مردم فلسطین

به گزارش مجاهدت از گروه بین‌الملل دفاع‌پرس به نقل از الجزیره، دیوید روویکس هنرمند آمریکایی با انتشار آهنگی تحت عنوان «کارخانجات اسلحه سازی مرتبط با رژیم صهیونیستی را در هم بشکنید» خواستار تعطیلی کارخانه‌های شرکت صنایع جنگ افزاری «البیت سیستمز» رژیم صهیونیستی شد که تسلیحات جنگی تولید می‌کند؛ تسلیحاتی که ارتش این رژیم در تجاوزات خود علیه مردم فلسطین آن‌ها را به کار می‌برد.

روویکس از طریق حساب کاربری خود در توئیتر، با پیراهن جنبش انگلیسی «اقدام برای فلسطین» ظاهر شد که طی چند ماه گذشته بیش از یک بار به کارخانه‌های سلاح سازی «البیت سیستمز» در شهر‌های مختلف انگلیس حمله کرد.

روویکس در آهنگ خود از طرفدارانش می‌خواهد که صدای خود را بلند کرده و از تعطیلی کارخانه اسلحه سازی رژیم صهیونیستی حمایت کنند. وی همچنین در مورد حملات جنبش «اقدام برای فلسطین» که کارخانه‌های البیت سیستمز را هدف قرار داد، صحبت کرد.

دیوید روویکس، خواننده و آهنگساز مستقل آمریکایی اصالت یهودی دارد، اما خود را «ضدصهیونیست» توصیف می‌کند. وی چندین آهنگ در دفاع از مسئله فلسطین منتشر کرده که در آن‌ها به قتل عام مردم فلسطین در انتفاضه دوم در سپتامبر ۲۰۰۰ و دوگانگی معیار‌های سیاست‌های بین المللی در قبال مردم فلسطین و سایر پناهندگان اشاره کرده است.

وی با مخالفت شدید کمپین‌های رسانه‌ای مواجه است و رسانه‌های آمریکایی معروف از پخش آهنگ‌های وی خودداری می‌کنند.

انتهای پیام/ ۱۳۴

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- روزبه قمصری؛ تاریخ سیاه و سراسر ظلم و ستم «رژیم صهیونیستی» سرشار از جرم‌ها و جنایت‌هایی است که در سینه تاریخ ثبت و ضبط شده و قطعا آیندگان با مطالعه و خوانش آن بیش از پیش پی به ماهیت تروریستی و متجاوزگرانه این رژیم اشغالگر پی خواهند برد.

حال بهتر است تا به بررسی علل و عوامل عناد و دشمنی سران و مقامات «رژیم صهیونیستی» با خبرنگاران به خصوص «خبرنگاران فلسطینی» که در خبرگزاری خارجی فعالیت کرده و برای پوشش وقایع و رویداد‌های «فلسطین» به سرزمین‌های اشغالی سفر می‌کنند بپردازیم. به خصوص زمانی که اوضاع در سرزمین‌های اشغالی متشنج بوده و درگیری‌های فلسطینیان و صهیونیست‌ها به اوج خود می‌رسد.

اما چرا این رژیم اشغالگر و کودک‌کش تا این اندازه از اطلاع رسانی و انتشار اخبار سرزمین‌های اشغالی توسط خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای در رسانه‌ها ترس و واهمه دارد؟ پاسخ بسیار روشن و واضح است. رژیم صهیونیستی با زندان بزرگی که به نام «سرزمین‌های اشغالی» درست کرده و مردم «فلسطین» را در آن به بند کشیده در جهت کنترل اوضاع سرزمین‌های تحت اشغال خود از هیچ اقدام و جنایتی فروگذار نمی‌کند و در این بین خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای به عنوان چشم و گوش بینا و شنوای حاضر در سرزمین‌های فلسطین اشغالی نقش بسیار مهم و تاثیرگذاری در اطلاع رسانی وقایع و حوادث دارند.

بر این اساس است تهدید و خطر بزرگ و دائمی که سران و مقامات «رژیم صهیونیستی» را در سرزمین‌های اشغالی تهدید می‌کند همان خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای هستند. البته این رژیم کودک‌کش همیشه در آخرین گزینه خود دست به ترور خبرنگاران می‌زند. زیرا مقامات مختلف این رژیم همواره سعی می‌کنند تا با تهدید و تطمیع اهالی رسانه مانع از انتقال و ارسال اخبار و اطلاعات به خارج از سرزمین‌های اشغالی شوند.

البته سران رژیم صهیونیستی همواره در توجیه حملات و جنایات خود علیه مردم و فعالان رسانه‌ای فلسطینی که دست بر قضا بازتاب فراوان رسانه‌ای نیز پیدا می‌کند تا آنجایی که جا داشته باشد دست به تحریف ماجرا و وقایع زده و سعی در کتمان و یا تصادفی بودن ماجرا می‌زنند، اما مورد به شهادت رساندن «شیرین ابو عاقله» خبرنگار زن فلسطینی شبکه الجزیره به دلیل اینکه او جلیقه خبرنگاری بر تن خود داشته راه فراری را برای مقامات این رژیم باقی نگذاشته است.

حال وضعیت زمانی برای مقامات و سران رژیم آدمکش صهیونیستی بدتر می‌شود که متوجه شویم زمانی که نظامیان صهیونیست این خبرنگار زن فلسطینی را با گلوله مورد هدف قرار دادند که هیچ درگیری هم میان فلسطینیان و نظامیان صهیونیست درجریان نبوده است. یعنی صهیونیست‌ها در شرایط عادی اقدام به کشتن یک خبرنگار آن هم با پوشش خبرنگاری کردند.

موضوع دیگر همزمانی این جنایت با سالگرد جنگ فلسطین و اسرائیل به نام «سیف القدس» است. جنگی که در آن «رژیم صهیونیستی» اقدام به تخریب «برج شبکه‌های خارجی» در «غزه» که ساختمانی ۱۲ طبقه بود کرد. اقدامی که مشخصا با هدف خاموش کردن صدای خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای که اخبار و اطلاعات مربوط به کشتار مردم فلسطین زندانی در سرزمین‌های اشغالی را به جهان مخابره می‌کردند صورت گرفته است.

اگر بخواهیم نگاهی کوتاه و گذرا با خبرنگارانی که توسط رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند داشته باشیم باید به افرادی، چون «یوسف ابوحسین» خبرنگار رادیو الاقصی فلسطین، «احمد ابو حسین» عکاس فلسطینی، «عبدالله مرتجی» خبرنگار جوان فلسطینی، «سیمون کامیلی» خبرنگار و عکاس خبرگزاری آسوشیتدپرس، «نجلاء الحاج» زن عکاس و خبرنگار فلسطینی، «محمد ابوعیشه» مدیر رادیو آموزشی قدس، «محمود الکومی» و «حسام سلامه» عکاسان شبکه ماهواره‌ای الاقصی، «رامز حرب» خبرنگار نظامی سریا القدس، «تام هارندال» فعال رسانه‌ای انگلیسی، «جیمز هنری دومینیک میلر» فیلمساز جوان ایتالیایی، «علی شحته ابو عفش» مدیر مرکز آزادی رسانه‌های دوحه، «نزییه عادل دروزه» خبرنگار خبرگزاری AP و حالا «شیرین ابو عاقله» خبرنگار خبرگزاری الجزیره اشاره کنیم که در حد فاصل سال‌های ۲۰۰۳ میلادی تا سال جاری به شهادت رسیده‌اند.

انتهای پیام/ ۱۳۴

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- روزبه قمصری؛ تاریخ سیاه و سراسر ظلم و ستم «رژیم صهیونیستی» سرشار از جرم‌ها و جنایت‌هایی است که در سینه تاریخ ثبت و ضبط شده و قطعا آیندگان با مطالعه و خوانش آن بیش از پیش پی به ماهیت تروریستی و متجاوزگرانه این رژیم اشغالگر پی خواهند برد.

حال بهتر است تا به بررسی علل و عوامل عناد و دشمنی سران و مقامات «رژیم صهیونیستی» با خبرنگاران به خصوص «خبرنگاران فلسطینی» که در خبرگزاری خارجی فعالیت کرده و برای پوشش وقایع و رویداد‌های «فلسطین» به سرزمین‌های اشغالی سفر می‌کنند بپردازیم. به خصوص زمانی که اوضاع در سرزمین‌های اشغالی متشنج بوده و درگیری‌های فلسطینیان و صهیونیست‌ها به اوج خود می‌رسد.

اما چرا این رژیم اشغالگر و کودک‌کش تا این اندازه از اطلاع رسانی و انتشار اخبار سرزمین‌های اشغالی توسط خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای در رسانه‌ها ترس و واهمه دارد؟ پاسخ بسیار روشن و واضح است. رژیم صهیونیستی با زندان بزرگی که به نام «سرزمین‌های اشغالی» درست کرده و مردم «فلسطین» را در آن به بند کشیده در جهت کنترل اوضاع سرزمین‌های تحت اشغال خود از هیچ اقدام و جنایتی فروگذار نمی‌کند و در این بین خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای به عنوان چشم و گوش بینا و شنوای حاضر در سرزمین‌های فلسطین اشغالی نقش بسیار مهم و تاثیرگذاری در اطلاع رسانی وقایع و حوادث دارند.

بر این اساس است تهدید و خطر بزرگ و دائمی که سران و مقامات «رژیم صهیونیستی» را در سرزمین‌های اشغالی تهدید می‌کند همان خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای هستند. البته این رژیم کودک‌کش همیشه در آخرین گزینه خود دست به ترور خبرنگاران می‌زند. زیرا مقامات مختلف این رژیم همواره سعی می‌کنند تا با تهدید و تطمیع اهالی رسانه مانع از انتقال و ارسال اخبار و اطلاعات به خارج از سرزمین‌های اشغالی شوند.

البته سران رژیم صهیونیستی همواره در توجیه حملات و جنایات خود علیه مردم و فعالان رسانه‌ای فلسطینی که دست بر قضا بازتاب فراوان رسانه‌ای نیز پیدا می‌کند تا آنجایی که جا داشته باشد دست به تحریف ماجرا و وقایع زده و سعی در کتمان و یا تصادفی بودن ماجرا می‌زنند، اما مورد به شهادت رساندن «شیرین ابو عاقله» خبرنگار زن فلسطینی شبکه الجزیره به دلیل اینکه او جلیقه خبرنگاری بر تن خود داشته راه فراری را برای مقامات این رژیم باقی نگذاشته است.

حال وضعیت زمانی برای مقامات و سران رژیم آدمکش صهیونیستی بدتر می‌شود که متوجه شویم زمانی که نظامیان صهیونیست این خبرنگار زن فلسطینی را با گلوله مورد هدف قرار دادند که هیچ درگیری هم میان فلسطینیان و نظامیان صهیونیست درجریان نبوده است. یعنی صهیونیست‌ها در شرایط عادی اقدام به کشتن یک خبرنگار آن هم با پوشش خبرنگاری کردند.

موضوع دیگر همزمانی این جنایت با سالگرد جنگ فلسطین و اسرائیل به نام «سیف القدس» است. جنگی که در آن «رژیم صهیونیستی» اقدام به تخریب «برج شبکه‌های خارجی» در «غزه» که ساختمانی ۱۲ طبقه بود کرد. اقدامی که مشخصا با هدف خاموش کردن صدای خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای که اخبار و اطلاعات مربوط به کشتار مردم فلسطین زندانی در سرزمین‌های اشغالی را به جهان مخابره می‌کردند صورت گرفته است.

اگر بخواهیم نگاهی کوتاه و گذرا با خبرنگارانی که توسط رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند داشته باشیم باید به افرادی، چون «یوسف ابوحسین» خبرنگار رادیو الاقصی فلسطین، «احمد ابو حسین» عکاس فلسطینی، «عبدالله مرتجی» خبرنگار جوان فلسطینی، «سیمون کامیلی» خبرنگار و عکاس خبرگزاری آسوشیتدپرس، «نجلاء الحاج» زن عکاس و خبرنگار فلسطینی، «محمد ابوعیشه» مدیر رادیو آموزشی قدس، «محمود الکومی» و «حسام سلامه» عکاسان شبکه ماهواره‌ای الاقصی، «رامز حرب» خبرنگار نظامی سریا القدس، «تام هارندال» فعال رسانه‌ای انگلیسی، «جیمز هنری دومینیک میلر» فیلمساز جوان ایتالیایی، «علی شحته ابو عفش» مدیر مرکز آزادی رسانه‌های دوحه، «نزییه عادل دروزه» خبرنگار خبرگزاری AP و حالا «شیرین ابو عاقله» خبرنگار خبرگزاری الجزیره اشاره کنیم که در حد فاصل سال‌های ۲۰۰۳ میلادی تا سال جاری به شهادت رسیده‌اند.

انتهای پیام/ ۱۳۴

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس – روزبه قمصری؛ از روزی که امام خمینی (ره) بنیانگذار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۸ آخرین جمعه «ماه رمضان» را به نام «روز قدس» نامگذاری کرد تا امروز که بیش از ۴۰ سال از این نامگذاری تاریخی می‌گذرد و شاهد افزایش قابل توجه و چشمگیر حساسیت و جلب توجه افکار عمومی مردم جهان به تجاوزات و ظلم و ستم‌های سران و مقامات «رژیم صهیونیستی» به مردم مظلوم و ستمدیده فلسطین هستیم.

در حقیقت «روز قدس» بعد از این نامگذاری به عنوان میعادگاهی تاریخی برای بسیاری از مردم، روشنفکران و سیاستمداران ایران و جهان تعیین شد که بر اساس آن شاهد فعالیت‌های مدنی، اجتماعی و سیاسی به منظور مقابله و ایستادگی در برابر ظلم و ستم رژیم صهیونیستی علیه مردم «فلسطین» از آن سال تا به امروز که وارد سال ۱۴۰۱ هجری شمسی شدیم هستیم.

از طرف دیگر نامگذاری آخرین جمعه «ماه رمضان» به عنوان «روز قدس» با حمایت بسیاری از مردم، هنرمندان، روشنفکران و حتی سیاستمداران ایران و جهان روبرو شد به صورتی که در کنار «ایران» شاهد برگزاری راهپیمایی‌های آزادی خواهانه و حق طلبانه به منظور حمایت و پشتیبانی از مردم فلسطین و اعلام تنفر و انزجار از رژیم صهیونیستی هستیم.

اما موضوع بسیار مهم و استراتژیکی که در جریان نامگذاری «روز قدس» از طرف امام خمینی (ره) باید به آن دقت و توجه کرد این است که بنیانگذار نظام اسلامی ایران با چنین نامگذاری از تمامی مسلمانان و آزادی خواهان جهان درخواست کرد تا برای کوتاه کردن دستان تجاوزکارانه و آغشته به خون سران و مقامات رژیم نامشروع و اشغالگر صهیونیستی باهم «متحد» شده و به منظور نشان دادن ناخشنودی و اعتراض خود به این اشغالگری و نسل کشی آخرین جمعه «ماه رمضان» را به خیابان‌ها آمده و علیه اسرائیل «غاصب» تظاهرات و راهپیمایی کنند.

اگر بخواهیم کشور‌هایی که راهپیمایی «روز قدس» را در خیابان‌های خود برگزار می‌کنند نام ببریم باید به طیف وسیع و قابل توجهی از کشور‌ها اشاره کنیم که در نوع خود بسیار جالب توجه است و از همین روی هم شاهد تحت فشار قرار گرفتن سران و مقامات رژیم اشغالگر قدس هستیم که از جمله این کشور‌ها می‌توانیم به عراق، سوریه، یمن، کویت، پاکستان، بحرین، سودان، ترکیه، اندونزی، مالزی، هند، سنگاپور، استرالیا، اسپانیا، آلمان، انگلیس و حتی آمریکا اشاره کنیم.

نکته دیگری که باید به آن بیش از پیش توجه کنیم این است که اثرات برگزاری راهپیمایی‌های «روز قدس» در ده‌ها کشور اسلامی و غیر اسلامی آنچنان فشار فراوان و خردکننده‌ای را علیه مقامات رژیم صهیونیستی وارد می‌کند که سران این کشور در رایزنی‌ها و گفتگو‌های پیدا و پنهان تمام سعی و تلاش خود را می‌کنند تا با راضی کردن مقامات کشور‌هایی که راهپیمایی‌های «روز قدس» در آنجا برگزار می‌شود مانع از برگزاری این واقعه شوند.

موضوع دیگر اینکه روز قدس امسال نسبت به روز‌های قدس در سال‌های قبل یک تفاوت اساسی دارد و آن شدت گرفتن تجاوزات و ظلم‌های رژیم صهیونیستی علیه مردم بی‌دفاع فلسطین است. درگیری‌های اخیر در مسجد الاقصی، حملات ارتش اسرائیل به «نوار غزه»، حملات شبانه به «اردوگاه جنین» که موجب کشته و زخمی شدن صد‌ها فلسطینی شده و به اسارت گرفتن مردان و جوانان فلسطینی با شتاب تند و معناداری نسبت به سال‌های قبل بیشتر و سنگین‌تر شده که این موضوع حضور پررنگ‌تر و هرچه بیشتر مردم آزادی‌خواه ایران و جهان را در راهپیمایی امسال روز قدس بسیار لازم و ضروری کرده است.

در پایان باید بگوییم که روز قدس فقط روز «فلسطین» نیست بلکه این روز را می‌توان روز «اسلام» و حتی روز برای «امت اسلامی» دانست. زیرا در این روز تمامی مردم و ملت‌های اسلامی با حضور در خیابان‌ها و انجام راهپیمایی‌های گسترده و دشمن شکن اعلام می‌کنند که تا پای جای در کنار «قدس شریف» و ملت مظلوم و ستمدیده فلسطین حضور دارند و به «رژیم صهیونیستی» هیچگاه این اجازه را نداده و نخواهند داد که شعله‌های خروشان مقاومت مردم به خصوص جوانان فلسطین را خاموش کنند.

انتهای پیام/ ۱۳۴