منافق

به گزارش مجاهدت از گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس، سردار سرتیپ «اسماعیل احمدی‌مقدم» رئیس دانشگاه عالی دفاع ملی در مراسم بزرگداشت چهل و سومین سالگرد هفته دفاع مقدس و روز سرباز که در محل این دانشگاه برگزار شد با اشاره به آیاتی از سوره احزاب، اظهار داشت: گروهی از مؤمنان هستند که به مقام صدق می‌رسند و در مسیر جهاد هستند، جوهره آنان بیشتر مشخص می‌شود.

وی ضمن ارج نهادن به مقام شامخ شهدای دوران دفاع مقدس، با اشاره به اینکه رزمندگانی هم هستند که علیرغم حضور در ده‌ها عملیات توفیق شهادت نداشتند، به جایگاه رزمندگان در نزد خداوند متعال در جهان آخرت اشاره کرد و بیان داشت: میدان نبرد همچنان موجود است و این تلاش در صحنه‌های مختلف باید ادامه داشته باشد.

رئیس دانشگاه عالی دفاع ملی با اشاره به سوابق جنگ‌های دو سده اخیر که همواره ایران در آن‌ها مورد تهاجم قرار گرفته و بخشی از ایران عزیز از کشور جدا شده، بیان داشت: جنگ هشت ساله با عراق تنها جنگی است که هیچ قسمتی از ایران جدا نشد.

وی سپس در خصوص فشار‌ها و هجمه‌های روز‌های آغاز جنگ و از جمله فشار گروهک‌های مورد حمایت غرب و ترور شخصیت‌ها و مردم در ابتدای انقلاب، مطالبی را عنوان کرد و گفت: علی رغم خیانت‌هایی که برای تضعیف ارتش شده بود و سپاه هم در ابتدای تشکیل و شکل‌دهی خود قرار داشت، اما کشور به مسیر خود ادامه داد؛ این در حالی بود که صدام با بیان اینکه ما با یک گشت و گذار چند روزه ضمن سرنگونی جمهوری اسلامی، خوزستان را از ایران جدا می‌کنیم، به ایران حمله و جنگ را آغاز کرد؛ هرچند مدتی طول کشید، ولی در ابتدا توانستیم عراق را در میدان جنگ ضمن زمین‌گیر کرده و از پیشروی و دست یابی ارتش عراق به اهدافش جلوگیری کنیم.

سردار احمدی مقدم در ادامه بیان اینکه با انسجام داخلی و یکپارچگی نیرو‌های مسلح توانستیم همه سرزمین‌های خود را پس بگیریم، ادامه داد: عراق با وجود کمک ۷۵ میلیارد دلاری و سایر کمک‌های تسلیحاتی که در طول جنگ از کشور‌های عربی دریافت کرد، نتوانست در جبهه جنگ توفیق چندانی داشته باشد؛ ضمن اینکه عراق با گسترش جنگ از جبهه‌ها به شهر‌ها و توسعه جنگ به دریا و شروع جنگ نفتکش‌ها سعی کرد به هر نحو ممکن شرایط را برای ایران سخت‌تر کند.

وی اضافه کرد: در پایان جنگ، عراق نزدیک به ۶۰ لشکر آماده داشت؛ همانند امروز که تمام غرب در اوکراین علیه روسیه می‌جنگند، در طول دفاع مقدس نیز کشور‌های غربی و عربی با پشتیبانی همه‌جانبه از عراق، در حال جنگ با ایران بودند.

رئیس دانشگاه عالی دفاع ملی با به اشاره خیانت‌های زیاد عناصر منافق در طول جنگ و سال‌های بعد از آن و وضعیت فعلی آنان در صحنه جهانی و سرنوشت صدام، این مورد را عبرت‌آموز دانسته و اظهار داشت: در نهایت این خداوند متعال بود که نصرت برایمان به ارمغان آورد؛ البته باید از نقش سربازان جوان در جبهه‌های جنگ نیز تقدیر کرد؛ هر چند می‌دانم جوانان امروز ما کمتر از جوانان دوران دفاع مقدس نخواهند بود و اگر این جوانان هم آن روز‌ها بودند همان حماسه‌ها را می‌آفریدند.

حجت الاسلام محمد حسن دهقان رئیس عقیدتی سیاسی دانشگاه عالی دفاع ملی نیز در این مراسم با بیان خصوصیات جوان و پویایی آن و بر شماری اسامی و سن فرماندهان دوران دفاع مقدس که بیشتر آن‌ها بین ۲۱ تا ۲۸ سال داشته‌اند اظهار داشت: جوانان ما در آن دوران مسئولیت سختی را پذیرفتند؛ اکنون نیز مقام معظم رهبری در بیانات خود در خصوص گام دوم انقلاب بیش از ۴۰ بار به کلمه جوان برای توسعه و پیشرفت کشور اشاره کرده‌اند که این حاکی از اهمیت نقش جوانان در ساختن ایرانی آباد و آزاد است.

وی خطاب به سربازان حاضر در جلسه ادامه داد: جوان فردی است که می‌تواند این مسیر را با بصیرت و آگاهی طی کند؛ اکنون شما سربازان جوان این مرز بوم، سرمایه‌های عظیم این مملکت هستید، لذا قدر عمر و جوانی خود را بدانید و از فرصت سربازی برای تقویت خود در ابعاد عقیدتی و مذهبی، مهارت‌آموزی و سایر عرصه‌ها حداکثر استفاده را ببرید.

حجت الاسلام دهقان با اشاره به اینکه حضرت امام خمینی (ره) و شهید سپهبد قاسم سلیمانی هم خود را سرباز می‌دانستند، بیان داشت: ما همه خود را سرباز اسلام و ایران اسلامی می‌دانیم، زیرا به گفته حضرت علی (ع) نیرو‌های مسلح دژ محکم مردم هستند لذا به این سربازی افتخار می‌کنیم.

در پایان این مراسم هدایایی به تعدادی از خانواده‌های محترم شهدا، جانبازان و ایثارگران و سربازان وظیفه نمونه اهدا و از آنان قدردانی شد.

انتهای پیام/ 231

گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس – محمد ایمانی؛ منافق، در منطق قرآنی ذاتا متوهم است. در این میان، اگر حماقت، خیانت و وطن فروشی، و جاه طلبی و غرور را با هم ترکیب کنید، برون داد این ترکیب سمّی، می‌شود «سازمان منافقین».

منافقین یک بار در خرداد سال ۱۳۶۰ توهم زدند و به خیال خروج مسلحانه، در مقابل مردم و انقلاب نوپا ایستادند. سران سازمان، خیال می‌کردند ظرف دو سه ماه، کار را تمام می‌کنند و مردم را با ارعاب هم که شده، به تسلیم می‌کشانند.

اما برآیند جنایات آن‌ها در ترور رئیس جمهور رجایی، نخست وزیر باهنر، رئیس دستگاه قضایی، نمایندگان مجلس و وزرا، و ائمه جمعه محبوبی مانند شهیدان مدنی، دستغیب و اشرفی اصفهانی، و همچنین شهروندان عادی، جوشش بصیرت و انزجار در میان مردم بود.

توهم دوم، هنگامی بود که در بغداد (اردوگاه اشرف) پناه گرفتند و به استخدام استخبارات رژیم متجاوز صدام در آمدند؛ تا شاید همراه ارتش متجاوز، تهران را فتح کنند (؟!)

نوبت سوم، مرداد ۱۳۶۷ بود که خیال کردند جمهوری اسلامی در اثر ضعف، قطعنامه ۵۹۸ را برای آتش بس در جنگ را پذیرفته؛ و بنابراین تانک‌ها و نفربر‌ها را از مرز کرمانشاه وارد خاک ایران کردند.

مسعود رجوی، در نشست توجیهی فرماندهان، هدف عملیات را «تصرف ۴۸ ساعته تهران» عنوان کرده و گفته بود: «فقط یک ابرقدرت می‌تواند کشوری را ظرف این مدت تسخیر کند».

مدارک و نقشه‌های جامانده، مسیر حرکت خیالی را «چهار زبر- کرمانشاه- همدان- سه راهی بوئین‌زهرا- کرج و میدان آزادی» نشان می‌داد!

آن‌ها ۱۵ هزار منافق تروریست را گسیل کرده بودند؛ اما در تله خود ساخته‌ای گرفتار شدند که موجب هلاکت حدود ۲۰۰۰ نفر از نیرو‌ها و فرماندهان، و مجروحیت و اسارت دست کم هزار نفر دیگر شد. در برخی گزارش‌ها، آمار تلفات تا چهار هزار نفر هم ذکر شده است.

سعید شاهسوندی، از سران به اسارت درآمده سازمان در مرصاد که با تماس رجوی، از اروپا به عملیات فراخوانده شد، می‌گوید «رجوی توهم آزادی تهران را داشت و این موضوع از سوی صدام به رجوی دیکته شده بود.»

وی درباره این سؤال که چگونه جرأت ارتکاب این حماقت بزرگ را پیدا کردید، تصریح کرده بود «به ما گفته بودند همه در تهران با سازمان هستند و کار رژیم تمام است. من گول رجوی را خوردم»!

اما آخرین توهم سران فسیل سازمان، پاییز سال گذشته بود که در اثر تحمیق و تشجیع برخی سرویس‌های غربی، پروژه جنایت گسترده را برای منفعل کردن مردم و نظام به اجرا گذاشتند.

آن‌ها خیال می‌کردند کارفرمایان غربی، عاشق چشم و ابروی‌شان هستند. نمی‌خواستند ببینند که چگونه صدام را در عراق، عرفات را در فلسطین، و زلنسکی را در اوکراین قربانی کردند.

چند ماه زمان لازم بود که نشئگی حمایت سیا و موساد و دیگران از سرشان بپرد و خود را وسط مکافاتی تحقیرآمیز- این بار به دست سرویس‌های امنیتی اروپایی- پیدا کنند.

این از سرنوشت منافقین! اما نکبت‌بارتر، سرنوشت برخی منافقین داخلی است که قدم به قدم در پیمانکاری‌های رسانه‌ای و سیاسی (از آشوب‌سازی تا شانتاژ و تحریف) با مأموریت‌های سازمان، همراهی کردند.

این محافل پس از این حادثه تا چندین ساعت، کُپ کرده بودند و حتی برخی روزنامه‌های‌شان، نیز اصلا به ماجرای آلبانی و فرانسه نپرداختند!

منبع: فارس

انتهای پیام/ ۱۳۴