ترابزون‌اسپور واکنش نشان دادند و خواستار انتشار عمومی نام داوران متخلف شدند. باشگاه فنرباغچه در بیانیه‌ای رسمی نوشت: «شفافیت کامل تنها راه بازسازی اعتماد ازدست‌رفته در فوتبال ترکیه است. هیچ‌کس نباید پشت درهای بسته محاکمه شود.»

از سوی دیگر، کارشناسان ورزشی هشدار داده‌اند که این رسوایی می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای در سطح بین‌المللی داشته باشد. فدراسیون فوتبال ترکیه اعلام کرده گزارش کامل را برای فیفا و یوفا ارسال کرده و همکاری با نهادهای بین‌المللی آغاز شده است.

حاجی‌عثمان‌اوغلو که در سال ۲۰۲۴ با وعده «پاکسازی فوتبال ترکیه» به ریاست فدراسیون رسید، اکنون با بزرگ‌ترین آزمون دوران مدیریتی خود روبه‌روست. او در پایان نشست خبری گفت: «این نقطه‌ی آغاز یک فوتبال پاک است. ما در کنار دادستانی می‌مانیم تا حقیقت آشکار شود و اعتماد مردم بازگردد.»

به گزارش مجاهدت از مشرق، در اینکه مربیگری سلیقه‌ای است، هیچ شکی وجود ندارد. این جمله، به هیچ‌وجه کلیشه‌ای نیست و در فوتبال جهان بارها نمونه‌هایش را دیده‌ایم. به عنوان نمونه در تیم‌های معتبری که یک سرمربی به بازیکنی اعتقاد نداشت و حتی با وجود فشار افکار عمومی نظرش تغییر نکرد.

به کرات دیده‌ایم که یک سرمربی به دلایل مختلف، نام ستاره‌ای را از لیست خود خط زده و از او هرگز استفاده نکرده است. مانند اتفاقاتی که در دوران مربیگری امه ژاکه در تیم ملی فرانسه رخ داد. ژاکه از جنجال‌آفرینی احتمالی اریک کانتونا هراس داشت و او را به تیم ملی دعوت نمی‌کرد. زمانی هم که کانتونا در لیگ برتر آن لگد به یاد ماندنی را به یکی از تماشاگران تیم حریف زد، دیگر ژاکه مطمئن شد جای کانتونا در تیم ملی فرانسه نیست.

چنین سرنوشتی را دیوید ژینولا هم تجربه کرد. هافبک چپ و نفوذی تاتنهام که هر چقدر تلاش کرد نتوانست اعتماد امه ژاکه را به خود جلب کند. سرمربی تیم ملی فرانسه که عنوان قهرمانی جام جهانی ۱۹۹۸ را کسب کرد، اعتقادی به ژینولا نداشت و به جای او از بازیکنانی نظیر برنارد دیومده، روبرت پیرس و بعدها سیلوین ویلتورد استفاده می‌کرد.

از این دست اتفاقات در فوتبال ایران نیز بارها رخ داده. نمونه بارز و اصلی آن، ماجرای شجاع خلیل‌زاده و دوری طولانی‌مدت او از تیم ملی است. مدافعی که بهترین دوران فوتبال خود را به‌دلیل عدم اعتمادِ کارلوس کی‌روش از دست داد. خلیل‌زاده بعدها و با حضور دراگان اسکوچیچ و امیر قلعه‌نویی به مدافع ثابت تیم ملی بدل شد و حالا هم امیدوار است بازی در جام جهانی ۲۰۲۶ را تجربه کند.

بی‌احترامی به سلیقه سرمربی، آن‌هم در فوتبال حرفه‌ای جای دفاعی باقی نمی‌گذارد. به‌خصوص که اگر بازیکن و افکار عمومی و رسانه‌ها مطمئن باشند که سرمربی، تنها به دلایل فنی و اعتقادات تاکتیکی خود قلم قرمز روی نام آن بازیکن کشیده است.

این‌ها مقدمه‌ای بود برای انتقاد از «سردار دورسون». مهاجمی که فصل قبل و با تصمیم اسماعیل کارتال راهی پرسپولیس شد و حدود نیم‌فصل پیراهن این تیم را پوشید. دورسون در مدتی که در عضویت پرسپولیس بود، ۱۵ بار در رقابت‌های مختلف به میدان رفت و ۵ گل به ثمر رساند.

آمار دورسون، نه ضعیف است و نه عالی. او عملکرد متوسطی را از خود به نمایش گذاشت و البته آن مهاجمی هم نشان نداد که پرسپولیس چنین هزینه‌ای را برای جذبش متحمل شده بود. او به عنوان یک بازیکن متوسط، فصل را به پایان رساند و البته در نقل و انتقالات تابستانی نیز بارها ساز جدایی را کوک کرد و از بازگشت به ترکیه پرده برداشت.

اینکه دقیقاً چه صحبت‌هایی میان وحید هاشمیان و سردار دورسون رد و بدل شده، خیلی مهم نیست. نکته‌ی پراهمیت آن جایی است که هاشمیان می‌گوید: «به دورسون گفتم برای آینده‌ات با باشگاه صحبت کن. او در جواب گفت ببین خودت تا چند هفته سرمربی پرسپولیس می‌مانی.»

باز هم تکرار می‌کنیم؛ نه طرفِ وحید هاشمیان را می‌گیریم و نه به طور کامل، توضیحات او را درباره این مکالمه می‌پذیریم. هر چه بوده، سلیقه هاشمیان بوده و او از ادامه همکاری با سردار دورسون اعلام بی‌نیازی کرده. اتفاقی که در تمام دنیا رخ می‌دهد و سرمربی به دلیل اینکه اعتقادی به یک بازیکن ندارد، او را در لیست مازاد قرار می‌دهد.

دورسون که سال‌ها در فوتبال حرفه‌ای حضور داشته و سابقه بازی در بوندسلیگا و سوپرلیگ ترکیه را دارد، با این تصمیمات بهتر از هر بازیکن دیگری آشناست. دورسون دقیقاً در کجای تاریخ باشگاه پرسپولیس قرار دارد که از سرمربی این تیم انتقاد می‌کند؟ آیا او به جز نیم‌فصل بازی و ارائه عملکردی متوسط، دستاورد دیگری داشته است؟ او که مدام از بازگشت صحبت می‌کند، این فصل و برای کوجالی‌اسپور در سوپرلیگ ترکیه، ۵ بار بازی کرده، تنها یک گل زده و روی هم ۲۰۳ دقیقه در زمین حضور داشته. عملکردی ضعیف از یک مهاجم مدعی.

نکته مهم دیگر، سه کارت زردی است که دورسون در طولِ تنها ۵ بازی دریافت کرده. مهاجمی که نشان می‌دهد تا چه حد عصبی است و همین موضوع می‌تواند توجیه دیگری برای اتخاذِ تصمیم هاشمیان در ابتدای فصل باشد. دورسون در آخرین بازی کوجالی‌اسپور در لیست قرار نگرفته و در دو دیدار اخیری هم که به میدان رفته، تنها ۵ دقیقه فرصت عرض‌اندام به‌دست آورده است.

مهاجمی که در تیمی ضعیف از سوپرلیگ ترکیه، نصف و نیمه بازی می‌کند، چطور می‌توانست دوای درد پرسپولیس باشد؟ آیا او که در سرزمین‌اش چنین آماری را به ثبت رسانده، قادر بود در لیگ ایران به فرشته نجات پرسپولیس تبدیل شود؟ این‌ها سوال‌هایی است بی‌پاسخ؛ قضاوت با خودِ شما.