ماووت

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، عملیات بیت‌المقدس ۲ از تاریخ ۲۵  دی الی ۲ بهمن ۱۳۶۶، در جبهه شمالی: سلیمانیه- ماووت و با رمز یا زهرا (س) آغاز شد.

با تصرف ارتفاع گرده رش و عبور از رودخانه عریض قلعه چولان در عملیات نصر ۸، امکان گسترش وضعیت خودی در منطقه غرب این رودخانه و برداشتن گام‌های اساسی به‌طرف سلیمانیه فراهم شد. به همین منظور می‌بایست ارتفاعات قمیش، دولبشک و الاغلو تصرف می‌شد.

با فرارسیدن فصل زمستان، ارتفاعات منطقه را برف می‌پوشاند و اجرای هر عملیاتی، دشوار به نظر می‌رسید، درحالی‌که وضعیت موجود جنگ اقتضا می‌کرد؛ عملیات موردنظر هرچه سریع‌تر آغاز گردد، زیرا نیرو‌های معارض عراقی که متحد ایران بودند، در معرض خطر هجوم ارتش عراق قرار داشتند و چنانچه مناطق وسیع تحت نفوذ آنان به اشغال دشمن درمی‌آمد، بسیاری از راهکار‌های خودی بسته می‌شد.

با توجه به این ضرورت، سپاه پاسداران عملیات بیت‌المقدس ۲ را طراحی و اجرا کرد.

نبرد با طبیعت سخت

اجرای عملیات در ارتفاعات صعب‌العبور، هم‌زمان با فصل سرما و یخبندان، بسیار دشوار بود. فعالیت‌های طاقت‌فرسا برای فراهم شدن مقدمات عملیات و تلاش‌های گسترده و نفس‌گیر برای باز نگه‌داشتن جاده‌های یخ‌زده و برفی که برای رفت‌وآمد یگان‌های مانوری و پشتیبانی از خطوط نبرد ضرورت داشت نیز بخش دیگری از دشواری نبرد با طبیعت را به تصویر می‌کشید.

همچنین ضرورت عبور از رودخانه قلعه چولان که به نصب پلی روی آن انجامید، پرده دیگری از این نمایش بود.

صعود شبانه رزمندگان روی ارتفاعات برفی و یک هفته نبرد شبانه‌روزی با بالاپوش زمستانی در برابر دشمنی که در سنگر‌های خود بر یال‌های ارتفاعات تسلط داشت نیز خود داستانی شگفت‌انگیز است. انتقال شهدا و مجروحان در خط به پشت جبهه و تدارک نیرو‌های درگیر نبرد هم هزاران حرف ناگفته را باقی می‌گذارد.

نیرو‌های تدارک کننده باید امکانات و نیازمندی‌های عناصر پدافند را پس از عبور از پل نفر رویی که روی رودخانه قلعه چولان زده‌شده بود، بعضاً با قاطر و گاه افراد پس از چند کیلومتر پیاده‌روی در سینه‌کش ارتفاع صعب‌العبور قمیش به خط رسانده، بازگشته و آماده تدارک دیگری شوند.

به علت سرمای زیاد روی ارتفاع، نیرو‌ها مجبور بودند؛ شب تا صبح با تحرک بسیار، بدن خود را گرم نگه‌دارند تا در سرمای طاقت‌فرسا دچار یخ‌زدگی نشوند. در روز نیز وضعیتی مشابه روی این ارتفاعات حاکم است. به‌طوری‌که در صورت بارش برف یا باران، رزمندگان باید درون سنگر‌های موجود که مرطوب است و از سقف آن نیز آب می‌چکد، مانده و صبح را به شب برسانند.

نتایج کلی عملیات

در این عملیات ۹۵ کیلومتر از ارتفاعات غرب رودخانه قلعه چولان آزاد شد. از دیگر دستاورد‌های مهم عملیات این بود که رفت‌وآمد نیرو‌های قرارگاه رمضان در مناطق تصرف‌شده تحت سلطه معارضان در کردستان عراق تسهیل شد.

منابع:

۱- جمعی از نویسندگان، اطلس جنگ ایران و عراق، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ چهارم ۱۳۹۹، صفحه ۹۷،
۲- معبودی، جلال، اطلس لشکر ۳۱ عاشورا در دوران دفاع مقدس، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول ۱۳۹۸، صفحات ۲۲۱ و ۲۱۹،
۳- حسین اردستانی، یدالله ایزدی، نبرد بزرگ زمستانی در جبهه شمالی (عملیات بیت‌المقدس ۲): روزشمار جنگ ایران و عراق، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول ۱۳۹۸، صفحه ۹۳

انتهای پیام/ 141

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از همدان، «حسن تاجوک» سال ۱۳۴۰ در شهر ملایر به دنیا آمد. کودکی‌اش در محیطی آکنده از معنویت سپری شد. در سال ۱۳۴۶ جهت تحصیل قدم در دبستان نهاد و این مرحله را از آغاز تا پایان باهوش و ذکاوتی که داشت به‌خوبی پشت سر گذاشت.

وی از همان ابتدا علاقه‌ای وافری نسبت به سالار شهیدان حضرت حسین (ع) در دل داشت و در جلسات عزاداری مولایش با شور و شوق شرکت می‌کرد. در سال ۱۳۵۴ وارد دبیرستان شد و این هنگامی بود که ذهن فعال او و اوضاع سیاسی و اجتماعی جامعه را به‌خوبی درک می‌کرد. در جریانات انقلاب فعالانه شرکت داشت به نحوی که چندین مورد به دست عوامل ساواک شاه ملعون مورد ضرب و شتم قرار گرفت.

هنگامی که انقلاب اسلامی به پیروزی می‌رسد، برای نبرد با مزدوران ضدانقلاب در کردستان جانانه حضور یافت و تا اوایل شروع جنگ تحمیلی در آنجا مشغول مبارزه بود. با شروع جنگ تحمیلی به جبهه نبرد حق بر علیه باطل شتافت.

در فروردین‌ ۱۳۶۰ ازدواج کرد، اما سریعاً به جبهه برگشت و ماه‌ها در آنجا ماند. در سال ۱۳۶۱ به‌اتفاق تعدادی از فرماندهان جهت شناسایی منطقه جدید به سومار رفت که با برخورد به کمین دشمن و درگیری به‌شدت مجروح شد و عراقی‌ها به خیال آنکه او شهید شده رهایش کردند که بعد از یکی دو روز توسط نیرو‌های خودی به عقب منتقل شد.

وی فرماندهی شجاع و خط شکن بود و در بسیاری ازعملیات‌های جنگ تحمیلی حضور فعال داشت و مسئولیت‌های مختلفی را به عهده گرفت که مهمترین آنها فرماندهی تیپ کربلا بود.

«حسن تاجوک» در یکم تیر ۱۳۶۷ در منطقه ماووت به شهادت رسید.

گزیده‌ای از وصیت‌نامه شهید تاجوک

«و لا تَحسبنَّ الذینَ قُتلوا فی سبیل ا… امواتا بل احیاء عند ربهم یُرزقون»

یا نفس من‌ بعد الحسین (ع) مونی فبعده لا کنت ان تکونی «حضرت عباس»‌: ای نفس زندگی بعد از حسین (ع) ننگت باد مرگت باد.

با شهادت بر یگانگی خداوند متعال و نبوت حضرت محمد (ص) و امامت ۱۲ امام و ولایت‌فقیه وصیت‌نامه خود را آغاز می‌کنم.

با درود به رهبر کبیر انقلاب و خانواده‌های شهدا و با درود به شهدای انقلاب اسلامی از هابیل تا کربلای خوزستان، هم‌اکنون که قلم در دست گرفته‌ام و می‌خواهم کلماتی را به عنوان وصیت بر روی کاغذ بنویسم، دستم می‌لرزد، چون می‌دانم که من لیاقت شهادت را ندارم و نمی‌دانم چرا. من از قافله عقب مانده‌ام و علت هم این است که من هنوز ساخته نشده‌ام، ولی خدایا تو خود می‌دانی که چقدر من با خودم صحبت می‌کنم و خود را دلداری می‌دهم و می‌گویم

خداوند کریم و رحیم است و حتماً شهادت را نصیب من می‌کند، خدایا دوستان همه رفتند رفقا همه رفتند دیگر از دوستانم باقی نمانده، عابدینی‌ها، سلطانی‌ها، اسلامجو، ترکاشوندها، حاتمی، فراهانی، کلیه عزیزان رفتند و من خجالت می‌کشم از منطقه سالم برگردم، خدایا تو خود می‌دانی که من این راه را آگاهانه انتخاب کرده‌ام و کورکورانه نیست و می‌دانم که به چه راهی که همان لقای تو است می‌روم.

خدایا تو خودت کمک کن، الهی من با تمام وجود ادراکت می‌کنم و این سخن زیبایت را خوب درک می‌کنم که «یُحبُّوه و یُحبُّونَه»، خدایا تو خود می‌دانی که این بنده

حقیر به تو عشق می‌ورزد و همیشه به یاد تو بوده و هستم، زیرا امید من و تکیه‌گاه من توئی‌ای مولا و غیر از تو کس دیگر ندارم خدایا‌ ای کاش من هفتاد بار زنده می‌شدم و دوباره در سنگر تکه‌تکه می‌شدم، مگر نه اینکه همیشه در زیارت وارث می‌خوانیم که:

«یا لَیتَنا کُنـّا مَعکم فأفوزَ فوزاً عظیماً» :حالا آماده‌ام خدا می‌خواهم به فوز عظیم برسم، کمکم کن‌ای مولا

عزیزان همه شما را خیلی دوست دارم، ولی این را بدانید که خدا و اسلام را خیلی بیشتر از شما دوست دارم و باید به ندای حسین زمان لبیک گفت.

انتهای پیام/