محمد محمدی

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «سعید اوحدی» معاون رییس جمهور و رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران، صبح امروز (پنج‌شنبه) با خانواده شهید امر به معروف و نهی از منکر «محمد محمدی»، خانواده شهید سلامت «دکتر محمد زارع جوشقانی» و مادر شهیدان «مصطفی، مرتضی و محمد پالیزوانی» دیدار و گفت‌وگو کرد.

شهدا فخر عالم هستند

وی در دیدار با خانواده شهید امر به معروف و نهی از منکر «محمد محمدی»، سلام رهبر معظم انقلاب اسلامی به خانواده‌های شهدا را به این خانواده شهید والامقام نیز ابلاغ کرد و اظهار داشت: خانواده‌های معظم شهدا با صبوری خود، سرمایه عظیمی ذخیره کردند و شهدا فخر عالم هستند و بر اساس روایات متعدد، خانواده خود را شفاعت خواهند کرد.

اوحدی با بیان این‌که شهدا برگزیدگان الهی هستند و زندگی دنیوی را رها کردند تا رضایت خداوند را حاصل کنند، به بیان خاطراتی از شهدا پرداخت و بیان داشت: خداوند در قرآن کریم می‌فرمایند «کسی نمی‌داند که در کجا و در چه زمانی از دنیا می‌رود»، اما خداوند شهدا را انتخاب و زمان و مکان شهادت را تعیین فرموده‌اند.

روحیه ایثارگری شهدای سلامت در خانواده‌های آن‌ها متبلور است

رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران، همچنین در دیدار با خانواده شهید سلامت، دکتر «محمد زارع جوشقانی» رییس بیمارستان شهید لبافی‌نژاد، تصریح کرد: شهدا به اذن الهی به احوال شهادت آگاه بودند و آرزوی شهادت داشتند و شهدای سلامت نیز با جهاد و ازخودگذشتگی بی‌نظیر و مثال‌زدنی مسیر زندگی را در راستای ایثارگری و شهادت طی کردند.

وی افزود: دکتر «زارع» که خود برادر دو شهید بود، بازهم در جبهه مبارزه با ویروس کرونا حضور پیدا کرد تا در کنار بیماران باشند. این روحیه را در هیچ جای دنیا نداریم. ما در شرایط خاص تحریم دارو هستیم؛ بنابراین جهادی که وی در عرصه سلامت کرد، اهمیت بسزایی دارد و باید به خودمان تسلیت بگوییم که از چنین شهدایی دور هستیم.

اوحدی با تقدیر از پزشکان، پرستاران و کادر درمانی، گفت: شهدای سلامت همه هستی خود را برای درمان و آرامش مردم در طبق اخلاص گذاشتند و وقتی امروز با خانواده‌های شهدای سلامت روبرو می‌شویم، روحیه صبر و ایثارگری این شهدا در آن‌ها متبلور است.

وی با اشاره به سخنان همسر شهید مدافع سلامت دکتر «محمد زارع جوشقانی» در این دیدار، گفت: خواسته خانواده‌های شهدای مدافع سلامت، حفظ همدلی و همبستگی ملی و رعایت دقیق پروتکل‌های بهداشتی است و تحقق این خواسته قدرشناسی از ایثارگری کادر درمانی است و باید توجه کرد در این راه الگوهای ماندگاری مانند شهید «زارع» که برادر دو شهید دفاع مقدس است، برای جامعه به یادگار مانده است که همگی باید قدردان زحمات و ایثار آن‌ها باشیم.

خدمت به خانواده‌های شهدا و ایثارگران توفیق الهی است

اوحدی همچنین به دیدار خانواده شهیدان «مصطفی، مرتضی و محمد پالیزوانی» رفت و در این دیدار، اظهار داشت: خدمت به خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران توفیق الهی است و وجود والدین معظم شهدا نعمت و موجب برکت است و جامعه اسلامی برای همیشه قدردان این عزیزان است. مسئولان به دعای خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران نیازمند هستند و وظیفه دارند از هیچ تلاشی برای خدمت به این عزیزان دریغ نورزند.

خاطرنشان می‌شود، معاون رییس جمهور و رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران در این دیدارها با اهدای لوح تقدیر، از این خانواده‌های معظم شهدا تجلیل کرد.  

انتهای پیام/ 113

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، حجت‌الاسلام «محمدجواد حاج‌علی‌اکبری» نماینده رهبر معظم انقلاب اسلامی در اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان، امام جمعه موقت شهر تهران و رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه کشور، با حضور در منزل شهید امربه‌معروف «محمد محمدی»، سلام گرم امام خامنه‌ای (مد ظله‌العالی) را به خانواده این بسیجی شهید بزرگوار ابلاغ کرده و هدایایی را از طرف معظم‌له به فرزندان و همسر مکرمه شهید «محمدی» اهدا کرد.

بر اساس این گزارش، در پایان این دیدار، نماز مغرب و عشاء به امامت حجت‌الاسلام «حاج‌علی‌اکبری» در بیت شهید «محمد محمدی» اقامه شد.

خاطرنشان می‌شود؛ پاسدار شهید «محمد محمدی» شامگاه ۲۷ مهر پس از مقابله با مزاحمان نوامیس و انجام فریضه امر به معروف و نهی از منکر، در منطقه «تهرانپارس» توسط اراذل و اوباش با سلاح سرد به شهادت رسید.

این شهید والامقام از بسیجیان پایگاه مقاومت بسیج انصارالامام (ع) تهران بود که پس از شهادتش، اعضای حیاتی بدن ‎وی به چند بیمار نیازمند اهدا شد.

انتهای پیام/ 113

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ سیده فاطمه سادات کیایی؛ برای ما دفاع مقدس‌ندیده‌ها همین که پای روایت‌های راویان روز‌های جنگ و دفاع بنشینیم یا هر سال نزدیک تحویل سال جدید خود را به سرزمین‌های نور برسانیم غنیمت بود.

حسرت یک لحظه همراهی با شهدا و زیستن در اتمسفری که منبعی از صفات خوب یک مومن واقعی بود دست از سرمان برنمی‌داشت، هر وقت آن قسمت از نوحه حاج صادق آهنگران که می‌خواند «کجایند مردان بی‌ادعا…» پخش می‌شد انگار زبان حال ما بود که بی‌بهره از بودن در دوره‌ای طلایی، بی‌سعادت از دیدن انسان‌های بی‌ادعا و خالص و پاک شدیم؛ حتی به ذهنمان خطور نمی‌کرد گردونه روزگار بچرخد و بچرخد و درست ما را در جایی بنشاند که کربلای امام حسین (ع) و ماجرای شام و کاروان اسرای کربلا را در معرکه‌ای مشابه دفاع مقدس ببینیم و از این بین پیدا شوند جوان‌هایی که مشابه مردان ۳۰ سال پیش دل به دریای آتش و خمپاره بزنند و کربلا را بار دیگر در سرزمین شام تکرار کنند.

جنگ در سوریه که شروع شد عده‌ای راه شهادت را دوباره پیدا کردند، هرطور بود خودشان را به سوریه رساندند، عطر شهادت، آن‌ها را به سمت شام کشاند، اتفاقی که روزی در جغرافیای ایران افتاد حالا در مرز‌های کشور سوریه رقم خورده بود، شهید با شهید چه فرقی می‌کرد، وقتی هدف یکی بود و هر دو جان داده بودند در راه خدا، همه این‌ها ظرفی بودند برای یک حقیقت شیرین، شهادت و فدا کردن جان در راه خدا و دین خدا. دسته دسته تابوت‌های شهدا که برگشتند حال و هوای روز‌های دفاع مقدس فضای کشور را پر کرد، حسرت‌ ندیدن مردان جبهه از دلمان پرکشید و رفت، امید‌ها برگشت که جوانانی از جنس رزمنده‌های دفاع مقدس جای شهدا را پر کرده‌اند.

جامانده‌های سوریه در دلشان غوغا بود، بعد از سال‌ها وقتی باب شهادت دوباره باز شد عده‌ای که توانستند، رفتند و عده‌ای بنا به شرایط ماندند و راهی برای رفتن به جهاد پیدا نکردند، بعد از ۹ سال جنگ، غائله سوریه هم تمام شد، آنان که در تقدیرشان شهادت نوشته شده بود، رفتند و باز جامانده‌هایی ماندند، اما سفره هنوز باز بود، راه شهادت همچنان مردان جنگی طلب می‌کرد، راهی که از قیام عاشورا تا به امروز، ۱۴۰۰ سال است که باز است.

حلب یا شلمچه، تهران یا طلاییه، زمین و زمان چه فرقی دارد وقتی مردان شهادت راه خود را پیدا می‌کنند. راه برای آن‌ها که اهل آسمانند زود باز می‌شود، مثل راهی که برای «محمد محمدی»، شهید تازه امر به معروف و ده‌ها شهید دیگر باز شد و آنان را به قافله شهدا رساند. در این سال‌‎ها کم نبودند جوان‌هایی که سپر بلای ناموس محله و شهر خود شدند، مقابل اشرار ایستادگی کردند، گاه در لباس پاسداری در نزدیکی مرز‌های کشور، گاه با لباس نیروی انتظامی در شهر‌ها و گاه در لباس بسیجی برای حفظ آبروی ناموس ایرانی.

همسر شهید محمدی تعریف می‌کرد که همسرش دوست داشت به سوریه برود، تلاش کرد، اما نشد، قسمتش این بود که در تهران شهید شود که شد، من می‌گویم این کشور، مثل محمدی‌ها کم ندارد، در تاریخ هیچ وقت راه شهادت بسته نشده، فقط باید خواست، تلاش کرد و منتظر ماند، شهدای حقیقی راه را پیدا می‌کنند.

انتهای پیام/ 141

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس _ سیده فاطمه سادات کیایی؛ برای ما دفاع مقدس ندیده‌ها همین که پای روایت‌های راویان از روز‌های جنگ و دفاع بشنویم یا هر سال نزدیک تحویل سال جدید خود را به سرزمین‌های نور برسانیم غنیمت بود، حسرت یک لحظه همراهی با شهدا و زیستن در اتمسفری که منبعی از صفات خوب یک مومن واقعی بود دست از سرمان برنمی‌داشت، هر وقت آن قسمت از نوحه حاج صادق آهنگران که می‌خواند «کجایید مردان بی ادعا…» پخش می‌شد انگار وصف حال ما بود که بی بهره از بودن در دوره‌ای طلایی، بی سعادت از دیدن انسان‌های بی ادعا و خالص و پاک شدیم، حتی به ذهنمان خطور نمی‌کرد گدونه روزگار بچرخد و بچرخد و درست ما را در جایی بنشاند که کربلای امام حسین (ع) و ماجرای شام و کاروان اسرای کربلا را در معرکه‌ای مشابه دفاع مقدس ببینیم و از این بین پیدا شوند جوان‌هایی که مشابه مردان ۳۰ سال پیش دل به دریای آتش و خمپاره بزنند و کربلا را بار دیگر در سرزمین شام تکرار کنند.

جنگ در سوریه که شروع شد عده‌ای راه شهادت را دوباره پیدا کردند، هرطور بود خودشان را به سوریه رساندند، عطر شهادت آن‌ها را به سمت شام کشاند، اتفاقی که روزی در جغرافیای ایران افتاد حالا در مرز‌های کشور سوریه رقم خورده بود، شهید با شهید چه فرقی می‌کرد، وقتی هدف یکی بود و هر دو جان داده بودند در راه خدا، همه این‌ها ظرفی بودند برای یک حقیقت شیرین، شهادت و فدا کردن جان در راه خدا و دین خدا. دسته دسته تابوت‌های شهدا که برگشتند حال و هوای روز‌های دفاع مقدس فضای کشور را پر کرد، حسرت‌ها ندیدن مردان جبهه از دلمان پرکشید و رفت، امید‌ها برگشت که جوانان از جنس رزمنده‌های دفاع مقدس جای شهدا را پر کرده‌اند.

جامانده‌های سوریه در دلشان غوغا بود، بعد از سال‌ها وقتی باب شهادت دوباره باز شد عده‌ای که توانستند رفتند و عده‌ای بنا به شرایط ماندند و راهی برای رفتند به جهاد پیدا نکردند، بعد از ۹ جنگ غائله سوریه هم تمام شد، آنان که در تقدیرشان شهادت نوشته شده بود رفتند و باز جامانده‌هایی ماندند، اما سفره هنوز باز بود، راه شهادت همچنان مردان جنگی طلب می‌کرد، راهی که از قیام عاشورا تا به امروز ۱۴۰۰ سال است که باز است.

حلب یا شلمچه، تهران یا طلاییه، زمین و زمان چه فرقی دارد وقتی مردان شهادت راه خودش را پیدا می‌کند. راه برای آن‌ها که اهل آسمانند زود باز می‌شود، مثل راهی که برای محمد محمدی، شهید تازه به شهادت رسیده امر به معروف و ده‌ها شهید دیگر این راه باز شده و آنان را به قافله شهدا رسانده. در این سال‌‎ها کم نبودند جوان‌هایی که سپر بلای ناموس محله و شهر خود شدند، مقابل اشرار ایستادگی کردند، گاه در لباس پاسداری در نزدیکی مرز‌های کشور، گاه با لباس نیروی انتظامی در شهر‌ها و گاه در لباس بسیجی برای حفظ آبروی زن مسلمان. همسر شهید محمدی تعریف می‌کرد که همسرش دوست داشت به سوریه برود، تلاش کرد، اما نشد، قسمتش این بود که در تهران شهید بشود که شد، من می‌گویم این کشور، مثل محمدی‌ها کم ندارد، در تاریخ هیچ وقت سفره شهادت بسته نشده، فقط باید خواست، تلاش کرد و منتظر ماند، شهدای حقیقی راه را پیدا می‌کنند.

انتهای پیام/ 141