گروه استان‌های دفاع‌پرس- «فهیمه قربانیان» فعال رسانه‌ای؛ احترام به والدین، از ارکان اصلی اخلاق اسلامی و سنتی هست که همواره از سوی بزرگان دین و سیاست برجسته شده هست، شهید آیت‌الله رئیسی، در کنار مسئولیت‌ها و مأموریت‌های ملی خود، نمونه‌ای بارز از این آموزه‌ها بود. دیدار‌های مداوم و بدون تشریفات او با مادر بزرگوارش در خانه‌ای ساده، نشان از پیوندی عاطفی و معنایی عمیق داشت؛ پیوندی که نه تنها بازتاب‌دهنده ادب و محبت یک فرزند به مادرش بود، بلکه درسی بزرگ برای جامعه، بویژه صاحبان جایگاه‌های مدیریتی محسوب می‌شود.
رفتار او با مادرش، علاوه بر یک رابطه صمیمی، نمایی از تعهد اخلاقی و ارزش‌هایی بود که در تمام جنبه‌های زندگی‌اش جاری بود. این دیدارها نه همراه جمعی از همراهان یا تشریفات خاص، بلکه کاملاً ساده و بی‌پیرایه انجام می‌شد. پایبندی شهید رئیسی به حفظ حرمت مادر و حفظ ارتباطی صمیمانه، الگویی روشن از معنای حقیقی ساده‌زیستی و مردمی بودن، بود.
خانه مادر شهید رئیسی، واقع در منطقه ایثارگران مشهد، نمادی از سادگی و معنویت بود؛ خانه‌ای که همچون قلب مادر، برای فرزندش مأمنی برای آرامش و بازگشت به اصالت به حساب می‌آمد. معصومیت این دیدارها، علاوه بر نشان دادن احترام ایشان به والدین، جلوه‌ای از اعتقادات شریف ایشان به جایگاه والدین در اسلام و سنت ایرانی بود.
افزون بر این، دیدار‌های مداوم و صمیمی شهید رئیسی با مادر، از نگاه همسایگان پنهان نمانده بود. به گفته برخی از ساکنان منطقه، شهید رئیسی بدون هیچ تشریفات یا حفاظتی وارد محله می‌شد و با تواضعی مثال‌زدنی به دیدار مادرش می‌رفت. همسایگان نقل کرده‌اند که نحوه ورود او به خانه مادر، نمایش بی‌نظیری از ادب، احترام و مردمی‌بودن بود. یکی از همسایگان با اشاره به رفتار او گفته بود: «ایشان نه به‌عنوان یک مقام کشوری، بلکه همچون فرزندی ساده و مؤدب همیشه با مادر دیدار می‌کرد.»
نقل‌هایی از مردم محله همچون حکایاتی ماندگار از شخصیت اخلاق‌مدار و متواضع شهید رئیسی در اذهان باقی مانده هست. یکی دیگر از ساکنان منطقه گفته بود: «منزل مادرشان ساده و کوچک بود، اما روح بزرگ در آن خانه جریان داشت. وقتی حاج‌آقا می‌آمدند، هیچ نشانه‌ای از قدرت و مقام در رفتارشان نبود. او یک انسان بود، یک فرزند مهربان» حتی کوچک‌ترین حرکات و رفتار‌های ایشان تأثیری بسزا بر مردم گذاشته و الگویی ناب از زندگی اخلاقی و اسلامی ارائه می‌داد.
آنچه این رفتار‌ها را متمایز می‌سازد، ساده و مردمی بودن آنهاست؛ دیدار‌هایی که در نهایت احترام، نه تنها تجلی محبت یک فرزند به مادرش بلکه پیامی از تواضع و مردم‌داری بود. این دیدار‌های بی‌ریا، تصویری از انسانیتی هست که فراتر از وظایف رسمی و جایگاه‌های دولتی، در رفتار‌های شخصی و خانوادگی نیز جاری بود.
شهید رئیسی با چنین رفتار‌هایی نشان داد که احترام به والدین، نهایتاً تجلی باور‌های قلبی و درونی او بوده هست؛ رفتاری که نه از سر اجبار یا نمایش، بلکه از عمق ایمان او به ارزش‌های انسانی و دینی نشأت می‌گرفت.
انتهای پیام/
