به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «محمود نوروزی» حافظ و قاری قرآن کریم خاطره‌ای را از مراسم مادر شهیدی به یاد دارد که بعد از ۳۰ سال فراق، به فرزند شهیدش پیوسته بود و او را برای تلاوت قرآن در مراسم آن مادر شهید دعوت کرده بودند.

نوروزی می‌گوید: «داشتم آیات را مرور می‌کردم که آیات پایانی سوره فرقان به ذهنم رسید. تلاوت را شروع کردم و چند دقیقه‌ای از تلاوتم گذشت که نگاهم به در ورودی مسجد افتاد. آقایی را دیدم وارد مسجد شد. آرام آرام چند قدم برداشت، جایی را پیدا کرد و دو زانو نشست. با مهربانی از پسر کوچکی که بین مردم قرآن پخش می‌کرد، یک جلد قرآن گرفت و شروع کرد به خواندن.

با خودم گفتم درست می‌بینم، واقعا خودش است؟! دوباره نگاهش کردم، خودش بود سردار حاج قاسم سلیمانی…
در نهایت تواضع نشسته بود، نه پشتی نه جایگاهی و نه تشریفاتی، مانند یک فرد معمولی در میان جمعیت…!

دوبار این آیه را تکرار کردم که «وَ عِبادُ الرَّحمَنِ الَّذِینَ یَمشُونَ عَلَی الاَرضِ هَونا بندگان خدای مهربان کسانی هستند که با تواضع و وقار در زمین قدم می‌گذارند» انگار این آیه یک بار از زبان من در فضای مسجد می‌پیچید و یک بار در آیینه رفتار این مرد دیده می‌شد.»

گزارش از مرضیه کیان

انتهای پیام/ 112

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، دوبار این آیه را تکرار کردم «وَ عِبادُ الرَّحمَنِ الَّذِینَ یَمشُونَ عَلَی الاَرضِ هَونا؛ بندگان خدای مهربان کسانی هستند که با تواضع و وقار در زمین قدم می‌گذارند؛ انگار این آیه یک‌بار از زبان من در فضای مسجد پیچیده می‌شد و یک بار در آیینه رفتار این مرد دیده می‌شد».

«محمود نوروزی» حافظ و قاری قرآن کریم این خاطره را از مراسم مادر شهیدی به یاد دارد که بعد از ۳۰ سال فراق، به فرزند شهیدش پیوسته بود و او را برای تلاوت قرآن دعوت کرده بودند. نوروزی می‌گوید: «داشتم آیات را مرور می‌کردم که آیات پایانی سوره «فرقان» به ذهنم رسید. تلاوت را شروع کردم و چند دقیقه‌ای از تلاوتم گذشت که نگاهم به در ورودی مسجد افتاد. آقایی را دیدم وارد مسجد شد. آرام‌آرام چند قدم برداشت، جایی را پیدا کرد و دو زانو نشست. با مهربانی از پسر کوچکی که بین مردم قرآن پخش می‌کرد، یک جلد قرآن گرفت و شروع کرد به خواندن.

با خودم گفتم درست می‌بینم، واقعا خودش است؟! دوباره نگاهش کردم، خودش بود سردار حاج قاسم سلیمانی؛ در نهایت تواضع نشسته بود، نه پشتی، نه جایگاهی و نه تشریفاتی، مانند یک فرد معمولی در میان جمعیت…!».

انتهای پیام/ 113