مرکز اسناد انقلاب اسلامی

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «سید اسدالله جولایی» معاون وقت دادستانی از جمله افرادی است که سالیان متمادی در کنار شهید لاجوردی فعالیت کرده و از این رهگذر خاطرات ناب و ناگفته‌ای برای ارائه به نسل امروز دارد. در روزگاری که انواع تحریفات ناروا علیه شخصیت شهید لاجوردی به کار می‌رود، خاطرات جولایی می‌تواند خط بطلانی بر این تحریفات تاریخی باشد.

سید اسدالله جولایی در خاطرات خود که در گنجینه تاریخ شفاهی مرکز اسناد انقلاب اسلامی ثبت و ضبط شده است، منش و روش شهید لاجوردی را روایت کرده است که بخشی از آن‌ها در ادامه از نظر می‌گذرد.

دادستانی که حقوق نمی‌گرفت

جولایی با اشاره به اولین سال‌های پیروزی انقلاب و حقوق کارکنان زندان اظهار داشت: شهید قدوسی ماهی دو میلیون تومان چک به من می‌دادند که باید خیلی صرفه‌جویی می‌کردیم. آن موقع دو هزار تومان به مجرد‌ها و دو هزار و ۵۰۰ تومان هم به متأهلین می‌دادیم. آقای لاجوردی هیچ حقوقی نمی‌گرفتند و خرج‌شان هم مختصر بود. خودشان قبل از انقلاب صاحب کار بودند و در بازار با برادرشان مرحوم حاج آقا مرتضی شریک بودند؛ به اندازه خودشان کار می‌کردند؛ قبلش هم که نجاری می‌کردند.

حتی یک روز همسر شهید لاجوردی به من زنگ زدند و فرمودند: «ما یک مقدار مشکلات معیشتی داریم؛ مثلاً خورد و خوراک و این حرف‌ها …» من زنگ زدم به حاج آقا مرتضی (برادر شهید لاجوردی) و ایشان به اوین تشریف آوردند. حاج آقا مرتضی دسته چک را نشان دادند و گفتند: «ببینید آقای جولایی! این اسم برادر من است؛ قبل از انقلاب شریک بودیم و الان هم اسم ایشان روی دسته چک‌هاست، ولی ایشان پول نمی‌گیرند و می‌گویند: من کاری نمی‌کنم که بابت آن پول بگیرم!» یعنی شهید لاجوردی اینقدر مراعات این مسائل را می‌کردند که حتی درحالی که شریک بودند؛ ولی حاضر نبود از برادر خود سهم خود را بگیرد.

راه‌اندازی گروه جهادی در اوین

آقای جولایی در بخش دیگری از خاطراتش با اشاره به منش پرمهر و عطوفت شهید لاجوردی می‌گوید: وی پیشه عدالت‌منشی داشت. من می‌دیدم که با چه مهر و محبتی با منافقین صحبت می‌کرد. نوجوانی بود که چهار عملیات موفق ترور داشت؛ [شهید لاجوردی] با او مثل فرزندش رفتار می‌کرد. در گروه جهادی هم که راه انداخته بود، همین افراد را به کار گرفت و کار‌های عمرانی زندان اوین را آن‌ها انجام می‌دادند.

سه نوع حقوق برای یک زندانی

اسدالله جولایی در جایی دیگر می‌گوید: آقای لاجوردی گفته بود باید کار وسیع‌تری برای زندانی‌ها انجام دهیم؛ لذا به مدیر کارگاه اوین دستور دادند سه دفترچه برای زندانی‌ها تهیه کند و از این طریق، سهمی از حقوق زندانیان را به خودشان می‌دادند که در زندان دست‌شان جلوی کسی دراز نباشد؛ سهمی را به خانواده‌هایشان می‌دادند و سهمی را هم [ذخیره می‌کردند که] وقتی زندانی آزاد می‌شود، با آن سرمایه بتواند کاری شروع کند.

آقای لاجوردی می‌گفتند ما باید زندان را طوری اداره کنیم که حضرت علی (ع) منظور نظرشان بود.

درخواست ثبت منشور زندانبانی شهید لاجوردی در سازمان ملل

به گفته جولایی: آقای لاجوردی شیوه‌نامه یا دستورالعمل زندانبانی اسلامی را نوشت. با حقوق بشر اسلامی هم صحبت کردیم تا آن را در سازمان ملل به ثبت برسانند. شهید لاجوردی برای هرکس که قرآن یاد بگیرد، نماز بخواند و درس یاد بگیرد مزیت قائل شد. بحث ادامه تحصیل زندانیان را آقای لاجوردی پایه‌گذاری کرد و حتی تا مرحله دانشگاه امتیاز قائل شد.

الان سازمان زندان‌ها یکی از پیشروترین مؤسسات و تشکیلات کشور است.

زندانیان توابی که در جبهه شهید شدند

آقای جولایی با اشاره به منش شهید لاجوردی در برخورد با توابین می‌گوید: شهید لاجوردی در آموزش زندانیان گرفتارِ انحراف وقت می‌گذاشتند. بعضی وقت‌ها می‌دیدم ساعت سه نیمه‌شب نشسته‌ است و پدرانه و معلمانه با آن‌ها صحبت می‌کند. بدون هیچ گونه تحمیلی، بدون هیچ‌گونه تزریق فکر، خودشان آنچه در سیره رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و ائمه اطهار (علیهم‌السلام) بود به این‌ها یاد می‌داد. آن افراد هم واقعاً تواب شده بودند؛ حتی از اعضای [گروهک] فرقان با راهنمایی و آموزش‌های آقای لاجوردی، عده‌ای به جبهه رفتند و شهید شدند؛ تاریخ باید این‌ها را ثبت کند.

عصبانیت شهید لاجوردی از بی‌احترامی نسبت به اعدامی‌ها

آقای جولایی روایت می‌کند: این‌ها [تعدادی از منافقین که پرونده‌های سنگینی داشتند] احکام‌شان صادر شده بود. [این‌ها] را به محل مجازات می‌بردند. یکی از پاسدارانی که کنار آقای لاجوردی ایستاده بود به آنان چیزی گفت. در این لحظه آقای لاجوردی با آن پاسدار برخورد کرد و فرمود: «احترام این افراد تا مرحله مجازات بر عهده ماست و مجازات‌شان با خداست.»

روز بعد نیز به بنده فرمودند که عذر آن پاسدار را بخواهید. حتی تا این حد هم آقای لاجوردی راضی نبودند نسبت به اعدامی‌ها بی‌احترامی شود.

انتهای پیام/ 118

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، روز ۲۱ تیر ۱۳۰۴ عمال رژیم پهلوی با حمله به مسجد گوهرشاد به کشتار مردمی پرداختند که در اعتراض به سیاست‌های ضددینی رضاخان تجمع کرده بودند. بر اساس شواهد موجود، واقعه کشتار مردم در مسجد گوهرشاد به دستور شخص رضا خان اتفاق افتاد. روایت این حادثه از زبان نظامیانی که خود در صحنه بودند ابعاد فجیع‌تری از ماجرا را به نمایش می‌گذارد که بخشی از این روایات در کتاب «قیام گوهرشاد» که توسط موسسه فرهنگی هنری مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده آمده است.

بر اساس مندرجات این کتاب، «حسینعلی ذوالفقاری گل‌مکانی» از پاسبانانی است که خود، شاهد جریانات مسجد گوهرشاد بوده است. وی در خاطرات خود درباره آن روز بیان می‌کند: «شب پنج‌شنبه چند نفر نظامی و پلیس رفتند و چند تیر انداختند که ۲۸ نفر کشته شدند. شب که صبح شد باز لجاره (صفتی خاص زنان) زیادتر شد. از شهربانی برای «شاه حسین قلی‌زاده بیات» سرهنگ‌ دو رئیس شهربانی تلگراف کردند. پهلوی دستور داد که مردم را هر طور که هست بیرون کنند و مسجد را خراب کنند، مسجد می‌سازم از اولی بهتر. به رئیس نظمیه اینجا این‌ها را گفت.»

وی ادامه می‌دهد: «برای روز پنج‌شنبه و جمعه ۲۰ نفر از ما را (هشت پلیس و دوازده نظامی، یک سرهنگ و یک سرپاسبان یکم و یک ستوان یکم و یک گروهبان یکم) مأمور کردند به مسجد رفتیم، وقتی به مسجد رسیدیم، دیدیم همه نشسته‌اند و شیخ بهلول هم بالای منبر موعظه می‌کند. ساعت ۱۲ شب وارد مسجد شدیم. بهلول داشت صحبت می‌کرد. سه چهار نفر هم مثل نواب احتشام و بحرالعلوم و حسن اردکانی و حاج سید ابوالحسن اصفهانی پای منبر نشسته بودند. یک دفعه تیراندازی شروع شد و تمام مردم حرکت کردند.

اعتراف یکی از نظامیان حاضر در واقعه مسجد گوهرشاد: آن شب حدود سه هزار نفر را کشتند

ایرج مطبوعی به ما گفت فرار کنید. من به صحن نو آمدم و از صحن نو به دم بست پایین خیابان جلوی گاراژ سعادت رفتم. صدای تیر در مسجد بلند شد و تک تک بود و بعد پر زور شد و ما جلوی دارالسیاده رفتیم. در را از تو شکستند، آن وقت من با دو نفر وظیفه از آن در شکسته به سمت آن طرف رفتیم دیدیم خدا بدهد برکت، هزار نفر هزار نفر فرار می‌کنند. تیر هم بی‌شمار در می‌رفت، همه می‌افتادند این طرف و آن طرف. تا ساعت پنج صبح مردم را پرت‌ و پلا کردند. نواب و حسن اردکانی و بحرالعلوم را از منبر صاحب‌الزمان بیرون آوردند و کتف آن‌ها را بستند و بردند.»

وی درباره تعداد شهدای آن روز می‌گوید: «رضا کوه‌سرخی پشت مسلسل بود، آن شب حدود دو _ سه هزار نفر را کشتند و بیرون دروازه پایین خیابان در قبرستان بالای خیابان که الان درخت کاشته‌اند بردند، خندق کندند و هر کسی را که کشته می‌شد مثل جوال گندم داخل ماشین می‌ریختند و می‌ریختند و داخل آن خندق می‌ریختند و روی آنها خاک می‌ریختند. روز جمعه کسی را به بارگاه راه نمی‌دادند، هر جای مسجد را که گلوله خورده بود درست می‌کردند. بعد از درست کردن اجازه دادند که رفت و آمد بشود.»

انتهای پیام/ 118

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، استاد شهید «مرتضی مطهری» دانشمندی جامع در علوم مختلف بود و قلمی شیوا و بیانی سلیس داشت و هر کجا احساس می­‌کرد حرکتی بر خلاف اسلام ناب و انقلاب اسلامی دیده می‌­شود، حساسیت خاصی داشت.

شهید مطهری (رضوان­‌ الله تعالی علیه) همواره مدافع اسلام ناب بود و با تحریف­‌ها و بدعت‌­ها نسبت به اسلام و تشیع با قلم و بیان مبارزه می‌کرد.

از آنجا که در ایام شهادت شهید مطهری هستیم، مرکز اسناد انقلاب اسلامی بخشی از خاطرات آیت‌الله «مجتهد شبستری» از شهید مطهری  و مبارزه وی با تفکرات التقاطی را از  کتاب خاطرات آیت‌الله محسن مجتهد شبستری منتشر کرد.

آیت‌الله «محسن مجتهد شبستری» طی بیان خاطره‌ای از آیت‌الله مطهری می‌گوید: اوائل سال ۵۷ بود که روزی آیت‌الله مطهری اظهار لطف فرمود و به منزل حقیر تشریف آورد. می­‌خواست به طبقه‌­ دوم ساختمان با طی چند پله تشریف بیاورد. من احساس کردم که دست او زیر عبا چیز سنگینی را حمل می­‌کند. عرض کردم: اجازه بدهید کمک کنم.

فرمود: نه چیزی نیست، خودم می‌­آورم.

مقابله شهید مطهری با گروهک فرقان قبل از پیروزی انقلاب

بعد از نشستن در اتاق دیدم بقچه‌­ای که شامل مقدار زیادی از جزوات و نوشته­‌های تایپ شده است درآورد و باز کرد و اظهار داشت: گروهی به نام «فرقان» پیدا شده است که اسمشان را از سوره­‌ فرقان گرفتند و این جزوه‌­ها و نوشته‌‌های آن­ها است که دارند آیات شریفه‌­ قرآن (سوره‌ فرقان) را تفسیر به رأی می‌­کنند و بیشتر آن مطالب تحریفاتی است که انجام می‌­دهند که تایپ شده آن امروز به دست من رسید. می‌­خواهم مطالعه کنم و اگر لازم شد جوابش را بنویسم.

بعضی از دوستان به شهید مطهری گفته بودند: چرا وقت خود را صرف تفسیر «گودرزی» می­‌کنی؟ شأن شما بالاتر از این است.

آیت‌الله مطهری فرمود: آدم‌­ها مهم نیستند. حرف­‌ها و نوشته­‌هایشان که روی جوان‌­ها مؤثر واقع می‌­شود، مهم است. کسی چه می‌­داند که نویسنده‌­ این تفسیر یک بچه است؟ بلکه این نوشته‌­ها در ذهن جوان‌­ها شبهه ایجاد می‌­کند و من باید جواب این­ها را بدهم.

به همین خاطر در آثار قلمی استاد مطهری پاسخ­‌هایی نسبت به شبهات این گروه دیده می‌­شود و این­ها از آن موقع کینه‌­ مرحوم شهید مطهری را در دل داشتند.

گروه فرقان بعد از پیروزی انقلاب شاخه­‌ نظامی تشکیل دادند و معتقد بودند که جمهوری اسلامی را آمریکایی­‌ها سرکار آوردند و سران انقلاب نیز عوامل آمریکا هستند؛ بدین‌ جهت تا جایی که امکان داشت، به فکر از بین بردن آن­ها بودند. اوّل سرلشکر قرنی و سپس آیت‌الله مطهری رئیس شورای انقلاب را ترور کردند. شهید مطهری را زمانی ترور کردند که آن مرحوم از جلسه‌­ شورای انقلاب که در منزل «سحابی» تشکیل بود برمی‌‌گشت. وی را پشت خیابان «فخرآباد» به شهادت رساندند.

رئیس گروه فرقان جوانی به نام «اکبر گودرزی» بود. زمانی که وی می‌خواست طلبه شود، به مدرسه‌­ مرحوم آیت‌­الله شیخ احمد مجتهدی تهرانی رفته بود.

نقل شده است که آقای مجتهدی می­‌فرمود: وقتی گودرزی آمد که طلبه شود، چون چهره­‌ خیلی زشتی داشت، دیدم نورانیت ندارد. به او گفتم: تو به درد طلبگی نمی­‌خوری.

عقیده آن مرحوم این بود که اگر کسی می‌­خواهد طلبه شود، باید قیافه جذاب و نورانی داشته باشد؛ لذا گودرزی به مدرسه‌­ دیگری در بازار رفته بود و کمی درس خوانده بود سپس رها کرده بود. منتهی جوان بااستعدادی بود و قلم خوبی داشت.

در بعضی نقاط تهران مانند نازی‌­آباد و جوادیه جلسه‌­ تفسیر قرآن می‌گذاشت و نیروهایش را از همین جلسات جذب می­‌کرد و شخصیت­‌ها و علماس انقلابی را آمریکایی می‌­دانست و معتقد به حذف فیزیکی آن­ها بود. وی و رفقای او آدم­‌های کج­‌اندیشی بودند و با انقلاب شدیداً مخالفت می‌­کردند که دستشان آلوده به این جنایت‌­ها شد.

شنیدم وقتی دستگیر شد، از خانه­‌ تیمی این­ها پول زیادی کشف شد معلوم نبود این همه پول را از کجا آورده بودند. بعضی از این­ها که جرمشان سنگین بود مرتکب قتل شده بودند و افراد مؤثر گروه از جمله اکبر گودرزی پس از محاکمه اعدام شدند و ظاهراً برخی توبه کرده اصلاح شده بودند آزاد شدند.

حساسیت شهید مطهری نسبت به انحرافات جلال گنجه‌ای

مورد دوم در ایام بحران انقلاب (قبل از پیروزی) تلفن منزل زنگ خورد. برداشتم دیدم حضرت آقای مطهری است. فرمودند شنیدم در منطقه‌­ شما (منطقه­‌ شش تهران میدان هفت تیر و سهروردی) فردی به نام «جلال گنجه­‌ای» سخنرانی می‌­کند و جوان­‌ها پای منبر او جمع می­‌شوند اما صلاح نیست ادامه بدهد چون آدم منحرفی است و جوان­‌ها را اغوا می‌‌کند، ببینید چه کار می­‌کنید.

بلافاصله تحقیق کردم دیدم موضوع صحت دارد همان شب به آن مسجد رفتم و دیدم جمعیت زیادی که بیشتر آن جوان‌­ها هستند، اجتماع کرده‌اند.

سخنران مزبور آمد و شروع به صحبت کرد و مقداری از الفاظ و شعار‌های متداول چپی­‌ها از قبیل «جامعه­ بی­‌طبقه‌­ توحیدی» و امثال این قبیل سخنان را مطرح کرد (ظاهراً چون دید من آنجا هستم مقداری حرف­‌هایش را تعدیل کرد و الا شنیدم دو شب قبل که سخنرانی کرده بود، مطالب انحرافی صریحی گفته بود)

من با هیئت‌ امنای مسجد صحبت کردم که مگر شما نمی­‌خواستید در مسجد تعمیر و نقاشی داشته باشید؟ شروع کنید و ادامه‌­ این جلسه­‌ سخنرانی صلاح نیست و آن­ها هم طبق گفته­‌ من عمل کردند.

«جلال گنجه‌­ای» با پیروزی انقلاب به خارج از کشور فرار کرد و رسماً به منافقین پیوست و ظاهراً در فرانسه به سر می­‌برد.

منظور از نقل این دو خاطره این­ است که استاد شهید مطهری در این قبیل موارد بیش از هر کس احساس مسئولیت می­‌کرد. همان­طور که در رد ماتریالیسم دیالکتیک در مقابل ملی­‌گرا‌ها و سایر مکاتب الحادی و انحرافی کتاب می­‌نوشت در مورد منافقین و التقاطیون نیز این­چنین حساس بود.

منبع:

کتاب خاطرات آیت‌الله محسن مجتهد شبستری، مرکز اسناد انقلاب اسلامی

انتهای پیام/ 118