موشک بالستیک

سرویس جهان مشرق _ تقریبا از شب سوم نوامبر سال گذشته میلادی (اواسط آبان ۹۹ شمسی) و در شب انتخابات ریاست جمهوری امریکا بود که اخباری از وقوع درگیری‌های سنگین میان ارتش اتیوپی و نیروهای جنبش آزادیبخش تیگرای در شمال این کشور منتشر شد.

اخبار این درگیری در آن هنگام تحت تاثیر جو رسانه ای غالب انتخابات ریاست جمهوری امریکا چندان تحت پوشش قرار نگرفت، اما گزارش های میدانی و تصاویری که هر از گاهی از این منطقه منتشر میشود حاکی از حجم بالای درگیریها میان دو طرف است.

به طور کلی از زمان پایان جنگ جهانی دوم و استقلال کشور اتیوپی از استعمارگران ایتالیایی، استان های شمالی این کشور دچار تنش و فعالیت جنبش‌های استقلال طلبانه بودند.

کشور اریتره در دوران پیش از اشغال توسط ایتالیا، کشوری مستقل از خاک اتیوپی بود و پس از پایان جنگ جهانی دوم نیز بر این موضوع تاکید میکرد اما در دهه ۵۰ میلادی مجمع عمومی سازمان ملل متحد، اریتره را به عنوان استانی از کشور اتیوپی و نه یک کشور مستقل به رسمیت شناختند.

از همین زمان جنبش های آزادیبخش در اریتره و برخی استان های دیگر نظیر تیگرای تشکیل شده و به مبارزه با دولت اتیوپی پرداختند. در سال ۱۹۷۴ نظامیان اتیوپی طی کودتایی نظام پادشاهی این کشور را سرنگون کرده و دولت کمونیستی در این کشور برپا شد. این امر موجب شد تا شوروی سابق تا پایان دهه ۸۰ میلادی به حمایت از این کشور بپردازد و پیروزی نظامی برای جدایی طلبان شمالی دشوار شود.

اما سیاست های اصلاحی گورباچف در سالهای پایانی عمر اتحاد جماهیر شوروی و کاهش حمایت از متحدین خارجی و ورود کشورهایی نظیر چین و امریکا در حمایت از جدایی طلبان اتیوپی موجب شد تا در پایان جنگ بزرگ میان اتیوپی و اریتره در سال ۱۹۹۱ که منجر به کشته شدن ده ها هزار نفر از نیروهای دو طرف شد، سرانجام کشور اریتره به شکل رسمی استقلال خود را به دست آورده و ارتباط اتیوپی با ساحل دریای سرخ و آبهای آزاد نیز قطع شود.

از آن زمان تا کنون نیروهای جدایی طلب استان تیگرای نیز همچنان بر حق استقلال خود از اتیوپی پافشاری میکنند و ۳ دهه پس از جنگ ویرانگر با اریتره، هم اکنون کشور اتیوپی با شعله ور شدن مجدد میدان نبرد در شمال این کشور پس از ۳۰ سال در خطر جدایی یک استان دیگر این کشور نیز قرار گرفته است.

دامنه درگیری‌ها تا سودان و اریتره نیز گسترش یافته است و در حال حاضر میان نیروهای دو طرف درگیری‌های شدیدی جریان دارد و گزارش‌ها حاکی از کاربرد توپخانه توسط دو طرف و هواپیماهای بی‌سرنشین مسلح چینی توسط دولت مرکزی اتیوپی است.

اما از نخستین روزهای درگیری میان شبه نظامیان تیگرای و ارتش اتیوپی، اخبار عجیبی از شلیک راکت های برد بلند و موشک های بالستیک تاکتیکی مدرن توسط شبه نظامیان تیگرای به عمق خاک اتیوپی تا فاصله ۲۰۰ کیلومتر منتشر میشد.

بیشتر این حملات به فرودگاه ها و پایگاه‌های هوایی اتیوپی به ویژه پایگاه Bahir Dar انجام میشد که محل پرواز جنگنده‌های پشتیبانی نزدیک این کشور در نبرد با شورشیان تیگرای محسوب میشد.

ماه گذشته میلادی با انتشار تصاویری از مناطق تحت کنترل Tigray مشخص شد که این حملات دوربرد و دقیق توسط پرتابگرهای راکت چندگانه و موشک‌های بالستیک تاکتیکی ساخت چین انجام میشود.

به طور دقیق مشخص نیست که شبه نظامیان تیگرای چگونه به سلاح‌های سنگین و دقیق زن نظیر راکت اندازهای چندگانه A۲۰۰ و موشک بالستیک تاکتیکی DF۱۲ ساخت چین دست پیدا کرده‌اند اما محتمل ترین فرض در این میان انتقال این سلاح‌ها از کشور اریتره به منطقه تیگرای خواهد بود.

اما تصاویر ماهواره‌ای که به تازگی توسط ماهواره تجاری Planet از پایگاه هوایی باهیردار در مرکز اتیوپی منتشر شده نشان میدهد که شورشیان تیگرای دست به یک عملیات حیرت انگیز و موفق علیه نیروی هوایی اتیوپی زده‌اند.

مقایسه تصاویر ماهواره ای که قبل و پس از این حادثه گرفته شده است نشان میدهد شبه نظامیان تیگرای با استفاده از یک تیر موشک بالستیک تاکتیکی DF-۱۲ یا M۲۰ ساخت چین موفق شده اند محل قرارگیری جنگنده‌های میگ۲۳ ارتش اتیوپی را بر روی رمپ پروازی این پایگاه هوایی هدف قرار داده و احتمالا ۶ فروند جنگنده ارتش این کشور را نابود کنند.

موشک بالستیک DF-۱۲ ساخت چین یک موشک تاکتیکی کوتاه برد و دقیق زن بوده که بردی حدود ۴۰۰ کیلومتر در نسخه طراحی شده برای ارتش خلق چین و ۲۸۰ کیلومتر در نسخه صادراتی برخوردار است و دایره خطایی کمتر از ۳۰ متر دارد.

به نظر میرسد عملیات فوق یکی از موفقترین تجارب استفاده از سلاح‌های توپخانه‌ای و موشکی ساخت چین در سالهای اخیر بوده است.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از سرویس دفاع و امنیت مشرق، در روزهای اخیر و با نزدیک شدن به زمان خروج ترامپ از کاخ سفید که نشانه ای از شکست راهبرد فشار حداکثری چه در عرصه های اقتصادی و چه در جبهه های نظامی علیه جمهوری اسلامی ایران است، شاهد برخی اظهار نظرها و تحرکات عملیات روانی از طرف دولت و ارتش آمریکا به کمک رسانه ها و شبکه های اجتماعی، علیه کشورمان هستیم که البته بحثی جدید نیست و دهه ها سابقه دارد. این دور عملیات روانی، از اوایل هفته اخیر وارد فاز جدیدی شده و بر این اساس، نیروی دریایی آمریکا اعلام کرده یک فروند زیردریایی اتمی از کلاس اوهایو با حمل دهها موشک کروز را به خلیج فارس فرستاده تا در کنار دو رزم نام کلاس تیکاندروگا به منطقه وارد شود.

قبل از پرداختن به حضور این میهمان های ناخوانده جدید در منطقه و چرایی رسانه ای شدن آن در این زمان بهتر است نگاهی به کارنامه اخیر آمریکا در زمینه ارسال تجهیزات و جنگ افزارهای مختلف به منطقه و حوالی مرزهای کشورمان داشته باشیم.

بیشتر بخوانید:

امارات برای اشغال جزایر ایرانی دست به دامن ارتش آمریکا شد/ تزریق روحیه به نظامیان عرب با شناور مستأصل آمریکایی! +عکس

ناو ۱.۵ میلیارد دلاری ارتش آمریکا در آتش سوخت/ شناور استراتژیک ایالات متحده قربانی سوء مدیریت و کمبود امکانات آتش‌نشانی+ عکس و فیلم

تذکر مهم موشکی سپاه به آمریکا با حمله به رادار «AN/TPY-۲» / چشم و گوش پدافندی ایالات متحده در تیررس نسل جدید خانواده فاتح +عکس

تابستان گرم مجازی برای ایران به وسیله بمب افکن ۷۰ ساله !

تقریبا بهار سال گذشته بود که ارتش آمریکا کرد تعدادی از بمب افکن های بی ۵۲ و یک ناو گروه رزمی هواپیمابر را به منطقه خلیج فارس اعزام می کند و هدف از این کار، مقابله با تهدیدات ایران است. بعد از اعلام این خبر مرسوم، به ناگهان یک طوفان رسانه ای در شبکه های اجتماعی و رسانه های خصوصا فارسی زبان خارجی آغاز شد که تقریبا تا اواخر تابستان سال گذشته نیز ادامه داشت و در نهایت نیز همچون سنوات و دفعات قبل، بدون وقوع رفتار خاصی به پایان رسید. رسانه های منطقه ای و بعضا داخلی به گونه ای این خبر را اعلام می کردند که گویی، این اولین بار است که بمب افکن های آمریکایی در اطراف ایران مستقر شده اند و قرار است اتفاقات خاصی بیفتد.

بمب افکن بی ۵۲ آمریکا در قطر

بمب افکن های بی ۵۲ که از اوایل دهه ۱۹۵۰ میلادی وارد خدمت ارتش آمریکا شده اند به صورت مرتب در سالهای اخیر برای مدت های مختلفی در پایگاه های نزدیک ایران چه در قطر چه در دیگوگارسیا مستقر می شدند و از آن زمان به این طرف نیز همچنان این پروسه چندین بار تکرار شده است. حضور ناوهای هواپیمابر آمریکا نیز در منطقه خلیج فارس یا شمال اقیانوس هند تقریبا یک امر روتین و همیشگی است که حتی از قبل از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در جریان بوده و صرفا در موارد مختلف ممکن است بیش از یک ناوهواپیمابر به منطقه آمده یا مدت زمان حضور آنها کم و زیاد شود.

از این بحث تکراری نیز باید گذر کنیم که اصولا ورود یک ناو هواپیمابر به منطقه خلیج فارس برای فرماندهان و نظامیان ایرانی، حتی با فرض محال بروز درگیری، کار را راحت تر کرده و شناور مورد نظر در تیرس حجم بسیار بیشتری از تسلیحات ایرانی قرار خواهد داشت. رفتن این شناورها نیز ضمن سخت تر کردن هر نوع عملیات هوایی، کشورهایی که نقش گاو شیرده را برای آمریکا ایفا می کردند، در مقابل قدرت کشورمان تنها خواهد گذاشت که این هم با سیاست های ایالات متحده برای پول گرفتن از این کشورها همخوانی ندارد و این رودخانه جاری باج دادن را خشک می کند.

قبل از پرداختن به چرایی اینکه اصولا حرکت آغاز شده از طرف آمریکا، یک شانتاژ رسانه ای بیش نیست بهتر است در ابتدا کمی با این شناور جدید زیرسطحی آشنا شویم. زیردریایی یو اس اس جورجیا از کلاس اوهایو با شماره بدنه SSGN-۷۲۹ یک زیردریایی مجهز به پیشران اتمی ( نه موشک اتمی) و مجهز به موشک های کروز سری تاماهاوک است. شاید برای برخی از علاقمندان به این حوزه این سوال پیش بیاید که کلاس اوهایو به عنوان یک زیردریایی حامل موشک های قاره پیمای اتمی ساخته شده و ماجرای حمل موشک های کروز چیست؟

زیردریایی هسته ای یو اس اس جورجیا در حال عبور از تنگه هرمز

در پاسخ به این سوال باید گفت که بعد از تمام شدن جنگ سرد و از بین رفتن تهدید شوروی سابق ، در سال ۱۹۹۴ آمریکا برآورد جدیدی از نیازهای مربوط به بازدارندگی هسته ای خود داشت و بر آن اساس به این نتیجه رسید که ۱۸ فروند زیردریایی موجود در این کلاس ۱۴ فروند از آنها برای بحث انجام گشت های بازدارندگی اتمی کافی است. ذکر این نکته نیز مهم است که برنامه اصلی آمریکا برای این کلاس تولید ۲۴ فروند از آنها بود که اصولا به دلیل اتمام جنگ سرد ۶ زیردریایی آخر نیز هرگز ساخته نشد. در کنار بحث حمل موشک های کروز این زیردریایی ها توان حمل بیش از ۶۰ نفر نیروی ویژه برای انجام عملیات را نیز دارند.

با این تصمیم گیری فرماندهان آمریکایی به این فکر افتادند که با قراردادن مخزن های موشک های کروز سری تاماهاوک در داخل سیلوهای موشک بالستیک ترایدنت، این شناورها را بدل به یک حامل موشک کروز کنند. چهار فروند زیردریایی اول این کلاس به نام های اوهایو ، میشیگان ، فلوریدا و جورجیا به این منظور انتخاب شده و بین سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸ میلادی به گونه حامل موشک کروز بدل شدند.

 زیردریایی یو اس اس جورجیا به صورت رسمی در ۱۱ فوریه ۱۹۸۴ میلادی وارد خدمت نیروی دریایی آمریکا شده و توسط شرکت General Dynamics Electric Boat از زیرمجموعه های شرکت جنرال دینامیکز ساخته شده است که وزنی در حدود نوزده هزار تن داشته و طول آن نیز ۱۷۰ متر است. این زیردریایی از یک راکتور هسته ای و دو موتور کمکی نیرو گرفته و می تواند به عمق بیش از ۲۵۰ متری دریا برود. این زیردریایی می تواند ۱۵۴ تیر موشک تاماهاوک را در پرتابگرهای عمودی خود حمل کند و سلاح دیگر آن نیز ۴ پرتابگر اژدر ۵۳۳ میلی متری است. مقر اصلی حضور این شناور نیز پایگاه دریایی کینگ بی در ایالت جورجیای آمریکا است.

زیردریایی یو اس اس جورجیا در روز ورود به خدمت – ۱۱ فوریه ۱۹۸۴ میلادی

چرا حرکت آمریکا یک نمایش تبلیغاتی است ؟

اولا باید گفت که مسئله حضور زیردریایی های هسته ای آمریکا در منطقه خلیج فارس مسئله تازه ای نیست و سابقه تقریبا طولانی و البته پر حاشیه دارد. دو مورد قابل توجه آن در ادامه خواهد آمد. در ۸ ژانویه ۲۰۰۷ میلادی زیردریایی اتمی تهاجمی USS Newport News از کلاس لس آنجلس با یک نفت کش ژاپنی به اسم Mogamigawa در جنوب تنگه هرمز برخورد کرد. مقامات آمریکایی اعلام کردند که به دلیل عبور شناور ژاپنی از بالای سر زیردریایی آمریکایی، پدیده اثر ونتوری رخ داده که نوعی مکش ایجاد کرده و باعث شده است که زیردریایی آمریکایی به سمت بالا کشیده شده و به شناور ژاپنی برخورد کند. افسر فرمانده این زیردریایی پس از این حادثه برکنار شد. این زیردریایی پس از تعمیرات به خدمت بازگشت و البته نیروی دریایی آمریکا مبلغ نامشخصی را نیز به شرکت صاحب شناور ژاپنی به دلیل آسیب پرداخت کرد.

در ۲۰ مارس ۲۰۰۹ میلادی نیز زیردریایی اتمی تهاجمی USS Hartford و شناور USS New Orleans با یک دیگر در تنگه هرمز برخورد کردند. این برخورد آسیب شدیدی به برجک زیردریایی آمریکایی وارد کرد و بر اساس تحقیقات به عمل آمده در زمان برخورد، زیردریایی مذکور ۸۵ درجه چرخیده است. ۱۵ نفر از خدمه این زیردریایی مجروح شدند اما کسی از خدمه دو شناور کشته نشد.

زیردریایی USS Hartford بعد از برخورد در بحرین

بر اساس تحقیقات به عمل آمده توسط نیروی دریایی آمریکا کل این حادثه به دلیل قصور خدمه زیردریایی بوده و فرماندهان این شناور فاقد طرح صحیح برای عبور از منطقه تنگه هرمز بودند، افسر فرمانده در زمان عبور از تنگه در محل پست خود حضور نداشته و مسیریاب زیردریایی نیز در آن زمان در حال گوش دادن به موسیقی بوده است. بر اساس آمار رسمی ۱۲۰ میلیون دلار صرف بازسازی این زیردریایی شد و در سال ۲۰۱۱ میلادی به خدمت بازگشت. شناور USS New Orleans نیز با صرف هزینه ۲ میلیون و سیصد هزار دلار در بحرین تعمیر شده و به خدمت بازگشت. افسر فرمانده زیردریایی مذکور نیز پس از این حادثه از خدمت برکنار شد.

در خصوص زیردریایی اتمی جورجیا نیز باید گفت که اولا این نخستین حضور زیردریایی های کلاس اوهایو در منطقه نبوده و منابع غربی اعلام کرده اند که ۸ سال پیش و قبل از آن نیز شناورهای این کلاس سابقه حضور در این منطقه را داشته اند. اما نکته جالب دیگر توسط تصاویر ماهواره ای افشاء می شود و آن هم جایی که بر اساس تصاویر تهیه شده از منطقه خلیج فارس، مربوط به ماه اکتبر (اوایل مهر تا اوایل آبان) سال جاری است که حضور یک زیردریایی بزرگ را در منطقه خلیج فارس نشان می دهد. برآورد ها در بحث اندازه گیری مشخص می کند که زیردریایی مشخص شده در این تصویر از کلاس اوهایو بوده و به احتمال فراوان همین شناور یو اس اس جورجیا است که از اوایل مهرماه در حوالی ایران به سر می برد.

تصویر ماهواره ای از حضور یک زیردریایی در ماه اکتبر در خلیج فارس

تفاوت این روزها و آن روزها در ماه اکتبر و عدم اعلام رسمی و مانور رسانه ای بر روی این خبر، چه بسا آن باشد که در آن زمان هنوز انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برگزار نشده بود و تاجر نیویورکی خود را برای ۴ سال دیگر ساکن کاخ سفید می دانست اما حالا دنبال آخرین عرض اندام ها برای تحقق آرزوی تماس مسئولا ایرانی با کاخ سفید است. مشخص است از ماجرای سال گذشته بی ۵۲ و ناو هواپیمابر تا پروپاگاندای زیردریایی یو اس اس جورجیا در روزهای اخیر، آمریکا نه به دنبال یک آزایش نظامی متفاوت یا حرکت خاص نیست و صرفا به دنبال دور کردن اذهان از مسائل فعلی داخلی کشور خود است و گرنه هر کس با اندک اطلاعی از مسائل نظامی می داند که بزرگترین نقطه ضعف یک زیردریایی، شکسته شدن اصل غافلگیری و پنهانکاری تحرکات آن است .