منافین

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «زهرا محمودی» خواهر شهید «محمد محمودی» و همسر جانباز دفاع مقدس درباره برادرش اظهار داشت: محمد متولد هفتم فروردین سال ۱۳۴۶ در مشهد بود، دو خواهر و یک برادر دیگر دارم، وقتی که به جبهه رفت کسی خبر نداشت، پدر و مادرم راضی به رفتنش نبودند، می‌گفتند سنت کم است و در شهر فعالیت کن. ۱۷ سال بیشتر نداشت که بی خبر به جبهه رفت، در واقع خودش راهش را انتخاب کرد، حرفش این بود که نباید هیچ وقت پشت رهبر را خالی کنیم. بعد از یک ماه خبر دادند محمد جانباز شده، پایش رفته بود روی مین و مدتی در بیمارستان تهران بستری بود.

وقتی به مشهد برگشت پدر و مادرم با وجود اینکه ابتدا راضی به رفتنش نبودند، اما چیزی نگفتند، خودش هم مدتی در بسیج فعالیت کرد تا اینکه در یکی از گشت‌های شهری، منافقین به او سو قصد کردند و او را به شهادت رساندند که پیکرش را در نزدیکی منزل رها کردند.

ما هرچه داریم از شهداست، واقعا آن‌ها زنده هستند، بعد از شهادت برادرم من در جوانی با رزمنده‌ای که جانباز بود ازدواج کردم و در این راه خدا خودش همیشه صبر داد و کمک کرد و این توصیه را به همه جوانان دارم که از شهدا غافل نشوند چرا که ما هرچه داریم از شهداست.

برادرم همیشه توصیه می‌کرد چادرت به هیچ وجه از سرت نیافتد. همیشه می‌گفت فقط پیرو خط ولی فقیه باشید. در قسمتی از وصیتنامه‌اش نوشته است:‌ «ای مردم چند روزی در این دنیا هستید زرق و برق دنیا شما را فریب ندهد، برای آخرت خود فکری بکنید، برخیزید و امام را تنها نگذارید خواهرم حفظ حجاب زینت توست از حجابت خوب نگهداری کن، در وقت نماز نگو کار دارم که نماز شما را از کار‌های بد و شیطانی دور می‌کند.»

انتهای پیام/ 141

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «زهرا محمود» خواهر شهید محمد محمودی و همسر جانباز دفاع مقدس در روایتی از برادرش اظهار داشت: محمد متولد هفتم فروردین سال ۱۳۴۶ در مشهد بود، دو خواهر و یک برادر دیگر دارم، وقتی که به جبهه رفت کسی خبر نداشت، پدر و مادرم راضی به رفتنش نبودند، می‌گفتند سنت کم است و در شهر فعالیت کن. ۱۷ سال بیشتر نداشت که بی خبر به جبهه رفت، در واقع خودش راهش را انتخاب کرد، حرفش این بود که نباید هیچ وقت پشت رهبر را خالی کنیم. بعد از یک ماه خبر دادند محمد جانباز شده، پایش رفته بود روی مین و مدتی در بیمارستان تهران بستری بود.

وقتی به مشهد برگشت پدر و مادرم با وجود اینکه ابتدا ناراضی به رفتنش بودند، اما چیزی نگفتند، خودش هم مدتی در بسیج فعالیت کرد تا اینکه در یکی از گشت‌های شهری منافقین به او سو قصد کردند و به شهادت رساندند که پیکرش را در نزدیکی منزل رها کردند.

ما هرچه داریم از شهداست، واقعا آن‌ها زنده هستند، بعد از شهادت برادرم من در جوانی با رزمنده‌ای که جانباز بود ازدواج کردم و در این راه خدا خودش همیشه صبر داد و کمک کرد و این توصیه را به همه جوانان دارم که از شهدا غافل نشوند چرا که ما هرچه داریم از شهداست.

همیشه توصیه می‌کرد چادرت به هیچ وجه از سرت نیفتد. همیشه می‌گفت فقط پیرو خط ولی فقیه باشید. در قسمتی از وصیتنامه‌اش نوشته است:‌ ای مردم چند روزی در این دنیا هستید زرق و برق دنیا شما را فریب ندهد، برای آخرت خود فکری بکنید، برخیزید و امام را تنها نگذارید خواهرم حفظ حجاب زینت توست از حجابت خوب نگهداری کن، در وقت نماز نگو کار دارم که نماز شما را از کار‌ها بد شیطانی دور می‌کند.

انتهای پیام/ ۱۴۱