مصر

به گزارش مجاهدت از مشرق، عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه فرامنطقه‌ای رای الیوم و تحلیلگر برجسته جهان عرب سرمقاله امروز این روزنامه را به تحولات مربوط به سوریه در سطح اشغالگری‌ها و تجاوزات رژیم صهیونیستی به این کشور اختصاص داده و نوشت: سرانجام بعد از چهار ماه سکوت مستمر رهبری جدید سوریه در قبال تجاوزات و اشغالگری‌های رژیم صهیونیستی در خاک این کشور به دنبال سقوط دولت بشار اسد، وزارت خارجه حکومت احمد الشرع (ابومحمد الجولانی) به این تجاوزات صهیونیست‌ها واکنش نشان داده و بمباران و پیشروی نیروهای اشغالگر در استان درعا را محکوم کرده و خواستار انجام تحقیقات بین‌المللی درباره تجاوزات تل‌آویو به حاکمیت سوریه و جنایات آن علیه غیرنظامیان سوری شد.

عبدالباری عطوان افزود: به نظر می‌رسد که این موضع الجولانی بعد از تشدید تجاوزات اسرائیل که از نابودی فرودگاه‌های نظامی و انبارهای تجهیزات و سلاح‌های این کشور و اشغال اراضی سوریه مانند قنیطره، جبل الشایب و منطقه حائل در جنوب جنوب سوریه فراتر رفته و به حمله به مناطق مسکونی در روستای کویا در حومه غربی درعا رسید که منجر به شهادت شش شهروند سوری و زخمی شدن ده‌ها تن دیگر گشت، اتخاذ شده است.

چرا جامعه بین‌المللی به درخواست دیرهنگام جولانی برای توقف تجاوزات اسرائیل پاسخ نخواهد داد؟

این تحلیلگر فلسطینی تاکید کرد: اما ما به چند دلیل فکر نمی‌کنیم که جامعه بین المللی به درخواست ابومحمد الجولانی برای توقف تجاوزات رژیم صهیونیستی علیه سوریه پاسخ دهد:

– اول اینکه طرفی که حاکمیت سوریه را نقض و اراضی آن را اشغال کرده و شهروندان این کشور را قتل عام می‌کندف اسرائیل است و نه نظام سابق سوریه. به همین دلیل است که جامعه بین‌المللی تحت سیطره آمریکا حتی از این تجاوزات اسرائیل به سوریه استقبال هم می‌کند و مطلقاً به آن پاسخی نخواهد داد.

– ماموریت اصلی روند تغییر در سوریه که جامعه بین المللی تحت کنترل آمریکا به دنبال آن بود، با سقوط نظام سابق سوریه محقق شد و بنابراین سوریهِ جدید خطری برای رژیم اشغالگر صهیونیستی محسوب نمی‌شود. ادامه تحریم‌ها و محاصره اقتصادی علیه سوریه، وخامت اوضاع معیشتی مردم این کشور، وقوع جنایت‌ها و کشتارها و درگیری‌های فرقه‌ای و عدم خروج رسمی رهبری جدید سوریه از لیست تروریسم، موید آن است که جامعه بین‌المللی اساساً قصدی برای کمک به مردم سوریه ندارد.

– جامعه بین المللی که آمریکا سرکرده آن است، کاملاً با پروژه تجزیه کشور سوریه به دولت‌های کوچک فرقه‌ای و قومی که رژیم اشغالگر صهیونیستی به دنبال آن بوده و در حال اجرای این پروژه است، همسویی دارد و از آن حمایت می‌کند.

امکان رویارویی ترکیه و اسرائیل در سوریه وجود ندارد

در ادامه این مقاله آمده است: ما اغلب افشاگری‌های عامدانه‌ای را که این روزها رسانه‌های عبری ترویج می‌کنند، با این مضمون که اسرائیلی‌ها نگران هیمنه ترکیه در سوریه جدید هستند، باور نمی‌کنیم؛ زیرا ترکیه از زمان جنگ جهانی دوم هرگز تهدیدی برای اسرائیل نبوده است‌، نظام جدید سوریه هم از همان روز اول اعلام کرد که نمی‌خواهد تهدیدی برای اسرائیل باشد و به دنبال رویارویی با آن نیست. از طرف دیگر، ترکیه با رژیم اشغالگر صهیونیستی همچنان روابط دیپلماتیک و اقتصادی دارد.

عطوان ادامه داد: تمرکز کنونی رژیم صهیونیستی بر مذاکرات جاری میان دولت فعلی دمشق و ترکیه در زمینه اجازه دادن به آنکارا جهت ایجاد پایگاه نظامی در استان تدمر در شرق شهر حمص، به این دلیل است که اسرائیل می‌خواهد بهانه‌ای برای توجیه اشغالگری‌ها و تجاوزات خود به حاکمیت سوریه ارائه دهد. روابط عمیق میان رهبران کنونی سوریه با دولت ترکیه مسئله شناخته شده‌ای بوده و رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه در سرنگونی نظام سابق سوریه به ریاست بشار اسد نقش داشت و از الجولانی و شرکای او برای رسیدن به قدرت حمایت کرد.

نویسنده این یادداشت تصریح کرد: این روابط عمیق دولت ترکیه با رهبری جدید سوریه موجب شده تا سوریه در مرحله کنونی پایگاه نظامی، سیاسی و اقتصادی ترکیه باشد؛ مسئله‌ای که از قبل هم مشخص بود و آمریکا نیز از آن استقبال می‌کند.

سردبیر روزنامه رای الیوم خاطرنشان کرد: سناریوی اصلی که در حال حاضر به سرکردگی آمریکا برای تغییر شکل خاورمیانه مطابق با خواسته‌ها و شروط اسرائیل ترسیم شده، تجسمی از توصیه و دیدگاه دیوید بن گوریون، بنیانگذار رژیم جعلی صهیونیستی است که می‌گفت «بزرگی اسرائیل نه در بمب‌های هسته‌ای و نه در زرادخانه نظامی آن، بلکه در نابودی ارتش‌های عربی در سه کشور عراق، سوریه و مصر است».

در پایان این مقاله آمده است که اولین تصمیم «پل برمر» نماینده تام الاختیار دولت وقت آمریکا به ریاست جورج بوش و در واقع حاکم آمریکاییِ عراق بعد از حمله به این کشور در سال ۲۰۰۳ ، انحلال ارتش عراق بود. نظام جدید سوریه هم همین کار را با ارتش این کشور کرد و موجب شد که این ارتش از بین برود و اکنون در میان سه کشوری که به آن اشاره کردیم، تنها ارتش مصر مانده که تحرکات برای از بین بردن آن در اتاق‌های تاریک آمریکایی- صهیونیستی و با مشارکت برخی کشورهای عربی- به اجبار یا داوطلبانه- در حال انجام است و مسئله غزه ممکن است دامی برای همین موضوع باشد و باید منتظر تحولات آینده بمانیم.

به گزارش مجاهدت از مشرق، شیخ نعیم قاسم دبیرکل حزب الله لبنان در برنامه منبر القدس تاکید کرد: ۷۵ سال از اشغال غزه و قدس توسط رژیم صهیونیستی می‌گذرد اما این رژیم نتوانسته حتی یک وجب از خاک فلسطین را از آنِ خود کند.

وی افزود: طوفان الاقصی انجام شد تا نشان دهد دشمن صهیونیستی در یک بحران ماهیتی به سر می‌برد. ما به ملت افسانه‌ای و نمونه فلسطین که برای باقی ماندن در سرزمین خود فداکاری‌های زیادی کرده درود می‌فرستیم.

شیخ نعیم قاسم بیان کرد: با وجود برجای ماندن بیش از ۵۰ هزار شهید، نسل کشی و گرسنگی دادن به ملت فلسطین، آنها همچنان استوار و مطمئن به پیروزی از جانب خداوند هستند.

وی تصریح کرد: ملت فلسطین شهدای شاخص زیادی را در راه قدس تقدیم کرده و ما شعار ای قدس بر عهد خود هستیم را سر داده و در کنار فلسطین می‌ایستیم. هدف دشمن محو کردن کامل مسأله فلسطین، کوچاندن ساکنان نوار غزه و کرانه باختری و اشغال خاک کشورهای همسایه از جمله لبنان، سوریه، مصر و اردن است.

نعیم قاسم اضافه کرد: هدف دشمن، تسلط بر خاورمیانه‌ای است که می‌خواهد آن را بر اساس خواست خود شکل دهد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، تلاش مشترک باستان‌شناسان مصری و گروهی از دانشگاه پنسیلوانیا به کشفی انقلابی در گورستان «جبل آنوبیس» در ابیدوس، واقع در استان جنوبی «سوهاج» کشور مصر، منجر شده است. در نتیجه این کاوش‌ها، یک مقبره سلطنتی که به دوره میانی دوم تعلق دارد، کشف شد. این کشف مهم بینش‌های جدیدی درباره‌ آنچه به عنوان «دودمان ابیدوس» شناخته می‌شود ارائه می‌دهد که دودمانی مرموز است که بین سال‌های ۱۷۰۰ تا ۱۶۰۰ قبل از میلاد بر مصر علیا حکومت می‌کرد و از سلسله سنتی فراعنه جدا بود.

«انشنت اوریجینز» نوشت، برای سال‌ها، پژوهشگران درباره‌ وجود واقعی دودمان ابیدوس بحث می‌کردند، زیرا منابع تاریخی کم و غیرقطعی بودند. با این حال، شواهد باستان‌شناسی که رو به افزایش‌اند، مانند مقبره سلطنتی که اخیرا کشف‌شده است، ‌ مشروعیت این دودمان را افزایش داده است.

«محمد اسماعیل خالد»، دبیرکل شورای عالی آثار باستانی (SCA)، تأکید کرد که این مقبره اطلاعات ارزشمندی درباره‌ مقبره‌های سلطنتی در ابیدوس ارائه می‌دهد و به درک وسیع‌تری از چشم‌انداز سیاسی مصر در دوره میانی دوم (۱۷۰۰ـ۱۵۵۰ پیش از میلاد) کمک می‌کند. این دوره‌ای بود که دودمان ابیدوس هم‌زمان با دودمان‌هایی وجود داشت که همچون دودمان‌های پانزدهم و شانزدهم، بر اساس تبار خود به عنوان حاکمان رسمی مصر شناخته می‌شدند.

باستان‌شناسان بر این باورند مقبره‌ای که اخیرا کشف شده، ممکن است به یکی از فرمانروایان پیشین دودمان ابیدوس تعلق داشته باشد. حتی این احتمال وجود دارد که این مقبره به یکی از پادشاهان قبل از پادشاه «Senebkay» تعلق داشته باشد. مقبره «Senebkay»، که در سال ۲۰۱۴ در ابیدوس کشف شد، به عنوان قوی‌ترین مدرک برای تأیید وجود این دودمان در نظر گرفته شده است. شناسایی مقبره‌ فرمانروایی که پیش از او سلطنت کرده است، می‌تواند تأیید بیشتری بر جایگاه تاریخی دودمان ابیدوس داشته باشد.

کاوشگران برای رسیدن به محل تدفین، مجبور شدند تا عمق ۷ متری زیر سطح زمین را حفر کنند. خود مقبره شامل یک اتاقک تدفین از جنس سنگ آهک است که با طاق‌های خشتی پوشیده شده بود و در ابتدا ۵ متر ارتفاع داشت. در داخل اتاقک، حکاکی‌هایی از الهه‌های ایزیس و نِفتیس در دو طرف ورودی دیده می‌شود.

«جوزف وگنر، سرپرست گروه کاوشگران، اظهار کرد اگرچه هویت دقیق صاحب مقبره هنوز نامشخص است، اما تجزیه‌ و تحلیل‌های جاری تلاش دارند تا یک چارچوب زمانی دقیق‌تر تعیین کنند که در نهایت می‌تواند نام این فرمانروا را آشکار کند.

ابیدوس، که در جنوب مصر و ۱۱ کیلومتری غرب رود نیل واقع شده است، یکی از کهن‌ترین شهرهای مصر به شمار می‌رود و هزاران سال به عنوان یک مکان مذهبی و تدفینی مورد احترام بوده است.

این شهر محل دفن فراعنه از دوران دودمان اول بوده و به همین دلیل، بیش از ۵۰۰۰ سال به عنوان یک مکان خاکسپاری مورد استفاده قرار گرفته است. ابیدوس در طول تاریخ مصر به عنوان مکانی مهم برای مقبره‌های سلطنتی باقی ماند.