به گزارش مجاهدت از مشرق، از شواهد و قرائن پیداست که ایجاد یک خط حائل مرزی از شمال تا جنوب سوریه (از ادلب تا دمشق) برای مسدود کردن راه مواصلاتی عراق به سوریه به منظور انتقال تجهیزات و تسلیحات به حزب الله لبنان، هدف اصلی تروریستهای سوریه است تا به این ترتیب عقبه مقاومت را قطع کرده و خطوط ارتباطی حزب الله را مانند حماس قطع کنند.
اما برای بررسی ماجرای این روزهای سوریه باید به نقض توافق آستانه که در سال ۲۰۱۷ به سرانجام رسید، بازگردیم
بازیگران داخلی سوریه
در ارتباط با تحولات میدانی سوریه خوب است نگاهی به بازیگران فعلی در این کشور داشته باشیم:
دولت سوریه: مسلط بر حدود ۷۵ درصد از مساحت سوریه از مناطق جنوبی تا مناطق مرکز به سوی شمال
نیروهای دموکراتیک سوریه: شامل گروههای کردی که به طور عمده مثلث شمال شرقی سوریه بالاتر از سواحل شمالی رود فرات را در تصرف دارند.
نظامیان ترکیه: مستقر در باریکه مرز شمالی سوریه از مناطق مرکزی تا غرب
هیئت تحریر الشام: مستقر در باریکه کوچکی از مرز سوریه و ترکیه در بخش شمال غرب سوریه
تحولات میدانی (تا شامگاه شنبه)
تحرکات شورشیان تروریستی تحریرالشام از شمال غرب سوریه آغاز شده است و عمده نگاه‌ها اکنون به شمال غرب سوریه است:
شهرهای اشغال شده: ادلب، بخش‌هایی از حلب، خان طومان
میدان اصلی نبرد: در داخل شهر حلب و به طور عمده اطراف فرودگاه حلب
نیروهای جنگنده دولت دمشق: شامل نیروهای نظامی مشترک روسیه و سوریه با حضور هواپیماهای جنگنده روسیه در بمباران مواضع تروریست‌ها
نیروهای شورشیان تروریستی: هیئت تحریرالشام شامل ائتلافی از هشت گروه تروریستی از جمله جیش الاحرار (جناحی از احرار الشام)، جبهه فتح شام، جبهه انصار الدین، جیش السنه، لواء الحق و جنبش نورالدین زنگی
دست اسرائیل در کار است!
همزمانی آغاز حملات گروههای تروریستی در شمال غرب سوریه با اعلام آتش بس در لبنان باعث شده تا بسیاری دست نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی را پشت تحولات بی ثبات کننده در سوریه ببنند. در همین ارتباط، البته گزارش‌هایی متعددی نیز در دست است:
روزنامه عبری زبان «یدیعوت آحارونوت»: تقریباً به طور قطع ارتباط نزدیکی بین حمله غافلگیرانه شبه نظامیان در سوریه به حلب و آتش بس در لبنان وجود دارد. به نظر می رسد حملات مکرر نیروی هوایی اسرائیل زمینه و امکان آزادی شبه نظامیان و سازماندهی حمله را فراهم کرده است.
تهدیدات مستقیم نتانیاهو علیه سوریه: ساعاتی پیش از آغاز رسمی توافق آتش‌بس میان اسرائیل و حزب‌الله، تل‌آویو حملات هوایی گسترده‌ای را به مرزهای مشترک لبنان و سوریه انجام داد. این حملات تا نزدیکی مرزهای سوریه گسترش یافت و تنها چند ساعت پس از آن انجام شد که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، طی سخنانی «بشار اسد»، رئیس‌جمهوری سوریه، را تهدید کرد. کمتر از ۲۴ ساعت پس از سخنان نتانیاهو، گروههای تروریستی عملیات نظامی خود برای اشغال مناطقی از شمال غرب سوریه را آغاز کردند.
تمجید تروریست‌ها از نتانیاهو: در جریان اقدامات رژیم صهیونیستی علیه مقاومت فلسطین و لبنان، نیروهای تروریستی از نتانیاهو تمجید کردند. روز گذشته نیز شبکه ۱۱ اسرائیل صوت یکی از سرکردگان گروهک‌های تروریستی را منتشر کرد که وی در آن از رژیم اسرائیل بابت ترور فرماندهان حزب‌الله تشکر می‌کند. فردی که در این فایل صوتی صحبت می‌کند، می‌گوید: «ایران ضعیف شده و پس از حملات اسرائیل و هدف قرار دادن فرماندهان و سربازانش، محور کاملا ضعیف شده و هیچ مقاومتی وجود نداشت و پیشروی گروههای معارض بسیار سریع و غیر قابل انتظار اتفاق افتاد، ما واقعا از اسرائیل ممنونیم که این محور را تضعیف کرد».
سایر بازیگران خارجی تحولات سوریه
در عین حال نه فقط رژیم صهیونیستی، بلکه سایر بازیگران منطقه نیز موضع‌گیری خاص خود را نسبت به تحولات سوریه دارند:
روسیه: روسیه نزدیک ترین متحد نظامی دولت بشار اسد به شمار می‌رود که دارای پایگاه‌هایی در بندر طرطوس و لاذقیه در غرب سوریه است. مسکو نمی‌تواند در برابر تضعیف دولت مرکزی دمشق بی تفاوت باشد.
ایران: جمهوری اسلامی ایران تحرکات گروههای تروریستی در سوریه را محکوم کرده است. «مجتبی امانی»، سفیر جمهوری اسلامی در لبنان هم تاکید کرده است که ما بر اساس درخواست دولت سوریه در در این کشور حضور مستشاری نظامی داریم و ایران از دولت بشار اسد حمایت خواهد کرد.
ترکیه: روزنامه عرب زبان الاخبار نقش پررنگی را برای ترکیه در بی ثباتی سوریه ترسیم کرده و گزارش داده است که گروههای تروریستی فعلی در سوریه دستور العمل ترکیه را اجرا می کنند. براساس این گزارش، بی ثباتی و عملیات تروریست‌ها در سوریه پس از آن آغاز شد که دولت بشاراسد درخواست اردوغان برای عادی سازی روابط را به خروج نیروهای نظامی ترکیه از سوریه مشروط کرد و پس از آن دولت ترکیه، در اظهاراتی دمشق را متهم به نقض توافقات آستانه کرد و همین اتهام زنی شروع تنش‌های اخیر در روابط آنکارا و دمشق بود.
