فرهاد مجیدی

به گزارش مجاهدت از مشرق و به نقل از سایت «الامارات الیوم»، ناامیدی بزرگی گریبان‌گیر هواداران چهار تیم شارجه، النصر، عجمان و البطائح شد؛ تیم‌هایی که با حذف زودهنگام از مرحله یک‌هشتم نهایی جام رئیس دولت، ادامه روند نتایج ضعیف خود از ابتدای فصل را رقم زدند.

این حذف زودهنگام برای هواداران این تیم‌ها سنگین بود چراکه امیدوار بودند تیم‌هایشان بتوانند برای یکی از عناوین مهم فصل رقابت کنند، به‌ویژه با توجه به حمایت مدیریتی و ثبات نسبی فنی که پیش از آغاز مسابقات داشتند. اما آنچه در زمین رخ داد، کاملاً برخلاف انتظار بود؛ هویت فنی تیم‌ها رنگ باخت و برنامه‌های تاکتیکی کارایی خود را از دست دادند، تا هم عملکرد و هم نتایج با افت قابل توجهی روبه‌رو شوند.

در پی تداوم ناکامی‌ها، صداهای انتقادی از میان هواداران بلند شد و خواستار تصمیمات جدی و قاطع برای بازگرداندن درخشش از دست‌رفته تیم‌هایشان شدند؛ چراکه لیگ به‌عنوان آخرین فرصت برای نجات فصل در حال تبدیل شدن به تنها امید باقی‌مانده است، پیش از آنکه این فصل جاه‌طلبی‌ها به فصلی برای فراموشی تبدیل شود.

شارجه؛ تیمی با چهره‌ای گم‌شده

زمانی که باشگاه شارجه با مربی صربستانی میلوش میلوویویچ قرارداد بست، هدفش ادامه مسیر موفقیت‌ها و حفظ اعتبار سال‌های گذشته بود. اما عملکرد میدانی نشان داد تیم دچار افت چشمگیری شده و میان کیفیت بالای بازیکنان و ضعف تاکتیکی مربی تناقض آشکاری وجود دارد.

شارجه بدون سازمان دفاعی مشخص و بدون فشار مؤثر در میانه زمین بازی می‌کند، گویی سرمربی شناخت درستی از بازیکنانش ندارد. حاصل این ضعف، مجموعه‌ای از نتایج ضعیف بوده؛ پنج شکست در شش بازی اخیر، از جمله حذف غیرمنتظره از جام مورد علاقه‌اش در برابر تیم دسته‌اولی یونایتد. این ناکامی‌ها در لیگ نیز ادامه یافته و شارجه با تنها هفت امتیاز در رده دهم جدول قرار گرفته و عملاً از کورس قهرمانی خارج شده است.

النصر؛ تیمی بدون هماهنگی

با وجود خریدهای مهم و بودجه بالا پیش از فصل، تیم النصر هنوز انسجام لازم و برنامه بازی مشخصی ندارد. در بسیاری از مسابقات، این تیم نتوانسته موقعیت گل بسازد و توقعات هوادارانش را برآورده کند.

در جام رئیس دولت نیز همین الگو تکرار شد و «العمید» در خانه خود برابر تیم قعرنشین لیگ، بنی‌یاس، با دو گل شکست خورد و از رقابت‌ها کنار رفت. حضور سرمربی صربستانی اسلاویسا یوکانویچ نیز تغییری در وضعیت کلی تیم ایجاد نکرده است. النصر همچنان در یک بازی نتیجه می‌گیرد و در بازی بعدی افت می‌کند. این تیم با ۸ امتیاز از شش بازی (۲ برد، ۲ تساوی و ۲ شکست) در رده نهم جدول قرار دارد و فعلاً از کورس قهرمانی دور مانده است.

عجمان و از دست رفتن شخصیت جنگنده

عجمان در سال‌های گذشته تیمی جنگنده و با روحیه‌ای بالا بود، اما زیر نظر سرمربی صرب گوران توویگدزیچ آن ویژگی‌ها را از دست داده است. این تیم طی کمتر از دو ماه از دو جام جام رئیس دولت و جام اتحادیه حرفه‌ای‌ها کنار رفت. ابتدا برابر الوحده و سپس مقابل الجزیره، نتایجی که شوک بزرگی برای مدیریت و هوادارانش بود چون انتظار داشتند «نارنجی‌ها» در این دو جام مدعی باشند.

اکنون عجمان نه استحکام دفاعی سابق را دارد و نه انرژی لازم در انتقال‌ها را. از طرفی، تاکتیک‌های هجومی منسجمی نیز دیده نمی‌شود، که نشان می‌دهد سرمربی دیگر برنامه تازه‌ای برای تیم ندارد. حالا مدیران باشگاه در دو راهی سختی قرار گرفته‌اند: ادامه ثبات فنی یا آغاز جست‌وجو برای مربی جدیدی که بتواند روحیه و جایگاه واقعی «نارنجی‌ها» را بازگرداند.

البطائح؛ گرفتار در گرداب زودهنگام

باشگاه البطائح فصل را با امیدی فراتر از بقا آغاز کرد و تصمیم گرفت با حفظ سرمربی ایرانی‌اش فرهاد مجیدی، مسیر موفق فصل گذشته را ادامه دهد؛ فصلی که در آن تیم را از سقوط نجات داده بود.

اما امسال اوضاع متفاوت بود. البطائح خیلی زود درگیر نتایج ضعیف شد؛ از حذف در جام اتحادیه مقابل النصر گرفته تا شکست برابر شباب‌الاهلی در جام رئیس دولت. اکنون این تیم تنها با سه امتیاز در رده دوازدهم جدول لیگ قرار دارد و دوباره سایه سقوط را بالای سر خود می‌بیند.

مجیدی هنوز نتوانسته سبک بازی منسجم و پویایی به تیمش بدهد. بازی البطائح بیشتر بر پایه دفاع متمرکز است، اما فاقد مالکیت مؤثر و حملات خطرناک است، و همین باعث شده تیم در مسیر نزولی قرار بگیرد؛ مسیری که در صورت ادامه، ممکن است آن‌ها را دوباره به لیگ دسته پایین‌تر بفرستد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، تیم‌های فوتبال البطائح و عجمان در هفته سوم لیگ ادنوک امارات رو در روی هم قرار گرفتند که این بازی با نتیجه یک بر صفر به سود عجمان خاتمه یافت تا فرهاد مجیدی و شاگردانش در البطائح یک شکست دیگر را در فصل جاری تجربه کنند.

حمد الدبیخی، کارشناس فوتبال امارات، پس از شکست تیم فوتبال البطائح مقابل عجمان در لیگ ادنوک امارات، ضمن انتقاد از عملکرد این تیم اظهار داشت: نیمه اول بازی اصلاً خوب نبود. بازیکنان تمرکز کافی نداشتند، اشتباهات زیادی مرتکب شدند و هیچ شخصیت بازی از خود نشان ندادند. به نظر می‌رسید تیم نمی‌دانست از بازی چه می‌خواهد.

الدبیخی با اشاره به اظهارات فرهاد مجیدی، افزود: مربی گفته بود از تیم راضی است، اما واقعیت این است که نیمه اول ضعیف‌ترین نیمه تیم بود. شوت‌زنی بازیکنان ضعیف و جاگیری آن‌ها در زمین مناسب نبود.

این کارشناس فوتبال ادامه داد: وقتی البطائح گل دریافت کرد، ناگهان روند بازی تغییر کرد و بازیکنان فعال شدند. اما سوال اینجاست که چرا تیم از ابتدا با انگیزه و برنامه وارد زمین نمی‌شود؟ ساختار دفاعی ضعیف و اشتباهات زیاد باعث شد تیم فشار زیادی متحمل شود و مجبور شود عقب‌نشینی کند تا بتواند به گل برسد.

الدبیخی در پایان تصریح کرد: مشکل اصلی نه تنها به بازیکنان محدود می‌شود، بلکه به تحلیل مربی از تیم خود و تیم مقابل برمی‌گردد. اگر سرمربی نتواند تیم خود را درست کند، چطور می‌تواند رقیب را کنترل کند؟

به گزارش مجاهدت از مشرق، فرهاد مجیدی در نیم‌فصلی که هدایت البطائح را بر عهده داشت توانست نتایج خوبی را با این تیم کسب کند و مانع از سقوط تیم به دسته پایین‌تر شد. هر چند که پیش از این رسانه‌های اماراتی اعلام کردند فرهاد مجیدی در البطائح نمی‌ماند اما در نهایت باشگاه توانست با این سرمربی ۴۹ ساله ایرانی به توافق برسد.

طبق اعلام رسانه السدد امارات قرارداد فرهاد مجیدی با البطائح تمدید شد و این سرمربی ایرانی فصل بعد هم در این تیم باقی خواهد ماند.

البطائح دومین تیم اماراتی است که فرهاد مجیدی هدایتش را بر عهده می‌گیرد. این سرمربی ایرانی پیش از این هم با اتحاد کلباء دو فصل کار کرد و توانست عملکرد خوبی با آن تیم داشته باشد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، «استقلال قهرمان جام حذفی ایران شد»، این تیتری بود که در پایان دیدار آبی‌پوشان با ملوان در خروجی رسانه‌ها و فضای مجازی قرار گرفت. استقلال با این قهرمانی نه تنها، پرافتخارترین تیم ایران در جام حذفی شد، بلکه سهمیه حضور در لیگ سطح ۲ قهرمانان آسیا را به دست آورد. این قهرمان آسان نبوده و حاصل تلاشی بود که هشت شاکی آبی‌پوشان آن را از معدن سختی‌ها استخراخ کرد.

اما چرا باید هنر مجتبی جباری در قهرمانی استقلال را ستود؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت استقلال مدل ۱۴۰۳- ۰۴ یک تیم خاص بود که در ابتدای فصل با هزینه گزاف برای کسب عنوان قهرمانی و رقابت با تراکتورسازی، سپاهان و پرسپولیس بسته شد، اما شروع موفقیت‌آمیزی در لیگ برتر نداشت تا جواد نکونام خیلی زود از جمع پسران آبی جدا شود؛ جدایی‌ای که نیمکت استقلال را به پارکینگ مربیان موقت تبدیل کرد. سهراب بختیاری‌زاده (۲ مرتبه)، پیتسو موسیمانه، محمد نوازی، میودراگ بوژوویچ و مجتبی جباری بعد از نکونام، روی نیمکت تیم حضور داشتند.

استقلال که با لشکری از مربیان داخلی و خارجی لیگ را با ۳۴ امتیاز و جایگاه نهمی به پایان رساند، در جام حذفی متفاوت ظاهر شد و با شکست تیم‌های شمس‌آذر قزوین، پیکان تهران، صنعت‌نفت آبادان و ملوان بندر انزلی در نهایت جشن قهرمانی را در شهر اراک برگزار کرد؛ جشنی که چندین پیام مهم می‌تواند برای فوتبال ایران داشته باشد.

پیام نخست این جشن تکیه بر ظرفیت‌های داخلی و مربیان بومی بود. مجتبی جباری در حالی کشتی طوفان‌زده استقلال را به ساحل آرامش جام حذفی رساند که پیش از وی بوژوویچ با قراردادی دلاری روی نیمکت آبی‌پوشان حضور داشت و حتی یک برد را با این تیم کسب نکرد. موسیمانه نیز شرایط چندان بهتری نداشت و در نهایت طلبکارانه از استقلال رفت و باشگاه منتظر رای فیفا است تا خسارتی سنگین به این مربی آفریقایی پرداخت کند.

میودراگ بوژوویچ دیگر مربی خارجی این فصل استقلال بود که بسیاری از کارشناسان باور داشتند این مربی نامی در حد و اندازه‌های استقلال نیست و مرد اشتباهی نیمکت آبی‌پوشان لقب گرفت. بوژوویچ نیز در کوتاه مدت فرار را بر قرار ترجیح داد تا دست‌پخت چند مربی مختلف استقلال به مجتبی جباری برسد؛ جوانی که استقلالی‌ها خاطرات فراوانی با هنرنمایی‌های او در مستطیل سبز دارند.

زیدان آسیا بعد از حضور در استقلال، آرامشی نسبی را به این تیم تزریق کرد. آرامشی که کمتر در آن از چند دستگی خبر بود و بازیکنان بیشتر در خدمت تیم بودند. آرامشی که در نهایت با ضیافت کباب قو در اراک به پایان رسید و استقلال در فصل تلخ خود توانست یک جام دیگر به کلکسیون افتخاراتش، اضافه کند.

او مانند نسخه زیدان واقعی معجزه کرد. شاید این روزها هواداران استقلال وی را با زیدان نسخه ۲۰۱۶ مقایسه کنند؛ جایی که ستاره مسلمان فوتبال جهان در میانه راه جایگزین رافائل بنیتز نامدار شد و در نهایت توانست یازدهمین عنوان قهرمانی اروپا را با رئال‌مادرید به دست آورد.

جباری در حالی با عبور از ملوانان، استقلال را قهرمان کرد که مدیران باشگاه بدون توجه به حضور وی روی نیمکت و موفقیت‌های نسبی که در چند دیدار کسب کرده بود، به صورت مستمر در حال مذاکره با نام های بزرگی در دنیای فوتبال بودند. نام‌هایی که توقعات میلیون دلاری داشتند و تا کنون نیز هیچ کدام از این نام‌ها، پاسخ مثبتی به علی نظری‌جویباری و مشاور هلندی وی نداده‌اند.

جباری نشان داد می‌شود از دل سختی به خوشبختی رسید و راه خوشبختی نیز قرارداد دلاری نیست؛ زیرا اگر قراردادهای دلاری نسخه شفابخش استقلال بود، بی‌تردید موسیمانه و بوژوویچ اکنون شرایط متفاوتی در این تیم داشتند.

مدیران استقلال هر چند که این روزها با هیاهوی فراوان به دنبال استخدام یک نام بزرگ برای نیمکت آبی‌پوشان هستند، اما نباید فراموش کنیم که نام‌های بزرگ نه تنها همیشه معجزه‌گر نیستند؛ بلکه شخصیت‌های پرتوقعی در کشور ما به شمار می‌روند که در سالیان گذشته جز خسارت محض یادگاری از آنان در فوتبال ایران باقی نمانده است. تاریخ فوتبال ایران نشان داده که مربیان جوان که جانشین نام‌های بزرگ شده‌اند، عملکرد به مراتب بهتری از برخی چشم‌رنگی‌ها داشتند.

امیر قلعه‌نویی، علی دایی، یحیی گل‌محمدی، فرهاد مجیدی و مجتبی جباری نمونه این مربیان هستند. این مربیان جانشین مربیان خارجی مانند رولند کخ، لورانت، کالدرون، وینفرد شفر و بوژوویچ شده و در نهایت به عنوان قهرمانی لیگ یا جام حذفی رسیدند.