مصاحبه

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، پدر شهید مدافع حرم «عباس آبیاری» در گفت‌وگوی تلفنی با رادیو سرو موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس اظهار داشت: من و پسرم در دفاع از حریم اهل بیت (ع) با هم آموزش‌های نظامی را دیدیم. خیلی تلاش کردیم نسبتمان مشخص نشود اما متوجه رابطه پدر و پسری ما شدند. روز دوازدهم با عباس تماس گرفتند تا برود اما به من گفتند: شما آخر هفته می‌روی. حدود ۱۲ یا ۱۳ روز گذشته بود که خبردار شدیم عباس به شهادت رسیده است و بعد همرزمانش نحوه شهادتش را برای ما توضیح دادند.

وی افزود: عباس با اینکه ازدواج نکرده بود اما دارای فرزند معنوی بود به طوری که سرپرستی فرزندی را از کمیته امداد امام خمینی (ره) قبول کرده بود و بعد از شهادتش هم سرپرستی این فرزند معنوی را دخترم به عهده گرفت.

پدر شهید آبیاری درباره نحوه شهادت فرزندش در خان طومان سوریه بیان کرد: عملیات از ساعت‌های حدود هشت صبح تا غروب به طول انجامید. پسرم با همرزمانش به جلو رفته بودند که هنگام غروب عباس به گفته همرزمانش تیر می‌خورد ولی از همراهانش می‌خواهد تا به عقب برگردند و می‌گوید من باید تیر می‌خوردم و خانم فاطمه زهرا (س) به استقبالم می‌آید. پسرم فقط نارنجکی از دوستانش می‌گیرد تا راه دشمن داعشی را ببندد و همرزمانش نحوه شهادت او را دیده بودند.

انتهای پیام/ 118

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، دوران هشت سال دفاع مقدس تجلی ایمان، اعتقاد و پایمردی جوانانی بود که برای حراست از خاک ایران و نوامیس و اعتقادات ملت، از جان خود گذشتند و برای نسل‌های بعدی، مسیر سعادت را گشودند: به‌راستی چه زیبا فرمودند ولی و مقتدای ما که «بعضی‌ها ستاره فوتبال می‌شوند، بعضی‌ها ستاره سینما، بعضی هم ستاره آسمان، با این ستاره‌ها می‌شود راه را پیدا کرد».

شهید «رضا کاتب» یکی از همین جوانان این مرز و بوم است که سال ۱۳۴۵ متولد شد و در تاریخ ۲۷ بهمن سال ۱۳۶۷ در حالی که ۱۹ سال بیشتر نداشت، در «فاو» به‌شهادت رسید و نام او در دفتر «شهدای دفاع مقدس» ثبت شد.

وجدانش اجازه نداد تا روی تشک بخوابد

مادرش گفته است: «سال ۱۳۵۹ بود که جنگ تحمیلی شروع شد و دو سال بعد یعنی در سال ۱۳۶۱ «رضا» با اجازه پدرش عازم جبهه شد. مدتی بود که خدمت وی شروع شده بود تا سال ۱۳۶۴ که به شهادت رسید، در جبهه جنگ مشغول خدمت بود.

اواخر سال ۱۳۶۳ هنگامی که «رضا» به مرخصی آمد، شب موقع خواب، روی زمین خوابید. من به او گفتم «مادرجان رضا چرا روی زمین خوابیدی»، گفت: «مادر دوستان من در جبهه روی خاک و سنگ می‌خوابند؛ اگر من در این‌جا روی تشک با راحتی بخوابم، در پیش آن‌ها شرمنده می‌شوم، پس بهتر است این‌جا هم روی زمین بخوابم تا وقتی که به جبهه رفتم، وجدانم ناراحت نباشد و آن‌جا هم بتوانم به‌راحتی بخوابم».

او در آن زمان دوستی داشت که با او بسیار صمیمی بود؛ او [شهید] حاج عطا میرمحمدی نام داشت، در این مدت چندسال همیشه با او بود و هیچ‌گاه از هم جدا نمی‌شدند، مگر اینکه به مرخصی می‌رفت. روزی به او گفتم «رضا جان مادر چرا هروقت عکس می‌اندازی با حاج عطا عکس می‌اندازی». وقتی این حرف را زدم، ناراحت شد، گفتم «مادر جان ناراحت شدن ندارد، یک‌بار یک عکس تکی بگیر که من آن را به‌عنوان یادگاری داشته باشم که فقط خودت باشی». جواب داد که «مادر من هیچ‌گاه از حاج عطا جدا نمی‌شوم؛ در ضمن خون من رنگین‌تر از خون حاج عطا نیست». بعد از این حرف‌ها وقتی که به جبهه رفت، دیگر مرخصی نیامد تا اینکه سال ۱۳۶۴ بود که خبر شهادت وی را برای‌مان آوردند».

مراسم تشییع شهید «رضا کاتبی»

مصاحبه عارفانه شهید «رضا کاتبی»

محاصبه شهید «رضا کاتبی» پیش از آسمانی شدنش خطاب به امت حزب‌الله را می‌توان پیامی عارفانه دانست که به‌عنوان نقشه راهی برای نسل‌های آینده انقلاب اسلامی از خود به‌یادگار گذاشت و نشان‌دهنده روح والا و معنوی این شهید والامقام، در درک اهمیت «معنویت و اخلاق» در جامعه است، موضوعی که این‌روزها رهبر معظم انقلاب اسلامی آن را یکی از مولفه‌های حرکت در مسیر گام دوم انقلاب نیز دانسته‌اند.

شهید «رضا کاتبی» در این مصاحبه گفته است:

بِسمِ الله اَلرحمنِ اَلرحیم 

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ، مَلِکِ النَّاس ِ، إلَهِ النَّاسِ، مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ، الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ، مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ.

این بنده حقیر «رضا کاتبی» مستقر در پادگان دوکوهه، جمعی لشکر حضرت رسول (ص)، تیپ ذوالفقار، واحد آر.پی.جی [هستم]. پیام من به امت حزب‌الله این است که نماز جمعه را ترک نکنند و نماز جماعت را به‌هیچ‌وجه ترک نکنند، مساجد را پر کنند و عاشوراها را هرچه باشکوه‌تر برگزار کنند. در ماه رمضان همچنین مساجد را ترک نفرمایند و به قول امام‌مان؛ ما هرچه داریم از عاشوراها و ماه رمضان‌ها داریم و از این خانواده‌های شهدا. «این خانواده‌های شهدا چشم و چراغ امتند» امام خمینی.

از برادرانی که زنده خواهند ماند بعد از این عملیات، خواهشمندیم که عاشورای آینده یاد شهدا را زنده نگه دارند، که همیشه زنده نگه خواهند داشت؛ و یاد شهدایی که پارسال عاشورا بودند، حاج عطا، اکبر […] و رضای ما که حسین حسین می‌گفت در وسط مسجد، یادش را گرامی می‌دارم؛ هرچه باشکوه‌تر این عاشورای امسال را برگزار بفرمایید.

خدایا، خدایا! تا انقلاب مهدی، خمینی را نگه‌دار
والسلام علیکم و رحمةالله وبرکاته

انتهای پیام/ 113