به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از سرویس دفاع و امنیت مشرق، اگرچه از سالها قبل و با افزایش قدرت راکتی و موشکی مقاومت در لبنان و فلسطین، مشخص شد تبلیغات و ادعاهای آمریکا و رژیم صهیونیستی در خصوص ویژگی‌ها و قابلیت‌های سامانه های پدافندی مستقر در فلسطین اشغالی، رنگ واقعیت ندارد، اما شب اول اردیبهشت ماه و در جریان یک درگیری بین پدافند هوایی ارتش سوریه و جنگنده‌های رژیم صهیونیستی، اتفاقی مهم رخ داد که علامت سوال بزرگی را در خصوص ویژگی‌های فعلی آنچه سپر دفاع موشکی رژیم اسراییل خوانده می شود، ایجاد کرده است.
در ابتدا لازم است اشاره ای مختصر به آنچه در روزهای اخیر رخ داده است، داشته باشیم.
بیشتر بخوانید:
۷ نکته مهم از جدیدترین رزمایش موشکی پیامبر اعظم(ص) / تمرین MRSI سپاه با نمایش ذوالفقار و دزفول هایپرسونیک +عکس
موشکهای بالستیک «شهاب ۳ و قدر» به خاطره‌ها می‌پیوندند/ اتفاقات مهمی که با ورود «حاج قاسم» به صنعت موشکی ایران رخ داد +عکس
رسیدن به «یاخونت» و «Meteor» ایرانی نزدیک و نزدیکتر شد/ نیروهای مسلح با «رم جت» بومی در آستانه دستیابی به تسلیحات هایپرسونیک+عکس
سامانه موشکی اس ۲۰۰ که توسط سازمان ناتو به عنوان سام ۵ نیز شناخته می‌شود یکی از سیستم‌های پدافند هوایی برد بلند ساخت شوروی سابق است که در دهه ۱۹۶۰ میلادی توسعه پیدا کرده و در همان زمان نیز به عنوان یک سلاح علیه بمب افکن‌های بزرگ آمریکایی تعریف شد و در مواردی نیز سر جنگی اتمی برای آن نصب می‌شد تا در صورت بروز جنگ به سمت دسته پروازی بمب افکن‌های آمریکایی شلیک و با انفجار در بین آنها باعث تخریب گسترده شود.
این موشک البته در جریان تهاجمات قبلی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی به آسمان و مرزهای سوریه، موفق به شکار یک فروند جنگنده اف ۱۶ اسراییلی در بهمن ماه سال ۹۶ شد که به نوعی برای این موشک در مقابل آن هدف، حرکتی بزرگ به حساب می‌آید و از آن زمان، خلبانان و فرماندهان اسراییلی ترس بسیاری را در زمان هر نوع تجاوز به سوریه تحمل می‌کنند.
موشک اس ۲۰۰ در حال شلیک
باقی مانده اف ۱۶ اسراییلی که توسط اس ۲۰۰ سوری در بهمن ماه ۹۶ سرنگون شد
این موشک البته در دو مورد دیگر نیز در جنگ سوریه خبر ساز بوده است. یک مورد آن مربوط به سرنگون کردن اشتباه یک فروند هواپیمای شناسایی ایلوشین ۲۰ روسی در سپتامبر ۲۰۱۸ میلادی در نزدیکی سواحل سوریه بود که با تحقیقات مشخص شد در جریان این حادثه جنگنده های اسراییلی از سمت دریای مدیترانه اقدام به حمله به سمت سوریه کردند و بنا به اعلام وزارت دفاع روسیه هواپیمای روس را به عنوان سپر خود استفاده کردند. موشک اس ۲۰۰ سوری نیز به دلیل سطح مقطع بالاتر این هواپیما روی آن قفل می کند.
مورد بعدی از خبر سازی موشک اس ۲۰۰ در سوریه نیز در ادامه گزارش مورد اشاره قرار می گیرد. در شب مورد نظر، سیستم دفاع هوایی سوریه در پاسخ به حمله هوایی صهیونیست‌ها به منطقه جولان چند موشک را به سمت جنگنده‌های اسراییلی شلیک می‌کنند که حداقل یکی از این موشک‌ها که اس ۲۰۰ بوده به پرواز خود ادامه داده و در نهایت در نزدیکی تاسیسات اتمی دیمونا منفجر می شود. اما این ماجرا از چه جهت قابل توجه است؟
دفاع موشکی اسراییل دچار قطع و وصلی !
یکی از نکات جالب در خصوص این ماجرا این است که مقامات صهیونیستی اعلام کرده اند برای رهگیری این پرتابه تلاش کردند، اما موفق نشدند و در عین حال هنوز هم در حال تحقیق هستند که دلیل عدم موفقیت در رهگیری این موشک را پیدا کنند. در این پروسه البته موشک معروف پاتریوت نیز به سمت سام ۵ سوری شلیک شده که برخی منابع از شلیک دو موشک و برخی نیز از شلیک یک موشک به سمت این هدف حکایت دارد که در هر صورت، در رهگیری ناکام بودند.
نکته جالب و خبر ساز دیگر اس ۲۰۰ در سوریه اینجاست که در بهار سال ۲۰۱۷ سناریویی شبیه به مورد اخیر رخ داده بود و در جریان آن، باز هم یکی از موشک های سام ۵ ارتش سوریه از مرز عبور کرده و وارد حریم سرزمین های اشغالی شده بود که در آن مورد، این موشک توسط سامانه پدافندی آرو رهگیری و سرنگون شد. این که چگونه در آن مورد این سامانه موفق بوده و حالا با وجود داشتن تجربه قبلی از رهگیری این موشک عاجز مانده اند خود یکی از نکات مهم در رخداد اخیر است.
سامانه آرو در حال شلیک
بررسی ها نشان می دهد موشک مورد نظر سوری‌ها در درگیری اخیر، از منطقه‌ای به اسم الضمیر در نزدیکی شهر دمشق شلیک شده و مشخصا رادارهای پیش اخطار صهیونیست‌ها نیز به دلیل فاصله کم منطقه مرزی این پرتابه را رصد کرده بودند. در هر صورت این موشک با عبور از لایه های پدافندی در نزدیکی یکی از حساس‌ترین مناطق در سرزمین های اشغالی منفجر شد.
باقی مانده موشک اس ۲۰۰ سوری که در سرزمین های اشغالی سقوط کرده است
پدافند صهیونیست‌ها در برابر ایران چه خواهد کرد؟
اما مسئله و نکته مهم‌تر در خصوص حادثه چند شب قبل در سرزمین‌های اشغالی که به ذهن هر مخاطبی خطور می‌کند این مسئله است که با این وضعیت آیا سامانه‌های پدافندی رژیم صهیونیستی در مقابل موشکهای ایرانی شانسی دارند یا خیر ؟ باید توجه داشت موشک سام ۵ که موفق به عبور تقریبا بیش از نیمی از عرض سرزمین های اشغالی شد طولی در حدود ۱۱ متر دارد و از یک بدنه فلزی ساخته شده و از زمان شلیک تا زمان برخورد به هدف نیز این بدنه به صورت کامل در حال حرکت است. همچنین سرعت نهایی این موشک نیز در حدود ۴ برابر سرعت صوت است.
اما زمانی که ما نگاهی به نسل جدید موشک های بالستیک ایرانی بیاندازیم – چه سری قیام به عنوان جایگزین موشکهای شهاب تا سجیل، خرمشهر و عماد و خانواده فاتح ، ذوالفقار ، دزفول و حاج قاسم – با موشک‌هایی طرف هستیم که اولا تمام آنها دارای سر جنگی جدا شونده از بدنه هستند که این مسئله شناسایی کلاهک را برای طرف مقابل بسیار مشکل تر می‌کند.
مسئله بعدی استفاده از مواد کامپوزیت و غیرفلزی در بدنه موشکهای ایرانی است که بر خلاف مواد فلزی باز هم بحث شناسایی و رهگیری راداری را سخت‌تر می‌کنند. در حال حاضر اسراییلی ها اعلام کرده‌اند که مقاومت لبنان به موشکهای سری فاتح ۱۱۰ مجهز شده که کار را برای دفاع موشکی این رژیم بسیار سخت می‌کند. از طرفی صهیونیست‌ها با نسل جدید موشکهای تاکتیکی ایران مثل سری حاج قاسم طرف هستند که از نظر اندازه و قدرت حمل و نقل در حد سری فاتح بوده اما از خاک ایران به صورت مستقیم توان هدف قرار دادند سرزمین‌های اشغالی را نیز دارند.
دو تصویر از سر جنگی جدا شونده موشکهای دزفول یا ذوالفقار در رزمایش پیامبر اعظم (ص) ۱۵- به رد حرارتی ایجاد شده در پشت سر جنگی دقت کنید
مسئله بعدی سرعت ورود به جو از طرف سرهای جنگی موشک های ایرانی است که بسته به مدل، از حدود ۳ برابر سرعت صوت آغاز شده و به بیش از ۵ ماخ می رسد و اصولا در رده سلاح‌های هایپرسونیک قرار می گیرند. تقریبا تمامی سیستم های دفاع موشکی شناخته شده حال حاضر جهان برای مقابله با موشک هایی با سرعت زیر ۵ ماخ توسعه پیدا کرده اند و در صورتی که سرعت موشکی از ۵ برابر سرعت صوت در مرحله نهایی بالاتر برود مشخصا شانسی برای رهگیری وجود ندارد.
رژیم صهیونیستی در سالهای اخیر آزمایش های متعدد و سرمایه گذاری فراوانی را برای ارتقاء سیستم دفاع موشکی خود انجام داده و در بسیاری از موارد نیز خبر از موفق بودن این آزمایش ها داده است ولی در این رخدادهای واقعی و تهدیدات عملی مثل موضوع چند روز قبل، به طور مشخص غافلگیر شده و موشکی که اصولا برای عملکردی دیگر و با فناوری نزدیک به ۷۰ سال پیش طراحی شده از لایه های پدافندی این رژیم عبور کرده است.
حالا می توان راحت تر استدلال کرد، لایه های متنوع دفاعی در سرزمین های اشغالی که مقابل موشکی با آن ابعاد ، سرعت پایین تر از موشکهای ایرانی و بدنه فلزی، چنین عاجز و فلج بوده، چگونه مقابل موشک های متنوع و متعدد ایرانی یا نیروهای مقاومت با سرجنگی جدا شونده، قابلیت حملات ضد رادار و در مدل های جدید با سرعت بیش از ۵ برابر سرعت صوت، چه خواهند کرد؟ مسئله ای که اکنون، پاسخ و درک آن چندان سخت نخواهد بود.
