فرهنگ جبهه

گروه ساجد دفاع‌پرس: شهادت‌نامه‌ها نمایان‌گر عشق شهیدان به پروردگارشان هست؛ همان عاشقانه‌هایی که اوج بندگی بنده‌ترین بندگان خدا را به اثبات می‌رساند و نشان می‌دهد که به راستی آن‌هایی که شهید شدند، شهیدانه زیستند؛ آری! شرط شهید شدن، شهید بودن هست؛ این را از شهادت‌نامه‌ها می‌توان فهمید.

بهشتم می‌بری یا سوی جهنم؟

آقای من‌! ای کاش می‌دانستم درباره‌ من چه اراده‌ای داری؟ می‌خواهی مرا در آتشت بسوزانی یا در پناه خویش مأوا دهی؟ خدایا تو به من بسیار احسان کردی و نعمت بسیار دادی؛‌ ای کاش می‌دانستم سرانجام به بهشتم می‌بری یا به سوی دوزخم می‌رانی؟

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: بزرگ‌ترین مؤلفه‌ای که جنگ تحمیلی هشت‌ساله را مقدس کرد، معنویت بود که در کنار عقلانیت، موجب درخشش رزمندگان اسلام مقابل ارتش تا به‌دندان مسلح بعثی و خلق حماسه‌هایی شگرف شد؛ بدون‌شک یک بعد از این معنویت، امدادهای غیبی بود که در نتیجه توسل رزمندگان به اهل‌بیت (ع) رخ می‌داد و عنایاتی خاصه از جانب برگزیدگان الهی، بر جبهه حق و راهگشای نیروهای اسلام در مواقع بحران بود.

آب زمزم

نمونه‌ای از این امدادهای غیبی، خروشیدن چشمه آب در پی اصابت خمپاره دشمن بود که ماحصل آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «در عملیات نصر ۴، در ارتفاعات مشرف به شهر ماووت، از بی‌آبی داشتیم تلف می‌شدیم. همه درمانده بودیم. ناگهان از آن‌جا که خدا می‌خواست، خمپاره‌ای به صخره‌ای خورد و با کنده شدن تخته‌سنگی بزرگ، چشمه آبی پیدا شد. به شکرانه و از شوق، همه اول وضو ساختند و دو رکعت نماز خواندند و سپس به پدافند منطقه پرداختیم. با آن آب فراوان، مشکل بی‌آبی ما حل شد».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: بزرگ‌ترین مؤلفه‌ای که جنگ تحمیلی هشت‌ساله را مقدس کرد، معنویت بود که در کنار عقلانیت، موجب درخشش رزمندگان اسلام مقابل ارتش تا به‌دندان مسلح بعثی و خلق حماسه‌هایی شگرف شد؛ بدون‌شک یک بعد از این معنویت، امدادهای غیبی بود که در نتیجه توسل رزمندگان به اهل‌بیت (ع) رخ می‌داد و عنایاتی خاصه از جانب برگزیدگان الهی، بر جبهه حق و راهگشای نیروهای اسلام در مواقع بحران بود.

چشمه آب

بیرون آمدن چشمه آب بر اثر اصابت گلوله دشمن، نمونه یکی از این امدادهای غیبی بود که ماجرای آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: در منطقه‌ی عملیاتی «والفجر ۴» در دشت شیلر وقتی موفق به گرفتن ارتفاع ۱۵۰۴ نشدیم، به پشت خاکریز در وسط دشت رفتیم و شروع کردیم به مقابله با پاتک دشمن؛ تا این‌که به تدریج ذخیره‌ آب‌مان تمام شد و به وضع بدی گرفتار شدیم.

حدود دو روز بود که بچه‌های مهندسی مشغول حفر سنگر‌های زمینی بودند تا ما جان‌پناهی داشته باشیم. درست زمانی که بی‌آبی نزدیک بود، همه‌ نیرو‌ها را از پا در آورد. در یکی از همین سنگر‌ها که کم عمق‌تر از بقیه بود، آب بسیار شفاف و خوش‌طعمی بیرون زد. پس از آن تا روز آخر از نظر آب تأمین بودیم.

انتهای پیام/ 113