فرهنگی

یه حبه قند
از شنیدن تا دیدن

همه کسانی که به نحوی گرایش به پیدا کرده اند اگر به خوبی به گذشته هویتی خود بنگرند خواهند دید مهم ترین و اوّلی ترین عاملی که آنها را قلبا به دین داری متمایل کرده و مزه آن را به جانشان نشانده است عموما نه شنیدن سخنان فلان سخنران یا مطالعه نوشته جات بهمان نویسنده بلکه رفتارهای دینی صادقانه از یک یا چند انسان دین مدار بوده است. آن فرد و این رفتار، ممکن است تاکید بر کسب روزی توسط پدری صبور و تلاشگر یا آموختن حکمتی عمیق از یک خوش برخود و مهربان یا تقیّد به توسط مادری دلسوز یا دوستی همدل یا تعطیلی مغازه در وقت توسط بقال خوش حساب محل یا چشم پاکی یک راننده تاکسی و قانع یا عاشقانه یک رزمنده و… باشد
حقیقتا معتقدم یکی از مشکلات نسل امروز نسبت به نسل های گذشته آن است که نسل امروز آدم های دین دار متعالی به معنای واقعی کمتر کمتر ها ها و ها می بیند کمتر ها و ها می بیند؛ نفَسِ گرم انسانهای الهی را کمتر حس می کند؛ بیشتر می شنود این شنیدن در کنار ندیدن؛ آفت تازه ای می آفریند؛ با خود می پندارد احتمالا یا دین و دین داری مشتی تعالیم دست نیافتنی و غیرقابل انطباق با زندگی امروزی است و یا انسانها ذاتا موجوداتی منفعت گرا و قدرت طلب هستند و سنخیتی با امور الهی ندارند؛ دین داری را یک استثنا و خلاف جهت گرایش های و ذاتی انسان تلقی می کند
اهمیت کار رسانه ای و جای خود اما شاید برای ترغیب انسان ها به دین لازم نباشد دائما برای آنها حرف بزنیم یا پستهای رنگارنگ اینستاگرامی و عاشقانه های مذهبی و… بگذاریم، شاید مهمترین کار این است که در مقابل چشم دیگران فقط به تعالیم دین عمل کنیم تا انسانها ببینند زندگی با چاشنی دین چقدر شُدنی، چه شیرین و تا چه اندازه آرامش بخش است تا ببینند می‌شود به قدرت رسید و دچار فساد نشد، هیاتی بود و زندگی خانوادگی عاشقانه ای داشت میشود چادری و موفق و شاد بود و مغرور نشد و بازاری بود و نماز اول خواند وسط جنگ، شاد بود و…
اهل بیت ع به ما فرموده اند: کونوا دعاة الناس بغیر السنتکم: مردم را با غیر از زبانتان [یعنی با عملتان] به سمت دین دعوت کنید.
فراموش نکنیم تاثیر دهها برابر بیشتر از است: دوصد گفته چون نیم کردار نیست.