مذاکره

به گزارش مجاهدت از گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، «مجید تخت روانچی» معاون سیاسی وزیر خارجه ایران در مصاحبه با شبکه «ان بی سی» آمریکا، با اشاره به مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا با میانجی‌گری عمان در طول ماه‌های گذشته اظهار داشت: ما با حسن نیت مذاکره کردیم، ولی آمریکایی‌ها به طور قطع با سوء‌نیت وارد مذاکرات شدند.

تخت روانچی در پاسخ به این پرسش که آیا هنوز فضا برای مذاکره وجود دارد و هنوز می‌توان راهی را برای همکاری با آژانس پیدا کرد؟، گفت: در‌ها از این باب بسته نشده هست که ما همکاری خود را با آژانس متوقف خواهیم کرد، اما این بستگی به یک سری موارد دارد. مثلاً اینکه دقیقاً چه اقدامی باید انجام دهیم تا یک همکاری منظم و روانی با آژانس داشته باشیم. سفیر ما در وین با دبیرکل در تماس بوده و موضع ما را برای او مشخص کرده هست.

وی در واکنش به اینکه آیا امکانی برای عبور از این جنگ و ازسرگیری مذاکرات وجود دارد؟ افزود: نمی‌توان از این تجاوز آشکار به آسانی عبور کرد. مردم ما صدمات زیادی را در نتیجه تجاوز اسرائیل و آمریکا متحمل شدند. چگونه می‌توانیم این را فراموش کنیم؟! مردم ما کشته و زخمی شده‌اند. این برای ما آسان نیست. مردم ما نمی‌توانند فراموش کنند که در ۱۳ ژوئن رژیم اسرائیل به ما حمله و دولت آمریکا از آن حمایت کرد. آمریکا چند روز بعد به ایران حمله کرد. ما چطور می‌توانیم این را فراموش کنیم.

دیپلمات ارشد ایرانی اضافه کرد:، اما سوال اصلی این هست: آیا ما می‌توانیم به آمریکا اعتماد کنیم؟ دو روز قبل از شروع ششمین دور مذاکرات بین ایران و آمریکا این تجاوز اتفاق افتاد. این بزرگترین ضربه به دیپلماسی بود. این بزرگترین ضربه به اعتماد مورد نیاز برای یک مذاکره واقعی هست. آمریکایی‌ها چطور می‌توانند این را توضیح دهند؟ ما از آنها می‌خواهیم که توضیح دهند چرا ما را گمراه کردند؟ چرا آنها چنین اقدام غیرقانونی را علیه مردم ما انجام دادند؟ چند روز قبل از تجاوز، ما تماس‌هایی را به صورت غیرمستقیم با استیو ویتکاف برقرار کرده بودیم و او به ما گفت که ظرف چند روز با ما در عمان دیدار خواهد کرد.

وی تاکید کرد: آمریکایی‌ها قطعاً با سوء نیت مذاکره کردند. ما با حسن نیت از طریق عمان پنج دور مذاکره کردیم. درست هست که موفقیتی حاصل نشد و پیشرفت ما کند بود، اما هر دو طرف معتقد بودند که در مسیر صحیح حرکت می‌کنند. ما ناگهان با یک تجاوز مواجه شدیم. آنها چه توضیحی دارند؟ آنها باید بیایند و بگویند چرا چنین اقدامی کردند.

تخت‌روانچی در پاسخ به این پرسش که به باور وی شرایط به چه سمت پیش خواهد رفت و آیا شاهد خشونت و حملات بیشتر از جانب اسرائیل و شاید آمریکا خواهیم بود، ادامه داد: ما برای هر احتمالی آماده هستیم. ما هر اقدامی را برای حفاظت از مردم و ملت مان انجام می‌دهیم. نمی‌خواهیم دوباره تهدید شویم. به همین دلیل هست که گفته‌ایم ما دیپلماسی را می‌خواهیم، اما بزرگترین مسئله برای ما این هست که برای این پرسش باید پاسخی از سوی آمریکا داشته باشیم. آنها باید ما را قانع کنند که در حین مذاکره دوباره از قدرت نظامی استفاده نخواهند کرد.

وی همچنین درباره میزان خسارت واردشده به تاسیسات هسته‌ای ایران در حمله آمریکا، آسیب را «بسیار جدی» خواند و گفت: خسارت جدی هست. این را می‌توانم بگویم. البته من کارشناس ارزیابی خسارت نیستم. سازمان انرژی اتمی ما در حال ارزیابی خسارات هست. فکر می‌کنم آنها گزارش خود را در آینده می‌کنند به مقامات و مردم ارائه خواهند داد.

تخت‌روانچی در پاسخ به ادعای رافائل گروسی، مدیرکل آژانس درباره احتمال جابه‌جایی بیش از ۴۰۰ کیلوگرم اروانیوم با غنای بالا پیش از حمله آمریکا، گفت: من نمی‌دانم آن مواد کجا هستند. نمی‌توانم نکته‌ای بیش از آنچه گفتم، اضافه کنم و به همین بسنده خواهم کرد.

وی در واکنش به این پرسش که آیا ایران قصد دارد با حمله به پایگاه‌های آمریکا یا سرزمین آمریکا به این جنگ ۱۲ روزه پاسخ دهد و انتقام بگیرد؟ تاکید کرد: ما قبلاً پاسخ دادیم. تا زمانیکه به ما تجاوز نشود، اقدامی نخواهیم کرد.

دیپلمات ایرانی همچنین در پاسخ به اینکه آیا ایران پس از این حمله غافلگیرکننده، موضع خود را درباره ساخت سلاح هسته‌ای تغییر داده هست، گفت: موضع ما درباره پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (ان‌پی‌تی) همان موضع قبلی هست. ما به دنبال سلاح هسته‌ای نمی‌رویم، چون این خلاف دکترین دفاعی و فتوای رهبر معظم ما هست و ما اعتقاد نداریم که سلاح‌های هسته‌ای می‌توانند امنیت به همراه داشته باشند.

انتهای پیام/ 411

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: پنج دور از مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا برگزار شده هست؛ مذاکراتی که غنی‌سازی در آن یکی از مهم‌ترین موضوعات مورد بحث طرفین مذاکره شمرده می‌شود. در این مذاکرات، جمهوری اسلامی ایران خواهان غنی‌سازی بومی در داخل کشور هست، چون غنی‌سازی را نشانه اقتدار ملی و بخشی از فرآیند چرخه سوخت می‌داند و از نظر ایران موضوع غنی‌سازی، یک امر ملی و عامل بازدارنده و توقف یا تعلیق آن خط قرمز هست و به‌هیچ عنوان توقف کامل یا موقت در غنی‌سازی را قابل مذاکره نمی‌داند؛ اما طرف آمریکایی تاکید می‌کند که ایران نباید غنی‌سازی داشته باشد.

درهمین خصوص، «اسماعیل بقایی» سخنگوی وزارت خارجه تاکید می‌کند که غنی‌سازی به‌عنوان بخش لاینفک انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای ایران هست و این صنعت باید حفظ شود و در این زمینه کوچک‌ترین نرمشی صورت نخواهد گرفت.

اما چرا غنی‌سازی صفر برای جمهوری اسلامی ایران خط قرمز هست؟ 

براساس نظر کارشناسان هسته‌ای، «چرخه تولید سوخت اتمی» رکن کلیدی در فناوری هسته‌ای هست و کشوری به معنای واقعی در دسته کشور‌های هسته‌ای قرار می‌گیرد که صفر تا صد این فرآیند را به‌طور کامل در اختیار داشته باشد؛ در واقع هسته‌ای بودن، در گرو داشتن «چرخه کامل سوخت هسته‌ای» و داشتن «چرخه کامل سوخت هسته‌ای» منوط به توان «غنی‌سازی صنعتی» هست.

طبق گفته کارشناسان هسته‌ای غنی‌سازی در سطوح و در درصد‌های مختلفی انجام می‌گیرد که محصول هر کدام از این سطوح در بخش‌های گوناگونی به کار گرفته می‌شود؛ غنای پایین عمدتا در تولید برق اتمی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد و غنای متوسط نیز در حوزه پزشکی و کشاورزی قابل استفاده هست.

غنای بالاتر نیز کاربری‌های نظامی دارد که جمهوری اسلامی ایران طبق فتوای رهبر معظم انقلاب اسلامی و مبانی دینی خود، کاربرد غنی‌سازی در تسلیحات کشتار جمعی و سلاح هسته‌ای را ممنوع می‌داند و بار‌ها اعلام کرده که حاضر به راستی‌آزمایی در این زمینه هست.

اما اصلی‌ترین دلیلی که جمهوری اسلامی ایران به هیچ عنوان حاضر به توقف یا تعلیق صنعت هسته‌ای خود نیست، زنجیره گسترده تولید سوخت هست؛ چون ممکن هست، نظام سلطه ایران را به هر دلیلی از دریافت سوخت اتمی آماده مصرف محروم کند. در این صورت حتی ساخت نیروگاه‌های متعدد اتمی هم کمکی به کشور نخواهد کرد و حتی ممکن هست به دلیل خلف وعده تأمین‌کنندگان خارجی سوخت، کل فرایند‌های هسته‌ای کشور حتی در زمینه‌هایی، چون پزشکی هسته‌ای و کشاورزی بلااستفاده بماند.

به‌عنوان مثال غربی‌ها در برجام متعهد شده بودند که سوخت ۲۰ درصد رآکتور تهران را بدهند، اما از آن سر باز زدند؛ اما دانشمندان هسته‌ای با کار جهادی این سوخت را براساس معیار‌ها و استاندارد‌ها تولید و از آن بهره‌برداری کردند.

از آنجایی هم که نظام سلطه، علوم و فنون هسته‌ای را در زمره مؤلفه‌های قدرت‌ساز تلقی می‌کند و از اینکه کشوری خارج از چارچوب آنها به این علوم دست پیدا کند، احساس خطر و به هر طریقی تلاش می‌کند که از هسته‌ای شدن آن کشور جلوگیری کند.

بر همین اساس، آمریکایی‌ها برای توقف صنعت هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران که به این صنعت در نوع صلح‌آمیز آن دست پیدا کرده، به‌دنبال انعقاد توافقی هستند که هر وقت لازم باشد، بدون هزینه از آن عبور کنند، همانطور که در رابطه با برجام شاهد آن بودیم.

بنابراین تاکید می‌شود که غنی‌سازی حق طبیعی هر کشور مستقلی مثل ایران هست که از فاز تحقیقاتی علوم هسته‌ای به فاز صنعتی این فناوری ارتقاء یافته هست و اگر فرضا توافقی بین ما و آمریکا شکل بگیرد، حتما باید حق غنی‌سازی برای ایران محفوظ باشد، چراکه با توجه به خلف وعده سابق از جانب طرف غربی، بدون غنی‌سازی موازنه‌ای شکل نخواهد گرفت که ضامن بقای تفاهم و توافق باشد.

انتهای پیام/ 411

به گزارش مجاهدت از گروه سیاسی دفاع‌پرس، جمعی از اعضای هیئت دولت، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، مسئولان عالی دستگاه قضائی و مسئولان برخی نهادها، ظهر امروز (سه‌شنبه) به‌مناسبت آغاز سال جدید با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.

امام خامنه‌ای در این دیدار با اشاره به گفت‌و‌گو‌های عمان و مرور تجربه‌های گذشته مثل برجام تأکید کردند: «گفت‌و‌گو‌های عمان یکی از ده‌ها کار وزارت خارجه هست. مسائل کشور رابه گفت‌و‌گو‌ها گره نزنیم. به گفت‌و‌گو‌ها نه به صورت افراطی خوشبین هستیم و نه به صورت افراطی بدبین. بالاخره کار و حرکتیست که تصمیم‌گیری شده و درقدم‌های اول هم خوب اجراشده. به طرف مقابل خیلی بدبینیم، اما به توانایی‌های خود خوش‌بینیم… مسائل کشور را به این گفت‌و‌گو‌ها گره نزنید. اشتباهی که در برجام کردیم اینجا تکرار نشود. در دوران برجام، کشور را شرطی کردیم و همه چیز را منوط کردیم به پیشرفت مذاکرات. سرمایه‌گذار وقتی می‌بیند که کشور منوط به مذاکره هست، سرمایه‌گذاری نمی‌کند…» ۱۴۰۴/۰۱/۲۶در حاشیه این دیدار رسانه KHAMENEI.IR گفت‌وگویی با دکتر محمدرضا عارف، معاون اول رئیس جمهور درباره طرح‌ها و اقدامات دولت برای پیشبرد امور کشور علی‌الخصوص حل مشکلات اقتصادی در شرایط فعلی و ناظر به مذاکرات جاری داشته هست. 

 جناب آقای عارف، یکی از نگرانی‌هایی که وجود دارد، تکرار تجربه‌ی خسارت‌بار گذشته در گره زدن مسائل کشور به مذاکرات و معطل کردن امور به این بهانه هست؛ نکته‌ای که رهبر معظم انقلاب هم در دیدار امروز به آن اشاره کردند و نسبت به آن تذکر دادند. دولت در این زمینه چه رویکرد و تدابیری دارد؟

بسم الله الرّحمن الرّحیم. تشکر می‌کنم از این سؤالی که مطرح فرمودید. دولت چهاردهم از روز اول شروع به کار خود، در چارچوب سیاست‌های کلی و برنامه‌ی هفتم مسیر خودش را تنظیم کرده و رویکردش در مسئله‌ای که فرمودید، همان رویکردی هست که حضرت آقا بار‌ها و بار‌ها در گذشته نیز تذکر داده‌اند؛ یعنی ربط ندادن مسائل بی‌ربط و اتخاذ حالت اعتقاد به تعامل با همه‌ی کشورها، به‌استثنای رژیم صهیونیستی، در شرایط مناسب و در شرایطی که ما دست برتر داریم و از موضع تعامل و مفهوم واقعی مذاکره بتوانیم مذاکره کنیم، مذاکره کنیم؛ و نظام ما، فرهنگ حاکم بر نظام ما همین هست؛ اهل مذاکره و گفت‌و‌گو هستیم، اما در شرایط مناسب و متعادل.

راهبرد ما در مسائل کشور این هست که نگاهمان به خارج از کشور نباید باشد، باید نگاهمان به داخل کشور باشد. حقیقتاً پتانسیل‌های بسیار برجسته‌ای در همه‌ی زمینه‌ها در کشور وجود دارد که کمتر از آنها استفاده کرده‌ایم. دلایل مختلفی هم دارد؛ یکی نگاه کوتاه‌مدتی هست که معمولاً مسئولین دارند، می‌خواهند تا زمانی که در مسئولیت هستند به یک نتیجه برسند و کار درازمدت را رها می‌کنند.

در دولت چهاردهم، ما این نگاه را داریم که در محوریت کار‌ها مردم حضور دارند. تأمین منابع هم بر عهده مردم هست؛ الان شما به عنوان نمونه «نهضت ساخت مدرسه» را نگاه کنید؛ جزو راهبرد دولت هست و مجری طرح، خود آقای دکتر پزشکیان هستند، کار مال مردم هست، مردم انجام می‌دهند و ما کمک می‌کنیم، تسهیل‌گری می‌کنیم. 

بنابراین نه‌تنها به این مذاکره، بلکه به هیچ رابطه‌ی خاصی با هیچ کشوری دل نبسته‌ایم، اگرچه با فرض اینکه با همه‌ی کشورها، همه‌ی کشور‌هایی که علاقه‌مند به رابطه با ما هستند، با اولویت‌هایی که داریم -کشور‌های همسایه، کشور‌های آفریقایی، کشور‌های بزرگی که در اقتصاد در قاره‌ی کهن برجستگی و تجربه‌ی موفقی دارند- تعامل داشته باشیم.

بنابراین، موضع ما همان هست که آقا امروز فرمودند، و خوشبختانه یک روند مذاکره‌ای که با آمریکا داریم، دارد جلو می‌رود؛ به‌صورت غیرمستقیم. امیدوار هستیم که در نهایت، آن‌چه که نفع نظام مقدس جمهوری اسلامی هست و خیر و صلاح کشور و مردم هست، در این مذاکرات حاصل شود.

 آقای دکتر، به نظر می‌رسد که برخی، حالا با انگیزه‌های مختلف، سعی دارند نوعی خوش‌بینی افراطی و رویا‌فروشی را در زمینه‌ی مذاکرات در جامعه القا کنند. به نظر شما، با این نوع خوش‌بینی افراطی که مطمئناً به نفع حتی مذاکره‌کنندگان و دولت هم نیست و انتظارات را به شکل نابجایی بالا می‌برد، چگونه باید مواجه شد؟ موضع ما این هست که باید از افراط و تفریط پرهیز کرد. پیش‌داوری نباید بکنیم. نمی‌گوییم اظهار نظر نشود، اما باید اظهار نظری باشد که کمک‌کننده به مذاکرات باشد. حالا چه خوش‌بینی مفرط، چه بدبینی مفرط، هر دو بد هست.

مذاکره‌کنندگان که به نمایندگی از نظام -نه دولت- در حال مذاکره هستند، باید حمایت شوند. اگر نقطه‌نظراتی هم هست باید با سازوکار‌ها و روش‌های مختلف در اختیار ایشان قرار بدهند. اینکه بعضی مسائل رسانه‌ای شود و تلقی بشود که ما خیلی اشتیاق داریم مذاکرات به نتیجه برسد و فردا همه‌ی مسائل حل شود، این‌گونه نیست.

ما الان کشور‌هایی داریم که هیچ مسئله‌ای با آمریکا ندارند، و می‌بینیم آمریکا چگونه با آنها برخورد می‌کند؛ بنابراین نباید یک خوش‌بینی مفرطی را در جامعه ایجاد کنیم که بعد، به هر نتیجه‌ای برسیم، باعث بدبینی مردم شود. مشکل ما این هست که توقعات مردم را خیلی بالا می‌بریم، بعد اگر یک اقدام خوبی هم انجام دهیم، آن اقدام خوب نسبت به آن توقعات فاصله‌ی زیادی دارد.

پس الان نباید توقعات را بالا برد. نباید هم بدبین باشیم. نظام به این نتیجه رسیده هست. بنابراین، بدبینی و بعضی مسائلی هم که مطرح می‌شود، به‌نظر من به صلاح مذاکره و مذاکره‌کنندگان نیست. باید مذاکره‌کنندگان پشتیبانی محکم داشته باشند، و نخبگان هم اگر نظری دارند، با شیوه‌های رایج و بالاخره ارتباطاتی که دارند، بتوانند نقطه‌نظراتشان را به مذاکره‌کنندگان و دولت منعکس کنند.

 تشکر می‌کنم.

خواهش می‌کنم، خیلی لطف کردید.

انتهای پیام/