مبارزه با صهیونیزم

به گزارش مجاهدت از گروه بین‌الملل دفاع‌پرس به نقل از خبرگزاری فرانسه، بعد از چند حمله اسرائیل به لبنان از آغاز آتش‌بس در روز چهارشنبه، ژان-نوئل بارو امروز در تماسی تلفنی با گیدئون ساعر بر لزوم احترام همه طرف‌ها به آتش‌بس در لبنان تاکید کرد.

دیروز هم روزنامه یدیعوت آحارانوت گزارش داد پاریس به تل‌آویو نسبت به فروپاشی توافق آتش‌بس در لبنان هشدار داده و گفته که تنها طی ۲۴ ساعت ۵۲ نقض آتش‌بس توسط اسرائیل رخ داد. روزنامه العربی الجدید هم با انتشار گزارشی نوشت که شمار دفعات نقض این آتش‌بس از زمان برقراری آن به ۶۲ بار افزایش یافت.

امروز رئیس پارلمان لبنان نبیه بری به ده‌ها بار نقض آشکار توافق آتش‌بس از سوی رژیم صهیونیستی اعتراض کرد و گفت که نمی‌توان اجازه داد این روند ادامه یابد.

تجاوزات رژیم صهیونیستی در این مدت شامل گلوله‌باران توپخانه‌ای، پرواز جنگنده‌ها و پهپاد‌ها بر فراز آسمان لبنان، تیراندازی با مسلسل، پیشروی و نفوذ در برخی محله‌ها، راه‌سازی با استفاده از بولدوزر و آتش زدن خودرو‌ها و نابود کردن آنها بود.

این اقدامات تاکنون به شهادت دو لبنانی و مجروحیت ۱۰ نفر دیگر منجر شده هست. در همین حال، ارتش اشغالگر بازگشت آوارگان لبنانی به ۶۸ روستا در جنوب کشورشان را ممنوع اعلام کرده هست.

انتهای پیام/ 112

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، این روز‌ها بار دیگر شاهد فعال شدن بحران گروه‌های تروریستی در سوریه هستیم. درواقع نظام استکبار جهانی و صهیونیسم بین‌الملل بلافاصله بعد از برقراری آتش‌بس در نزاع بین حزب‌الله لبنان و اسرائیل غاصب، جبهه و محور مقاومت را در یکی از حساس‌ترین مناطق جبهه یعنی کشور سوریه فعال کرد تا همچنان محور مقاومت را در چالش امنیتی-سیاسی قرار دهد و به‌زعم خود اجازه ثبات و بازسازی را از محور مقاومت سلب کند.

بحران این روز‌های سوریه و اتحاد گروه‌های تروریستی و تکفیری در حمله به حلب و تلاش برای تصرف این استان مهم سوریه و سایر مناطق آن باعث شد که به ریشه‌ها و پیشینه‌های تاریخی، جغرافیایی و سیاسی این بحران در سوریه بپردازیم:

** موقعیت جغرافیایی و ژئواستراتژیکی سوریه

آنچه امروزه به‌عنوان مرز‌های سوریه شناخته می‌شود، قدرت‌های استعماری بعد از جنگ جهانی اول، بدون توجه به روابط جغرافیایی-فرهنگی-تاریخی و اقتصادی موجود در منطقه ترسیم کرده‌اند.

سوریه در گذشته به شامات معروف بود که مشتمل بر فلسطین و لبنان و اردن می‌شد. سوریه در منطقه مدیترانه موقعیت خاصی دارد. می‌توان گفت که این کشور پل ارتباط سه قاره اروپا، آسیا و آفریقاست.

سوریه با ۱۸۶ کیلومتر ساحل در دریای مدیترانه، با کشور‌های حاشیه این منطقه ارتباط دارد. همسایگی با فلسطین اشغالی و لبنان و عراق به این کشور موقعیت خاصی بخشیده هست که بتواند در معادلات سیاسی منطقه جایگاه ویژه‌ای داشته باشد.

** مواضع سیاسی دولت سوریه

سوریه برخلاف سایر کشور‌های عربی سازشکار، از ابتدا در مقابل رژیم صهیونیستی ایستادگی کرد و تن به سازش به این رژیم نداد. به همین سبب، آماج حملات و فشار‌های مختلف قرار گرفت. این در حالی بود که با آغاز روند سازش در اوایل دهه نود میلادی، غرب فشار‌های زیادی بر این کشور وارد کرد تا پس از مصر و اردن و سازمان آزادی‌بخش فلسطین، با رژیم غاصب صهیونیستی پیمان سازش امضا کند.

اما حافظ اسد، با سیاست داهیانه خود، بر شرط آزادی بلندی‌های جولان ایستادگی کرد؛ اما از آنجایی که رژیم اشغالگر تن به این خواسته نمی‌داد و از طرفی، اسرائیل شرط کرده بود قرارداد صلح میان تل‌آویو و دمشق، منوط به فاصله گرفتن سوریه از ایران و جنبش حزب‌الله لبنان و جنبش حماس فلسطین هست، میانجی‌گری‌ها و مذاکرات غیرمستقیم دو طرف با شکست روبرو شد.

به همین دلیل، فشار‌ها بر نظام دمشق ادامه یافت. از تحریم‌های اقتصادی گرفته تا پرونده‌هایی مانند ترور رفیق حریری، نخست‌وزیر اسبق لبنان، در ۱۴ فوریه سال ۲۰۰۵ (۲۶ بهمن ۱۳۸۳) که سوریه به دست داشتن در این ترور متهم شد.

نکته در خور توجه آنکه پس از سال‌ها جنجال سیاسی، سرانجام دادگاه بین‌المللی لاهه در ۲۸ مرداد ۱۳۹۹، حکم نهایی پرونده ترور رفیق حریری را صادر و اعلام کرد که هیچ دلیل و مدرک مستقیمی در خصوص نقش سوریه یافت نشد؛ همچنین هیچ دلیل و مدرکی دال بر این‌که رهبری حزب‌الله لبنان نقشی در ترور حریری در سال ۲۰۰۵ داشته هست، وجود ندارد.

با آغاز بحران در این کشور در سال ۲۰۱۱ (۱۳۸۹)، قطب‌بندی در مناسبات خارجی سوریه تشدید شد و دو جبهه ضد سوری و حامی سوریه شکل گرفت. کشور‌های غربی و متحدان منطقه‌ای آنها خواستار برکناری بشار اسد بودند و در این مسیر، از معارضان و گروه‌های مسلح حمایت کردند و شیوه‌هایی همچون تشدید تحریم‌ها و جنگ تبلیغاتی و رسانه‌ای علیه دولت سوریه را در پیش گرفتند. در مقابل، متحدان سوریه مانند روسیه و جمهوری اسلامی ایران، در کنار نظام دمشق ایستادند و مانع براندازی آن شدند.

تحریم‌های اقتصادی نیز که پیش از بحران وجود داشت، در زمان بحران تشدید شد. برای نمونه، تحریم‌های جدید آمریکا علیه سوریه در ۲۰ ژانویه ۲۰۲۰ (۳۰ دی ۱۳۹۸) با عنوان قانون قیصر در مجلس سنای این کشور تصویب شد و رئیس‌جمهور آمریکا آن را امضا کرد تا به یک قانون لازم‌الاجرا تبدیل شود. این قانون از ۱۷ ژوئن ۲۰۲۰ (۲۸ خرداد ۱۳۹۹) به مدت ۵ سال، یعنی تا ژوئن ۲۰۲۵ اجرایی خواهد بود.

بحران کنونی این کشور که در قالب توطئه‌ای حساب‌شده و با دخالت آشکار جبهه خارجی، اعم از کشور‌های منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای ضد محور مقاومت شکل گرفت، هدفی جز براندازی یا حداقل تضعیف نظام دمشق ندارد.

از نگاه رهبر معظم انقلاب، ماهیت قضیه در سوریه با ماهیت قضیه در سایر کشور‌های عربی متفاوت هست: در سوریه دست آمریکا آشکار و مشهود هست؛ صهیونیست‌ها دنبال قضیه هستند. ما نباید اشتباه کنیم. آنجایی که حرکت ضد آمریکا و ضد صهیونیسم هست، آن حرکت، حرکت اصیل و مردمی هست؛ آنجایی که شعار‌ها به نفع آمریکا و صهیونیسم هست، آنجا حرکت انحرافی هست.

ما این منطق را، این بیان را، این روشنگری را حفظ خواهیم کرد. ماجرای سوریه ماجرای انتقام‌گیری از حکومتی هست که سه دهه به‌تنهایی در برابر صهیونیست‌های غاصب ایستاده و از گروه‌های مقاومت در فلسطین و لبنان دفاع کرده هست.

موضع جمهوری اسلامی ایران در قبال سوریه، حمایت از هرگونه اصلاحات به نفع مردم این کشور و مخالفت با دخالت آمریکا و کشور‌های دنباله‌رو آن در مسائل داخلی سوریه هست. هدف اصلی طراحی آمریکا در سوریه، ضربه زدن به خط مقاومت در منطقه هست؛ زیرا سوریه از مقاومت فلسطین و مقاومت اسلامی لبنان حمایت می‌کند.

منبع:

شهیدی، فرزان، آزادسازی غوطه شرقی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۴۰۳، صص ۱۱، ۱۲، ۲۸، ۳۵، ۳۶، ۳۷

انتهای پیام/ 112

به گزارش مجاهدت از گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، براساس گزارش‌ها نام عامل عملیات شهادت طلبانه امروز در الخلیل در منطقه ترقومیا «مهند محمد محمود العسودة» هست که موفق شد سه صهیونیست را طی عملیاتی منحصر بفرد به هلاکت برساند.

براساس گزارش رسانه‌های محلی، شهید مهند العسودة ۳۴ ساله از فلسطینی‌های مقیم اردن بوده و خانواده وی از معدود آواره‌هایی بودند که موفق شدند بعد از خروج از فلسطین در دهه ۱۹۹۰ بار دیگر به سرزمین‌های اشغالی بازگردند.

شهید مهند العسودة درحالی در سال ۱۹۹۸ به فلسطین اشغالی بازگشته بود. وی به عنوان نیروی امنیتی در گارد ریاست جمهوری تشکیلات خودگردان فعالیت می‌کرد ولی در سال ۲۰۱۵ از این مسئولیت استعفا می‌دهد.

 شهید مهند العسودة درحالی عملیات ترقومیا را به انجام رسانده که پیش از این هم گزارش‌هایی درخصوص نارضایتی فزاینده در میان بدنه نظامی و اداری تشکیلات خودگردان درخصوص همکاری با رژیم صهیونیستی منتشر شده بود. حتی در ماه‌های اولیه وقوع طوفان الاقصی گزارش‌هایی درخصوص کودتا در تشکیلات خودگردان علیه محمود عباس و کادر رهبری این تشکیلات منتشر شد.

تشکیلات خودگردان ماحصل مذاکرات اسلو میان یاسر عرفات، رئیس وقت ساف (سازمان آزادی بخش فلسطین که کنفدراسیونی از گروه‌های مسلح فلسطینی بود) و رژیم صهیونیستی بود که قرار بود در چهارچوب راهکار دو دولتی، تبلور دولت مستقل فلسطینی باشد، اما در نتیجه فساد در کادر رهبری به ویژه در دوره محمود عباس، در عمل به نیروی پلیس تحت فرمان شاباک (سازمان امنیت داخلی رژیم صهیونیستی) تبدیل شد و در راستای تامین منافع امنیتی اسرائیل در کرانه باختری گام برداشت.

 همین همکاری امنیتی تشکیلات خودگردان با رژیم صهیونیستی باعث شده تا این تشکیلات و نهاد‌های امنیتی و اطلاعاتی تابع آن در میان افکار عمومی فلسطینی منفور باشند و بسیاری از اعضای بدنه اداری و نیرو‌های میانی امنیتی خواستار بازبینی در این مسئله شوند.

با این حال کادر رهبری تشکیلات خودگردان به دلیل منافع مالی ناشی از دریافت کمک‌های غربی به این تشکیلات و امتیاز‌های سیاسی همچون کارت‌های تردد ویژه به سرزمین‌های اشغالی و مجوز‌های اقتصادی، همچنان به همکاری امنیتی با رژیم صهیونیستی ادامه می‌دهند.

دو دستور کار اصلی مدنظر اسرائیل از تشکیلات خودگردان جلوگیری از وقوع انتفاضه سوم و ممانعت از شکل گیری هسته‌های مقاومت مسلحانه بوده که بنظر می‌رسد بعد از طوفان الاقصی هردو هدف ناموفق بوده هست.

طی سال‌های اخیر به ویژه بعد از عملیات سیف القدس ۲۰۲۱ گزارش‌های متعددی از انشقاق و خروج نیرو‌های تشکیلات خودگردان در منابع خبری محلی در کرانه باختری منتشر شده بود. برخی از تحلیلگران امنیتی ظهور گروه‌های متعدد مقاومتی در کرانه باختری همچون گردان‌های «عرین الاسود» را به این امر مرتبط می‌دانستند.

انتشار خبر عملیات فدایی یکی از اعضای جدا شده تشکیلات خودگردان این پیام را برای صهیونیست‌ها دارد که بدنه این تشکیلات مخالف رژیم صهیونیستی هست، همانطور که بدنه ارتش مصر مخالف رژیم صهیونیستی هست.

انتهای پیام/ 112