ناتو

به گزارش مجاهدت از مشرق، تارنمای شبکه تلویزیونی الجزیره در گزارشی با عنوان «چنددهه طول کشید تا فاجعه اوکراین توسط جو بایدن خلق شود»، نوشت: سیاست های توسعه طلبانه آمریکا در دهه ۱۹۹۰ زمینه تقابل بین روسیه و غرب و در نهایت جنگ اوکراین را فراهم کرد.

این رسانه غربی نوشت: پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، روسیه تلاش داشت در مسیر همگرایی با غرب حرکت کند اما سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) و اتحادیه اروپا، به جای جلب مشارکت روسیه، این کشور را از فرایندهای منطقه ای کنار گذاشتند.

الجزیره نوشت: گسترش ناتو به سمت شرق، بدون در نظر گرفتن اعتراضات روسیه، باعث تقویت احساس ناامنی و روی آوردن مسکو به نظامی‌گری شد.

این رسانه قطری درباره نقش شخص «جو بایدن» رئیس جمهوری آمریکا در شکل گیری جنگ اوکراین نوشت: بایدن از دهه ۹۰ میلادی و در زمانی که نماینده کنگره بود، رویکردی تهاجمی نسبت به روسیه داشت و ورودش به کاخ سفید، موجب تغییر سیاست‌های «ولودیمیر زلنسکی» رئیس‌جمهوری اوکراین، و تشدید تنش‌ها بین کی‌یف و مسکو شد.

الجزیره نوشت: زلنسکی پس از روی کار آمدن بایدن، خواستار عضویت اوکراین در ناتو، بازپس‌گیری منطقه کریمه و توقف پروژه خط لوله گاز «نورد استریم ۲» شد که این اقدامات موجب تقویت تنش بین کی‌یف و مسکو شد.

این رسانه خبری درباره آینده جنگ اوکراین نیز نوشت: با وجود حمایت گسترده غرب، اوکراین خسارات شدیدی متحمل شده و پیشرفت چندانی در ضدحمله نداشته است.

الجزیره افزود: در صورت تحقق صلح در اوکراین، مفاد مذاکرات شکست خورده استانبول در سال ۲۰۲۲ مبنا قرار خواهد گرفت که اوکراین را به یک کشور بی طرف شبیه اتریش با یک ارتش کوچک تبدیل خواهد کرد و روسیه نیز قلمروهای فتح شده را به کی‌یف برنخواهد گرداند.

این رسانه عربی، توافق صلح با را نه تنها شکستی برای کی‌یف بلکه شکستی برای گروه‌های ضدروس در غرب دانست که بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، سیاست تقابل با مسکو را در پیش گرفتند.

الجزیره نوشت: اکنون وقت آن است که سیاستمداران غربی در رویکرد خود به مسکو تجدیدنظر کنند و سیاست نزدیکی به کرملین را در پیش بگیرند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه «وال استریت ژورنال» آمریکا در گزارشی با اشاره به دور جدید تهدیدات «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور منتخب ایالات متحده علیه دانمارک از بابت تملک جزیره گرینلند و تاثیراتی که این مواضع در میان مردم این جزیره داشته، نوشته است: «یورگن بواسن، کارگر ۵۰ ساله که طرفدار دونالد ترامپ است چند روز پیش به فرودگاه شهر نوک، پایتخت گرینلند رفت و کلاهی با طرح جنبش “ماگا” (آمریکا را مجدد بزرگ کنیم) گذاشت تا از هواپیمای دونالد ترامپ که حامل پسر بزرگ او بود استقبال کند. اما بواسن که به سازمان‌دهی سفر دونالد ترامپ جونیور کمک کرده می‌گوید علاقه‌ای به حمایت از مواضع دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا برای خرید این جزیره یخ‌زده ندارد. او می‌گوید: “کسی نمی‌تواند ما را بفروشد.” او به جای آن حامی جنبش استقلال‌طلبی گرینلند است و حالا به طرزی غیرمنتظره مداخله‌های دونالد ترامپ دارد به نفع آرمان آنها کار می‌کند.»

جزیره خودمختار گرینلند بخشی از پادشاهی دانمارک محسوب می‌شود. دولت دانمارک می‌گوید مشکلی با اعطای استقلال کامل به گرینلند در صورت وجود پشتیبانی مردم محلی از آن ندارد و انتخابات و نظرسنجی‌های مدت اخیر در گرینلند نشان می‌دهند که این پشتیبانی وجود دارد.

وال استریت ژورنال در ادامه درخصوص جنبش استقلال‌طلبی در گرینلند نوشته است: «این کارزار در گرینلند همچون بسیاری از دیگر جنبش‌های استقلال طلبی با این ابهام مواجه است که بعد از به دست آمدن آزادی چه اتفاقی می‌افتد. دولت دانمارک اعلام کرده چنانچه گرینلند استقلال پیدا کند دیگر کمک سالانه حدودا ۶۰۰ میلیون دلاری که در اختیار دولت این جزیره می‌گذاشت را ارائه نخواهد کرد؛ مبلغی که معادل نیمی از بودجه مورد استفاده این جزیره بوده و این اخطار باعث به وجود آمدن تردیدهایی از این بابت که گرینلند بعد از استقلال چطور قرار است بودجه خود را تامین کند شده است.»

«اولریک پرام گاد»، یک محقق ارشد در انستیتوی مطالعات بین‌المللی دانمارک اظهار کرد تهدیدات اخیر ترامپ و به راه انداختن جنگ تجاری با دانمارک وضعیت مذاکرات را تغییر داده است. او می‌گوید دولت دانمارک اکنون ممکن است بیشتر متمایل به موافقت کردن با توافقی بر سر جدا شدن گرینلند شامل تداوم پرداخت‌های مالی به این جزیره به منظور هموار کردن مسیر استقلال آن باشد. او بیان داشته است: «پیش‌بینی من این است که دولت دانمارک این استقلال را در عرض چند سال آینده خواهد پذیرفت. یک گرینلند مستقل سپس آزاد خواهد بود که خودش درباره برقراری روابط اقتصادی یا امنیتی خود با ایالات متحده، دانمارک یا هر کشور دیگری تصمیم بگیرد.»

«پله بروبرگ»، رهبر حزب «نالراک»، از احزاب استقلال‌طلب گرینلند، می‌گوید: «چیزی که ترامپ گفته، این است که ما در آمریکا ارزشمند هستیم و او می‌خواهد به ما کمک کند. ما می‌توانیم با کمک کشورهای دیگر مستقل بشویم. اما من میلی به این که ما بخشی از ایالات متحده شویم، ندارم.»

ترامپ ظاهرا پنجشنبه گذشته تلاش کرد بار دیگر بر قصد خود برای تملک گرینلند تاکید مجدد داشته باشد. او ادعا کرد: «مردم گرینلند عاشق این هستند که تبدیل به یک ایالت از ایالات متحده آمریکا شوند. حالا شاید دانمارک از این موضوع خوشش نیاید. اما ما نمی‌توانیم بیش از حد مراعات دانمارک را بکنیم و شاید بالاجبار باید اتفاقاتی در قبال دانمارک و در زمینه تعرفه‌ها بیفتد.»

گرینلند ماه آوریل پیش رو انتخاباتی را برگزار خواهد کرد که می‌تواند جرقه فرآیند استقلال این منطقه که جمعیتی حدودا ۵۷ هزار نفری دارد را بزند. در آخرین انتخاباتی که در این جزیره برگزار شد احزاب استقلال طلب ۸۰ درصد آرا را به دست آوردند.

نخست وزیر گرینلند در آستانه شروع به کار دولت دوم دونالد ترامپ یک سخنرانی به مناسبت سال نوی میلادی برای مردم این جزیره ایراد کرده و در آن گفت پیش نویس قانون اساسی جدید برای این جزیره آماده شده و باید جرقه فرآیند استقلال این جزیره زده شود. «موت اگید»، نخست وزیر گرینلند اظهار کرد: «زمان آن رسیده که گام بعدی را برای کشورمان برداریم. ما باید همچون دیگر کشورهای جهان تلاش کرده تا موانع همکاری را برطرف کرده و به راهمان ادامه دهیم؛ موانعی که می‌توانیم از آنها تحت عنوان غل و زنجیرهای دوران استعمار توصیف کنیم.»

قانونی به سال ۲۰۰۹ تشریح کرده که چطور گرینلند می‌تواند اولین گام را در فرآیند اسقلال خود بردارد: این جزیره باید ابتدا به دولت دانمارک اطلاع دهد، سپس دو طرف باید بر سر توافق جدایی مذاکره کنند و در نهایت این توافق باید به موجب یک همه‌پرسی در گرینلند مورد تصویب قرار بگیرد. دولت گرینلند اخیرا تیمی از کارشناسان حقوقی را مامور کرده که بررسی کنند چطور گام اول را با یک ضرب‌الاجل ۲ ساله اجرایی کنند.

فعالان حامی استقلال در گرینلند مایل به اجرای الگوی «شراکت آزاد» و رابطه‌ای مشابه با رابطه میان جزایر مارشال و ایالات متحده یا جزایر کوک و نیوزیلند هستند.

به نوشته وال استریت ژورنال، تحت این مفهوم گرینلند اجازه تبدیل شدن به یک کشور مستقل و حتی عضویت به عنوان یک کشور در سازمان ملل را پیدا کرده و در عین حال کمک‌های مالی و تضمین‌های امنیتی را از سمت یک کشور شریک ثروتمندتر دریافت می‌کند. در ازای آن این جزیره می‌تواند همکاری‌های تجاری یا امنیتی تقویت شده را پیشنهاد بدهد. بروبرگ گفت، گرینلند می‌تواند یک چنین توافقی را با ایسلند یا کشوری دیگر همچون ایالات متحده آمریکا برقرار کند. او بیان داشت پیدا کردن یک چنین کشور شریکی برای گرینلند به دلیل داشتن منابع طبیعی غنی و مکان راهبردی در حوزه قطب شمال امکانپذیر است.

یک نظرسنجی برگزار شده در سال ۲۰۱۹ نشان داد ۶۸ درصد اهالی گرینلند از اینکه این جزیره زمانی در عرض ۲ دهه آینده از دانمارک استقلال پیدا کند حمایت می‌کنند.

بواسن، یک گرینلندی که از دونالد ترامپ جونیور در زمان سفرش به این جزیره استقبال کرد و با او در هنگام صرف ناهار در یک هتل محلی حضور یافت گفت خواستار برقراری روابط امنیتی قوی‌تر با آمریکا به جهت مقابله با روسیه است.

در این میان تعدادی از سیاستمداران گرینلندی هستند که خواستار پیوند نزدیک این جزیره با دانمارک و اتحادیه اروپا شده‌اند.

به نوشته وال استریت ژورنال، تعدادی از مشاوران دونالد ترامپ در اظهاراتی خصوصی اذعان کرده‌اند که خرید جزیره گرینلند بعید است اما واشنگتن می‌تواند دست به گسترش حضور نظامی و مالی خود در این جزیره بزند.

«پرام گاد»، عضو انستیتوی مطالعات بین‌الملل دانمارک اظهار کرد این ایده که ایالات متحده برای دستیابی به اهداف ژئوپلتیکی خود نیازمند به خرید جزیره گرینلند باشد «دیوانه‌وار» است.

گرینلند بعد از حمله آلمان نازی به دانمارک در زمان جنگ جهانی دوم ابتدا به صورت غیررسمی تحت قیمومیت ایالات متحده قرار گرفت. بعد از پایان جنگ جهانی دوم دانمارک گرینلند را باز پس گرفت اما یک معاهده که در سال ۱۹۵۱ منعقد شد به ایالات متحده مسئولیت‌های قابل توجهی از بابت بخش دفاعی گرینلند از جمله تحت اختیار گرفتن حوزه‌های استقرار پایگاه‌های آمریکایی‌ها را داد. ایالات متحده هم‌اکنون پایگاه فضایی پیتوفیک را در شمال غرب گرینلند در اختیار دارد در حالی که به خاطر آن هیچ اجاره‌ای پرداخت نمی‌کند.

گرینلند به عنوان بخشی از دانمارک، عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است. در سال‌های گذشته ایالات متحده جلوی سرمایه گذاری‌های چینی‌ها در این کشور را گرفته از جمله مانع پیشنهادی برای ساخت باندهای فرودگاهی در آنجا شده است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور منتخب آمریکا گفته است موضع روسیه را مبنی بر اینکه اوکراین نباید بخشی از ناتو باشد، درک می‌کند و ابراز تاسف کرد که نمی‌تواند قبل از مراسم تحلیف با «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه دیدار داشته باشد.

اگرچه اعضای ناتو و دولت دموکرات جو بایدن از عضویت نهایی کی‌یف حمایت کرده‌اند، اما اوکراین هرگز دعوتی دریافت نکرده است. کی‌یف می‌گوید پیوستن به ناتو از تخاصم بیشتر روسیه جلوگیری می‌کند. در مقابل، ترامپ و متحدانش تاکید دارند که عضویت اوکراین بی‌جهت مسکو را تحریک می‌کند و این ائتلاف را به جنگ می‌کشاند.

ترامپ سه‌شنبه با تبیین نظراتش در خصوص آرزوی کی‌یف برای پیوستن به ناتو گفت: «بخش بزرگی از مشکل این است که روسیه برای سال‌ها، خیلی قبل از پوتین، می‌گفت “شما هرگز نمی‌توانید ناتو را با اوکراین ترکیب کنید.” حالا هم این را گفته‌اند.»

به گزارش مجاهدت از گاردین، دونالد ترامپ گفت: «مثل این است که روی سنگ نوشته شده باشد… اما در جایی در امتداد این خط بایدن گفت که “نه، آنها باید بتوانند به ناتو بپیوندند” خوب، پس روسیه یک نفر را در آستانه خانه خود دارد و من می‌توانم احساسات آنها را در مورد آن درک کنم.»

جنگ روسیه و اوکراین از ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ آغاز شده و اکنون نزدیک به سه سال از آن می‌گذرد. این جنگ از زمانی آغاز شد که روسیه با اشاره به بحران‌های امنیتی و تاریخی، حمله‌ای به خاک اوکراین ترتیب داد. پیش از آن، ناتو به توسعه جناح شرقی ناتو مبادرت ورزیده و قول‌هایی به کی‌یف داد که خشم مسکو را در پی داشت و به جنگ انجامید.

رئیس‌جمهور منتخب آمریکا بارها اعلام کرده که در صورت انتخاب مجدد به ریاست جمهوری، ظرف ۲۴ ساعت جنگ اوکراین را پایان می‌دهد. او از راهکارهای دیپلماتیک و مذاکره مستقیم با ولادیمیر پوتین و ولودیمیر زلنسکی سخن گفته، اما جزئیات دقیقی از برنامه او ارائه نشده است.

روسیه به‌شدت با عضویت اوکراین در ناتو مخالف است. مسکو این عضویت را تهدیدی مستقیم برای امنیت خود می‌داند. کرملین معتقد است که گسترش ناتو به شرق، روسیه را در محاصره نظامی قرار می‌دهد. به همین دلیل، یکی از دلایل حمله به اوکراین جلوگیری از پیوستن این کشور به ناتو عنوان شده است. به طور کلی، روسیه عضویت اوکراین در ناتو را خط قرمز خود می‌داند و ادامه جنگ نیز بخشی از تلاش این کشور برای جلوگیری از تحقق این امر است.