مزدوران عراقی

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، چهارم آبان ۱۳۶۲ مدرسه راهنمایی حمدالله پیروز در بهبهان توسط مزدوران عراقی بمباران شد. دقایقی قبل از بمباران یکی از معلمان مدرسه به نام محمدطاهر خلفیان درباره فلسفه شهادت در راه خدا برای دانش‌آموزان صحبت می‌کرد که با انفجار مهیبی همه دانش‌آموزان کلاس به‌اتفاق معلم خود به شهادت رسیدند. تنها بازماندهٔ آن حادثه نیز که روایتگر صحنه بود پس از بهبودی نسبی بار‌ها به جبهه رفت تا سرانجام سه سال بعد در جریان کربلای ۵ به جمع دوستان و معلم شهیدش پیوست. تعداد زیادی از دانش‌آموزانی که در حیاط مدرسه مشغول بازی بودند نیز زخمی و مجروح شدند.

روز ۲٠ دی ۱۳۶۵، موشک‌های زمین به زمین صدامیان دبستان امام حسن مجتبی (ع) بروجرد را هدف قرار دادند. محمود روزبهانی، مدیر مدرسه می‌گوید: بالای سکویی که در مقابل صفوف دانش‌آموزان بود، قرار گرفتم تا مراسم ظهرگاهی مدرسه آغاز شود و از سویی گروه سرودی از دانش‌آموزان نیز آمادهٔ خواندن سرود خود در تقدیر از پیروزی‌های رزمندگان اسلام در روز‌های اخیر بودند که به یک‌باره قیامتی برپا شد و صدای مهیبی من را به چند متر آن‌طرف‌تر پرتاب کرد. چشم که باز کردم تاریکی مطلق بود و همهٔ بچه‌ها به هر ترتیبی که بود تلاش می‌کردند خود را از این مهلکه نجات دهند. او می‌افزاید این حمله به تلافی شکست ارتش بعث عراق در عملیات کربلای ۵ صورت گرفته بود.

دبستان ثارالله شهر میانه در روز ۱۲ بهمن ۱۳۶۵ مورد حمله مزدوران بعثی قرار گرفت. فاطمه منتظری می‌گوید: روز واقعه، به مناسبت شروع دهه فجر جشن داشتیم. دقایقی قبل از بمباران زنگ زدند و گفتند آژیر قرمز را بزنید. مدرسه پناهگاه نداشت و بچه‌ها همان وسط حیاط مدرسه پخش شده بودند. روی پشت‌بام ساختمان سپاه بچه‌های پاسدار پدافند هوایی را آماده می‌کردند که به یک‌باره بمباران آغاز شد. خلبانان عراقی، چون می‌دانستند که شهر میانه پدافند هوایی ندارد با خونسردی تا جایی که می‌توانستند پایین آمده بودند. به‌طوری که من خلبان جنگنده را می‌دیدم حتی افتادن بمب روی سقف آزمایشگاه را دیدم. وقتی به کشته‌های مدرسه نگاه می‌کردم، چون آتش و دود، همه‌جا با هم دیده می‌شد صحنه عاشورا را برایم تداعی می‌کرد. پشت حیاط یک منبع نفت بود؛ که بعضی بچه‌ها هول‌شده و زیر آن پناه گرفته بودند. این منبع نزدیک ساختمان آزمایشگاه هم بود. وقتی بمباران شد همهٔ بچه‌هایی که آنجا بودند در آتش سوختند.

انتهای پیام/ 141

به گزارش مجاهدت از خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، فتح خرمشهر (سوم خرداد ۱۳۶۱) در تاریخ جنگ ایران و عراق از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

خبر آزادی خرمشهر آنچنان شگفت‌آور بود که در سراسر میهن اسلامی ما مردم را به وجد آورد. با اعلام خبر فتح خرمشهر مردم ایران بسان خانواده‌ای بزرگ که فرزند از دست رفته خود را باز یافته است اشک‌های شادی و شعف خود را نثار روح شهدای حماسه‌آفرین صحنه‌های شورانگیز این نبرد کردند.

برای پی بردن به عظمت این نبرد حماسی کافی است بدانیم که نیرو‌های متجاوز عراق پیش از نبرد سرنوشت ساز رزمندگان ما برای آزادی خرمشهر در اطلاعیه‌ای به نیرو‌های خود دستور داده بودند که دفاع از خرمشهر را به منزله دفاع از بصره، بغداد و تمام شهر‌های عراق محسوب دارند.

همچنین تجهیزات و امکانات دفاعی دشمن در این منطقه نشان می‌داد که عراق خرمشهر را به عنوان نماد پیروزی خود در جنگ به حساب آورده و قصد داشته است به هر قیمت، این شهر را در تصرف نیرو‌های خویش نگهدارد.

هنگامی که مرحله اول و دوم عملیات بیت‌المقدس به پایان رسید و رزمندگان ما در اطراف خرمشهر مستقر شدند، رادیوی رژیم بعثی، می‌کوشید در تبلیغات کاذب خود، حضور نیرو‌های عراق را در خرمشهر به رخ بکشد تا توجیهی برای ترمیم روحیه نیرو‌های شکست خورده و رو به هزیمت عراق باشد.

عملیات بزرگ، سرنوشت‌ساز و غرورآفرین بیت المقدس

فتح خرمشهر در زمانی کمتر از ۲۴ ساعت، موجب شد که بخش قابل توجهی از نیرو‌های مهاجم عراقی به اسارت نیرو‌های جمهوری اسلامی ایران درآیند. نبرد بزرگ، سرنوشت‌ساز و غرورآفرین بیت المقدس که برای رهاسازی خرمشهر از سلطه نیرو‌های مهاجم عراقی انجام شد، از دهم اردیبهشت تا چهارم خرداد ۱۳۶۰ به طول انجامید.

این نبرد حماسی علاوه بر پایان بخشیدن به ۱۹ ماه اشغال بخشی از حساس‌ترین مناطق خوزستان و آزادسازی خرمشهر، ضربه‌ای سهمگین و کمرشکن به توان رزمی و جنگ طلبی‌های دشمن مهاجم وارد ساخت. کوتاه سخن اینکه عملیات بیت‌المقدس به عنوان برجسته‌ترین عملیات پدآفندی نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران در تاریخ نظامی هشت سال دفاع مقدس ثبت شده است.

بی تردید فتح خرمشهر، از دو جهت بسیار حائز اهمیت بود. نخست اینکه، با این پیروزی بزرگ، جنگ وارد مرحله نوینی شد و قوای اسلام با حمله‌های کوبنده خود، مرحله به مرحله پیروزی‌های تازه‌ای را به ارمغان می‌آوردند؛ دوم این که این فتح باعث شد که آمریکا و سایر قدرت‌های استعماری، حساب کار خود را بکنند و از موضع تهاجم و حمله، به موضع دفاع بیفتند.

آنان پیش از این، می‌پنداشتند که عراق خواهد توانست پس از پیروزی بر ایران، جایگزین رژیم دست نشانده سابق و ژاندارم منطقه که با انقلاب اسلامی از میان رفته بود، شود تا حافظ و نگهبان منافع آنان در منطقه شود، اما پس از فتح خرمشهر نه تنها اندیشه تصرف ایران غیر ممکن شد؛ بلکه ترس و وحشت سقوط صدام وجودشان را فراگرفت و آن‌ها را وادار کرد که صدام را از سقوط نجات دهند.

عملیات پیروز بیت المقدس، در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۶۱، به قصد آزادسازی خرمشهر و بیرون راندن نیرو‌های دشمن از میهن اسلامی آغاز شد. این عملیات که با رمز یا «محمد بن عبداللّه» شروع شد، در مراحل اولیه با تصرف پایگاه مرزی کوشک همراه بود. همچنین در این عملیات، ضربات سخت و هولناکی بر تیپ نهم گارد مرزی و تیپ ۲۳۸ گارد مرزی دشمن وارد آمد و تعداد زیادی از مزدوران بعثی، به اسارت لشکریان جبهه توحید درآمدند که درمیان آن ها، افسران عالی رتبه رژیم بعثی نیز به چشم می‌خوردند.

به دنبال این پیروزی‌های بزرگ بود که به تدریج خاکریز‌های دشمن، یکی پس از دیگری به تصرف نیرو‌های اسلام در آمد و فرماندهان مزدور عراقی، در اوج وحشت و هراس، پی در پی فرمان عقب نشینی صادر کردند. به این ترتیب، خرمشهر از لوث وجود دشمن، پاکسازی شد.

فتح خرمشهر و مطبوعات غرب

فتح خرمشهر، آنچنان سترگ بود که دستگاه‌های تبلیغاتی و مطبوعات غرب را مجبور ساخت تا به این پیروزی بزرگ اعتراف کرده، آن را ضربه مهلک و استراتژیک بر پیکر ارتش عراق تلقی کنند. ازجمله فاینشنال تایمز چنین نوشت: «سقوط خرمشهر و اسارت هزاران سرباز عراقی را فقط می‌توان یک شکست فاجعه آمیز دانست و ارتش عراق تحقیر ناشی از آن را نمی‌تواند فراموش کند.

ارتش عراق، توانست خرمشهر را پس از یک ماه جنگ شدید و تحمل تلفات سنگین به تصرف خود در آورد، در حالی که ایرانیان، پس از یک حمله که کم‌تر از دور روز به طول انجامید، آن را بازپس گرفتند و این عمل، افزون بر یک ضربه استراتژیک، از نظر روانی، ضربه عظیمی به ارتش عراق وارد کرد.

گزارش از امیر قشقایی

انتهای پیام/341