محمدکاظم انبارلویی

به گزارش مجاهدت از مشرق، محمد کاظم انبارلویی طی یادداشتی نوشت:

۱- چندی پیش محمود سریع‌القلم استاد تمام گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی ، عضو انجمن مطالعات بین‌المللی آمریکا، عضو شورای دستور کار جهانی مجمع جهانی اقتصادی طی مقاله‌ای تحت عنوان «سی ویژگی کره جنوبی» نوشت: – اجماع فکری و استراتژی مشترک همه جریان‌های سیاسی و امنیتی درون حاکمیت نسبت به کره و آینده آن وجود دارد.- فرهنگ عمومی در کره جنوبی یعنی اعتماد ، راستگویی ، تحمل بالا ، تعامل ، یادگیری و پرهیز از بدگویی- و …ذکرآن سی ویژگی نوعی طعنه به نحوه حکمرانی در حوزه سیاست، اقتصاد و … در ایران بود.

۲- یون سوک یول رئیس‌جمهور کره جنوبی عصر سه‌شنبه هفته گذشته با ظاهر شدن در صفحه تلویزیون خبر اعلام حکوم نظامی را به اطلاع مردم رساند!- او به ارتش مأموریت داد نهاد قانون‌گذاری را تعطیل کند.- فعالیت احزاب را ممنوع شود.- دلیل این اقدامات را حفظ نظم، آزادی و قانون اساسی اعلام کرد .- مخالفان دولت او را به فساد و سوءاستفاده از قدرت متهم کردند.- اکنون خیابان‌های سئول جولان خودروهای زرهی ارتش است.- مجلس به لغو حکومت نظامی رأی داد.- ظاهرا اعلام حکومت نظامی ریشه در استیضاح رئیس‌جمهور در مجلس داشت . رئیس‌جمهور پیش‌دستی کرد و حکومت نظامی اعلام کرد.آخرین خبرها از سئول حاکی است دعوا بین دولت و مجلس ادامه دارد.بحران فروکش نکرده است.اردوکشی مجلس علیه رئیس جمهور در خیابان ها دیده می شود. و…

۳- معلوم نیست با این کودتا و ظهور نوعی غول میلیتاریسم، آن «اجماع فکری» آن «تحمل بالا» و … در کره جنوبی چه شد؟! آن «آزادی» ، «دموکراسی» و … آن‌هم به سبک آمریکایی در کره چه شد؟ آن بساطی که آقای سریع‌القلم از جامعه کره جنوبی در سی ویژگی توصیف کرد چطور یکباره در ریخته‌گری نظامی از هم پاشید؟!

به گزارش مجاهدت از مشرق، محمدکاظم انبارلویی طی یادداشتی در روزنامه رسالت نوشت:

مقام معظم رهبری در دیدار با نمایندگان مجلس تصریح کردند :

– اگر توانستیم جوری رفتار کنیم که رئیس‌جمهور موفق شود، این موفقیت همه است.

– پیروزی رئیس‌جمهور پیروزی همه ماست. این را باید از بن دندان باور کرد.

باور این معنا که پیروزی رئیس‌جمهور پیروزی همه است از کجا ناشی می‌شود؟

قانون اساسی مسئولیت‌های مشترکی در شرح وظایف رئیس‌جمهور و مجلس بیان کرده است که با بازخوانی آن می‌توان به این باور رسید :

۱- اولین مسئولیت دولت و مجلس تعهدات دولت و مجلس در تأمین معیشت مردم و مسئولیت‌های کلیدی است که این دو رکن از ارکان نظام را به عهده دارند.

الف- رئیس‌جمهور وفق اصل ۱۲۶ مسئولیت امور برنامه و بودجه و امور اداری و استخدامی کشور را مستقیما به عهده دارد.

ب- مجلس وفق اصل ۵۲ قانون اساسی موظف است بودجه سالانه را به ترتیبی که در قانون مقرر می‌شود و از طرف دولت تهیه می‌شود تصویب کند.

پس مسئله معیشت مردم که در قانون برنامه و بودجه کشور پخت‌وپز می‌شود، محصول مشترک دولت و مجلس است. کوتاهی هر یک از این دو رکن منجر به نقض حقوق اقتصادی مردم می‌شود هر دو باید فارغ از اینکه چه جناح و جبهه و گروه یا حزبی را نمایندگی می‌کنند پاسخگو باشند.

توفیق در پاسخگویی به مطالبات معیشتی مردم موفقیت هر دو است.

۲- دومین مسئولیت دولت و مجلس شکل‌گیری هیئت دولت است. اصل ۸۷ قانون اساسی می‌گوید؛ رئیس‌جمهور برای هیئت وزیران پس از تشکیل و پیش از هر اقدام دیگر باید از مجلس رأی اعتماد بگیرد.

پس سازه مدیریتی هیئت وزیران دست رئیس‌جمهور و نمایندگان مجلس است.

توفیق رئیس‌جمهور در چینش تیم هیئت وزیران کارآمد، توفیق مجلس هم هست. هر دو دراین‌باره در برابر ملت مسئولیت مشترک دارند.

۳- رئیس‌جمهور و نمایندگان مجلس هر دو برگزیده مستقیم ملت هستند.

هر وزیری نیز به واسطه نظر رئیس‌جمهور و رأی مجلس بر کرسی وزارت تکیه می‌زند.

ما در قانون اساسی وفق اصل ۶۷ ،یک سوگند نمایندگان داریم و وفق اصل ۱۲۱ قانون اساسی، یک سوگند رئیس‌جمهور!

در متن اصلی این سوگندنامه مشترکاتی وجود دارد ازجمله صیانت از نظام و انقلاب اسلامی و مبانی جمهوری اسلامی و …

مشترکات سوگندنامه مسئولیت‌های مشترک این دو نهاد برخاسته از رأی ملت را نشان می‌دهد. لذا موفقیت در عمل به این سوگندنامه موفقیت هر دو نهاد است.

در سوگند نمایندگان آمده است من در برابر قرآن سوگند می‌خورم پاسدار اسلام باشم در سوگند رئیس‌جمهور آمده است من در برابر قرآن کریم سوگند می‌خورم پاسدار مذهب رسمی کشور باشم. دقت در مفترقات این سوگندنامه مهم است و رئیس دولت باید حواس خود را که برخی می‌خواهند پوست خربزه زیر پای او بگذارند، جمع کند.

۴- قانون اساسی در فصل سیزدهم ، از یک نهاد نیرومند به نام شورای امنیت ملی به ریاست رئیس‌جمهور یاد می‌کند که اعضای آن رؤسای سه قوه، فرماندهان، نیروهای نظامی و انتظامی و … هستند.

این نهاد متکفل امر اقتدار و امنیت ملی است. امنیت و آسایش مردم پس از تأمین معیشت آنها مهم‌ترین وظیفه حاکمیت است . دولت و مجلس و دیگر نهادهای مسئول امنیت مردم، در این شورا مسئولیت مشترک دارند. طبیعی است پیروزی هر یک پیروزی دیگری هم هست.

مقام معظم رهبری در همین دیدار به حق فرمودند :«باید از دولت و مجلس یک حرف و صدا شنیده شود. باید امنیت روانی مردم حفظ شود.»

غیر از نشست‌های هیئت وزیران و غیره از برگزاری جلسات علنی مجلس، در اصلی‌ترین نهاد قانونی کشور برای تأمین امنیت نظام و کشور و مردم یعنی شورای امنیت ملی یک صدا بیرون بیاید.

خدا رحمت کند ، شهید حاج قاسم سلیمانی را می‌فرمود :«اگر در مقابله با دشمن از خیمه انقلاب دو صدا بیرون بیاید این کوچه دادن به دشمن است.» از شورای امنیت ملی باید یک صدا برای دفاع از اسلام، نظام و مردم بیرون بیاید هر صدایی غیر از این، صدای دشمن است که باید در نطفه خفه شود وگرنه سرنوشت جنگ صفین در انتظار مردم است.

خوشبختانه برخی از گزاره‌هایی که از مواضع رئیس‌جمهور منتخب در مناظرات و طرح دیدگاه‌ها و رفتار سیاسی او نشان می‌دهد وی متوجه این مسئولیت مشترک است. باید برای توفیق او در صیانت از وحدت و وفاق ملی به درگاه خدای متعال دعا کرد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، محمدکاظم انبارلویی طی یادداشتی نوشت: آیت الله موسوی خوئینی ها به نقدهایی که در مورد عملکرد مجمع روحانیون مبارز در انتخابات اخیر بود، پاسخ داد. تا آنجا که بنده در رسانه ها سیر کردم نقدی به حضرات جز همین یادداشت حقیر تحت عنوان “نقدی بر رویکرد مجمع روحانیون مبارز” که در سر مقاله رسالت است، ندیدم. در حقیقت یادداشت ایشان پاسخی غیر مستقیم به نقد حقیر بود. ایشان هم در یادداشت خود هیچ ماخذی ندادند که یادداشت خود را ناظر به چه نقدی نوشته اند.

اما چند نکته در یادداشت ایشان را میتوان در پاسخ تمرکز نمود.

۱. پرسش اول که در نقدی به رویکرد مجمع روحانیون مبارز در انتخابات اخیر مطرح شد این بود؛ چرا مجمع علیرغم تاکیدات امام در وصیت نامه خود مبنی بر شرکت در انتخابات و فتاوی مراجع طی ۴۵ سال گذشته مبنی بر وجوب شرکت در انتخابات، شگفتانه رفتند در صف کمپین نه به انتخابات که منافقین و سلطنت طلبها و تجزیه طلبان و سرویسهای آمریکا و انگلیس و اسرائیل قرار گرفتند.

ایشان در یادداشت خود هیچ پاسخی به این سوال ندادند.

بر حسب خبر جماران نیوز، ایشان آیت الله هستند. پاسخ یک آیت الله با یک فرد سکولار سیاسی باید تفاوت داشته باشد. این پاسخ یا باید مستند به قرآن و روایات و سیره ائمه و پیامبر (ص) یا حداقل مستند به سیره و ممشای امام خمینی (ره) که هنوز مجمع مدعی وفاداری به آن است باشد. در یادداشت آقای خوئینی ها هیچ مستند شرعی و عقلی مبنی بر عدم مشارکت و همراهی با بدخواهان انقلاب وجود ندارد.

۲.در سر مقاله “نقدی به رویکرد مجمع روحانیون” اصلا اشاره ای به کسانی که به هر دلیل در انتخابات شرکت نکردند وجود نداشت. روی سخن فقط با “مجمع” بود. اما ایشان تمرکز یادداشت خود را بردند روی همه کسانی که شرکت نکردند. آن هم به صورت مبالغه آمیز گویی در کشور ما و در کشورهای جهان همیشه مردم ۱۰۰ درصد در انتخابات شرکت می کنند!

آقای خوئینی ها در یادداشت خود آورده است:

_کسانی که پای صندوق رای حاضر نشدند، به انحراف از راه خدا و علمای اسلام و امام خمینی (ره) متهم شده اند. آیا آنها توجه ندارند که با این قبیل سخنان چه خسارتی به ارزشهای معنوی یک ملت وارد می کنند.

_آنها اکثریت مردم را که در انتخاب شرکت نکردند، به همراهی با بدخواهان ملک و ملت و دین متهم می کنند.

_ شایسته است عدم مشارکت را به حساب هوشمندی مردم ایران بگذارند.

_چرا گریبان کسانی را گرفته اند که با اکثریت همراهی کرده اند.

“خود حق بینی” و “خود اکثریت بینی” مجمع روحانیون مبارز، ایشان را به سیاه چاله ای کشانده است که در خوشبینانه ترین داوری، مرجع تقلید سیاسی آنها آقای تاجزاده در داخل و عبدالکریم سروش در خارج شده است. کافیست به یادداشتهای این دو تن رجوع کرد که در توجیه عدم مشارکت و پیوستن به کمپین “نه به انتخابات” چه موهوماتی بافتند!!!

خوئینی ها عدم مشارکت را نشانه هوشمندی دانسته و گله کرده است که چرا گریبان آنها را که با اکثریت همراهی کرده اند، گرفته ایم.

کدام هوش سیاسی همگرایی با آمریکا و ضد انقلاب را در حوزه سیاست ورزی اسلامی توصیه و توجیه می کند؟

شما از کجا می دانستید که مشارکت زیر ۵۰ درصد خواهد بود و با مردم همراهی نکردید؟

شما که اینقدر علم غیب می دانید و از آینده با خبر هستید بگویید آخر و عاقبت کسانی که با آمریکا و دشمنان ملت در این مملکت همگرایی می کنند به کجا خواهد کشید؟ آیا شما می خواهید همان راه را بروید؟!

۳.در این یادداشت سخن از ناکارآمدی در حکمرانی و تاثیر آن در کاهش مشارکت آمده است. در کشوری که بیش از دو سوم زمان حکمرانی دست جریان مجمع روحانیون مبارز بوده است و سهم آنها در ناکارآمدی در حساب جاری سرمایه اجتماعی آنها ثبت است، چگونه به این ادعا تمسک می شود؟

مجمع روحانیون مبارز تمام تخم مرغ های اعتبار سیاسی خود را در سبد برجام در دولت روحانی گذاشت. با اعتماد به آمریکا ننگین ترین قرارداد را امضا کرد. قراردادی که یک مشت وعده نسیه در قبال وعده نقد، خلاصه می شد. برجام تهدیدها و تحریمها را تشدید کرد. مردم متوجه شدند شما آنها را فریب دادید لذا مردم سرمایه اجتماعی خود را از شرکت سهامی احزاب آلوده جبهه مشارکت بیرون کشیدند. حال آقای خوئینی ها مدعی این کاهش سرمایه در جبهه رقیب شده است. این یک مغالطه سیاسی است که هیچ عاقل سیاسی آن را نمی پذیرد.

آقای خوئینی ها می گویند:” آنها باید بدانند که پیروزی سرانجام با اکثریت است.” اگر ایشان به این گفته اعتقاد دارند، چرا در سال ۸۸ با آنکه رقیب آنها با ۱۳ میلیون تفاوت رای به عنوان اکثریت به پیروزی رسید، به رسمیت نشناختند و زدند زیر میز و یک آشوب ۸ ماهه را در کشور مدیریت کردند و به نمایندگان جنبش سبز گفتند بروید کنگره آمریکا و اتحادیه اروپا و بگویید تحریم ها را شدت ببخشند!!!

اگر شما اکثریت را به رسمیت می شناسید چرا با این رویکرد خائنانه تا مرز “بغی” و “حرب” پیش رفتید. این رویکرد در جهت تقویت حکمرانی بود یا تضعیف حکمرانی؟!

آقای خوئینی ها که ناکارآمدی حکمرانی را برای یک جناح فاکتور می کند، حاضر نیست کارکرد و عملکرد مجمع را در این ۴۵ سال مرور کند و ببیند چه بر سر آرمانهای امام و انقلاب آورده است و در پاسخ خود به هیچ سخنی از امام استناد نمی کند.

قایم شدن پشت کاهش مشارکت، پنهان کردن خصومتهای تمام ناپذیر آمریکا با ملت در نگاه به مسائل امروز ایران هیچ کمکی به مشروعیت عملکرد آنها در سپهر سیاست ایران نمی کند.