قیام مسلحانه

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ تاریخ انقلاب اسلامی ایران برگرفته از رشادت‌ها و فداکاری‌هایی است که مردم برای حفظ و نگهداری آن انجام دادند و برای این کار خود هم بیش از ۲۰۰ هزار شهید و چندین برابر آن جانباز تقدیم کرده‌اند؛ به‌عنوان مثال، زمانی که خیانت‌های «بنی‌صدر» به‌عنوان اولین رئیس جمهوری اسلامی ایران برای نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی مسجل شد و قصد داشتند تا در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ وی را استیضاح کنند، حامیان داخلی نامبرده یعنی سازمان مجاهدین خلق (منافقین) با دستور «مسعود رجوی» رئیس این سازمان به اصطلاح دست به قیام مسلحانه می‌زنند تا بدین‌وسیله به نمایندگان مجلس اعلام کنند که چنانچه استیضاح بنی‌صدر رأی بیاورد، آن‌ها در برابر این موضوع کشتار راه می‌اندازند.

آن‌ها با این تفکر، ساعت ۱۶ روز ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ اقدامات خود را در مناطقی همچون میدان فردوسی، خیابان طالقانی، منیریه، خیابان و میدان ولی عصر، بلوار کشاورز، میدان فلسطین، خیابان شهید مدنی (نظام‌آباد) و پل سیدخندان آغاز می‌کنند و هم‌زمان با تهران در چند شهر دیگر کشور مانند اصفهان فعالیت‌های آشوبگرانه خود را انجام می‌دهند و طی این اقدامات، همان‌گونه که در اطلاعیه دفتر امام خمینی (ره) ذکر شده «اینان به‌عنوان طرفداری از آقای بنی‌صدر در مرای و منظر مردم شکم دریدند و سر بریدند و اسید بر روی پسران و دختران معصوم پاشیدند و جنایات دیگری که قلم از بازگو کردن‌شان شرم دارد. جوانان پاکباخته و با خلوصی را که خدمات شایانشان به انقلاب زبانزد همگان بود را شناسایی کرده با فجیع‌ترین وضعی به خاک و خون کشیدند»، برای دست‌یابی به آنچه مد نظرشان بود از هیچ جنایتی فروگذار نکردند؛ لذا به همین منظور اعضای این سازمان در روز مورد اشاره به‌صورت علنی وارد فاز مسلحانه و درگیری با مردم و کمیته‌های انقلاب اسلامی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بسیج شده به نحوی که در این رهگذر در تهران ۱۶ نفر شهید و ۲۰۰ نفر هم مجروح می‌شوند.

میلیشیای منافقین در کوچه و خیابان، افرادی را که از جهت ظاهری به حزب‌اللهی‌ها شبیه بودند، کتک زدند و از آن‌ها می‌خواستند که به نفع بنی‌صدر و منافقین شعار دهند و در صورت امتناع یا مقاومت، با چوب و سنگ بر سر و روی افراد مقاوم می‌ریختند و بعضاً با کارد و چاقو و تیغ موکت‌بری صورت و بدن آن‌ها را زخمی می‌کردند، اما اقدام آن‌ها در این روز زمان زیادی را سپری نکرد؛ زیرا با حضور فراگیری مردم و نیرو‌های کمیته، سپاه و بسیج تعدادی از آشوبگران دستگیر و تجمعات آن‌ها در همان روز از بین رفت.

بر این اساس، منافقین برای رسیدن به هدف خود از خرداد ۱۳۶۰ و به دنبال تحلیل‌هایی که داشتند به‌منظور افزایش هزینه‌ها به نظام جمهوری اسلامی ایران، اقدامات خود را در قالب کشتار‌های دسته‌جمعی آغاز کردند و در این طرح‌ریزی عملیاتی خود بیشتر کسانی که مورد ترور قرار می‌گرفتند، افراد غیر مسلح و به اصطلاح عامی بودند.

این همان نکته‌ای است که مسعود رجوی در مصاحبه با نشریه «المصور»، اشاره کرده بود؛ زیرا وی تعداد کل شهروندان ایرانی را که از ابتدای ورود سازمان به فاز مسلحانه در خرداد ۱۳۶۰ تا انتهای سال ۱۳۶۲ به دست نیرو‌های این سازمان به شهادت رسیدند، شش هزار نفر اعلام کرده است.

انتهای پیام/ 231