مقاومت فلسطین

به گزارش مجاهدت از مشرق، به نقل از میدل ایست نیوز، سال گذشته میلادی(۲۰۲۳)، کمتر از یک ماه پیش از عملیات طوفان الاقصی در ۷ اکتبر همه چیز تغییر کرد، اسرائیل و عربستان سعودی در حال مذاکره برای عادی سازی روابط بودند. پس از دهه‌ها روابط سرد، هزینه‌ای که اسرائیل باید برای صلح با عربستان پرداخت می‌کرد مسلماً بالا بود: علاوه بر تضمین‌های امنیتی ایالات متحده آمریکا و حداقل امتیازات نمادین اسرائیل در مورد حاکمیت فلسطین، مذاکره‌کنندگان سعودی خواستار دستیابی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی بودند.

با ادامه جنگ اسرائیل و مقاومت فلسطین، در حالی که افکار عمومی عرب، از جمله خود سعودی‌ها، از کشتار مردم فلسطین به دست رژیم صهیونیستی خشمگین هستند، حتی اگر مقامات سعودی علاقه‌مند به گفت‌وگو با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل باشند، به احتمال زیاد مذاکره برای صلح پایدار غیرممکن خواهد بود.

از آنجایی‌ که ایالات متحده به‌ چگونگی ارتقای ثبات در خاورمیانه، چه در طول جنگ غزه و چه پس از آن، می‌اندیشد، موضوع برنامه هسته‌ای عربستان سعودی مسئله مهمی است. اگر واشنگتن امیدوار است که روابط عربستان سعودی را با اسرائیل عادی کند، باید به خواسته‌های ریاض برای همکاری هسته‌ای غیرنظامی تن بدهد – تحولی که می‌تواند به طور چشمگیری تصویر امنیت منطقه را تغییر دهد.

اگرچه عربستان سعودی هنوز زیرساخت هسته‌ای قابل‌ توجهی ندارد، اما در حال ساخت یک رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای کوچک در حومه ریاض و ساخت موشک‌های بالستیک با کمک چین است.

اگر چه عربستان سعودی ممکن است در شرایط کنونی به توسعه هسته‌ای غیرنظامی پایبند باشد، اما با توجه‌ به تهدیدهایی که در منطقه حس می‌کند، ممکن است وسوسه شود که در آینده به سمت برنامه‌های هسته‌ای نظامی حرکت کند. ایالات متحده باید برای کاهش این خطر تلاش کند که خط‌مشی دشواری برای واشنگتن است: چرا که اگر واشنگتن همکاری زیادی با سعودی‌ها نداشته باشد ممکن است حمایت عربستان برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل را از دست بدهد و آمریکا نفوذ خود را به رقبایی مانند چین واگذار کند.

اما اگر آمریکا از برنامه غنی‌سازی هسته‌ای عربستان سعودی، بدون قید شرط ،حمایت کند آن وقت ریاض می‌تواند از این فرصت برای توسعه یک برنامه تسلیحات هسته‌ای استفاده کند؛ لذا به نظر می رسد، واشنگتن باید جاه‌طلبی‌های هسته‌ای مسالمت آمیز عربستان سعودی را بپذیرد، اما بر اقدامات قوی و مقررات سخت‌گیرانه برای جلوگیری از اشاعه تسلیحات هسته‌ای از سوی سعودی‌ها و جلوگیری از یک مسابقه تسلیحاتی منطقه‌ای پافشاری کند.

نمونه‌های گذشته مانند کره شمالی، و لیبی نشان داد که برنامه هسته‌ای غیرنظامی کشورها می‌تواند راهی برای توسعه سلاح‌های هسته‌ای باشد و این موضوع در مورد عربستان سعودی هم صدق می کند. برخورداری از فناوری‌های با کاربرد دوگانه در یک برنامه غیرنظامی، مانند قابلیت‌های غنی‌سازی، می‌تواند عربستان سعودی را قادر کند تا از طریق انحراف و پنهان‌کاری، قابلیت‌های هسته‌ای خود را به سمت کاربردهای نظامی ارتقا دهد. این قابلیت هسته‌ای نهفته می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای چانه‌زنی یا رفتار خصمانه مورداستفاده قرار گیرد.

تعدادی از عوامل؛ از جمله تمایل به تقویت امنیت ملی، بازدارندگی از دشمنان احتمالی، و افزایش نفوذ ژئوپلیتیکی می‌تواند عربستان سعودی را به‌ دستیابی به تسلیحات هسته‌ای سوق دهد، اما انگیزه اصلی احتمالاً می‌تواند رقابت‌های منطقه با همسایگان از جمله ایران باشد؛ اما در حال حاضر، به نظر می‌رسد ایران تصمیم گرفته است که گام بعدی را برندارد و برنامه هسته‌ای خود را به نظامی شدن سوق ندهد.

واشنگتن می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در اینکه آیا عربستان سعودی به سلاح هسته‌ای دست ‌یابد یا خیر، ایفا کند، اما یک سؤال اساسی باقی می‌ماند: ایالات متحده آمریکا تا کجا حاضر است از عربستان سعودی محافظت کند؟ آیا ایالات متحده به ریاض ضمانت‌های امنیتی قاطعانه‌ای مانند تعهد به‌ قرار دادن عربستان سعودی زیر چتر هسته‌ای خود می‌دهد؟ آیا آمریکا حاضر است یک اتحاد امنیتی رسمی مشابه آنچه که در اروپا یا شرق آسیا دارد با عربستان امضا کند؟ اگرچه گفت‌وگوهای مداوم در مورد یک رابطه دفاعی رسمی وجود دارد، اما توافق امنیتی بین ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی هنوز قطعی نیست و با نقطه نهایی فاصله زیادی دارد. به‌ویژه اینکه احتمال پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری وجود دارد.

فراتر از یک اتحاد امنیتی، آمریکا می‌تواند ریاض را به امضای «توافقنامه ۱۲۳» برای همکاری هسته‌ای وادار کند. این قراردادها نام خود را از بخشی از قانون انرژی اتمی آمریکا گرفته است که بر اساس آن امکان دسترسی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی آمریکا در ازای تعهد صریح طرف مقابل به خودداری از تولید تسلیحات فراهم می‌کند. ایالات متحده در خصوص این توافقات به صورت موردی با ۴۷ کشور از جمله برزیل، ژاپن و ترکیه مذاکره کرده است. این توافق نامه‌ها معمولاً یک کشور را ملزم می‌کند که به پادمان های آژانس بین المللی انرژی اتمی پایبند باشد، سطح غنی‌سازی را محدود کند و سوخت هسته‌ای مصرف شده را به ایالات متحده بازگرداند تا از بازفرآوری مواد تسلیحاتی جلوگیری کند. شاه بیت طلایی توافقنامه ۱۲۳ ممنوعیت کامل غنی‌سازی است.

با این‌حال، یکی از موانع چنین توافقی، تمایل ریاض به غنی‌سازی اورانیوم در داخل برای تولید برق هسته‌ای، به‌جای تکیه بر اورانیوم غنی شده در خارج است. اگر ایالات متحده قادر به مذاکره در مورد ممنوعیت کامل غنی‌سازی نباشد و تمایلی به دادن امتیازات دیگر نداشته باشد، ممکن است عربستان سعودی برای کمک به فناوری هسته‌ای به کشورهای دیگر مانند چین متوسل شود که منجر به ازبین‌رفتن شفافیت در مورد فعالیت‌ها و تأسیسات هسته‌ای این کشور و ازدست‌رفتن نفوذ ایالات متحده خواهد شد.

بنابراین، برای جلوگیری از چرخش عربستان به چین، ایالات متحده آمریکا ممکن است نیاز به مصالحه داشته باشد. واشنگتن می‌تواند پیشنهاد ساخت تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم در عربستان سعودی را بدهد که به ریاض اجازه می‌دهد تا کنترل بیشتری بر زنجیره تأمین سوخت هسته‌ای خود و کاهش وابستگی آن به تأمین‌کنندگان خارجی داشته باشد. ایالات متحده همچنان می‌تواند بر تدابیر محکم برای جلوگیری از توسعه برنامه نظامی عربستان سعودی پافشاری کند. برای مثال، می‌تواند تقاضا کند که هر تأسیسات غنی‌سازی، توسط متخصصین آمریکایی اداره شود یا سازوکار خاموش‌کردن از راه دور را نصب کند. اما واشنگتن باید در مورد چنین مفادی چشم‌انداز روشنی داشته باشد: این اقدامات مطمئناً خطر گسترش سلاح‌های هسته‌ای عربستان را کاهش می‌دهد، اما آنها را از بین نمی‌برد.

ضرورت دارد که آمریکا از همان ابتدا برای محدودکردن توانایی عربستان سعودی برای توسعه برنامه تسلیحات هسته‌ای، تلاش کند. واشنگتن نمی‌تواند تأخیر را تحمل کند.

به‌عنوان جایگزینی برای غنی‌سازی عربستان، واشنگتن می‌تواند عرضه مطمئن اورانیوم غنی‌شده را برای رآکتورهای عربستان تضمین کند و نیاز این کشور به تأسیسات غنی‌سازی داخلی را از بین ببرد. احتمالات؛ از تعلیق طولانی‌مدت غنی‌سازی داخلی عربستان تا فعالیت تأسیسات غنی‌سازی زیر نظر متخصصین ایالات متحده به‌جای پرسنل سعودی، همچنین تا مکانیسم‌های خاموش‌کردن از راه دور در صورت تصاحب احتمالی، متغیر است.

واشنگتن می‌تواند ممنوعیت غنی‌سازی را به‌عنوان بخشی از همکاری دفاعی دوجانبه شرط کند. این می‌تواند به شکل یک ممنوعیت رسمی امضا شده توسط ریاض، یا یک سند تکمیلی غیرالزام‌آور همراه با یک توافق رسمی باشد که حاوی یک ماده اضافی است که در آن عربستان سعودی موافقت می‌کند زیرساخت چرخه سوخت را ایجاد نکند.

این رویکرد به ریاض اجازه می‌دهد تا حق فنی غنی‌سازی را حفظ کند، اما از قبل موافقت می‌کند که از آن استفاده نکند. با توجه‌ به تهدیدها در منطقه، تقویت توافق امنیتی ایالات متحده و عربستان سعودی همچنان اولویت اصلی عربستان و عاملی برای محدودکردن جاه‌طلبی‌های هسته‌ای آن خواهد بود.

سیاست‌گذاران آمریکایی باید به همتایان سعودی خود بر مزیت‌های فناوری رآکتورهای آمریکایی نسبت به فناوری چین و روسیه تأکید کنند و بر مزایای فنی و پایبندی به استانداردهای ایالات متحده آمریکا برای برنامه‌های هسته‌ای و تقویت شفافیت، تأکید کنند. آنها همچنین باید از عربستان بخواهند تا به حفظ نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین ،که مشخصه آن هنجارها و همکاری است، متعهد باشد. اگر واشنگتن نتواند به ریاض پیشنهادی قانع‌کننده بدهد، خطر ازدست‌دادن هرگونه نفوذ بر توانایی‌های هسته‌ای عربستان سعودی وجود خواهد داشت.

به گزارش مجاهدت از مشرق، امیرعبداللهیان امروز یکشنبه در شروع صحبت‌های خود در این نشست تاکید کرد: ضمن محکومیت شدید تداوم جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی علیه مردم مقاوم و مظلوم غزه و کرانه باختری فلسطین بر ضرورت تقویت اتحاد و هم بستگی بیش از پیش کشورهای اسلامی برای توقف فوری نسل‌کشی جنایات جنگی ترکیبی رژیم صهیونیستی و لزوم ارسال فوری کافی و بدون مانع کمک های بشردوستانه به سراسر غزه تاکید می‌کنم.

وی در این سخنرانی افزود: بی تردید قطع روابط دیپلماتیک و اقتصادی و تحریم عملی تسلیحاتی و تجاری ابزار مهمی در توقف نسل کشی اسرائیل در غزه و جنایاتش در کرانه و قدس شریف می باشد.

مشروح سخنان وزیر امور خارجه را در زیر می‌خوانید:

از دولت و کشورهای مسلمان و آزادیخواهی که در این مسیر اقدام نمودند، صمیمانه قدردانی می‌کنم.

تحولات اخیر فلسطین و مقاومت غزه و کرانه باختری بار دیگر ثابت کرد از بین بردن مقاومت فلسطین و حماس به عنوان یک حرکت آزادیبخش در مقابل اشغالگر توهمی بیش نبوده؛ چرا که رژیم اسرائیل یک دولت مشروع نیست، او فقط یک قدرت اشغالگر آپارتاید است و گذشت زمان نیز هرگز به قدرت اشغالگر مشروعیت نمی بخشد.

تحقق صلح و امنیت پایدار و عادلانه در منطقه تنها از طریق پایان اشغال سرزمین فلسطین، سوریه و لبنان، بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین مادری خود و تضمین تحقق حق تعیین سرنوشت همه فلسطینیان میسر است.

کارزار جهانی حمایت از فلسطین و محکومیت جنایات ضد بشری رژیم اسرائیل با گذشت هفت ماه از آغاز جنگ همچنان با قدرت ادامه دارد و به دانشگاه های آمریکا و اروپا و سایر کشورهای جهان رسیده است.

مدعیان دروغین آزادی بیان در غرب این صدای اعتراضی وجدان های بیدار بشری را با سرکوب و خشونت پاسخ می دهند و بار دیگر رویکرد استاندارد های دوگانه خود را به نمایش گذاشتند.

افکار عمومی جهان و به ویژه جهان اسلام قویاً از ما به عنوان دولت های اسلامی انتظار دارند تا در نتیجه این اجلاس سران توصیه و اقدامات مهمی داشته باشیم، از جمله:

1- تاکید بر برقراری آتش بس فوری کامل بی قید و شرط دائم در تمام مناطق غزه از جمله در رفح و حتی کرانه باختری؛

2- رفع کامل محاصره انسانی غزه؛

3- تبادل انسانی اسرا؛

4- موظف ساختن رژیم آپارتاید اسرائیل به خروج فوری کامل و غیرمشروع از تمامی مناطق غزه و تصمیم بین الملی بازگشت امن مردم به مناطق و اماکن خود؛

5- اعمال تحریم فوری تسلیحاتی و تجاری همه کشورهای اسلامی علیه رژیم اسرائیل؛

6- حمایت از قرار موقت الزام آور دیوان بین الملی دادگستری و فراهم ساختن زمینه محاکمه و مجازات تمامی عاملان و آمران جنایات اسرائیل؛ برای تضمین صلح و امنیت در منطقه و جهان اسلام باید رژیم سرکش و اشغالگر فلسطین را متوقف محاکمه و مجازات کرد.

جهان اسلام اکنون در وضعیت بسیار حساس و پیچیده ای قرار دارد؛ به نحوی که کشورهای اسلامی در تلاش برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار با طیفی از چالش ها از جمله بی ثباتی اقتصادی، ناآرامی های سیاسی، درگیری های منطقه ای، اشغال خارجی، حضور بیگانگان، و مداخله قدرت های فرامنطقه ای مواجه اند.
این چالش ها تاکنون به تشدید فقر، تضعیف انسجام اجتماعی و اختلال در روند تلاش های توسعه ای منجر شده است.

با این وجود، این چالش ها می تواند، موجد فرصت هایی قابل توجه برای پیشرفت و نوع آوری در جهان اسلام و شکوفایی تمدن اسلامی باشد.

میراث فرهنگی غنی، منابع طبیعی متنوع و جمعیت جوان و مستعد کشورهای اسلامی، زمینه های مساعدی را برای پیشبرد طرح های توسعه پایدار، بر اساس شاخص و ارزش های اسلامی فراهم ساخته است.

در این راستا جهان شاهد است که مردان و زنان جوان و با استعداد و تلاشگر ایران در مسیر توسعه علم و فناوری های بومی شگفتی های بزرگی آفریده اند. این ظرفیت سرشار در میان همه کشورهای اسلامی موجود است.

ما بر این باوریم که در راستای تحقق شعار این اجلاس یعنی تقویت اتحاد و همبستگی از طریق توسعه پایدار؛

اول- ملت های اسلامی با تمرکز و سرمایه گذاری در بخش نیروی انسانی فناوری و زیرساخت ها می توانند ظرفیت بزرگ خود را در جهت نیل به اهداف توسعه پایدار ملل مسلمان به کار گیرند.

دوم- جهت تعمیق سطح همکاری و تسری توسعه پایدار و همه جانبه می بایست شبکه همکاری های اقتصادی، فنی، توسعه ای، تجاری و مالی و پولی میان کشورهای اسلامی در بستر توافقات و سازوکارهای هدفمند و مشترک بیش از پیش تقویت شود.

سوم- ایجاد یک پلتفرم اختصاصی در چهارچوب سازمان همکاری اسلامی، جهت اشتراک گذاری دانش، تخصص و منابع مرتبط با توسعه پایدار، لازمه تحقق طرح های توسعه ای جهان اسلام است.

چهارم- ارتقای یکپارچگی اقتصادی و تجاری بین کشورهای عضو سازمان جهت دستیابی به اهداف توسعه پایدار بر مبنای ارزش های دینی یک ضرورت اساسی است.

پنجم- به کارگیری ابتکارات و نوع آوری های فناورانه و گسترش تحقیقات علمی به منظور پیشبرد دستور کار تحقیق اهداف توسعه پایدار در چهارچوب سازمان همکاری اسلامی نیازمند طراحی سازوکاری مناسب می باشد.

بی تردید، اهداف مهم توسعه پایدار در هر نقطه از جهان، بدون تضمین صلح و امنیت پایدار محقق نخواهد شد.همیاری و همکاری کشورها با شعار امنیت و توسعه پایدار برای همه، ضرورت و فوریت می یابد.

حمله تروریستی رژیم صهیونیستی به سفارت جمهوری اسلامی ایران در دمشق بار دیگر چهره واقعی رژیم تروریست اسرائیل را آشکار ساخت.
جمهوری اسلامی ایران با توصل به قاعده حقوقی دفاع مشروع و پس از ناامید شدن از نقش بازدارنده شورای امنیت سازمان ملل روز شنبه‌ دهم آوریل پاسخ نظامی حداقلی و محدودی به رژیم اسرائیل داد. البته ما با صدای بلند هشدار دادیم در صورت هرگونه ماجراجویی جدید رژیم اسرائیل علیه منافع ایران در داخل و خارج، واکنش بعدی ما علیه رژیم اسرائیل حداکثری، فوری و کاملاً پشیمان کننده خواهد بود.

توسل ایران در اعمال حق دفاع مشروع نشان دهنده رویکرد مسئولانه ما نسبت به صلح و امنیت منطقه و جهان می باشد.

ما امنیت جهان اسلام و امنیت منطقه را امنیت ایران می دانیم و دست دوستی خود را با دولت های منطقه و جهان اسلام به گرمی می فشاریم. رژیم اشغالگر اسرائیل ریشه نا امنی و دشمن مشترک همه ماست.

بار دیگر آمادگی کامل جمهوری اسلامی ایران را برای همکاری با دولت گامبیا و کلیه دولت های عضو سازمان همکاری اسلامی جهت ارتفاع کارآیی این سازمان در جهان در حال گزار کنونی با هدف تقویت و تضمین منافع مشترک و سیانت از کیان و استقلال سیاسی و اقتصادی همه کشورهای اسلامی اعلام می داریم.