مین

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ نیمه دوم سال ۱۳۶۶ در جنگ ایران و عراق حوادث و اتفاقاتی رخ داد که بسیار مهم و در روند جنگ تأثیرگذار بود؛ زیرا در این سال بود که جنگ نفتکش‌ها شدت بیشتری یافت؛ بدین ترتیب که ارتش عراق با هدف توقف صدور نفت ایران از بنادر جنوبی کشورمان، کشتی‌های نفتی، اسکله‌های نفتی و مناطق صدور نفت مانند جزیره خارگ را بار‌ها مورد حمله قرار داده و توانسته بود خسارات زیادی را به کشورمان وارد کند؛ به همین جهت ۱۲ اسفند ۱۳۶۵ ابلاغ عملیات مقابله به مثل به نیروی دریایی سپاه صورت گرفت و متعاقب آن اولین اقدام مقابله به مثل نیروی دریایی سپاه در خلیج فارس یکم فروردین ۱۳۶۶ در شمال خلیج فارس و محدوده جزیره فارسی صورت گرفت.

بدین شکل نیروی دریایی سپاه با هدف مقابله به مثل، کشتی‌های نفتی را که حامل نفت عراق و متحدان آن بود، مورد اصابت قرار می‌داد؛ لذا در همین راستا بعد از ظهر ۱۸ اردیبهشت ۱۳۶۶ رزمندگان منطقه دوم نیروی دریایی سپاه با قایق‌های تندرو اولین کشتی شوروی سابق با نام «ایوان کوروتیف» را مورد اصابت قرار می‌دهند و ۲۶ اردیبهشت هم دومین کشتی این کشور با نام «مارشال چوخوف» که در اجاره کویت بود با مین برخورد می‌کند.

اما شاید مهم‌ترین اقدامی که در این سال رخ داد و سرو صدای زیادی در جهان ایجاد کرد، برخورد سوپر نفتکش «بریجتون» با مین بود؛ در آن مقطعِ زمانی کویت به‌عنوان متحد اصلی عراق، بنادر خود را در اختیار عراق گذاشته بود و عراق هم از طریق این بنادر ملزومات مورد نیاز خود را تأمین می‌کرد؛ به همین دلیل کشتی‌های کویتی مورد هدف حملات انتقامی سپاه قرار گرفتند.

لذا در چنین شرایطی، مقامات کویتی از شوروی و آمریکا درخواست کردند که به‌منظور مصون ماندن کشتی‌های‌شان از حملات انتقامی، این دو کشور‌ پرچم خود را بر فراز کشتی‌های کویت نصب کنند تا بلکه بدین شیوه، شناورهای کویت از حملات انتقامی به دور بمانند؛ آن‌ها با این شیوه به اصطلاح پای آمریکا را به خلیج فارس باز کردند به نحوی که ارتش آمریکا برای اسکورت کشتی‌های کویتی به ۴۰ فروند ناو را به منطقه گسیل داشت و با همراهی سایر کشور‌های غربی، این تعداد به ۸۰ فروند رسید.

بر این اساس، آمریکایی برای اسکورت ۱۱ فروند نفتکش کویتی آن هم تحت پرچم خود، عملیاتی را با نام «عزم راسخ» آغاز کرد و برای شروع عملیات، سوپر نفتکش «بریجتون» (الدخاء سابق) مورد اسکورت قرار گرفت و برای نشان دادن موفقیت این اقدام، تعدادی از خبرنگاران رسانه‌های مطرح جهان را نیز با خود همراه ساختند.

موفقیت اسکورت نفتکش‌های آمریکایی می‌توانست ضعف ایران را نشان دهد؛ از این روی تصمیم به نشان دادن ضرب شصتی به آمریکا در تهران گرفته می‌شود؛ دستور انجام عملیات علیه اسکورت نفتکش‌ها به نیروی دریایی سپاه ابلاغ و سپس طرح مین‌گذاری طراحی و اجرا شد؛ در پی این اتفاق، نفتکش مورد تحت اسکورت در مقابل چشمان خبرنگاران رسانه‌های خارجی با مین برخورد کرد و منفجر شد.

موفقیت در مین‌ریزی اقدامی بود که از سوی «نادر مهدوی» و هم‌رزمانش صورت گرفت؛ به همین دلیل آمریکایی‌ها دنبال مجری این عملیات یعنی نادر مهدوی می‌گشتند؛ بعد از موفقیت این عملیات، تصمیم گرفته می‌شود که این بار متحد دیگر عراق که عربستان باشد، مورد «ضرب شصت» قرار گیرد؛ از این روی تأسیسات نفتی سعودی‌ها در منطقه «خفجی» انتخاب و مقرر شد که عملیات علیه این تأسیسات با حدود ۴۰۰ قایق تندروی سپاه انجام شود که به دلیل لو رفتن، عملیات لغو می‌شود؛ لذا عملیات محدودی طرح‌ریزی شد و مطابق آن سه قایق به فرماندهی شهید مهدوی به آب‌های آزاد اعزام می‌شوند تا در صورت رویت هر شناور فرامنطقه‌ای علیه آن اقدامی صورت گیرد.

براین اساس، ۱۶ مهر ۱۳۶۶ نادر مهدوی و ۱۱ همراهش توقفی را در جزیره فارسی انجام می‌دهند و بعد قرائت نماز مغرب و عشاء به ناگهان بالگرد‌های کبری نیروی دریایی آمریکا به جزیره فارسی حمله می‌کنند و مقر فرماندهی نیروی دریایی سپاه در این جزیره را مورد اصابت قرار می‌دهند که متعاقب آن نادر مهدوی و همراهانش برای درگیری با بالگرد‌های آمریکایی وارد عمل می‌شوند و در این درگیری ابتدا یکی از قایق‌ها مورد اصابت قرار گرفت و در ادامه درگیری یکی از بالگرد‌های آمریکا با شلیک موشک دوش‌پرتاب «استینگر» سرنگون می‌شود. در نهایت قایق نادر مهدوی نیز غرق می‌شود.

در این درگیری نادر مهدوی هرچند زنده به اسارت گرفته می‌شود، ولی بر اثر شکنجه‌های وحشیانه و قرون وسطایی نظامیان آمریکایی به شهادت می‌رسد و یادش برای همیشه ماندگار می‌ماند؛ اقدامات تأثیرگذار و شجاعت شهید مهدوی باعث شد تا رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دست‌اندرکاران کنگره دو هزار شهید استان بوشهر درباره وی عنوان کند: «شهید نادر مهدوی… اگر متعلق به کمونیست‌ها بود، یک چگوارا از او درست می‌کردند؛ یعنی یک چهر‌ه بین‌المللی مبارز؛ این جوان کم‌سال یک چهره این جوری دارد».

انتهای پیام/ 231

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در سال ۱۳۵۸ شکل گرفت و به‌عنوان نهادی انقلابی متولد شد، در زمان شکل‌گیری، هیچ امکانات و نیرویی نداشت؛ به همین جهت به تدریج تلاش کرد تا به‌عنوان بخشی از جریان انقلاب، جایگاه خود را در نظام جمهوری اسلامی ایران مستحکم کند.

براین اساس، ابتدا تلاش کرد که با عضوگیری سازمان رزمی منسجم و مشخص برای ادامه فعالیت‌های خود ایجاد کند که به واسطه این تلاش‌ها در همان ماه‌های نخستین پس از پیروزی انقلاب اسلامی توانست ضربات مؤثر و کاری را بر پیکره سازمان منافقین وارد کند؛ به نحوی که اعضای اصلی آن‌ها مجبور به فرار از ایران و پناه بردن به آغوش دشمنان مردم کشورمان شدند.

البته همزمان به واسطه شکل‌گیری غائله تجزیه‌طلبان در مناطق مرزی کشورمان از جمله در خوزستان و کردستان با این تجزیه‌طلبان هم در نبرد بود و با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بیشترین تلاش خود را معطوف به جنگ با ارتش عراق کرد؛ زیرا ارتش این کشور توانسته بود با سوء استفاده از وضعیت موجود در کشورمان، بخش‌هایی از خاک کشور را اشغال کند.

به همین دلیل نیاز بود تا با کمک سایر قوای مسلح کشورمان همچون ارتش جمهوری اسلامی ایران علاوه بر ایستادگی مقابل پیشروی دشمن، در وقت مقتضی با انجام حملاتی شهر‌ها و مناطق اشغالی را از تصرف دشمن خارج کند؛ لذا با تأسیس تیپ و سازماندهی نیرو‌ها در این یگان‌ها توانست نیرو‌های خود را در جنگ با ارتش عراق بهتر هدایت کند؛ این موضوع باعث شد تا با همکاری ارتش قهرمان بخش‌های زیادی از مناطق اشغالی کشورمان همچون خرمشهر مقاوم آزاد و متجاوزان عراقی به پشت مرز‌های بین‌المللی عقب رانده شوند.

اما روند جنگ برای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به شکلی بود که برای وارد آوردن ضربات بیشتر بر پیکره دشمن، باید همانند ارتش از سه نیروی هوایی، دریایی و زمینی برخوردار می‌بود؛ در واقع سپاه پاسداران تا سال ۱۳۶۴ فقط دارای نیروی زمینی بود؛ از این روی، فرمانده وقت کل سپاه ۱۵ شهریور ۱۳۶۴ در نامه‌ای خطاب به امام خمینی (ره) از ایشان در خواست می‌کند که اجازه تأسیس سه نیروی مورد اشاره را به سپاه پاسداران اعطا کنند.

براین اساس، امام خمینی (ره) پس از مشورت‌هایی که انجام می‌دهند، ۲۶ شهریور ۱۳۶۴ در نامه‌ای به فرمانده وقت کل سپاه اینگونه پاسخ می‌دهند:
‏

«بسم الله الرحمن الرحیم ‏
‏‏جناب آقای محسن رضایی، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران ‏
‏

با توجه به اینکه در اصل ۱۵۰ قانون اساسی ادامۀ نقش سپاه در نگهبانی از انقلاب و‏‎ ‎‏دستاورد‌های آن تصریح شده است، و نظر به آنکه انجام این نقش بدون آمادگی کامل‏‎ ‎‏سپاه از جهت تجهیزات و آرایش جنگی و فنون دریایی، زمینی، هوایی امکان‌پذیر نیست، ‏‎ ‎‏شما مأموریت دارید هرچه سریع‌تر سپاه پاسداران را مجهز به نیرو‌های زمینی، هوایی، ‏‎ ‎‏دریایی قوی نمایید، تا در موارد لازم با همکاری و هماهنگی با ارتش جمهوری اسلامی‏‎ ‎‏ایران از مرز‌های زمینی، دریایی، هوایی کشور حفاظت نمایند. ‏
‏

۲۶ شهریور ۱۳۶۴ ‏
‏روح الله الموسوی الخمینی»

پس از ابلاغ این دستور به فرمانده وقت کل سپاه، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به سرعت سه نیروی هوایی، زمینی و دریایی را شکل می‌دهد و فرماندهانی را نیز برای هرکدام از این نیرو‌ها انتخاب می‌کند؛ نتیجه این کار منجر به ساخت اولین موشک بالستیک ایران توسط نیروی هوایی وقت سپاه و شلیک و اصابت آن به بانک «رافدین» بغداد می‌شود و در دریا نیز نیروی دریایی که به قایق‌های تندرو موسوم به قایق‌های عاشورا مجهز شده بود، در جنگ نفتکش‌ها به جنگ با ناوشکن‌ها و بالگرد‌های آمریکا می‌رود و در این جنگ دو فروند بالگرد گران‌قیمت و به‌روز آمریکا را ساقط می‌کنند و به واسطه مین‌ریزی در خلیج فارس یک فروند شناور رزمی آمریکا و نفتکش کویتی تحت پرچم آمریکا با مین دریایی، آسیب جدی می‌بینند.

پس فرمان امام (ره) مبنی بر تشکیل سه نیرو در سپاه پاسداران، باعث شد تا این نهاد متولدشده در انقلاب اسلامی، علاوه بر حوزه رزم زمینی، به‌عنوان نیرویی قدرتمند و تأثیرگذار در نبرد‌های هوایی و دریایی شناخته شود.

انتهای پیام/ 231

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در سال ۱۳۵۸ شکل گرفت و به‌عنوان نهادی انقلابی متولد شد، در زمان شکل‌گیری، هیچ امکانات و نیرویی نداشت؛ به همین جهت به تدریج تلاش کرد تا به‌عنوان بخشی از جریان انقلاب، جایگاه خود را در نظام جمهوری اسلامی ایران مستحکم کند.

براین اساس، ابتدا تلاش کرد که با عضوگیری سازمان رزمی منسجم و مشخص برای ادامه فعالیت‌های خود ایجاد کند که به واسطه این تلاش‌ها در همان ماه‌های نخستین پس از پیروزی انقلاب اسلامی توانست ضربات مؤثر و کاری را بر پیکره سازمان منافقین وارد کند؛ به نحوی که اعضای اصلی آن‌ها مجبور به فرار از ایران و پناه بردن به آغوش دشمنان مردم کشورمان شدند.

البته همزمان به واسطه شکل‌گیری غائله تجزیه‌طلبان در مناطق مرزی کشورمان از جمله در خوزستان و کردستان با این تجزیه‌طلبان هم در نبرد بود و با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بیشترین تلاش خود را معطوف به جنگ با ارتش عراق کرد؛ زیرا ارتش این کشور توانسته بود با سوء استفاده از وضعیت موجود در کشورمان، بخش‌هایی از خاک کشور را اشغال کند.

به همین دلیل نیاز بود تا با کمک سایر قوای مسلح کشورمان همچون ارتش جمهوری اسلامی ایران علاوه بر ایستادگی مقابل پیشروی دشمن، در وقت مقتضی با انجام حملاتی شهر‌ها و مناطق اشغالی را از تصرف دشمن خارج کند؛ لذا با تأسیس تیپ و سازماندهی نیرو‌ها در این یگان‌ها توانست نیرو‌های خود را در جنگ با ارتش عراق بهتر هدایت کند؛ این موضوع باعث شد تا با همکاری ارتش قهرمان بخش‌های زیادی از مناطق اشغالی کشورمان همچون خرمشهر مقاوم آزاد و متجاوزان عراقی به پشت مرز‌های بین‌المللی عقب رانده شوند.

اما روند جنگ برای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به شکلی بود که برای وارد آوردن ضربات بیشتر بر پیکره دشمن، باید همانند ارتش از سه نیروی هوایی، دریایی و زمینی برخوردار می‌بود؛ در واقع سپاه پاسداران تا سال ۱۳۶۴ فقط دارای نیروی زمینی بود؛ از این روی، فرمانده وقت کل سپاه ۱۵ شهریور ۱۳۶۴ در نامه‌ای خطاب به امام خمینی (ره) از ایشان در خواست می‌کند که اجازه تأسیس سه نیروی مورد اشاره را به سپاه پاسداران اعطا کنند.

براین اساس، امام خمینی (ره) پس از مشورت‌هایی که انجام می‌دهند، ۲۶ شهریور ۱۳۶۴ در نامه‌ای به فرمانده وقت کل سپاه اینگونه پاسخ می‌دهند:
‏

«بسم الله الرحمن الرحیم ‏
‏‏جناب آقای محسن رضایی، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران ‏
‏

با توجه به اینکه در اصل ۱۵۰ قانون اساسی ادامۀ نقش سپاه در نگهبانی از انقلاب و‏‎ ‎‏دستاورد‌های آن تصریح شده است، و نظر به آنکه انجام این نقش بدون آمادگی کامل‏‎ ‎‏سپاه از جهت تجهیزات و آرایش جنگی و فنون دریایی، زمینی، هوایی امکان‌پذیر نیست، ‏‎ ‎‏شما مأموریت دارید هرچه سریع‌تر سپاه پاسداران را مجهز به نیرو‌های زمینی، هوایی، ‏‎ ‎‏دریایی قوی نمایید، تا در موارد لازم با همکاری و هماهنگی با ارتش جمهوری اسلامی‏‎ ‎‏ایران از مرز‌های زمینی، دریایی، هوایی کشور حفاظت نمایند. ‏
‏

۲۶ شهریور ۱۳۶۴ ‏
‏روح الله الموسوی الخمینی»

پس از ابلاغ این دستور به فرمانده وقت کل سپاه، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به سرعت سه نیروی هوایی، زمینی و دریایی را شکل می‌دهد و فرماندهانی را نیز برای هرکدام از این نیرو‌ها انتخاب می‌کند؛ نتیجه این کار منجر به ساخت اولین موشک بالستیک ایران توسط نیروی هوایی وقت سپاه و شلیک و اصابت آن به بانک «رافدین» بغداد می‌شود و در دریا نیز نیروی دریایی که به قایق‌های تندرو موسوم به قایق‌های عاشورا مجهز شده بود، در جنگ نفتکش‌ها به جنگ با ناوشکن‌ها و بالگرد‌های آمریکا می‌رود و در این جنگ دو فروند بالگرد گران‌قیمت و به‌روز آمریکا را ساقط می‌کنند و به واسطه مین‌ریزی در خلیج فارس یک فروند شناور رزمی آمریکا و نفتکش کویتی تحت پرچم آمریکا با مین دریایی، آسیب جدی می‌بینند.

پس فرمان امام (ره) مبنی بر تشکیل سه نیرو در سپاه پاسداران، باعث شد تا این نهاد متولدشده در انقلاب اسلامی، علاوه بر حوزه رزم زمینی، به‌عنوان نیرویی قدرتمند و تأثیرگذار در نبرد‌های هوایی و دریایی شناخته شود.

انتهای پیام/ 231

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس ـ رحیم محمدی؛ دهم اردیبهشت هر سال در تقویم کشورمان روز ملی خلیج فارس نام‌گذاری شده است به همین جهت اگر نگاهی گذرا به آنچه طی سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی در خلیج فارس روی داده، داشته باشیم به خوبی متوجه می‌شویم که طی این مدت آبراه بین المللی خلیج فارس گذشته از مناقشات بیهوده سیاسی که بعضاً بر سر جزایر ایرانی مطرح می‌شود، این آبراه به دلیل اینکه محل صادرات ۳۰ درصد نفت جهان است و بیش از ۷۰ تریلیون مترمکعب گاز طبیعی را در خود جای داده، در طول تاریخ مورد طمع کشور‌های استعماری بوده که نمونه بارز آن وقوع جنگ نفتکش‌ها از سال ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۶ است؛ البته پیش از آن نیز به واسطه اهمیتی که این منطقه داشته مورد تاخت و تاز ارتش استعماری کشورهای پرتغال و انگلستان هم بوده است.

اهمیت این آبراه بین المللی در جنگ تحمیلی عراق علیه کشورمان، موجب شد تا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در کنار ارتش جمهوری اسلامی ایران نیرویی جدید برای مقابله با اقدامات ارتش عراق در خلیج فارس، تشکیل دهد؛ بدین ترتیب نیروی دریایی سپاه در سال ۱۳۶۱ گردان دریایی در ناحیه ۶ بوشهر را با یک فروند یدک‌کش متعلق به نیروگاه اتمی بوشهر و دو فروند قایق با بدنه چوبی راه‌اندازی کرد.

این اقدام سپاه باعث شد تا به تدریج این نیروی تازه‌تأسیس سپاه عرصه را در دریا بر دشمنان این سرزمین تنگ کند که نمونه آن مین‌ریزی و شلیک موشک‌های موسوم به «کرم ابریشم» است؛ مین‌ریزی در خلیج فارس موجب شد تا نفتکش «بریجتون» علی‌رغم اینکه توسط پنج شناور نیروی دریایی ارتش آمریکا اسکورت می‌شد، از ادامه حرکت خود باز ایستد و ماشین تبلیغاتی آمریکا را هم با شکست مفتصحانه‌ای روبه‌رو سازد.

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در دوران دفاع مقدس برای آن که آب‌های خلیج فارس را در جهت کُند و یا متوقف کردن ماشین جنگی ارتش عراق ناامن کند، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۶۶ با قایق‌های تندروی خود موسوم به قایق‌های «عاشورا» به کشتی «ایوان کوروتیف» شوروی حمله می‌کند و در همین راستا به واسطه مین ریزی که سپاه در خلیج فارس انجام داده بود، کشتی روسی «مارشال چوخوف» نیز با مین برخورد می‌کند.

این اقدامات سپاه ادامه یافت تا اینکه در ۱۶ مهر ۱۳۶۶ سه بالگرد نیرو‌های ویژه ارتش آمریکا با پنج شناور تندروی سپاه به فرماندهی «نادر مهدوی» درگیر می‌شوند و طی آن یک بالگرد آمریکایی و سه قایق نیروی دریایی سپاه مورد اصابت قرار می‌گیرند و طی آن نادر مهدوی هم به شهادت می‌رسد.

اما سپاه دست از مقابله با نیرو‌های ارتش متجاوز آمریکا برنمی‌دارد؛ زیرا در بیست و سوم و بیست و چهارم مهر ۱۳۶۶ با دو فروند موشک، سوپرتانکر‌های آمریکایی به نام‌های «سونگاری» و «سی اُیل سیتی» را در اسکله الاحمدی کویت مورد اصابت قرار می‌دهد؛ هرچند آمریکایی‌ها در اقدامی تلافی‌جویانه به سکوی نفتی رشادت ایران حمله کردند، ولی باز هم سپاه دست از رویارویی با آمریکا برنداشت؛ چرا که در ۲۰ فروردین ۱۳۶۷ شناور آمریکایی «تنی ساموئل بی رابرتز» با مین دریایی برخورد کرد.

نیروی دریایی سپاه، با استفاده از قایق‌های تندرو در مدت یک سال و نیم درگیری مستقیم با آمریکایی‌ها در دهه ۱۳۶۰ هرچند ۹ شهید تقدیم انقلاب کرد، ولی در مقابل موفق شد از آمریکا ۵۲ نفر تلفات بگیرد؛ همچنین در این مدت اگرچه نیروی دریایی سپاه چهار فروند قایق را از دست داد، اما آمریکایی‌ها هم سه فروند ناو شامل ناو‌های «ساموئل رابرت»، «سی اُیل سیتی» و «سانگاری» و نیز دو فروند بالگرد را از دست دادند.

بعد از دفاع مقدس نیز، چون مأموریت حفظ و حراست از آب‌های سرزمینی کشورمان در خلیج فارس به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی واگذار شده بود، در اجرای این مأموریت به دفعات با نیروی دریایی ارتش آمریکا مواجه شده و اگرچه به رویارویی نظامی منتهی نشده، ولی مصمم بودن سپاه در حفظ و حراست از آب‌های سرزمین کشورمان در خلیج فارس موجب شده تا آمریکایی‌ها و کشور‌های فرامنطقه‌ای در صورت ورود به آب‌های کشورمان با اقدام قاطع سپاه مواجه شوند؛ لذا این موضوع باعث شده تا همواره آن‌ها از رویارویی مستقیم نظامی با نیروی دریایی سپاه پرهیز کنند؛ چون می‌دانند به محض بروز درگیری نظامی، شناور‌های آن‌ها به هدف‌های راحتی تبدیل می‌شوند و این آبراه به قبرستان شناورهای‌شان تبدیل خواهد شد.

انتهای پیام/ 231

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس ـ رحیم محمدی؛ دهم اردیبهشت هر سال در تقویم کشورمان روز ملی خلیج فارس نام‌گذاری شده است به همین جهت اگر نگاهی گذرا به آنچه طی سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی در خلیج فارس روی داده، داشته باشیم به خوبی متوجه می‌شویم که طی این مدت آبراه بین المللی خلیج فارس گذشته از مناقشات بیهوده سیاسی که بعضاً بر سر جزایر ایرانی مطرح می‌شود، این آبراه به دلیل اینکه محل صادرات ۳۰ درصد نفت جهان است و بیش از ۷۰ تریلیون مترمکعب گاز طبیعی را در خود جای داده، در طول تاریخ مورد طمع کشور‌های استعماری بوده که نمونه بارز آن وقوع جنگ نفتکش‌ها از سال ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۶ است؛ البته پیش از آن نیز به واسطه اهمیتی که این منطقه داشته مورد تاخت و تاز ارتش استعماری کشورهای پرتغال و انگلستان هم بوده است.

اهمیت این آبراه بین المللی در جنگ تحمیلی عراق علیه کشورمان، موجب شد تا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در کنار ارتش جمهوری اسلامی ایران نیرویی جدید برای مقابله با اقدامات ارتش عراق در خلیج فارس، تشکیل دهد؛ بدین ترتیب نیروی دریایی سپاه در سال ۱۳۶۱ گردان دریایی در ناحیه ۶ بوشهر را با یک فروند یدک‌کش متعلق به نیروگاه اتمی بوشهر و دو فروند قایق با بدنه چوبی راه‌اندازی کرد.

این اقدام سپاه باعث شد تا به تدریج این نیروی تازه‌تأسیس سپاه عرصه را در دریا بر دشمنان این سرزمین تنگ کند که نمونه آن مین‌ریزی و شلیک موشک‌های موسوم به «کرم ابریشم» است؛ مین‌ریزی در خلیج فارس موجب شد تا نفتکش «بریجتون» علی‌رغم اینکه توسط پنج شناور نیروی دریایی ارتش آمریکا اسکورت می‌شد، از ادامه حرکت خود باز ایستد و ماشین تبلیغاتی آمریکا را هم با شکست مفتصحانه‌ای روبه‌رو سازد.

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در دوران دفاع مقدس برای آن که آب‌های خلیج فارس را در جهت کُند و یا متوقف کردن ماشین جنگی ارتش عراق ناامن کند، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۶۶ با قایق‌های تندروی خود موسوم به قایق‌های «عاشورا» به کشتی «ایوان کوروتیف» شوروی حمله می‌کند و در همین راستا به واسطه مین ریزی که سپاه در خلیج فارس انجام داده بود، کشتی روسی «مارشال چوخوف» نیز با مین برخورد می‌کند.

این اقدامات سپاه ادامه یافت تا اینکه در ۱۶ مهر ۱۳۶۶ سه بالگرد نیرو‌های ویژه ارتش آمریکا با پنج شناور تندروی سپاه به فرماندهی «نادر مهدوی» درگیر می‌شوند و طی آن یک بالگرد آمریکایی و سه قایق نیروی دریایی سپاه مورد اصابت قرار می‌گیرند و طی آن نادر مهدوی هم به شهادت می‌رسد.

اما سپاه دست از مقابله با نیرو‌های ارتش متجاوز آمریکا برنمی‌دارد؛ زیرا در بیست و سوم و بیست و چهارم مهر ۱۳۶۶ با دو فروند موشک، سوپرتانکر‌های آمریکایی به نام‌های «سونگاری» و «سی اُیل سیتی» را در اسکله الاحمدی کویت مورد اصابت قرار می‌دهد؛ هرچند آمریکایی‌ها در اقدامی تلافی‌جویانه به سکوی نفتی رشادت ایران حمله کردند، ولی باز هم سپاه دست از رویارویی با آمریکا برنداشت؛ چرا که در ۲۰ فروردین ۱۳۶۷ شناور آمریکایی «تنی ساموئل بی رابرتز» با مین دریایی برخورد کرد.

نیروی دریایی سپاه، با استفاده از قایق‌های تندرو در مدت یک سال و نیم درگیری مستقیم با آمریکایی‌ها در دهه ۱۳۶۰ هرچند ۹ شهید تقدیم انقلاب کرد، ولی در مقابل موفق شد از آمریکا ۵۲ نفر تلفات بگیرد؛ همچنین در این مدت اگرچه نیروی دریایی سپاه چهار فروند قایق را از دست داد، اما آمریکایی‌ها هم سه فروند ناو شامل ناو‌های «ساموئل رابرت»، «سی اُیل سیتی» و «سانگاری» و نیز دو فروند بالگرد را از دست دادند.

بعد از دفاع مقدس نیز، چون مأموریت حفظ و حراست از آب‌های سرزمینی کشورمان در خلیج فارس به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی واگذار شده بود، در اجرای این مأموریت به دفعات با نیروی دریایی ارتش آمریکا مواجه شده و اگرچه به رویارویی نظامی منتهی نشده، ولی مصمم بودن سپاه در حفظ و حراست از آب‌های سرزمین کشورمان در خلیج فارس موجب شده تا آمریکایی‌ها و کشور‌های فرامنطقه‌ای در صورت ورود به آب‌های کشورمان با اقدام قاطع سپاه مواجه شوند؛ لذا این موضوع باعث شده تا همواره آن‌ها از رویارویی مستقیم نظامی با نیروی دریایی سپاه پرهیز کنند؛ چون می‌دانند به محض بروز درگیری نظامی، شناور‌های آن‌ها به هدف‌های راحتی تبدیل می‌شوند و این آبراه به قبرستان شناورهای‌شان تبدیل خواهد شد.

انتهای پیام/ 231