مهرآسا پروینی نژاد

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، «مهرآسا پروینی‌نژاد» از شاعران حوزه دفاع مقدس و مقاومت استان آذربایجان شرقی، سروده خود درباره نماز جمعه را منتشر کرد که در ادامه می‌خوانید.

دوباره هفته به آخر رسیده
دوباره جمعه‌ی دیگر رسیده

دوباره جمعه روز بی‌قراری
هوای دلبر و چشم انتظاری

اگر در حسرت دیدار یاری
اگر چله نشین انتظاری

اگر دلبسته‌ی دلبسته هستی
اگر از طول غیبت خسته هستی

به یاد یار تجدید وضو کن
به میقات نماز جمعه رو کن

نماز جمعه یعنی شور وحدت
اساس محکم منشور وحدت

نماز جمعه یعنی سنگر عشق
عروج از جسم خاکی با پر عشق

نماز جمعه یعنی خود شکستن
دوباره با ولایت عهد بستن

نماز جمعه تفسیر سرشت است
کلید قفل درهای بهشت است

نماز جمعه اوج وحدت ماست
مدال افتخار نهضت ماست

نماز جمعه از ارکان دین است
برائت از تمام مشرکین است

نماز جمعه یعنی راز کردن
به معراج خدا پرواز کردن

نماز جمعه سوز بندگان است
وصیت نامه‌ی رزمندگان است

نماز جمعه یک شور حماسی است
مصلا خاکریز خودشناسی است

تجمع خانه‌ی اهل ولایت
تجلی‌گاه تجدید ارادت

مصلی جای مردان الهی است
هجوم صبح بر مجو سیاهی است

سلوک عارفان بی‌نقص و عیب است
مصلی وادی اسرار غیب است

مؤذن، ای سروش آسمانی
حماسی‌تر بخوان تا می‌توانی

بخوان تا همدم قدیس گردیم
در این باران رحمت خیس گردیم

مؤذن، مست فيض ساقی‌ام کن
می عرفان بده، اشراقی‌ام کن

مؤذن، صوت تو آب حیات است
صدایت روح‌بخش کائنات است

اذان ظهر جمعه، رنگ عشق است
مؤذن، این صلا آهنگ عشق است

اذان ظهر جمعه، جنس نور است
اذانی که پر از عطر ظهور است

مؤذن، قطره قطره آبمان کن
حسینی‌تر بخوان، سیرابمان کن

هلا یاران عاشق صف بگیرید
دل شوریده را بر کف بگیرید

هلا ای قطره خود دریای دل شو
به دریای الهی متصل شو

بگو الله اکبر، اقتدا کن
من زنگاری جان را طلا کن

در این لحظه که هنگام اذان است
زمین هم تکه‌ای از آسمان است

اگر دلبسته‌ی دلبسته هستی
اگر از طول غیبت خسته هستی

به یاد یار تجدید وضو کن
به میقات نماز جمعه رو کن

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، «مهرآسا پروینی‌نژاد» از شاعران انقلابی استان آذربایجان شرقی سروده خود درباره دفاع مقدس را با عنوان «مرز شقایق» منتشر کرد که آن را در ادامه می‌خوانید.

یک روز ایران نیز مثل کربلا شد

آیینه‌دار خنجر و خون و خدا شد

یک روز ما دلداده‌ پرواز گشتیم

با آتش و با آینه همراز گشتیم

یک روز ما از جسم خاکی پر گرفتیم

در خاکریز جبهه‌ها سنگر گرفتیم

رفتیم از خود تا خدا را نیز دیدیم

بیگانه از خود آشنا را نیز دیدیم

یک روز تا مرز شقایق پیش رفتیم

با ذکر نام فاطمه از خویش رفتیم

رفتیم از رود و به دریا‌ها رسیدیم

از بهت شب تا مرز فردا‌ها رسیدیم

آن روز فهمیدیم ما اهل بهشتیم

با خون وصیت‌نامه‌ خود را نوشتیم

قفل در ناب اجابت را گشودیم

دروازه‌های استجابت را گشودیم

افسوس از آن روز‌های رفته افسوس

افسوس از آن خاک‌های تفته افسوس

لب تشنه در آغوش دریا ماندگانیم

یاران ما رفتند و ما جاماندگانیم

انتهای پیام/