پلیس مونیخ نسبت به تهدید اخیر گروه تروریستی داعش مرتبط با بازی امشب بایرن مونیخ و دورتموند واکنش نشان داد.
به گزارش مجاهدت از مشرق، در آستانه دِرکلاسیکر برگشت بوندسلیگا که رقابت سنتی بایرن مونیخ و بوروسیا دورتموند است و قرار است دو تیم در چارچوب هفته بیستوهفتم همین رقابتها از ساعت 21 امشب (شنبه – به وقت تهران) در ورزشگاه آلیانتس آرهنا به مصاف هم بروند، «صرح الخلافه» رسانه وابسته به گروه تروریستی داعش تصویری تهدیدآمیز منتشر کرد که در آن مردم اطراف ورزشگاه آلیانتس آرهنا واقع در شهر مونیخ در پایان مسابقه را به نوعی هدف قرار داده است.
سخنگوی پلیس مونیخ در واکنش به این موضوع در گفتوگو با پایگاه خبری «تی آنلاین» آلمان، با اشاره به اینکه از انتشار این تصاویر مطلع بودهاند، گفت: مقامات به شدت وضعیت و این پستها که در شبکههای اجتماعی منتشرشده را ارزیابی کردهاند. در حال حاضر هیچ نشانهای از وضعیت خطر حاد وجود ندارد. با این وجود، حضور پلیس در بازی عصر امروز پررنگتر خواهد بود. قرار بود حدود 100 نیروی ویژه پلیس به طور منظم در محل حضور داشته باشند، اما اکنون با اضافه شدن تعداد دیگری افسر ویژه، امنیت این بازی تقویت خواهد شد.
باشگاه بایرن مونیخ هم اعلام کرده که این باشگاه در ارتباط و هماهنگی نزدیک با پلیس مونیخ است که مسئول تأمین امنیت بازی امشب تیمهای بایرن و دورتموند است.
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
پلیس آلمان طی عملیاتی در هفت ایالت این کشور، به فعالان محیط زیستی حمله و داراییها و حسابهای بانکی برخی از این فعالان را مسدود کرد.
به گزارش مجاهدت از مشرق، دادستانهای آلمان اعلام کردند که نیروهای پلیس امروز (چهارشنبه) به ۱۵ منطقه در هفت ایالت این کشور حمله کرده و در جریان تحقیق در خصوص تأمین مالی اعتراضات گروه فعالان اقلیمی و آب و هوایی «نسل آخر»، داراییهای افرادی را ضبط کردند.
خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش کرده است که دادستانهای مونیخ گفتهاند که در حال تحقیق در خصوص هفت فرد در بازه سنی ۲۲ تا ۳۸ سال هستند که مظنون به تشکیل یا حمایت از یک سازمان جنایی هستند.
دادستانی مونیخ اعلام کرده است که آنها به دنبال شکایات جنایی متعددی که از اواسط سال ۲۰۲۲ دریافت کردند، این تحقیق را آغاز کردند.
فعالان گروه نسل آخر، بارها جادههای سراسر آلمان را در تلاش برای تحت فشار قرار دادن دولت برای اتخاذ اقدامات شدیدتر در برابر تغییرات آب و هوایی مسدود کردهاند.
بر اساس این گزارش، در هفتههای اخیر، فعالان ممحیط زیستی تقریباً هر روز با نشستن در بزرگراهها و خیابانهای شلوغ، ایجاد ترافیک کردند و سعی میکردند خود را به کف آسفالت بچسبانند. در سال گذشته نیز، این فعالان، همچنین آثار هنری و نمایشگاههای مختلفی را هدف قرار دادند.
تاکتیک این گروه از فعالان اقلیمی انتقادات تندی را به همراه داشته است به طوریکه، روز دوشنبه هفته جاری، «اولاف شولتز» صدراعظم آلمان گفت که فکر میکند، «کاملاً احمقانه است که به نوعی خود را به یک نقاشی یا در خیابان بچسبانید».
دادستانهای آلمان میگویند افراد تحت بازجویی متهم به سازماندهی و ترویج کمپینی برای «تأمین مالی جرایم جنایی بیشتر» توسط این گروه و جمعآوری حداقل ۱.۴ میلیون یورو (۱.۵ میلیون دلار) هستند.
بر اساس این گزارش، دو نفر از آنها همچنین مظنون به تلاش برای خرابکاری در خط لوله نفتی هستند که شهر «اینگولشتات» باواریا را به بندر «تریست» ایتالیا متصل میکند.
جستوجوهای روز چهارشنبه همراه با دستور توقیف دو حساب بانکی و سایر داراییها، با هدف به دست آوردن شواهدی درباره ساختار عضویت در گروه نسل آخر و تأمین مالی آن انجام شد که البته کسی دستگیر نشد.
علیرغم آنکه گروه نسل آخر اعتراف کرده است که اعتراضات این گروه تحریکآمیز است اما تأکید دارد که با ایجاد اصطکاک در جامعه، مسئولان را ترغیب میکند تا موضوع تغییرات اقلیمی را در اولویت قرار دهند و در اینباره بحث کنند.
منبع: فارس
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
نشریه آلمانی مدعی شد که پس از شکست بایرن مونیخ مقابل منچسترسیتی، بین ۲ بازیکن این تیم درگیری شدیدی شکل گرفت.
به گزارش مجاهدت از مشرق، شب گذشته پس از شکست تحقیرآمیز ۳ بر صفر بایرن مونیخ مقابل منچسترسیتی، میان ۲ بازیکن باواریایی درگیری عجیبی شکل گرفت.
بیلد آلمان گزارش داد که میان مانه و سانه درگیری شدیدی ایجاد شد. مانه از طرز صحبت کردن سانه در زمین شکایت داشت و همین باعث شد تا در رختکن این بازیکن با سیلی به صورت سانه بزند.
نشریه آلمانی نوشت: دیگر بازیکنان بایرن مونیخ، مانه و سانه را از هم جدا کردند و شرایط کمی آرام تر شد. با این حال، مانه از رختکن بایرن مونیخ اخراج شد. گفته شده جای سیلی مانه روی صورت سانه تا دقایقی دیده می شد.
بایرن مونیخ هنوز واکنشی نسبت به این اتفاق نشان نداده است.
منبع: فارس
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
طبق ویدئوهای منتشر شده در شبکه های اجتماعی، صدها نفر به خیابانهای شهر اصلی بایرن آمدند، تا از حامیان جنگ بخواهند که ارسال تسلیحات به اوکراین را متوقف و مذاکرات صلح را آغاز کنند.
دریافت 5 MB
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
جوان ساده لوح را از طریق فضای مجازی باد میکنند که مثلاً در حال تغییر تاریخ هستی ولی خود در منتهی الیه نیمکره غربی از تصاویر و فیلمهای آنان دلار، اقامت آمریکا و گردش در اروپا را به دست می آورند.
به گزارش مجاهدت از مشرق، اپوزوسیون ایرانی تقلّا دارد که از پیادهروی بروکسل تا سِن برلیناله، با هرکس روبرو میشوند، به او اثبات کند که در ایران انقلاب شده است!
اسماعیلیون روز ۱۶ مهر ۱۴۰۱نوشت: «این یک انقلاب است و دنیای غرب باید به آن تن دهد.»مصی علینژاد روز ۸ آبان گفت: «اکنون زمان آن رسیده که جامعه جهانی انقلاب مردم ایران را به رسمیت بشناسد.»گلشیفته فراهانی بهمن ۱۴۰۱ گفت: «جمهوری اسلامی سقوط خواهد کرد، ما فقط نیاز داریم که همه شما [اروپاییها] به آن اذعان کنید! آن را انقلاب بنامید».
دو نکته وجود دارد: اول؛ اهمیت تایید غرب برای اپوزیسیون. دوم؛ انقلاب نمایی برای غرب. دلیل آن نیز شان پایین سران اپوزیسیون و عدم اقبال مردم به موضوعات اپوزیسیون خارج نشین است. اولویت برای مردم اقتصاد است نه مسائلی مانند هشتگ #حجاب_بی_حجاب.
ایران علیرغم آنکه دشمنان بزرگی دارد، اپوزیسیون بسیار مضحکی هم دارد. علینژاد خبرنگار اصلاح طلبان در مجلس ششم بود که اکنون با تجارت کلیپهای جوانرود و نازی آباد مشغول اروپاگردیاست. اوج کارنامه فراهانی نیز حضور سه دقیقهای در سکانسهای مربوط به اتاق خواب رامسس دوم در خروج است. پسر محمدرضا پهلوی هم یک ساعت در طول زندگیاش کار نکرده است. اخیراً موسوی هم خود را وسط انداخت امّا کسی به او محل نگذاشت.
به همین دلیل، معارضین ادای انقلاب را در میآوردند تا بتوانند در نهادهای غیر رسمی غرب حاضر شوند و آن را به عنوان یک دستاورد اعلام کنند. نمونه آخر آن کنفرانس امنیتی مونیخ است که طی روزهای ۲۸ الی ۳۰ بهمن برگزار شد. اپوزیسیون حضور در این کنفرانس را با رپرتاژ بالا کار کردند و فضا را به نحوی نشان دادند که گویی اتفاق خارق العادهای رخ داده است.
امّا عدم دعوت ایران به کنفرانس امنیتی مونیخ مهم بود؟
کنفرانس امنیتی مونیخ سال ۱۹۶۳ در آلمان غربی تشکیل شد و صرفاً گعدهای برای هم اندیشی چهرههای رسانهای/ آکادمیک کشورهای عضو ناتو بود. پایان جنگ سرد در سال ۱۹۹۱ میلادی سرآغاز نظم نوین ادعایی آمریکا در جهان بود.
کنفرانس امنیتی مونیخ هم به دلیل حضور سران غربی و مقامات ارشد سایر کشورهای جهان نظیر اعضای پیمان منحله ورشو (رقیب ناتو) وجهه جهانی پیدا کرد. کنفرانس به طور مستقل (نظیر نشست شورای امنیت سازمان ملل) مهم نیست بلکه اهمیت آن، ناشی از حضور مقامات رسمی کشورهای جهان است.
ایران و روسیه با سیاست ورزی ناشیانه دولت جدید آلمان در نشست ۲۰۲۳ غایب بودند. تهران و مسکو دولتهای اصلی در موضوع پرونده امنیتی شرق اروپا و غرب آسیا هستند. عدم دعوت، یعنی ناتو به عنوان نگهبان “نظمِ نوینِ جهانی” معترف است که نظم جهانی قدیم رو به احتضار است و قدرتهای شرقی در حال براندازی نظام غربی جهان هستند. در غیر این صورت، کنفرانس مونیخ باید در جایگاه کدخدایی منازعات جهانی میبود، نه اینکه خود در یک طرف منازعه قرار بگیرد.
از طرفی، جنگ اوکراین تنها دغدغه دولت-ملت اروپاست. آلمان نیز در اقدامی خام، اپوزیسیون روسیه نظیر خودورکوفسکی، کاسپاروف و یولیا ناوالنایا را جایگزین مقامات کرملین کرد. تقریباً محوریت اصلی کنفرانس امنیتی مونیخ با جنگ اوکراین بود و اصلاً اسمی از ایران برده نشد. مضاف بر این، کنفرانس مونیخ مثل شورای امنیت نیست که اجرای مفاد آن تبدیل به قطعنامه شود.
اروپاگردی به اسم انقلاب!
حال عدهای تحت عنوان اپوزیسیون دولت ایران در یک نشست حاشیهای حاضر شدند که هیچ ربطی به کنفرانس اصلی مونیخ ندارد و آن را به مثابه یک پیروزی بزرگ معرفی کردند. حاضرین در این جلسه (پسرِ محمدرضا پهلوی، علینژاد و بنیادی) همان جمع حاضر در جلسه ۲۱ بهمن دانشگاه جرج تاون واشنگتن بودند. کریم سجادپور هم نظیر جلسه جرج تاون، مدیر این جلسه در مونیخ بود. در واقع قسمت دوم جلسه جرج تاون بود که در مونیخ برگزار شد.
جلسهای که نه برای اروپا مهم بود و نه جهان. اگر مهم بود، از امیرعبداللهیان برای شرکت در پنجاه و دومین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل و همچنین نشست کنفرانس خلع سلاح دعوت نمیشد.
جلسه دانشگاه جرج تاون در روز ۲۱ بهمن (۱۰ فوریه)
جلسه حاشیهای مونیخ در روز ۲۹ بهمن (۱۸ فوریه)
اکنون اپوزیسیون ۲ طیف شده است: اول؛ مجاهدین خلق. دوم؛ پهلوی، علینژاد، بنیادی و سایرین. طیف اول بدون سروصدا و زیرکانه در حال فعالیت است و تقریباً نظر نیمی از هرم قدرت در آمریکا را به خود جلب کرده است. امّا طیف دوم بیشتر ادای انقلاب را درمیآورد.
علینژاد در توئیتی نوشت که درب تک تک پارلمانهای جهان را میکوبیم تا نظام را منزوی کنیم. ترجمه دیگر این حرف این است که کلیپهای بیشتری از نازی آباد، جوانرود و مهاباد بفرستید تا او بتواند به کشورهای مختلف بلوک غرب برود و ادعا کند که در حال رهبری یک انقلاب است.
پاریس فرانسه، تورنتوی کانادا، داووس سوئیس، مونیخ آلمان، واشنگتن آمریکا، بروکسل بلژیک و رم ایتالیا هفت کشوری بوده که تاکنون مصی از در وقایع اخیر، از آنجا انقلاب کرده است!
فیلم ذوق کردن مصی از حضور در الیزه فرانسه (آبان ۱۴۰۱)
مصی علینژاد در تورنتو کانادا (دی ۱۴۰۱)
مصی علینژاد در داووس سوئیس (دی ۱۴۰۱)
مصی علینژاد در واشنگتن آمریکا (بهمن ۱۴۰۱)
مصی علینژاد در مونیخ آلمان (بهمن ۱۴۰۱)
مصی علینژاد در بروکسل بلژیک (اسفند ۱۴۰۱)
مصی علینژاد در رم ایتالیا (اسفند ۱۴۰۱)
مصی علینژاد در توئیتی دیگر نوشته بود: «از کنفرانس امنیتی مونیخ عازم بروکسل و سپس سنای ایتالیا و حضور در اعتراضات رُم هستم تا در تجمع معترضان ایران علیه جمهوری اسلامی حضور داشته باشم.» او در پایان نوشت که ما مردم(!) از مبارزه با جمهوری اسلامی خسته نمیشویم بلکه حکومت را آنقدر خسته میکنیم تا از پا دربیاوریم.
علینیژاد به خوبی میداند انقلاب کردن ربطی به پارلمانهای اروپایی ندارد، امّا تعدادی جوان و نوجوان ساده لوح را باد میکنند تا از تصاویر و فیلمهای سطل آشغال آتش زدن آنان، دلار، اقامت آمریکا و گردش در اروپا را به دست میآورند. تقسیم کار بسیار جالبی است!
منبع: فارس
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است