لندن

به گزارش مجاهدت از مشرق، در حالی که در بسیاری از شهرهای ایران، خودرو هنوز اصلی‌ترین ابزار جابه‌جایی روزانه است، نگاهی به تجربه کشورها و شهرهایی چون هنگ‌کنگ، توکیو، سنگاپور و آمستردام نشان می‌دهد می‌توان شهری داشت که زندگی بدون ماشین نه‌تنها دشوار نباشد، بلکه کیفیت زندگی را هم بالاتر ببرد. کارشناسان می‌گویند در فصل‌های سرد سال، وقتی وارونگی دما و آلودگی هوا نفس‌ها را تنگ می‌کند، استفاده بیشتر از حمل‌ونقل عمومی می‌تواند یکی از کلیدهای اصلی کاهش آلاینده‌ها باشد.

وابستگی کمتر به خودرو؛ تجربه کشورها

در هنگ‌کنگ بیش از ۹۰ درصد سفرهای روزانه با مترو، اتوبوس و تراموا انجام می‌شود. این شهر فشرده و پرجمعیت، با کارت هوشمند «اختاپوس» و شبکه گسترده ریلی، نمونه‌ای جهانی از شهری است که بدون خودرو هم زندگی در آن روان و راحت پیش می‌رود.

در ژاپن نیز فرهنگ رفت‌وآمد با قطار آنقدر جا افتاده که کمتر شهروندی برای کارهای روزمره به خودروی شخصی متکی است. سنگاپور اما راه دیگری رفته؛ دولت با وضع مالیات و هزینه‌های سنگین برای مالکیت خودرو، شهروندان را به سمت مترو و اتوبوس سوق داده است. در اروپا، سوئیس با شبکه ریلی برقی و هلند با ترکیب دوچرخه‌سواری و قطار، نشان داده‌اند که کاهش وابستگی به خودرو به معنای محدودیت نیست، بلکه راهی برای زندگی سالم‌تر و شهری آرام‌تر است.

سبک زندگی شهروندان بدون ماشین

در این کشورها، زندگی روزمره بر پایه پیاده‌روی، دوچرخه و حمل‌ونقل عمومی طراحی شده است. شهروندان صبح‌ها پیاده یا با دوچرخه کوتاه به ایستگاه می‌روند، بخش اصلی مسیر را با قطار یا مترو طی می‌کنند و دوباره پیاده تا محل کار می‌روند. چنین الگویی باعث شده کیفیت زندگی ارتقا پیدا کند: آلودگی کمتر، ترافیک روان‌تر و حتی نشاط اجتماعی بیشتر.

حمل‌ونقل عمومی و هوای پاک در پاییز و زمستان

کارشناسان محیط‌زیست می‌گویند در فصل‌های پاییز و زمستان، زمانی که پدیده وارونگی دما ذرات آلاینده را در لایه‌های پایین جو حبس می‌کند، کاهش تردد خودروها می‌تواند اثر مستقیمی بر کیفیت هوا بگذارد. گزارش‌های بین‌المللی نشان می‌دهد جایگزین کردن خودروهای تک‌سرنشین با مترو و اتوبوس‌های برقی یا کم‌مصرف می‌تواند بین ۲۰ تا ۳۰ درصد از انتشار گازهای آلاینده را کم کند.

جایگزین کردن خودروهای تک‌سرنشین با مترو و اتوبوس‌های برقی یا کم‌مصرف بین ۲۰ تا ۳۰ درصد از انتشار گازهای آلاینده کم می کند.نمونه روشن این اثر را در لندن می‌بینیم؛ جایی که اجرای طرح «منطقه کم‌انتشار» منجر به کاهش قابل‌توجه ذرات معلق و اکسیدهای نیتروژن شد، تا جایی که شهرداری اعلام کرد این طرح معادل حذف ۲۰۰ هزار خودرو از خیابان‌ها بوده است.

چرا ما هم به این تجربه نیاز داریم؟

در شهرهای بزرگی مثل تهران، اصفهان و تبریز که هر پاییز و زمستان با موج آلودگی و تعطیلی مدارس مواجه‌اند، الگو گرفتن از این تجربه‌ها می‌تواند راهگشا باشد. توسعه خطوط مترو، نوسازی ناوگان اتوبوسرانی، ارزان‌سازی یا حتی رایگان‌کردن بلیت در روزهای آلوده و در کنار آن سخت‌گیری در تردد خودروهای شخصی، می‌تواند بخشی از مشکل دیرینه آلودگی هوا را حل کند.

تجربه تهران؛ دوچرخه اشتراکی و چالش‌های حرکت سبز

مرداد ۱۴۰۱، دوچرخه‌های «بیدود» از معابر تهران جمع‌آوری شدند. این طرح با هدف ترویج «سفر سبز» و کاهش تولید آلایندگی توسط شهردار قبلی، پیروز حناچی اجرا شد. مسیرهایی مانند میدان هفت‌تیر تا ولیعصر برای عبور دوچرخه‌سواران طراحی شد تا فرهنگ حرکت بدون خودرو در شهر شکل بگیرد.

اما طرح با مشکلاتی روبه‌رو شد:

عدم حمایت مناسب شهرداری در تخصیص خیابان، باعث شد مسیرها ناامن باشند و دوچرخه‌سواران با مزاحمت خودروها مواجه شوند.

حمایت ناکافی و نظارت محدود، طرح را آسیب‌پذیر کرد.

نتیجه اینکه، دوچرخه‌ها جمع شدند و حرکت سبز متوقف شد؛ مسیرها دوباره در خدمت خودروها قرار گرفتند.

خرداد ۱۴۰۳، نسخه جدید دوچرخه‌های اشتراکی با برند «زیرو» و رنگ قرمز در خیابان‌های مرکزی تهران رونمایی شد. هدف مشابه «بیدود» یعنی حرکت با تولید آلایندگی صفر بود، اما نگرانی‌هایی درباره مجوزها، مدیریت و امنیت مسیرها وجود داشت.

چرا طرح تهران موفق نبود؟

کارشناسان شهری می‌گویند ناکامی طرح ناشی از ترکیبی از عوامل زیر بود:

کمبود زیرساخت امن: مسیرهای ویژه دوچرخه محدود و بدون حفاظ کافی بودند.

فرهنگ رانندگی: توجه کم به دوچرخه‌سواران و مزاحمت خودروها.

پشتیبانی محدود مدیریت شهری: کمبود هماهنگی میان شهرداری، پلیس راهور و بخش خصوصی.

نبود انگیزه‌های اقتصادی یا اجتماعی: افراد به جای استفاده از دوچرخه، متکی به خودرو شخصی باقی ماندند.

کارشناسان معتقدند بدون اصلاح این نقاط ضعف، حتی بازگشت «زیرو» هم نمی‌تواند تجربه موفقی مانند شهرهای اروپایی یا آسیایی ایجاد کند.

درس‌هایی برای آینده تهران

تجربه تهران نشان می‌دهد اجرای طرح‌های حمل‌ونقل سبز نیازمند زیرساخت، فرهنگ‌سازی، پشتیبانی مدیریتی و حمایت اجتماعی است. در حالی که شهرهای جهان با حمل‌ونقل عمومی و دوچرخه زندگی بدون خودرو را عملی کرده‌اند، تهران هنوز در مسیر رسیدن به چنین مدلی است. تلاش‌های ناکام گذشته می‌تواند درس‌های مهمی برای آینده و حرکت به سمت شهری پاک‌تر و پایدارتر باشد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، تارنمای این شبکه خبری آمریکایی در گزارشی به نقل از منابع آگاه نوشت که بانک مرکزی چین با استفاده از بورس طلای شانگهای، بانک‌های مرکزی این کشورها را ترغیب می‌کند تا طلا خریداری کرده و در داخل مرزهای چین ذخیره کنند. این اقدام در ماه‌های اخیر آغاز شده و دست کم یک کشور آسیای جنوب‌شرقی علاقه خود را به این موضوع نشان داده است.

هدف چین از این سیاست، افزایش نقش خود در نظام مالی جهانی و کاهش وابستگی به دلار و مراکز مالی غربی همچون آمریکا، بریتانیا و سوئیس است. با توجه به افزایش تنش‌های ژئوپلیتیکی و نگرانی کشورها از آسیب‌پذیری ذخایر ارزی خود، طلا به عنوان یک دارایی امن و پوشش‌دهنده ریسک اقتصادی، اهمیت ویژه‌ای یافته و فرصت مناسبی برای چین ایجاد شده تا خود را به عنوان میزبان امن این دارایی معرفی کند.

ذخایر خریداری شده به جای انتقال از موجودی‌های پیشین، شامل خریدهای تازه خواهند بود که به عنوان بخشی از ذخایر رسمی کشورها به حساب می‌آید. این ذخایر در انبارهای تحت نظارت بورس بین‌المللی طلا که زیر نظر بانک مرکزی چین فعالیت می‌کند، نگهداری می‌شوند. این بورس از سال ۲۰۱۴ برای تسهیل مشارکت خارجی‌ها در بازار طلا راه‌اندازی شده است.

به نوشته بلومبرگ، اگرچه این اقدام چین گامی مهم برای افزایش نقش پکن در تجارت جهانی طلا محسوب می‌شود، اما هنوز فاصله زیادی با مراکز سنتی و تثبیت‌شده مانند لندن دارد. خزانه‌های بانک انگلستان بیش از ۵ هزار تن ذخایر طلای جهانی را در اختیار دارند که ارزشی نزدیک به ۶۰۰ میلیارد دلار دارد و جایگاه لندن را به عنوان بازار اصلی طلا تقویت می‌کند. خدمات امانتداری این دارایی‌ها برای مشتریان، نقش کلیدی در جلب اعتماد و افزایش معاملات دارد.

بر اساس داده‌های شورای جهانی طلا، ذخایر چین کمتر از نیمی از این میزان است و در رتبه پنجم جهانی در بین بانک‌های مرکزی قرار دارد، با این حال بازار داخلی طلا در چین، اعم از جواهرات، شمش و سکه، بزرگترین بازار جهانی است. افزایش حجم معاملات داخلی می‌تواند به پکن کمک کند تا روند کاهش وابستگی به دلار و بین‌المللی کردن یوان را تسریع کند. در دو سال اخیر، ارزش طلا تقریباً دو برابر شده و به بیش از ۳۷۰۰ دلار در هر اونس رسیده و رکورد تورم تعدیل‌شده سال ۱۹۸۰ را پشت سر گذاشته است.

تحلیلگران گلدمن ساکس پیش‌بینی کرده‌اند که اگر تنها یک درصد از دارایی‌های خصوصی خزانه‌داری آمریکا به طلا تبدیل شود، قیمت آن می‌تواند به ۵ هزار دلار برسد.

چین برای توسعه بازار طلا اقدامات متعددی انجام داده است. بورس طلای شانگهای امسال اولین انبار و قراردادهای خارجی خود را در هنگ‌کنگ راه‌اندازی کرد تا حجم معاملات به یوان افزایش یابد. همچنین بانک مرکزی چین محدودیت‌های واردات طلا را کاهش داده تا دسترسی موسسات داخلی به منابع بین‌المللی تسهیل شود.

برای مشتریان بالقوه، انبارهای چین می‌تواند گزینه‌ای جذاب برای ذخیره طلای خود و کاهش ریسک قطع دسترسی به بازارهای مالی جهانی باشد. خرید طلا توسط بانک‌های مرکزی پس از اقدام آمریکا و متحدانش در مسدود کردن ذخایر ارزی روسیه در سال ۲۰۲۲ شدت گرفت و نشان داد که ذخیره طلا در چین می‌تواند راهکاری برای مقابله با تحریم‌های غربی باشد.

با این سیاست، چین در حال گسترش شبکه مالی خود و کاهش وابستگی کشورها به سیستم‌های مالی غربی است و به تدریج به سمت جهانی چندقطبی حرکت می‌کند که در آن طلا نقش مهمی در امنیت مالی و تنوع ذخایر ارزی ایفا می‌کند. این اقدام همچنین می‌تواند دسترسی کشورها به بازارهای چین و فرصت‌های اقتصادی مرتبط را افزایش دهد و چین را به بازیگری مهم در بازار جهانی طلا و سیستم مالی بین‌المللی تبدیل کند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا و همسرش «ملانیا ترامپ» روز چهارشنبه برای دومین سفر رسمی خود وارد شهر لندن شدند.

طبق گزارش خبرگزاری «ریانووستی»، معترضان ابتدا ساعت ۲ بعد ازظهر به وقت محلی در «پورتلند پالاس»، نزدیک دفتر مرکزی بی‌بی‌سی تجمع خود را آغاز کردند و انتظار می‌رود هزاران نفر گرد هم آمده و به سمت میدان پارلمان، جایی که تجمعات بیشتری برگزار خواهد شد، حرکت کنند.

طبق ویدئوهای منتشر شده، معترضان پلاکاردهایی با شعارهای «ترامپ را رها کنید»، «نه به نژادپرستی، نه به ترامپ» و «ترامپ را متوقف کنید» حمل می‌کردند.

همچنین پلاکاردهایی علیه استقرار سلاح‌های هسته‌ای آمریکا در بریتانیا و عرضه سلاح به اسرائیل و همچنین تصاویر طنزآمیزی از ترامپ که او را به عنوان یک کودک عصبی نشان می‌داد، در دست داشتند و اظهاراتی به روابط ترامپ با «جفری اپستین» قاچاقچی جنسی که به سوءاستفاده جنسی از کودکان متهم شده بود، اشاره داشت.

طبق گزارش‌ها، دستور کار ترامپ در بریتانیا به گونه‌ای تنظیم شده است که از محل اعتراضات عمومی جلوگیری شود و عبور نکند.