محسن رضوانی

سرویس ورزش مشرق- نام باربادوس را شنیده اید؟ اگر نه که بدانید، شناگر این کشوری که نمی دانیم به کجا متعلق است، از سامیار عبدلی نفر اعزامی ما به المپیک پاریس هم بالاتر ایستاد تا آب تنی این ورزشکارمان را در این دوره بازیها شاهد باشیم. البته که این اتفاق در دوره های قبلی نیز سابقه داشته و گاها به شوخی نیز عنوان می شود که شانس داشتیم که غرق نشدیم! البته که در ورای هر طنزی، یک حقیقت تلخ نهفته است …

بیشتر بخوانید:

المپیک پاریس دم خروس استانداردهای دوگانه غربی

ادامه حضور این اشخاص یعنی یک سقوط مطلق و کامل!

این شناگر کشورمان در حالی نفر چهل و هشتم شد که حتی نتوانست به رکورد ملی برسد. توجه داشته باشید که این رکورد متعلق به خودش بوده و حتی نتوانسته به این حد نصاب ساده برسد! در واقع، میلیاردها تومان خرج فدراسیونی شده که تنها نفر اعزامی اش چنین عملکرد ضعیف و تاسف آوری را به نام خود کرده.

این عملکرد و نتیجه معلول مدیریت محسن رضوانی است که برای بیش از یک دهه ریاست، چنین وضعیت تباهی را پیشروی خود می بینیم. البته که شنا، شیرجه و واترپلو را هر ناظر بی طرفی می داند به یک محلی برای آب بازی تبدیل شده که امروز به صورت عیان می توان دید و حس کرد.

آنچه در شنای پاریس برایمان رقم خورده، گران ترین آب تنی در این رقابت ها برای ماست که محصول مدیریت کنونی فدراسیون و بی عملی نهادهای بالادستی کشورمان است…