لاکهید مارتین

سرویس دفاع و امنیت مشرق _ عملیات طوفان الاقصی و حوادثی که در روز ۷ اکتبر ۲۰۲۳ برای رژیم صهیونیستی رقم خورد با مظلوم نمایی و قیافه حق به جانب گرفتن به دنبال جلب حداکثری حمایت امریکا در راه جنایات جنگی خود در نوار غزه باشد.

کاخ سفید و پنتاگون نیز در ماه های نخست درگیری چه در غزه و چه در جنوب لبنان حمایت کامل و حداکثری از اسرائیل و دولت نتانیاهو انجام دادند اما حجم بالای جنایات جنگی، اعتراضات گسترده جهانی علیه اسرائیل و امریکا به عنوان حامی اصلی این رژیم و البته ناکامی در راه اشغال کامل غزه و نابودی حماس به تدریج مقامات واشنگتن را در مورد ادامه حمایت از اسرائیل به تردید انداخت.

تا اواسط ماه فوریه ۲۰۲۴ روند حمایت سیاسی و ارسال سلاح برای ارتش رژیم صهیونیستی از سوی امریکا ادامه داشت؛ به گزارش مجاهدت از وال استریت ژورنال به نقل از مقامات آمریکایی، آمریکا از ۷ اکتبر تا اواسط ماه فوریه بیش از ۱۵۰۰۰ بمب هواپرتاب و ۵۷۰۰۰ گلوله توپ را به اسرائیل منتقل کرده است.

بیش از ۱۰۰ تیر بمب سنگرشکن ۲۰۰۰ پوندی BLU-۱۰۹ یا GBU-۳۱v۳، بیش از ۵۰۰۰ بمب Mk-۸۲، حدود ۵۴۰۰ بمب Mk-۸۴، حدود ۱۰۰۰ بمب GBU-۳۹ و ۳۰۰۰ بمب هدایت ماهواره‌ای سری JDAM و ۵۷۰۰۰ گلوله توپ ۱۵۵ م‌م توسط آمریکا به اسرائیل داده شده است.

در اوایل نوامبر ۲۰۲۳، شبکه خبری آمریکایی بلومبرگ اعلام کرده بود که پنتاگون به طور مخفیانه کمک های نظامی خود به اسرائیل را افزایش داده است، از جمله بمب‌ها و موشک‌ها و تجهیزات پیچیده‌تر مانند هزاران موشک هلفایر که به طور گسترده توسط اسرائیل در جنگ غزه استفاده شده است.

اما با طولانی شدن هر چه بیشتر جنگ در غزه و بلند شدن صدای اعتراضات جهانی به جنایات جنگی و نسل کشی رژیم صهیونیستی علیه مردم مظلوم فلسطین، به تدریج دولت جو بایدن ناچار به تغییر موضع در خصوص ادامه عملیات نظامی اسرائیل در غزه شد.

با نادیده گرفتن توصیه های دولت امریکا از سوی کابینه نتانیاهو، کار به تهدید مستقیم کاخ سفید علیه صهیونیست ها نیز کشیده شد و آنها اعلام کردند در صورت قصد اسرائیل برای حمله زمینی به رفح اقدام به تحریم تسلیحاتی اسرائیل خواهند کرد.

جوبایدن رئیس‌جمهور آمریکا در مصاحبه با CNN گفته درنتیجه بمب‌ها و دیگر مهمات ارسال شده توسط آمریکا، غیرنظامیان در غزه کشته شده‌اند، چرا که اسرائیل از آنها در نقاط پرجمعیت استفاده کرده است، بایدن افزود من به اسرائیلی‌ها گفته‌م که اگر به سمت رفح بروند مهمات تهاجمی مورد نیاز آنها تأمین نخواهد شد.

این اظهارات بایدن درحالی گفته شده که چند روز از حمله اسرائیل به رفح‌ می‌گذرد؛ بایدن در بخش توقف ارسال مهمات تهاجمی برای اسرائیل، به محموله ۱,۸۰۰ تیر بمب ۲ هزارپوندی و ۱,۷۰۰ تیر بمب ۵۰۰ پوندی اشاره می‌کند که فعلا طبق گفته لوید آستین وزیردفاع آمریکا به اسرائیل تحویل داده نشده است.

البته جو بایدن افزود که آمریکا از تأمین امنیت اسرائیل دست نکشیده و تأمین مهمات برای سلاح‌هایی که در دفاع از اسرائیل استفاده می‌شود، از جمله موشک برای سامانه گنبد آهنین سرجای خود است.

همچنین لوید آستین در گفت‌وگو با سناتورهای آمریکایی گفته اسرائیل سلاح‌های مناسب(رفح) را دارد.

او گفته بمب‌های کم‌قطر(SDB)، که یک سلاح دقیق است، در یک محیط متراکم بسیار مفید است و به اندازه بمب ۲,۰۰۰ پوندی خسارات جانبی ایجاد نمی‌کند، او گفت که آمریکا می‌خواهد ببیند اسرائیل عملیات‌های “دقیق تری” انجام دهد.

اما بحث تحریم تسلیحاتی اسرائیل موجب خشم و نگرانی برخی سناتورهای جمهوری خواه در کنگره امریکا شده است.

در همان جلسه سناتور جمهوری‌خواه لیندسی گراهام با خشم به وزیردفاع آمریکا گفته که اگر سلاح‌های لازم برای نابودی دشمنان اسرائیل را در زمان خطر بزرگ متوقف کنیم، بهای آن را خواهیم پرداخت، اینکار بی‌فایده است و درست نیست.

گراهام گفت: به اسرائیل آنچه را که برای جنگیدن در نبردی که “نباید در آن شکست بخورد” را بدهید.

وقتی تحریم بایدن توهم “خودکفایی نظامی اسرائیل” را آشکار کرد

برای سالهای طولانی رسانه ها به ویژه طرفداران غربی رژیم صهیونیستی دروغی بزرگ را به خورد مخاطب داده بودند که کارخانه جات تسلیحاتی اسرائیل نظیر IAI، رافائل، البیت و … بخش بزرگی از نیازهای این رژیم را تامین کرده و علاوه بر اینکه آنها تا حد زیای خودکفا هستند محصولات خود را به کشورهای خارجی نیز صادر می کنند.

اما جنگ اخیر در غزه و معضل کمبود مهمات توپخانه و بمب های هواپرتاب وابستگی شدید اسرائیل به امریکا را نشان داد.

در واقع اسرائیل تقریبا هیچ سلاح مهمی را در خاک سرزمین های اشغالی تولید نمی کند بلکه کلیه این تسلیحات مشهور نظیر گنبد آهنین و موشک هایش، فلاخن داود و موشک هایش، بمب و موشک های دورایستا نظیر دلیله و اسپایس و حتی مهمات ۱۵۵ میلیمتری توپخانه را مستقیما از امریکا دریافت می کند.

این موضوع به این شکل است که کمپانی های مشهور امریکایی نظیر ریتئون و لاکهید مارتین موظف اند بخشی از خط تولید خود را به ساخت کیت های هدایتی تسلیحات اسرائیلی اختصاص دهند، آنها را به اسرائیل ارسال کنند تا نیروی کار اسرائیلی کیت آماده ارسال شده را روی بمب های هواپرتاب یا موشک خامی که باز هم توسط امریکا ارسال شده ببندند و آن را به نام سلاح ساخت اسرائیل معرفی کنند!

نکته جالب ماجرا این است که کلیه این فرآیند با هزینه ایالات متحده انجام می شود اما در نهایت اسرائیل این تسلیحات را به مشتریان خارجی صادر کرده و درآمدزایی نیز می کند!

مجموعه این نکات و احتمال ادامه تحریم تسلیحاتی اسرائیل موجب شده تا شک و تردید در خصوص توان اسرائیل برای ادامه نبرد در نوار غزه ایجاد شود؛ همچنین عمده کارشناسان معتقدند با وضعیت فعلی اسرائیل به هیچ عنوان توانایی ایجاد جبهه جدید در جنوب لبنان و درگیری تمام عیار با حزب الله را نخواهد داشت و ذخایر تسلیحاتی این رژیم تنها پس از گذشت چند هفته به پایان خواهد رسید.

به گزارش مجاهدت از مشرق، تنش و اختلاف بین آنکارا و آتن، هر روز ابعاد تازه تری پیدا می کند.

نخست وزیر یونان به تازگی توانسته پس از سخنرانی در کنگره آمریکا و استفاده از توانمندی های شبکه ای از سناتورهای نزدیک به لابی آتن، ترکیه را دچار دردسر کند و چوب لای چرخ قرارداد فروش اف ۱۶ به ترکیه بگذارد؛  اما فقط به این اقدام اکتفا نکرده و حالا برای افزایش توانمندی نظامی خود و قدرت نمایی در برابر ترکیه، سراغ اسرائیلی ها رفته است.

قدرت نمایی نظامی یونان در برابر ترکیه

رسانه های ترکیه به نقل از دو منبع رسانه ای و نظامی یونان، از این موضوع خبر داده اند که یونان قصد دارد سامانه دفاع موشکی Spike NLOS را به قیمت ۷۰ میلیون یورو از شرکت رافائل رژیم صهیونیستی خریداری کند.

رسانه های یونانی مدعی شدند که قرار است سامانه دفاعی اسپایک، در مقابل تهدیدات احتمالی علیه ترکیه مورد استفاده قرار گیرد. گفته شده که ۲۷ سامانه موشکی به قیمت ۷۰ میلیون یورو خریداری می شود و ارسال این سامانه ها به یونان از ابتدای سال ۲۰۲۳ آغاز می شود. به همین خاطر، استقرار سامانه های موشکی اسرائیلی در مرز ترکیه در منطقه اوروس در شمال شرقی یونان، مقامات دفاعی و امنیتی دولت اردوغان را نگران کرده است.

موشک و پهپاد اسرائیلی، جت فرانسوی و آمریکایی

شرکت صهیونیستی رافائل، از سال ۱۹۹۳ میلادی به بعد، برای تولید چند نسل از موشک های Spike دست به آزمایش های گسترده زد و انواع مختلفی از موشک ها را تولید کرده که برخی از آنها دوش پرتاب، برخی دیگر دارای قابلیت پرتاب از روی شناور و گروه دیگری نیز دارای امکان پرتاب از روی خودروهای نظامی برای واحدهای مرزبانی هستند و ظاهراً ارتش کره جنوبی از مهمترین مشتریان نوع NLOS این موشک اسرائیلی بوده است.

البته آتن فقط به خرید موشک اسرائیلی دارای برد ۲۵ کیلومتر بسنده نکرده و قرار است از صهیونیست ها ۱۴ فروند پهپاد هم بخرد و همچنین نیروی هوایی خود را با جت های جنگنده داسو رافال فرانسوی و جنگنده F-۱۶ آمریکا، تجهیز و تسلیح کند.

اما ظاهراً یونان به خرید اف ۱۶ هم رضایت نداده و طالب نوع پیشرفته جنگنده لاکهید مارتین، یعنی مشتری اف ۳۵ است.

وزیر دفاع یونان، نیکولاس پاناگیوتوپولوس، مدتی پیش در ساختمان پنتاگون از لوید آستین وزیر دفاع ایالات متحده درخواست کرد که هواپیماهای جنگی F-۳۵ را به یونان بفروشد. پس از این دیدار، آستین تاکید کرد که همکاری دفاعی با یونان  قوی تر از همیشه است.

تهدیدات اردوغان، کارگر نیفتاد

رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه، یک ماه پیش با یونیفرم نظامی به مرز دریایی یونان رفت و از یگان های نیروی دریایی تحت امر خود سان دید.

او پس از این مراسم، به زبان های یونانی، انگلیسی و ترکی، پیام های تهدیدآمیزی خطاب به مقامات آتن ارسال کرد و نوشت: «ما مجدداً دوباره به یونان هشدار می دهیم که خطاهای یک قرن پیش را با خواب و رویا و لفاظی تکرار نکند تا دچار پشیمانی نشود. ترکیه از حقوق خود در دریای اژه چشم پوشی نخواهد کرد و در استفاده از اختیارات خود برای تسلیح جزایر تردید نخواهد کرد. گنجاندن جزایر غیرنظامی در رزمایش‌های مختلف و تلاش برای استفاده ابزاری از حمایت ناتو و کشورهای ثالث برای این اقدامات غیرقانونی، برای ما غیر قابل قبول است. ما در برابر تمام اقدامات تحریک آمیز یونان، آرامش و خونسردی خود را حفظ کردیم، اما یونان در دو سال گذشته حتی به دعوت های هیئت نظامی ما پاسخ نداده و می بینیم که صبر و خونسردی ما، باعث سوء تفاهم طرف مقابلمان شده است.»

اما تهدیدات اردوغان موثر واقع نشد و یونان همچنان به صورت آشکار، در برابر ترکیه قدرت نمایی می کند. این موضوع، دیروز در نشست شورای عالی امنیت ملی ترکیه مطرح شد و در بیانیه پایانی به یونان هشدار داده شد.

شورای عالی امنیت ملی ترکیه به یونان هشدار داده که دست از اقدامات تحریک آمیز هوایی و دریایی بردارد، پناهجویان را مورد آزار و اذیت قرار ندهد و ترک های جزیره قبرس را نیز تحت فشار قرار ندهد.

اختلافات قدیمی، چاشنی های جدید

ترکیه و یونان، اختلافات و تنش های  تاریخی دور و درازی دارند. آنان هنوز هم بر سر بسیاری از خطوط مرزی دریایی و مالکیت بخشی از جزایر اژه به توافق نرسیده اند، خط قلمرو دریایی را به شکل قاطعانه مشخص نکرده اند، بر مسائلی همچون قبرس و پناهجویان مشکل دارند و به تازگی در شرق مدیترانه نیز اختلافات بزرگی پیدا کرده اند.

یونان همچنین، از دیرباز به لانه بسیاری از سران پ. ک. ک و سران گروه های کمونیست مسلح ضد ترکیه تبدیل شده و در اثنای کودتای نافرجام ۲۰۱۶ میلادی نیز، تعدادی از افسران گولنی ترکیه با یک بالگرد نظامی به یونان گریختند و آتن هیچگاه حاضر نشد آنان را به ترکیه تحویل دهد.

دکتر یوجل آجر استاد دانشگاه آنکارا در رشته حقوق بین الملل که تخصص بالایی در مطالعات حقوق دریاها دارد، در یک گزارش تحلیلی، به بررسی مهمترین اختلافات ترکیه و یونان پرداخته و نشان می دهد که بخشی از این اختلافات، بر سر مسائل حقوقی پیچیده ای است که تنها راه برای پایان دادن به آنها، پناه بردن به مذاکرات و تشکیل کمیته های تخصصی حقوقی است.

آجر به اظهارات تند سیاستمداران یونانی علیه ترکیه اشاره کرده و گفته است: «با وجود روند مذاکرات جدید بین آنکارا و آتن که در ژانویه ۲۰۲۱ آغاز شد، برخی از مقامات بلندپایه دولت یونان درباره ترکیه اظهارنظرهای تند و تحریک کننده ای دارند. به ویژه پس از شروع جنگ روسیه و اوکراین، اظهارات آنان علیه ترکیه افزایش قابل توجهی داشته است. آنان، آشکارا از ترکیه به عنوان یک کشور تجدیدنظر طلب، غیرقانونی، غیرعادی و متجاوز یاد می کنند.»

ترکیه و یونان از سال ۲۰۱۹ میلادی بر سر مشکل تحدید حدود فلات قاره در اژه و مدیترانه شرقی، تنش داشته اند. در اواخر سال ۲۰۲۰ میلادی، مذاکراتی انجام شد و تنش کاهش یافت. در ژانویه ۲۰۲۱ میلادی، مقرر شد که هیئت های طرفین، ۳ بار در طول سال، مذاکره فنی داشته باشند. با این حال، نتیجه ای حاصل نشد.

یکی از مشکلات قدیمی این است که یونان باید بر اساس توافق، از تسلیح جزایر شرقی دریای اژه خودداری کند. اما یونان، این جزایر را تسلیح کرده و  به نظر می رسد که این اقدام آتن، پاسخی به اقدامات خودسرانه اردوغان در بخش های متروک و ممنوع جزیره قبرس است.

عرض آب های سرزمینی بر اساس قوانین مرتبط با مرزهای آبی در حد ۶ مایل دریایی تعیین شده بود، اما در سال ۱۹۳۱ با فرمان ریاست جمهوری، این میزان به ۱۰ مایل افزایش یافت. همچنین در مورد عرض حریم هوایی بین ترکیه و یونان، مشکلات متعددی وجود دارد و  حالا موضوع اختلاف بر سر مجوز اکتشاف نفت در فلات قاره دریای اژه و شرق مدیترانه نیز، برجسته تر شده و مشورت های شورای امنیت سازمان ملل نیز نتوانسته طرفین را برای پایان دادن به اختلافات، اقناع کند.

جو ضد یونانی در ترکیه

تعدادی از نظامیان برجسته و سیاستمداران ترکیه، بر اساس برخی زمینه ها و گفتمان های تاریخی، معتقدند که ترکیه نباید هیچگاه با یونان مذاکره کند.

دریادار جهاد یایجی که از او به عنوان تئوریسین ترتیبات دریایی موسوم به «استراتژی وطن آبی» یاد می شود، صراحتاً اعلام کرده که یونان در ماجرای امضای توافقنامه امنیتی دریایی با مصر، کلاه گشادی بر سر مقامات قاهره گذاشته و ترکیه باید همواره در برابر یونان، رفتاری مقتدرانه داشته باشد.

یایجی بر این باور است که ترکیه نباید هیچگاه با یونان مذاکره کند و باید همواره خود را محق بداند.

سیاستمداران ملی گرا نیز با یادآوری خشم تاریخی خود نسبت به تنش و درگیری با یونانی ها در دوران آتاتورک، بر این باورند که مذاکره با یونان، اقدامی عبث و بیهوده است و با یونان، فقط باید به زبان زور و قدرت نظامی سخن گفت.

البته بیان این اظهارات ملی گرایانه در حالی است که یونان، به راحتی توانسته در موضوعاتی همچون فروش اف ۱۶ به ترکیه، عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا، روابط ترکیه و ناتو، پرونده قبرس، موضوع اکتشاف نفت و گاز، حضور ترکیه در شرق مدیترانه، روابط آنکارا – واشنگتن و فراهم کردن امکان نفوذ رژیم صهیونیستی در نزدیکی ترکیه، مشکلات و موانع فراوانی بر سر راه آنکارا به وجود بیاورد.