قنبر راسخ

شکست طرح کودتای آمریکایی توسط انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی


گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: نهضت انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره)، با اتحاد و همراهی همه اقشار ملت ایران به پیروزی رسید؛ از دانشجویان و دانش‌آموزان گرفته تا روحانیون، بازاری‌ها و…؛ اما در این چهل و دو سال گذشته، نقش «انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی» به‌عنوان یکی از اقشار تأثیرگذار جامعه در پیروزی نهضت انقلاب اسلامی، تا حد زیادی مغفول مانده است، شاید دلیل آن هم کشتارهایی باشد که در جریان نهضت انقلاب اسلامی صورت گرفته است؛ در حالی که حقیقت ماجرا، آن است که افراد زیادی هم در بدنه ارتش بودند که به مبارزه با رژیم پهلوی پرداخته و در این راستا، ضربات مهلکی را به پیکره طاغوت وارد آوردند.

«گروه بی‌نام» گروهی بود که با مدیریت شهید «حسن آیت» در سطح کشور فعالیت‌های انقلابی داشت و همه‌جور افراد را شامل می‌شد؛ مانند طلبه، بقال و…؛ این گروه یک شاخه نظامی نیز داشت که امیر سرتیپ «محمدرضا رحیمی» آن را اداره کرده و شخصیت‌هایی نظیر شهیدان «سید موسی نامجوی»، «سید یوسف کلاهدوز»، «حسن اقارب‌پرست» و… نیز، درحالی که در رده‌های مختلف ارتش و دربار شاه حضور داشتند، عضو این گروه بوده و در حقیقت، علیه حکومت پهلوی مبارزه می‌کردند؛ مثلاً شهید «یوسف کلاهدوز» یکی از عوامل انقلابی در گارد شاهنشاهی بود، یا این‌که امیر سرتیپ «مصطفی توتیایی»، به‌عنوان محافظ شاه و خانواده‌اش، عضو «گروه بی‌نام» و عامل نفوذی حضرت امام خمینی (ره) در کاخ شاه بود.

بسیاری از اعضای «گروه بی‌نام» در «ارتش شاهنشاهی»، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در «ارتش جمهوری اسلامی» به‌کارگیری شده و به نظام جمهوری اسلامی، خصوصاً در جبهه‌های دفاع مقدس خدمت کرده و حماسه‌آفرین شدند؛ برخی از این افراد امروز افراد در میان ما حضور ندارند و خاطرات نقل‌نشده خود را به همراه برده‌اند، اما برخی دیگر نیز هم‌اکنون در قید حیات بوده و در گمنامی زندگی می‌کنند؛ بنابراین اگر این افراد هم خاطرات خود را نقل نکنند، این حماسه‌ها برای همیشه فراموش خواهد شد.

«قنبر راسخ» یکی از اعضای «گروه بی‌نام» است که با تشکیل گروهی تحت عنوان «فجرآفرینان»، ضمن برگزاری همایش‌ها و فعالیت‌های دیگر فرهنگی نظیر چاپ کتاب و… به تبیین حماسه‌های زندانی‌های سیاسی نهضت انقلاب اسلامی و فعالان سیاسی که با رژیم پهلوی مبارزه می‌کردند، می‌پردازد؛ بنابراین به‌مناسبت ایام چهل و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران، وی را به خبرگزاری دفاع مقدس دعوت کردیم تا بخشی از اقدامات خود در گروه «فجرآفرینان» و خاطرات دوران مبارزاتی خود را برای ما تشریح کند.

شکست طرح کودتای آمریکایی توسط انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی

این مبارز انقلابی می‌گوید: «ارتش شاهنشاهی دو بُعد داشت؛ یک بُعد «منفی» بود که شامل فساد و ظلم می‌شد و یک بُعد هم «مثبت» بود که متأسفانه پژوهشگران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به آن توجه کافی نداشته و آن را برای مردم تبیین نکردند؛ چراکه همه افراد در ارتش شاهنشاهی بد نبودند، همان‌گونه که همه این افراد نیز خوب نبودند؛ بنابراین همان‌طور که ما می‌گوییم ارتش شاهنشاهی مثلاً فلان فساد‌ها را داشت، در مقابل نیز باید «فجرآفرینان» یا انقلابی‌های ارتش را نیز به مردم بشناسانیم».

وی همچنین در بخش نخست این گفت‌وگو، به تشریح فعالیت‌های انقلابی گروهی با عنوان «گروه بی‌نام» و نقش انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی در این گروه پرداخت و خاطرنشان کرد: شخصی مانند مرحوم سرهنگ «محمدمهدی کتیبه» که حدوداً چند ماه قبل به رحمت خدا رفت، عضو «گروه بی‌نام»، هم رئیس رکن ارتش شاهنشاهی و هم رئیس رکن ارتش جمهوری اسلامی بود؛ یعنی هم اطلاعات پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و هم اطلاعات بعد از پیروزی انقلاب اسلامی را داشت. یا این‌که امیر سرتیپ «مصطفی توتیایی»، به‌عنوان یکی دیگر از اعضای «گروه بی‌نام» محافظ شاه و خانواده‌اش و همچنین محافظان مهمانان خارجی شاه و خانواده‌های آن‌ها بود؛ ولی در حقیقت، عامل نفوذی حضرت امام خمینی (ره) در کاخ شاه بود؛ البته خیلی افرادی دیگری نیز در ارتش شاهنشاهی، عضو «گروه بی‌نام» بودند که امروز به‌عنوان افتخارات ارتش جمهوری اسلامی به‌شمار می‌روند».

آن‌چه در ادامه می‌خوانید، بخش دوم گفت‌وگوی خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس با «قنبر راسخ» دبیر گروه «فجرآفرینان» است:

دفاع‌پرس: کمی از مبارزات انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی بگویید.

مرحوم «منوچهر طالب‌لو»، از انقلابی‌هایی بود که در گارد شاهنشاهی خدمت می‌کرد و به‌دلیل این‌که سال ۱۳۴۴ در جریان ترور شاه در کاخ مرمر، به‌سوی سربازی که به شاه شلیک کرد، تیراندازی نکرده بود، ابتدا به اعدام محکوم شد و سپس او را با یک درجه تخفیف، به حبس ابد محکوم کردند.

کسی که در کاخ مرمر دست به ترور شاه زد نیز شهید «رضا شمس‌آبادی» سرباز گارد ویژه بود، که خودش تشخیص داده بود که شاه عامل فساد در مملکت است؛ نه «کمونیست» بود و نه اهل حزب بازی؛ این درحالی است که دستگاه طاغوت وی را به‌عنوان «کمونیست» معرفی کرده بود و به‌طور کلی تهمت‌های زیادی به انقلابی‌ها می‌زندند تا آن‌ها را تخریب کنند.

البته این نکته را نیز بایستی بگویم که مرحوم آقای «منوچهر طالب‌لو»، پس از سپری کردن ۱۲ سال و چهار ماه در زندان‌های رژیم شاهنشاهی، با پیروزی انقلاب اسلامی آزاد شد و به ارتش بازگشت و سپس ۱۶۰ ماه در جبهه‌های دفاع مقدس حضور پیدا کرد و ۶۰ درصد جانبازی داشت؛ به‌طور کلی، انقلابی‌هایی که در ارتش شاهنشاهی مبارزه می‌کردند، پس از پیروزی انقلاب اسلامی به «ارتش جمهوری اسلامی» بازگشتند و خیلی از این افراد در دوران دفاع مقدس حضور پیدا کرده و آزاده، جانباز و شهید شدند.

شکست طرح کودتای آمریکایی توسط انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی

شهید دکتر ستوان «حبیب جریری»، در زندان قصر با من همبند بود. وی به چهار زبان روسی، عربی، فرانسوی و انگلیسی مسلط بود، درحالی که در پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، آموزش و به‌کار بردن زبان «روسی» در ارتش ممنوع بود. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اولین استاندار تهران شد و در دوران دفاع مقدس، به‌دلیل این‌که پزشک داروساز بود، برای درمان مجروحان به جبهه می‌رود و در جاده آبادان ماهشهر به اسارت دشمن بعثی درمی‌آید. این شهید والامقام وقتی به اسارت درآمده بود، آزادگان نزدیک به ۱۰ سال او را در زندان‌ها دیده بودند، اما پس از مدتی، معلوم نشد که بعثی‌ها با وی چه کردند.

شهید «حبیب جریری» در زندان‌های رژیم بعثی چهار زبانی که به آن‌ها تسلط داشت، خصوصاً زبان عربی را به آزادگان می‌آموخت؛ بنابراین بعثی‌ها به‌شدت از او نفرت داشتند؛ چراکه این کار موجب شده بود وقتی بعثی‌ها باهم عربی صحبت می‌کردند، ایرانی‌ها متوجه شوند که آن‌ها چه می‌گویند.

سرلشکر شهید «علی محبی» در دوران طاغوت، یک سرگرد بود که برای مبارزین انقلابی اسلحه و مهمات تأمین می‌کرد. وی ابتدا عضو «سازمان مجاهدین خلق» (پیش از پیروزی انقلاب اسلامی) بود؛ اما وقتی فهمید که این سازمان منحرف شده، از آن جدا شد و منافقین اطلاعات او را به ساواک دادند و ساواک هم وی را به شهادت رساند.

شهید «اسماعیل سلامت‌بخش» یکی از نیرو‌های ارتش، به این نتیجه رسیده بود که شاه عامل اصلی فساد در این مملکت است – البته آمریکا که جای خود؛ چراکه ما ابتدا شخص اول مملکت را می‌دیدیم – این شهید والامقام وقتی مطلع شد قرار است نیرو‌های گارد، نیروی زمینی و نیروی هوایی کار انقلاب را یک‌سره کنند و شاه نیز آن‌ها را تهییج و تشویق کند، در روز ۲۰ آذر سال ۱۳۵۷ که مصادف با روز عاشورا بود، با همکاری دو نفر دیگر که آن‌ها سرباز بودند، حدود ۱۰ یا ۱۵ نفر از نیرو‌های گارد را به گلوله بست. وقتی مجروحان این حادثه را به بیمارستان منتقل می‌کنند، «فرح» همسر شاه به عیادت آن‌ها رفته و پس از دل‌جویی از این افراد، نزد شاه می‌رود و می‌گوید که دیگر این‌جا، جای ما نیست؛ این‌ها که از خودمان و انتخاب‌شده هستند، این اعمال را انجام دادند، حالا ما چگونه می‌توانیم با امنیت، در این مملکت رفت و آمد کنیم! به نظر من، یکی از عواملی که موجب شد تا شاه کشور را ترک کند، این حادثه بود. از سویی دیگر، این اقدام، باعث شد تا مردم را قتل عام نکنند و انقلاب را نتوانند در نطفه خفه کنند. فیلم این حادثه نیز با نام «ستاره‌های خاموش» ساخته شده است.

دفاع‌پرس:  اعضای «گروه بی‌نام» چه اقداماتی انجام می‌دادند؟ یکی از اقدامات انقلابی آن‌ها را تشریح کنید.

امیر سرتیپ «محمدرضا رحیمی» که دوسال زندانی سیاسی بود و بعد از آن از ارتش اخراج شده بود، مبارزات خود در ارتش را رها نکرده و فعالیت‌های «گروه بی‌نام» را از طریق دیگر همکاران خود در ارتش، از جمله سرلشکر شهید «یوسف کلاهدوز» – که عامل نفوذی «گروه بی‌نام» در گارد شاهنشاهی بود – و افراد دیگری مانند امیر سرتیپ «مصطفی توتیایی» (نفوذی «گروه بی‌نام» در دربار شاه)، شهید «حسن اقارب‌پرست» و… پیگیری می‌کرد و همچنین یک دستگاهی داشت که می‌توانست تمامی امواج بی‌سیم ارتش را شنود کند.

شکست طرح کودتای آمریکایی توسط انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی

۲۰ بهمن سال ۱۳۵۷، وقتی دو روز مانده بود به پیروزی انقلاب اسلامی، رژیم آمریکا به‌شدت احساس خطر کرد و به این نتیجه رسید که ایران به‌عنوان «حیاط خلوت» خود در این منطقه را دارد از دست می‌دهد؛ چراکه بیش از ۷۰ سال آن‌ها بر ایران مسلط بودند و تمام تفت و دیگر ذخایر کشورمان در دست آن‌ها بود؛ بنابراین طرح کودتایی را ارائه می‌کند که براساس آن، با تکیه بر حکومت نظامی که وجود داشت، ساعت این حکومت نظامی را تغییر داده و می‌خواستند تمام تجهیزات نظامی ارتش شاهنشاهی را به میدان آورده و برخی اماکن را بمباران و امام خمینی (ره) را مجدداً تبعید کنند؛ اما امیر سرتیپ «محمدرضا رحیمی» از جریان کودتا مطلع شده و به‌همراه حجت‌الاسلام «ناطق نوری» نزد امام خمینی (ره) رفته و موضوع را به ایشان اطلاع دادند و امام (ره) نیز نمازی خواندند و پس از توکل و توسل، با قاطعیت گفتند که اعلام کنید ملت ایران داخل خانه‌های خود نمانند و همه به خیابان‌ها بیایند؛ بنابراین، با لطف خدا و تدبیر حضرت امام خمینی (ره)، این کودتا شکسته شد.

انتهای پیام/ 113



منبع خبر

شکست طرح کودتای آمریکایی توسط انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی بیشتر بخوانید »

«گروه بی‌نام»؛ انقلابی‌هایی که حتی در دربار شاه هم نفوذی داشتند


گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: نهضت انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره)، با اتحاد و همراهی همه اقشار ملت ایران به پیروزی رسید؛ از دانشجویان و دانش‌آموزان گرفته تا روحانیون، بازاری‌ها و…؛ اما در این چهل و دو سال گذشته، نقش «انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی» به‌عنوان یکی از اقشار تأثیرگذار جامعه در پیروزی نهضت انقلاب اسلامی، تا حد زیادی مغفول مانده است، شاید دلیل آن هم کشتارهایی باشد که در جریان نهضت انقلاب اسلامی صورت گرفته است؛ در حالی که حقیقت ماجرا، آن است که افراد زیادی هم در بدنه ارتش بودند که به مبارزه با رژیم پهلوی پرداخته و در این راستا، ضربات مهلکی را به پیکره طاغوت وارد آوردند.

«گروه بی‌نام» گروهی بود که با مدیریت شهید «حسن آیت» در سطح کشور فعالیت‌های انقلابی داشت و همه‌جور افراد را شامل می‌شد؛ مانند طلبه، بقال و…؛ این گروه یک شاخه نظامی نیز داشت که امیر سرتیپ «محمدرضا رحیمی» آن را اداره کرده و شخصیت‌هایی نظیر شهیدان «سید موسی نامجوی»، «سید یوسف کلاهدوز»، «حسن اقارب‌پرست» و… نیز، درحالی که در رده‌های مختلف ارتش و دربار شاه حضور داشتند، عضو این گروه بوده و در حقیقت، علیه حکومت پهلوی مبارزه می‌کردند؛ مثلاً شهید «یوسف کلاهدوز» یکی از عوامل انقلابی در گارد شاهنشاهی بود، یا این‌که امیر سرتیپ «مصطفی توتیایی»، به‌عنوان محافظ شاه و خانواده‌اش، عضو «گروه بی‌نام» و عامل نفوذی حضرت امام خمینی (ره) در کاخ شاه بود.

بسیاری از اعضای «گروه بی‌نام» در «ارتش شاهنشاهی»، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در «ارتش جمهوری اسلامی» به‌کارگیری شده و به نظام جمهوری اسلامی، خصوصاً در جبهه‌های دفاع مقدس خدمت کرده و حماسه‌آفرین شدند؛ برخی از این افراد امروز افراد در میان ما حضور ندارند و خاطرات نقل‌نشده خود را به همراه برده‌اند، اما برخی دیگر نیز هم‌اکنون در قید حیات بوده و در گمنامی زندگی می‌کنند؛ بنابراین اگر این افراد هم خاطرات خود را نقل نکنند، این حماسه‌ها برای همیشه فراموش خواهد شد.

«قنبر راسخ» یکی از اعضای «گروه بی‌نام» است که چندسالی است، با تشکیل گروهی تحت عنوان «فجرآفرینان»، با برگزاری همایش‌ها و فعالیت‌های دیگر فرهنگی نظیر چاپ کتاب و… به تبیین حماسه‌های زندانی‌های سیاسی نهضت انقلاب اسلامی و فعالان سیاسی که با رژیم پهلوی مبارزه می‌کردند، پرداخته است؛ بنابراین به‌مناسبت ایام چهل و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران، وی را به خبرگزاری دفاع مقدس دعوت کردیم تا بخشی از اقدامات خود در گروه «فجرآفرینان» و خاطرات دوران مبارزاتی خود را برای ما تشریح کند.

«گروه بی‌نام»؛ انقلابی‌هایی که حتی در دربار شاه هم نفوذی داشتند

وی معتقد است: «ارتش شاهنشاهی دو بُعد داشت؛ یک بُعد «منفی» بود که شامل فساد و ظلم می‌شد و یک بُعد هم «مثبت» بود که متأسفانه پژوهشگران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به آن توجه کافی نداشته و آن را برای مردم تبیین نکردند؛ چراکه همه افراد در ارتش شاهنشاهی بد نبودند، همان‌گونه که این افراد نیز خوب نبودند؛ بنابراین همان‌طور که ما می‌گوییم ارتش شاهنشاهی مثلا فلان فسادها را داشت، در مقابل نیز باید فجرآفرینان یا انقلابی‌های ارتش را نیز به مردم بشناسانیم».

آن‌چه در ادامه می‌خوانید، بخش اول گفت‌وگوی خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس با «قنبر راسخ» دبیر گروه «فجرآفرینان» است:

دفاع‌پرس: ضمن تشکر از شما به‌دلیل قبول دعوت برای حضور در خبرگزاری دفاع مقدس؛ در ابتدا کمی از سوابق خودتان بگویید.

آزاده سیاسی «قنبر راسخ» هستم دبیر «فجرآفرینان» نیرو‌های مسلح؛ سال ۱۳۵۲ به‌عنوان کارمند در ارتش استخدام شدم، در آن‌زمان، شخصی روحانی بود به‌نام حجت‌الاسلام «سعید شریفی» که برای ما طاغوت یزید، معاویه، شمر و… را تبیین کرده بود و ما هم وقتی این مسائل را می‌شندیم، می‌دیدیم که حکومت شاهنشاهی و شخص شاه، همان‌گونه است؛ بنابراین پا به عرصه مبارزاتی گذاشتیم.

آن‌زمان اعلامیه چاپ کرده و در ارتش پخش می‌کردیم و روی دیوار‌های اماکن ارتش «مرگ‌بر شاه» و «مرگ‌بر آمریکا» می‌نوشتیم؛ بنابراین بعد از مدتی دستگیر شدم و به پنج سال حبس محکوم شدم که پس از گذشت چهار سال و چهار ماه، انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و آزاد شدم و دوباره به ارتش برگشتم.

در دوران پهلوی، وضعیت به‌گونه‌ای بود که میزان محکومیت انقلابی‌ها را بازجو‌ها تشخیص می‌دادند و دادگاه و قاضی جنبه فرمایش داشتند. دادگاه اول من را به شش ماه حبس محکوم کرد؛ اما در دادگاه دوم، به پنج سال حبس محکوم شدم. البته در آن زمان، ترور رئیس کمیته مشترک شهربانی و ساواک توسط انقلابی‌ها هم در میزان محکومیت ما تأثیرگذار بود.

البته بازجو‌ها در گزارش‌های خود، مقداری هم غلوّ می‌کردند؛ مثلاً وقتی یک مبارز انقلابی را دستگیر و بازجویی می‌کردند، در گزارش‌هایی که به آمریکایی‌ها می‌دادند، می‌گفتند که یک «کمونیست» را دستگیر کرده‌ایم، به‌دلیل این‌که آمریکایی‌ها بابت دستگیری هر «کمونیست»، حدود ۲۰ دلار پاداش پرداخت می‌کردند.

دفاع‌پرس: درباره گروه «فجرآفرینان» و فعالیت‌های آن بگویید.

«فجرآفرینان» دو گروه را شامل می‌شود؛ گروه اول زندانی‌های سیاسی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی هستند و گروه دوم نیز فعالان سیاسی هستند که با رژیم پهلوی مبارزه می‌کردند. اولین همایش «فجرآفرینان» سال ۱۳۸۵ با حمایت حجت‌الاسلام «سید محمود علوی» که آن‌زمان رئیس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش بود، برگزار شد که مرحوم حجت‌الاسلام «روح‌الله حسینیان» نیز در آن سخنرانی کرده و به تبیین نقش انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی در پیروزی انقلاب اسلامی پرداخت.

«گروه بی‌نام»؛ انقلابی‌هایی که حتی در دربار شاه هم نفوذی داشتند

ما در گروه فجرآفرینان، هم شهید قبل از پیروزی انقلاب اسلامی داریم و هم شهید بعد از آن، آزاده و جانباز هم همین‌طور؛ مثلاً کسی هست که در دوران پهلوی سه سال زندانی بوده و ۱۰ سال هم در زندان‌های رژیم بعث عراق بوده است؛ چراکه خیلی از این انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی، پس از پیروزی انقلاب در ارتش جمهوری اسلامی فعالیت کردند؛ در حقیقت این‌ها رزمندگان ارتش اسلام قبل از انقلاب و رزمندگان ارتش اسلام بعد از انقلاب هستند.

دفاع‌پرس: برویم سراغ اصل مطلب؛ فعالیت‌های انقلابی‌های ارتش طاغوت، تحت تأثیر فشار‌ها و کشتار‌هایی که به فرمان ارکان ارتش شاهنشاهی علیه مردم صورت می‌گرفت، خصوصاً مسائلی نظیر حادثه ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۷، مغفول مانده است؛ کمی در این‌باره توضیح دهید.

انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی حدوداً از سال ۱۳۴۰ فعالیت‌های خود را آغاز کردند؛ چراکه از نزدیک شاهد حضور مستشاران خارجی نظیر آمریکایی، اسرائیلی، انگلیسی و… در ارتش بودند. این مستشاران بیگانه می‌بایستی به مثابه یک کارگر در ارتش ایران فعالیت می‌کردند و در کار‌هایی نظیر آموزش با ما همکاری می‌کردند و ما نیز باید کارفرمای آن‌ها می‌شدیم؛ اما از زمانی که ۴۰ هزار مستشار آمریکایی که اکثریت آن‌ها دارای فساد هم بودند و فرهنگ فاسد غرب را به‌همراه خود آورده بودند، وارد ایران شدند، بسیاری از امور کشور را در اختیار خود گرفته و در هر نوع فعالیتی که ممکن بود به اهداف پلید استعمارگران لطمه بزند، دخالت می‌کردند.

ارتش ایران که از زمان رضا شاه پهلوی تشکیل شد، در حقیقت باید در خدمت ملت قرار می‌گرفت؛ ولی در خدمت خاندان پهلوی و اهداف استعمارگران غرب و شرق بود و فعالیت‌هایی که در ارتش به‌عنوان بازسازی، نوسازی، تعمیرات و تولید امکانات و تجهیزات انجام می‌گرفت، همگی توسط این مستشاران بیگانه انجام می‌شد و ایرانی‌ها حق نداشتند که حتی یک عدد پیچ را بدون اجازه آن‌ها تولید کنیم؛ البته آن‌زمان افرادی هم بودند که ابتکاراتی را انجام می‌دادند؛ اما وقتی شناسایی می‌شدند، یا باید در خدمت بیگانگان قرار می‌گرفتند و یا این‌که اجازه فعالیت نداشتند؛ بنابراین این نخبگان، یا ابتکارات انجام نمی‌دادند و یا این‌که از کشور خارج می‌شدند.

جدا از فرماندهان و ارکان ارتش شاهنشاهی، خیلی از افراد در بدنه ارتش حضور داشتند که انسان‌های معتقد و درستی بودند و اگر بدنه ارتش این‌گونه نبود، معلوم نبود که پیروزی انقلاب اسلامی چگونه رقم می‌خورد؛ اما اکثر بدنه ارتش با ملت بودند و این ملت بودند که انقلاب کردند، نه یک گروه خاص.

ارتش شاهنشاهی هیچ‌گاه افراد لات و مسئله‌دار را به استخدام خود در نمی‌آورد؛ بلکه برعکس، کسانی را استخدام می‌کردند که سالم، معتقد و اهل نماز باشند؛ حالا ممکن بود که فرهنگ فاسد غربی حاکم بر ارتش، بر روی برخی از این افراد هم تأثیر بگذارد؛ اما قلب ارتش، با خدا، اسلام و پیغمبر (ص) بود و در مسائلی مانند کشتارها، خصوصاً حادثه ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۹ نباید کل ارتش را زیر سوال برد؛ چراکه خیلی از ابعاد این حادثه هنوز افشا نشده است؛ برای نمونه، می‌گویند که اسرائیلی‌ها در کشتار مردم نقش داشتند، یا این‌که اگر سرباز‌ها شلیک نمی‌کردند، از پشت سر آن‌ها را هدف قرار می‌دادند.

«گروه بی‌نام»؛ انقلابی‌هایی که حتی در دربار شاه هم نفوذی داشتند

در واقع، ارتش شاهنشاهی دو بُعد داشت؛ یک بُعد «منفی» بود که شامل فساد و ظلم می‌شد و یک بُعد هم «مثبت» بود که متأسفانه پژوهشگران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به آن توجه کافی نداشته و آن را برای مردم تبیین نکردند؛ چراکه همه افراد در ارتش شاهنشاهی بد نبودند، همان‌گونه که همه این افراد نیز خوب نبودند؛ بنابراین همان‌طور که ما می‌گوییم ارتش شاهنشاهی مثلاً فلان فساد‌ها را داشت، در مقابل نیز باید «فجرآفرینان» یا انقلابی‌های ارتش را نیز به مردم بشناسانیم؛ افرادی نظیر امیر سرتیپ «محمدرضا رحیمی»، سرلشکر شهید «یوسف کلاهدوز» و… که در گروهی با عنوان «گروه بی‌نام» فعالیت می‌کردند؛ البته کتابی نیز با همین عنوان «گروه بی‌نام» منتشر شده است که نقش انقلابی‌های «ارتش شاهنشاهی» در پیروزی انقلاب اسلامی و بعد از آن، نقش این افراد در تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سازمان عقیدتی سیاسی، سازمان بسیج مستضعفین را تشریح می‌کند.

دفاع‌پرس: درباره «گروه بی‌نام» و فعالیت‌های آن بگویید.

بله؛ «گروه بی‌نام» با مدیریت شهید «حسن آیت» در سطح کشور فعالیت انقلابی و مبارزاتی داشت و همه‌جور افراد را شامل می‌شد؛ مانند طلبه، بقال و… که یک شاخه نظامی هم داشت و این شاخه نظامی را امیر سرتیپ «محمدرضا رحیمی» که آن‌روز‌ها «ستوان» بود، اداره می‌کرد و همراه با سرلشکر شهید «سید موسی نامجو» که وی نیز بسیار انسان باسواد و وارسته‌ای بود و در همه موارد با احتیاط کامل عمل می‌کرد، برای آن کادرسازی می‌کرد که این موضوع موجب شد تا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هم وقتی افراد مورد اعتماد می‌خواستند در ارتش جمهوری اسلامی ایران به‌کارگیری شوند، دیگر مشکلی در این رابطه وجود نداشته باشد. برای نمونه، شخصی مانند مرحوم سرهنگ «محمدمهدی کتیبه» که حدوداً چند ماه قبل به رحمت خدا رفت، عضو «گروه بی‌نام»، هم رئیس رکن ارتش شاهنشاهی و هم رئیس رکن ارتش جمهوری اسلامی بود؛ یعنی هم اطلاعات پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و هم اطلاعات بعد از پیروزی انقلاب اسلامی را داشت. یا این‌که امیر سرتیپ «مصطفی توتیایی»، به‌عنوان یکی دیگر از اعضای «گروه بی‌نام» محافظ شاه و خانواده‌اش و همچنین محافظان مهمانان خارجی شاه و خانواده‌های آن‌ها بود؛ ولی در حقیقت، عامل نفوذی حضرت امام خمینی (ره) در کاخ شاه بود؛ البته خیلی افرادی دیگری نیز در ارتش شاهنشاهی، عضو «گروه بی‌نام» بودند که امروز به‌عنوان افتخارات ارتش جمهوری اسلامی به‌شمار می‌روند.

این درحالی بود که چهار دستگاه امنیتی «موساد»، «سی.آی.ای»، «ساواک» و ضداطلاعات، در ارتش شاهنشاهی فعالیت حفاظتی داشتند؛ ولی با این وجود، انقلابی‌هایی که در ارتش شاهنشاهی بودند، فعالیت‌های مبارزاتی انجام می‌دادند؛ ضمن این‌که وقتی این افراد دستگیر می‌شدند، به‌عنوان «ننگ حکومت» شناخته می‌شدند و یادم می‌آید که خودم نیز وقتی دستگیر و بازجویی ‌شدم، بازجو همین موضوع را به من گفت.

…::: پایان بخش نخست :::…

انتهای پیام/ 113



منبع خبر

«گروه بی‌نام»؛ انقلابی‌هایی که حتی در دربار شاه هم نفوذی داشتند بیشتر بخوانید »

«گروه بی‌نام»؛ انقلابی‌هایی که حتی در دربار شاه هم نفوذی داشتند


گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: نهضت انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره)، با اتحاد و همراهی همه اقشار ملت ایران به پیروزی رسید؛ از دانشجویان و دانش‌آموزان گرفته تا روحانیون، بازاری‌ها و…؛ اما در این چهل و دو سال گذشته، نقش «انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی» به‌عنوان یکی از اقشار تأثیرگذار جامعه در پیروزی نهضت انقلاب اسلامی، تا حد زیادی مغفول مانده است، شاید دلیل آن هم کشتارهایی باشد که در جریان نهضت انقلاب اسلامی صورت گرفته است؛ در حالی که حقیقت ماجرا، آن است که افراد زیادی هم در بدنه ارتش بودند که به مبارزه با رژیم پهلوی پرداخته و در این راستا، ضربات مهلکی را به پیکره طاغوت وارد آوردند.

«گروه بی‌نام» گروهی بود که با مدیریت شهید «حسن آیت» در سطح کشور فعالیت‌های انقلابی داشت و همه‌جور افراد را شامل می‌شد؛ مانند طلبه، بقال و…؛ این گروه یک شاخه نظامی نیز داشت که امیر سرتیپ «محمدرضا رحیمی» آن را اداره کرده و شخصیت‌هایی نظیر شهیدان «سید موسی نامجوی»، «سید یوسف کلاهدوز»، «حسن اقارب‌پرست» و… نیز، درحالی که در رده‌های مختلف ارتش و دربار شاه حضور داشتند، عضو این گروه بوده و در حقیقت، علیه حکومت پهلوی مبارزه می‌کردند؛ مثلاً شهید «یوسف کلاهدوز» یکی از عوامل انقلابی در گارد شاهنشاهی بود، یا این‌که امیر سرتیپ «مصطفی توتیایی»، به‌عنوان محافظ شاه و خانواده‌اش، عضو «گروه بی‌نام» و عامل نفوذی حضرت امام خمینی (ره) در کاخ شاه بود.

بسیاری از اعضای «گروه بی‌نام» در «ارتش شاهنشاهی»، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در «ارتش جمهوری اسلامی» به‌کارگیری شده و به نظام جمهوری اسلامی، خصوصاً در جبهه‌های دفاع مقدس خدمت کرده و حماسه‌آفرین شدند؛ برخی از این افراد امروز افراد در میان ما حضور ندارند و خاطرات نقل‌نشده خود را به همراه برده‌اند، اما برخی دیگر نیز هم‌اکنون در قید حیات بوده و در گمنامی زندگی می‌کنند؛ بنابراین اگر این افراد هم خاطرات خود را نقل نکنند، این حماسه‌ها برای همیشه فراموش خواهد شد.

«قنبر راسخ» یکی از اعضای «گروه بی‌نام» است که چندسالی است، با تشکیل گروهی تحت عنوان «فجرآفرینان»، با برگزاری همایش‌ها و فعالیت‌های دیگر فرهنگی نظیر چاپ کتاب و… به تبیین حماسه‌های زندانی‌های سیاسی نهضت انقلاب اسلامی و فعالان سیاسی که با رژیم پهلوی مبارزه می‌کردند، پرداخته است؛ بنابراین به‌مناسبت ایام چهل و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران، وی را به خبرگزاری دفاع مقدس دعوت کردیم تا بخشی از اقدامات خود در گروه «فجرآفرینان» و خاطرات دوران مبارزاتی خود را برای ما تشریح کند.

«گروه بی‌نام»؛ انقلابی‌هایی که حتی در دربار شاه هم نفوذی داشتند

وی معتقد است: «ارتش شاهنشاهی دو بُعد داشت؛ یک بُعد «منفی» بود که شامل فساد و ظلم می‌شد و یک بُعد هم «مثبت» بود که متأسفانه پژوهشگران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به آن توجه کافی نداشته و آن را برای مردم تبیین نکردند؛ چراکه همه افراد در ارتش شاهنشاهی بد نبودند، همان‌گونه که این افراد نیز خوب نبودند؛ بنابراین همان‌طور که ما می‌گوییم ارتش شاهنشاهی مثلا فلان فسادها را داشت، در مقابل نیز باید فجرآفرینان یا انقلابی‌های ارتش را نیز به مردم بشناسانیم».

آن‌چه در ادامه می‌خوانید، بخش اول گفت‌وگوی خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس با «قنبر راسخ» دبیر گروه «فجرآفرینان» است:

دفاع‌پرس: ضمن تشکر از شما به‌دلیل قبول دعوت برای حضور در خبرگزاری دفاع مقدس؛ در ابتدا کمی از سوابق خودتان بگویید.

آزاده سیاسی «قنبر راسخ» هستم دبیر «فجرآفرینان» نیرو‌های مسلح؛ سال ۱۳۵۲ به‌عنوان کارمند در ارتش استخدام شدم، در آن‌زمان، شخصی روحانی بود به‌نام حجت‌الاسلام «سعید شریفی» که برای ما طاغوت یزید، معاویه، شمر و… را تبیین کرده بود و ما هم وقتی این مسائل را می‌شندیم، می‌دیدیم که حکومت شاهنشاهی و شخص شاه، همان‌گونه است؛ بنابراین پا به عرصه مبارزاتی گذاشتیم.

آن‌زمان اعلامیه چاپ کرده و در ارتش پخش می‌کردیم و روی دیوار‌های اماکن ارتش «مرگ‌بر شاه» و «مرگ‌بر آمریکا» می‌نوشتیم؛ بنابراین بعد از مدتی دستگیر شدم و به پنج سال حبس محکوم شدم که پس از گذشت چهار سال و چهار ماه، انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و آزاد شدم و دوباره به ارتش برگشتم.

در دوران پهلوی، وضعیت به‌گونه‌ای بود که میزان محکومیت انقلابی‌ها را بازجو‌ها تشخیص می‌دادند و دادگاه و قاضی جنبه فرمایش داشتند. دادگاه اول من را به شش ماه حبس محکوم کرد؛ اما در دادگاه دوم، به پنج سال حبس محکوم شدم. البته در آن زمان، ترور رئیس کمیته مشترک شهربانی و ساواک توسط انقلابی‌ها هم در میزان محکومیت ما تأثیرگذار بود.

البته بازجو‌ها در گزارش‌های خود، مقداری هم غلوّ می‌کردند؛ مثلاً وقتی یک مبارز انقلابی را دستگیر و بازجویی می‌کردند، در گزارش‌هایی که به آمریکایی‌ها می‌دادند، می‌گفتند که یک «کمونیست» را دستگیر کرده‌ایم، به‌دلیل این‌که آمریکایی‌ها بابت دستگیری هر «کمونیست»، حدود ۲۰ دلار پاداش پرداخت می‌کردند.

دفاع‌پرس: درباره گروه «فجرآفرینان» و فعالیت‌های آن بگویید.

«فجرآفرینان» دو گروه را شامل می‌شود؛ گروه اول زندانی‌های سیاسی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی هستند و گروه دوم نیز فعالان سیاسی هستند که با رژیم پهلوی مبارزه می‌کردند. اولین همایش «فجرآفرینان» سال ۱۳۸۵ با حمایت حجت‌الاسلام «سید محمود علوی» که آن‌زمان رئیس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش بود، برگزار شد که مرحوم حجت‌الاسلام «روح‌الله حسینیان» نیز در آن سخنرانی کرده و به تبیین نقش انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی در پیروزی انقلاب اسلامی پرداخت.

«گروه بی‌نام»؛ انقلابی‌هایی که حتی در دربار شاه هم نفوذی داشتند

ما در گروه فجرآفرینان، هم شهید قبل از پیروزی انقلاب اسلامی داریم و هم شهید بعد از آن، آزاده و جانباز هم همین‌طور؛ مثلاً کسی هست که در دوران پهلوی سه سال زندانی بوده و ۱۰ سال هم در زندان‌های رژیم بعث عراق بوده است؛ چراکه خیلی از این انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی، پس از پیروزی انقلاب در ارتش جمهوری اسلامی فعالیت کردند؛ در حقیقت این‌ها رزمندگان ارتش اسلام قبل از انقلاب و رزمندگان ارتش اسلام بعد از انقلاب هستند.

دفاع‌پرس: برویم سراغ اصل مطلب؛ فعالیت‌های انقلابی‌های ارتش طاغوت، تحت تأثیر فشار‌ها و کشتار‌هایی که به فرمان ارکان ارتش شاهنشاهی علیه مردم صورت می‌گرفت، خصوصاً مسائلی نظیر حادثه ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۷، مغفول مانده است؛ کمی در این‌باره توضیح دهید.

انقلابی‌های ارتش شاهنشاهی حدوداً از سال ۱۳۴۰ فعالیت‌های خود را آغاز کردند؛ چراکه از نزدیک شاهد حضور مستشاران خارجی نظیر آمریکایی، اسرائیلی، انگلیسی و… در ارتش بودند. این مستشاران بیگانه می‌بایستی به مثابه یک کارگر در ارتش ایران فعالیت می‌کردند و در کار‌هایی نظیر آموزش با ما همکاری می‌کردند و ما نیز باید کارفرمای آن‌ها می‌شدیم؛ اما از زمانی که ۴۰ هزار مستشار آمریکایی که اکثریت آن‌ها دارای فساد هم بودند و فرهنگ فاسد غرب را به‌همراه خود آورده بودند، وارد ایران شدند، بسیاری از امور کشور را در اختیار خود گرفته و در هر نوع فعالیتی که ممکن بود به اهداف پلید استعمارگران لطمه بزند، دخالت می‌کردند.

ارتش ایران که از زمان رضا شاه پهلوی تشکیل شد، در حقیقت باید در خدمت ملت قرار می‌گرفت؛ ولی در خدمت خاندان پهلوی و اهداف استعمارگران غرب و شرق بود و فعالیت‌هایی که در ارتش به‌عنوان بازسازی، نوسازی، تعمیرات و تولید امکانات و تجهیزات انجام می‌گرفت، همگی توسط این مستشاران بیگانه انجام می‌شد و ایرانی‌ها حق نداشتند که حتی یک عدد پیچ را بدون اجازه آن‌ها تولید کنیم؛ البته آن‌زمان افرادی هم بودند که ابتکاراتی را انجام می‌دادند؛ اما وقتی شناسایی می‌شدند، یا باید در خدمت بیگانگان قرار می‌گرفتند و یا این‌که اجازه فعالیت نداشتند؛ بنابراین این نخبگان، یا ابتکارات انجام نمی‌دادند و یا این‌که از کشور خارج می‌شدند.

جدا از فرماندهان و ارکان ارتش شاهنشاهی، خیلی از افراد در بدنه ارتش حضور داشتند که انسان‌های معتقد و درستی بودند و اگر بدنه ارتش این‌گونه نبود، معلوم نبود که پیروزی انقلاب اسلامی چگونه رقم می‌خورد؛ اما اکثر بدنه ارتش با ملت بودند و این ملت بودند که انقلاب کردند، نه یک گروه خاص.

ارتش شاهنشاهی هیچ‌گاه افراد لات و مسئله‌دار را به استخدام خود در نمی‌آورد؛ بلکه برعکس، کسانی را استخدام می‌کردند که سالم، معتقد و اهل نماز باشند؛ حالا ممکن بود که فرهنگ فاسد غربی حاکم بر ارتش، بر روی برخی از این افراد هم تأثیر بگذارد؛ اما قلب ارتش، با خدا، اسلام و پیغمبر (ص) بود و در مسائلی مانند کشتارها، خصوصاً حادثه ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۹ نباید کل ارتش را زیر سوال برد؛ چراکه خیلی از ابعاد این حادثه هنوز افشا نشده است؛ برای نمونه، می‌گویند که اسرائیلی‌ها در کشتار مردم نقش داشتند، یا این‌که اگر سرباز‌ها شلیک نمی‌کردند، از پشت سر آن‌ها را هدف قرار می‌دادند.

«گروه بی‌نام»؛ انقلابی‌هایی که حتی در دربار شاه هم نفوذی داشتند

در واقع، ارتش شاهنشاهی دو بُعد داشت؛ یک بُعد «منفی» بود که شامل فساد و ظلم می‌شد و یک بُعد هم «مثبت» بود که متأسفانه پژوهشگران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به آن توجه کافی نداشته و آن را برای مردم تبیین نکردند؛ چراکه همه افراد در ارتش شاهنشاهی بد نبودند، همان‌گونه که همه این افراد نیز خوب نبودند؛ بنابراین همان‌طور که ما می‌گوییم ارتش شاهنشاهی مثلاً فلان فساد‌ها را داشت، در مقابل نیز باید «فجرآفرینان» یا انقلابی‌های ارتش را نیز به مردم بشناسانیم؛ افرادی نظیر امیر سرتیپ «محمدرضا رحیمی»، سرلشکر شهید «یوسف کلاهدوز» و… که در گروهی با عنوان «گروه بی‌نام» فعالیت می‌کردند؛ البته کتابی نیز با همین عنوان «گروه بی‌نام» منتشر شده است که نقش انقلابی‌های «ارتش شاهنشاهی» در پیروزی انقلاب اسلامی و بعد از آن، نقش این افراد در تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سازمان عقیدتی سیاسی، سازمان بسیج مستضعفین را تشریح می‌کند.

دفاع‌پرس: درباره «گروه بی‌نام» و فعالیت‌های آن بگویید.

بله؛ «گروه بی‌نام» با مدیریت شهید «حسن آیت» در سطح کشور فعالیت انقلابی و مبارزاتی داشت و همه‌جور افراد را شامل می‌شد؛ مانند طلبه، بقال و… که یک شاخه نظامی هم داشت و این شاخه نظامی را امیر سرتیپ «محمدرضا رحیمی» که آن‌روز‌ها «ستوان» بود، اداره می‌کرد و همراه با سرلشکر شهید «سید موسی نامجو» که وی نیز بسیار انسان باسواد و وارسته‌ای بود و در همه موارد با احتیاط کامل عمل می‌کرد، برای آن کادرسازی می‌کرد که این موضوع موجب شد تا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هم وقتی افراد مورد اعتماد می‌خواستند در ارتش جمهوری اسلامی ایران به‌کارگیری شوند، دیگر مشکلی در این رابطه وجود نداشته باشد. برای نمونه، شخصی مانند مرحوم سرهنگ «محمدمهدی کتیبه» که حدوداً چند ماه قبل به رحمت خدا رفت، عضو «گروه بی‌نام»، هم رئیس رکن ارتش شاهنشاهی و هم رئیس رکن ارتش جمهوری اسلامی بود؛ یعنی هم اطلاعات پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و هم اطلاعات بعد از پیروزی انقلاب اسلامی را داشت. یا این‌که امیر سرتیپ «مصطفی توتیایی»، به‌عنوان یکی دیگر از اعضای «گروه بی‌نام» محافظ شاه و خانواده‌اش و همچنین محافظان مهمانان خارجی شاه و خانواده‌های آن‌ها بود؛ ولی در حقیقت، عامل نفوذی حضرت امام خمینی (ره) در کاخ شاه بود؛ البته خیلی افرادی دیگری نیز در ارتش شاهنشاهی، عضو «گروه بی‌نام» بودند که امروز به‌عنوان افتخارات ارتش جمهوری اسلامی به‌شمار می‌روند.

این درحالی بود که چهار دستگاه امنیتی «موساد»، «سی.آی.ای»، «ساواک» و ضداطلاعات، در ارتش شاهنشاهی فعالیت حفاظتی داشتند؛ ولی با این وجود، انقلابی‌هایی که در ارتش شاهنشاهی بودند، فعالیت‌های مبارزاتی انجام می‌دادند؛ ضمن این‌که وقتی این افراد دستگیر می‌شدند، به‌عنوان «ننگ حکومت» شناخته می‌شدند و یادم می‌آید که خودم نیز وقتی دستگیر و بازجویی ‌شدم، بازجو همین موضوع را به من گفت.

…::: پایان بخش نخست :::…

انتهای پیام/ 113



منبع خبر

«گروه بی‌نام»؛ انقلابی‌هایی که حتی در دربار شاه هم نفوذی داشتند بیشتر بخوانید »

چه عناصری انقلاب اسلامی ایران را شکل دادند؟


به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «قنبر راسخ» آزاده و دبیر فجر آفرینان (زندانیان سیاسی) نیرو‌های مسلح قبل از انقلاب اسلامی در گفت‌وگو با رادیو انقلاب درباره نقش ارتش در پیروزی انقلاب اسلامی ایران، اظهار داشت: ما باید بپذیریم که ارتش از مردم بوده است و ملت ارتش از همین روستا‌ها و کوره راه‌ها و شهرستان و شهر‌ها بوده است و از افغانستان و پاکستان و روسیه که نیامده بودند.

وی ادامه داد: بدنه ارتش در هر حال آدم‌های اهل نماز، متعبد، مقلد حضرت امام و مراجع بودند و این‌ها تقیه داشتند و این‌ها و دلشان با خدا و پیغمبر بوده، اما خفقان و وحشت و جنایت کار‌هایی مثل آمریکا و اسرائیل و انگلیس چنان فشار آورده بودند که شرایط عجیب و غریبی حکم‌فرما بود. این‌ها باید بازگو شود البته این بازگویی توسط مایی که درون کفر و طاغوت بودیم باید باشد. در همین درون طاغوت سرلشکر قرنی را داریم که شش سال زندان بوده و سید سرلشکر یوسف کلاهدوز را داریم که جزو گارد ویژه شاه بوده و الان تشکلی که داریم ۱۵ نفر از گارد شاهنشاهی بودند.

راسخ همچنین افزود: آقای شهید سرلشکر موسی نامجو و صیاد شیرازی از دل طاغوت بودند و نمی‌توانیم بگوییم همه این‌ها طاغوتی بودند، نه ارتش منفی بود مثبت هم بود. متاسفانه توجه به نقطه مثبت ارتش، ارتش شاهنشاهی تا به حال مطرح نبوده است و این باید باز شود.

دبیر فجر آفرینان (زندانیان سیاسی) نیرو‌های مسلح قبل از انقلاب اسلامی درباره فرمایش حضرت امام مبنی بر اینکه انقلابیون مانند نوزادانی در گهواره هستند، افزود: خداوند متعال دید وسیعی به حضرت امام عنایت کرده بود و ایشان ارتباط داشتند. خاطره‌ای بگویم در زمان انقلاب یکی از دوستان ما به نام امیر سرتیپ رحیمی که دو سال زندان طاغوت بود و از ارتش اخراج شده بود در تاریخ ۲۰ بهمن مطلع می‌شود که دار و دسته شاه قرار بوده کار انقلاب را یکسره کنند و این‌ها ترفند حکومت نظامی را ایجاد می‌کنند تا ساعت حکومت نظامی را بالا بیاورند.

وی افزود: آقای امیر رحیمی که در داخل گارد و ارتش نفوذی داشت مثل شهید کلاهدوز، این را مطلع می‌شود که قرار است فردا حکومت نظامی اعلام شود و بلافاصله خدمت امام می‌رسد. حضرت امام نماز می‌خوانند و اتصال برقرار می‌کنند و بعد از آن می‌گویند مردم به خیابان‌ها بریزند و حکومت نظامی شکسته شود. تا جایی که اطلاع دارم آن زمان آیت اله طالقانی گفته بودند شلوغ می‌شود و هرج و مرج شده و کشته می‌شوند و بعد با امام تماس می‌گیرند و می‌گویند ما از فرد دیگری دستور می‌گیریم و منظور امام زمان (عج) بوده است.

راسخ همچنین عنوان داشت: عظمت روح و فکر امام خمینی، پشتیبانی مردم و از همه مهمتر اراده خداوند این انقلاب را شکل داد. وقتی قرآن می‌خوانیم و نُرید باید اثبات شود و در اینجا انقلاب اسلامی این را اثبات کرد: وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ.

وی درباره وظیفه مردم بعد از ۴۲ سال از پیروزی انقلاب اسلامی، ادامه داد: گذشته مان را برای نسل‌های دوم و سوم به عنوان اتمام حجت بگوییم. این انقلاب جهانی است و باید به دست صاحب اصلی اش آقا امام زمان (عج) برسد. ما در همین کرونا چند نفر از بچه هایمان را از دست دادیم و این افراد تمام خاطراتشان را با خود بردند.

راسخ با بیان درخواستی از صداوسیما گفت: خواهش می‌کنم کل صداوسیما توجه کند و به دهه فجر بسنده نکنند و کاری کنند و برنامه‌هایی بسازد که به صورت نوشتاری، گفتاری و شنیداری این خاطره‌ها بیان و مطرح شود تا آیندگان نگویند ما از این‌ها خبر نداشتیم. یعنی باید مردم را به نحوی تشویق کنند تا به رادیو انقلاب توجه کنند. برای مثال بگویند رادیو انقلاب می‌خواهد نقش ارتش در پیروزی انقلاب را بررسی کند. چونکه اگر ارتش نمی‌خواست تا سال‌ها این انقلاب به پیروزی نمی‌رسید. بدنه ارتش و اراده خداوند باعث پیروزی انقلاب اسلامی ایران شد.

انتهای پیام/ 112



منبع خبر

چه عناصری انقلاب اسلامی ایران را شکل دادند؟ بیشتر بخوانید »

مستشاران خارجی کنترل ارتش دوره ظاغوت را هم بر عهده داشتند


مبارز سیاسی ارتشی دوران ستم شاهی: مستشاران خارجی کنترل ارتشی‌ها را هم بر عهده داشتندبه گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «قنبر راسخ» زندانی سیاسی ارتشی در دوران پهلوی، دبیر زندانیان سیاسی نیرو‌های مسلح قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و دبیر فجرآفرینان نیرو‌های مسلح قبل از انقلاب در برنامه راهبرد اظهار داشت: فجرآفرینان به عنوان اعضای نیرو‌های مسلح بودند که عملاً از سال ۱۳۴۰ فعالیت انقلابی داشته و زندانی سیاسی شده بودند.

وی درباره وضعیت ارتش در دوران رژیم پهلوی و دلایل شکل‌گیری آن اظهار کرد: رژیم پایه گذاری شده توسط رضا شاه توسط استعمار انگلیس در ایران به قدرت رسید و پس از او نیز با اصرار و تلاش بعضی افراد پسرش با تایید انگلیس و هماهنگی آمریکا به صورت مشروط بر تخت قدرت تکیه زد.

راسخ بیان کرد: رژیم دست نشانده پهلوی برای حفظ خود و حمایت و صیانت از حقوق استعمارگران انگلیسی و آمریکایی نیازمند ارتش بود، بدنه ارتش از ملت انتخاب و گزینش می‌شدند و سیاست شاه این بود که افسران جزء امکانات و حوزه اختیارات کمتری داشته باشند و به جای آن‌ها از مستشاران خارجی استفاده شود.

دبیر فجرآفرینان نیرو‌های مسلح عنوان کرد: مستشارانی از رژیم صهیونیستی و آمریکا در ایران حضور داشتند که علاوه بر حقوق بسیار بالایی که دریافت می‌کردند، حق توحش نیز جزو دریافتی‌های آن‌ها بود.

وی خاطرنشان کرد: علاوه بر دریافت حقوق و مزایای بالای مستشاران موضوع کاپیتولاسیون هم مطرح بود و مصونیت کاملی برای نیرو‌های خارجی وجود داشت.

راسخ اشاره کرد: مردم ایران توسط رژیم پهلوی در فقر، نبود بهداشت و عدم آگاهی سیاسی نگه داشته می‌شدند و تنها ملاک کسب مناصب و افزایش قدرت در این رژیم منحوس نزدیک بودن و ارتباط با دربار بود.

این مبارز انقلابی تاکید کرد: مستشاران خارجی باید در خدمت ارتش ایران می‌بودند و برای ارتقاء آموزش و توان ارتش کمک می‌کردند نه برای سروری و ایجاد مفاسدی که با فرهنگ مستشاری با خود به ایران آوردند.

وی اذعان کرد: تبعیض در درون ارتش بسیار فاحش بود، مشاهده مظالم اجتماعی و اتفاقاتی که سیستم ارتش شاهنشاهی در جریان بود سبب شد که اطمینان حاصل کنم که مقصر اصلی فساد شخص شاه است و برای مبارزه سیاسی و مخالفت با رژیم مصمم شوم.

راسخ تصریح کرد: تولید و خودکفایی در کشور به ندرت وجود داشت، در داخل ارتش وقتی فردی پیدا می‌شد که توان مهندسی و تولید بررخی محصولات را داشت تهدید میشد یا باید با نیرو‌های خارجی و برای آن‌ها کار کند یا نابودش میکردند.

این مبارز انقلابی مطرح کرد: ابتکارات محدودی در بین نیرو‌های ارتشی وجود داشت تا هزینه اضافی بر کشور تحمیل نشود چراکه حتی یک پیچ ساده که کشور نیز قابل تامین بود از کشور‌های خارجی تهیه شده و به بهانه آن چندین برابر ارزش واقعی کالا ارز از کشور خارج می‌شد.

وی اعلام کرد: وضعیت خفت‌باری به ارتش و ارتشیان کشور تحمیل شده بود، باید طوری می‌بودیم که آن‌ها میخواستند باشیم و طبق امیال خارجی‌ها رفتار می‌کردیم. بدنه ارتش همراه با ملت بود و با انقلابیون هم نظر بودند.

راسخ گفت: یکی از وظایف اصلی مستشاران خارجی کنترل نیرو‌های ارتشی ایرانی بودند و علاوه بر تایید صلاحیت در بدو استخدام، ارتشی‌ها همواره تحت نظر سرویس‌های جاسوسی خارجی و ضداطلاعات ارتش بودند تا مبادا اقدامی خارج از حدود و تصورات آن‌ها انجام دهند.

انتهای پیام/ 141



منبع خبر

مستشاران خارجی کنترل ارتش دوره ظاغوت را هم بر عهده داشتند بیشتر بخوانید »