قتل

به گزارش مجاهدت از مشرق، محمد نادربیگی اظهار کرد: در پی تصادف یک دستگاه موتور سیکلت با یک خودروی دناپلاس در یکی از نقاط شهرستان فردیس، راکب موتور سیکلت و سرنشینان خودرو که ۳ نفر بودند با یکدیگر درگیر می‌شوند که در این حین یک نفر پیرمرد اقدام به جدا کردن آنان می‌کند و یک نفر از سرنشینان خودرو دناپلاس با زدن یک ضربه مشت بر سینه پیرمرد ۷۲ ساله و زمین خوردن او در نهایت منجر به قتل وی شد.

وی بیان کرد: فرد ضارب که پس از ارتکاب قتل متواری بود با اقدامات اطلاعاتی و تلاش‌های شبانه روزی کارآگاهان پلیس آگاهی استان در شهریار شناسایی و دستگیر و پس از آن روانه زندان شد.

رئیس پلیس آگاهی استان البرز با بیان این که با کنترل خشم می‌توان از بروز بسیاری از جرایم و حوادث ناگوار پیشگیری کرد از شهروندان خواست در صورت مشاهده هرگونه نزاع و درگیری و موارد اینچنینی با شماره‌گیری مرکز فوریت‌های پلیسی ۱۱۰ ما را در جریان بگذارند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، پرونده این مرد بامداد شانزدهم تیر سال ۹۵ به جریان افتاد. آن روز جسد مردی در یک سمند سوخته در جاده ورامین پیدا و در تحقیقات پلیسی مشخص شد که وی مردی میانسال به نام فریبرز بود و در شرق تهران زندگی می‌کرد.

فریبرز صاحب یک نمایشگاه اتومبیل بود و متخصصان پزشکی قانونی اعلام کردند که وی پیش از آتش گرفتن سمند با ضربات چاقو به قتل رسیده است. ماموران در نخستین اقدام به تحقیق از همسر مقتول پرداختند.

او گفت: شب قبل همراه همسر و فرزندانم برای صرف شام به خانه پدرم رفته بودیم. بعد شوهرم گفت کار مهمی دارد و از خانه خارج شد. حوالی نیمه شب بود که با من تماس گرفت و گفت که کارش طول کشیده و خواست که ما در خانه پدرم بمانیم. من هم قبول کردم تا اینکه مأموران به خانه‌ام آمدند و گفتند که شوهرم به قتل رسیده است.

اگرچه زن جوان مدعی بود از قتل شوهرش بی‌خبر است، اما در ادامه تحقیقات شواهدی به‌دست آمد که نشان می‌داد پسرخاله او اسرار جنایت را می‌داند. بررسی‌ها حکایت از این داشت که پسرخاله ۲۳ ساله این زن، شب حادثه به خانه آن‌ها رفته و به همراه شوهر وی (مقتول) سوار سمند او شده و خانه را ترک کرده است.

پسر جوان دستگیر شد، اما ادعا کرد از سرنوشت مقتول بی‌خبر است. با این حال در ادامه سرنخ‌هایی به‌دست آمد که نشان می‌داد ادعاهای او و همسرمقتول دروغ است.

اول اینکه همسر مقتول گفته بود که شب حادثه میهمان خانه پدرش بوده، اما در آن شب پدر و مادر او در مسافرت بودند. پسر جوان نیز ادعا کرد که شب حادثه سوار خودروی مقتول شده و با هم به سمت خانه‌شان در شرق تهران به راه افتاده‌اند، حال‌آنکه بررسی‌ها نشان می‌داد که آن‌ها مسیر دیگری را در پیش گرفته بودند.

از سوی دیگر کارآگاهان متوجه اختلافات شدید میان مقتول و همسرش شدند که این مسئله فرضیه دست داشتن زن جوان در جنایت را قوت می‌بخشید. دراین شرایط بازپرس پرونده دستور بازداشت همسر ۳۵ ساله مقتول و پسرخاله او را صادر کرد تا اینکه متهمان اسرار جنایت را فاش کردند.

پسر جوان گفت: یک روز قبل از جنایت بود که برای انجام کاری با دخترخاله‌ام تماس گرفتم و فهمیدم با شوهرش دعوایش شده است. به قدری عصبانی شدم که تصمیم گرفتم این مرد را تنبیه کنم. شب حادثه بدون اطلاع دخترخاله‌ام به خانه آن‌ها رفتم و به بهانه انجام کاری سوار سمند او شدیم و از خانه بیرون رفتیم.

وی گفت: در بین راه، خواستم توقف کند و همان موقع بود که با چاقو او را به قتل رساندم. پس از آن هم به اطراف جاده ورامین رفتم و ماشین را به همراه جسد آتش زدم و فرار کردم. در ادامه تحقیقات معلوم شد که زن جوان نیز اگرچه از ماجرای قتل بی‌اطلاع بوده، اما پس از حادثه متوجه قتلی که پسرخاله‌اش مرتکب شده قرار گرفته است.

این زن و مرد جوان پس از مدتی در دادگاه کیفری پای میزمحاکمه رفتند. متهم اصلی به قصاص و همسر مقتول نیز به زندان محکوم شد. حکم به تأیید قضات دیوان عالی کشور رسید و با قطعی شدن رای، پرونده به شعبه اول اجرای احکام دادسرای جنایی تهران فرستاده شد. به این ترتیب شمارش معکوس برای قصاص عامل جنایت شروع شد، اما به گفته مسئولان زندان، او توبه کرده و در این سال‌ها مرتکب خطایی نشده بود.

همین باعث شد که تیم صلح و سازش مستقر در دادسرای جنایی تهران برای نجات قاتل از مرگ وارد ماجرا شوند. تلاش‌ها سرانجام نتیجه داد و اولیای دم وقتی شنیدند قاتل پشیمان است و در زندان نیز مرتکب خطایی نشده به‌خاطر رضای خدا و اعیاد شعبانیه از قصاص قاتل گذشت کردند و او را بخشیدند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، ۱۰‌آذرسال‌۹۸ مأموران پلیس تهران از مرگ مشکوک زن جوانی در خانه‌اش باخبر شدند. شوهر آن زن که با پلیس تماس گرفته‌بود، گفت: «امروز صبح وقتی از خواب بیدار شدم همسرم را صدا زدم، اما پاسخی نشنیدم. سراغش رفتم و او را تکان دادم که فهمیدم مرده است. نمی‌دانم چه بلایی سرش آمده برای همین از پلیس درخواست کمک دارم.»

بعد از این تماس مأموران به آدرس خانه او در خیابان شریعتی رفتند و با جسد مهتاب ۳۲‌ساله روبه‌رو شدند که در اتاق خواب روی زمین افتاده‌بود. با انتقال جسد به پزشکی قانونی شوهر آن زن بار دیگر مورد تحقیق قرار گرفت و مدعی شد همسرش سابقه بیماری داشته و احتمالاً به همین خاطر فوت کرده‌است. تحقیقات در این زمینه ادامه داشت که کارشناسان پزشکی قانونی اعلام کردند علت فوت بر اثر فشار بر عناصر حیاتی گردن بوده است. با اعلام این نظریه پرونده با موضوع قتل عمد تشکیل شد و از آنجایی‌که زمان قتل شوهر مقتول در محل حاضر بود، آن مرد به عنوان اولین مظنون بازداشت شد.

مرد جوان ابتدا مدعی شد از ماجرای قتل اطلاعی ندارد تا اینکه در بازجویی‌های فنی به قتل همسرش اعتراف کرد و در شرح ماجرا گفت: «من و مهتاب پنج‌سال قبل با هم ازدواج کردیم و صاحب یک فرزند شدیم. ابتدا زندگی خوبی داشتیم، اما مدتی گذشت که اختلاف پیدا کردیم و چند بار با هم درگیر شدیم. شب حادثه بعد از خوردن شام به اتاق خواب رفتم تا استراحت کنم، اما همسرم دوباره سر موضوعی بحث کرد و کار به درگیری کشید. این شد که از شدت عصبانیت پارچه‌ای را برداشتم و دور گلوی او پیچیدم و او را خفه کردم. تا صبح صبر کردم و برای اینکه پلیس را گمراه کنم دروغ گفتم.»

شوهر مقتول بعد از بازسازی صحنه جرم راهی زندان شد و پرونده با صدور کیفرخواست به دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد. متهم در اولین جلسه مقابل هیئت قضایی شعبه‌دوم دادگاه قرار گرفت. در آن جلسه اولیای‌دم که پدر و مادر مقتول بودند برای دامادشان درخواست قصاص کردند. در ادامه متهم در جایگاه ایستاد و خلاف اظهاراتش درباره انگیزه قتل ادعای جدیدی مطرح کرد و گفت: «قبول دارم همسرم را کشته‌ام، ولی مرگ او اتفاقی و به خاطر یک شوخی بود.» او در ادامه گفت: «من و همسرم با هم اختلاف داشتیم، اما اختلاف ما طوری نبود که بخواهم او را بکشم. اختلاف ما مثل همه زوج‌ها فقط به خاطر اختلاف نظر بود.

بعد از دستگیری، در دادسرا به خاطر فشارهای روحی و بازجویی بود که به قتل اقرار کردم، اما حالا حقیقت را می‌گویم. آن شب من و همسرم بعد از خوردن غذا به اتاق خواب رفتیم تا استراحت کنیم. من روی تخت دراز کشیده بودم و همسرم با من شوخی می‌کرد. هنگام شوخی بود که یک پارچه دور گلویش پیچیدم و آنرا کشیدم. همسرم می‌خندید که یکباره حالش بد شد. شوکه شده بودم و بلافاصله پارچه را از دور گلویش باز کردم. مهتاب سابقه بیماری داشت و آن لحظه فکر کردم به خاطر بیماری حالش بد شده است. همان طور که تلاش می‌کردم او را نجات دهم فهمیدم از نفس افتاده است.»

او در آخر گفت: «تا صبح تحمل کردم و کنار او بودم، اما تصمیم گرفتم پلیس را در جریان بگذارم. این شد که با مأموران تماس گرفتم ولی نتوانستم حقیقت را بگویم، چون فکر می‌کردم آن‌ها قبول نمی‌کنند.»

با طرح این ادعا پرونده برای کشف حقیقت به دادسرا فرستاده شد و بعد از کامل شدن تحقیقات به همان شعبه ارجاع و روی میز هیئت قضایی قرار گرفت. هیئت قضایی نیز بعد از بررسی اوراق پرونده به درخواست اولیای‌دم حکم قصاص را صادرکرد. این حکم با اعتراض متهم به دیوان فرستاده شد و قضات یکی از شعبات دیوان رأی صادره را نقض کرد و پرونده را به همان شعبه ارجاع داد.

به این ترتیب پرونده بار دیگر روی میز هیئت قضایی شعبه دوم دادگاه به ریاست قاضی زالی قرار گرفت. با اعلام رسمیت جلسه اولیای‌دم بار دیگر درخواست قصاص کردند. در ادامه متهم به جایگاه رفت و گفت: «باور کنید قصد قتل نداشتم و همه این حادثه در اثر یک شوخی رقم خورد. هرگز راضی به مرگ همسرم نبودم و حالا درخواست گذشت دارم.» در پایان هیئت قضایی جهت صدور رأی وارد شور شد.

منبع: روزنامه جوان