لوله تیربار

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

خنک کردن لوله‌های داغ تیربار 

خنک کردن لوله‌های داغ تیربار با استفاده از برف‌های ارتفاعات «دوپازا»، یکی از طرح‌های ابداعی در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «لوله تیربار گرینوف پس از تیراندازی پی‌درپی، اگر چند دقیقه‌ای مجال خنک شدن نمی‌یافت، پس از شلیک دو سه قطار رگباری، سرش به سمت پایین خم می‌شد و گلوله در آن گیر می‌کرد در «دوپازا» موقعی که حمله دشمن آغاز می‌شد و در شرایطی که لوله زاپاسی نبود تا در صورت خم شدن لوله تیربار، آن را عوض کنند، تیربارچی به کمکش دستور داده بود تا صندوق خالی مهماتی را پر از برف کند و دم دست بگذارد و در حالی که او تیراندازی می‌کند. برف‌ها را هم مشت کند و روی لوله داغ تیربار بمالد تا خنک شود و گلوله در آن گیر نکند و اگر دو لوله گرینوف موجود بود، هنگام تعویض قطار فشنگ، فرد کمکی لوله داغ شده که از فرط تیراندازی سرخ می‌شد را باز می‌کرد و کنار می‌گذاشت تا خنک شود و سپس در تعویض قطار فشنگ بعدی، دوباره لوله نیز تغییر می‌کرد؛ به این ترتیب عمر مفید لوله‌های تیربار افزایش می‌یافت و بیش از حد استاندارد کشور سازنده از آن استفاده می‌شد».

انتهای پیام/ 113