مرگ مغزی

به گزارش مجاهدت از مشرق، اما اینجا فقط پایان نیست، گاهی، دقیقاً همین‌جا، آغاز اتفاق می‌افتد و صدای دستگاه‌های ممتدی که خبر از تمام شدن عمر می‌دهد و شانه‌های لرزان مادرانی که هنوز در شوک‌اند از صدای آن دستگاهی که در بیمارستان خاموش شد، همان صدایی که خط صافش تا همیشه در خاطرشان خواهد ماند.

همه‌چیز شبیه کابوس است، زن جوانی با چادری که نیمه‌افتاده، بی‌صدا زانو زده، مات نگاه می‌کند به تابوتی که آرام‌آرام از ماشین پایین می‌آید و دستانش بی‌جان، نگاهش تهی و لب‌هایش زمزمه‌گر اسمی که هنوز باورت نمی‌شود در فهرست اموات نوشته شده است. اما همین لحظه‌هایی که همه چیز در حال فروپاشی‌ست، درست همین‌جا، اتفاقی می‌افتد که تقدیر چند نفر دیگر تغییر می‌کند.

در اتاق مشاوره بیمارستان، اشک‌ها جاری‌ست و هیچ‌کس آماده نیست. هیچ‌کس برای لحظه‌ای که باید تصمیم بگیرد قلب فرزندش در بدن کسی دیگر بتپد، از قبل تمرین نکرده است و مادر، با دستی که هنوز از شوک می‌لرزد، به تصویر دخترش نگاه می‌کند، می‌گوید: «قلب دخترم؛ هنوز سالمه؛ بگذارید دوباره به تپش در بیاید و در بدن دیگری زنده شود.»

معجزه شد دخترم!

دختری که سال‌ها با قلب پیوندی زندگی کرده بود، بار دیگر در آستانه مرگ قرار گرفته است. خانه در سکوتی تلخ فرو رفته و تنها صدایی که شنیده می‌شود، صدای آه‌های بریده مادر بود و ناله‌های ضعیف دختری که دیگر توان نداشت. دختر ۱۶ ساله‌ای که سال‌ها با قلبی امانتی زندگی کرده بود، حالا نفس‌هایش شمرده‌تر و بی‌رمق‌تر شده بود. چشم‌هایش، به سقف خیره بود، انگار در انتظار چیزی که کسی نمی‌دانست کی، یا اصلاً آیا، خواهد رسید. پدر بی‌صدا قدم می‌زد، مادر گریه‌اش را پنهان می‌کرد. امید، مدت‌ها بود که از قاب نگاهشان کنار رفته بود؛ تنها معجزه‌ای شاید… و بعد، خبر آمد. صدایی در گوشی تلفن گفت: «قلبی پیدا شده…» مادری حاضر شده قلب فرزندش را اهدا کند.

حالا او دختری است که، زندگی‌اش را با سه قلب گذرانده؛ قلب خودش، قلبی که نخستین بار به او زندگی بخشید و قلبی که بار دیگر معجزه‌ای از بخشندگی بود که هر تپش، روایتگر امید و زندگی دوباره است، مسئولیت نگهداری از این قلب نیز برای او سنگین‌تر است و حالا بیس از پیش باید برای براورده شدن «آرزوی پزشک قلب شدن» تلاش کند.

اما اینجا، پایان ماجرا نبود…

امروز روز نجات زندگی است و اینجا پشت درب اتاق پیوند قلب بیمارستان قلب شهید رجایی؛ جایی که نه‌تنها عمل‌های حساس و حیاتی انجام می‌شود، بلکه قلب‌هایی دوباره به تپش درمی‌آیند و کودکانی که در آستانه خاموشی اند، جانی تازه می‌گیرند.

مقصد ما، گفت‌وگو با دکتر محمد مهدوی است؛ رئیس بخش پیوند قلب کودکان؛ کسی که سال‌هاست در خط مقدم نجات جان کودکان ایستاده، و یکی از پیشگامان عمل پیوند قلب اطفال در کشور به شمار می‌رود. پیش از آغاز گفت‌وگو، با راهنمایی تیم درمان به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل شدیم. لباس استریل آبی رنگ را بر تن کردیم و قدم در سکوت عجیبی گذاشتیم که تنها صدای آرام مانیتورهای پزشکی، نبض فضا را در اختیار داشت. دکتر مهدوی، آرام و متین، ما را به سمت تختی برد که روی آن، دختری ۱۶ ساله آرمیده بود؛ همان کودکی که نخستین بار در سال ۱۳۹۶ پیوند قلب شده بود و حالا، برای دومین‌بار در تاریخ پزشکی کودکان ایران، قلبی تازه در سینه‌اش می‌تپید.

جایگاه درخشان ایران در پیوند قلب کودکان

پرسیدیم که آیا امکان گفت‌وگو با این دختر وجود دارد؛ اما با لبخندی مهربان و واقع‌بینانه پاسخ داد: فعلاً نه. شرایط جسمی و حساسیت مراقبت‌های پس از عمل، چنین اجازه‌ای نمی‌دهد. اما کافی‌ست بدانید که او حالا دیگر از دستگاه تنفس مصنوعی جدا شده و در وضعیت پایدار به‌سر می‌برد. همین یعنی موفقیت.

از سال ۱۳۹۱ بود که پیوند قلب اطفال را به صورت نوین در ایران آغاز کردیم. آن روزها شاید کمتر کسی باور می‌کرد که روزی بتوانیم در زمره کشورهای پیشرفته در این حوزه باشیم. اما امروز، ایران با انجام حدود ۳۰ پیوند کودکانه از مجموع ۵۵۰ تا ۶۰۰ موردی که سالانه در دنیا انجام می‌شود، جایگاه قابل‌توجهی دارد.

در تازه‌ترین مطالعه‌ای که از ایران منتشر شده، بقای پنج‌ساله پیوند قلب کودکان بیش از ۷۰ درصد بوده؛ آماری که کاملاً قابل رقابت با مراکز پیشرفته جهانی‌ست. این یعنی ما نه تنها هم‌پای دنیا حرکت می‌کنیم، بلکه گاهی پیش‌تر می‌رویم. اما آن‌چه روایت این روزها را خاص‌تر می‌کند، ماجرای دختری است که در سال ۱۳۹۶ نخستین پیوند قلب را تجربه کرد؛ دختری که قلبی تازه یافت، زندگی کرد، رشد کرد، اما ناگهان بیماری دوباره به سراغش آمد.

دکتر مهدوی ادامه می‌دهد: از یک سال پیش، علائم عجیبی در او ظاهر شد؛ کاهش سطح هوشیاری، نوسانات ضربان قلب، ضعف شدید. بعد از بررسی‌ها مشخص شد که دچار درگیری پیشرفته عروق کرونر شده. در پزشکی، این عارضه را آلوگرافت واسکولوپاتی می‌نامند؛ یکی از پیچیده‌ترین دلایل رد تدریجی پیوند. تمام عروق کرونر قلبش درگیر انسداد بودند.

عمل مجدد پیوند قلب؛ نخستین بار در ایران

دخترک سه ماه در بخش مراقبت‌های ویژه بستری بود، میان مرگ و زندگی، میان رفتن و ماندن. و درست در اوج ناامیدی، روزنه‌ای از امید گشوده شد.

مهدوی با لحنی عمیق‌تر می‌گوید: تصمیم گرفتیم که یک بار دیگر، شانس زندگی به او بدهیم. عمل مجدد پیوند قلب در کودکان، عملی بسیار پیچیده و کم‌سابقه است، اما ما آماده بودیم.»

و معجزه، در دل فاجعه‌ای انسانی شکل گرفت. دختری ۳۲ ساله در یک سانحه رانندگی دچار مرگ مغزی شد و خانواده‌اش در اوج غم، در لحظه‌ای که هیچ واژه‌ای توان توصیفش را ندارد، تصمیمی آسمانی گرفتند، آن‌ها قلب دخترشان را بخشیدند؛ برای زندگی، برای کودکی دیگر.

ما این پیوند را از ساعت ۹ صبح آغاز کردیم، تا ۹ شب ادامه داشت و دوازده ساعت مداوم در اتاق عمل بودیم، این نوع عمل‌ها، جز پر ریسک ترین‌ها هستند؛ خطر پارگی قلب، خونریزی شدید، و شکست عمل، همیشه وجود دارد، اما تیم ما در مرکز قلب شهید رجایی، با تمام توان جنگید و پیروز شد و امروز آن دختر دوباره نفس می‌کشد. از دستگاه ونتیلاتور جدا شده و در شرایط پایدار است. این، یعنی امید.

وی در سکوت کوتاهی می‌کند، سپس با تأکید می‌گوید: ما مدیون خانواده‌هایی هستیم که در اوج داغ، می‌بخشند. اکنون تنها ۲۸ درصد از خانواده‌های بیماران مرگ مغزی در کشور راضی به اهدای عضو می‌شوند و این عدد باید افزایش پیدا کند. آگاهی مردم باید بیشتر شود. رسانه‌ها باید نقش خود را جدی‌تر بگیرند. چون پشت هر پیوند موفق، نه‌تنها علم پزشکی، که قلبی بزرگ و بخشنده ایستاده است.

مهدوی بر اهمیت فرهنگ‌سازی دقیق و مسئولانه در زمینه اهدای عضو تأکید کرد و گفت: برنامه‌هایی که در راستای فرهنگ‌سازی اهدای عضو ساخته شده‌اند، در مواردی بسیار مؤثر بوده‌اند. نمونه‌ای از این برنامه‌ها مجموعه نامیرا است که اگر اشتباه نکنم در شب‌های ماه رمضان پخش می‌شد و این برنامه با نمایش زندگی بیماران پیوند شده و خانواده‌های اهداکننده، بازتاب روشنی از جان‌بخشی و بازگشت به زندگی انسان‌ها ارائه می‌داد و قطعاً در جهت ترویج فرهنگ اهدای عضو بسیار مؤثر بوده است.

رایگان شدن درمان بیماران زیر ۷ سال

وی با اشاره به تجربه شخصی خود ادامه می‌دهد: من خودم از سال ۱۳۹۲ کارت اهدای عضو دارم. در مراسم جشن نفس هم حضور داشته‌ایم و شاهد بوده‌ایم که خانواده‌های اهداکننده چه داغ بزرگی را تحمل می‌کنند، اما وقتی می‌بینند کودک یا بیماری دیگر به زندگی بازگشته، آن حس مسئولیت و آرامش جای غم را می‌گیرد و گهگاه مجوزهایی برای ارتباط بین خانواده اهداکننده و گیرنده داده می‌شود و وقتی این ارتباط شکل می‌گیرد، یک پیوند روحی بسیار خاص و عمیق بین آن‌ها به‌وجود می‌آید. یکی از مادران اهداکننده عنوان می‌کرد که بعد از ده سال، وقتی متوجه شده قلب دخترش هنوز می‌تپد، به آرامشی عمیق رسیده است. این‌ها واقعیت‌هایی هستند که صرفاً فیزیکی و علمی نیستند؛ باید با درک انسانی به آن‌ها نگریست.

مهدوی همچنین به اقدام مهم دولت در خصوص رایگان شدن درمان بیماران زیر ۷ سال اشاره کرد ادامه داد: این طرح که اخیراً کلید خورده، یکی از امیدبخش‌ترین اقدامات برای نجات جان کودکان است، همین بیماری که اکنون بستری است، از روستاهای بسیار دورافتاده بختیاری آمده. در گذشته، خانواده‌های زیادی به دلیل فشار مالی حتی مراجعه هم نمی‌کردند و متأسفانه کودکشان همان‌جا فوت می‌کرد. اما اکنون به لطف این طرح، حتی اگر در حیاط بیمارستان قدم بزنید، خواهید دید که بسیاری از خانواده‌های محروم با امید به درمان فرزندان‌شان آمده‌اند.

قصه‌ آن دختر ۱۶ ساله و آن خانواده‌ای که در اوج غم، بخشیدن را انتخاب کردند، یادآور این حقیقت است که زندگی، هرچقدر هم شکننده باشد، همیشه فرصت دوباره‌ای دارد؛ به شرط آنکه دست‌ها دست هم دهند و دل‌ها برای نجات جان یکدیگر بتپند.

امروز، اینجا، در میان سکوت و صدای مانیتورها، قصه‌ای به پایان نرسیده است، بلکه تازه آغاز شده؛ آغاز راهی که در آن امید، از دل اشک و غم می‌روید و جان‌های بی‌شماری، دوباره زنده می‌شوند و این‌گونه است که هر قلب بخشیده، نه تنها به فردی دیگر زندگی می‌بخشد، بلکه به همه ما درس می‌دهد که چگونه می‌توان در تاریک‌ترین لحظات، نور امید را روشن نگه داشت.

به گزارش مجاهدت از مشرق، کشورهای موفق در زمینه پیوندعضو با فرهنگ‌سازی و ایجاد این باور که فرد مرگ مغزی هیچ شانسی برای بازگشت به زندگی ندارد، به موفقیت‌های بسیاری در زمینه پیوند عضو نائل‌ آمده‌اند. به خاک سپردن ۷هزار عضو سالم از افراد مرگ مغزی بیانگر این است که فرهنگسازی در راستای پیوند عضو می‌بایست در کانون توجه قرار گیرد تا جایگاه کنونی ایران در زمینه پیوند عضو بهبود یابد؛ چراکه ایران از منظر تکنیک پزشکی با کشورهای پیشرفته در زمینه پیوند عضو تفاوتی ندارد و سرآمد است و تنها لازم است عضو قابل پیوند در درسترس باشد.

روز ملی اهدای عضو

دکتر امید قبادی_ نایب‌رئیس هیات‌مدیره انجمن اهدای عضو ایرانیان با بیان اینکه ۳۱ اردیبهشت ماه، «روز ملی اهدای عضو» است، درباره تاریخچه نامگذاری این روز اظهار کرد: امام خمینی (ره)، فتوای شرعی مجازبودن اهدای عضو از افراد مرگ مغزی را ۳۱ اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۸ صادر کرد و این فتوا پس از توضیحات دکتر ایرج فاضل صادر شد و به همین دلیل این روز به عنوان روز ملی اهدای عضو انتخاب شد.

وی درباره سبقه پیوند عضو از افراد مغزی در کشور توضیح داد: پیوند عضو از افراد مرگ مغزی از جمله دستاوردهای انقلاب اسلامی است؛ چرا که عمل پیوند عضو از افراد مرگ مغزی پیش از انقلاب اسلامی در کشور انجام نمی‌شد. عمل پیوند عضو در کشور می‌بایست در کانون توجه قرار گیرد؛ چرا که مایه مباهات است و می‌بایست به آن بسیار افتخار کرد.

فتوا و قوانین اهدای عضو از افراد مرگ مغزی

نایب‌رئیس هیات‌مدیره انجمن اهدای عضو ایرانیان درباره قانون پیوند عضو از افراد مرگ مغزی توضیح داد: قانون مجلس شورای اسلامی در ارتباط با پیوند عضو از افراد مرگ مغزی حدود ۱۱ سال پس از فتوای امام خمینی یعنی در سال ۱۳۷۹ به تصویب رسید. همچنین آیین‌نامه اجرایی هیات‌دولت درباره پیوند عضو از افراد مرگ مغزی در سال ۸۱ به تصویب رسید.

۸۵هزار پیوند عضو از زمان تصویب قانون تاکنون

وی درباره میزان ذخیره ریالی پیوند عضو از افراد مرگ مغزی توضیح داد: از زمان تصویب قانون پیوند عضو از افراد مرگ مغزی در مجلس شورای اسلامی تا به امروز، با اهدای عضو ۱۲هزار و ۸۰۰ نفر موافقت شده که حدود ۸۵ هزار بیمار را پیوند زده‌ایم و ذخیره ملی ایران در این زمینه بالغ بر ۳۰۰هزار میلیارد تومان است. عمل پیوند عضو در برخی کشورها به صورت خصوصی و با هزینه‌های زیاد انجام می‌شود؛ به طور مثال، هزینه پیوند «ریه» حدود یک‌ونیم میلیون دلار و هزینه پیوند «قلب» نیز یک میلیون دلار است.

ایران، رتبه نخست پیوند عضو میان کشورهای آسیایی

قبادی با بیان اینکه ایران توانسته است رتبه نخست اهدای عضو در میان کشورهای آسیایی را از آن خود کند، توضیح داد: کشورهای کره‌جنوبی و امارات نیز توانسته‌اند به ترتیب جایگاه سوم و چهارم اهدای عضو را از آن خود کنند. بررسی‌ها بیانگر این است که یک واحد پیوند در شهر شیراز ۷۰۰ عمل پیوند کبد در یک سال انجام می‌دهد و جایگاه دوم با ۴۸۰ پیوند برای یک مرکز در ایالات‌متحده است. ایران، رتبه نخست پیوند کبد در یک مرکز در سطح جهان به حساب می‌آید.

خاکسپاری سالانه ۷۰۰۰ عضو قابل پیوند از افراد مرگ مغزی

مرگ هر بیمار پیوند عضو در هر ۲ تا ۳ ساعت

نایب‌رئیس هیات‌مدیره انجمن اهدای عضو ایرانیان درباره میزان مرگ‌ومیر افراد نیازمند پیوند عضو در لیست انتظار پیوند، توضیح داد: بررسی‌ها حاکی از آن است که هر دو تا سه ساعت، یک بیمار نیازمند پیوند عضو، جان خود را در لیست انتظار دریافت عضو، از دست می‌دهد و این در حالی است که سالانه حدود ۶هزار تا ۷هزار عضو سالم قابل اهدا از افراد مرگ مغزی در کشور به خاک سپرده می‌شوند.

سالانه ۸۰۰۰ مرگ مغزی در کشور

او با بیان اینکه بیش از ۵ هزار تا ۸ هزار مرگ مغزی سالانه در کشور اتفاق می‌افتد، گفت: ضربه به سر، مهم‌ترین علت مرگ مغزی در سطح جهان به ویژه کشورهای منطقه مدیترانه شرقی سازمان جهانی بهداشت به حساب می‌آید و حوادث ترافیکی، مهم‌ترین عامل ضربه به سر محسوب می‌شود. آمار و ارقام بیانگر این است که حدود ۱۶هزار تا ۲۰هزار نفر سالانه در کشور به دلیل حوادث ترافیکی جان خود را از دست می‌دهند که ۵هزار تا ۸هزار نفر از این افراد به دلیل مرگ مغزی جان خود را از دست می‌دهند.

سالانه تا ۴هزار مرگ مغزی با اعضای مناسب پیوند

بازگشت‌ناپذیری مرگ مغزی را باور کنید

وی ادامه داد: سالانه حدود ۳هزار تا ۴هزار مرگ مغزی با اعضای مناسب پیوند وجود دارد ولی فقط یک سوم این افراد به اهدای عضو رضایت می‌دهند. فرهنگ اهدای عضو ریشه در نوع‌دوستی و ایثار دارد و به طور قطع، ایثار و نوع‌دوستی در میان ایرانی‌ها رایج است؛ اما نکته آن است که «بازگشت ناپذیری مرگ مغزی» را باور نکرده‌اند و این موضوع در جامعه نهادینه نشده است. به دلیل اینکه بازگشت‌ناپذیری مرگ مغزی در جامعه نهادینه نشده، دو سوم خانواده‌هایی که یک نفر از عزیزان آنها دچار مرگ مغزی می‌شود به پیوند عضو رضایت نمی‌دهند.

زمان طلایی برای پیوند عضو از افراد مرگ مغزی

نایب‌رئیس هیات‌مدیره انجمن اهدای عضو ایرانیان با بیان اینکه «زمان طلایی» برای پیوند عضو بسیار اهمیت دارد، گفت: فرد مرگ مغزی در نهایت می‌تواند تا دو هفته نسبت به دستگاه‌های اکسیژن‌سازی مصنوعی پاسخ دهد تا خانواده او نسبت به عمل پیوند عضو رضایت دهند ولی ریه‌ها تا ۲۴ ساعت نخست و قلب نیز طی ۴۸ تا ۷۲ ساعت قابلیت پیوند دارند و سپس کیفیت خود را از دست می‌دهند. کشوری می‌تواند نهایت استفاده از پیوند عضو از بیماران مرگ مغزی را داشته باشد که کمتر از ۲۴ ساعت از زمان اعلام مرگ، موافقت خانواده فرد مرگ مغزی برای پیوند عضو را کسب کند.

قبادی توضیح داد: هنگامی که زمان کسب رضایت از خانواه بیمار مرگ‌مغزی طولانی می‌شود، فقط کلیه‌ها، کبد، روده بزرگ و لوزالمعده برای پیوند مناسب است و به دلیل اینکه فرایند کسب رضایت برای پیوند عضو در کشور طولانی می‌شود، فقط یک درصد بیماران نیازمند پیوند ریه عمل می‌شوند و همچنین میزان عمل پیوند قلب از افراد مرگ مغزی حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد است. به دلیل اینکه خانواده‌های افراد مرگ مغزی نسبت به انجام عمل پیوند عضو دیرهنگام رضایت می‌دهند، میزان پیوند عضو در کشور نسبت به کشورهایی که در این زمینه فعالیت کرده‌اند، کمتر است.

جایگاه ایران از منظر پیوند عضو در سطح جهان

او درباره جایگاه ایران در زمینه پیوند عضو توضیح داد: اسپانیا در جایگاه نخست پیوند عضو قرار دارد و کشور ما نیز جایگاه سی‌ویکم را از آن خود کرده است. حدود ۳۰ سال است که اسپانیا توانسته رتبه نخست پیوند عضو را از آن خود کند و سپس آمریکا، پرتغال، بلژیک و اسلوونی در جایگاه‌های بعدی قرار دارند.

ضرورت فرهنگ‌سازی در زمینه اهدای عضو

نایب‌رئیس هیات‌مدیره انجمن اهدای عضو ایرانیان با بیان اینکه ایران از منظر تکنولوژی با کشورهای پیشرفته تفاوتی ندارد، افزود: ایران از منظر پیوند و اهدای عضو دارای کرسی‌های بین‌المللی است و نتایج و خروجی پیوند عضو در ایران با کشورهای پیشرفته تفاوتی ندارد. موضوع این است که عضو قابل پیوند می‌بایست در دسترس باشد تا پزشکان‌مان بتوانند عمل پیوند را انجام دهند. با توجه به این شرایط باید گفت آنچه که در زمینه پیوند عضو از عمل پیوند مهم‌تر است، فرهنگ‌سازی و بسترسازی مورد نیاز اجتماعی است.

۳ ضلع تشکیل‌دهنده پیوند عضو

وی با بیان اینکه پیوند عضو از سه ضلع تشکیل می‌شود، تصریح کرد: «علم»، «تجهیزات و امکانات» و «فرهنگ» سه ضلع تشکیل دهنده پیوند عضو هستند. علم که پایه و ضلع اول پیوند عضو به حساب می‌آید و ۲۰ درصد در نجات جان بیماران نقش دارد. میزان سهم تجهیزات و امکانات در حفظ نجات بیماران پیوند عضو حدود ۳۰ درصد است؛ اما سهم فرهنگ در این میان از دو ضلع دیگر بیشتر است. نقش رسانه، سازمان‌ها و نهادهای فرهنگ‌ساز، نقش نام‌آوران عرصه‌های فرهنگ، علم، ادب و هنر کشور ۲.۵ برابر نقش پزشکان است.

ضرورت آمادگی جامعه برای پیوند عضو

او ادامه داد: پیوند عضو، یک کار تکنولوژیک و علمی است و در صورت در دسترس بودن عضو قابل پیوند انجام می‌شود؛ اما موضوع این است که جامعه برای رضایت پیوند عضو آمادگی داشته باشد. هنگامی که پیوند عضو در یک کشور پیشرفت نمی‌کند نباید مسئولان حوزه سلامت را به چالش کشید، بلکه تمام مسئولان حوزه فرهنگ، خیرین، حامیان و نام‌آوران عرصه‌های مختلف باید پاسخگو باشند. شرایط می‌بایست به نحوی باشد که فرهنگ مردم ایران در ارتباط با مرگ مغزی مانند مردم اسپانیا باشد و مرگ مغزی را مرگ حتمی قلمداد کنند.

تفاوت «کما» و «مرگ مغزی»

وی با بیان اینکه طبیعی است که مردم تفاوت میان «کما» و «مرگ مغزی» را ندانند، توضیح داد: هنگامی که مردم برای درمان بیماری به پزشک مراجعه می‌کنند، بدون چانه‌زنی نسبت به مصرف داروی تجویزی اقدام می‌کنند یا به نیت درمان خود را به تیغ جراحی پزشکان می‌سپارند. این موضوع را مطرح کردم تا بگویم پزشکان مرجعی برای تشخیص مرگ مغزی یا کما هستند؛ من از مردم می‌خواهم همانطور که برای تشخیص یک بیماری به پزشک اقتدا می‌کنند، تشخیص و اعلام مرگ مغزی را نیز پذیرا باشند.

۸ عضو قابل اهدا

نایب‌رئیس هیات‌مدیره انجمن اهدای عضو ایرانیان درباره مرگ مغزی گفت: در مرگ مغزی، خون‌رسانی داخل مغز به طور کامل متوقف می‌شود؛ به همین دلیل پس از مدتی مغز متلاشی می‌شود؛ سلول‌های مغزی می‌میرند و گردش خون برای فرد مرگ مغزی را با استفاده از لوله اکسیژن می‌توان برای چند روز حفظ کرد. هشت عضو بدن قابل اهدا هستند و می‌تواند جان هشت نفر را نجات دهد. من از خانواده‌های افراد مرگ مغزی می‌خواهم به جای اینکه اعضای عزیزان خود را به خاک بسپارند، با این اعضا، جان بیماران نیازمند پیوند عضو را نجات دهند.

وی افزود: مغز در افرادی که در کما به سر می‌برند سالم است و این افراد فوت شده قلمداد نمی‌شوند. فرد مرگ مغزی در نهایت به مدت ۱۴ روز به وسیله دستگاه‌ها قابل نگه‌داشتن است. من به عنوان یک پزشک می‌گویم که فرد مرگ مغزی و فردی که در کما به سر می‌برد از روی ظاهر قابل تمایز نیستند و وضعیت آنها با معاینات پزشکی تشخیص داده می‌شود. من از مردم می‌خواهم که تشخیص میان کما و مرگ مغزی را به پزشکان واگذار کنند، همان‌طور که تشخیص بین بیماری آپاندیسیت یا التهاب کیسه صفرا را به پزشکان واگذار می‌کنند.

باور مرگ مغزی، مهم‌ترین عامل نجات بیماران نیازمند عضو

قبادی گفت: خانواده‌های افراد مرگ مغزی با اعلام رضایت برای پیوند عضو می‌توانند برای عزیزان خود باقیات‌ و صالحات داشته باشند. باور مرگ مغزی، مهم‌ترین عامل نجات جان بیماران نیازمند پیوند در تمام دنیا به حساب می‌آید و هر کشوری در این زمینه فرهنگسازی کرده، توانسته است جان بیماران پیوند عضو را نجات دهد. امیدوارم که مسئولان کشور هنگامی که یک نفر از بستگان آنها به پیوند عضو نیاز دارد، متوجه اهمیت فرهنگ‌سازی در زمینه ترویج پیوند عضو نشوند، چرا که آن زمان بسیار دیر است. امیدوارم که فرهنگ‌سازی گسترده در زمینه پیوند عضو شکل گیرد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، شهرام صیادی اظهار کرد: امروز یک جوان ساوجبلاغی بر اثر مصرف مشروبات الکلی صنعتی دچار مسمومیت شدید شد که پس از انتقال به بیمارستان کوثر کرج وی دچار مرگ مغزی شد.

وی بیان کرد: اکنون با رضایت خانواده و اولیای دم برای اهدای عضو به تهران منتقل شده است.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی البرز متذکر شد: فرد دیگری هم به دلیل مسمومیت ناشی از مصرف مشروبات الکلی صنعتی به بیمارستان کوثر کرج منتقل شده و در حال دیالیز است.