فرزندپروری

پوشش والدین در حضور بچه ها چگونه باشد؟

پوشش والدین در حضور بچه ها چگونه باشد؟



بعضی از روانشناس نماها می گویند جلوی بچه هایتان راحت بگردید تا چشم شان عادت کند. اما بالاخره مرزهای این پوشش کجاست؟ در گزارش پیش رو به این موضوع چالش برانگیز پرداختیم.

به گزارش مجاهدت از مشرق، چند وقت پیش منزل یکی از دوستان صمیمی ام بودم که دو فرزند دختر و پسر دارد، قدری زودتر از همیشه به خانه شان رفتم، قرار شد بچه ها کمی بیشتر با هم بازی کنند. وقتی رسیدیم با منظره عجیبی رو به رو شدم و دیدم که دوستم، بچه ها را فقط با یک لباس زیر در وان حمام گذاشته تا به قول خودش آب  بازی کنند و سرگرم باشند و او هم به کارهایش برسد.

از اینکه دیدم دختر و پسر کوچک را با هم در وان گذاشته، تعجب کردم اما چیزی نگفتم. بعد هم که ما آمدیم سریع آنها را خشک کرد و باز هم جلوی ما برهنه گرداند تا فرصت کند و لباس هایشان را تنشان کند. بچه های من از تعجب دهانشان باز مانده بود، از اینکه بچه ها برهنه در خانه می چرخند، چون ما همیشه در خانه مان به این موضوع مقید بودیم و بچه ها هیچ وقت برهنه در خانه نمی چرخند.

در یک فرصتی که بچه ها مشغول بازی بودند، به دوستم گفتم می بینی دختر و پسرهایمان چه زود دارن بزرگ  می شن؟بعد بی تعارف به او گفتم : «حالا که بچه ها در حال بزرگ شدن هستند، بهتر نیست یک سری مسایل را بیشتر رعایت کنیم، مثلاً اینکه بچه ها را با هم حمام نفرستیم؟ یا طوری استحمام بچه ها را پیش ببریم که بدن برهنه همدیگر را نبینند؟» 

او یک مرتبه با سکوت خیره به من نگاه کرد و بعد زد زیرخنده و گفت: «این حرف ها چیه می زنی، اُمّل شدی ها؟» گفتم: «این موضوع هیچ ربطی به اُمّل بودن نداره، بچه های ما باید حریم خودشان و دیگران را بدانند و بهشان یاد بدهیم  که هیچ شخص دیگری جز مادر و پدرشان نباید بدن برهنه آنها را ببیند. حتی از خودت هم خیلی تعجب می کنم که انقدر راحت جلوی بچه ها می گردی!» این بار با لحن ناراحت و رنجیده گفت: «لابد توقع داری جلوشون چادر سر کنم یا مانتو روسری بپوشم؟!» باز به او گفتم: «نه اما نباید این اندازه هم راحت باشیم که نیمه برهنه جلوی بچه هایمان بگردیم.»

موضوع پوشش والدین در مقابل بچه ها  و پوشش بچه ها در کنار یکدیگر و حد این پوشش یکی از چالش هایی است که خیلی از پدر و مادرها با آن درگیرند. بعضی از روانشناس نماها می گویند جلوی بچه هایتان راحت بگردید تا چشم شان عادت کند. اما بالاخره حد این پوشش کجاست؟ در گزارش پیش رو به این موضوع چالش برانگیز پرداختیم.

پوشش والدین در حضور بچه ها چگونه باشد؟

*عفت در خانواده چه معنی دارد؟

در فرهنگ اسلامی بارها به داشتن عفت و حیا توصیه شده ایم،  یکی از مهم ترین موارد داشتن عفت و حیا  رعایت نوع پوشش والدین در خانه است، شاید برخی تصور کنند هر طور که دوست دارند می توانند در حضور بچه هایشان بگردند و لباس بپوشند اما اینطور نیست. حریم ها باید حفظ شود و حد و حدودش نیز مشخص است تا بچه ها خدای نکرده به بلوغ زودرس جنسی یا انحرافات مختلف جنسی دچار نشوند. برخی از والدین در سنین نوجوانی و جوانی قادر به کنترل بچه هایشان نیستند و از لحاظ نوع پوشش و رفتار اجتماعی آنها را خیلی با خودشان متفاوت می بینند، درحالی که عموما این بچه ها از خانواده هایی بیرون آمدند که در آنها رعایت خیلی مسائل عفت و حیا نمی شده یا اینکه دوستان نامناسبی داشته اند.

*پرهیز از برهنگی یا نیمه برهنگی در خانه

دکتر« مجتبی امین زاده»؛ روانپزشک در این باره می گوید: « در دوران کودکی یعنی از سنین سه سالگی به بعد بچه ها ممکن است کنجکاوی جنسی داشته باشند، بنابراین اگر والدین پوشش مناسب به معنی پرهیز از برهنگی را رعایت کنند، بچه ها دچار تحریک یا کنجکاوی جنسی نمی شوند، متأسفانه برخی والدین تصور می کنند این به معنای متمدن یا مدرن بودن است که هرطور دلشان بخواهد در منزل لباس بپوشند، در حالی که کودک در حال رشد دارند و باید بدانند که پوشیدن لباس های تنگ و چسبان و رعایت نکردن پوشش مناسب ممکن است باعث برانگیخته شدن کنجکاوی بچه ها و از بین رفتن آرامش ذهنی  آنها شود.»

*حریم جنسی را از چهارسالگی به بچه هایمان یاد بدهیم

کودکان باید حریم  جنسی خود را از سنین چهار سالگی به بعد بشناسند و رعایت پوشش مناسب در برابر غیر محارم را داشته باشند، این وظیفه والدین است که تفاوت های جنسی را به کودکان  تفهیم کنند  و یکی از راه هایش هم این است که  خودشان حد پوشش را رعایت کنند. والدینی که فرقی بین دختر و پسر نمی گذارند، آنها را با هم حمام می فرستند، برهنه جلوی هم می گردانند و اهمیتی به این مسائل نمی دهند، خودشان زمینه کنجکاوی جنسی بچه ها را فراهم می کنند، وگرنه بچه های کوچک هیچ گناهی ندارند، چون درک و شناختی از این امر ندارند.

امین زاده درباره نکات مهمی که والدین لازم است در زمینه رعایت حریم ها آموزش ببینند، می گوید: «والدین بهتر است به بچه هایشان آموزش دهند که از سنین سه ـ چهار سالگی به بعد بدنشان حریم خصوصی شان محسوب می شود و غیر از پدر و مادر  کسی نباید بدن عریان آنها را ببیند، همچنین خودشان جلوی بچه ها برهنه نشوند، مخصوصا مادری که فرزند  پسر دارد و پدری که فرزند دختر دارد، نباید جلوی بچه ها برهنه یا نیمه برهنه بگردد.»

پوشش والدین در حضور بچه ها چگونه باشد؟

*تفکیک رعایت حجب و حیا برای فرزندداران دختر و پسر

والدینی که دارای فرزند دختر و  پسر هستند ، این مسائل را بیشتر از پدر و مادرهایی که فرزندانی از یک جنس دارند باید رعایت کنند. مثلا دختر و پسرشان را با هم به حمام نفرستند، از سن سه ـ چهار سالگی به بعد پسرها با پدرشان و دختران با مادرشان به حمام بروند یا لباس هایشان توسط والد همجنسشان تعویض شود.

البته برخی از والدین هم تصور می کنند که رعایت حجب و حیا و آموزش آن تنها برای دختردارها لازم است، در حالی که برای رعایت حجب و حیا فرقی بین دختردارها و پسردارها نیست، حتی والدین برای استحمام  بچه ها هم نیاز هست که در حمام پوششی داشته باشند.چون بچه ها با دیدن تفاوت های جسمی خودشان و بزرگ ترها ممکن است احساس نقص و سرخوردگی کنند و کنجکاوی های جنسی برایشان ایجاد شود.

*بچه ای که دائم در خانه برهنگی و نیمه برهنگی می بیند!

کودکی که دو سال دارد، بهتر است در یک اتاق جدا توسط مادرش  تعویض لباس و پوشک شود، حتی طوری باید زمینه چینی کنیم که اگر مهمان بودیم یا مهمان داشتیم کسی بدون اجازه وارد اتاق نشود. بهتر است والدین هم جلوی بچه ها لباسشان را تعویض نکنند.

«سارا رحیم زاده»؛روانشناس کودک نیز دراین باره می گوید: «والدین بچه ای که به پنج سالگی رسیده هم باید دقت بیشتری را در زمینه پوشش خود و فرزندش داشته باشد. مثلا بهتر است پوشش پدر در برابر فرزند دختر و پوشش مادر در برابر فرزند پسر متعارف باشد . البته این پوشش در فرهنگ های مختلف متفاوت است اما در هر حال بچه ای که مدام برهنگی و نیمه برهنگی دیده باشد، کنجکاوی ها و جلب توجه اش از کودکی نیز بیشتر می شود و ممکن است در نوجوانی و بزرگسالی دچار آسیب شود.

این تفکر اشتباهی است که برخی والدین می گویند، بگذار تا ببیند و عادت کند، مادری که جلوی پسرش نیمه برهنه می گردد، پسر او چیزهایی می بیند که نباید ببیند یا برعکس پدری که دختر دارد، اینها بعدا بچه ها را اذیت می کند.»

پوشش والدین در حضور بچه ها چگونه باشد؟

*بچه ها حیا را در کودکی از رفتار ما یاد می گیرند نه از نصیحت های ما

این نکته همیشه باید یادمان بماند که بچه های ما بیشتر ازاینکه حرف های ما را بشنوند، عملمان را می بینند و به آن  دقت می کنند، بنابراین مرزهای ما، رعایت حریم ما با همسر و  بچه ها در فضای خانه یک نوع تربیت جنسی برای فرزندانمان محسوب می شود.

دکتر مجتبی  امین زاده همچنین می گوید: «برخی از والدین هم تصور می کنند، بچه ها نه احساس دارند نه متوجه این مسائل می شوند، در حالی که بچه ها کور و نه کر نیستند. هم خوب احساس می کنند، هم می فهمند و  یاد می گیرند و بدان عمل می کنند. شاید بچه دو ساله بیان خوبی نداشته باشد اما حافظه خوبی دارد و همه مناظر و تصاویر را مثل یک دوربین ضبط می کند، پس نوع پوشش مان در خانه را جدی بگیریم.»

منبع: فارس

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

پوشش والدین در حضور بچه ها چگونه باشد؟ بیشتر بخوانید »

پدران چگونه در انتخاب‌های آینده دختران نقش دارند؟/رابطه معیوب پدر و دختر، زمینه‌ساز روابط غیراخلاقی

پدران چگونه در انتخاب‌های آینده دختران نقش دارند؟/رابطه معیوب پدر و دختر، زمینه‌ساز روابط غیراخلاقی


گروه خانواده؛زهره سعیدی: خیلی از بانوان و دختران موفق در دوران کودکی و نوجوانی شان پدرانی داشته‌اند که استعداد و احساسات آنها را همراه با قاطعیت و محبت توامان پرورش داده اند. در واقع این زنان در طول زندگی‌شان رشد شخصیتی با ثبات و موفق را از جانب پدرانشان کسب کردند که مورد احترام پدر و مردم بوده است و هیچگاه دچار عدم اعتماد به نفس یا عزت نفس نشدند و در تصمیم گیری های زندگی شان کمتر سر دوراهی یا چند راهی ها دچار لغزش و اشتباه شدند.

همچنین طبق تحقیقات روان شناسی دخترانی که در سنین بلوغ رابطه بهتری با پدرانشان دارند، در تحصیلات، دوست یابی و در نهایت انتخاب همسر و رابطه زناشویی با همسرانشان نیز موفق تر عمل کردند. به نوعی حاکمیت بهداشت روان در خانواده هایشان نیرومند تر بوده و در کنار قوانین منزل، تسلیم هیجانات عاطفی بیرون از خانه نشده و مسیر موفقیت را بهتر طی کردند.

بنابراین پدر نقش موثری در شگل گیری شخصیت یک دختری ایفا می کند که دیگران و خودش او را موفق می دانند. مطالعات نشان داده عدم ارتباط صحیح پدر  و دختر باعث افسردگی نوجوانی می‌شود، بنابراین تعلق بین دختران و پدران به اندازه ارتباط بین دختران و مادران حائز اهمیت است.

 

*دختران چه نیازهایی در ارتباط با پدرانشان دارند

نیازهای دختران از همان دوران جنینی در ارتباط با پدرانشان احساس می شود. از همان زمان که پدران برای دختر دار شدن، خوشحال شوند، ذوق از خود نشان بدهند و در مهر و محبت نسبت به دخترانشان کوتاهی نکنند. دختران تمایل دارند پدرانی مقتدر داشته باشند که حس ایمنی را از کودکی به آنها بدهد. بنابراین نیاز به محبت، صمیمیت، توجه و اقتدار پدرانه همیشه از سوی دختران احساس می شود که اگر این نیازها درست تأمین شود ارتباط مستقیمی بین روابط بزرگسالی او با دیگر مردان خواهد داشت.

«مریم ف»، دانشجوی وکالت می گوید که محبت همیشگی پدرش به او باعث گرایش صحیحش به جنس مخالف شده و این محبت واقعی توانسته محبت های دیگر را ببلعد. او می گوید که آنقدر در منزل سیراب محبت پدرش شده که هرگز برای کسب محبت رو به جنس مخالف نیاورده و حال هم قرار است با یکی از پسران هم دانشگاهی اش که مورد تأیید والدینش هم قرار گرفته، ازدواج کند. مریم مطرح می‌کند که پدرش بهترین الگو برای او بوده و او براساس زندگی پدر و مادرش آینده خود را بنا می کند.

دختران بیش از کادوها و اسباب بازی های گرانقیمت و جور و واجور نیاز به حضور و محبت پدرانشان در فرایند رشد دارند. درست است که مادر در زمینه محبت به کودک باید فعال باشد اما پدر نیز نقش حساسی را ایفا میکند. «کتایون صمیمی»، دختر 28 ساله و فارغ التحصیل دانشگاه  مطرح می‌کند که هیچ دختری بیش از نیاز به محبت پدر، به وسایل و هدایا نیاز ندارد چرا که حتی اگر پدران با این وسایل هم بخواهند محبتشان را نشان دهند، هیچ چیز مثل محبت و حضور پدر اثرگذار نیست و دختر را عاشق پدرش نمی کند. او می گوید که پدرش از دوران کودکی مرتب به او می گفته که دوستش دارد و عاشقش است، بنابراین ابراز محبت پدران به دختران نیز  کلید ساختن عواطف دخترانشان است.

کتایون می گوید که پدرش از دوران کودکی اجازه می داده گاهی در کنار او به خواب برود و شب را استراحت کند ، این کار حس عشق و محبت را در وجودش زیاد کرده و هنوز هم او عادت دارد که پدرش را در آغوش بگیرد و گاهی حتی از ناراحتی هایش صحبت کند.

همین نکته  کتایون نشان می دهد که اگر رابطه یک پدر و دختر سرد باشد، دختر در ارتباط با مردان دیگر نیز مشکلات زیادی از جمله بی زاری از مردان، عدم رابطه صحیح یا چسبندگی های اغراق آمیز دختران به همسر یا دیگر مردان زندگی شان صورت بگیرد و همه نشان از خلاء عاطفی شدید دارد.

خانمی تعریف می کرد که نتوانسته همسرش را در زندگی به خوبی جذب خود کند چرا که همیشه احساس می کرده از سوی او ترک می شود و یک روز همسرش او را ترک می کند. وقتی درباره گذشته اش با او صحبت کردم، مشخص شد که پدرش در دوران کودکی او و مادرش را ترک کرده و پدر و مادرش از هم طلاق گرفته اند.

گاه نیز دختران به خاطر همان تبعیض های جنسیتی از سوی  پدرانشان دچار محرومیت های زیاد یا محدودیت هایی می شوند که منطقی به نظر نمی رسد و همین امر باعث می شود که دختران در روابطشان دچار خطاهای زیادی شوند و اغلب نیز پدرانشان را مسئول بدانند و هیچگاه آنها را نبخشند. بنابراین از همین مثال ها نقش مهم پدر در زندگی دختران به خوبی مشخص می شود.

 

*نکاتی درباره تقویت روابط پدر و دختری در دوران بلوغ

بسیاری از روان شناسان معتقد هستند که اگر پایه روابط بین والدین و فرزندان در دوران کودکی به خوبی گذاشته نشده، باز هم در دوران بلوغ فرصت برای جبران هست. بنابراین بی توجهی و سوء رفتار در این دوره متأسفانه می تواند هیجانات منفی عاطفی زیادی را برای فرزندان به ویژه دختران ایجاد کند که باعث ارتباطات ناصحیح و ازدواج های اشتباه می شود.

«پری م» فارغ التحصیل مهندسی می گوید که همیشه پدرش در تصمیم گیری ها او را تنها گذاشته و در دوراهی های زندگی به او گفته که نمی تواند درست انتخاب کند، حال که الان هم یک بانوی ازدواج کرده شده هنوز هم از دوراهی های زندگی گریزان است و نمی تواند درست تصمیم بگیرد و احساس یک کودک چند ساله را دارد.

پژوهش های جامعه شناسی و روانشناسی نیز نشان داده دخترانی که در دام روابط غیر اخلاقی افتادند، با پدرانشان روابط سرد و معیوب داشتند و یا از سوی آنها مورد تحقیر،سرزنش، تبیه و سخت گیری یا تبعیض قرار می گرفتند. پدران برای جلوگیری از این مشکلات می توانند این موارد را رعایت کنند:

-بیشتر به حرف دخترانتان گوش دهید، بچه ها در دوره نوجوانی گوششان از نصحیت پر می شود به جای نصحیت به حرف هایش گوش دهید و او را با واقعیت های زندگی آشنا کنید.

-چشمش را به روی واقعیت ها باز کنید. این اتفاق بدون نصحیت و تنها با نشان دادن واقعیت ها هرچقدر هم دردناک باشد می تواندصورت بگیرد. مثلا درباره ارتباط با جنس مخالف صحبت کنید و آن را یک تابو ندانید حتی به او بگویید اگر مزاحمتی برایش ایجاد شد بدون هیچ مشکلی به شما اطلاع بدهد یا اینکه چطور ازخودش دفاع کند. دختران عموما اینطور مزاحمت ها را از ترسشان گزارش نمی کنند و این مسئله بشدت برایشان آزار دهنده می شود. بنابراین به دختران اطمینان دهید که بدون پنهان کاری همه چیز را می تواند با شما درمیان بگذارد بدون اینکه مواخذه و تنبیه شود.

 

براساس مطالعات با پایین آمدن سن بلوغ روانی بچه ها، از دوره راهنمایی می توان این حرف ها را به بچه ها زد تا از تجارب اذیت کننده آنها جلوگیری شود.

  -عبارت باید و نباید ممنوع: برای صحبت با بچه ها از عبارت های باید و نباید استفاده نکنید وگرنه آنها نمی توانند به شما اعتماد کنند. امروزه از دوران راهنمایی و دبیرستان می بایست در ارتباط با جنس مخالف و ملاک های ازدواج با بچه ها صحبت کرد و نباید هوش آنها را دست کم گرفت که متوجه این مسائل نمی شوند.

 -محدودیت های خانواده را برای دختران توضیح دهید. تمایل دختران به خودآرایی در سنین نوجوانی زیادمی شود در این زمینه می تواند خط و مشی خانواده را مشخص کنید تا بچه ها سردرگم نشوند بنابراین نه می بایست دختران زیاد آزاد باشند و نه محدود تا در درجه اول ایمنی شان حفظ شود. بنابراین درباره همه این مسائل با ذکر شئونات می توان با دختران صحبت کرد وگرنه اگر شما صحبت نکنید همه چیز در فضای مجازی برایشان فراهم است تا چشم و گوششان را باز کند.بهتر است همه این مسائل را به طریق صحیح از شما بشنوند. 

-با هم وقت بگذرانید. بهتر است هر چند وقت یک بار با دختران‌تان زمانی را تنهایی وقت بگذرانید مثلا به یک پارک یا سینما بروید یا بیرون از منزل ورزش کنید و در این فاصله از احوال و روحیات هم مطلع شوید. این کار خیلی به تقویت صمیمیت بین پدر و دختر کمک می کند.

پدران می بایست دخترانشان را برای عضویت در گروه های مختلف مذهبی، علمی ، ورزشی و تحصیلی تشویق کنند.گاهی برخی مسئولیت ها را در منزل به گردن آنها بیاندازند و در تصمیم گیری ها فرزندشان را دخیل کنند. بنابراین استقلال و آزادی مشروع در خانه بدون تحقیر و سرزنش می تواند ذهن بچه ها را به پرورش برساند.

 

انتهای پیام/





منبع خبر

پدران چگونه در انتخاب‌های آینده دختران نقش دارند؟/رابطه معیوب پدر و دختر، زمینه‌ساز روابط غیراخلاقی بیشتر بخوانید »

بچه ها چطور مسئولیت پذیر می شوند؟

بچه ها چطور مسئولیت پذیر می شوند؟


به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، ایجاد و تقویت حس مسئولیت پذیری فرزندان در مبانی تربیت قرآنی مهم تأکید بوده است. ما باید به فرزندان خود اعتماد کنیم و آنها را نسبت به تصمیم گیری هایشان مسئول کنیم؛ در کنارش البته باید خودمان نیز حضور داشته باشیم و در مسئولیت انتخاب گری، آنها را هم به خودشان واگذار کنیم، چرا که حس مسئولیت پذیری از کودکان انسان های توانمند، مقتدر و مسئول می سازد. 

زمانی که بچه ها مسئولیت پذیر تربیت شوند آنها هم در آینده فرزندانی مسئولیت گریز تربیت می کنند. مسئولیت والدین در برابر فرزندان، تربیت صحیح آنها است. این مسئولیت به اندازه ای مهم است که پیامبر اکرم ص فرمودند: «لَأِنْ یُؤدِّبُ اَحَدُکم وَلدَه خیرٌ لَه مِنْ أن یَتَصدَّقَ بِنِصْفِ صالحِ کلِّ یَوْم: اگر هر یک از شما به تربیت فرزند خود بپردازد، برای او نیکوتر از آن است که هر روز نیمی از درآمد خود را در راه خدا صدقه بدهد». همچنین پیامبر گرامی اسلام (ص) می فرمایند: «ما وَرَّثَ والِدٌ ولَدَهُ أَفْضَلَ مِنْ أدَبٍ: هیچ میراثی از ادب و تربیت صحیح برای فرزند بهتر نیست».

اما درباره اینکه چه زمان و مکانی برای مسئولیت پذیر کردن فرزندان مناسب است، باید گفت که معمولا بین 3 تا 5 سالگی، کودک هر چیزی را از روی تقلید یاد می‌گیرد برای همین می‌توانید مرتب کردن اتاق را مانند بازی به او نشان دهید و او را در این کار همراهی کنید. او نیاز دارد بداند این کار را از کجا شروع کند و هر وسیله را چطور سر جای خود بگذارد. بنابراین تصور نکنید فرزند شما خیلی کوچک است و از عهده این کار بر نمی آید، وقتی زمان تمیز کردن اتاق کودکتان می‌شود حتما مسئولیت‌هایی را به او بدهید.کودک با کمک شما معنای مسئولیت را می‌فهمد و تمایل پیدا می‌کند که این کار را تکرار کند. 

*واگذاری کارهای ساده به بچه ها

واگذار کردن کارهای ساده و کوچک به بچه ها برحسب توانمندی هایشان خیلی می تواند حس رضایتمندی را در وجودشان ایجاد کند. این کار حس اعتماد به نفس را در وجودشان پرورش می دهد و آنها را برای پذیرفتن مسئولیت ها و وظایف آینده آماده تر می کند. برخی از این کارها را از نظر می گذرانیم:

-کمک کردن در چیدن میز و سفره

یکی از کارهایی که بچه ها از سه سالگی می توانند با بزرگترها همکاری کنند، چیدن میز و سفره است کمک کردن در آشپزخانه و چیدن میز به آنها  کمک می کند که در درست شدن غذا خود را سهیم بدانند. بنابراین اجازه بدهید بچه ها کمکتان کنند و البته در حین کمک کردن نیز حواستان به آنها باشد و فضای آشپزخانه را برایشان امن کنید، به طور مثال آنها را از وسایل تیز  و برنده و خطرناک دور کنید.

بنابراین کودکان سنین چهار تا شش سال راحت در آماده سازی غذا به خانواده کمک می کنند ضمن اینکه آموزش های اولیه طرز درست کردن غذا را هم می توانند یاد بگیرند و در شست و شو نیز کمک کننده باشند حتی اگر اشتباهاتی هم داشته باشند می بایست با کمک والدین گاهی کمک کننده شوند.

-تمیز کردن اتاق

کودکان از سنی که می توانند راه بروند و کارهای ساده را انجام دهند، می توانند در تمیز کردن اتاقشان سهیم باشند. مثلا به آنها بگوییم که توپ هایش را جمع کند ، یا وسایلش را داخل سبد بریزد. اگر فرزند شما هفت سال دارد در تمیز کردن خانه می تواند کمک کند اگر در این زمینه علاقه نشان داد می توانید مسئولیت جارو کردن را به او بسپارید تا وقتش تلف نشود البته نباید این کار روزمره باشد و لازم نیست که هر روز این کار را انجام دهد.

*اجازه بدهید بچه ها مسئولیت رفتارشان را برعهده بگیرند

یکی از مسئولیت هایی که بچه ها باید آموزش ببینند، اینکه یاد بگیرند چطور با دیگران رفتار کنند. مثلا وقتی دختر شما احساسات برادر کوچک خود را جریحه‌دار می‌کند، او را مجبور به عذرخواهی نکنید. در این ‌صورت عذرخواهی او واقعی نخواهد بود و به برادرش هم کمکی نمی‌کند.

در عوض به احساسات دختر خود گوش بدهید و به او کمک کنید از احساسات پیچیده‌ خود سر در بیاورد، به ویژه احساساتی که باعث شده‌اند با برادر خود پرخاشگری کند. بعد از آن، وقتی که حالش بهتر شد، از او بپرسید چه‌ کاری می‌تواند بکند که رابطه‌ خود را با برادرش بهتر کند. شاید آماده‌ عذرخواهی باشد. ولی شاید هم با عذرخواهی احساس کند غرورش شکسته می‌شود و ترجیح ‌بدهد به جای آن یک داستان برای برادرش بخواند، به او کمک کند میز را بچیند یا او را محکم بغل کند.

بچه ها چطور مسئولیت پذیر می شوند؟

این به کودکان یاد می‌دهد رفتارشان با دیگران می‌تواند عواقبی داشته باشد. آنها وظیفه دارند اگر خراب‌کاری کردند، خودشان آن را درست کنند. اما چون شما او را مجبور نکرده‌اید، باید خودش انتخاب کند که اشتباهش را جبران کند، بنابراین این مسئولیت باعث می‌شود احساس بهتری پیدا کند و در نهایت بخواهد دوباره این کار را تکرار کند.

*تکنیک های کلیدی مسئولیت پذیری

مثال مسواک زدن را برای مسئولیت های ریز و کوچک دیگر در نظر بگیرید. ابتدا با بچه ها شروع به مسواک زدن دندان ها کنید که یک الگوی زنجیره ای را به انها آموزش دهید و آن را با کارهای حاشیه های جذاب همراه کنید ، به تدریج به آنها مسئولیت بیشتری بدهید و در نهایت خود بچه ها به تنهایی مسواک بزنند.

الگویی مثل همین برای گفتن متشکرم، خرد کردن کارهای بزرگ و غذا دادن به حیوانات و انجام تکالیف درسی و دیگر کارها را رعایت کنید. مثلا به آنها آموزش دهیم چطور گل بکارند و باغچه را هرس کنند و اینکه چطور دوچرخه سواری کنند. ممکن است ناراحت شوید از اینکه کودک شما دوباره لباس گرم خود را جا گذاشته است، اما این را به یاد داشته باشید که با سرزنش کردن او مسئله حل نمی شود. اما با روند آموزشی خرد کردن مسئولیت ها او را به یادآوری برداشتن وسایلش آموزش دهید.

قبل از اینکه بچه ها را برای بی مسئولیتشان سرزنش و تنبیه کنید، با آنها ارتباط برقرار کنید و با گفت وگو آنها را هدایت کنید، بچه ها اگر بدرفتاری ما را ببینند هرگز آن کار را یاد نمی گیرند و مدام لجبازی می کنند. ارتباط چشمی با فرزندتان برقرار کنید و به او بگویید که تو الان خیلی ناراحت هستی که گلدانت افتاده و شکسته ، فردا با هم به خرید می رویم، گلدان نو می خریم و گل هایت را در درون گلدان نو می کاری.

بچه ها چطور مسئولیت پذیر می شوند؟

*اضطراب سپردن مسئولیت های زودهنگام به بچه ها

برخی از والدین هم هستند که به خاطر مشغله زیاد و عجله یا کارمند بودن و یا حتی عدم آگاهی و تنبلی زیاد به فرزندشان اجازه یادگیری و رشد صحیح نمی دهند  و از آنها توقع مسئولیت های بزرگ برخلاف سنش دارند در حالیکه این مسئولیت ها فقط بچه ها را مضطرب می کند. خیلی از مادر و پدرها هستند که قبل از دو سن سالگی بچه را با اضطراب زیاد از شیر می گیرند یا از پوشک و جدایی رختخوابش را می طلبند درحالیکه نباید در این مراحل رشد عجله کرد باید صبور بود تا بچه ها پذیرای تغییرات باشند.

لطفا تغییرات و شرایط روحی فرزندتان را در نظر بگیرید و آمادگی او را در طول مراحل رشد بسنجید وگرنه او با اضطراب به مراحل بعدی پا می گذارد. به همین دلیل باز هم تکرار می کنیم که وظایفی را متناسب با سن و توان کودک به او بسپارید. به طور مثال، کودکان باید مسئول جمع آوری اسباب بازی ها و مرتب کردن اتاق خود باشند یا کودکان را در تعیین وظایف مشارکت دهید، اگر فرزند شما در انتخاب وظایفِ مربوط به خود سهمی داشته باشد، بیشتر به حرف شما گوش خواهد کرد.

بچه ها چطور مسئولیت پذیر می شوند؟

در نهایت وقتی وظایف مشخص شدند، در پیگیری آن ثبات داشته باشید. گاهی والدین صبور نیستند و فکر می کنند اگر خودشان کاری را انجام دهند آسان تر از این است که بارها آن را به فرزندشان گوشزد کنند.برای شانه خالی کردن از وظیفه، پیامدهایی در نظر بگیرید، مثل محرومیت از غذای مخصوص یا تماشای تلویزیون به مدت پانزده دقیقه یا اینکه چند قانون مشروط تعیین کنید. مثلا برای روز جمعه می توانید چنین قانونی قرار دهید: اول تمام کارها را انجام می دهیم و بعد به گردش می رویم. 

نکته نهایی هم این است که به کودک بیاموزید مسئول جبران اشتباهات خود نیز هست. مثلا اگر مایعی را روی زمین ریخت باید از او بخواهیم در تمیز کردن آن کمک کند. این را در امور دیگر خانه و فعالیت های بیرون نیز می توانیم مدنظر داشته باشیم.

منبع: فارس



منبع خبر

بچه ها چطور مسئولیت پذیر می شوند؟ بیشتر بخوانید »

۱۰ راهکار افزایش عزت نفس کودکان

۱۰ راهکار افزایش عزت نفس کودکان


به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، عزت نفس یکی از صفات پسندیده انسان در محیط خانواده و اجتماع محسوب می‌شود که در واقع یکی از فضیلت های اخلاقی است که نخستین بار نیز واژه اش در قرآن کریم به کار رفته است، بنابراین نخستین منبع و منشأ عزت خداوند رحمان است. در آیات قرآن پس از خداوند، رسول اکرم(ص) و مومنان به این صفت نسبت داده شده اند بنابراین همین نشان می دهد که هر یک از ما انسان ها می توانیم بدان دست یابیم.

در نظام ارزشی اسلامی همواره به داشتن عزت نفس و کسب آن و سفارشش به همه براساس آیات و روایات تأکید شده است. انسان از همان دوران کودکی تا جوانی می تواند با پرورش فطرت خود و توجه به رفتار و گفتارش به نیک بختی و عزت نفس دست یابد.

امام حسین(ع) در دعای عرفه می فرمایند: تمام عزت و بلندمرتبگی از آن خداست و هر که خدا را دوست بدارد، عزیز و گرنه ضعیف خواهد بود. در روایات اسلامی هم تأکید شده که مؤمن نباید وسایل و زمینه‌های ذلت خویش را فراهم سازد؛ چون خداوند خواسته او عزیز و سربلند باشد و برای حفظ این عزت بکوشد. در این دوره روانشناسان اسلامی نیز به تأسی از ائمه(ع) مباحثی مبنی بر ایجاد عزت نفس و افزایش آن از دوران کودکی را آموزش داده اند که شامل محبت کردن به کودکان، انتخاب نام نیک از ابتدا و احترام گذاشتن به آن است درباره برخی از جزئیات دستیابی به عزت نفس براساس اخلاق و تربیت اسلامی در ذیل صحبت میکنیم.

*** توجه و احترام به کودک

انسان هایی که از طفولیت مورد توجه و احترام بزرگترهایشان به ویژه والدین‌شان هستند، در آینده هم انسان های موفق و دارای اعتماد به نفس هستند، اینها با اینکه روح لطیفی دارند اما اعتماد به نفس و خودباوری بالایی دارند همین باعث رشد اخلاقی و ایجاد صفات نیک در آنها می شود.

بدالله بن عتبه، از مشاهیر فقهای اهل سنت، نقل می کند که: روزی در محضر حضرت سید الشهداء (ع) بودم که فرزند آن حضرت (امام سجاد ع) که کوچک بود، وارد شد . امام او را به نزد خود خوانده و به سینه چسبانید، پیشانیش را بوسید و فرمود: «بابی انت ما اطیب ریحک و احسن خلقک; پدرم به فدایت . چقدر خوشبو و زیبایی!»

برخی از مهمترین کارهایی که می توانیم برای افزایش عزت نفس کودکانمان از همان ابتدا انجام دهیم شامل این موارد است:

۱-شب‌ها هر کاری که داریم، کنار بگذاریم و برای کودک قصه بگوییم

اگر کودکمان دارای اتاق جداگانه ای است، هنگام خواب به اتاق او رفته و برای قصه بگوییم و به سوالاتش درباره موضوع قصه پاسخ دهیم تا قوه تخیل و هوشش در این راستا تقویت شود. حتی از این فرصت می توانیم استفاده کنیم و داستان های کودکانه اهل بیت و ائمه دینمان را برای بچه ها تعریف کنیم تا به خوبی در نهادشان رسوخ کند.

۲-اشتباهاتش را راحت ببخشیم

زمانی که فرزند ما اشتباهی می کند با جملاتی مثل اینکه «دیگر مادر یا پدر تو نیستم» یا «دفعه آخرت باشه از این کارها میکنی» او را بیشتر ناراحت و دچار عذاب وجدان نکنیم، بهتر این است که روش درست کار را به او آموزش دهیم و بگوییم «همه دچار اشتباه می شوند اما بهتر است از دفعه دیگر اینگونه عمل کنی».

بنابراین به فرزندمان نگوییم: «تو دیگه بزرگ شدی، نباید اشتباه کنی»، بلکه بگوییم «همه مرتکب اشتباه می شوند اما باید کار صحیح را یاد بگیریم».

۳-خوبی هایش را بزرگ کنیم

از کودکمان در جمع تعریف کنیم البته نه در حد اغراق آمیز که او را دچار توهم کند. بلکه در جمع خانواده بگوییم: «من به دخترم / پسرم افتخار میکنم که امروز اتاقش را مرتب کرده»، یا بگوییم: «خوشحالم که دختر/پسرم می تونه لباساشو خودش تنش کنه یا خودش به دستشویی بره».

نکن، دست نزن، حرف بد نزن، تف نکن، داد نزن، جیغ نزن، ندو، نریز، نپاش، اونجا نه، نه نه نه… همه اینها امر و نهی هایی است که بچه ها را تنها لجباز می کند بنابراین به جای اینها می بایست به بچه ها بگوییم چه کارهایی انجام دهند نه اینکه چه کارهایی انجام ندهند. مثلا بگوییم: عزیزم وقتی شامتو خوردی بشقابتو ببر آشپزخونه» یا «وقتی لباساتو عوض کردی ، بزار تو کشو» اینطوری بچه با نقشه ذهنی متوجه می شود که چه کاری انجام دهد.

۴-به حرف های فرزندمان خوب گوش دهیم

زمانی که فرزندمان خیلی شور و شوق نشان میدهد که درباره موضوعی با ما صحبت کنیم به او نگوییم: «الان حالم خوب نیست صداتو نشونم»، یا «دیگه نشونم از این حرف ها بزنی» یا اینکه «اینقدر حرف نزن سرم رفت» بلکه سعی کنیم به حرف هایش کامل گوش بدیم حتی اگر مشغول به کاری هستیم و با سوالاتمان به او بگوییم که به حرف هایش  گوش می دهیم.

۵-بی دلیل او را بغلش کنیم و ببوسیمش

در آغوش گرفتن بچه ها یکی از روش های دادن امنیت به آنها و احساس خوب اعتماد و عزت نفس است وقتی کودکی کمتر در اغوش گرفته می شود ناخودآگاه به سمت دیگرانی می رود که به او محبت بیشتری می کنند بچه هایمان را روزی چند بار در آغوش بگیریم و ببوسیم و بی دلیل به آنها بگوییم که دوستشان داریم.

۶-«اگه نکنی وای به حالت» را نگوییم!

یکی از روش های والدین برای ترغیب بچه ها به برخی کارها استفاده از واژگان و جملات تهدید آمیز است مثل اینکه «اگه نکنی وای به حالت»، «اگه پدرت بیاد بهش میگم»، «دیگه نبینم با پدرت و مادرت اینجوری حرف بزنی» یا «این مسائل به تو ربطی نداره»

سعی کنیم اگر بچه در موضوعی که به او مربوط نیست هم نظر داد، او را مشارکت بدهیم منتها به او بفهمانیم که این مسئله بزرگترها است. مثلا بگوییم: «عزیزم این مسئله بین من و پدرت است و نباید بچه ها فکرشونو مشغول کنن» یا «عزیزم به اتاقت برو و به بازی برس تا من هم بیام پیشت».

۷-گاهی با بچه ها کارتون ببینیم

یکی از علائق بچه ها به ویژه در این ایام که تمام وقتشان در خانه هستند تماشای کارتون است که البته آن هم می بایست با مدیریت والدین زمانبندی درست داشته باشد، خوب است گاهی به جای داد و فریاد و اینکه صدای تلویزیون را کم کن و مدام داری تلویزیون تماشا میکنی سرم رفت، خودمان هم کنار بچه هایمان کارتون ببینیم و با آنها لذت ببریم.

۸-اجازه سوال  و اعتراض به بچه ها بدهیم

برخی خانواده ها چنان فضای خفقان آوری در خانه ایجاد می کنند که به جز پدر و مادر کسی حق اظهار نظر در آنجا ندارد و بچه ها باید یک گوشه ای آرام باشند. اگر می خواهیم بچه هایمان در جامعه زمانی که دیگران به آنها آسیب می زنند یا تقاضای نادرستی از آنها دارند، جرأت اعتراض یا سوال پرسیدن داشته باشند باید خانه را برایشان محیط امنی کنیم که هم بتواند اعتراض وهم پرسشگری کنند.

بنابراین بهترین روش برای ایجاد روش درست اعترض یا ابراز وجود برای بچه ها این است که با آنها درست و با احترام صحبت کنیم مثلا بگوییم: «می دونم انجام این کار را دوست نداری، احساس میکنی بی انصافیه، حق داری اما وقتی داد می زنی من نمیتونم کمکت کنم.»

۹-اگر اشتباه کردید ، راحت عذرخواهی کنید

زمانی که اشتباه کردید و بچه به آن پی برد هیچوقت تفره نروید و بگویید: من اشتباهی نکردم بلکه اشتباهتان را گردن بگیرید و بگویید: «بزرگترها هم اشتباه می کنند و از این بابت از تو عذرخواهی میکنم». همین باعث می شود که بچه خودش هم در زمان بزرگسالی اشتباهاتش را گردن بگیرد و عذرخواهی کند.

۱۰-روابط‌تان با همسرتان را ترمیم کنید

اگر کودک محبت بین والدینش را ببیند قطعا در یک محیط امن پرورش پیدا میکند وگرنه اگر در یک محیط پر از استرس وجارو جنجال صحیح کنیم، تربیت صحیح هم داشته باشیم ، جوابگو نیست بنابراین از همین حالا اگر روابطمان مشکل دارد با گفت وگو سعی کنیم تنش در روابط را کم کنیم و در جمع خانوادگی به هم محبت کنیم تا کودک هم دارای روحیه خوب و شخصیت سالمتری داشته باشد این نوع بچه ها به راحتی می توانند از رفتار والدینشان الگوبرداری کنند.

منبع: فارس



منبع خبر

۱۰ راهکار افزایش عزت نفس کودکان بیشتر بخوانید »

هرچی فکر کردم که چه مطلبی درمورد این روزا بنویسم چیزی بهتر از این مطلب به ذهنم نرسید! اونا…


هرچی فکر کردم که چه مطلبی درمورد این روزا بنویسم چیزی بهتر از این مطلب به ذهنم نرسید!
اونایی که شهید شدن تربیت شده ی نظام آموزشی و تربیتی زمان طاغوت نبودن چرا که نه آیات جهادی براشون خونده میشد نه معلمهای اهل جهاد میدیدن!
اون چیزی که باعث شد خیلیا شهید بشن ریشه در تربیت پدرمادراشون داشت که به بچه هاشون یاد داده بودن برای خدا و تشویق های خدا زندگی کنن ولاغیر!
گاهی وقتا بعضیا میگن اگه به فرزندمون رقص یاد بدیم چی میشه؟
میگم خاصیت رقص اینه که برای عده ای برقصی تا با لذت به تو بگن به به!
اونایی که معمولا به رقص میگن به به ؛ جزو اهل خدا هستن؟؟؟
این مثالو زدم که توخود حدیث مفصل بخوانی از این مجمل!
در ضمن اینم بگم نه منظور بنده اینه اهل رقص کافر هستن و نه منظورم از اهل خدا عده ای ریشو و نمازخون هست!
امیدوارم وارد حاشیه نشین اما بازهم نیاز به توضیح باشه در خدمتم!



منبع

kord_ra@

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.

هرچی فکر کردم که چه مطلبی درمورد این روزا بنویسم چیزی بهتر از این مطلب به ذهنم نرسید! اونا… بیشتر بخوانید »