به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، تصویرگری هنرمندانه و زیبا از مفاهیم کاریست که هنرمند به زیبایی آن را در قالب‌های گوناگون انجام می‌دهد تا به قول حاظ علیه الحمه طرحی نو درندازد و بی شک که گاه اثر وضعی و معنوی خلق یک اثر هنرمندانه کمتر از شکافتن فلک نیست و نخواهد بود. در اتلیه کوچک رسول اولیا زاده در چند ماهیست که روح یک معنوی و مهجور مانده حاکم است، قاب‌های نصب شده به دیوار گویای گوشه‌ای از فرهنگ، آیین، معنویت و باور‌های الهی مردم نسبت به یک حکم مقدس است.
«حجاب»؛ مفهومی مشترک در فرهنگ و ادیان مختلف و البته با عناوین متفاوت است، آنچه که قرن‌ها مردم ایران و بسیاری از مردم جهان با آن آشنا بوده و جلوه‌هایی از آن در زندگی بشری قابل مشاهده و روئیت است، اما کمتر در نگاه هنرمندان دیده و بازیابی شده است. رسول اولیا زاده عکاس مدرس و از پیشکوستان هنر عکاسی در قالب نمایشگاهی حجاب را از قاب دوربین عکاسان به نمایش گذاشته است. او که پیش از انقلاب عکاسی را به همراه رسول ملاقلی پور با عکاسی از تظاهرات، راهپیمایی‌ها درگیری‌های آن دوران آغاز کرد و بعد‌ها در جبهه‌های نبرد دفاع مقدس نیست حضور یافت مدتی مسوول خانه عکاسان بود و هم اکنون مدیر گالری خانه عکاسان جوان شد و ۲ مجموعه حج و عتبات عالیات از سری مجموعه عکس‌های او در سال‌ها اخیر است.
این نمایشگاه گروهی سال گذشته به مناسبت میلاد حضرت زهرا (س) در گالری خانه عکاسان جوان به نمایش درآمد که ۴۰ اثر از ۲۶ عکاس را به معرض دید عموم قرار داده. اتفاقی که اولین بار به همت اولیا زاده و براساس دغدغه‌های او درباره حجاب شکل گرفته و او را ترغیب به برگزاری چنین نمایشگاهی کرد است. او حجاب را از این جهت که «انتخابی» است ارزشمند می‌داند و درباره دلیل انتخاب این سوژه برای نمایشگاه می‌گوید: «استدلالم از خیلی سال پیش و حتی قبل انقلاب این بود همانطور که رضا شاه نتوانست به زور چادر بردارد ماهم به اجبار نمی‌توانیم چادر سر کسی کنیم. همین موضوع باعث شده حجاب ارزشمند باشد. لازمه اشاعه این فرهنگ و این ارزش کار فرهنگی است. تا زمانی که کار فرهنگی انجام نشود در سریال‌هایمان می‌بینیم که فرد خلافکار و یا از اقشار فرودست جامعه چادر به سر دارد و فرد متمول و سطح بالاتر بی حجاب یا کم حجاب است.»
او درباره کمیت نمایشگاه توضیح می‌دهد: «ما در موضوع حجاب کار فاخر فرهنگی و نمایشگاه عکس نداشتیم، این اولین نمایشگاه در این موضوع است که می‌تواند در شهر‌های مختلف کشور‌ها برپا شود. برای اولین بار از کارتن پلاست با ماندگاری بالا و سبک و بدون شیشه که حمل و نقلش راحت باشد برای قاب گرفتن آثار استفاده شده و آسیب پذیری کمتری دارد.»
جای خالی نهادهای فرهنگی
موضوع مهمتر، پیش از برپایی این نمایشگاه، نگاه متولیان و مسوولان فرهنگی در حوزه برگزاری نمایشگاه‌های هنری در خصوص مفاهیمی همچون حجاب و دیگر موضوعات دینی است، آنچه روشن است وجود هنرمندانی، چون اولیا زاده و آثار آنان برای معرفی به جامعه و متاسفانه بی مهری مسوولان و نهادهای فرهنگی است. اتفاقی که باعث گله این هنرمندان عکاس شده است «از پنج سال پیش با اداره ارشاد کرج، تهران، سازمان تبلیغات اسلامی، حوزه هنری، سازمان اوج و بسیاری از نهاد‌ها مکاتبه کردم، حرف من این بود اگر حمایت می‌کردند کار‌ها ثبت تصویری می‌شد و در تاریخ تصاویر فرهنگی کشور می‌ماند. چون نهایت کار فرهنگی ما در قالب حجاب راهپیمایی‌هایی بود که اثرگذاری نداشت. نمایشگاه در کل ایران و در حوزه‌های هنری استان‌های کشور، مراکز فرهنگی شهرداری و وابسته به ارشاد برگزار شود. پوستر شود و در سطح شهر به نمایش درآید. می‌توانست کارت پستال شود و در مناسبت‌های مختلف رواج دهیم و در دسترس آحاد مردم قرار گیرد. کسی غیرت نکرد جلو بیاید. من یکسال باید کارم را تعطیل می‌کردم ابزار و وسایل را آماده می‌کردم چرا که برای یک عکس ساده پند ماه وقت گرفته می‌شود. اما کسی نمی‌آید بگوید اثری که شما ثبت کردید حمایت می‌شود و انتشار پیدا می‌کند. جا دارد الان نهاد‌ها و متولیان پای کار بیایند و این نمایشگاه را در سطح کشور اجرا کنند.»
اولین قاب از این نمایشگاه، متعلق به استاد اولیا زاده است، اثری مفهومی و انتزاعی که به گفته او چهار تا پنج ماه زمان برده است و حاصل حداقل ۱۴ فرم است، او درباره اثر خلق شده می‌گوید: «این تصویر یک زن است که با المان‌هایی آن را ایرانی کردم. خانمی که زمینی نیست و تکیه گاهی روی زمین ندارد و به گونه‌ای آسمانی است و آنقدر دامنش امن است که پروانه‌ای روی دامنش نشسته است. قسمت بالای بدن، که سر می‌شود به تعالی و شکوفایی رسیده و با گل تصویرسازی شده است. درونیاتش تجلی بیرونی پیدا کرده.»
۴۰ سال است مناسبتی سراغ مسائل فرهنگی رفتیم/ گفتند تو مرتجع هستی
زبان لطیف و عمیق و جهانی هنر آن چیزیست که امروز می‌توان برای بیان و انتقال آموزه‌های دینی و معنوی استفاده کرد، کاری که همت و همیت هنرمندان را می‌طلبد، از رسول اولیا زاده از اینکه چرا هنرمندان کشور در سالیان گذشته کمتر به دنبال بیان هنرمندانه مفاهیم دینی رفته‌اند سوال کردیم و اینکه این عدم توجه لازم حاصل نگرش هنرمندان است یا متولیان فرهنگی کشور که او اینگونه پاسخ می‌دهد «مسوولان، چون با تفکر سیاسی وارد عرصه فرهنگی شدند کار را خراب کرد ند، مسولین و هرکسی که می‌خواهد کار فرهنگی کند باید تفکر سیاسی را بگذارد کنار با نگاه و فکر فرهنگی وارد این عرصه شود، مسولین ما مناسبتی سراغ مسایل فرهنگی می‌روند، مثلا تابستان که پوشش‌ها تحت تاثیر گرما قرار می‌گیرد از حجاب می‌گویند در صورتی که کسی که حجاب دارد گرما و سرما برایش فرقی ندارد و پوشش او تغییر نمی‌کند. در این ۴۰ سال کسی با نگرش فرهنگی سراغ مسئله به این مهمی نیامده، با بسیاری از نهاد‌ها مکاتبه کردم، اما مسوول فرهنگی نیامده بگوید چه می‌خواهی بکنی و چقدر هزینه دارد و کار را جلو ببرد. شاید ۲۰ تا مصاحبه کردم و کسی نیامده و چیزی نگفته است. این نمایشگاه را برای همه مسوولین فرهنگی کشور اطلاع رسانی کردم و گفتم اگر کمک نکردید حمایت مالی نکردید حداقل بیایید و ببینید، اما کسی نیامد. جامعه هنری ۲ قشر هستند یکسری معتقد به این موضوعات و یکسری وقتی طرح مسئله می‌کنید می‌گویند این فرد مرتجع و عقب افتاده است. من این برخورد‌ها را دیدم.»
مسابقه عکاسی از حجاب می‌تواند جهانی شود
اتفاقی که اولیا زاده و دیگر عکاسان شرکت کننده در این نمایشگاه به دنبال آن هستند، برپایی این نمایشگاه در سطح کشور یا برگزاری یک مسابقه عکاسی است تا هنرمندان از زاویه نگاه خود به مسئله حجاب بپردازند «اگر همتی کنیم و نهادی کار را به صورت مسابقه برگزار کند می‌توانیم دبیرخانه تشکیل دهیم و پس از چند سال کار را بین المللی کنیم. در این صورت اتفاق خوبی رقم خواهد خورد.»
گزارش از فاطمه‌سادات کیایی
انتهای پیام/ ۱۴۱
